Van de voorzitter. Beste mensen,

Transcriptie

1 Van de voorzitter Beste mensen, Dit jaar bestaat de stichting twintig jaar! Er is in die twintig jaar heel veel gebeurd. Het is te veel om op te noemen. Het eerste hoogtepunt van dit jaar is de hulpverlening aan Haïti. Na de vreselijke aardbeving. Er werd op ons een oproep gedaan door de stichting Wereldouders en onze medewerkers zijn meteen voortvarend aan de slag gegaan. Daarom vanaf deze plaats een heel groot dank jullie wel voor de hulp! Niet alleen voor deze hulp maar voor de hulp in de afgelopen jaren, zonder jullie hulp waren wij nooit zo groot geworden. Beste medewerkers mede namens het bestuur heel veel dank! Hulp aan slachtoffers van aardbeving in Haïti De stichting Kinderen in Nood kreeg op zondagmiddag 17 januari 2010 een telefoontje van stichting Wereldouders met de vraag of wij wat voor hen konden betekenen bij hulp aan Haïti. Ons antwoord: Natuurlijk kun je op ons rekenen! Stuur ons even een lijst wat jullie kunnen gebruiken. Wij zijn gelijk gaan inventariseren wat we konden leveren van hetgeen zij nodig hadden. Alles wat ze vroegen, bleek aanwezig in ons magazijn en konden wij geven. Wij hebben direct onze technische mannen gebeld met de vraag of ze de volgende dag de rollators en de rolstoelen konden nakijken en repareren, omdat we een oproep hebben gehad van de stichting Wereldouders om goederen te leveren voor Haïti. De technici zouden er morgen zijn! Er werd gevraagd om veel medische materialen en vooral verbandmiddelen. En als we die niet hadden, dan maar witte lakens. Dan verscheuren wij die wel tot verband. Gelukkig krijgen wij veel materialen van het AMC en Tergooi ziekenhuizen, en daarom konden wij veel leveren. Een heel bijzondere vraag was: Hebben jullie ook babybadjes? Wij vroegen wat ze daar nou mee wilden, was het antwoord: Die gebruiken wij als bedjes voor de pas geboren baby s, want anders liggen die 1

2 kinderen gewoon op de grond. Ook aan deze vraag konden wij voldoen. Op dinsdag 19 januari 2010 zijn we gaan laden. In Harderwijk stond een veertig voet zeecontainer. Jammer dat hij zover van Bussum stond, want er ging zo een hoop tijd verloren met het heen en weer rijden. Op 20 januari s middags om vier uur hadden we de container helemaal gevuld. Om vijf uur is de container opgehaald en getransporteerd naar de haven van Rotterdam en vandaar naar Haïti. Op elf februari 2010 kregen wij een telefoontje van de stichting Wereldouders dat de container was aangekomen in Haïti bij een ziekenhuis waar de Wereldouders werken. Zij zorgen er voor dat alles wordt gebruikt in dat ziekenhuis. 2

3 Enkele dagen later krijgen wij van het AMC een telefoontje. Ze hadden voor ons een grote partij verpleegstersschorten, broeken, vesten en jassen. En ook doktersjassen, alles gewassen en gestreken en ontsmet. Is dat wat voor jullie? Ons antwoord kunt u wel raden. Het was een partij van vijftigduizend stuks in alle maten. Ook dit hebben wij opgehaald en een groot gedeelte ging naar Haïti. De verzendkosten werden betaald door de stichting Wereldouders. De rest sturen wij naar Oost Europa, waar wij veel contacten hebben. Daar zijn veel ziekenhuizen die de kleding goed kunnen gebruiken. Op deze manier kunnen we elkaar helpen en heel veel mensen blij maken. Joop Heerschop voorzitter Stichting Kinderen in Nood Voeding voor Valea Plopului In december 2009 ontvingen wij een noodkreet van Olga Cridland in Boekarest, dat zo n 200 kinderen in een tehuis in het Roemeense dorp Valea Plopului, gemeente Posesti in het district Prahova, vrijwel geen eten hadden. 3

