Wil jij onze stichting een warm hart toedragen?

Transcriptie

1 NIEUWSBRIEF Wil jij onze stichting een warm hart toedragen? Vijfentwintigste jaargang Nummer 2 Winter 2015

2 BESTUUR Voorzitter Jurjen Hagen Secretaris Johan Klijnman Penningmeester Johan Spaans Bestuurslid buitenlandzaken Eric de Jong Bestuurslid opslag en vervoer Nijs Brouwer Bestuurslid sociale media Sarah van den IJssel Erevoorzitter Joop Heerschop Ereleden Anny Heerschop, Jan Roskam, Mies Disse Comité van aanbeveling Erevoorzitter Dhr. Emil Constantinescu, voormalig president van Roemenië Erevoorzitter Dhr. A. Vladescu, onze vertegenwoordiger in Roemenië Dhr. mr. P.J. Wolthers Voormalig ambassadeur in Roemenië Dhr. mr. drs. H.W.M. Heijman Voormalig burgemeester van Bussum Dhr. dr. M. Schoenmaker Burgemeester van Gouda Dhr. drs. W. Holthuizen Voormalig burgemeester van Bussum Dhr. dr. R.A. Ritsma Notaris te Bussum Dhr. P.A. Vermeulen Chef kabinet gemeente Bussum Kijk voor informatie over Stichting Kinderen in Nood op Inzameladres De Peppels 47, Bussum, Iedere donderdag en vrijdag tussen en uur geopend. Tel.: / Secretariaat Stationsweg 42, 1404 AP Bussum Tekstcorrectie info@typtextra.nl Website en contact Van de voorzitter Beste lezers, Het was me het jaartje wel. 25 jaar Stichting Kinderen in Nood kon niet voorbijgaan zonder dat uitgebreid te vieren op 4 september. Daarnaast het bestuurlijk afscheid van de oprichters van de stichting Joop en Anny Heerschop. Volgend jaar worden ze 80 en 79. Ze vonden de viering van het 25-jarig jubileum het moment om het stokje door te geven. Een besluit waarvoor moed nodig is, want je levenswerk overdragen is niet gemakkelijk. Ook nam het bestuur afscheid van Henk Schilder, die in de Nieuwsbrief de interviews met vrijwilligers voor zijn rekening nam en namens het bestuur de contacten met de pers en sponsoren onderhield. Twee bestuursleden zijn op inspectiereis naar Hongarije en Roemenië geweest. Wat mij is opgevallen, is dat de landen er ogenschijnlijk flink op vooruitgaan, maar als je tweemaal linksaf slaat kom je heel schrijnende zaken tegen. We waren in Hongarije in een plaats met ongeveer inwoners. Minstens 40 gezinnen waren zwaar onder de armoedegrens terechtgekomen. De armoede was te zien, te ruiken en te proeven. Ik vond het schokkend me te realiseren dat in zo n omgeving ook nog kinderen wonen. Verderop treft u in deze Nieuwsbrief een verslag van de reis aan. Men vraagt mij wel eens wat mijn drijfveer is om dit werk te doen. Mensen zonder hoop blijven hangen in hun nare situatie. Als wij ze helpen, ervaren ze dat ze gesteund worden en ontstaat er weer hoop en dat is voor hen de drijfveer om te proberen hun situatie te verbeteren. Jurjen Hagen Voorzitter 1

3 Viering 25-jarig bestaan Kerstactie Zoals genoegzaam bekend stellen wij vanuit Stichting Kinderen in Nood elk jaar een paar initiatieven voor die wij graag met uw financiële hulp rondom Kerst willen realiseren. Recentelijk brachten Jurjen en Eric een bezoek aan Hongarije en Roemenië en deden hier hun ideeën op. Stichting P.A.V.E.L. uit Boekarest, gelieerd met onze stichting, wil graag een welkomstpakket geven aan kinderen met kanker. Vaak komen de kinderen zonder toiletgerei, pyjama, zeep e.d. in het ziekenhuis aan. In deze oncologische centra mogen geen tweedehands goederen uitgedeeld worden. Omdat deze kinderen heel zwak zijn, is de kans op besmetting erg groot. Nu hebben wij het idee opgevat om 250 pakketten te maken met daarin een tandenborstel, tandpasta, een borstel, zeep, handdoek, washandje, vochtige doekjes en toiletpapier. De kosten