Nieuwsbrief Leergang Pensioenrecht

Transcriptie

1 Jaar 2018 Uitgave 23 Datum: 30 oktober 2018 Nieuwsbrief Leergang Pensioenrecht In deze aflevering: Expertisecentrum Pensioenrecht Recente rechtspraak Wetgeving Samengesteld door Prof. dr. Erik Lutjens Prof. dr. Erik Lutjens Hoogleraar Pensioenrecht Faculteit der Rechtsgeleerdheid Vrije Universiteit Amsterdam Expertisecentrum Pensioenrecht De Boelelaan Initium 1081 HV Amsterdam T (020) M E e.lutjens@vu.nl I: Advocaat bij ] DLA Piper Nederland N.V. Amstelveenseweg JJ Amsterdam P.O. Box AG Amsterdam M E erik.lutjens@dlapiper.com

2 2 Inhoud RECHTSPRAAK Korting. Bevoegdheid. Geen inbreuk eigendomsrecht Pensioenverweer gaat niet op Pensioeninkomen niet gemeld. Terugvordering toeslag Beslagvrije voet ten aanzien van pensioeninkomen voor schuldenaar die niet in Nederland woont Afstorten pensioen in eigen beheer. Berekening datum commerciële waarde Bevoegdheid kantonrechter op grond van art. 216 Pensioenwet ter zake schadevordering tegen pensioenadministratiekantoor Pensioenfonds handelt onrechtmatig door voorgedragen kandidaat voor verkiezing bestuurslid namens pensioengerechtigden niet de accepteren Vrijwillige waardeoverdracht. Back-service niet verplicht Korting WAO op vroegpensioen. Uitleg pensioenreglement. Geen verboden onderscheid handicap/chronische ziekten Afkoop pensioen in B.V. door verhaalsobjecten te belasten Pensioenverrekening na scheiding in Geen rechtsverwerking Schadeberekening die het gevolg is van het niet afgesloten zijn van arbeidsongeschiktheidsverzekering. Vaststellen te hanteren rekenrente is niet gebaseerd op rechtsregels WETGEVING IORP II wetsvoorstel aangenomen door Tweede Kamer en ingediend bij Eerste Kamer Verzamelwet Pensioenen 2018 ingediend bij Eerste Kamer

3 3 RECHTSPRAAK Korting pensioen op juiste wijze doorgevoerd: Pensioenfonds was bevoegd, geen strijd met eigendomsrecht en niet onevenwichtig Over drie door de kantonrechter besproken argumenten is als volgt geoordeeld: 1) Het argument dat de kortingsbevoegdheid niet was opgenomen in het reglement 1981 gaat niet op (daargelaten of dit argument klopt) omdat aldus de kantonrechter: Op de eerste plaats staat vast dat ten tijde van het nemen van het kortingsbesluit PNO daartoe de bevoegdheid had op grond van artikel 134 Pensioenwet (en artikel 16.4 van haar pensioenreglement). Nu het betreffende wetsartikel onmiddellijk, te weten per 1 januari 2007, in werking is getreden, en de korting volgens dit artikel ziet op zowel verworven pensioenaanspraken als pensioenrechten, was PNO bevoegd over te gaan tot het korten van de pensioenrechten van [eiser]. Dat volgens [eiser] in het in de periode tussen 1981 en 30 juni 1991 vigerende pensioenreglement van PNO geen kortingsregeling was opgenomen (hetgeen PNO overigens gemotiveerd heeft betwist), doet hier niets aan af. Aan dat enkele feit heeft hij evenmin het in rechte te beschermen vertrouwen mogen ontlenen dat hij nooit meer gekort zou worden op zijn pensioen. Dit geldt temeer nu ook onder de (mede in de periode 1981 tot en met 30 juni 1991 gegolden hebbende) Pensioen- en Spaarfondsenwet korting van opgebouwde pensioenaanspraken mogelijk was. 2) Het argument dat de korting in strijd is met het eigendomsrecht gaat niet op omdat: Ingevolge vaste rechtspraak van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens (hierna: EHRM) biedt voormeld artikel bescherming tegen handelen van overheidsinstellingen en moeten daaronder verstaan worden instellingen die een publieke taak uitoefenen, die bij wet is toegekend. Daarvan is bij PNO geen sprake. PNO is immers niet meer dan een stichting, die is opgericht door de betrokken werkgevers- en werknemersorganisaties in de bedrijfssector media, ter uitvoering van de door de werkgevers en werknemers in die sector vrijwillig afgesloten pensioenovereenkomsten, waarbij geldt dat de aansluiting bij PNO niet wettelijk verplicht is gesteld. Dat PNO als pensioenfonds onder toezicht staat van DNB en dat PNO zich bij de uitvoering van haar taken dient te houden aan wettelijke regels, doet daar niets aan af. Dat maakt nog niet dat zij als overheidsinstelling in de voormelde zin dient te worden aangemerkt. Het voormelde argument gaat bovendien niet op nu volgens de tekst van het voormelde artikel 1 en vaste rechtspraak van het EHRM artikel 1 geen absolute bescherming biedt. Een inbreuk op het eigendomsrecht is namelijk geoorloofd indien deze bij wet is voorzien, noodzakelijk en proportioneel is (en dat laatste is het geval zo oordeelt de kantonrechter verder) 3) Het argument dat er strijdig is met de norm van 105 lid 2 Pensioenwet gaat niet op omdat: Uitgangspunt is dat ingevolge het bepaalde in artikel 105 lid 2 Pensioenwet PNO een evenwichtig beleid ten aanzien van alle bij haar pensioenfonds betrokken belanghebbenden dient te voeren. Ook het kortingsbesluit dient dus evenwichtig te zijn. PNO heeft voldoende onderbouwd dat juist een door [eiser] voorgestane, naar actieve werknemers en gepensioneerden gedifferentieerde korting in plaats van de feitelijk doorgevoerde, voor actieve werknemers en gepensioneerde werknemers uniforme korting onevenwichtig zou zijn. In dit verband heef zij er onweersproken op gewezen dat de positie van de gepensioneerde werknemers (wier uitkering al is ingegaan) weliswaar anders is dan die van nog niet gepensioneerde werknemers, maar dat actieve werknemers al op andere wijze bijdragen aan het herstel van de positie

