Nieuwsbrief. Een straatjongen naar de universiteit

Transcriptie

1 Nieuwsbrief Een straatjongen naar de universiteit In deze Nieuwsbrief Een straatjongen naar de universiteit Interview met de Managing Director na zijn eerste jaar Huisbezoeken, niet naast de deur De organisatie in 2017 Afscheid van Mara le Mahieu Vrijwilligers welkom, maar... Elke maand verwelkomen we bezoekers Activiteiten Upendo Daima Nederland Ik, Peter Jumapili, werd geboren als de jongste in een gezin van 5 kinderen. We delen dezelfde moeder maar hebben allemaal verschillende vaders. Mijn moeder en ik woonden samen thuis, zij was onderwijzeres en leerde me lezen en rekenen voordat ik in 1997 naar school ging. In 1998 werd mijn moeder ziek, ze kon niet meer lopen of eten, ze was zelfs niet in staat te praten. Toen mijn broers naar huis kwamen, besloten ze mijn moeder mee te nemen naar een witchdokter. Hij probeerde haar te genezen met lokale medicijnen maar slaagde er niet in haar te helpen. Na een paar weken werd besloten mijn moeder naar het ziekenhuis te brengen. Maar te laat, want na twee dagen overleed mijn moeder begin Onze successen Afgelopen 12 maanden ging ons straatteam 103 keer de stad in, bracht samen met partnerorganisaties 260 kinderen naar het BHH, deed 298 huisbezoeken en we slaagden erin 138 kinderen thuis te brengen, en 98 kinderen van onze partners. 14 jongens gingen naar de middelbare school, 1 naar een beroepsopleiding en 1 naar de St. Augustine University.. Mijn broers en zussen besloten dat mijn oudste broer met zijn gezin naar ons huis zou verhuizen en dat ik bij hen zou wonen. De andere kamers van het huis werden verhuurd en het geld zou worden gebruikt voor mijn studies. Maar na een jaar hield dat op. Ik moest naar school zonder boeken, schooluniform of eten. Dus ging ik maar de straat op om wat geld en eten te vinden, want niemand zorgde meer voor mij. In 2002 besloot ik naar Mwanza te gaan om mijn andere broer en zus te zoeken die daar zouden wonen, maar ik kon ze niet vinden. Toen begon mijn leven als straatjongen pas echt, 10 jaar oud. Er leefden veel kinderen op straat. Ik ont- moette een aantal jongens die me leerden hoe ik geld kon vinden voor eten en waar ik kon slapen. Het was een moeilijk leven.oudere jongens van rond de 15 jaar probeerden mijn geld met geweld af te pakken en als ik weigerde, sloegen ze me of sneden ze me met een scheermes. Ze gebruikten drugs en waren slecht. Begin 2004 werd ik erg ziek. Ik ontmoette een andere jongen die me over het opvangcentrum van Upendo Daima vertelde. Hij bracht me er de volgende ochtend naartoe. Meneer Hoja bracht me direct naar het ziekenhuis waar ik een week moest blijven want ik had malaria, tyfus en een urineweginfectie. In het ziekenhuis kreeg ik bezoek van Upendo Daima. Milanga Ally, in gesprek met straatkinderen

2 Een straatjongen naar de universiteit deel 2 In 2010 heb ik samen met 10 andere jongens uit Malimbe Family examen gedaan voor de middelbare school. Upendo Daima heeft ons geholpen en ons ondergebracht op een kostschool. Ik deed het goed op school en in 2014 heb ik mijn middelbare schoolopleiding afgerond. Ze vertelden me dat als ik beter was ik bij hen terecht kon. Aangekomen in het Back Home House vroeg Sister Monica me iets te vertellen over mijn achtergrond en waarom ik op straat leefde. Ze zei dat het heel belangrijk was om mijn familie te bezoeken en met hen te praten. Dit huisbezoek werd gedaan voor alle kinderen om te proberen hen te herenigen met hun familie. Na een aantal