hiervoor bedragen circa 4.000,- euro. Een ander project behelst een bejaardentehuis met voornamelijk oudere bedlegerige dames die heel hard toe zijn aan nieuwe matrassen. Dit zijn zogenaamde anti-doorligmatrassen. De meesten komen het bed niet uit en doordat ze de hele dag in bed liggen ontstaan wonden die lastig te behandelen zijn. Het gaat om circa 50 anti-doorligmatrassen met een waarde van ongeveer 5.000,- euro. Op vrijdag 4 september 2015 vierden de vrijwilligers van Stichting Kinderen in Nood het 25-jarig bestaan van de stichting. Het lokale initiatief van Joop en Anny Heerschop is in die jaren met de hulp van veel vrijwilligers uitgegroeid tot een sterk merk dat tot ver buiten de regio Het Gooi goed bekend staat. Tijdens de viering werden Joop en Anny Heerschop flink in het zonnetje gezet. Zij traden, net als Henk Schilder, uit het bestuur. Vrijwilliger Frans van Breemen ontving uit handen van locoburgemeester mevrouw A. van den Berg-van Bart een koninklijke onderscheiding voor zijn jarenlange vrijwillige inzet op diverse terreinen. Hij werd benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau. Frans van Breemen is al sinds 1993 bij de stichting betrokken en is ongeveer 40 uur per week belangeloos actief. De aanwezige vrijwilligers ontvingen uit Roemenië een oorkonde als dank voor de hulp die de stichting gedurende 25 jaren heeft gegeven. Daarnaast was er voor iedere vrijwilliger een jubileumboekje dat in tekst en foto's de historie en de hoogtepunten van 25 jaar hulpverlening belicht. De realisatie van het laatste project is inmiddels al een flink deel gevorderd. In Hongarije is sterke behoefte aan een busje om zieken, bejaarden en gehandicapten te vervoeren van en naar het ziekenhuis of naar een dagbesteding. Ook zal dit busje dienst doen als transportmiddel voor de distributie van onze hulpgoederen in Hongarije, Oekraïne en Servië. De overheid wil het leeuwendeel voor haar rekening nemen en wij zoeken nog sponsors die (een deel van) de ontbrekende 7.000,- euro bij willen dragen. Wij hopen met uw hulp een of liefst meer projecten te kunnen realiseren. Met vriendelijke groeten, Eric de Jong 2 3

4 Toespraak van de nieuwe voorzitter Nieuwe voorzitter Jurjen Hagen hield tijdens de jubileumviering de volgende toespraak. Toen de stichting in 1990 werd opgericht, was het de bedoeling om één of misschien twee keer een transport te verzorgen. Het eerste transport met 250 m goederen werd vergezeld door 16 vrijwilligers, ging naar een weeshuis in Buzău in Roemenië. Het weeshuis verkeerde in erbarmelijke staat. Het werd in twee keer flink opgeknapt. Inmiddels zijn we 25 jaar en zo n 160 transporten verder. 160 transporten betekent m3 goederen, die vooral naar Hongarije en Roemenië verstuurd zijn. goederen en financiële bijdragen van de stichting nog een flink aantal jaren hard nodig zijn. Ook wilden wij graag dat onze vrijwilligers na al die jaren van trouwe hulp nog steeds op een plezierige manier als vrijwilliger actief kunnen blijven. Het is immers een heel hechte en gemotiveerde club mensen. Na het bespreken van alle mogelijke modellen en veel denkwerk en vergaderingen bleek het niet te lukken om alle bestuursleden op één lijn te krijgen over de toekomst van de stichting. In maart 2015 zag het bestuur geen andere mogelijkheid meer en heeft uiteindelijk de beslissing genomen om de stichting per september 2015 stop te zetten. De dag na dit besluit kregen een paar bestuursleden hiervan spijt, omdat onze hulp nog zo hard nodig is en wij zoveel mensen hiermee een plezier doen. Wij prijzen ons gelukkig met