MAAKT ONBEKEND OOK ONBEMIND?

Transcriptie

1 MAAKT ONBEKEND OOK ONBEMIND? Netwerknieuws no. 53 Zomer 2014

2 Inleiding De 53 e Nieuwsbrief ligt al weer voor u. Dit keer met het thema: MAAKT ONBEKEND OOK ONBEMIND? Iets wat veel speelt in deze tijd. Hoe vaak zie je niet iets op tv of in de krant? Maar weet je dan ook daadwerkelijk wat er speelt? Ken je deze mensen persoonlijk? Ga je eerst in gesprek of veroordeel je deze mensen al? Allemaal vragen voor iedereen persoonlijk om over na te denken. In deze nieuwsbrief komen mensen aan het woord, die ieder op hun eigen manier met vluchtelingen in aanraking zijn gekomen. Hoe kijken zij ernaar en wat heeft het met hen gedaan? Wij wensen u met deze Nieuwsbrief weer veel inspiratie toe. Daarnaast willen we iedereen van harte uitnodigen om een stuk te schrijven voor de volgende Nieuwsbrief. Ook ideeën over thema s zijn van harte welkom. Samen wonen met vluchtelingen Wie heeft betekenis voor wie? In een lange periode van samenwonen met vluchtelingen onder één dak is het voor zuster Véronique van Woerkum niet moeilijk om haar ervaringen met hen te beschrijven. Ik doe dit zelfs graag, omdat ik iets kan vertellen wat maar weinig mensen meemaken, zegt ze. Vanaf 1987 waren en zijn dat uitgeprocedeerde vluchtelingen, van wie de aanvraag voor een verblijfsvergunning in eerste instantie is afgewezen. Het zijn mensen: mannen, vrouwen en kinderen, die door overheidsmaatregelen op straat terecht komen en/of in een gezins- opvang moeten verblijven, bijv. in Gilze Rijen. Gezinnen hoeven dan niet op straat te leven, maar ze worden gedwongen tot een sober leven en ze kunnen wel gemakkelijker worden uitgezet. Zoals wij uitgeprocedeerde vluchtelingen opnemen, gebeurt dat kleinschalig. Dat geeft ons de kans om tot een goed wederzijds contact te komen. Wij maken hen mee in goede en slechte tijden. Tijdens slechte dagen zien we hen gevangen in angst om opgepakt te worden en in de gevangenis te belanden. Soms ook beleven ze diep hun uitzichtloze situatie en lijden ze van de trauma s, die ze hebben opgelopen tijdens hun vlucht of tijdens hun verblijf in ons land. Ze denken dat ze niets

3 betekenen voor anderen en voor de samenleving. Dit, terwijl het vooral jonge mensen zijn die dit lijden overkomt. Voor blije dagen kan het gebeuren dat iemand door goede hulp en deskundige bemiddeling alsnog een verblijfsvergunning krijgt en daardoor ook kans op studie en/of werk. Je wordt blij als partners elkaar terugvinden of er gezinshereniging mogelijk is. Soms zijn het vooral kleinere dingen die gelukkig kunnen maken, bijv. de nabijheid van een trouwe vriend, het voelen van meeleven van anderen of wanneer er mensen zijn, die hen willen ondersteunen. Onze vluchtelingen vormen een begin voor een multicultureel samenleven in Nederland. Dit gebeurt omdat ze als vluchteling voelen lotgenoten te zijn. En ze verbinden zich gemakkelijker met ons Nederlanders, als we voor hen openstaan. Wat doet dit samenleven met mij? Ik ben door de vluchteling heen gaan zien wie hij is als mens. Na een tijd van depressie kan hij weer een warm persoon zijn met aandacht voor wat hij voor je kan doen. Vluchtelingen kunnen blij zijn als een ander, niet hij/zij, een verblijfsvergunning krijgt. Ik merk hoe gemakkelijk ze kunnen delen van het weinige dat ze hebben: één mango delen met zessen. Ze kunnen hoop houden, ook als ze lang moeten wachten op een plek, waar hij/zij mag bestaan. Ik werd ontroerd toen een jonge vluchteling, nadat hij zijn verblijfsvergunning had gekregen en elders ging wonen, een zelfgemaakt schilderij naliet, met daarop de tekst Familie voor altijd. Zo blijkt dat ons contact wederzijds veel betekent. Maar ook dat wij hen een tijd lang gastvrijheid kunnen bieden, waardoor ze tot een zekere rust kunnen komen. Na hun vertrek blijven er vaak nog heel goede contacten bestaan. Toen we een vluchteling, die inmiddels vertrokken is, uitnodigde voor een maaltijd, verraste hij ons met een lekker toetje: in vruchten een palmboom uitgebeeld. Zo ervaren we dankbaarheid en liet deze jonge man zijn creativiteit zien. Ik ben er steeds meer van overtuigd, dat er veel talent en initiatief zit in deze mensen. Juist zij kunnen in onze vergrijzende en individualistische samenleving een belangrijke rol spelen. Naast de goede wisselwerking tussen onze huisgenoten en ons, die daardoor onze visie op het leven hebben veranderd, zijn er andere dingen die mij de ogen hebben geopend. Ik noem er graag enkele: Niemand van ons heeft ooit kunnen kiezen waar zij/hij geboren wilde worden. Het zal je maar gebeuren dat je ter wereld komt in een verarmd land, waar langdurig binnenlandse

