Wat betekent Europa voor ons?

Transcriptie

1 Wat betekent Europa voor ons? Edito Europa schiet in actie voor onze Brusselse wijken Als u dat maar weet Ultraliberaal, technocratisch, De kritiek op de Europese Unie vandaag is hard, maar de dagelijkse initiatieven van deze «grote machine» blijven echter miskend. Als er een oplossing is gevonden voor het probleem van de liberalisering van de post, voor de melkcrisis, kortom, voor al het negatieve dat er voor de Europese burger gebeurt, circuleert de informatie slecht. Men onthoudt van Europa enkel de negatieve aspecten. Het is hier echter niet de bedoeling een meeslepend «Europroletariërs aller landen, verenigt u» uit te roepen. Het gaat om een vernieuwend experiment met een twintigtal studenten journalistiek die een week lang onderduiken in het «nabije Europa», het Europa van de lokale ontwikkelingsprojecten, of het nu om infrastructuur gaat of om sociale initiatieven. Van Anderlecht tot Molenbeek hebben we een tiental opvallende projecten gekozen die de steun krijgen van het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling en die een impact hebben op het dagelijkse leven van de betrokken buurtbewoners. Ons hoor je niet klagen over de aanzienlijke financiële steun die Europa aan die projecten geeft. Maar is het voldoende, gelet op de ontwikkelingsproblemen in deze wijken? Is het geen boter aan de galg, een druppel op een gloeiende plaat als je ziet wat Europa zou kunnen zou moeten doen voor zijn burgers? Versnippering van inspanningen of werkelijke vooruitgang Aan u om te oordelen. De studenten journalistiek van het IHECS Inhoud Geen formol meer voor de veeartsenijschool...p.2 en 3 Brusoc: de bank die enkel aan de armen leent... p.4 Alice in bagelland... p.5 Een paspoort voor jongerenbanen... p.6 Wat zijn CST? Drie letters die staan voor... p.7 Brug tussen twee werelden... p.8 Een kweekvijver van ondernemingen in de Aalststraat... p.9 Minder vervuiling, meer jobs... p.10 Een kweekvijver voor jobs... p.11 Wie heeft er zin om te ondernemen?... p.12 De slachthuizen gaan Europees... p.13 Vaarwel geuze, welkom solidair toerisme... p.14 Europa in het kort... p.15 Drie partners, hand in hand... p.16 Europese Unie Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling Het Verbindingsbureau Brussel-Europa

2 2 L Europe Wat betekent se bouge Europa à Bruxelles voor ons? Geen formol meer voor de veeartsenijschool G.I. De voormalige veeartsenijschool, op een steenworp van het Zuidstation, zal binnenkort niet meer de stadskanker zijn die de buurtbewoners nu al bijna twintig jaar gewoon waren. Het probleem werd opgelost dankzij Europese fondsen voor de renovatie van de site tot een onthaalruimte voor ondernemingen, de «Espace Lumière». Bijna twintig jaar geleden verhuisde de veeartsenijschool van Anderlecht naar Luik, waardoor het gebouw in de Kuregemwijk een echte stadskanker werd en de site zwaar werd verwaarloosd. Verschillende gebouwen van de voormalige school werden reeds door privé-investeerders opgekocht en deels gerenoveerd, maar het hoofdgebouw kwam in handen van de gemeente terecht. Volgens Didier Van Ingelgem, hoofd van de dienst Stadsrenovatie van de gemeente Anderlecht «hadden we ideeën voor de herbestemming van de site, maar niet genoeg geld om er een prioriteit van te maken. We hebben dan maar een subsidieaanvraag bij het EFRO (Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling) ingediend om het project Espace Lumière op poten te zetten.» Een onverwachte buitenkans, aangezien het project voor een ondernemingsruimte op de site werd goedgekeurd in het raam van het Plan Uiteindelijk zal een bedrag van drie miljoen euro worden besteed aan de binnenrenovatie van het gebouw. Aangezien de gevel beschermd is, komt daar nog eens drie miljoen bij voor de buitenrenovatie. Het totale project zal aan het eind van de rit bijna zeven miljoen euro kosten. De gemeente zal niets betalen, enkel het terrein ter beschikking stellen. Een goede oplossing volgens Didier Van Ingelgem: «Op een bepaald moment dachten we eraan het gebouw te verkopen. Dankzij de steun van het EFRO houden