Boekverslag Engels The lord of the rings: The return of the king door J.R.R. Tolkien

Transcriptie

1 Boekverslag Engels The lord of the rings: The return of the king door J.R.R. Tolkien Boekverslag door een scholier 2542 woorden 10 december ,2 193 keer beoordeeld Auteur Genre J.R.R. Tolkien Avonturenroman Eerste uitgave 1955 Vak Engels Titelbeschrijving: Titel : Return of the king/lord of the rings Auteur : J.R.R.Tolkien jaartal/druk : 1973/2th uitgever/plaats : George Allen & Unwin Ltd/ London kleine biografie schrijver: John Ronald Reuel Tolkien 'Ik ben in feite een Hobbit. In alles, behalve grootte. Ik houd van tuinen, bomen en niet-gemechaniseerde landbouw. Ik rook een pijp en houd van een goed en eerlijk maal, maar ik verafschuw de Franse keuken. Ik houd van ornamentele vesten en durf ze in deze saaie tijden te dragen. Ik ben dol op champignons (van de koude grond); ik heb een eenvoudig gevoel voor humor (dat zelfs de critici die mij waarderen, vervelend vinden); ik ga laat naar bed en sta laat op (wanneer dat mogelijk is). Ik reis niet veel.' (Tolkiens karakteristiek van zichzelf) John Ronald Reuel Tolkien werd op 3 januari 1892 te Bloemfontein, Zuid-Afrika, geboren als de zoon van een bankdirecteur. In tegenstelling tot wat velen menen, is Tolkien niet van Ierse, maar van Duitse afkomst. De naam is een verengelsing van Tollkiehn, d.w.z. Tollkühn. Zijn voorouders emigreerden meer dan 200 jaar geleden uit Saksen naar Engeland. Zijn vader overleed toen John Ronald 3 jaar was en samen met zijn moeder en broertje Hilary een bezoek aan Engeland bracht. Moeder Tolkien en haar zoons keerden niet meer terug naar Zuid-Afrika, maar vestigden zich in Sarehole, een dorpje ten zuiden van Birmingham. Het dorpje stond model voor Hobbiton (Hobbitstee). In 1900 verhuisde het gezin Tolkien, met het oog op de schoolopleiding van de kinderen, naar de buitenwijken van Birmingham. Op de King Edward School stak Tolkien bovenuit met Latijn en Grieks, Pagina 1 van 6

2 nadat zijn moeder hem zelf al Frans en wat Latijn had geleerd. En het was ook in deze tijd dat hij als 'liefhebberij' zijn eigen talen begon te ontwikkelen, die zo'n grote rol zouden spelen in zijn latere creatieve werk. Behalve dit bezat hij ook nog 'een fundamentele hartstocht' voor mythen (niet voor allegorie!), sprookjes, maar vooral voor heroïsche legenden, die tussen sprookjes en geschiedenis in lagen.) Toen zijn moeder in 1904 stierf, kwam hij onder de wettige voogdij te staan van de katholieke priester pater Francis Morgan, die hem grootbracht in de Rooms-katholieke kerk.het is nauwelijks verwonderlijk dat Tolkien, met zijn belangstelling voor talen, in Oxford Engelse taal- en letterkunde ging studeren. Daarbij bekwaamde hij zich vooral in het Angelsaksisch, Middenengels en het Oud-ijslands. (De in deze talen geschreven boeken waren Beowulf en de Oudste Edda, en hadden een grote invloed op zijn eigen verhalen) In de Eerste Wereldoorlog diende Tolkien bij de Lancashire Fuseliers. Inmiddels was hij al getrouwd zijn jeugdvriendin Edith Bratt. In november 1916 keerde hij terug naar Engeland, omdat hij leed aan 'loopgravenkoorts'. Terwijl hij herstelde, begon hij in 1917 'Het Boek van de Verloren Verhalen' te schrijven, dat uiteindelijk De Silmarillion zou worden. Na de Wapenstilstand in november 1918 keerde Tolkien met zijn gezin terug naar Oxford. Daar werkte hij korte tijd aan de Oxford English Dictionary, en daarna doceerde hij enige jaren aan de Universiteit van Leeds, en keerde in 1925 in Oxford terug als professor in het Angelsaksisch, wat hij bleef tot aan zijn pensioen in 1959.Hij begon met de Hobbit als bedoeling iets te schrijven om zijn kinderen mee te amuseren. De Hobbit vond meteen een uitgever, en werd een succes. Zijn uitgever wilde dat hij een vervolg op dit boek zou schrijven. In de eerste plaats wilde Tolkien dit niet, omdat dat hem, het voor hem veel belangrijkere project, afleidde: zijn mythologie en de elfentalen.tenslotte bezweek hij en begon aan In de Ban van de Ring. Dit verhaal werd langer en langer, en volgens Tolkien, niet meer een vervolg op De Hobbit, maar op De Silmarillion. Tolkien wilde eerst ook dat de 2 boeken tegelijk uitgegeven zouden worden, maar daar was zijn uitgever het niet mee eens en na wat heibel besloot Tolkien daar vanaf te zien.) In de Ban van de Ring werd uitgegeven en was zeer succesvol onder het publiek. Zo succesvol zelfs dat Tolkiens privé-leven eronder begon te lijden. Omwille van de zwakke gezondheid van zijn vrouw verhuisden de Tolkiens in 1968 naar Bournemouth, waar ze probeerden zoveel mogelijk uit de belangstelling te blijven. Zijn vrouw stierf in 1971, waarna hij naar Oxford terugkeerde. Een jaar later onderscheidde Queen Elisabeth hem als Commander of the Order of the British Empire. Weer een jaar later, 1973, overleed Tolkien.) Tot zover deze "korte" biografie... Eerste reacties en verwachtingen: Ik had de 2 voorlopers al eerder gelezen en verwachtte een geweldige ontknoping. Het zelfde gevoel als ik nu heb bij de film. Zou die net zo vet worden? Mijn verwachtingen werden zelfs overtroffen. Dit is waarschijnlijk het beste boek dat ik tot nu toe heb gelezen. Dat (gedetaileerde) einde had ik niet verwacht, Pagina 2 van 6

