Samenvatting Geschiedenis De VS en hun federale overheid

Transcriptie

1 Samenvatting Geschiedenis De VS en hun federale overheid Samenvatting door K woorden 28 april ,8 2 keer beoordeeld Vak Methode Geschiedenis Werkplaats VS en hun federale overheid 1 Een jonge natie en haar grondwet ( ) Op 4 juli 1776 riepen de Britse kolonies de Verenigde Staten van Amerika uit. Hun onafhankelijkheidsverklaring was gebaseerd op de verlichte principes van vrijheid en gelijkheid. De VS waren ontstaan uit ee opstand tefen het Britse moederland. De Amerikanen kwamen in verzet omdat de Britse overheid hen belastingen liet betalen zonder dat ze mee mochten beslissen. Van een sterke regering moesten ze niets hebben. In de VS was er een nationale regering. Deze regering vergaderde telkens ergens anders, mocht geen belastingen heffen en kon alleen beslissingen nemen met een ruime meerderheid van stemmen. Al snel bleek dat dit niet werkte. Daarom besloten de deelstaten nieuwe afspraken te maken. In 1787 kwamen daarvoor 55 afgevaardigden bijeen. Zij vonden dat de centrale regering versterkt moest worden, maar ook de rechten van deelstaten en burgers beschermd moesten worden. Nog hetzelfde jaar werden de 55 Founding Fathers het eens over een nieuwe grondwet, die twee jaar later in werking trad. Sinds 1787 is de grondwet aangevuld en gewijzigd door amendementen. De eerste tien werden al in 1791 aangenomen. Ze staan bekend als de Bill of Rights. De soevereiniteit in de VS is verdeeld tussen de federale overheid en de deelstaten. De federale regering gaat over de buitenlandse politiek, de defensie, de financiën en het economisch verkeer tussen deelstaten. Om machtsmisbruik te voorkomen moeten de machten gescheiden zijn om elkaar zo te kunnen controleren. De uitvoerende macht ligt in handen van de president. De wetgevende macht ligt in handen van het Congres, dat bestaat uit de Senaat en het Huis van Afgevaardigden. Het Congres controleert de regering. De president wordt ook gecontroleerd door de rechterlijke macht, het federale Hooggerechtshof, waarvan de leden voor het leven benoemd zijn. Deze opperrechters kunnen wetten en besluiten verbieden die volgens heb in strijd zijn met de grondwet. Tot de 20 e eeuw was de president een zwak figuur, maar daarna nam zijn macht toe. Dat kwam omdat de VS een grote rol ging spelen in de wereldpolitiek. Sommigen vinden dat het machtsevenwicht is verstoord en spreken van een imperial presidency: de president zou een soort Romeinse keizer zijn geworden. Maar toch is zijn macht beperkt; deelstaten kunnen eigen wetten aannemen en tegenover een vijandig Congres staat een president machteloos. De Democratische Partij werd vanaf 1930 de meer progressieve partij. Zij was voor sociale wetgeving en federaal Pagina 1 van 7

2 overheidsingrijpen in de economie. De Republikeinse Partij was tegen slavernij en werd de partij van het grote bedrijfsleven en de conservatieve burgers. Toen in 1787 de grondwet werd ingevoerd, bestonden de VS uit zo n 13 deelstaten met tezamen zo n 4 miljoen inwoners. De samenleving was sterk agrarisch. Zeker 90% van de Amerikanen woonde op het platteland. Toen in 1861 de Amerikaanse Burgeroorlog uitbrak, waren de VS nog steeds overwegend agrarisch. Toch was er een grote ontwikkeling geweest; de bevolking was 7x zo groot geworden en het grondgebied was sterk uitgebreid. Vooral sinds 1830 was de Frontier opgeschoven, dit is de grens tussen het door blanken bewoonde gebied en de dunbevolkte wildernis waar de indianen woonden. De sociale verschillen namen tijdens de burgeroorlog toe, er ontstonden een rijke bovenlaag en een arme arbeidersmassa in de steden. De nieuwe Amerikanen geloofden dat het God s idee was om hun Amerika te laten beheersen en zij zagen het als hun Manifest Destiny om het hele continent te ontsluiten en te ontwikkelen. Volgens de Monroe-doctrine moesten de Europese mogendheden zich niet met het Amerikaans continent