4 Na snel overleg binnen het bestuur besloten we hulp te bieden. Wij slaagden er in om via ons vaste transportbedrijf Vidotrans voeding te sturen, die op tijd vóór de kerst aankwam. Wij stuurden 900 kg bloem, kg spaghetti, 572 kg macaroni, 986 kg suiker, 750 liter zonnebloemolie, kuipjes margarine, zakjes gedroogde soep en 500 glazen potten (750 ml) met conserven. Het sturen van dit voedsel was een onverwachte kostenpost van euro. Wij wilden de kinderen met kerst niet aan hun lot overlaten en vonden dat we dit moesten doen. Wilt u Stichting Kinderen in Nood steunen met een bijdrage in de kosten? Dat kan op bankrekening of op Postbankrekening ten name van Stichting Kinderen in Nood. 4

5 Transporten Op 17 december 2009 stuurde Stichting Kinderen in Nood een transport met goederen naar Roemenië. Het grootste deel van de lading ging naar de plaats Buzău. De vrachtwagen arriveerde op maandag 21 december om uur s ochtends. Het vroor tien graden en er lag een dik pak sneeuw, waardoor het voor de vrachtwagen zeer moeilijk was om op het schoolplein te komen en uit te laden. Er moest eerst sneeuw worden geruimd om een pad te maken. Daarom duurde het even voordat de 5

6 truck de oplegger achteruit had gereden tot aan het gymlokaal waarin de uitgeladen goederen tijdelijk worden opgeslagen. In Buzău werden onder supervisie van onze plaatselijke vertegenwoordiger de heer Alexandru Vladescu de goederen uitgeladen en verzameld. Vladescu kreeg hulp bij het uitladen van twaalf mensen van een aannemer. De lading bestond onder andere uit 2 brancards, een onderzoektafel en een couveuse voor het plaatselijke ziekenhuis, bedden voor bejaardenhuis C.I.A. in Râmnicu Sărat, 86 eenpersoons matrassen, hoofdkussens, lakens en dekens, 6 rollators, 15 rolstoelen, 6 scootmobielen, 30 dozen schoenen, babyspullen, speelgoed, jassen en jacks, dozen chocoladeletters, 112 dozen kleding (kleine maten), 30 dozen kleding voor ouderen en bijna 300 zakken met andere kleding. Het echtpaar Vladescu verdeelde op dinsdag 22 december 2009 de chocoladeletters 6

7 onder de ouderen in bejaardenhuis C.I.A. in Râmnicu Sărat en onder gehandicapte jongeren van instelling CITO in dezelfde plaats. De overige chocoladeletters werden verdeeld onder schoolkinderen. Zowel bejaardenhuis C.I.A. als project CITO kregen voedingsmiddelen: suiker, bloem, zonnebloemolie, spaghetti, macaroni, margarine, zakjes gedroogde soep en potten conserven. 15 dozen petten en mutsen, dozen schoenen, jassen en jacks, chocoladeletters, ziekenhuisspullen, borstprotheses en 105 zakken kleding. Een deel van de lading was bestemd voor de PAVEL organisatie van mevrouw Olga Cridland-Rodica in de hoofdstad Boekarest. PAVEL een organisatie voor ouders van kinderen met kanker - kreeg onder andere speelgoed, 27 dozen babyspullen, 30 dozen kinderkleding, 7

8 Vanuit Buzău arriveerde de vrachtwagen maandagmidd ag bij het Oncologisch Instituut in Boekarest. Er waren die dag voor drie ziekenhuizen van de hoofdstad kerstvieringen georganiseerd door PAVEL samen met de landelijke krant Adevarul, Sanatatea TV en andere sponsors. De kerstactiviteiten werden onderbroken om de vracht uit te laden. In de hoofdstad Boekarest verdeelde de PAVEL organisatie van mevrouw Olga Cridland-Rodica de rest van de spullen. Met de borstprotheses werden veel vrouwen blij gemaakt. Daarna kwamen nog geregeld vrouwen vragen of er nog meer beschikbaar waren. De kleding en andere goederen werden verdeeld onder mensen die dit nodig hadden. De ziekenhuisspullen werden grotendeels verdeeld over de afdelingen van vier ziekenhuizen: het Oncologisch Instituut, M.S. Curie ziekenhuis, Ziekenhuis Fundeni en ziekenhuis Coltea. Zowel de mensen in Buzău als in Boekarest bedanken iedereen bijzonder hartelijk voor de gestuurde goederen. 8