we zeggenschap over het gebouw en de activiteiten die erin zullen plaatsvinden.» Komen tot synergieën De ruimte wordt 2400 m_ groot en zal zes tot acht ondernemingen huisvesten. Het project zou ook moeten leiden tot de creatie van 130 directe en indirecte banen, ook bij de buurtbewoners, iets wat door het EFRO wordt geëist. Een andere doelstelling is het «in het leven roepen van een centrum voor de dynamisering van de buurt door te voorzien in een synergie met lokale initiatieven zoals ACB Factory», een innovatiecentrum dat enkele straten verder ligt. Tegen die achtergrond zullen de geselecteerde ondernemingen uit een sector moeten komen die reeds aanwezig is in de wijk, bij voorkeur in het domein van de informatieen communicatietechnologieën. De buurtbewoners zullen kunnen rekenen op een zaal waar tentoonstellingen en conferenties zouden moeten worden georganiseerd. Naar een ecowijk? «We willen een voorbeeld van lage-energierenovatie zijn. Ik hoop dat we zo de buurtbewoners ertoe zullen aanzetten hun woningen zelf te renoveren. Het zou de bedoeling zijn te komen tot een ecowijk zoals die in Freiburg.». Voor deze «groene» renovatie moet echter rekening worden gehouden met de Commissie voor historische gebouwen. Elke beslissing waardoor de buitenzijde van het gebouw zou kunnen worden beschadigd, moet vooraf worden doorgesproken. Dit zorgt nu reeds voor problemen, in het bijzonder voor de dringende werkzaamheden die niet konden worden uitgevoerd omdat er geen toestemming voor was. Bij de gemeente blijft men echter alle vertrouwen in het project behouden. Julien AZÉMAR en Gaëtan ISTAT Het Verbindingsbureau Brussel-Europa Institut Des Hautes Etudes Des Communications Sociales

3 Wat betekent Europa voor ons? 3 Een klein «horrormuseum» in het hart van de gemeente Weinig informatie voor de buurtbewoners De buurtbewoners zeggen dat ze weinig informatie hebben over het project «Espace Lumière». De meesten weten niet welke bestemming het gebouw zal krijgen. «Volgens mij wordt het een studiecentrum voor de zuidpool», verklaart Saïd. Vaak denken de buurtbewoners dat de renovatie betrekking heeft op de privégebouwen. Voor hen eindigt het project bij de verkoop van lofts. Bij de gemeente beweert men nochtans over het project te hebben gecommuniceerd via het gemeenteblad. Zou de informatie moeilijk doorsijpelen? Als men iets over het project weet, is dat altijd via via. Toch moet ook worden erkend dat de bewoners, zoals overal een beetje, niet altijd de moeite doen om de informatie te lezen die ze van de gemeente krijgen, in het bijzonder via het gemeenteblad. Zal de stadskanker dan werkelijk verdwijnen? Saïd is tevreden : «Het werd tijd, het gebouw was totaal verwaarloosd.» Cevdet treedt hem bij: «Het is een goede evolutie, het gebouw dreigt een echte ruïne te worden.» Anderen, zoals Maria, hebben toch enige kritiek: «De renovatie zal de buurt opwaarderen. Maar als alle bewoners hun steentje zouden bijdragen door hun eigen huis te renoveren of door hun vuilniszakken niet te laten rondslingeren, zou het al veel beter gaan. Die renovatie zal niet alles oplossen». J. A en G.I De oude veeartsenijschool, die er zeer verwaarloosd bij ligt, onder een dikke laag stof en blootgesteld aan de weersomstandigheden, zit stampvol «schatten» en al dan niet aangename verrassingen. Op de verschillende verdiepingen komt de «bezoeker» honderden boeken tegen, nog in de rekken of gewoon op een hoop gegooid, onder een laag stof en duivendrek. Bij de verhuizing van de veeartsenijschool werden ze gewoon achtergelaten. Van verspilling gesproken. De Kuregemwijk, die tussen het kanaal, het Zuidstation en de kleine ring ligt, is niet meteen een economisch aantrekkelijke zone. Dankzij de steun van het EFRO en lokale speerpuntprogramma s zouden bepaalde projecten die momenteel lopen een positief effect moeten hebben op het dynamiseren van de zone. Doordat ze nieuwe economische projecten mogelijk maken, zouden ze een sneeuwbaleffect moeten hebben. Met de Driehoekwijk, waar een aantal modeactiviteiten geconcentreerd liggen, de slachthuizen van Anderlecht en het project «Port-sud» bevinden zich in de zone al drie economische aantrekkingspolen. Binnenkort zou er dan nog de «Espace Lumière» moeten bijkomen, na de volgende renovatie van de voormalige veeartsenijschool van Anderlecht, waardoor er een hechter netwerk ontstaat om de zone nieuw leven in te blazen. De bovenverdiepingen bevatten een echt klein horrormuseum. Zowat overal vind je er bokalen vol formol. Meer dan twintig jaar lang al bevatten die bokalen dierenorganen die dienst deden als studieobject voor generaties aankomende veeartsen. Hier een kattenkop. Daar een gevilde hond met nog enkele plukjes haar. Wat verder staan er hersenen op de grond, badend in een zwarte vloeistof. De bokaal is, door slijtage of vandalisme, gebarsten. Door de jaren heen verdwenen er heel wat bokalen. Misschien werden ze gerecupereerd door de Université de Liège of door «verzamelaars». Dit armzalige vertoon zal binnenkort dus tot het verleden behoren. De renovatie is gepland voor 2011 zodat de school eindelijk uit de formol wordt gehaald. Kuregem nieuwe impulsen geven J. A en G.I G.I. Deze polen vormen een belangrijke troef voor de lokale economie. Sinds 2006 zouden tal van ondernemers reeds geïnformeerd hebben naar de mogelijkheid zich in de buurt te vestigen. Misschien is dat vestigen nog niet echt gebeurd, maar het is duidelijk dat er iets beweegt in deze economisch kwetsbare zone. J. A en G.I Didier Van Ingelgem Dienst Stadsrenovatie Van Lintstraat, 6 (derde verdieping) 1070 Anderlecht Tél : renovation@anderlecht.irisnet.be Europese Unie Europese Unie Europese Unie Europees Fonds Europees Fonds Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling voor Regionale Ontwikkeling voor Regionale Ontwikkeling

4 4 Wat betekent Europa voor ons? Brusoc : de bank die enkel aan de armen leent Brusoc is een hap verse zuurstof voor sommigen. Brusoc leent niet aan de rijken, maar aan mensen van wie de banken niets meer willen weten. Het doel? Het mogelijk maken individuele initiatieven op te zetten in de volkswijken van Brussel Brusoc is een filiaal van de Gewestelijke Investeringsmaatschappij voor Brussel. De GIMB geeft financiële steun bij de oprichting, de reorganisatie of de uitbreiding van privé-ondernemingen in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Brusoc stelt drie types van steun voor. Ten eerste is er het microkrediet, een kleine som geld (van tot euro) die aan een lage rentevoet wordt geleend. Vervolgens zijn er de startersfondsen, het geld dat nodig is om de activiteiten van een onderneming op te starten (van tot euro). Voor beide leningen geldt een rentevoet van 4%. Tot slot is er het thesauriekrediet die tijdelijke liquiditeitsproblemen overbrugt. Tot slot is er het thesauriekrediet die tijdelijke liquiditeitsproblemen overbrugt. Voor deze lening geldt een rentevoet van 5%. In het atelier van de vzw Mulieris maken de naaisters kleine en middelgrote reeksen op maat voor stilisten. Deze vereniging krijgt een lening van Brusoc zodat deze vrouwen opnieuw in het arbeidscircuit terechtkomen. Mulieris is een vzw in Anderlecht. In 2005 startte ze met een project voor de sociale en maatschappelijke herintegratie van mensen via de oprichting van een atelier voor textielconfectie. In het atelier op het Baraplein zitten de naaisters geconcentreerd achter hun machines. Toch vinden ze de tijd om met elkaar te gekscheren. Je voelt onmiddellijk de goede onderlinge verstandhouding die tussen de arbeidsters heerst. Aan de andere kant van de gang zijn sommige vrouwen aan het strijken. Ze zijn ernstig met hun taak bezig. Vzw Mulieris Clemenceaulaan Brussel Tel. : 02/ S.L. et B.D. Iedere persoon of iedere onderneming die uit het banksysteem wordt gesloten, kan van deze steun genieten als die persoon of onderneming gevestigd is in de PIZ, de Prioritaire Interventiezone, waarin de Europese Unie haar financiële tussenkomst concentreert. Voor Brussel zijn dit de inwoners van Anderlecht, Brussel-Stad, Vorst, Sint- Jans-Molenbeek, Sint-Gillis, Sint-Joost-ten- Node en Schaarbeek. Brusoc S.A. Stassartstraat Brussel brusoc@srib.be Tel. : 02/ Naald en draad om het