Alexandru Vladescu en Gusztáv Fodor. Zij hebben de afgelopen 25 jaar blijk gegeven zeer betrouwbare tussenpersonen te zijn. Jaarlijks inspecteren wij in Hongarije en Roemenië. De boekhouding, projecten worden gecontroleerd en we onderzoeken of er nieuwe projecten zijn die de steun van de stichting verdienen. Zo n 10 jaar geleden, kort na het 15-jarig bestaan, bedacht het toenmalige bestuur na te moeten denken over hun opvolging. Bestuursleden werden ouder en er kwamen geen nieuwe jongeren aan het roer te staan. Dat baarde hen toen al zorgen. Er werden plannen gemaakt voor opvolging en aftreding. Helaas lukte het niet om de voorgenomen wisselingen door te voeren en werd verder gegaan op de toenmalige leest. Toen Jan en Aaf Roskam twee jaar geleden aangaven te willen stoppen kwam de discussie in alle hevigheid op tafel. Vorig jaar gaven Joop en Anny aan dat ze het wat rustiger aan wilden doen. Henk Schilder vond dit een goed moment om ook te stoppen als bestuurslid. Er volgden vele bestuursvergaderingen waarin alle mogelijke manieren om als stichting verder te gaan keer op keer werden besproken. Daarbij kwam ook de optie om helemaal met de stichting te stoppen. Een ander voorstel was om zonder vrijwilligers en zonder activiteiten in De Haven door te gaan met slechts 2 of 3 bestuursleden die één keer per jaar bijeen komen om projecten financieel te steunen. We vroegen aan onze contactpersonen in Roemenië en Hongarije hun visie. Beiden smeekten ons om vooral door te gaan, omdat de 4 5

5 Na een korte mailwisseling met Joop vroeg hij om zo mogelijk een alternatief uit te werken waardoor de stichting verder zou kunnen gaan vanuit zijn gedachtengoed. Het resterende bestuur heeft na lang overleg alle voor- en nadelen tegen elkaar afgewogen en besloten zich opnieuw in te zetten voor in elk geval een periode van 4 jaar. Dit heeft nog wel voor de nodige hoofdbrekens gezorgd. Want als bestuurslid draag je ook bestuursaansprakelijkheid en wil je ook de nodige risico s afdekken. Na het aantrekken van twee nieuwe bestuursleden zijn we ervan overtuigd dat we met dit team en met de grote schare vrijwilligers in combinatie met de kennis van Joop en Anny nog lang kunnen blijven bestaan. Wel zullen we soms dingen op een andere wijze dan voorheen gaan organiseren en daartoe maakt het bestuur momenteel een meerjarenbeleidsplan dat in de komende maanden met de vrijwilligers besproken zal worden. Woorden van dank kunnen niet uitblijven bij het 25-jarig jubileum van deze stichting. Allereerst wil ik de leden van het Comité van aanbeveling danken voor hun bijdrage aan de stichting, een bijdrage die zich meestal op de achtergrond afspeelt, maar daarom niet minder waardevol voor ons is. Onze grote dank aan de sponsoren en donateurs, die met grote en kleine bijdragen de stichting in staat stellen het doel van de stichting te verwezenlijken. Dank aan eenieder die zich als bestuurslid inzet en heeft ingezet voor de stichting. Zij leveren en leverden een grote bijdrage aan de ontwikkeling van de stichting. Een bijzonder woord van dank wil ik richten aan Alexandru Vladescu en Gusztáv Fodor, onze contactpersonen in Roemenië en Hongarije. Zij maken het ons mogelijk om die mensen te bereiken die onze hulp het hardst nodig hebben. Ze nemen goederen aan, zorgen ervoor dat ze uitgeladen en opgeslagen worden, waarna het enorme werk van de distributie begint. Met hen wil ik ook weer hun vrijwilligers danken voor hun enorme inzet voor de minder bedeelde medemens. Tenslotte, maar ik denk het belangrijkst, een enorm woord van dank aan onze vrijwilligers, mensen, die zich belangeloos inzetten om het leed van anderen te verlichten. Ze halen goederen, sorteren, repareren, laden goederen voor een transport. En blijven dat vaak tot op hoge leeftijd doen. Dat komt ook omdat het immer gezellig is op wat De Haven genoemd wordt. 