9 9

10 10

11 Stichting Kinderen in Nood organiseerde op zaterdag 30 januari 2010 een open huis. Voor iedereen die geïnteresseerd is in de activiteiten van de stichting stonden van tot uur de deuren open van de opslag aan De Peppels 47 in Bussum. Open huis op 30 januari 2010 U kon zien hoe onze vrijwilligers de ingebrachte goederen sorteren, verpakken en opslaan. Er was een presentatie te zien welke goederen wij versturen, naar welke bestemmingen ze gaan en over onze activiteiten van de afgelopen jaren voor kinderen, gehandicapten en ouderen. Er lag die zaterdag een flink pak sneeuw en het was glad. Daardoor kon niet iedereen komen die wilde. De personen die wel kwamen waren enthousiast over onze activiteiten. 11

12 In gesprek met een vrijwilliger Voor haar activiteiten is de Stichting Kinderen in Nood geheel afhankelijk van vrijwilligers. Wie zijn die vrijwilligers eigenlijk, waarvoor doen ze het en waar halen ze hun inspiratie vandaan? In de rubriek Gesprek met een vrijwilliger komen zij aan het woord. Deze keer is dat Wil Nijhof (75 jaar oud), belast met het sorteren, opvouwen en inpakken van kleding. Wil Nijhof (75 jaar oud), belast met het sorteren, opvouwen en inpakken van kleding. Wil werd geboren in Hengelo, maar verhuisde op 16-jarige leeftijd naar Amsterdam. Ze trouwde toen ze 26 jaar was met een uit Hilversum afkomstige man. Tot op de dag van vandaag woont ze nog steeds in die gemeente. Ze kreeg 2 zoons die beide getrouwd zijn en ze heeft intussen 1 kleinkind van 5 jaar. Zo af en toe past Wil op hem, want hij woont helemaal in Hoorn en dat is niet naast de deur. Zoals gebruikelijk in die jaren stopte Wil met werken toen ze ging trouwen. Ze had toen alle tijd voor haar huishouden, maar na enkele jaren begon haar dat te vervelen en zocht ze een baan. Ze ging werken in de keuken van een bejaardenhuis, maar verwisselde dat enkele jaren 12

13 later voor het werk bij een groenteboer. Ook stond ze nog korte tijd in een boetiek. De laatste 10 jaren van haar werkzame leven zat ze op de ledenadministratie van Natuurmonumenten in s-graveland. Tussendoor werkte ze ook nog bij een groothandel in bijouterieën in Hilversum. Dat bedrijf verhuisde later naar de Laarderweg in Bussum, naar het complex waar nu Kinderen in Nood haar magazijn heeft. Op 58-jarige leeftijd ging Wil in de VUT, maar dat beviel haar niet. Ze had in de krant regelmatig iets over Stichting Kinderen in Nood gelezen en er ook al eens een donatie aan overgemaakt. Daardoor ontving ze 3 x per jaar de Nieuwsbrief. Dit bracht haar op het idee zich bij Anny Heerschop te melden met de vraag: Kan ik iets voor jullie doen. Dat was niet aan dovemansoren gezegd, en spoedig daarna stond Wil aan de uitzoek- en inpaktafel in ons magazijn. Dat doet ze nu al 10 jaar, elke donderdag- en vrijdagmiddag. Ze heeft een vaste plaats aan deze tafel, naast Miep Splinter en tegenover Wil van Breemen, die helaas kortgeleden is overleden. Ze wil graag iets voor andere mensen betekenen, die het minder hebben dan wij. Eens trof Wil 300,-- in de binnenzak van een kostuum aan. Natuurlijk ging dat naar Anny, voor de kas van de stichting, want het was niet meer te achterhalen van wie dit geld afkomstig was. Soms krijgt ze hele antieke kleding in handen, dat jaren in de kast heeft gehangen en er pas na het overlijden van de eigenaar uit komt. Ook oude babykleding dat soms jaren op zolder heeft gelegen, treft ze nog wel eens aan. Voor mensen die helemaal niets hebben, is dit echter geen probleem: zij zijn blij met alles dat hen tegen de ijzige koude kan beschermen. Want in Roemenië zijn de winters heel wat strenger dan bij ons. Wil is eens op vakantie in Roemenië geweest en het ergste vond ze toen de kleine kinderen die moesten bedelen om een beetje eten. Ze waren er op uit gestuurd door hun moeders, die een eindje verderop 13