bemoeien, zoals omgekeerd de VS zich niet met Europa moest bemoeien. De zuidelijke deelstaten richten zich vanaf 1800 steeds meer op katoenteelt, wat kon door de snel groeiende Britse textielindustrie. Het zware werk op de plantages werd gedaan door slaven. Toen in 1860 de republikein Abraham Lincoln de presidentsverkiezingen won, sloten de zuidelijke staten zich af. Lincoln was namelijk tegen slavernij. Op 12 april 1961 braken er gevechten uit, dit was het begin van de burgeroorlog. In het 13 e amendement had het Congres opgenomen dat slavernij verboden werd. 2 De VS wordt een wereldmacht ( ) Na de Amerikaanse Burgeroorlog nam de bevolking erg toe. Ook versnelde de industrialisatie. De VS waren rijk aan grondstoffen als steenkool, ijzer en olie en door de migratie kon de industrie beschikken over goedkope arbeidskrachten. Dankzij de trein konden producten vanuit alle uithoeken van het land naar andere plekken vervoerd worden. Belangrijke uitvindingen waren de telegraaf (1861), de telefoon (1876), de gloeilamp (1882) en vele nieuwe technologieën. Door corporaties werden kleine familie bedrijfjes verdrongen, deze corporaties hadden het kapitaal om dure machines enz. te kopen. Tussen bedrijven ontstond veel concurrentie en de overgebleven firma s vormden kartels, waarbij de bijv afspraken maakten over minimumprijzen, en trusts, waarbij ze bedrijven samenvoegden. Arbeiders hadden het slecht; 60 uur per week werken, slechte omstandigheden, lage lonen en gevaarlijk werk. Wie werkloos was, had een arm leven. Immigranten kwamen na 1890 vooral uit Zuid- en Oost-Europa. Italianen, Polen, Oost-Europese joden en andere nieuwkomers vormden hechte gemeenschappen. Het leidde ertoe dat er immigratiewetten kwamen om ongewenste vreemdelingen weg te houden; Ellis Island. Hier werden de immigranten eerst onderzocht voor ze het land in mochten. Na de burgeroorlog begon de Reconstructie ( ), waarin het Noorden probeerde van de zwarten in het Zuiden gelijkwaardige burgers te maken. De Zuidelijke staten wilde het 14 e amendement (zwarten krijgen burgerrecht) niet aannemen en het Congres besloot hen te bezetten. De Zuidelijke staten bleven zich verzetten en richtten onder andere de KKK op. De Reconstructie was mislukt; de tegenstanders van de zwarte emancipatie kwamen in het Zuiden aan de macht. Pagina 2 van 7

3 In de zuidelijke staten kwamen vanaf 1887 de Jim Crow-wetten. Het waren allemaal wetten die de zwarten verbood dingen te doen die blanken deden, of op plekken te komen waar blanken kwamen. (Bijv; niet in dezelfde school/treinwagons). Economisch ging het ook niet goed, de zwarten konden niet aan werk komen. De leider van de zwarten, Booker T. Washington, zei dat de zwarten zich niet moesten verzetten; dit zou rampzalig uit pakken. Nog lang na de burgeroorlog ging de VS door met het isolationisme Pas in de 19 e eeuw sloeg dit om, vooral door de economie. Het was voor de VS erg belangrijk dat ze hun producten konden verkopen op de buitenlandse markten. Ook kon het nationalisme zich rond 1900 niet meer richten op het veroveren van het hele continent. Nu wilden ze hun macht overzee uitbreidden. Dit sloot aan bij het modern imperialisme. Drie motieven hiervoor waren; de buitenlandse markt te openen, beschermen en overheersen, de Amerikaanse macht versterken en Amerikaanse principes in de wereld te laten gelden. In 1854 werd er een handelsverdrag met Japan afgedwongen. De Spaans-Amerikaanse oorlog begon doordat de VS allemaal delen van het vroegere Spaanse wereldrijk bezette. (Cuba, Filipijnen, Hawaï). Cuba werd een Amerikaans protectoraat; ze waren onafhankelijk maar mochten geen zelfstandige buitenlandse politiek voeren. De Open Door Policy hield in dat China zijn economische deuren voor iedereen moest open houden. De VS wilde een kanaal door Colombia bouwen tussen de Atlantische en de Stille Oceaan. Omdat Colombia dwars lag, hielp de VS de Panamese rebellen en kreeg zo toestemming van Panama om een kanaal te bouwen. In de Eerste Wereldoorlog bleef de VS neutraal. Wel hadden ze sterke economische banden met Groot-Brittannië. In 1915 nam de spanning met Duitsland toe toen een Duitse onderzeeër een Brits schip met Amerikaanse passagiers raakten. In februari 1917 kondigde Duitsland een onbeperkte duikbotenoorlog af; alle schepen rond Groot-Brittannië, ook Amerikaanse, zouden getorpedeerd worden. 