gesprekken met mijn broer ging ik weer naar huis. Maar ondanks alle pogingen en beloften van mijn broer was het onmogelijk om thuis te blijven, dus vluchtte ik weer de straat op. Een paar weken later trof meneer Hoja mij weer op straat. Hij besloot om me naar Malimbe Family te brengen. Ik was verrast om daar jongens te zien, die blij waren en met elkaar speelden. Dit was heel anders dan de jongens die op straat woonden, dit was net een familie. Het was een nieuw leven voor me, gewoon omdat alle behoeften van een kind werden vervuld, eten, onderdak, kleding en ook onderwijs en andere kinderen om mee te spelen. We hebben oefeningen gedaan en kregen counseling om mentaal te herstellen. Binnen Malimbe Family waren we met meer dan 40 jongens, die allemaal naar de basisschool gingen. In 2006 hebben ze mij en vier andere jongens naar Nyamalango Primary School gestuurd. Ik begon in standaard 3 omdat ik al eerder op school gezeten had. Naast school waren er ook andere activiteiten zoals tuinieren, voetballen, toneel en tekenen. Alles om ons te helpen te herstellen van onze psychische problemen. Velen van ons hadden drugs gebruikt, ik ook, en het kostte tijd om af te kicken. Sommigen van ons gingen terug naar de straat. Ik ben weer terug gegaan naar Upendo Daima omdat ze me vroegen om te helpen bij het lesgeven en omdat ik toch moest wachten op mijn vervolgopleiding. In februari 2015 heb ik daarvoor toelatingsexamen gedaan. Upendo Daima heeft me ook nog geholpen om naar een kostschool te gaan. Nu is het 2017 en ben ik klaar om in september naar de St. Augustine University te gaan. Ten eerste dank ik God die mij heeft beschermd en tot nu toe heeft gezegend. Ten tweede Upendo Daima voor alle onderteuning. Mama Marga moge God u zegenen en u honderd jaar belonen. Ten derde veel dank aan Mister Hoja, je bent mijn goede vader, bedankt dat je tot nu toe voor me hebt gezorgd. Tot slot veel dank aan de supervisors Sister Monica, Paul, Reuben, Isack, Babu Kingi, Christinata, Mama Tina en Mzee Lughali. Dank aan jullie allen. 2

3 Interview met de Managing Director na zijn eerste jaar Laurent begon in 2002 als docent op St. Mary's Seminary Nyegezi in Mwanza onder het aartsbisdom Mwanza en maakte deel uit van het managementteam. Gedurende 15 jaar begeleidde hij jonge studenten op weg naar een carrière. En dat was een goede basis om met straatkinderen te werken. Hij herinnerde zich zijn eerste gedachten en indrukken. Hoe hebben ze het voor elkaar gekregen om zo'n organisatie in Mwanza op te bouwen? Wat zijn de verwachtingen van het personeel? Hoe kunnen we meer steun van lokale donoren mobiliseren? Hij bewondert de steun van mensen ver weg, maar in principe zou het primair een verantwoordelijkheid van de Tanzanianen moeten zijn. Dus begon hij zijn werk met het verder verbeteren van de relatie met de overheidsfunctionarissen. En hij ziet vooruitgang, in de hoop dat binnen een paar jaar ook een financiële ondersteuning haalbaar is. Laurent werkt ook aan het opbouwen van een netwerk van particuliere donoren met rijke, gelovige en/of zakenmensen vanuit de lokale gemeenschap. Hij informeert hen via folders, radio en tv en Facebook en nodigt hen uit de centra te bezoeken. Zijn idee is om "Friends of Upendo Daima" op te bouwen. Volgend jaar komt er een open dag voor alle lokale donoren. Ook voormalige straatjongens, die hun eigen leven hebben opgebouwd dankzij Upendo Daima, zullen als ambassadeurs worden uitgenodigd. Het eerste jaar waren er ook andere uitdagingen. De constitutie