4 4 van PNO, namelijk door premieverhoging. Daarbij kom nog, naar PNO onbetwist heeft gesteld, dat door wettelijke maatregelen er beperkingen komen op de pensioenopbouw waardoor actieve werknemers minder ruimte hebben om pensioen op te bouwen dan de huidige gepensioneerden hadden. Instantie: Rechtbank Midden Nederland 29 oktober 2014 (gepubliceerd 19 oktober 2018) ECLI:N::RBMNE:2014:7697 Wet: 134 Pensioenwet, 1 Eerste Protocol EVRM Pensioenverweer: vooruitzicht gaat niet teloor, noch is er ernstige vermindering. Het Hof komt tot dit oordeel na uitgebreide weergave van de bedoeling van het pensioenverweer dat ik hier overneem: Pensioenverweer Ingevolge art. 1:153 lid 1 BW kan, indien als gevolg van de verzochte echtscheiding een bestaand vooruitzicht op uitkeringen aan de andere echtgenoot na vooroverlijden van de echtgenoot die het verzoek heeft gedaan zou teloorgaan of in ernstige mate zou verminderen, en de andere echtgenoot deswege tegen dat verzoek verweer voert, de echtscheiding niet worden toegewezen voordat daaromtrent een voorziening is getroffen die, gelet op de omstandigheden van het geval, ten opzichte van beide echtgenoten billijk is te achten In de memorie van toelichting bij het ontwerp dat heeft geleid tot de Wet van 6 mei 1971, Stb. 290 is vermeld dat: door echtscheiding met name de vrouw het ernstige risico loopt bij vooroverlijden van de man slecht verzorgd achter te blijven. De alimentatie houdt dan op, en een pensioenvoorziening of levensverzekering is veelal zo geregeld dat weduweuitkeringen slechts ten goede komen aan de vrouw met wie de man op het ogenblik van overlijden was gehuwd. en dat ondanks wettelijke voorzieningen, zoals de (toenmalige) AWW, de AOW en de (toenmalige) Bijstandswet: verlies van toekomstige pensioenrechten en vergelijkbare uitkeringen onherstelbaar afbreuk (kan) doen aan de voorziening in het levensonderhoud die voor de vrouw bij voortduring van het huwelijk na 's mans overlijden gewaarborgd zou zijn. De hoop en verwachting worden uitgesproken dat meer pensioenregelingen zullen worden getroffen zoals in de toenmalige Algemene Burgerlijke Pensioenwet voorzien, inhoudende een bijzonder weduwenpensioen dat evenredig is aan de diensttijd van de man voor ontbinding van het huwelijk. Naarmate dit geschiedt, zal art. 1:153 BW in belang verminderen Volgens de memorie van antwoord (MvA, Kamerstukken II , , nr. 6, p. 7) is de betekenis van het artikel dat, als door de echtscheiding enig vooruitzicht op weduwenpensioen en dergelijke teloor zou gaan of ernstig worden aangetast, verweer kan worden gevoerd: de scheiding kan niettemin worden uitgesproken, indien een voldoende voorziening wordt getroffen.