3 Welvaart, crisis en oorlog ( ) Na de Eerste Wereldoorlog had de VS het moeilijk. Er was inflatie, recessie en stijgende werkloosheid. Politiek kwam het land in de greep van de Red Scare, de angst voor het communisme en het socialisme. Vele arbeiders waren niet blij, ze deden mee aan stakingen wat some gepaard ging met geweld. De federale overheid trad hard op in ; duizenden mensen werden opgepakt en vele arrestanten werden zonder proces gevangen gehouden. Na de eerste moeilijke naoorlogse jaren, groeide de Amerikaanse economie weer. Elektriciteit en automobiliteit droegen hier aan bij doordat mensen nu ijskasten, stofzuigers, enz. konden kopen want ze zaten aangesloten op het stroomnet. De productie kon sterk groeien door technische vernieuwingen en doordat het werk steeds efficiënter werd georganiseerd, dit is rationalisatie. Doordat de producten goedkoper werden, de lonen stegen en de arbeidstijden beperkt werden nam de massaconsumptie toe en werd nog eens extra aangewakkerd door de steeds effectievere reclame. In het nieuwe kapitalisme zouden staat en ondernemers in een eendrachtige samenwerking een voortdurende groei van de welvaart aan de gang houden, met goede lonen, korte werktijden en goede arbeidsomstandigheden. Op zwarte donderdag sloeg de effectenbeurs van New York om; handelaren gingen in paniek verkopen en de aandelenhandel stortte in. De maanden daarna werd het alleen maar erger. De economie raakte in een jaren lange recessie en liep uit op de Grote Depressie. Doordat de productie in 1920 sterker groeide dan de inkomens was er overproductie, ook kampten de mijn- en textielregio s al in de jaren 1920 met werkloosheid. President Hoover maakte het erger door in het begin te bezuinigen, en later alleen banken en bedrijven te hulp te schieten en niet werklozen. Pagina 3 van 7

4 Toen Roosevelt president werd, stelde hij de New Deal in. Dit was een stroom van wetten om alle sectoren van de economie op gang te brengen en organisaties die deze moesten uitvoeren. Ook kwam er geld beschikbaar voor werklozen en voor publieke werken. Toch kwam er verzet, de rijkeren moesten nu meer belasting betalen. Ook rechters verboden wetten omdat deze de federale overheid te veel macht zouden geven. De Conservatieve Democraten en Republikeinen hielden de New Deal tegen, wat Roosevelt dwong tot bezuinigen. In 1937 kwam de economie opnieuw in een recessie. De werkloosheid verdween pas toen de VS mee ging doen aan de Tweede Wereldoorlog. Door de oorlogseconomie en het leger kwamen er weer banen. Voor de Eerste Wereldoorlog hadden de zwarten de slechts betaalde baantjes en woonden ze in zwarte getto s zoals Harlem en New York. Tijdens de Eerste Wereldoorlog kregen zwarte mannen en vrouwen werk in de oorlogsindustrie. Hun bijdrage aan de Eerste Wereldoorlog gaf de zwarte bevolking trots en zelfvertrouwen. Doordat ze zich nu niet meer zomaar lieten vernederen, braken er rassenrellen uit in de zomer van De New Deal bracht hun verlichting, een derde kreeg steun en meer dan een miljoen vond werk. Het gevolg was dat de zwarte kiezers overliepen van de Republikeinen naar de Democraten. Maar niet alle zwarten schoten op met de New Deal. Velen kregen geen geld voor hun overschotten en toen bleek dat zwarte werklozen meer kregen dan de zwarte arbeiders, kregen zij een lagere uitkering. In de Tweede Wereldoorlog meldde de zwarten zich weer massaal aan voor het leger. Dit werd gestimuleerd door de leiders; a double V, victorie op het slagveld en op het thuisfront. (In de strijd