Boekverslag Engels The lord of the rings: The two towers door J.R.R. Tolkien

Transcriptie

1 Boekverslag Engels The lord of the rings: The two towers door J.R.R. Tolkien Boekverslag door een scholier 4788 woorden 4 januari ,6 39 keer beoordeeld Auteur Genre J.R.R. Tolkien Fantasy & SF Eerste uitgave 1954 Vak Engels De Eerste Jaren John Ronald Reuel Tolkien werd op 3 januari 1892 te Bloemfontein, Zuid-Afrika, geboren als de zoon van een bankdirecteur. In tegenstelling tot wat velen menen, is Tolkien niet van Ierse, maar van Duitse afkomst. De naam is een verengelsing van Tollkiehn, d.w.z. Tollkühn. Zijn voorouders emigreerden meer dan 200 jaar geleden uit Saksen naar Engeland. Zijn vader overleed toen John Ronald 3 jaar was en samen met zijn moeder en broertje Hilary een bezoek aan Engeland bracht. Moeder Tolkien en haar zoons keerden niet meer terug naar Zuid-Afrika, maar vestigden zich in Sarehole, een dorpje ten zuiden van Birmingham. Het dorpje stond model voor Hobbiton (Hobbitstee).Op zijn nieuwe woonplek in Engeland ontwikkelde Ronald zijn passie voor het plattelandsleven, voor de natuur - en met name voor bomen - en voor talen. Zijn passie voor taal had hij van zijn moeder Mahbel Suffield. Zij leerde haar zonen Ronald en Hilary o.a. Latijn, Frans en Engels. Al gauw bleek dat Ronald een echt taalwondertje was. Toen zijn moeder in 1904 stierf aan suikerziekte, kwam hij onder de wettige voogdij te staan van de katholieke priester pater Francis Morgan, die hem grootbracht in de Rooms-katholieke kerk.het is nauwelijks verwonderlijk dat Tolkien, met zijn belangstelling voor talen, in Oxford Engelse taal- en letterkunde ging studeren. Daarbij verdiepte hij zich vooral in het Angelsaksisch, Middenengels en het Oud-ijslands. Ronald ging naar de King Edward school en was erg actief met zijn studie, maar ook met andere zaken. Hij zat bijvoorbeeld ook in het rugbyteam. In 1910 won Ronald een beurs voor Exeter College, Oxford, waar hij Engelse taal- en letterkunde ging studeren. Hij had een bijzondere belangstelling voor Middeleeuwse literatuur en taalgeschiedenis. Veel tijd besteedde hij aan zijn favoriete hobby: het ontwerpen van fantasie-talen. Zo heeft hij bijvoorbeeld ook het Elfs ontworpen. Natuurlijk blijven de meisjes ook niet altijd buiten zicht. Toen Ronald 16 jaar was, woonde er een meisje in hetzelfde huis waar hij en zijn broer woonden, haar naam was Edith Bratt. Hun relatie werd verboden door hun voogd, totdat Ronald 21 jaar was en nu volwassen. In 1913 ontmoetten zij elkaar weer en enkele jaren later in 1916 trouwden zij met elkaar. Zij kregen 4 kinderen; John, Michael, Chrisopher en Priscilla. Pagina 1 van 9

2 In 1915 studeerde hij af en een jaar later vertrok hij als luitenant van de Lancashire Fusiliers naar de Somme en de loopgraven van de Eerste Wereldoorlog. Hij kreeg loopgravenkoorts en mocht weer naar huis. Na zijn terugkeer werd Tolkien docent aan de universiteit van Leeds. In 1924 volgde zijn benoeming tot professor in de Engelse taal- en letterkunde, eerst in Leeds en een jaar later in Oxford. Daar werkte hij zijn verdere leven. Zijn boeken waren nu uitgegeven en waren zeer succesvol geworden, zo succesvol zelfs dat Tolkiens privé-leven eronder begon te lijden. Omwille van de zwakke gezondheid van zijn vrouw verhuisden de Tolkiens in 1968 naar Bournemouth, waar ze probeerden zoveel mogelijk uit de belangstelling te blijven. Zijn vrouw stierf in 1971, waarna hij naar Oxford terugkeerde. Een jaar later onderscheidde Queen Elisabeth hem als Commander of the Order of the British