moest bijvoorbeeld worden afgerond, inclusief de licenties voor beide centra. Dit duurde al behoorlijk lang, maar begin volgend jaar zou het eindelijk klaar moeten kunnen komen, mede dankzij de nieuwe Tanzaniaanse president die overheidsambtenaren aanspoort wat sneller te werken. Het bestuur van Upendo Daima Tanzania zal worden gereorganiseerd. Er zitten volgend jaar minder leden, maar vooral actieve leden aan de tafel Laurent Sabini Laurent beseft dat verdere professionalisering en training on the job gewenst is. Functiebeschrijvingen moeten worden verbeterd en gedurende het jaar zijn beoordelingsgesprekken nodig om elkaars prestaties en ontwikkelingen te bespreken. Het archiverings- en documentatiesysteem is een ander aandachtspunt. Goede documentatie is niet het sterkste punt in de Afrikaanse cultuur. Maar om de resultaten van alle activiteiten correct aan onze donoren te melden, zoals Railway Children of Africa (RCA) en de Wilde Ganzen, en om er zelf van te leren moeten we beschikken over een goed documentatiesysteem. Het versterken van ons netwerk met andere straatkinderen organisaties heeft ook zijn aandacht. Van tijd tot tijd zijn er bijeenkomsten bij RCA of Malimbe Family waar ook andere lokale organisaties aanwezig zijn zoals Cheka Sana Tanzania en Kivuko. Er worden wederzijdse problemen besproken, ervaringen uit gewisseld en samengewerkt om steun voor dit werk te mobiliseren en de inspanningen richting de overheid op één lijn te krijgen. Andere organisaties in het netwerk zijn Mwema uit Karatu, Amani Girls uit Moshi, SOS Children's Village Mwanza en Foundation Karibu Tanzania. Dit jaar is een nieuwe overeenkomst gesloten met RCA om onze samenwerking te vergroten, met de nadruk op reintegratieactiviteiten. Laurent beëindigde het interview met zijn oprechte dank aan de Nederlanders, die de Upendo Daimaorganisatie niet alleen met geld ondersteunen, maar ook met gepaste adviezen. Hij uitte zijn oprechte dank aan Marga van Barschot voor haar geweldige werk voor Upendo Daima. Zij blijft actief als bijzonder adviseur en lid van de board.. 3

4 Huisbezoeken, niet naast de deur Huisbezoeken zijn belangrijk om familie van onze kinderen te vinden, om te onderzoeken of reintegratie mogelijk is en om ze te helpen nadat het kind naar huis is gegaan. Maar meestal is het niet naast de deur. In het verleden kostte het soms twee dagen met het openbaar vervoer om huisbezoeken in een afgelegen dorp af te leggen. In september arriveerde de nieuwe auto uit Dar es Salaam, een Nisan Pick Up geschonken door MIVA en het bisdom Roermond. Deze auto wordt nu gebruikt voor alle onze huisbezoeken in de regio. Om u te laten zien dat deze reizen niet altijd even gemakkelijk zijn, vind u hier een verslag van een huisbezoek in oktober dit jaar. Vroeg in de ochtend vertrokken we naar een klein dorpje in de buurt van Musoma, een reis van ongeveer 5 uur. Bij aankomst, kostte het nogal wat tijd om het gezin te lokaliseren op basis van de informatie die door het kind werd verstrekt. Toen we het huis hadden gevonden, kwamen we erachter dat het geen familie was, maar dat het gezin zo lief was geweest om voor het kind te zorgen. Het kind van een vriendin van hun dochter was achtergelaten, nadat de moeder naar Bunda was verhuisd. Dus reden we naar Bunda om te proberen haar te vinden. Dat was nog eens 2-3 uur rijden. De moeder werd gebeld, maar ze wilde het kind niet. Ze zei tegen onze maatschappelijk werkster om contact op te nemen met de vader. Vader moest maar naar Mwanza komen