tegen discriminatie). Er kwam een grote migratie; zwarten vertrokken vanuit het Zuiden naar het Noorden en Westen waar werk was in de oorlogsindustrie. President Wilson wilde de wereld veilig maken voor de democratie en bedacht 14 punten waarin hij zijn visie beschreef. Hiertoe behoorden het zelfbeschikkingsrecht en het afzien van oorlog bij conflicten. Ook zou er een volkerenorganisatie moeten worden opgericht die een hoofdrol zou spelen bij het handhaven van de vrede en internationale rechtsorde. Bij conflicten moest het oordeel van de Volkenbond doorslag geven. Niet iedereen vond dit een goed idee, sommige Republikeinen wilden terugkeren naar het oude isolationisme en anderen vonden dit een gevaar voor de soevereiniteit. Daarom wilden ze vastleggen dat het Congres het laatste woord had, maar hier was Wilson het niet mee eens en de VS werd geen lid van de Volkenbond. De plannen van Wilson werden eerst enthousiast begroet, maar dit sloeg om; de meeste Amerikanen vonden dat de VS zich niet bezig moest houden met de rest van de wereld. Een volledige terugkeer naar het isolationisme was niet meer mogelijk; de Amerikaanse politiek en economische belangen in de wereld waren hier te groot voor. Toen de Duitse economie in 1923 instortte, greep de VS in. Met Amerikaanse leningen werd de Duitse economie weer op gang geholpen. In ruil hiervoor deed Duitsland herstelbetalingen aan Frankrijk en Groot-Brittannië die dit geld op hun beurt weer over maakten naar de VS (via bijv handel). De VS beschouwden Latijns-Amerika na de Eerste Wereldoorlog als hun invloedsfeer, de investeringen en economische invloed nam toe. Er werd hier een politiek van economisch imperialisme gevoerd. In 1933 voerde Roosevelt een Good Neighbour Policy in, wat inhield dat de VS niet meer gewapend zou ingrijpen (in Latijns-Amerika) en nauwer economisch zou samenwerken. Pagina 4 van 7

5 Het Congres nam in 1935 de neutraliteitswet aan, deze wet verbood het verschepen van wapens naar oorlogvoerende landen. Een tweede neutraliteitswet in 1936 verbood ook leningen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog hoopten de Amerikanen op een overwinning van de geallieerden. Ook al vormde de Duitse overheersing in Europa een bedreiging voor de Amerikaanse belangen, toch wilden de VS buiten de oorlog blijven. Omdat Roosevelt de Britten niet wilde opzadelen met grote schulden, leende hij materieel aan hen. Deze Land Lease Act werd in 1941 goedgekeurd. Roosevelt sprak in augustus 1941 met Churchill en ze kwamen uit op het Atlantisch Harvest; economische samenwerking, vrijheid op zee, ontwapening, en zelfbeschikkingsrecht voor de volkeren. De Japanse verassingsaanval op Pearl Harbour op 7 december 1941 zorgde ervoor dat de VS ook mee ging doen in de Tweede Wereldoorlog. Op 8 december verklaarde zij Japan de oorlog. Duitsland en Italië verklaarden drie dagen later de VS de oorlog. Samen met de Sovjet-Unie en Groot-Brittannië vormde de VS de Grote Drie. Voor na de oolog werd er een volkerenorganisatie bedacht, de VN (Verenigde Naties). De organisatie zou geleid worden door de geallieerden; de Grote Drie plus China. In Jalta werd in februari 1945 vergaderd over de Oost- Europese landen die bezet werden gehouden door de Sovjet-Unie. Stalin eiste dat Oost-Polen, Estland, Letland en Litouwen bij de Sovjet-Unie bleven behoren en dat de rest van Oost-Europa zijn invloedsfeer zou zijn. De Grote Drie werden het niet eens over de toekomst van Duitsland en spraken af het te verdelen in 4 stukken; de VS, Frankrijk, Groot-Brittannië en de Sovjet-Unie. 4 Consumptie, consensus en Koude Oorlog ( ) Velen vreesden dat de Amerikaanse economie weer zou wegzakken na de oorlog, de groei kwam namelijk door de militaire productie. Ook zouden duizenden militairen terugkeren en banen nodig hebben. Maar dit gebeurde niet, de economie liep vloeiend over naar consumptie goederen en er was een krachtige vraag. De stijgende koopkracht