14 stonden te kijken. Dat is hier wel anders, want een paar maanden geleden gingen alle vrijwilligers gratis poffertjes eten bij Van der Steen, betaald door een vrijgevige weldoener. Daar hebben we met elkaar enorm van genoten, aldus Wil. Sinds een paar weken volgt Wil een computercursus, want bij alles wat je tegenwoordig op de tv ziet wordt verwezen naar een website. Dus als je een beetje bij de tijd wilt blijven moet je met zo n apparaat kunnen omgaan. Ook gaat ze al 25 jaar elke week naar joga in het Vierkerkenhuis in Hilversum. Ze heeft daar met enkele andere dames een leuk clubje, waarmee ze na afloop altijd een kopje thee drinkt. Ze houdt van klaverjassen en doet dat minstens één keer per week. Voor oktober heeft ze zelfs een klaverjasweek geboekt! Ze komt altijd met de bus naar Bussum. Ze neemt de bus die dicht bij haar huis stopt en stapt bij station Bussum-Zuid uit. Dan is het nog maar een klein stukje lopen naar het magazijn. Wil hoopt haar werkzaamheden bij de stichting nog jaren te kunnen voortzetten. Dat is niet alleen goed voor de mensen in Oost-Europa maar ook voor de sociale contacten tussen de vrijwilligers onderling. Met dank voor het gesprek. Henk Schilder Op 26 november 2009 stuurde Stichting Kinderen in Nood een transport met goederen naar Servië. Door bemiddelingen van de Servische mevrouw Muhra Batilovic, die in Nederland woont, gingen goederen naar de moslim hulporganisatie Muslimansko Humanitarno Društvo Merhamet-Sandžak. Transport naar Servië 14

15 Het was de tweede keer dat we goederen stuurden naar mensen in Servië die het niet zo breed hebben of van een uitkering moeten leven. De eerste vracht werd in mei 2006 uitgedeeld. Deze tweede vracht bevatte 6 boxen, 6 wandelwagens, 21 dekbedden, 5 driewielers, 12 eenpersoons bedden met matrassen, 10 naaimachines, 4 rollators, 10 rolstoelen en 5 scootmobielen. Daarnaast 4 campingbedjes, 2 kinderstoelen, 2 tandems, 3 slaapzakken, 50 dozen met jassen en jacks, 60 dozen met mooie kleding, 75 dozen met schoenen, dozen met lakens, handdoeken, sportkleding, 165 dozen met kinderkleding en 29 dozen met kleding voor volwassenen. De resterende ruimten in de vrachtwagen werden opgevuld met 378 zakken met kleding. Bedankbrief Voorzitter Ismet Suljovic van MHD Merhamet-Sandžak stuurde een bedankbrief met enkele foto s. Hieronder volgt de vertaling. Namens onze organisatie en mijzelf wil ik uw organisatie Stichting Kinderen in Nood en jullie persoonlijk bedanken. En ook al jullie medewerkers die hebben geholpen om hulp te bieden aan de inwoners van Sandžak. Van jullie vracht hulpgoederen is de winterkleding uitgedeeld aan sociaal zwakkeren, die bij onze organisatie staan geregistreerd. Het verdelen duurde zes volle dagen. De ouderen die niet naar de opslagruimte van Merhamet konden komen, werden door onze vrijwilligers thuis bezocht om hen te vertellen van wie en waarvandaan de hulp kwam. In totaal ontvingen gezinnen hulpgoederen. De zomerkleding zal in de komende maanden worden uitgedeeld. Wij zullen jullie hier later over informeren. 15

16 De medische hulpmiddelen zijn op grond van persoonlijke verzoeken uitgedeeld aan personen die geen geld hebben om ze zelf te kopen en die ze het hardste nodig hebben. We beschikken over verklaringen van dokters, dat deze personen de hulpmiddelen werkelijk nodig hebben. Daarnaast hebben onze vrijwilligers ter plaatse vastgesteld dat de gezinnen inderdaad arm zijn en niet in staat om de goederen zelf te kopen. Op basis van de rapporten van de vrijwilligers en de medische documentatie hebben we de prioriteit van hulpverlening bepaald. Het aantal personen dat op verzoek hulp ontving, is als volgt. 6 rolstoelen, 2 rollators, 4 boxen, 4 kinderbedjes, 2 kinderstoeltjes, 4 bedden, 6 naaimachines en 2 scootmobielen. Op dit moment hebben wij nog aanvragen voor 12 scootmobielen, 9 elektrische rolstoelen en 7 rolstoelen. Van elke verdeling maakten de regionale en lokale televisiestations een reportage. 16