om het kind op te halen. Maar het kind kende zijn vader helemaal niet en de vader kende zijn kind niet. Wij konden de vader niet traceren. De moeder gaf aan dat het kind bij een tante in Mwanza had gewoond voordat hij weggelopen was. De tante werd gevonden maar weigerde het kind terug te nemen vanwege zijn gedrag. Na een lange dag gingen we terug naar Mwanza, waar het inmiddels al 11 uur s avonds was. Een van de maatschappelijk werkers nam hem mee naar huis en bracht hem de volgende dag naar het BHH. De volgende stap is toch weer de tante bezoeken om haar te overtuigen het kind te accepteren en de vader te traceren om hem op zijn verantwoordelijkheid te wijzen. 4

5 De organisatie in 2017 Een nieuwe directeur was niet de enige verandering in onze organisatie afgelopen jaar. We hebben ook een nieuwe centrummanager voor het Back Home House, Milanga Aly. Hij werkte al een aantal jaren als maatschappelijk werker en was lid van het straatteam. Hij heeft ruimschoots bewezen meer verantwoordelijkheden aan te kunnen. Ook hebben we er twee maatschappelijk werkers bij gekregen allebei met een relevante opleiding, training en veel ervaring. Er werden ook twee nieuwe, jongere leraren ingezet om de kinderen bijles te geven en te helpen met hun huiswerk. Dokter Mnema komt weer twee keer per maand om de jongens medische te controleren en de staf te leren hoe met e.e.a. om te gaan. Er is een externe financiële audit uitgevoerd. De resultaten waren goed en er werden aanbevelingen voor verbeteringen gedaan. We hebben verschillende koks die goed kunnen koken. Zij volgen nu een korte cursus om het nog beter te gaan doen en meer te gaan letten op variatie en voedingswaarden. En zeker weten dat onze jongens dat heel lekker zullen vinden. Mijn naam is Asteria Sylivester Manyasi. Ik ben 53 jaar oud en weduwe. Ik heb zes kinderen, vier meisjes en twee jongens. Ik werk sinds 2009 bij Upendo Daima als kok. Het is mijn taak om goed en gezond voedsel te koken voor de kinderen en het personeel. Ik zorg ervoor dat het eten op tijd klaar is en dat de keuken veilig en schoon is. Tijdens het koken heb ik veel contact met de kinderen en geef ik hen advies over allerlei kleine problemen die ze tegenkomen en ze te adviseren hoe ze een betere relatie met anderen kunnen krijgen. Naast mijn werk bij Upendo Daima, ben ik druk bezig met mijn familie en mijn buurt. Omdat ik de buurtvertegenwoordiger ben, komen er mensen naar me toe met hun problemen die ik probeer op te lossen. Als er nog tijd over is, doe ik graag handwerk zoals batik. Ik hou er ook van om haar te vlechten. Bovendien zing ik nog steeds in een koor en hou ik erg van het lezen van de Bijbel. We zijn begonnen met een introductie van alle personeelsleden op onze website, bijvoorbeeld zoals hier met een van onze koks. We ontvingen in april een bedankbrief van een van de jongens. Hij heeft van 2009 tot 2015 bij Upendo Daima gewoond, heeft zijn lagere school afgerond en is vervolgens een leertraject begonnen. Nu is hij gekwalificeerd lasser, huurt samen met een andere jongen een kamer en bouwen ze een eigen leven op. Hij komt soms naar ons centrum om met de jongens te praten en hen een hart onder de riem te steken. Toen hij bij ons kwam was het een kleine hulpbehoevende jongen en nu is hij een volwassen man die zichzelf kan onderhouden. Dit is waar we het allemaal voor doen!!. 5