3 want ik had zelf heel andere ideeen over het einde. "Korte" samenvatting: Pepijn en Gandalf racen naar Minas Tirith om de stadhouder Denethor op de hoogte te brengen en om Gondor in de komende oorlog bij te staan. Na een tijdje komt Faramir, zoon van Denethor terug uit Ithilien en verteld dat Frodo nog leeft en richting Morguldal is gegaan. Ondertussen gebeuren er meer dingen. Sam red Frodo uit Cirith Ungol, Aragorn, Gimli en Legolas rijden richting Dunharg om de paden der doden te betreden. Daar gaan ze langs en bij Erech verzamelen ze een spookleger en rijden naar de zuidelijke kustlanden van Gondor om de Zwarte vloot te verslaan. Dat lukt en ze nemen de boten over en varen naar Minas Tirith. Merijn gaat met koning Theoden mee, wordt zijn schildknaap, wordt weggestuurd maar wil toch mee. Eowyn, het nichtje van de koning neemt hem mee. Ze rijden naar Minas Tirith. In Minas Tirith zelf wordt de oorlog voorbereid en Faramir rijdt naar Osgiliath. Na een poosje komt Faramir terug maar (dodelijk) gewond en hij werd gered door de uitval van de ridders van Dol Amroth. De stad is nu omsingeld en het 2e leger gaat richting Anorien om de Rohirrim tegen te houden. De poort wordt verwoest en de leider van de ringgeesten rijdt naar binnen. Hij wordt daat tegen gehouden door Gandalf maar vertrekt zonder slag of stoot. Het leger van Rohan omzeild het leger in Anorien door door het woud van de Pukelmannen heen te trekken en komen net op tijd bij de stad aan. Na een tijdje wordt koning Theoden vermoord door de leider van de Ringgeesten, maar die wordt ook weer gedood door Eowyn en Merijn. Na een tijdje ziet het er nog steeds niet zo best uit tot dat Aragorn en een leger van de Zuidelijke kustlanden zich er mee gaat bemoeien. Het spookleger mocht eerder al weggaan. Ze winnen en de slag is voorbij. Alleen jammer dat Denethor het niet meer ziet zitten en zelfmoord pleegt. Hij had te veel in de Palantir (kijksteen) gekeken en zag alleen dingen die Sauron hem toestond om te zien. Exit Denethor... Op advies van Aragorn trekt er een legertje opuit om de aandacht van Sauron af te leiden. Sauron zou moeten vermoeden dat Aragorn of een ander machtig persoon de ring zou hebben en zo hopen ze dat Frodo een grotere kans krijgt. Ze gaan richting de Zwarte poort en worden daar opgewacht door een 10 keer zo sterk leger. Niet best. Net als het er hopeloos uitziet gebeurt er iets vreemds. Alle vijanden twijfelen en vluchten of doden zichzelf. De ring is vernietigd dus Sauron ook. Sam en Frodo reizen langzaam door Mordor en niemand die hun ziet. Uiteindelijk komen ze bij de Vuurberg aan maar Frodo wil de ring niet vernietigen. Gollem doet nog een poging de ring te krijgen en wint een gevecht van Frodo. Hij stapt alleen met Ring en al in het vuur. Foutje... Het legertje en dus het westen heeft gewonnen en Gandalf haalt gauw Sam en Frodo uit Mordor op en alles loopt goed af. Aragorn wordt koning, trouwt met Arwen. Faramir geneest en trouwt met Eowyn. De Hobbits gaan na een tijdje terug naar De gouw maar gaan eerst ff langs Rivendel en bezoeken Bilbo en de elven. Dan gaan ze terug naar de Gouw en zuiveren de Gouw van struikrovers en Bandieten. Dan komen ze op Balingshoek Saruman en zijn slaafje Slangtong tegen. Daar zegt Saruman iets verkeerds en Slangtong vermoord Saruman en een aantal Hobbits schieten hem weer dood. Uiteindelijk wordt de Gouw weer de oude en op het einde gaat Frodo met de elven mee naar het Westen. En nee, het kan eigenlijk niet korter... Titelverklaring: Pagina 3 van 6