leidde tot een steeds grotere vraag en dit werd nog eens extra gestimuleerd door de baby boom. Meer kinderen betekend nieuwe scholen, huizen en auto s. Ook konden de lonen omhoog doordat de arbeidsproductiviteit steeg en bleef de economie groeien doordat de militaire uitgaven bleven stijgen. Na de oorlog wilden de Democratische presidenten het werk van Roosevelt voortzetten en de New Deal uitbouwen. Maar de Republikeinen probeerden dit juist terug te draaien. Op 5 januari 1949 kondigde president Truman de Fair Deal aan, wat een programma was voor ruime federale steun aan scholen en ziektekostenverzekering voor alle Amerikanen. Maar hier kwam ook weinig van terecht, de veranderingen werden tegen gehouden door Republikeinen en conservatieve Democraten in het Congres. In 1950 bereikte de anticommunistische hysterie een hoogtepunt. In dat jaar beweerde de Republikeinse senator Joseph McCarthy dat er communisten posities hadden op het ministerie van Buitenlandse Zaken, wat niet zo was. Dit zou namelijk verklaren waarom de VS niets had gedaan tegen de communistische verandering van China en de atoombom van de Sovjet-Unie. Dit uiten van ongegronde beschuldigingen werd McCarthyisme genoemd. In 1952 wonnen de Republikeinen voor het eerste in twintig jaar de presidentsverkiezingen met de held uit de Tweede Wereldoorlog; Dwight D. Eisenhower ( ). Eisenhower bleek een gematigd Republikein want hij wilde de New Deal en Fair Deal niet terugdraaien. Nadat hij herkozen werd wilden ook veel Republikeinen dit niet meer terug draaien. Er groeide consensus; de meeste politici en wetenschappers vonden Amerika goed zoals het was. Volgens de econoom John Kennet Galbraith zou de economie op den duur welvaart voor iedereen brengen. Altijd zouden sommigen het minder hebben, maar voor iedereen zou er genoeg zijn. Toch had hij kritiek op de Amerikaanse consumptiemaatschappij; er werd te veel geld uitgegeven aan luxe-goederen en deed de overheid te weinig. Pagina 5 van 7

6 John F. Kennedy wilde de passiviteit van de Eisenhower-tijd doorbreken, Amerika moest weer in beweging komen. Hij wilde de natie een New Frontier geven; nieuwe doelen. Er moest meer geld naar onderwijs, ziektekostenverzekeringen en de lonen moesten omhoog. Na de moord op Kennedy kreeg de vice-president Johnson alle ideeën van Kennedy makkelijk door het Congres heen. Doordat Kennedy werd vereerd na zijn dood, durfden politici niet meer tegen zijn plannen te stemmen. Johnson wilden de Fair Deal voltooien en uitbreiden en presenteerde dit onder de naam Great Society in de verkiezingscampagne van Republikeinen en conservatieve Democraten hadden niet genoeg zetels samen om de wetten tegen te houden en Johnson behaalde grote successen. Maar door stijgende kosten van de Vietnamoorlog in 1967 ging het mis; Johnson moest gaan bezuinigen. Truman kreeg zijn voorstellen om rassendiscriminatie tegen te gaan niet door het Congres heen, maar wel op de politieke agenda. De groeiende zwarte arbeidersklasse hielp hier erg aan mee, er was zelfs een zwarte middenklasse ontstaan. In 1954 besloot het Hooggerechtshof dat rassenscheiding in het onderwijs in strijd was met de grondwet. Doordat een zwarte vrouw, Rosa Parks, op 1 januari 1955 werd opgepakt omdat ze haar stoel in de bus niet wilde opgeven, ontstonden er vele busboycots. Een zwarte dominee kreeg de leiding; Martin Luther King. Hij richtte in 1957 samen met andere zwarte leiders een nieuwe burgerrechtenbeweging op en predikte voor een geweldloos verzet. Maar het geweld dat tegen hun werd gebruikt, maakte hun alleen maar sterker. Mensen zagen het op tv en kregen sympathie voor hun. Pas in 1963 diende Kennedy onder druk van zwarte protesten de Civil Rights Act in, waarin discriminatie werd verboden. Na de dood van Kennedy kreeg Johnson ook de Voting Right Act door het Congres heen, waarmee zwarten ook stemrecht kregen. Maar in de praktijk kwam discirminatie nog steeds voor. De