6 Afscheid van Mara le Mahieu In oktober organiseerde we een afscheidsfeest voor Mara le Mahieu. Mara kwam vier jaar geleden bij Upendo Daima werken als lekenmissionaris uitgezonden door de SMA. Ze deed verschillende werkzaamheden binnen de organisatie, eerst op kantoor, maar natuurlijk ook met de kinderen. Na verloop van tijd kreeg zij er steeds meer taken bij zoals de monitoring en evaluatie, communicatie, fondsenwerving, enz. Zij had een grote bijdrage aan de communicatie en leverde velefoto's voor de website en Facebook. Haar werk werd zeer op prijs gesteld, omdat communicatie met de donoren in Nederland en het buitenland erg belangrijk is voor ons. Er is echter altijd tijd over gebleven om de kinderen die aandacht te geven die ze nodig hadden en om ze meer plezier en zelfvertrouwen te geven. Mara vertelde ons dat zij ook veel van de kinderen en het personeel heeft geleerd en dat ze dat mee terug naar Nederland zal nemen. Het was moeilijk om te gaan. Maar net zoals wij willen dat onze kinderen naar huis gaan om bij hun familie te zijn, is het voor haar tijd om naar huis te gaan om bij haar familie te zijn. We danken haar hartelijk voor haar geweldige bijdrage. En we zijn ook de SMA dankbaar dat zij deze inzet hebben mogelijk gemaakt. Vrijwilligers welkom, maar... Gedurende 5 maanden werkte Jana als vrijwilliger in het Back Home House. Ze hielp het personeel bij de begeleiding en het lesgeven van de kinderen en natuurlijk was er tijd om de kinderen extra aandacht te geven door middel van sport en spel. Begin augustus nam ook zij afscheid om thuis haar studie af te maken. Wij en de kinderen zullen haar missen. We wensen haar het allerbeste en hopen haar hier ooit weer te mogen verwelkomen. We beschouwen de vrijwilligers die bij UDO gewerkt hebben als onze ambassadeurs en hopen dat zij steun voor ons project in hun eigen land weten te genereren. Vrijwilligers zijn welkom bij ons maar alleen als zij voor langere tijd kunnen meehelpen en als zij Swahili spreken. Hun educatieve achtergrond moet passen bij het werk dat ze hier gaan doen. We ondersteunen de campagne tegen weeshuistoerisme die Better Care Network in november lanceerde: Stop het weeshuistoerisme" Het doel van de campagne is om Nederlandse jongeren te overtuigen geen vrijwilligerswerk in een weeshuis ergens in de wereld te gaan doen. Commerciële organisaties organiseren zulke reizen tegen een aanzienlijke vergoeding en betalen het management van het weeshuis geld voor de opvang van vaak nog jonge vrijwilligers. De campagne informeert potentiële vrijwilligers over de mogelijke uitbuiting van kinderen in weeshuizen en over de hechtingsproblemen die ze door de vele wisselingen van verzorgers krijgen. 6

7 Elke maand verwelkomen we bezoekers We zijn blij dat we veel nationale en internationale gasten in onze centra mogen verwelkomen om het verhaal van de zorg voor onze straatkinderen te kunnen vertellen. En om lokaal meer draagvlak te creëren. Bijvoorbeeld de Isamilo International School heeft het Back Home House en Malimbe Family bezocht, de studenten kwamen samen met twee leraren. Tecno, een van de grote aanbieders van mobiele telefoons in Tanzania, kwam met een delegatie naar Malimbe Family. Ze nodigden de jongens uit het BHH ook uit om deel te nemen aan het feest dat ze voor hen hadden georganiseerd. Ze brachten veel cadeaus mee, aten met ons allemaal en maakten er een leuke dag van. De Friends of Africa kwamen in juli langs in het BHH, er waren speeches, cadeaus en er was een voetbal wedstrijd die door de kinderen van MF gewonnen werd. In augustus bezochten Poolse jongeren ons centrum er werden allerlei spelletjes voor de kinderen georganiseerd zoals touwtrekken, een spel dat zeer serieus genomen werd. Alle bezoekers brengen cadeaus mee, zoals maïs, zeep, rijst, olie en speelgoed. Ons doel is om een netwerk van "Friends of Upendo Daima" op te bouwen, een netwerk van mensen uit de lokale gemeenschap die in ons geïnteresseerd zijn en die ons regelmatig ondersteunen en bezoeken. Kerstgroeten uit Mwanza De kinderen en het team van Upendo Daima wensen iedereen een vredige Kerstmis en een gezond, veilig en gelukkig Nieuwjaar 7