stedelijk weefsel te herstellen Om haar opdracht van reintegratie in het arbeidscircuit tot een goed einde te brengen, ontvangt de vzw subsidies van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, de Europese Unie en de gemeente Anderlecht. Die steun komt niet altijd op tijd. «Voor 2009 moesten we euro ontvangen, maar in werkelijkheid zullen we maar een klein deel van dat bedrag dat jaar hebben ontvangen. De rest komt in 2010», legt Rachida Lazrak, coördinatrice van de vzw, uit. Om haar activiteiten te kunnen voortzetten, doet de vzw een beroep op Brusoc dat een voorschot op die subsidies geeft. «De lening is supergewaarborgd, aangezien Brusoc zeker is dat we onmiddellijk zullen terugbetalen als we de subsidies hebben ontvangen», verzekert ze. De financiële steun van Brusoc dient hoofdzakelijk om de lonen, de werkingskosten, de RSZ te kunnen betalen «Zonder die lening zouden we niet kunnen werken. Het bewijs : in 2007 werd de subsidie met veel vertraging toegekend. Mijn voorgangster had nog nul euro op de rekening staan. Ze heeft alles moeten laten stopzetten», vertelt Rachida Lazrak. Zonder de hulp van Brusoc zou de vzw verdwijnen. Dat zou voor de vrouwen een groot verlies zijn. Er zijn immers altijd een twintigtal vrouwen aan de slag in het atelier. Ze blijven er een tot twee jaar. Maar ook voor de stilisten zou het een verlies zijn, aangezien ze met Mulieris een naaiatelier hebben dat kwaliteit aflevert. Sarah Libbrecht Je moet niets bewijzen! Sika Mawule-Dzossu had een droom : haar eigen schoonheidssalon openen. Dankzij de steun van Brusoc is die droom werkelijkheid geworden. Geen job zonder toekomstperspectief meer uitoefenen, zich persoonlijk ontplooien: voor haar werd het een nieuwe start. Zich ontplooien, dat heeft Brusoc mogelijk gemaakt voor Sika Mawule-Dzossu. Dankzij de lening die de instelling toekende, kon ze haar eigen schoonheidsinstituut openen: «Ik werkte halftijds in een schoonheidsinstituut aan de Louizalaan. Ik voelde me er niet goed en wilde ander werk». Toevallig hoorde Sika spreken over Brusoc. Inderdaad, toevallig. Dat is meteen de kleine kritische noot bij dit steunprogramma : de rechtstreeks betrokkenen weten vaak niet van het bestaan van Brusoc af. «Toen ik naar mijn sociaal assistente ging voor iets totaal anders zag ik op een tafel toevallig een folder van Brusoc liggen». Stilaan kreeg het idee vorm in het hoofd van Sika : na vier tot zes maanden, de tijd die nodig was om een goed project uit te werken, klopte ze aan bij Brusoc. «Het was niet nodig om hen financiële waarborgen te geven, zodra ze in je project geloven, zit het wel snor. Je moet niets bewijzen, in tegenstelling tot de traditionele banken», vertelt Sika. «Sika beauté» heet het salon dat ze oprichtte. Brusoc blijft contact onderhouden met de leners. «Brusoc steunt ons. Er wordt bijvoorbeeld een opleiding georganiseerd om het hoofd te bieden aan de crisis», zegt ze. Het is ondertussen drie jaar geleden dat door het toeval de bal aan het rollen ging: Sika s droom werd werkelijkheid en de Marollenwijk heeft een schoonheidsinstituut. «Sika beauté» Hoogstraat Brussel Tel. : 02/ sikabeauté@hotmail.com Bertrand Detal Het Verbindingsbureau Brussel-Europa Institut Des Hautes Etudes Des Communications Sociales

5 Wat betekent Europa voor ons? 5 Alice in bagelland M.S. Dankzij het project «Opensoon», dat ook de financiële steun krijgt van de Europese Unie, kon Alice Romaniuk haar hippe bagelbar «Au Pays des Merveilles», aan de Jean Volderslaan openen. Een jaar lang moet deze kleine zelfstandige, dankzij «Opensoon», slechts de helft van de huur betalen. Daardoor wordt het financiële risico danig ingeperkt. En het werkt, zelfs zozeer dat Alice eraan denkt om een tweede snackbar te openen. Alice Romaniuk had met haar «bagels» een origineel idee. Maar weet u wat een «bagel» eigenlijk is? Dit ronde broodje, op basis van natuurlijke zuurdesem, wordt eerst kort in kokend water ondergedompeld alvorens in de oven te worden gebakken. Deze «zoute donuts» kunnen worden gegarneerd met kwark of andere ingrediënten, volgens de creativiteit van de