Empire. Hij stierf op 81- jarige leeftijd op 2 september in het jaar Tolkiens schrijfgeschiedenis Voor zijn kinderen verzon Tolkien verhaaltjes welke hij voor het slapengaan vertelde; één daarvan was 'The Hobbit'. De kinderen waren direct verliefd geworden op de Hobbits, een volkje van kleine lieden met grote behaarde voeten en een passie voor lekker eten, pijproken en gezelligheid. Tolkien heeft zelf ooit gezegd: 'Ik ben in feite een Hobbit. In alles, behalve grootte. Ik houd van tuinen, bomen en niet-gemechaniseerde landbouw. Ik rook een pijp en houd van een goed en eerlijk maal, maar ik verafschuw de Franse keuken. Ik houd van ornamentele vesten en durf ze in deze saaie tijden te dragen. Ik ben dol op champignons (van de koude grond); ik heb een eenvoudig gevoel voor humor (dat zelfs de critici die mij waarderen, vervelend vinden); ik ga laat naar bed en sta laat op (wanneer dat mogelijk is). Ik reis niet veel.' Door toeval kwam het uitgetypte verhaal onder de aandacht van de Londense uitgeverij George Allen & Unwin. Hoewel Tolkien niet veel waarde hechtte aan het sprookje gaf hij toestemming voor publicatie. Op 21 september 1937 verscheen 'The Hobbit' in druk en al snel bleek dat er een groot publiek was voor dit sprookjesverhaal, omdat ook veel volwassenen, die zich niet te oud voelden om van een sprookje te genieten, geboeid werden door de Hobbits en Tolkiens prachtige manier van vertellen. Ook de recenties waren uitstekend. Een recensent schreef: "De achtergrond van het verhaal bevat vele stukjes authentieke mythologie en magie en het boek heeft een uitzonderlijke kwaliteit en stijl." Nog het zelfde jaar verscheen een tweede druk. Geen wonder dat de uitgever aan Tolkien liet weten: "Geef ons meer Hobbits!" Op 16 december 1938 schreef Tolkien aan Allen & Unwin dat hij het schrijven van een vervolg op 'The Hobbit' in overweging zou nemen. Drie dagen later liet hij weten: "Ik heb het eerste hoofdstuk van een nieuw verhaal over Hobbits geschreven, 'Een lang verwacht feest'. Een vrolijk Kerstmis. Hoogachtend, J.J.R. Tolkien." 'Een lang verwacht feest' is het eerste hoofdstuk van 'The Lord of the Rings'. Oftewel in het nederlands In de ban van de ring. Het duurde tot 1954 voorat de eerste twee delen van het vervolg op 'The Hobbit', 'The Fellowship of the Ring' ( de reisgenoten ) en 'The Two Towers' ( de twee torens ) gepubliceerd werden, met het jaar daarop het laatste deel 'The Return of the King' (de terugkeer van de koning); samen getiteld 'The Lord of the Rings.' In plaats van een deel, had hij nu dus al een hele trilogie geschreven (als bedtijdverhaaltje voor zijn (klein)kinderen). J.R.R. Tolkien heeft zestien jaar over het schrijven gedaan omdat 'In de Ban van de Ring' uitgroeide van een tweede Hobbitverhaal tot een epos van ruim 1400 pagina s over de strijd tussen licht en Pagina 2 van 9

3 duisternis, tussen goed en kwaad. Bij het schrijven besteedde Tolkien veel aandacht aan zaken zoals flora en fauna, geografie (hij tekende zelf kaarten van Midden-Aarde), cultuur en vooral aan de talen die door de Hobbits, Elfen, Dwergen, Orks en Mensen in Midden-Aarde gesproken werden. Het is deze veelzijdigheid, in combinatie met een spannend en afwisselend verhaal en beeldende stijl, welke ervoor zorgde dat miljoenen delen van 'The Lord of the Rings' wereldwijd verkocht zijn en het werk een klassieker in de wereldliteratuur geworden is.het boek is in meer dan 20 talen uitgegeven en Tolkien verkreeg een ongekende populariteit die nu nog steeds bestaat. Dit had ook tot gevolg dat in veel landen verenigingen van