5 5 Aan het verweer kan onder meer tegemoet worden gekomen, onder meer door toekenning van het weduwenpensioen, voor zover op de datum der echtscheiding reeds opgebouwd, aan de vrouw. Dit betekent niet dat een zodanige tegemoetkoming in alle gevallen als een voldoende voorziening zal kunnen worden beschouwd. Anderzijds is met 'voldoende voorziening' ook niet bedoeld dat een volledige compensatie moet worden gegeven voor het gemis van het verwachte weduwenpensioen. De rechter zal van geval tot geval moeten beslissen of een, naar gelang van de omstandigheden redelijke, voorziening is getroffen (zie ook conclusie A-G Rank-Berenschot voor HR , ECLI:NL:PHR:2009:BI9625) Volgens vaste rechtspraak moet uit de hiervoor in rov en geciteerde passages in de memorie van toelichting, de memorie van antwoord en uit de tekst van de wet sprekend van "een vooruitzicht op uitkeringen aan de andere echtgenoot na vooroverlijden van de echtgenoot die het verzoek heeft gedaan" worden afgeleid dat de bepaling slechts betrekking heeft op een vooruitzicht op uitkeringen uit hoofde van een nabestaandenpensioen en daarmee vergelijkbare uitkeringen, zoals die krachtens een levensverzekering, en niet op bijvoorbeeld uitkeringen uit het ouderdomspensioen van de verzoekende echtgenoot, spaargelden of onroerende zaken. Het gebruikelijke begrip 'pensioenverweer' dient derhalve in beperkte zin te worden opgevat. Voor wat betreft het nabestaandenpensioen is in dit geval voorts art. 57 van de Pensioenwet van belang, waarin is bepaald dat in geval van scheiding de gewezen partner van de werknemer een zodanige aanspraak op partnerpensioen (een uitkering wegens overlijden) verkrijgt als de werknemer ten behoeve van die gewezen partner zou hebben behouden indien op het tijdstip van de scheiding zijn deelneming zou zijn geëindigd Uit de wetsgeschiedenis blijkt dat art. 153 lid 1 BW de strekking heeft te voorkomen dat de vrouw door de echtscheiding in geval van vooroverlijden van de man ernstig zou worden gedupeerd. Niet is bedoeld dat het nabestaandenpensioen bij echtscheiding (nagenoeg) gelijk moet zijn aan het nabestaandenpensioen zonder echtscheiding. Instantie: Hof Den Bosch 18 oktober 2018, ECLI:NL:GHSHE:2018:4312 Wet: 1:153 BW Inkomsten uit pensioen niet gemeld. Betaalde toeslag wordt terecht teruggevorderd De toeslag uit de Toeslagenwet is onverschuldigd betaald gezien deze omstandigheden: 1.1. Appellant is per 31 mei 1996 in aanmerking gebracht voor een uitkering ingevolge de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering (WAO). Daarnaast heeft het Uwv appellant bij besluit van 15 januari 2008 per 18 december 2007 in aanmerking gebracht voor een toeslag op grond Toeslagenwet (TW) van 18,92 per dag. Daarbij heeft het Uwv appellant erop gewezen dat hij wijzigingen in inkomen onmiddellijk aan het Uwv moet doorgeven. De toeslag is per 1 januari 2008 verhoogd naar 23,38 per dag.