kokkin. Alice besloot een winkeltje te openen waar de klanten deze unieke broodjes konden proeven, samen met allerlei originele drankjes en verleidelijke desserts. Aan verbeelding geen gebrek bij de bazin van de bagelbar. Maar het project moest ook economisch rendabel zijn. Een kleine winkel openen, vergt immers grote financiële risico s. Ondanks hun goed uitgewerkte plan twijfelen velen om de stap te zetten omdat ze schrik hebben met hun avontuur veel geld te verliezen. De zaak zou maar eens niet moeten draaien zoals voorzien Alice Romaniuk nam daarom contact op met het agentschap Atrium dat met Europees geld een «Opensoon»-project opzette om het risico te beperken voor kleine zelfstandigen die de stap wel durven te zetten. Zo kreeg deze dynamische vrouw in 2008 een tijdelijk huurcontract. Volgens de overeenkomst betaalt Atrium een jaar lang de helft van de huur van de handelsruimte. Na de proefperiode van een jaar maakte Alice samen met haar eigenaar de balans op : aangezien haar project levensvatbaar bleek te zijn, besloot ze voort te doen. Als «Au Pays des Merveilles» geen succes was geworden, had ze echter de huurovereenkomst van de winkel kunnen stopzetten en zich makkelijk kunnen ontdoen van haar verbintenissen tegenover de eigenaar. «Zonder Atrium was ik nooit in mijn project geslaagd», vertelt Alice enthousiast. Optimistisch gaat ze verder: «Mijn winkeltje draait zo goed dat ik er een tweede zou willen openen». Daarvoor denkt ze eraan zich opnieuw tot Opensoon te wenden. Alice Romaniuk «Au pays des merveilles» Jean Volderslaan Brussel Tel. : 0488/ Magaly Swaelens Als Europa de deur van een kleine winkel op een kier zet Het project «Opensoon», dat wordt beheerd door het Agentschap Atrium en dat wordt medegefinancierd door het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en het EFRO (Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling) biedt allerlei ondersteuning aan mensen die een kleine handelszaak in de kansarme buurten van Brussel willen openen : premies voor de renovatie van ongebruikte handelsvertrekken, betalen van een deel van de huur tijdens het eerste jaar Het project heeft onder meer betrekking op de Lakensestraat, de Vlaanderenstraat, de Van Arteveldestraat, de de Mérodestraat Handelszaken in deze wijken vestigen, is zorgen voor leven en gezelligheid in de wijk, maar ook voor jobs. Zo wordt vermeden dat de kleine kernen van economische activiteit zich enkel in chiquere, rijkere, meer aantrekkelijke wijken vestigen. Laurence Lewalle, projectverantwoordelijke «OpenSoon» in Atrium llewalle@atrium.irisnet.be A. M. en C.R.. Europese Unie Europese Unie Europese Unie Europees Fonds Europees Fonds Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling voor Regionale Ontwikkeling voor Regionale Ontwikkeling

6 6 Wat betekent Europa voor ons? De «Notre-Dame»-school in Anderlecht zet in op nieuwe technologieën Een paspoort voor jongerenbanen De école industrielle Notre-Dame in Anderlecht zal binnenkort kunnen beschikken over hoogtechnologische machines in de sector van de groene en hernieuwbare energie. Het gaat om een Centrum voor spitstechnologie (CST), dat wordt gefinancierd door het EFRO (Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling). Olivier Dehandschutter, docent aan Notre-Dame en projectcoördinator, geeft ons een rondleiding in de school. Voor hem is er geen twijfel: jongeren verhogen hun kansen op de arbeidsmarkt omdat ze hun vaardigheden uitbreiden door de beheersing van de technologieën van de toekomst Projectleider Olivier Dehandschutter is zowel docent als hoofd van het CST in de school. Hij heeft handen en tijd te kort, maar is gepassioneerd door het project. Hij heeft dan ook alles gedaan om het project tot een goed einde te brengen. De nieuwe computerzaal van de school. Maka Mirziashvili Met het CST-project wil Europa leerlingen, werkzoekenden en zelfstandigen de kans geven te leren werken met de nieuwste technologieën inzake verwarming, thermische panelen en zonnepanelen. «We staan open voor iedereen, zowel voor de werkgelegenheidsector als voor het onderwijs. Het is de bedoeling