6 Ik wil in deze toespraak de hoop uitspreken, dat indien nodig, deze stichting mij zal overleven. Daarbij steeds in gedachte houdend het motto van de oprichter: Beter 1% hulp dan 100% medelijden Wie het heeft over 25 jaar Stichting Kinderen in Nood, heeft het over 25 jaar Joop en Anny. Oprichter, bestuurslid, voorzitter, aanjager, promotor, organisator al deze functies hebben ze de afgelopen 25 jaar met heel hun ziel en zaligheid vervuld. Van de stichting Kinderen in Nood hebben zij een sterk merk gemaakt. Het heeft in het hele Gooi een grote naam. Joop en Anny hebben zo langzamerhand de leeftijd der sterken bereikt, volgend jaar worden ze 80 en 79 en vonden dit het moment om afscheid te nemen van hun bestuursfuncties. Een stap waarvoor ik groot respect heb, omdat ik me realiseer hoe moeilijk het is om afscheid te nemen van je levenswerk. Zij waren een meester in het inschakelen van mensen bij de stichting, maakten daarbij slim gebruik van de netwerken die ze hadden. Ik denk dat zij het begrip netwerken uitgevonden hebben in een tijd dat dit begrip nog niet bestond. Als geen ander lukte het om de geschreven pers bij de activiteiten te betrekken. Gezien hun grote verdiensten voor de stichting benoemt het bestuur van Kinderen in Nood hen tot erevoorzitter en erelid. We nemen niet alleen afscheid van Joop en Anny, ook Henk Schilder verlaat het bestuur. Henk zal bij de meesten bekend staan door de interviews met vrijwilligers. Stukjes die in de Nieuwsbrief met plezier werden gelezen. Met zijn vlotte pen is hij jarenlang het contact naar de pers geweest. Henk zorgde ervoor dat de stichting veelvuldig en positief in het nieuws kwam. Ook was hij actief in het werven van gelden, zijn vele contacten met instanties kwamen daarbij bijzonder goed van pas. Hij droeg altijd iets optimistisch uit, had iets vrolijks over zich. Een kwinkslag was gauw gemaakt. Bij al deze wat meer vrijblijvende eigenschappen vergat Henk niet om ook kritisch te blijven. Hij heeft zich op een bijzondere manier ingezet om deze avond tot een succes te laten worden. Dank daar voor. Het bestuur bedankt je voor al het werk dat je de afgelopen 12 jaren voor de stichting hebt verricht. 7

6 8 9 Bezoek aan Hongarije Bedankje uit Roemenië Ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de stichting stuurde Alexandru Vladescu, onze contactpersoon in de Roemeense stad Buzău, het volgende bericht. Lieve vrienden, Via deze boodschap willen wij bij jullie zijn om het 25-jarig bestaan van Stichting Kinderen in Nood te vieren. Bij deze gelegenheid willen we jullie bedanken voor alle projecten die in Roemenië ontwikkeld zijn om mensen in nood, gehandicapten in verzorgingshuizen en niet op de laatste plaats scholen te ondersteunen. Met dit bericht sturen we tekenen van dankbaarheid van de organisaties die ondersteuning hebben gekregen van Stichting Kinderen in Nood. We wensen de oprichter, de nieuwe voorzitter, de leden van het bestuur, alle vrijwilligers en iedereen die bijdraagt aan het succes van de stichting het allerbeste toe. We zouden willen dat jullie voorbeeld wordt voortgezet door de toekomstige generaties en wij hopen op een lange en vruchtbare samenwerking. Gefeliciteerd: Kinderen in Nood Met vriendschap en veel respect voor al jullie werk. Vladescu familie, Roemenië De