liefhebbers van het werk van Tolkien opgericht werden. Hoewel Tolkien zeer vereerd was met het succes van 'In de Ban van de Ring' was dit toch niet het werk dat het naast aan zijn hart lag. Dat was het boek waar hij sinds 1917 aan werkte: 'The Silmarillion.' Tolkien had zich voorgenomen een mythologie voor Engeland te schrijven. Hij was jaloers op landen als IJsland, Finland en Duitsland met een eigen mythologie, terwijl Engeland het moest doen met de Arthurlegende en die kwam van Frankrijk af. Dus begon hij zelf een mythologie te maken, te beginnen met het scheppingsverhaal van Midden-Aarde (de 'Ainulindalë') en verder met de geschiedenis van de eerste drie Aera s (met de vernietiging van The One Ring werd de Derde Aera afgesloten). Een extra reden waarom Tolkien zestien jaar deed over het schrijven van 'In de Ban van de Ring' was dat hij dat verhaal wilde integreren in het Silmarillion-project. Toen Tolkien echter op 2 september 1973 overleed was zijn mythologie nog steeds niet publiciteitsklaar. Zijn jongste zoon Christopher zette zich aan de taak de aantekeningen te ordenen en in 1977 verscheen postuum 'The Silmarillion'. Bronnenvermelding: Encarta Opdracht 2: de samenvatting. Het boek dat ik gekozen heb is In de ban van de ring, deel 2, De Twee Torens. Dit boek wordt eigenlijk in drieën gesplitst. Het verhaal wordt namelijk door drie groepen mensen beleefd. Tenminste, ze beleven allemaal andere gebeurtenissen, die samen het hele verhaal vormen. In het boek wordt van de ene groep naar de andere groep gesprongen. De samenvatting kan dus een beetje verwarrend worden, maar ik zal proberen het verhaal zo duidelijk mogelijk te beschrijven. Het boek is een vervolg op het boek In de ban van de ring, deel 1, De Reisgenoten. Aan het begin van het boek worden de personen een beetje voorgesteld en wordt er verteld wat er in het vorige deel gebeurd is. Aangezien dit een samenvatting is van het 2e deel, zal ik alleen het reisgenootschap voorstellen. Het reisgenootschap bestaat uit negen wezens. Je kunt niet zeggen mensen, want het zijn niet allemaal mensen. Pagina 3 van 9

4 De hoofdpersoon uit het reisgezelschap is Frodo Balings. Hij heeft de ring in zijn bezit en moet deze naar de Vuurberg brengen, de enige plek waar hij vernietigd kan worden. Deze ring moet vernietigd worden, omdat hij zeer kwaadaardig is. Hij behoort namelijk tot Sauron, een beest dat heel Midden-Aarde in zijn greep zal krijgen, als hij de ring om zijn vinger krijgt. Het hele verhaal speelt zich ook af in Midden-Aarde. Op de 22e van de heiligmaand 3001 om precies te zijn. Daar begint het verhaal tenminste. Naar mate het verhaal vordert, vordert de tijd natuurlijk ook. Ik weet niet welke tijd dat in ons dagelijks leven zou zijn, omdat het boek er een heel andere jaartelling op na houdt. Frodo heeft dus de taak de ring naar de Vuurberg te brengen. Dit is geen gemakkelijke taak; hij wordt achterna gezeten door Zwarte Ruiters en de spionnen van Saruman. Een zeer machtige, slechte tovenaar, die vecht aan de kant van Sauron. Bovendien krijgt ook de ring hem steeds sterker is zijn macht en deze verteerd hem bijna. De drang om de ring aan zijn vinger te doen wordt door toedoen van de ring zelf steeds sterker, ook gaat de ring steeds sterker wegen, naarmate hij dichter bij Mordor komt. Mordor is het land van Sauron, Saruman en de Vuurberg. De last van de ring op Frodo wordt dus steeds zwaarder. Gelukkig wordt hij bijgestaan door zijn dienaar Sam Gewissies. Een trouwe vriend en metgezel. Hij steunt hem door dik en dun. Als aan het begin van het boek