4 In de ban van de ring: De ring gaat beslissen of goed of kwaad de oorlog gaat winnen. Wordt hij vernietigd dan wint het Westen, krijgt Sauron hem weer, dan wint hij. De terugkeer van de koning: Het gaat er in dit boek om of Aragorn nou wel of geen koning van Gondor kan worden. Zo ja, dan moet er gewonnen worden. Anderzijds zou Gondor de oorlog gewoon keihard verliezen zonder koning. Thema: Oorlog. Het boek verteld eigenlijk maar een ding. Hoe verloopt de oorlog om de ring. Wat er om heen gebeurd heeft alleen maar met de ring en dus met de oorlog te maken. Door de diepe geschiedenis krijg je ook nog gratis een lesje politiek... Verhaalopbouw: Het is Chronologisch verteld ookal zitten er ook flashbacks en forwards in. Op het einde zit nog een extra stukje geschiedenis van Midden Aarde en een mooie gedetaileerde landkaart. Tijd en ruimte: Het verhaal speelt zich af in Midden Aarde. Een hele Fantasie wereld verzonnen door Tolkien zelf. Geweldig oog voor detail en bijna iedere berg/stad/rivier/woud/land heeft een naam. Met (een beetje Latijns overkomende) namen wordt sowieso rond gestrooid alsof het antrax is. Het heeft een eigen geschiedenis dus ook een eigen jaartelling. In het boek rond het jaar 3000 maar in "onze wereld" denk ik dat het in de middeleeuwen is. Er wordt gevochten met zwaard, boog, bijl, speer en schild. men had ook al belegeringswerktuigen maar zo te lezen geen kruisbogen. Rond het jaar 1300???? Personages: Eigenlijk te veel om op te noemen. Ik vergeet er vast een paar. Frodo: hoofdpersoon van het verhaal en heeft de zware taak om de ring in het vuur te gooien. Hij wordt in het begin bijgestaan door het hele reisgenootschap maar in de laatste 2 boeken alleen door Sam. Hij raakt steeds meer "in de ban van de ring..." Sam: Normaal de tuinman van Frodo maar gaat mee op reis en is de beste vriend van Frodo. Hij zou alles doen om hem te redden/helpen. Hij heeft Gollem nooit vertrouwd. Pepijn en Merijn: Vrolijke Hobbits die betrokken raken in de grote oorlog en best belangrijke dingen doen zoals het vermoorden van de leider van de ringgeesten. Gandalf: Een tovernaar die in het 2e verhaal weer "opstaat" nadat hij in deel 1 was vermoord en zo een Pagina 4 van 6