8 Activiteiten Upendo Daima Nederland Wereldwijd is een discussie gestart over het functioneren van weeshuizen. In veel landen ligt het systeem van weeshuizen onder vuur. Veel kinderen worden in deze huizen ondergebracht terwijl hun ouders nog leven. Eten, kleding en beter onderwijs zijn de achterliggende redenen. Hoewel in veel gevallen mensen echt voor de weeskinderen zorgen, wordt het niet meer als de beste oplossing beschouwd. Kinderen moeten in gezinsverband opgevoed worden. En als de ouders om een of andere reden dat niet kunnen, dan moeten zij worden gesteund bij de opvoeding. Is dit niet mogelijk, dan moet het kind bij andere familieleden worden ondergebracht met ondersteuning. In november organiseerde het Better Care Network een bijeenkomst in Utrecht voor Nederlandse organisaties die werken voor straat- en weeskinderen ( Re-integratie van kinderen werd besproken, inclusief nieuwe internationale richtlijnen, ontwikkeld door de Inter- Agency Group on Children s Reintegration. De richtlijnen zijn gebaseerd op de volgende principes: prioriteit geven aan de familie en kindgericht zijn, re -integratie verankeren in bredere systemen voor kinderbescherming en alle belanghebbenden er bij betrekken; voor meer informatie, zie Tijdens de conferentie presenteerde de voorzitter van Upendo Daima, André van Strijp, onze manier van werken in Mwanza. Met gepaste trots konden we zeggen dat re-integratie van straatkinderen onze topprioriteit is. Er was veel aandacht voor onze werkwijze. We beginnen direct met het zoeken naar familie zodra de straatkinderen zijn opgenomen in ons Back Home House. Als we het gezin vinden en ze bereid en in staat zijn om het kind terug te nemen, onderzoeken we de behoefte en mogelijkheden om het gezin te ondersteunen om de opvoeding te faciliteren. Soms moeten we tot de conclusie komen dat het nog niet mogelijk is, omdat ouders zijn overleden en geen van de familieleden het kind terug kan nemen. Dan brengen we het kind naar Malimbe Family We houden contact met de familie en bekijken periodiek of terugkeer alsnog mogelijk is. Als ze oud genoeg zijn om naar de middelbare school te gaan, proberen we opnieuw om familieleden te vinden. 8

9 Activiteiten Upendo Daima Nederland deel 2 Het bestuur en de vrijwilligers van Upendo Daima Nederland ondersteunen het werk van het Mwanza-team met raad en daad via sponsoractiviteiten, maken projectvoorstellen voor donororganisaties en houden contact met de vele particuliere donoren. In juni werd een contract getekend met de Nederlandse stichting Wilde Ganzen. Ze dragen bij op voorwaarde dat UDN het zelfde bedrag zou bijdragen met giften van onze donateurs. In september kon UDN dit afronden dankzij onze vaste sponsors, speciale acties zoals bij verjaardagen en huwelijksfeesten en een bijdrage van onze belangrijke donor de tweedehands boekenwinkel de Boekenlegger uit Tiel. Maar laten we beginnen bij het begin van 2017 toen we een speciale donatie van 850 ontvingen van Marion Eiskamp uit Duitsland. Dit werd