Boromir doodgaat door een aanval van Orks en de Uruk-Hai, volgelingen van Saruman, gaan Sam een Frodo alleen verder gaan om de ring te vernietigen, volgt zijn vriend Sam hem. Het vervolg van het verhaal begint met de dood van Boromir. Hij zat ook in het gezelschap. Hij was de zoon van de heer van Gondor en vertegenwoordigde de mensen. Hij was wat begerig naar de ring en net voordat hij stierf, had hij geprobeerd de ring van Frodo af te pakken. Frodo vertrouwde hem niet helemaal, maar toch beschermden ook zij elkaar in tijden van nood. Aragorn, Legolas en Gimli begraven Boromir en gaan samen op weg om Merijn en Pepijn te helpen, want zij zijn ontvoerd door de Orks en de Uruk-Hai. Aragorn is ook een vertegenwoordiger van de mensen, al beschouwt hij zichzelf niet als een mens zoals Boromir. Hij heeft zijn huis verlaten en is gaan dolen door Midden-Aarde. Daarom wordt Aragorn ook wel Stapper of Doler genoemd. Legolas is een Elf. Hij neemt deel aan het gezelschap als de zoon van de Elfen koning van Demsterwold. Hij is zeer handig met zijn boog en ogen. Hij beschermt de anderen van het genootschap, met name natuurlijk Frodo, zo goed als hij kan. Hij is ook zeer goed bevriend met de Dwerg Gimli, de zoon van Glóin van de Eenzame berg voor de Dwergen. Deze Gimli is er heel trots op dat hij een Dwerg is, hij is zeer koppig en nors, maar van binnen zit een heel klein hartje. Hij geeft net als de anderen veel om het gezelschap en doet ook zijn best Frodo zo goed mogelijk te beschermen. De personen die ik net heb voorgesteld, gaan Merijn (Meriadoc) en Pepijn (Peregrijn) proberen te redden, die zicht weer eens in de nesten hebben gewerkt. Deze twee wezens zijn Hobbits, net zoals Frodo en Sam. Zij zijn twee goede vrienden van elkaar én van Frodo, ik denk voornamelijk omdat zij hun afkomst van de Hobbits delen. Ze zijn wel klunzig en doen regelmatig de verkeerde dingen op het verkeerde moment. Toch zijn ze essentieel voor het bondgenootschap, omdat ze toch ieders respect gewonnen hebbenen soms ook best handig zijn. Maar nu zijn ze wél weer ontvoerd door de Orks. Aragorn, Legolas en Gimli achtervolgen nu de Orks, in de hoop Merijn en Pepijn weer bij hen te krijgen. In hun achtervolging trekken ze door het land van Rohan, het land van de paardenruiters, op weg naar de Orthanc, de toren van de slechte tovenaar Saruman. Ze ontmoeten ook een troep paardenruiters, die beweren dat zij de groep Orks al verslagen hebben, maar geen Hobbits hebben opgemerkt. Dit blijkt de waarheid te zijn. Als Aragorn, Legolas en Gimli de Orks ingehaald hebben, zijn ze al verslagen. Maar ze Pagina 4 van 9

5 vinden geen enkel spoor van de Hobbits. Ondertussen zijn de Hobbits al ontsnapt aan de Orks en het bos Fangorn ingevlucht. In het bos Fangorn ontmoeten ze de Ent Boombaard. Enten zijn boomachtige wezens die ouder zijn dan elk ander levend wezen op Midden-Aarde. Als de Hobbits vertellen van Saruman worden de Enten woedend, omdat de Enten al jarenlang geteisterd worden door de Orks van Saruman. De Enten besluiten Saruman te vernietigen en vertrekken naar de Ortanc. Hier gaat het verhaal weer naar Aragorn, Legolas en Gimli. Ze trekken Fangorn in om naar sporen van de Hobbits te zoeken, maar tegen die tijd zijn ze al vertrokken uit Fangorn met Boombaard. Hier komen ze wél een andere vriend tegen: de doodgewaande Gandalf de Grijze, nu Gandalf de Witte. Hij was in het eerste boek duidelijk de leider van het bondgenootschap en hij kwam tot de ontdekking dat Frodo de gevaarlijke ring droeg. Frodo en de anderen van het reisgenootschap vertrouwen