6 Bij een controle naar aanleiding van een door appellant gemelde wijziging van zijn bankrekening is het Uwv gebleken dat appellant vanaf de datum van de toekenning van de toeslag inkomsten ontvangt uit een levensverzekering bij Delta Loyd. Dit betreft een aanvullende pensioenuitkering (pensioenuitkering). Instantie: Centrale Raad van Beroep 18 oktober 2018, ECLI:NL:2018:3219 Wet: 12 Toeslagenwet Beslagvrije voet op pensioeninkomen voor schuldenaar die niet in Nederland woont? 5.2. Op grond van artikel 475e Rv geldt geen beslagvrije voet voor vorderingen van een schuldenaar die niet in Nederland woont of vast verblijft. Indien de schuldenaar evenwel aantoont dat hij buiten deze vorderingen onvoldoende middelen van bestaan heeft, kan de (kanton)rechter op zijn verzoek een beslagvrije voet vaststellen voor zijn vorderingen op schuldenaren die woonplaats hebben in Nederland Het hof ziet zich voor de vraag gesteld of [appellant] - anders dan de kantonrechter heeft overwogen - in hoger beroep wel de vereiste volledige openheid van zaken heeft gegeven en daarmee genoegzaam heeft aangetoond dat hij naast zijn pensioenuitkering onvoldoende middelen van bestaan heeft om in zijn levensonderhoud te kunnen voorzien. Het Hof concludeert dat dit niet is aangetoond. Instantie: Hof Arnhem-Leeuwarden 18 oktober 2018, ECLI:NL:2018:9149 Wet: 475 e Rv Afstorting pensioen in eigen beheer? Na tussenarrest beslist het hof in dit arrest nog over enkele aspecten omtrent de afstorting. Ten eerste de periode waarover pensioen is opgebouwd. Ten tweede de datum voor berekening van de commerciële waarde: namelijk de peildatum 23 maart 2012 (= datum inschrijving scheiding) en niet de datum van afstorting: weliswaar is thans een hoger bedrag voor afstorting nodig, maar: het hof acht het - mede gelet op de postrelationele solidariteit - niet redelijk dit ten laste van de man te laten komen, nu dit eveneens zou gelden voor de aanspraak van de man. Ten derde of de B.V. tot afstorting in staat is hetgeen de man betwist onder meer omdat een grote dividenduitkering is gedaan, maar daar houdt het hof geen rekening mee. Instantie: Hof Arnhem Leeuwarden 11 oktober 2018, ECLI:NL:2018:8995 NB vervolg op Hof Arnhem Leeuwarden 9 maart 2017, PJ 2017/70 Wet:2 lid 1 Wet VPS

7 Bevoegdheid kantonrechter op grond van art. 216 pensioenwet? Schadevordering op grond van onrechtmatige daad wegens beweerde onjuiste nakoming van zorg- en informatieplicht bij pensioenadministratieovereenkomst voor pensioenfondsen door AZL? De formulering uit hoofde van moet ruimer worden uitgelegd oordeelt de kantonrechter dan voortvloeit uit, zodat ook de vordering op grond van onrechtmatige daad onder de reikwijdte van art. 216 Pensioenwet valt. Instantie: Rechtbank Limburg 23 mei 2018, ECLI:L:RBLIM:2018:9931 Wet: 216 Pensioenwet Weigering van pensioenfonds om een door vereniging pensioengerechtigden voorgedragen kandidaat voor verkiezingen van een pensioengerechtigde in het bestuur op de kandidatenlijst te plaats is onrechtmatig In kort geding vordert de vereniging de toelating van de kandidaat. De rechtbank had de vordering toegewezen. Het Hof doet dit ook. Bezwaren tegen de kandidaat hielden verband met een onjuiste handelwijze bij het omgaan van gelden bij vereffening van een ander pensioenfonds in kader liquidatie, waarbij geld is gestald op de rekening van de vereniging waarvan de kandidaat voorzitter is. Dit verdient volgens het hof niet de schoonheidsprijs maar is onvoldoende om de kandidaat af te wijzen omdat deze volgens het hof voldoende transparant heeft gehandeld. Ook wanneer de vereffening niet volgens de regels van art. 2:19 ev. BW is afgehandeld acht het hof niet zwaarwegend genoeg. De argumentatie dat er geen vertrouwen is in goede samenwerking acht het hof onvoldoende aangetoond. Instantie: Hof Arnhem-Leeuwarden 19 september 2018, ECLI:NL:GHARL:2018:8354 Wet: art. 100 lid 7 en 102 Pensioenwet 23.8 Vrijwillige waardeoverdracht in verband met datum. Geen verplichting tot toekenning back-service Geen plicht tot waardeoverdracht ivm einde deelneming voor 8 juli Voor overdracht is dan dus medewerking werkgever nodig. Deze mag aan die medewerking derhalve voorwaarden verbinden zoals in dit geval de voorwaarde dat er geen extra kosten zullen zijn. Daarom geen recht op back service over de uit waardeoverdracht verkregen aanspraken, die bovendien zijn ondergebracht in een eigen C-polis. Instantie: Hof Den Bosch 25 september 2018, ECLI:NL:GHSHE:2018:3989 Wet: 73 Pensioenwet