4 oorlogen of oorlog met een naburig land worden gevoerd. Mogen mensen er dan voor kiezen een riskante vlucht te ondernemen? De aarde is toch voor alle mensen bedoeld. - Het samenwonen heeft me duidelijk gemaakt hoe weinig sociaal wij hier in het westen omgaan met vluchtelingen en hoe zwaar mensen moeten lijden van de behandeling door onze overheid, door bepaalde ambtenaren en door vele burgers. - In klein verband heb ik mogen ervaren hoe rijk en weldadig onze samenleving zou kunnen zijn, als we in een grotere openheid mensen toelaten uit andere culturen, die in nood zijn zouden. We kunnen dan van betekenis worden voor elkaar! Ervaringen van jonge scholieren Deze jonge middelbare scholieren uit Zeist hadden onlangs een ontmoeting met enkele vluchtelingen. Ze maakten kennis met hun problemen en trauma s. Ze waren er door geraakt. Het was heel heftig. o Dit was nieuw voor mij, omdat ik weinig over vluchtelingen had gehoord. Ik kan het me niet voorstellen om geen baan te mogen hebben, dan kan je je niet voorzien in de eerste levensbehoeften. Dat lijkt me verschrikkelijk. Ook de trauma s die mensen hieraan overhouden. Hoe zou het zijn als wij in de schoenen van een vluchteling stonden...? Zoë.

5 o Op een gegeven moment zijn we in gesprek gegaan over vluchtelingen en hebben we ook het verhaal gehoord van vluchtelingen zelf. Dit was echt wel heel heftig om te horen wat zij allemaal meegemaakt hebben. Dan realiseer je toch wel even dat jouw kleine probleempjes niks zijn tegenover die van hun. Omdat wij gewoon alles kunnen doen wat we willen en er al over zeuren als we bijv. niet iets groots en duurs kunnen kopen, iets waar vluchtelingen vaak alleen maar van kunnen dromen Coen o o o Een Afrikaanse jongen die een jaar lang in een gemeenschap heeft geleefd, vertelde zijn ervaringen over de strijd om een verblijfsvergunning te krijgen. Dat maakte veel indruk op mij. Ik vind het heel bijzonder om te zien hoe iemand zo z n best doet en het vervolgens voor elkaar krijgt om een appartement te kunnen bewonen Rosalie We hebben kennis gemaakt met een leefwijze waar wij normaal niet mee in aanraking komen. Wij gaan ervan uit dat we eten hebben als we thuiskomen, en geld kunnen geven aan alles wat we willen. Ik kon me vóór deze dagen niet voorstellen, dat er mensen zonder deze privileges moesten leven. Deze kloosterdagen hebben mij op mijn nummer gezet, ik heb geleerd alles wat ik heb te waarderen. Ik heb nu een heel andere kijk op het leven en alles wat er om mij heen gebeurt Marleen Ik wist persoonlijk vrij weinig af van de wereld van vluchtelingen. Ik weet nu dat de regering hier niet altijd op een goede manier oplossingen voor heeft. Dat heeft mij een betere realiteit gegeven, dat het niet altijd goed is wat de regering doet. Ik ben nu al flink aan het vertellen over deze dagen aan mensen. En ik confronteer iedereen er mee, omdat ze ook moeten weten hoe het anders kan. Ik hoop dat deze excursie ook weer volgend jaar komt. Het was een leerzame ervaring! Jasmijn Onbekendheid maakt groei in medemenselijkheid mogelijk Het gebeurt je zomaar op een onverwacht moment, dat je deelgenoot wordt van een onmenselijke situatie, waarin een onbekende vreemdeling verkeert. Leny Bozuwa wil de lezers van deze Nieuwsbrief deelgenoot maken van haar bijzondere gevoelens. Dat moment maakte haar stil. Je weet niet wat je hoort. Koud krijg je het, maar