stichting controleert elk jaar of de gedane investeringen goed worden beheerd. Met Kerst 2014 gaf de stichting een financiële bijdrage van 8.800,- voor het opknappen van een sociaal adviesen crisiscentrum in de Hongaarse plaats Tiszaszentimre, de regio waar onze vertegenwoordiger Gusztáv Fodor actief is. Ter gelegenheid van de oplevering van het crisiscentrum besloot het bestuur om ook ter plaatse een inspectie uit te voeren. Jurjen Hagen en Eric de Jong vertrokken op 23 september. In september is er in Bussum en omstreken actie gevoerd en zijn er veel dekens en dekbedden opgehaald voor de vluchtelingen uit Syrië die met duizenden de grens overstaken en rondom Boedapest hun onderdak zochten. Ook Manon in Sintjansklooster voerde hiervoor actie. Gusztáv Fodor had om deze extra hulpverlening gevraagd en op donderdag 24 september hebben wij een vracht met veel dekens geladen voor Hongarije. Deze vrachtwagen is op zaterdag 26 oktober gelost in het bijzijn van Jurjen en Eric. Hieronder een verslag van de reis. Vanaf het vliegveld reden we met Gusztáv Fodor door naar het Roma dorp Tiszabö van inwoners. Er zijn veel kapotte woningen die veelal gemaakt zijn van klei, paardenpoep en golfplaten. Het zijn geen reizende Roma, de meesten hebben een huis en werken op het land of voor de regering die een zogenaamde sociale werkplaats ingericht heeft. De mensen ontvangen een bedrag van ongeveer 170, per persoon om gras te maaien en schoon te maken. Er zijn ongeveer kinderen, ervan gaan naar scholen en opvang. We komen bij een vrouw met 9 kinderen van 9 verschillende vaders. Elektriciteit wordt illegaal afgetapt van een hoogspanningsmast aan de weg. Op de school ontmoeten we vele kinderen die de kleding dragen die ze hebben. Vaak zijn dat de enige bezittingen. Voor de winter is sterke behoefte aan warme truien en goed schoeisel. De school wordt beetje bij beetje gerenoveerd. Omdat er behoefte is aan meer onderwijs zijn er containers geplaatst waar ook les wordt gegeven. De verwarming is defect en meer dan 25 jaar oud.

7 Dit is de grootste uitdaging voor de winter. Hout is er voldoende, er zijn mogelijkheden voor kleine zelfwerkzaamheden, maar het grote geld ontbreekt. Goederen die hard nodig zijn: schoolbanken, tafels stoelen, kleding, schoenen, warme truien. Vervolgens kwamen we bij Karcag Sociaal Centrum bejaarden, 92 werknemers. Onze stichting heeft 4 jaar ervaring met de directrice. Van het pensioen gaat 80% naar het tehuis. De regering bepaalt wat voor maaltijden er gegeven worden: 5 maaltijden per dag, kcal per dag. In dit centrum gaat gemiddeld per maand op aan voedsel en dat is een grote uitdaging. Er komen steeds meer ziekere en zwakkere mensen. Meer hulp en medische ondersteuning is nodig. Alle bedden zijn hard aan vervanging toe. Donderdag: Sociaal tehuis/dagopvangcentrum in Tiszaszőlős. Dagelijks komen hier zo'n 20 mensen in de leeftijd van 55 tot 90 jaar voor het dagprogramma. Ze doen allerlei handwerkzaamheden. Het koor oefent hier tweemaal per week. Zo'n 16 zeer arme gezinnen worden begeleid door het centrum. Er zijn wel meer arme gezinnen, maar het rijk geeft geen geld voor begeleiding van meer gezinnen. Ook krijgen 100 mensen dagelijks een lunch, dit is voor iedereen beschikbaar die dit nodig heeft. Er is behoefte aan een gehandicapten doucheruimte zodat mensen die thuis absoluut geen wasgelegenheid hebben hier kunnen douchen. De huidige ruimte is afgekeurd. Het kost circa euro om een andere ruimte geschikt te maken. Goederen uit de transporten van Kinderen in Nood worden op basis van behoefte verdeeld. We