dat iedereen er voordeel kan uithalen», legt Olivier Dehandschutter uit. Net die dag hebben zijn leerlingen praktijklessen. Iedereen heeft een overall aan en is druk in de weer in het atelier dat wellicht niet zo goed is uitgerust als het deel waar het toekomstige Centrum voor spitstechnologie zal komen. Nieuwe energiebronnen, nieuw materiaal Maka Mirziashvili Olivier Dehandschutter : «Met het CST zal iedereen zijn voordeel kunnen halen uit de nieuwe technologieën». Deze gemotiveerde leerkracht leidt ons naar de zaal waar het CST zal worden ondergebracht. Het verschil wordt meteen duidelijk: de muren zijn opgefrist en een deel van het materiaal is reeds aangekomen. Hij hoopt dat tegen mei 2010 alle materiaal er is. We moeten ook niet sneller willen gaan dan we kunnen. De administratieve procedures zijn vrij complex, zegt hij. Voor het CST moeten de bestekken worden goedgekeurd door de administratieve diensten van de Franse Gemeenschap. Daarna kunnen de lessen pas beginnen. Olivier Dehandschutter heeft echter geduld en doorzettingsvermogen. Zowel de school als de leerlingen zullen hun voordeel uit het CST-project halen. In de Notre-Dame-school ontbreekt het de leerlingen soms aan de nodige knowhow over bepaalde technische aspecten omdat ze in de school niet kunnen beschikken over het vereiste materiaal. «Als opleider word ik voortdurend geconfronteerd met een gebrek aan materiaal. Ons materiaal is vaak meer dan twintig jaar oud en compleet verouderd. Nu zal ik gebruik kunnen maken van hoogtechnologisch materiaal op het vlak van hernieuwbare energiebronnen en van nieuwe verwarmingsketels». Opleiding is de beste investering Voor Olivier Dehandschutter is het duidelijk. Om in deze crisistijden werk te vinden, moet je alles inzetten op competentie. Je moet zorgen dat je bent opgeleid, steeds meer, steeds beter. Toch is er iets bizars aan de hand. Terwijl het CST-project de juiste weg is ingeslagen en aan een cruciale behoefte beantwoordt, stelt hij vast dat er bij bepaalde partners met wie hij contact had opgenomen om mee te werken aan het CST weinig animo is. Maar de docent laat er zich niet door uit zijn lood slaan. Onvermoeibaar blijft hij proberen de dingen in beweging te brengen. In mei 2010 zal hij voltijds werken aan het Centrum voor spitstechnologie dat tegen het begin van het schooljaar 2011 operationeel zou moeten zijn. Dit is duidelijk iemand die niet snel de moed opgeeft! Maka Mirziashvili Het Verbindingsbureau Brussel-Europa Institut Des Hautes Etudes Des Communications Sociales

7 Wat betekent Europa voor ons? 7 Wat zijn CST? Drie letters die staan voor CST betekent «Centrum voor spitstechnologie». Deze Centra, ondergebracht in technische scholen, stellen materiaal voor spitstechnologie ter beschikking van de leerlingen en leerkrachten, maar ook van werknemers en werkzoekenden die hun beroepsopleiding willen starten of voortzetten. De technologieën hebben betrekking op sectoren met een tekort aan geschoolde arbeidskrachten. Iets doen aan het opleidingstekort We hadden een ontmoeting met Michel Boumal, projectleider bij het departement Openbaar onderwijs van de Stad Brussel. Hij coördineert twee CST-projecten: een rond infografie en de grafische industrie, een ander rond elektriciteit in woningen. De Stad, legt Michel Boumal ons uit, investeert in het kwalificatieonderwijs. Het gebrek aan juiste vaardigheden is verantwoordelijk voor de werkloosheid in het Brussels Gewest. Niet eenvoudig Dergelijke projecten opzetten, gebeurt echter niet in een handomdraai. Ten eerste zorgen de CST-projecten voor organisatorische problemen. Door de uurroosters van de technische scholen kunnen de CST s enkel s zaterdags open zijn. Iets wat de leerlingen dreigt kwaad te maken Behalve als het bezoek aan het CST als stageperiode zou worden erkend, maar dan moeten de scholen daarvan tijdig op de hoogte worden gebracht. Een ander probleem is het rekruteren van opleiders. Voor de functie is er geen statuut, geen loon en geen garantie op duurzaamheid. Het CST-label moet je verdienen. De projecten worden enkel verlengd als de doelstellingen