Gandalf. Hij is een oude en wijze tovenaar. Hij neemt hen mee naar de koning van Rohan om hem te waarschuwen voor Saruman en de dreiging uit Mordor en om hem over te halen Saruman te verslaan en Gondor te helpen tegen Mordor. Nadat Saruman is opgesloten in zijn eigen toren, de Ortanc, gaan de Ruiters van Rohan naar Gondor, dat inmiddels wordt aangevallen door tienduizenden Orks, Ringgeesten en door de Uruk-Hai. Dan gaan we weer terug naar Frodo en Sam. Zijn worden op hun reis gevolgd door Gollem of Sméagol. Dit wezen was vroeger ook in het bezit van de ring. Dit wezen was vroeger ook iets omtrent een Hobbit, maar hij is totaal verteerd door de ring. Hij heeft 2 namen, omdat hij een gespleten persoonlijkheid heeft. Sméagol is zijn oorspronkelijke gedaante. Hij is de goedaardige kant, waarop je nog een beetje kunt vertrouwen. Deze gedaante komt soms aan de oppervlakte als hij met Frodo praat en Frodo en Sam naar Mordor leidt. Dit komt denk is omdat Frodo de enige is die Sméagol vertrouwd en omdat Frodo ook een beetje zijn meester is. Gollem is zijn gedaante dat helemaal verteerd is door de ring. Hij is de slechte kant van Gollem / Sméagol. Hij komt naar mate hij Frodo en Sam naar Mordor leidt steeds meer aan de oppervlakte. Hij haalt Sméagol over om de ring van Frodo te stelen en er dan van door te gaan, maar daar weerhouden Frodo en Sam hem van, omdat ze hem dan gevangennemen. Als Gollem / Sméagol hen belooft dat hij hun gids zal zijn, sparen Frodo en Sam hem. Frodo vertrouwd Sméagol / Gollem, maar Sam is nogal achterdochtig. Hij gelooft niet dat het beest goede bedoelingen heeft bij de hulp die hij hun levert. Gollem leidt hen vervolgens door de dode moerassen naar Cirith Ungol, de doorgang naar Mordor. Wat een veiligere en kortere weg zou zijn volgens Gollem. Maar wat Gollem niet heeft verteld aan Frodo en Sam, is dat hier een enorme spin huist. Genaamd Shelob. Gollem sluit een overeenkomst met Shelob: zij mag Frodo en Sam opeten als Gollem de ring mag hebben. Sam en Frodo lopen in de val... Want als de spin Frodo aanvalt, valt Gollem tegelijkertijd Sam aan. Sam weet zich van Gollem te ontdoen en begint te vechten tegen de spin. De Spin rent weg. Maar Sam is te laat, Frodo is dood. Sam neemt de ring van Frodo over en zweert aan Frodo de ring te vernietingen. Maar dan ziet hij dat Frodo meegenomen wordt door Orks en hij hoort dan dat Frodo alleen verlamd is en snel wakker zal worden. Hij gaat achter Frodo en de Orks aan, die een hele lange trap oplopen. Maar aan het einde sluiten de Orks de poort achter hen. Frodo leeft, maar hij is door de vijand gevangen genomen. En er is niets dat Sam kan doen... Opdracht 3: beschrijf een situatie. Pagina 5 van 9

6 De situatie waarin ik anders zou handelen, is de situatie met Gollem. Frodo en Sam vangen dus Gollem en hij belooft hen naar Mordor te leiden, op voorwaarde dat zij hem niet zullen doden. Frodo en Sam (vooral Frodo) gaan hiermee akkoord, en Gollem neemt hen mee op sleeptouw. In het begin heeft hij een touw om zijn nek, wat Sam vasthoud, maar op aandringen van Sméagol maakt Frodo het los. Frodo heeft namelijk medelijden met Sméagol, omdat hij nu zelf de ring heeft en omdat ook hij de aanwezigheid van de ring goed begint te merken. Hij voelt zich verbonden met Sméagol en ziet zijn slechte kanten niet zo goed. Hij ziet de Gollem in Sméagol niet echt, en vertrouwt hem. Dát is dus iets wat ik niet zou doen. Gollem of Sméagol vertrouwen. Ik zou denk ik meer de vijandige houding van Sam aannemen. Frodo maakt het touw rond Gollem zijn nek los, dat zou ik ook niet