komen thuis bij een zeer arme familie die in een huis woont zonder water, douche of toilet. Ze hebben een gasfornuis op een gasfles, een oude tv en verder een paar versleten bedden die ook als zitplaats dienen. De deuren en ramen zijn vervangen door doeken. Omdat er een baby van 10 maanden aanwezig is, vragen we de sociaal werker om voor 30,- boodschappen te kopen zodat ze even voort kunnen. Er worden zo n 15 van dit soort gezinnen ondersteund, er zijn er nog veel meer die hulp nodig hebben. Het gehandicaptencentrum Fenyves Otthon Bánhalma (Pine Tree Home: Pijnboom Huis) biedt 91 geestelijk en lichamelijk gehandicapten van 18 tot 87 jaar zorg. Het wordt onderhouden met geld van de regering aangevuld met geld van familieleden. De kosten bedragen ongeveer 500,- per persoon per maand. De eigen bijdrage is ongeveer 20% als ze dit kunnen voldoen. Er werken 50 mensen in het instituut: hiervan zijn 34 verpleegkun- 10 digen, de overigen zijn schoonmakers en koks. Ze zijn dagelijks bezig met reductie van kosten en besparen op onderhoud, elektriciteit en overige kosten zoals voedsel. Daarna naar het bejaardentehuis in Tiszaszentimre, met 50 ouderen en 22 medewerkers. Dit huis is helemaal voorzien van goederen van onze stichting: stoelen, tafels, bedden, dekens en een wasmachine. Het personeel draagt kleding van het Amc. Stichting Kinderen in Nood verleende een bijdrage van voor het opknappen van het crisiscentrum in Tiszaszentimre, bestemd voor opvang van zeer arme kinderen en ook gezinnen voor de dorpen Tiszaszentimre, Újszentgyörgy en Tiszaszőlős, in totaal wonen daar zo n mensen. De opening van het crisiscentrum vindt plaats in bijzijn van de burgmeester. Alle vrijwilligers zijn aanwezig. Jurjen, Eric, Gusztáv en Aniko houden een toespraak en bedanken de stichting, de burgemeester en alle werkers die dit gezamenlijk mogelijk gemaakt hebben. Ook de bouwers zijn aanwezig, zij hebben veelal volledig vrijwillig meegeholpen om het centrum tot stand te brengen. Inmiddels is het ingericht en kan het gebruikt worden voor noodopvang en dagbesteding. Er werken nu 2 sociaal werkers die toezicht houden, gezinnen begeleiden en zorgen voor de exploitatie. Op zaterdag is de vracht uitgeladen bij het voormalige pastorshuis in Tiszaderzs waar de vrachtwagen al klaar staat. Een aantal transportbusjes komt aanrijden en we maken kennis met twee burgemeesters van de omliggende plaatsen. Ook de vrouw van de minister van landbouw is aanwezig met haar secretaresse en allen

8 12 13 helpen bij het uitladen in de stromende regen. Het feit dat de vrouw van een minister volledig belangeloos komt helpen met het uitladen van een vrachtwagen geeft de status aan die Stichting Kinderen in Nood in Hongarije geniet. Zondag hebben wij de kerkdienst van Gusztáv bijgewoond. We kregen de gelegenheid om de aanwezigen toe te spreken. We hebben nogmaals de bedoeling en de motivatie van de stichting uitgedragen. Een aantal van de aanwezigen waren we de afgelopen dagen als vrijwilligers al tegengekomen. Daarna hebben we een brief en het jubileumboekje 25 jaar Stichting Kinderen in Nood in de tijdcapsule gedaan en in de muur geplaatst. Binnenkort zal de muur worden afgestukt. Vladescu stuurde ons het volgende bericht: Beste Anny, Joop, Eric en alle vrijwilligers, Heel hartelijk bedankt voor de vracht die jullie stuurden. Veel mensen zijn jullie dankbaar voor deze hulp en zij respecteren jullie voor de moeite die jullie voor ons doen. Wij begonnen om uur met uitladen met hulp van vrijwilligers. Uit de vracht gingen goederen naar tehuizen voor gehandicapten