frustraties onder de zwarte bevolking groeide en in 1965 sloegen tienduizenden zwarte jongeren aan het plunderen en brandstichten. Er volgenden in de jaren daarna meerdere rassenrellen. In de Tweede Wereldoorlog waren Duitsland en Japan verpletterd en waren Groot-Brittannië en Frankrijk uitgeput. China was straatarm en onderontwikkeld, waardoor alleen de Sovjet-Unie en de VS over bleven als supermachten. De Amerikaanse regering ging de Sovjet-Unie zien als een gevaar voor de vrije kapitalistische en democratische wereld. In hun ogen streefde de Sovjet-Unie naar een gesloten invloedsfeer die ze wilden blijven uitbreiden. Het uiteindelijke doel zou een communistische wereldrevolutie zijn. Amerika was in de Tweede Wereldoorlog de leider van de vrije wereld geworden, Amerikaanse politici meenden dat ze te laat hadden opgetreden tegen het fascisme. Dit moest niet gebeuren bij Sovjet-Unie en de VS trokken de les dat ze hun geen strobreed moesten geven. De Trumandoctrine hield in dat landen die werden bedreigd door het communisme geholpen zouden worden. De VS streefde naar containment; indamming (van het communisme). Europe was een belangrijk onderdeel van de containmentpolitiek met de Marshallhulp. Vanaf 1947 gaven de VS miljarden dollars voor de economische wederopbouw van West-Europa. Ze deden dit omdat West-Europa aan de grond zat, en armoede werd gezien als voedingsboden van het comunisme. In mei 1949 bezegelden de Amerikanen hun betrokkenheid bij West-Europa met een militair bondgenootschap; de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO). Dit was een middel om collectieve veiligheid te bereiken. De aanval op één van de lidstaten zou gezien worden als een aanval op alle lidstaten. In 1950 kwam er nieuwe schok, toen het communistische Noord-Korea het door Amerika gesteunde Zuid-Korea Pagina 6 van 7

7 binnen viel. De VS verjoegen met hun bondgenoten de communisten uit Zuid-Korea en de Koreaoorlog eindigde in een wapenstilstand. Ook bemoeiden de Amerikanen zich met Vietnam. Daar was een communist aan de macht en de Fransen wilden hun kolonie weer terug. De Amerikanen waren dan wel voor dekolonisatie maar niet onder communistische leiding. Ze steunden dus de Fransen met geld en wapens. Volgens president Eisenhower zou het communisme in Oos-Azië en Australië overlopen als het in Vietnam niet werd gestopt. Dit was de dominotheorie. Tussen de supermachten VS en Sovjet-Unie ontstond een nucleaire wapenwedloop, waarbij er steeds krachtigere wapens werden gemaakt. Vanaf 1955 maakten ze ook intercontinentale raketten. Daarmee konden ze nu elkaars complete grondgebied met kernwapens bestoken. Deze spanning werd de Koude Oorlog genoemd. Op 13 augustus 1961 werd de Berlijnse Muur gebouwd door de DDR. Een zwaarbewaakte grensversperring rond West-Berlijn. Zo sloten de communisten zich af van de Amerikanen. Om de revolutionair Fidel Castro te beschermen, hij had de macht gegrepen op Cuba, plaatste Chroesjtsjov kernraketten op Cuba. Toen de Amerikanen dit in oktober 1962 ontdekten, eiste Kennedy direct dat deze zouden worden weggehaald, anders zou de VS schepen die met raketten naar Cuba voeren tegenhouden. Chroetsjtsjov reageerde hier vel op en beide supermachten stelde hun kernraketten op scherp. Ze namen uiteindelijk maatregelen om de nucleaire dreiging te minderen. De Cubacrisis was over. Maar in Vietnam nam het geweld toe. Vanaf 1960 kregen communisten grote delen van Zuid-Vietnam in handen. Vanuit de Golf van Tonkin kwam de melding dat er Noord-Vietnamese schepen waren met torpedo s gericht op de Amerikaanse oorlogsschepen. Het Congres nam de Tonkinresolutie aan, waarin stond dat de president alle noodzakelijke maatregelen mocht nemen om verdere agressie te voorkomen. Noord-Vietnam werd veel gebombardeerd, maar er kwam geen zege. Er kwam veel verzet tegen de Vietnamoorlog en het deed de Amerikanen weer denken aan de rol die ze wilden spelen in de wereld. Pagina 7 van 7