doen. Hij kan weglopen en je op onbekend terrein alleen laten, zonder dat je een idee hebt welke kant je op moet. Dat heeft hij niet gedaan. Maar als Sméagol even alleen is, komt Gollem weet bovengedreven, om Sméagol over te halen om allerlei slechte plannetjes uit te voeren. Als je het verhaal leest, lijkt het net alsof Sam te enige is die de ware aard ziet van Sméagol. Gollem. Ik denk dat Sam aan het einde van deel 2 ook gelijk krijgt. Gollem sluit een bondgenootschap met de spin Shelob. Eigenlijk houdt dit bondgenootschap simpelweg in; Sam en Frodo vermoorden, zodat Gollem de ring krijgt en Shelob ze op kan eten. Ik zou Gollem niet zo snel vertrouwen, ik zou hem niet losgemaakt hebben en ik zou als ik Frodo was véél strenger voor hem zijn. Maar aan de andere kant, is dit allemaal praat achteraf. Want wat hadden ze anders moeten doen? Ze waren in een wereld die ze totaal niet kenden, ze hadden niemand anders die hen op welke manier dan ook kon helpen en ze werden constant met de dood bedreigt. Opdracht 4: de gemoedstoestand van de hoofdpersoon. Bij deze opdracht hoorde oorspronkelijk een schema van de eigenschappen van Frodo en hoe deze vorderen naar mate je verder leest in het boek. Dit is eruit gehaald. In deze opdracht kun je nog wel veranderingen van de gemoedstoestand van Frodo lezen. De grijze vakjes staan voor de gemoedstoestand van Frodo aan het begin van het eerste boek. Er is dan nog niets aan de hand en hij is nog gewoon aan het lezen, de verjaardag van zijn oom aan het vieren en zorgeloos aan het leven in de Hobbitstee. In de Gouw, waar hij leeft. Hij kent dan nog geen moeilijkheden, zware verantwoordelijkheden, angst, slechte en onbetrouwbare wezens, geweld, of andere delen van Midden-Aarde. Dan is hij nog gewoon een jonge Hobbit met een zorgeloze toekomst. Maar dan komt de ring. Hij krijgt hem van zijn oom Bilbo Balings, die niet voorkomt in deel 2 en daarom verder ook niet genoemd is. Hij wordt weggerukt uit de vreedzame Gouw en krijgt nu wél te maken met angst, verraad, andere gebieden en vele andere negatieve eigenschappen van het leven in Midden-Aarde. Dat zijn de zwarte hokjes. Dezen weergeven de gemoedstoestand van Frodo aan het einde van het tweede boek. Het probleem is dan dus nog niet aan zijn einde gekomen. Dat gebeurd pas in boek drie. Je ziet dat Frodo het steeds moeilijker krijgt met de ring, de reis en alle drama s daaromheen. Hij wordt steeds meer gespannen, meer achterdochtig (behalve naar Gollem), zwijgzamer, minder nieuwsgierig naar nieuwe uitdagingen en meer angstiger. Ik heb behulpzaam ingevuld met zwart, omdat hij eigenlijk de hele queeste volhoudt, om Midden-Aarde weer veilig te krijgen. Hij helpt dus eigenlijk alle goede wezens van Midden-Aarde. Opdracht 5: de spanning. Pagina 6 van 9

7 In de ban van de ring is continue spannend. Er zijn kleine rustpauzetjes, maar het is vooral angst, achterdochtigheid en haast maken. Alhoewel J.R.R. Tolkien dat heel mooi beschrijft, zodat het niet saai wordt. Er komen dus veel manieren in voor waarop spanning opgewekt wordt. Uitstel van de afloop of tijdvertraging, komt er volgens mij niet duidelijk in voor. Als je het boek leest verrast het verhaal je constant en elke situatie heeft een ander en even verrassend einde. Of de tijdvertraging er in voorkomt, vind ik ook moeilijk om te zeggen, omdat J.R.R. Tolkien alles heel precies beschrijft. Dus dan zou het eigenlijk een constante tijdvertraging zijn. Als personen uit het boek bijvoorbeeld in een nieuwe leefomgeving komen, of een monster zien, wordt dit heel precies beschreven