6 tegelijkertijd hoor je haar naam, zie je haar doffe maar mooie, donkere ogen. Ze mag blijven in dit huis om weer op adem te komen. Je ziet hoe de bewoners haar liefdevol bijstaan. Dan staat ze op, glimlacht naar de mensen in de huiskamer en gaat naar haar kamer. Het is maandagavond: de Agape-viering gaat beginnen. Daarom ben ik hier op deze plek. Deze ontmoeting tussen de vluchteling en de bewoners heeft mij zeer diep geraakt. Deze avond was ik niet met volle aandacht bij de viering, wel bij de jonge vrouw. Sinds deze avond weet ik nog duidelijker dat ik graag wil meewerken aan de zorg voor vluchtelingen. Rond Kerstmis en Nieuwjaar op een middag meedoen aan het organiseren van een etentje voor onze gasten. Voor het eerst mee op Aswoensdag naar de wake op Schiphol. Dat raakt je, daar ga je over nadenken. Je gaat met een aantal mensen mee met onze gast, die in Maastricht naar de rechtbank moet om hem bij te staan. Gelukkig is het in de loop der jaren steeds meer geworden, en als lid van de Wakegroep kan ik mijn betrokkenheid heel ruim uitdragen: Er is meer dan genoeg te doen. Ik voel in het omgaan met vluchtelingen ook een aanraking van God, die mij in het omgaan met hen laat inzien dat mijn levenshouding tegenover de medemens enorm belangrijk, zelfs van levensbelang is. Ik moet kunnen delen met wat ik heb, Oog hebben voor de kwetsbare mens en hem nabij zijn. Durven opstaan als er onrecht wordt gedaan. Politieke leiders duidelijk maken, dat zij ook verantwoording dragen voor de mensen die kwetsbaar zijn. Voor mij is iedere kwetsbare mens, die niet gezien wordt een teken dat we tekort schieten in medemenselijkheid. En zo dragen ook wij ons steentje bij aan oorlogen, honger, armoede, het niet goed omgaan met Moeder Aarde, een oneerlijke verdeling van goederen, werkloosheid, etc. Maar ons handelen komt ooit, misschien nu wel, als een boemerang naar ons terug. Het klopt bij ons aan. Het geeft mogelijkheden om nu ons juiste inzicht en het daarbij juist handelen eigen te kunnen maken. De media geven aan dat we de stroom vluchtelingen haast niet kunnen overzien. Het aantal geeft mij aan dat we nog steeds op het verkeerde paard wedden en dat we zeer hardleers zijn. Wij oogsten nu wat wij gezaaid hebben. Maar het toont respect voor onze kwetsbare medemens, als we ons onmenselijk handelen nu zouden kunnen omzetten in liefdevolle ontmoetingen, waardoor we samen weer meer mens kunnen worden. Het zal ons allemaal goed doen, denk ik.

7 Wist u dat - De tentoonstelling: Frontex: Grensgevallen - Europa, in de Catharinakerk te Eindhoven nog te bezichtigen is tot eind augustus. U bent er van harte welkom: van dinsdag tot en met vrijdag tussen en uur. - De oproep voor ongebruikte fietsen twee exemplaren heeft opgeleverd. Twee asielzoekers zijn er heel blij mee. Namens hen zeggen wij: Heel hartelijk dank. - Het Netwerk Humaan Omgaan met Vluchtelingen, probeert via nieuwsbrieven zoveel mogelijk mensen te informeren. Ons doel is a. Aandacht vragen voor vluchtelingen; b. Het draagvlak vergroten voor een menselijk asielbeleid. Behalve het uitgeven van Nieuwsbrieven over allerlei onderwerpen over het asielbeleid, organiseren wij ook acties: bijv. een filmavond of - zoals hierboven vermeld - een tentoonstelling. Wij zijn op zoek naar jonge mensen, die zich willen inzetten voor een beter lot van vluchtelingen. - Voelt U zich geroepen mee te denken? Of: - Heeft u ideeën? Of: - Kent u iemand die het misschien wel zou willen/ kunnen? Kom dan eens kennis maken of een vergadering bijwonen! Of ontmoet ons bij een van onze activiteiten, bijv. op het Regenboogfestival in Geldrop op 28 september, want ook daar zijn we aanwezig. Vluchtelingen zijn krachtige mensen

8 Secretariaat van het Netwerk HOV Hoogstraat 301a 5654 NB Eindhoven tel fax bank rek. nr t.n.v. Hoogstraatgemeenschap o.v.v. HOV