worden bereikt. Ook de kostprijs van de opleiding is een probleem. Er inschrijvingsgeld voor vragen zou ontradend werken. Eens het materiaal geïnstalleerd, moet er, tot slot, personeel zijn om het te onderhouden en, bij incidenten, tussen beide te komen. En dat kost geld! De klok tikt De grootste uitdaging is echter het naleven van de termijn! Alle CST s moeten in 2013 operationeel zijn en er is aan werk geen gebrek. Je moet bewijzen dat de projecten vooruitgang boeken en de gedane uitgaven moeten worden gerechtvaardigd. Als de Europese subsidie niet op tijd wordt besteed, kan ze niet meer worden gerecupereerd! En wat mag dat kosten? U begrijpt dat dit alles geld kost. Hoeveel juist? De stad Brussel, die twee projecten op haar grondgebied financiert, raamt de kostprijs op euros (niet enkel voor de CST), waarvan ongeveer twee miljoen cofinancierd is door het EFRO, het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en de Franse Gemeenschap, voor de uitrusting en de installatie van de twee CST. En wat heeft Europa daarmee te maken? Wel, Europa tast in zijn beurs via het EFRO (het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling). De financiële steun van de Europese Unie en van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest in de zes Brusselse CST projecten bedraagt een half miljoen euro per project voor de renovatie van de lokalen en de aankoop van uitrusting,. De Franse Gemeenschap doet er hetzelfde bedrag bij. Fanny DIYOKA Communauté française de Belgique Cellule Equipements et CTA Bureau 3F334 Rue A. Lavallée Bruxelles Site web : ( rubrique : Centres de technologies avancées) Europese Unie Europese Unie Europese Unie Europees Fonds Europees Fonds Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling voor Regionale Ontwikkeling voor Regionale Ontwikkeling

8 8 Wat betekent Europa voor ons? Dansaertwijk Brug tussen twee werelden Boetieks, trendy bars en kunstgalerijen aan het begin van de straat. Steek echter de Nieuwe Graanmarkt over en u komt in een meer volkse wijk terecht. Maar ook daar vestigen zich boetieks. Als je de Antoine Dansaertstraat van begin tot eind afloopt, merk je snel dat deze wijk, in het hart van de hoofdstad, vol tegenstellingen zit. David en Marc zijn beide leerkracht aan het Athénée Serge Creuz II in Molenbeek. Geregeld gaan ze een glas drinken in café «Modèle» vlak naast het kanaal. «De batterijen wat opladen en ons onderdompelen in de twee werelden die er samenkomen». Ze discussiëren graag over de evolutie van de wijk. «De komst van nieuwe boetieks in de Dansaertwijk is positief omdat ze in de buurt van de arme, minder gegoede buurtbewoners komen te liggen», legt David uit. «Deze twee werelden moeten met elkaar in contact komen, elkaar aanvaarden en elkaar leren kennen. Als iedereen in zijn hoekje blijft zitten, ontstaan er getto s en dat is zeer slecht», gaat Marc verder. David is leerkracht etalagedecoratie. Vaak trekt hij met zijn leerlingen naar het begin van de Antoine Dansaertstraat, nabij de Beurs. «Zelf zullen ze niet snel naar de andere kant van de straat gaan. Van zodra ze aan de andere kant van het kanaal staan, voelen ze zich verloren. Het is belangrijk dat ze ook eens iets anders zien.» Net als David en Marc streven ook de Stad Brussel en de Europese Unie ernaar dat de verschillende bevolkingsgroepen zich onder elkaar mengen. Waarom? Een betere integratie van alle sociale klassen in eenzelfde buurt. Het begin van de Dansaertstraat telt veel mode- en designwinkels. De andere kant, aan het kanaal, is veel volkser. Toch zijn er enkele chique winkels, zoals «Mac Line», die er zich recent vestigden. «De armste bevolking kan alleen maar baat hebben bij deze mix. Wij ontvangen al onze klanten op dezelfde manier. Het is juist als beide bevolkingsgroepen elkaar niet zien, dat ze elkaar gaan wantrouwen. Rijk en arm komt hier in contact met elkaar en dat vormt geen enkel probleem», legt Benjamin Gaspart, verkoper in deze computerwinkel, uit. Julie Fohal en Constance Delvigne Centre Dansaert Centrum Aalststraat Brussel 02/ EFRO: Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling URBAN: was een specifiek programma van de Europese Commissie dat (tot 2006) kleine projecten in kansarme buurten ondersteunde om zo de bevolking van zeer nabij te betrekken bij de acties die werden opgezet Dit grote gebouw met blauwe stroken zal binnenkort het Centre Mode Design Brussels huisvesten die internationaal de mode en design in Brussel in de kijker zal zetten Cellule FEDER Het Verbindingsbureau Brussel-Europa Institut Des Hautes Etudes Des Communications Sociales