8 Uitleg pensioenreglement inzake in mindering brengen WAO op vroegpensioen: recht op of uitgekeerde bedrag. Geen onderscheid op grond van handicap want geen gelijke gevallen Volgens het pensioenreglement wordt het recht op WAO gekort op het vervroegde pensioen, ook bij uitstel van ingang. In dit geval was de WAO waarop recht bestond slechts gedeeltelijk betaald omdat betrokkene deels werkte. Het Hof volgt het pensioenfonds in de redenering dat het volledige recht op WAO in mindering moet komen op het vroegpensioen en niet alleen het betaalde deel en past de cao uitleg toe, niet de door werknemer bepleite contra proferentum. Het beroep op verboden onderscheid verwerpt het Hof met de volgende motivering: [appellant] betoogt dat zulks strijd oplevert met de WGBHCZ, omdat hij chronisch ziek dan wel gehandicapt (verder: gehandicapt) is, en een niet-gehandicapte niet te maken heeft met het in mindering brengen van een feitelijk niet-uitgekeerde WAOuitkering op VOP-aanspraken. Niet-gehandicapten zullen echter geen WAO-uitkering ontvangen, zodat het eventueel samengaan van een WAO-uitkering met een VOPuitkering zich ten aanzien van hen niet voordoet. Van ongelijke behandeling van gelijke gevallen is daarmee geen sprake. Instantie: Hof Amsterdam 18 september 2018, ECLI:NL:GHAMS:2018:3395 Wet: 44 WAO, art. 3 Wet gelijke behandeling op grond van handicap en chronische ziekte Afkoop of prijsgeven pensioenaanspraak op de B.V.? Pensioenverplichting in pensioen BV, terwijl belanghebbende aanzienlijke schulden jegens de BV heeft. Aanvankelijk was het vermogen van eiser bestaand uit huizen voldoende om zijn schulden af te lossen, maar dat is niet meer het geval nadat hij leningen is aangegaan en de bank hypotheek op huizen heeft gegeven. Dat merkt de rechtbank aan als afkoop van pensioen. Instantie: Rechtbank Noord Holland 13 september 2018, ECLI:NL:RBNHO:2018:8188 Wet: 19b Wet LB Pensioenverrekening. Geen rechtsverwerking Na scheiding in 1991 maakt de vrouw in 2016 aanspraak op pensioenverrekening. Geen grond om rechtsverwerking wegens lange wachten aan te nemen, mede omdat de man niet mocht aannemen dat de vrouw afstand van haar recht op verrekening heeft gedaan. De rechtbank overweegt wel dat reeds door man ontvangen pensioentermijnen in verleden niet in de verrekening betrokken hoeven te worden. Instantie: Rechtbank Den Haag 7 februari 2018, ECLI:NL:RBDHA:2018: Berekening schade ontstaan doordat de werkgever geen arbeidsongeschiktheidsverzekering heeft gesloten. Begrip rekenrente Werkgever heeft in strijd met detacheringsafspraken geen arbeidsongeschiktheidsverzekering voor werknemer gesloten. Bij tussenarrest heeft

