Dag 2 - Eentje die je niet snel vergeet

Transcriptie

1 Dag 2 - Eentje die je niet snel vergeet Hallo mede reisgenoten, Allereerst heel hartelijk bedankt voor jullie mails, dat doet ons goed en we kijken er ook naar uit. Voordat we over vandaag vertellen nog even het vervolg van gisteren. Ik moet Maaya en Lien toch een pluim geven want de mannen moesten hun bed zelf opmaken (mijn bed was al gedaan) en alsof ze het samen elke week doen. Dat liep gesmeerd. Gisteravond waren ze nog een grote bus aan het laden. De bus was zo goed als vol maar er stond nog een fiets. Ze zijn zeker 10 minuten bezig geweest om die fiets er nog in te krijgen. We werden ons toch wel even bewust hoe waardevol een fiets hier is. Uiteindelijk zijn er een paar dozen blijven staan maar de fiets is meegegaan. Er moesten ook nog een paar krukken in en die zijn uiteindelijk maar naar de cabine gegaan. Deze mannen zijn omstreeks 8 uur vertrokken en moesten nog ruim 2 uur rijden. Je begrijpt dat de spullen nog niet verdeeld zijn maar dat willen ze één dezer dagen doen. Vandaag zouden we om kwart over acht ontbijten, geloof het of niet maar dat is zelfs eerder geworden. Zoals vorig jaar ontbeet de pastor met de rode bus met ons mee. We hebben wel een schok te verwerken gehad want de pastor heeft na zoveel jaren een andere bus en die is wit. Dat wordt aanpassen voor ons. We zijn vandaag met deze bus op pad geweest en de bus heeft de test doorstaan. We zijn naar de provincie Focşani gegaan dat is ongeveer halverwege naar Botoşani.

2 Verder is Claudiu vandaag ook met ons meegegaan voor de vertaling. Claudiu is tweedejaars student en daarnaast doet hij vrijwilligerswerk met kinderen en jeugd en is hij betrokken bij het trainen van leidinggevenden. De pastor die gewend is dat we met z'n vieren zijn vroeg naar Arend. Dus Arend ze zijn je hier niet vergeten. Er is zaterdag ook al een partij naar dit gebied gegaan. Wat ze hebben gedaan is de goederen over een tweetal kerken verdeeld (een Roemeense en een zigeunerkerk). Ze hebben de kleding in de kerk uitgestald en de mensen zijn naar de kerk gekomen en konden zo uitzoeken wat ze nodig hadden en wat paste. Kopen om niet. Er stonden alleen nog een hele berg lege dozen bij de kerk. En eigenlijk willen we dat zien. Dit kan niet beter en sneller. Rond 11 uur hebben we de pastor van de regio Bazau bij de benzinepomp ontmoet en met hem zijn we naar een tweetal zigeunerdorpen gegaan. Wat een armoede hebben we gezien en wat een ontberingen voor de mensen. We hebben een aantal gezinnen bezocht (de adressen hadden we van een lokale ouderling gekregen waar we eerst langs zijn gegaan). Een pastor is bij de bus gebleven voor de zekerheid.

3 Het eerste gezin had 5 kinderen met de 6e opkomst. Eén kind is gehandicapt. De man heeft alleen 's zomers werk. Het zal duidelijk zijn dat het voor dit gezin moeilijk is om rond te komen. Naar het tweede gezin zijn we lopend gegaan, zij hebben een dochter van 7 jaar en een tweede op komst. De man is ernstig ziek en het is heel moeilijk voor dit gezin. Zij worden ook ondersteund door een soort lokale voedselbank.

4 Het laatste gezin hier was een gezin van 11 kinderen. Ja voor alle gezinnen geldt veel armoede. We hebben hier veel kinderen gezien en dat is wel weer altijd een feestje.

5 Gebreide ballen, beesten uitdelen, zonnebrillen, popjes met gebreide kleding aan. Dat doet toch wel goed. Al deze gezinnen en natuurlijk ook andere gezinnen zullen later nog spullen krijgen. De wegen in het dorp waren ongekend slecht om het positief te zeggen. Er zaten verschillende zwembaden in de weg. Zo erg heb ik het nog niet meegemaakt. Het is ons wel heel duidelijk geworden waarom wij deze lange reis moesten maken. Hulp is hier echt heel hard nodig. Vervolgens zijn we door gegaan naar de Focşani regio. Ook hier stond de lokale pastor bij de benzinepomp ons op te wachten en dat werk heel goed. De pastor had al foto's bij zich van het uitdelen van de goederen en die zou hij naar ons toe sturen.

6 We zijn eerst naar de pastor van de zigeunerkerk gegaan en die vertelde ons dat het 3 jaar geleden is dat ze kleding hadden ontvangen en dat de situatie nu nijpend begon te worden. En hoe wonderlijk is het dan, dat precies op dit moment er dan kleding komt. Gods wegen zijn inderdaad ondoorgrondelijk. Daarna zijn we nog naar een gezin geweest van 7 kinderen. Vier kinderen waren thuis en de andere zaten op school. Hier hebben we geen kleding gezien maar die hebben ze wel gekregen want één van de bananendozen werd alweer hergebruikt. Er zaten 2 eendenkuikens in de doos. Daarna nog even naar de kerk de lege dozen bekijken en de kerk. Ook moesten we het restant dat nog in de bus zat lossen. Ondertussen was het al drie uur en we hadden nog niet gegeten. Het werk zat erop en uiteindelijk was dat belangrijk. We zijn eerst benzine wezen tanken want zo'n lampje dat brandt moet je niet te lang negeren zeker niet als je nog 3 uur rijden moet. Daarna even snel iets gegeten en toen aan de rit naar Boekarest begonnen. Tegen 7 uur zijn we veilig en vermoeid van de heftige indrukken aangekomen en we kregen wel 5 minuten van Romica om even naar de kamer te gaan want het eten stond al klaar.

7 Ja het was een lange en heel indrukwekkende dag die nog wel even op ons netvlies zal blijven staan. Maar we zijn ook heel dankbaar dat ITP de informatie over deze situatie die zij ontvangen hebben opgepakt hebben en dat we zo een klein beetje kunnen helpen. Dan nog even wat over de pastor van de rode/witte bus. Deze pastor is eigenlijk een soort veldwerker. Hij helpt andere pastors waar nodig en werkt ook onder de straatkinderen en dan met name die ondergronds zijn (letterlijk). Daarnaast is hij ook timmerman, maakt houtsnijwerk en is bijenimker. Hij heeft een gezin van 8 kinderen en heeft daarnaast 2 kinderen van de straat geadopteerd. Het is een hele fijne man om mee samen te werken. De plannen voor morgen zijn het Agar House en 's middags weer de dorpen in met dezelfde pastor en ook Claudiu is weer van de partij. We hopen ons morgen weer te melden. Allen welterusten, m vr gr Adrie, Leen en Anneke