9 Wat betekent Europa voor ons? 9 Een kweekvijver van ondernemingen in de Aalststraat In de Aalststraat, aan de andere kant van de wijk, bevindt zich het Dansaertbedrijvencentrum. Dat Centrum verwelkomt micro-ondernemingen die in hun opstartfase zitten en biedt hen pasklare oplossingen aan. En het werkt! Jérôme, Philippe en hun vennoten hebben er hun nieuw reclame- en communicatiebedrijfje gevestigd. En het bevalt hen ten zeerste. Een getuigenis. De basis van het bedrijfje «6+1» is een project van zes zakenpartners. «In december 2008 kregen we het idee een bedrijf op te richten. We zijn met zes rond de tafel gaan zitten om te kijken of we dezelfde visie op reclame hadden. Vervolgens hebben we alle nodige administratieve procedures doorlopen: een businessplan opstellen, financiering vinden...». Al snel rees het probleem van de lokalen. «We zijn dan op zoek gegaan naar kantoorruimte die te huur stond. Op een bepaald moment viel me te binnen dat een docent me tijdens mijn opleiding over bedrijvenincubatoren had verteld», zegt Jérôme. «Het is een toffe buurt» «Het is een toffe buurt die volop bloeit. Er zijn heel wat winkeltjes met tweedehandsboeken, mode- en designwinkels en zelfs grafische kantoren. Hierdoor wordt een samenwerking tussen al deze ondernemingen mogelijk en kunnen we vlotter nieuwe contacten leggen. En we zitten vooral dicht bij het centrum», begint Philippe. «En ik woon drie straten verder», voegt hij er lachend aan toe. De buurt waar het bedrijvencentrum ligt, vindt hij echter wat vuil. «Dat is een van de kleine nadelen. Het hek aan de ingang van het gebouw komt voor onze potentiële klanten helemaal niet gastvrij over», zeggen beide vennoten. Zo begon het verhaal van «6 + 1» in de Dansaert-incubator. Het communicatiebedrijfje betaalt er ongeveer 1600 euro per maand. Het Dansaertcentrum, dat gerenoveerd werd dankzij Europese steun, is voortaan een bedrijvenincubator. Julie Fohal Bedrijvenincubatoren zijn privé-ondernemingen die lokalen ter beschikking stellen van jonge ondernemingen zodat die van start kunnen gaan. De ondernemingen betalen elke maand een soort van forfaitair bedrag, in de vorm van een overeenkomst, waarin alle lasten vervat zitten. In Brussel zijn er een tiental van die incubatoren. De jongeren van «6 +1» hebben ze allemaal bezocht. Uiteindelijk kozen ze voor het Dansaertcentrum. Waarom? Een duwtje in de rug bij de start Het Dansaertcentrum verwelkomt sinds mei 2000 een vijftigtal ondernemingen in de Aalststraat. Het werd gesubsidieerd door de Stad Brussel en het Gewest, maar ook via Europese fondsen (EFRO en URBAN). Dansaert biedt de aanwezige ondernemingen heel wat diensten aan: kantoren, Internetverbindingen, schoonmaakdienst, telefoon, vergaderzalen... Het Lokaal economieloket, bestemd voor zowel toekomstige als reeds opgestarte bedrijven, geeft de ondernemers advies bij de uitvoering van hun project. Het bureau helpt hen financiering of overheidssteun te vinden, ondersteunt hen bij de administratieve stappen die moeten worden gezet. Het is kortom «top». De jonge zakenlui weten echter dat deze droom niet eeuwig zal duren. In Dansaert is het immers de regel dat jonge ondernemingen voor maximum vijf jaar worden gehuisvest. Daarna moeten ze op eigen benen staan. Om plaats te maken voor andere nieuwkomers «Zonder het Dansaertcentrum zou ons bedrijfje zeker niet zo snel van start zijn gegaan», verklaart Jérôme. Julie Fohal C.D en J.F Europese Unie Europese Unie Europese Unie Europees Fonds Europees Fonds Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling voor Regionale Ontwikkeling voor Regionale Ontwikkeling