Gemeente van onze Heer Jezus Christus, lieve mensen,

Transcriptie

1 Gemeente van onze Heer Jezus Christus, lieve mensen, Wie van u zit of Facebook? Ik vind het een prachtig medium om op te delen en op de hoogte te blijven van elkaars wel en wee. Maar er zitten ook nadelen aan. Eén van die nadelen is dat er veel troep wordt gedeeld. Nepnieuws, suggestieve berichten, leugens zelfs. Wat je ook tegenkomt zijn de angstverhalen. Verhalen over sleutelhangers met verborgen chips. Verhalen over verkopers die criminelen zouden zijn. Of verhalen over bendes die honden of kleine kinderen zouden ontvoeren. Het zijn angstverhalen die steeds weer opduiken en die ook grif worden gedeeld. Ze spelen in op de angst van mensen en zorgen er voor dat mensen elkaar met wantrouwen gaan bekijken. Eén van die verhalen die al bijna 10 jaar op Facebook rondgaat, is het verhaal over een auto die langs de kant van de weg staat, en een kinderzitje dat daar bij staat. En bij dat bericht staat de boodschap: Nooit stoppen, want als je stilstaat wordt je overvallen! Altijd doorrijden! Het verhaal is hoogstwaarschijnlijk onzin, maar het duikt iedere keer weer op, en het wordt steeds weer geloofd en gedeeld. 1

2 Ik moest aan dit Facebookbericht denken bij het verhaal, dat we zojuist hebben gelezen. Het verhaal van die beroofde man, die langs de kant van de weg ligt. De priester en de hulppriester die hem zien en doorlopen. En de Samaritaan die stopt en helpt. Een verhaal dat raakt en dat steeds weer wordt verteld. Dat steeds weer wordt geloofd en gedeeld. Niet de laatste 10 jaar op Facebook, maar al bijna jaar in kerken en huiskamers over de hele wereld. Het verhaal begint met de vraag van een wetsleraar aan Jezus: wat moet ik doen om het eeuwige leven te krijgen? Dat klinkt voor ons misschien als een wat vreemde vraag. Eeuwig leven is niet iets waar wij elke dag mee bezig zijn. Maar misschien helpt het als we die vraag vertalen met: Wanneer doe ik het goed? Wanneer leef ik een goed leven? Wanneer leef ik een leven dat kwaliteit heeft en voldoening geeft? En dat is een hartstikke belangrijke en actuele vraag. Wanneer doen we het goed? Wat geeft echt voldoening? Dat zal ik je vertellen, zegt Jezus: Zorg voor een goed inkomen, een mooi huis en lekkere auto. Zorg dat je vaak op vakantie kunt en dat je je financiële toekomst veilig stelt. 2

3 Eh als je de Bijbel een beetje kent, weet je dat dat onzin is. Mooi en prachtig allemaal, en je kan er best van genieten, maar je wordt er niet echt gelukkig van. Het echte geluk zit m in ander dingen. Wat denk je zelf? De wetsleraar heeft daar wel zijn gedachten over. Hij begint over liefde. Houd van God met alles wat er in je is, en houd van je medemens als van je zelf. Liefde als vervulling van het leven, als kwaliteit van het bestaan. Hoe mooi is dat? Dat is prachtig! Maar dat roept ook vragen op: Wat is die liefde dan? Is dat gewoon een beetje lief en aardig zijn voor elkaar? Of is dat meer dan dat? En wie is die medemens? Is dat degene met wie je toch al prima kunt opschieten? Of ook iemand die vreemd is? Die anders is. Iemand die je misschien een beetje angstig maakt. Iemand die jouw ideeën en vooroordelen op z n kop zet. Die lastige buurman, thuis of op de camping. Die zonderling, waarvan je geen idee hebt wat ie doet. Die buitenlanders, met andere gewoonten en taal en etensgeuren. Wie is die medemens? 3

4 En dan vertelt Jezus dat verhaal over die man, die langs de kant van de weg ligt. Een mens die op je pad komt, die letterlijk op je pad ligt. En die wat van je vraagt, met of zonder woorden. Alsof Jezus zeggen wil: de ander, de medemens, die kies je niet uit. De ander, de medemens, die kom je tegen. En de keus is dan: wat doe ik? Loop je er langs, zoals de priester en de hulppriester? Misschien wel omdat je bang bent voor een hinderlaag. Of dat het je allemaal tijd en geld gaat kosten, als je stilstaat en helpt. Of ben je bang dat de ander jouw wereld op z n kop zet? De priester en de hulppriester hadden nog geen Facebook, maar angst voor de ander en voor je eigen hachje is van alle tijden. Laat je je raken, zoals die Samaritaan deed? Durf je kwetsbaar te zijn? Durf je de ontmoeting met een ander te zien als een uitnodiging? Een uitnodiging om het beste in jezelf omhoog te halen. Om te doen wat misschien helemaal niet logisch, of rationeel, of verstandig is. 4

5 Het geloof, dat een houding van kwetsbare liefde naar ander ons leven een kwaliteit van eeuwigheidwaarde geeft, is voor mij één van de pijlers van het christelijk geloof. Het is voor mij één van de pijlers van het hele mensenbestaan. Dat geloof heeft mensen geïnspireerd om het onmogelijke, het ongelooflijke te doen. Jezus, die niet wegliep, maar zijn leven gaf. Zendelingen, missiebroeders en zusters, ontwikkelingswerkers, die hun veilige leven opgaven om te doen wat ze vonden dat goed was, met alle gevaren die dat meebracht. De paus, die gevaarlijke landen en situaties bezoekt en dan niet kiest voor een bepantserde auto met kogelvrij glas, maar voor open ramen, contact met mensen. Mensen, ook hier in Lemelerveld, die zich niet laten afschrikken door andere talen en gewoonten, maar de drempel over stappen bij statushouders. Mensen die buren zijn voor elkaar, ook al is die buurman soms zo nukkig en norsig. Het is niet zo dat het altijd wat oplevert. Soms krijg je de deksel op je neus, of stank voor dank. Soms lijkt het dat je beter kunt kiezen voor je eigen belangen en je eigen veilige bestaan. Wel zo prettig en rustig en voorspelbaar. Maar misschien op den duur ook onbevredigend. 5

6 Wil je leven met diepgang? Met die kwetsbare kwaliteit die liefde heet? Laat je dan raken door de ander. En word méér mens. Word medemens! In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest 6