5 stuk machtiger wordt. Hij is oud en slim en mede door hem is de oorlog gewonnen. Ook niet vies van een robbertje vechten. Aragorn: Geheime erfgenaam van het rijk Gondor en goede vechter en strateeg. Erg belangrijk figuur en geneest ook Eowyn, Merijn en Faramir. Heeft een verhouding met Arwen, de dochter van de elvenleider Elrond. Denethor: Vader van Boromir en Faramir. Stadhouder van Minas Tirith en bestuurt Gondor totdat de koning terugkeert. Beetje depressief persoon en pleegt ook zelfmoord. Faramir: Jongere broer van Boromir en heeft ook een ander karakter als hem. Hij kon bijv. wel tegen de drang om de ring te zien. Net als Boromir een goede vechter en probeert in de gunst van zijn vader te komen door zichzelf te bewijzen. Gimli en Legolas: nog 2 reisgenoten. Gimli is dwerg en Legolas is elf en toch ontstaat er een hechte vriendschap tussen hun. Ze volgen Aragorn overal en Legolas is de meester met de boog en Gimli met de bijl. Eomer: De nieuwe erfgenaam van Theoden en wordt ook koning van Rohan nadat Theoden op het slagveld is gestorven. De broer van Eowyn. Eowyn: De zus van Eomer. Ze wil graag een naam vestigen en eer behalen maar ze is een vrouw dus krijgt ze geen kans. Ze gaat stiekem mee naar Minas Tirith en vermoord de leider van de Ringgeesten. Later trouwt ze met Faramir. Theoden: De koning van Rohan die zal sterven op de velden van de Pelennor. Neemt Merijn aan als schildknaap maar laat hem en Eowyn achter. Denkt hij... Arwen : De geliefde van Aragorn en later trouwen ze ook. Ze is eigenlijk alleen belangrijk omdat ze iets met Aragorn heeft. Elrond: Vader van Arwen en speelt een nog mindere rol. De aanvoerders van kustlanden: Nog niet vermeld maar voordat Minas Tirith belegerd wordt komen ze aan met een paar manschappen. De Belangrijkste is Prins Imrahil uit Dol Amroth. Er gaan er opvallend veel dood. Sauron: De badguy van het verhaal. Hij probeert de hele wereld te veroveren en heeft daar wel een oorlog voor over. Klinkt een beetje naar een bekende Duitse Fuhrer. Hij heeft ongelooflijk veel legers. (nee, nog geen luftwaffe) Saruman: In deel 2 leek het alsof hij uitgeschakeld was, maar in deel 3 zorgt hij nog voor wat opschudding Pagina 5 van 6

6 in de Gouw. Hij wordt uiteindelijk vermoord door Slangtong. Slangtong: Het slaafje van Saruman en ex raadgever van Theoden. Hij vermoord Saruman in de Gouw maar komt daar zelf ook bij om... De leider van de ringgeesten: Ook wel Nazgul, witchking genoemd. Hij voert het leger aan dat Minas Tirith aanvalt en vermoord Theoden. Hij wordt vermoord door Eowyn en Merijn. Hij was het ook die Frodo in deel 1 verwonde. Verwerkingsopdracht Ik ga nu een stukje geschiedenis van Gondor schrijven. Het is een tijdje geleden en het begint in de 2e era. De Gondorianen stammen net als de mensen van Arnor af van de Numenorianen. Ook wel mensen van Westernisse genoemd. Het Noordelijke Koninkrijk Arnor had een periode van bloei en bouwde Annuminas aan het Avondschemermeer, maar de bevolking verminderde en mensen trokken daar weg. Ze gingen in Fornost wonen maar werden uiteindelijk verslagen door de toverkoning uit Angmar die later de leider van de Ringgeesten wordt. Het Zuidelijke koninkrijk houdt lang stand en bouwde vele steden. Zoals Minas Anor ( Minas Tirith dus), Minas Ithil ( Minas Morgul dus) en Osgiliath. Dat was de hoofdstad van Gondor en betekende letterlijk "citadel van de sterren". De Elven smeden zorgden voor ringen van macht en Sauron hielp hen, maar verried hen en maakte een meesterring waarmee hij de andere kon overheersen. De Elven en de Dwergen deden niks met de ringen die ze kregen, maar de mensen gebruikten ze en werden ringgeesten onder Sauron. Waaronder dus de koning van Angmar. De Elven en Mensen sluiten "het laatste bondgenootschap" en vechten samen tegen Sauron. Op de Vuurberg wordt de laatste slag gevoerd en zowel Elendil en Gilgalad (mensen en elvenvorst) sterven. De zoon van Elendil, Isildur snijdt de ring van de hand van Sauron en Sauron is verslagen en zijn schim vlucht richting het Demsterwold. De ring had in het vuur moeten worden gegooid, Isildur wilde de ring zelf houden. Hij wordt gedood in een hinderlaag van orks bij de Irisvelden en de ring verdwijnt in de grote rivier, de Anduin. Na jaren keert Sauron weer terug in Mordor en met hem de ringgeesten. Die vallen Minas Ithil aan en nemen het in en herdopen het in Minas Morgul(betekend, toren van de tovernarij). Minas Anor wordt herdoopt in Minas Tirith( betekend, toren van de waakzaamheid) en Osgiliath wordt verlaten. Die wordt later ook aangevallen en helemaal verwoest. Minas Tirith is de enige stad die de oorlogen met Sauron zou overleven. Pagina 6 van 6