en wordt de halve geschiedenis verteld. De belangrijke dingen worden meer uitgediept dan de minder belangrijke, maar dit is denk ik niet op te vatten al een uitstelling van het einde of een tijdvertraging. Citaat: (Aragorn, Gimli, Legolas en Gandalf zijn in het paleis van Théoden, koning van de paardenruiters van Rohan) De bewakers lichtten nu de zware balken van de deuren en duwden ze binnenwaarts terwijl ze knarsten op hun grote scharnieren. Binnen scheen het donker en warm na de pure lucht op de heuvel. De zaal was lang en breed en vervuld van schaduwen en halflicht: machtige pilaren ondersteunden het grote dak. Maar hier een daar vielen heldere zonnestralen als schitterende pijlen door de oostelijke ramen hoog onder de zware balken. Door de ventilatiekoepel in het dak, boven dunne sliertjes rook, was de hemel helder en blauw. Enz. Het is dus eigenlijk een beetje moeilijk om te zeggen of het hele vergaal een tijdvertraging is, of dat er ook nog aparte tijdvertragingen in voor komen. In de film komen deze duidelijk wél voor (slowmotion) maar in het boek volgens mij niet. Een cliffhanger komt er wel in voor. Zowel aan het einde van het eerste als aan het tweede boek. In het tweede boek wordt de op dat moment verlamde Frodo namelijk gevangen genomen en weggevoerd door de Orks, terwijl Sam hem achterna gaat. Citaat: De grote deuren vielen dicht. Boem. De ijzeren grendels vielen aan de binnenkant tegen de sloten. Klang. De poort was dicht. Sam wierp zich tegen de gegrendelde koperen platen en viel bewusteloos op de grond. Hij was buitengesloten in de duisternis. Frodo leefde, maar was door de Vijand gevangen genomen. Dit is het einde van het tweede deel en duidelijk een cliffhanger. Er is ook dramatische spanning aanwezig. Hoewel het boek heel verrassend is en er niet zo héél erg veel dramatische spanning in voorkomt, heb ik toch een duidelijk voorbeeld. Geen citaat, omdat het een langer deel van het verhaal is. Merijn en Pepijn zijn dus ontvoerd door Orks. Aragorn, Legolas en Gimli gaan hen achteraan. Zij halen later de Orks in, maar vinden geen spoor van Merijn of Pepijn. Ze weten dus niet of zij nog leven. De lezer weet dat Merijn en Pepijn wel in leven zijn, omdat ze gevlucht zijn, het Fangorn bos in en nu de hulp inroepen van Boombaar en de andere Enten. Je weet dat, omdat dat deel van het verhaal van Merijn en Pepijn al verteld is, vóórdat Aragorn, Legolas en Gimli de Orks inhalen. Later komen Aragorn, Legolas en Gimli Pepijn en Merijn weer tegen en wordt hun verhaal weer verteld aan Aragorn, Legolas en Gimli. Opdracht 6: het thema formuleren. Hoofdonderwerp of thema is het vernietigen van de ring. Er zijn 3 delen van In de ban van de ring. Deel 1: De reisgenoten, deel 2: de twee torens en deel 3: de terugkeer van de koning. Deze drie delen gaan Pagina 7 van 9

8 uiteindelijk allemaal over het vernietigen van de ring. Dit is het hoogste doel wat ze (voornamelijk Frodo) moeten bereiken. Daar tussen door komen ook nog andere problemen, zoals in dit deel Saruman, de Orthanc, de ruiters van Rohan (die halen ze over om een bondgenootschap met hen te sluiten), Gollem / Sméagol, de Orks, enz. Maar alle problemen en onderwerpen die in het boek worden behandeld, hebben uiteindelijk toch weer met de ring, de hele queeste rond de ring of met de handlangers van de ring (en dus Sauron) te maken. In al deze zinnetjes en voorbeelden komt het woord ring ook weer voor. Dus het thema is duidelijk: het vernietigen van de ring. Opdracht 7: recensie. In de ban van de ring deel 2, staat tegenwoordig veel in de media en