9 9 het Hof geoordeeld dat dit een verzuim is van de werkgever. In het onderhavige arrest oordeelt het hof over de omvang van de schade. IN geschil was of de schade berekend moet worden op basis van hetgeen de werknemer op grond van de WIA zou hebben ontvangen. Dat acht het hof onjuist: het verzuim is het niet afsluiten van een verzekering, dus bepaald moet worden wat op grond van die verzekering zou zijn ontvangen. Een tweede geschilpunt betreft de te hanteren rekenrente bij het contant maken. Het Hof oordeelt: Het vaststellen van de hier toe te passen rekenrente is geen kwestie van toepassing van rechtsregels. Er bestaan ook geen (algemeen erkende) richtlijnen met toepassing waarvan in een concrete situatie de rekenrente kan worden bepaald. De toe te passen rekenrente is afhankelijk van de omstandigheden van het geval. Het gaat er dus om te komen tot een gezien de aard van de uitkering en de overige omstandigheden van het geval redelijke rekenrente. Die rente beoogt te benaderen het rendement dat de ontvanger van een bedrag ineens redelijkerwijs kan realiseren met hetgeen hij voortijdig (in plaats van, zou hij periodieke uitkeringen hebben ontvangen, in de toekomst) ontvangt, waarbij een lagere rente leidt tot een hogere contante waarde. Partijen hebben ieder op eigen wijze toegelicht waarom de rekenrente in het onderhavige geval 1, dan wel 2 procent zou moeten zijn. Op basis van de gepresenteerde argumenten valt voor beide percentages iets te zeggen. Ditzelfde geldt volgens het hof voor de leeftijdterugstelling. Gelet hierop schat het hof de schade conform art. 6:97 BW Instantie: Hof Den Haag 25 september 2018, ECLI:NL:GHDHA:2018:2323 Wet: 6:97 BW

10 10 WETGEVING IORP II wetsvoorstel kamerstuk Het wetsvoorstel is op 18 oktober 2018 bij de Eerste Kamer ingediend. De volgende amendementen en moties zijn besproken, groen gekleurd is aangenomen, blauw gekleurd is verworpen. Er is nogal wat debat gevoerd over de extra eisen die het wetsvoorstel stelt aan grensoverschrijdende waardeoverdracht in vergelijking tot een binnenlandse overdracht. Dat is mogelijk niet verenigbaar met het VWEU. Zie hierover de brief van E. Lutjens aan de cie SZW van de Tweede Kamer. Een motie van Van Rooijen om advies te vragen aan de Raad van State is verworpen. Amendementen Amendement d.d. 26 september P.H. Omtzigt, Tweede KamerlidAmendement van de leden Omtzigt en Bruins over dat het UPO altijd de dekkingsgraad naar Nederlandse maatstaf bevat Amendement d.d. 26 september P.H. Omtzigt, Tweede KamerlidAmendement van de leden Omtzigt en Bruins over toetsing aan zekerheidsmaatstaf van 97,5% bij grensoverschrijdende waardeoverdracht Amendement d.d. 26 september S.P.R.A. van Weyenberg, Tweede KamerlidAmendement van het lid Van Weyenberg over alleen geen openbaarmaking van bestuurlijke boete bij gevaar stabiliteit financiële markten Amendement d.d. 26 september B. van Kent, Tweede KamerlidAmendement van het lid Van Kent over maximering van salarissen Moties Motie d.d. 11 oktober B. van Kent, Tweede KamerlidMotie van de leden Van Kent en Gijs van Dijk over het terugdringen van het uitkeren van beleggersbonussen Motie d.d. 11 oktober L.W.E. de Jong, Tweede KamerlidMotie van de leden De Jong en Maeijer over het niet implementeren van Europese pensioenrichtlijnen Motie d.d. 11 oktober M.J. van Rooijen, Tweede KamerlidMotie van het lid Van Rooijen over advies van de Raad van State over de tweede nota van wijziging Motie d.d. 11 oktober P.H. Omtzigt, Tweede KamerlidMotie van het lid Omtzigt over de informatie in het Uniform Pensioenoverzicht - aangehouden Motie d.d. 17 oktober M.J. van Rooijen, Tweede KamerlidMotie van het lid van Rooijen over advies vragen aan de Raad van State over de pensioenfondsenrichtlijn

11 Verzamelwet pensioenen 2019 kamerstuk Het wetsvoorstel is op 17 oktober 2018 bij de Eerste Kamer ingediend. De wetsvoorstel regelt volgens de memorie van toelichting: Dit wetsvoorstel beoogt een verbetering van de pensioenwetgeving. Hiertoe zijn ten aanzien van een aantal onderwerpen wijzigingen opgenomen. Het wetsvoorstel bevat onder meer wijzigingen in het kader van de volgende onderwerpen: 1. Waardeoverdracht klein pensioen 2. Gegevenslevering De Nederlandsche Bank (DNB) 3. Overbruggingspensioen 4. Versterken medezeggenschap bij kleine ondernemingen 5. Premiebetaling op basis van feitelijk verloonde bedragen per maand Tevens is een wijziging opgenomen over de bepaling van werkzaamheden die een pensioenuitvoerder niet mag uitbesteden