Centrum Nummer 7 en CITO in Râmnicu Sărat, het ziekenhuis in Ojasca, het Nifon ziekenhuis, naar het tehuis voor meervoudig gehandicapten in Stâlpu, Pogoanele, de burgemeester van Manzalesti, naar het dorp Breaza en het dorp Merei, naar een school in Sageata en naar de Pedagogische academie. Transport naar Roemenië Op vrijdag 20 maart 2015 stuurde Stichting Kinderen in Nood een vracht naar onze vertegenwoordiger Alexandru Vladescu in de Roemeense stad Buzău. In het kader van de vrijwilligersdag NL Doet hielpen ambtenaren uit Bussum, Naarden en Muiden met het laden van de vracht en het sorteren van ingebrachte goederen. In de vrachtwagen zaten ook enkele dozen voor de P.A.V.E.L. organisatie in Boekarest: 5 dozen borstprotheses, 16 met spullen voor kinderen, dozen met petten en pruiken. De vrachtwagen arriveerde op dinsdag 24 maart in Buzău. Alle ontvangers zijn bijzonder blij en heel dankbaar voor de goederen die zij ontvingen. Fietsen, pakketten groentezaden, snoep en kinderbedden. De bedden en matrassen gingen naar CITO en naar het ziekenhuis in Ojasca. Enkele vrijwilligers van de Pedagogische academie kregen een fiets, zij zijn blij dat zij om naar het werk te komen geen kosten voor vervoer meer hoeven te betalen. Ik was van veel mensen onder de indruk, maar het meeste van een man zonder benen die een rolstoel kreeg. Hij huilde van blijdschap, want nu kan hij zich met de rolstoel verplaatsen van een plaats naar een andere. Het gezin met vijf kinderen dat via een sponsor een wateraansluiting kreeg en een wasmachine, ontving ook goederen uit de vracht. Het kreeg kleding en snoep. Ze waren bijzonder blij met het kinderbed, want tot nu toe sliepen ze allemaal in één bed. (zie foto).

9 14 15 Transport 30 juli 2015 Op donderdag 30 juli 2015 vertrok er een vracht naar de plaats Buzău in Roemenië. Het vertrek van de vracht was deze keer extra speciaal. Het was namelijk het laatste transport dat Joop Heerschop als voorzitter van Stichting Kinderen In Nood heeft verzorgd. Joop en zijn vrouw Anny hebben samen met de vrijwilligers de vrachtwagen uitgezwaaid. Een bijzonder moment! De goederen zijn vervolgens verdeeld over verschillende tehuizen. Centrum Nummer 7, een tehuis voor mensen ouder dan 18 jaar met een geestelijke beperking, kreeg bedden, handschoenen, badjassen, ondergoed, kleding en handdoeken. CITO, een tehuis in Râmnicu Sărat dat huisvesting en scholing biedt aan gehandicapte jongeren, kreeg onder andere een wasmachine, bedden, matrassen, fietsen en kleding. Een ziekenhuis in Buzău ontving een televisie, badjassen en handschoenen. P.A.V.E.L., een organisatie van ouders van kinderen met kanker, ontving een televisie, kleding, handdoeken en pruiken. Verder zijn er onder andere handdoeken, kleding en rolstoelen weggegeven. Bezoek aan Roemenië In oktober maakten Jurjen Hagen en Eric de Jong een inspectiereis aan Roemenië. We startten bij oude bekenden van de stichting P.A.V.E.L. in Boekarest, namelijk Olga en Frank Cridland. Olga heeft zwaar reuma en Frank twee versleten knieën. Hier was al vier jaar niemand van ons bestuur geweest en zij waren enorm blij ons te zien. Wel ontvangen zij jaarlijks goederen. Sinds het begin van Kinderen in Nood zijn we met hen in contact. In 1998 heeft onze stichting het P.A.V.E.L.