is deze tijd ook heel bekend. Dit om de reden dat er een film van gemaakt is, net zoals van het 1e deel. De vraag is: Als je de film ziet, heb je dan ook meteen het boek gelezen? Het boek was spannend, mysterieus en gaf een duidelijke sfeer weer. Er komen minder en meer spannende stukken in voor. Je voelt mee met het de hoofdpersonen, als ze iedere dag van hun reis en bestaan weer moeilijke gebeurtenissen ondergaan. Ik bewonder ze ook, omdat ze zóveel over hebben voor hun doel. Ze zijn zelfs bereid de reis met hun dood te bekopen. Het is een boek wat je het liefst in één ruk uitleest. Misschien is het boek ook een beetje onwerkelijk. Dit in een positieve zin. Je weet dat dit nooit gebeurd kan zijn, omdat er nu eenmaal geen Elven, Hobbits of mensenetende spinnen bestaan. Tóch heeft Tolkien dit boek geschreven met de goede formule. Veel fantasie, maar niet té veel. De gevoelens van de hoofdpersonen hebben de mensen tegenwoordig ook en zijn heel herkenbaar. Daarom krijg je toch ook het idee dat het lang geleden echt gebeurd is. Ik denk wel dat als Tolkien nóg meer gebeurtenissen en nog meer fantasie had toegevoegd, dat het boek dan té onwerkelijk zou worden. Dit keer, onwerkelijk in een negatieve zin. Het verhaal is goed opgebouwd, je springt in logische volgorde van persoon naar persoon. Of van groep personen naar groep personen. Zij zijn allemaal met andere spannende dingen bezig, die veel van hun vergen. Je springt dus eigenlijk van gebeurtenis naar gebeurtenis, die op een of andere manier toch weer aan elkaar schakelen en in verband staan met elkaar. Het verhaal heeft in boek twee dus ook twee verschillende eindes, één van Frodo en Sam, en de andere van de rest van het genootschap. Het boek is heel origineel, elke gebeurtenis heeft toch vaak een verrassend einde en soms heb je denk je echt: Waar haalt die man de fantasie en energie vandaan??! Ik vraag me af of in de toekomst nóg een schrijver J.R.R. Tolkien kan evenaren, als het over de wereld van fantasie gaat. Het verhaal is wel moeilijk geschreven. Lange beschrijvingen, waar je soms ongeduldig van wordt, maar die de sfeer en spanning zó goed weergeven. Ik denk dat daarom ook mogelijk was om de film te maken. Omdat ze al zoveel beschrijvingen hadden, van sfeer en uiterlijkheden. De namen zijn ook heel vreemd. Lang en sierlijk, allemaal met een geschiedenis achter de persoon die nooit heeft plaatsgevonden, maar toch vaak essentieel is in het verhaal. In het boek zitten ook versjes, liedjes en uitspraken, die vroeger (n)ooit bedacht zijn. Net zoals de Elfentaal, Elfenliederen en vele liederen van allerlei andere volkeren uit Midden-Aarde. In werkelijkheid heeft Tolkien die allemaal verzonnen, dat is moeilijk om te begrijpen, nadat je het verhaal hebt gelezen. Dus het antwoord op de vraag: Als je de film ziet, heb je dan ook meteen het boek gelezen? Is duidelijk, nee. In de film zijn veel delen uit het boek weggelaten, zodat de film niet te lang zou worden. De liederen, Pagina 8 van 9

9 verzen, enz. komen ook niet in de film voor. Daarentegen heeft de film de sfeer uit het boek goed weergegeven en geeft de film een goede vorm aan de karakters uit het boek. Het is mogelijk om tegelijkertijd het boek te lezen en de film te kijken, maar ik raad persoonlijk aan om eerst het boek te lezen en daarna de film pas te gaan kijken. Anders kan het boek misschien tegenvallen, omdat je gewend bent aan de film. Nu zal misschien de film een béétje tegenvallen. Dit is niet erg, omdat het boek dan niet tegenvalt en het boek is uiteindelijk het origineel. Pagina 9 van 9