gevolgd door een geschenk van 530 van Josta ten Broeke bijeengebracht door haar gasten tijdens haar verjaardagsfeest. In mei kregen we een bijdrage van de Bresilac Foundation van en het Goede Doelen Winkeltje in Delft wist 500 bij te dragen met de verkoop van tweedehands spullen. En verder kregen we giften uit Duitsland: 500 van de school voor beroepsonderwijs in Museumsdorf Cloppenburg en 500 van Johan en Andrea Schomakers. In de zomer kregen we een cadeau van van de familie Storm. Bastiaan Visser en Renske Satijn vierden hun 10- jarig huwelijk en alle gasten gaven een bijdrage voor Upendo Daima, hetgeen resulteerde in een bedrag van 750. En ook dit jaar was er een enorme bijdrage van een anonieme donor uit Zwitserland via de stichting Tafadhali. De tweede hands boekwinkel de Boekenlegger uit Tiel leverde in september een bijdrage van Ze organiseerden o.a. een fantastische actie in Zennewij- nen. Gedurende 12 dagen was er een boekenmarkt in de tuin van een van de vrijwilligers. Veel boeken zijn verkocht en zoveel meer mensen zijn nu op de hoogte van ons project. Het missiekantoor van het bisdom Roermond heeft in totaal 4.000, - gegeven voor een nieuwe auto om de huisbezoeken te doen De Stichting Akwaaba heeft een gift van voor onderwijs gegeven. In oktober organiseerde de Protestantse kerk in Tiel een 'Wereld Maaltijd voor ongeveer 50 mensen, wat resulteerde in een donatie van 700 voor ons project. En na deze maaltijd heeft een van de deelnemers, dominee de Ronde, nog eens 500 gedoneerd. Ons voormalig lid van het UDNbestuur, Monique Pietermaat, organiseerde samen met haar man Bernard Berendsen een feest voor hun speciale verjaardagen. Alle gasten werden uitgenodigd om een gift achter te laten voor de straatkinderen. En dat deden ze met als resultaat voor Upendo Daima. 9

10 Activiteiten Upendo Daima Nederland deel 3 In november kwam er wederom een donatie van 500 van de familie Lansbergen van der Meer. Onlangs kregen we het goede nieuws dat studenten van de middelbare school in Moordeich een sponsorloop voor ons project organiseerden, resulterend in een bijdrage van De Stichting Hands & Feet organiseerde voor ons een sponsoractie voor kg rijst. Het was zeer succesvol, resulterend in kg rijst. We zijn ook onze maandelijkse donateurs zeer dankbaar, die al jarenlang 5 tot 40 euro geven. Naar huis gaan is de droom van onze jongens. Tijdens een sessie in oktober jl. kregen de kinderen kaarten waarop ze alles konden tekenen dat ze leuk vonden. Wat er het meest in hun op kwam was een thuis Daarnaast wordt er ook veel energie gestoken in pr, de nieuwsbrieven en het ondersteunen van het team in Mwanza. Onze voorzitter bezocht het project tweemaal dit jaar, begin februari en in juli / augustus en altijd op eigen kosten om onze nieuwe directeur te helpen tijdens zijn startperiode. Er zijn veel items besproken en aangepakt. Onder meer de afronding van de constitutie, het strategisch plan en de operationele procedures, de financiën, de salarissen, de financiële controles en de uitvoering van de audit-aanbevelingen, het monitoringsysteem van de activiteiten, het contract met Rail- Wij hopen zo dat u de straatkinderen zult blijven steunen maak iets over op bankrekening NL55RABO t.n.v. Stichting Upendo Daima Nederland. U kunt ook gebruik maken van de mogelijkheid om belastingvrij te schenken. Dit kan met een acte, waarin u uw gift voor minimaal 5 jaar vastlegt. Voor meer informatie hierover kunt u contact opnemen met onze penningmeester via: info@upendodaima.nl. 10