-huis geopend in bijzijn van toenmalige minister-president Emil Constantinescu. Het appartement doet nog steeds dienst als opvang voor terminale kinderen en voor ouders om even op krachten te komen. De stichting P.A.V.E.L. werkt in 7 ziekenhuizen met 90 vrijwilligers. Terwijl wij daar waren spraken we verschillende ouders en zieke kinderen die ons uit de grond van hun hart bedankten voor alle steun uit Holland. Sommigen lieten weten het zonder onze steun niet gered te hebben omdat er domweg geen geld is voor een hotel voor de ouders. Vaak gaat een van de ouders mee naar het ziekenhuis om aldaar de verzorging op zich te nemen. Want er is in de ziekenhuizen geen centrale keuken en ook douches behoren niet tot de basisfaciliteiten. Vaak slaapt een van de ouders in hetzelfde bed als het zieke kind. Hier biedt P.A.V.E.L. uitkomst met onder andere goederen en middelen van Kinderen in Nood. Zo hebben wij recentelijk pruiken, borstprotheses en kleding gestuurd. Alles is echter weer uitgegeven of voor een tweede of derde keer opnieuw ingezet. Of we hen ook in de toekomst niet willen vergeten. Het liefst zouden zij een hele truck willen ontvangen. Wij zijn echter van mening dat zij niet de mogelijkheden hebben om die te verwerken of op te slaan, maar een deelvracht kan zeker die kant op. Ook inspecteerden wij bestaande projecten zoals CITO, CIA, Berca, Stâlpu en andere en bespraken wij de uitdagingen van diverse betrokkenen. We kunnen laten weten dat het steeds beter gaat in Roemenië en dat de EEG ook kleine investeringen doet, deze gaan echter voorbij aan de particulier. Hier blijft onverminderd hulp nodig zijn. Er zijn nog steeds mensen die al 40 jaar wachten op een rolstoel. Namens alle projecten brengen wij de enorme dankbaarheid over aan alle vrijwilligers en donateurs. Nog zeker een generatie is er nodig voordat ook de particulieren het beter zullen krijgen is de inschatting van onze vertegenwoordiger Alexandru Vladescu. Eric de Jong

10 16 17 Informatie De stichting in Libelle De Stichting Kinderen in Nood staat onder beschermheerschap van de heer E. Constantinescu, voormalig president van Roemenië en erevoorzitter van onze stichting. In voorjaar 2015 stond in Libelle een bericht waarin een lezeres vertelt over Stichting Kinderen in Nood. De Stichting Kinderen in Nood is ontstaan uit particulier initiatief en is op 3 september 1990 opgericht. De stichting staat ingeschreven bij de Kamer van Koophandel te Hilversum onder nummer Volgens artikel 2 van de statuten heeft de stichting tot doel: het verlenen van hulp aan kinderen die zich een noodsituatie bevinden en het verlenen van hulp aan kinderen waar ook ter wereld, ongeachte ras, politieke of andere geaardheid. Handelend vanuit een zuiver humanitaire overweging spant de stichting zich in met al haar ten diensten staande middelen het kind te helpen, waarmee kinderleed kan worden verzacht en voorts al hetgeen rechtstreeks of zijdelings verband houdt of daartoe bevorderlijk kan zijn. Alles in de ruimste zin des woords. Naast kinderen zal de stichting tegelijk hulp bieden aan ouderen, zieken en hulpbehoevenden, omdat deze hulp indirect weer ten goede komt aan kinderen. Immers: ouderen zijn een belangrijke schakel bij het opgroeien van kinderen. Welke goederen Mits heel en schoon is behoefte aan de volgende artikelen: schoolspullen, computers vanaf Windows 7 en Vista, kleding, mutsen, schoenen, dekens, lakens, borstprotheses, fietsen, rollators, rolstoelen enzovoort. Over goederen waarvan u niet zeker weet of ze bruikbaar kunnen zijn kunt u contact opnemen met telefoonnummer /

11 Stationsweg 42, 1404 AP Bussum Telefoon Fax Wilt u een bijdrage geven voor Stichting Kinderen in Nood? Vul dan bijgaande acceptgirokaart in, of stort uw bijdrage op: Bankrekeningnummer: NL49 RABO of NL73 INGB t.n.v. Stichting Kinderen in Nood Bussum. Penningmeester: Kamer van Koophandel: S