Hof van beroep te Gent - Arrest van 27 oktober 2015

Transcriptie

1 Hof van beroep te Gent - Arrest van 27 oktober 2015 Rol nr 2014/AR/2491 Personenbelasting vaststellen van het belastbare inkomen van een sportbeoefenaar in de werkstaat, andere dan de woonstaat Samenvatting Arrest van het Hof van Beroep te Gent dd Het vast loon van de geïntimeerde houdt voor een deel verband met werkzaamheden die hij in het buitenland verricht heeft in zijn hoedanigheid van profwielrenner. De betwisting heeft betrekking op de toewijzing van het deel van dat inkomen aan die betreffende andere staten. Ook het hof is van oordeel dat de werkgever van de geïntimeerde het vaste loon essentieel betaalde met het oog op het rijden van wielerwedstrijden. De vraag of de individuele trainingen al dan niet gebeuren onder leiding en toezicht van de werkgever is overbodig. Alle vormen van training zijn nuttig, zelfs noodzakelijk voor het behoorlijk kunnen deelnemen aan de wedstrijden (en aldus bij te dragen tot het doel van de werkgever, waarvoor deze het vaste loon bereid is te betalen). De kern is dat de geïntimeerde ook door het houden van zijn individuele trainingen, bijdraagt tot het kunnen rijden van zijn wedstrijden. Wanneer die trainingen in België plaatsvonden, maar gericht waren op het rijden van een of meer wedstrijden in het buitenland, dan nog slaat de vergoeding op de prestatie van de geïntimeerde in die wedstrijd en dus op de prestatie in het buitenland. Hetzelfde geldt voor groepstrainingen; deze zijn slechts een voorbereiding op wedstrijden (algemeen of specifiek). In wezen strekt artikel 17 van het OESO-modelverdrag (1963) tot het vaststellen van het belastbare inkomen van een sportbeoefenaar in de werkstaat, andere dan de woonstaat. Vermits het doel bestaat in het vermijden van dubbele belasting, is het ook een middel voor de woonstaat om het vrijgestelde inkomen van buitenlandse oorsprong vast te stellen. Daarbij is het niet nodig na te gaan of dat deel van het inkomen dat aan het buitenland wordt toegewezen (en vrijgesteld) ook werkelijk in de werkstaat werd belast. Het volstaat dat een geschikte methode wordt gehanteerd om de toewijzing te doen van inkomsten aan werk- en woonstaat. De meest aangewezen manier om te bepalen welk deel van het vaste loon rechtstreeks verband houdt met prestaties in het buitenland houdt in dat uitsluitend de wedstrijden en groepstrainingen in aanmerking worden genomen. Bij de berekening van de verhouding van het vrijgestelde buitenlandse beroepsinkomen komt in de teller het aantal in het buitenland gepresteerde dagen en in de noemer het totaal aantal gepresteerde dagen. Het hof komt enkel voor het aanslagjaar 2008 tot een andere verhouding dan deze die door de eerste rechter is bepaald. Het eerste vonnis dient te worden bevestigd met uitzondering wat betreft de te bevelen herberekening volgens de hoger bepaalde verhouding voor het aanslagjaar Arrest Advocaten: Meester VAN ACKER Elie - voor de Belgische Staat, appellant Meester MAESCHALCK Johnny - voor de geïntimeerden vonnis dat door de rechtbank van eerste aanleg te West-Vlaanderen, afdeling Brugge, vierde kamer, op 25 juni 2014 werd uitgesproken

2 2. De feiteliike gegevens De eerste geïntimeerde was in 2007 als beroepswielrenner in dienst bij de wielerploeg Unibet.com en in 2008 en 2009 bij Predictor-Lotto. De geïntimeerden dienden hun aangifte in de personenbelasting voor de betrokken aanslagjaren (2008, 2009 en 2010) tijdig in. Van het brutoloon dat de eerste geïntimeerde van zijn wielerploeg ontving, gaf hij telkens een deel aan inkomsten van buitenlandse oorsprong met de vermelding 'Zie bijlage (vrijstelling o.b.v. DBV)' aan. In deze bijlage aan de aangifte maakten de geïntimeerden een opgave "Verdeling prestaties - Verdeling krachtens art. 17 OESO - modelverdrag (dubbelbelastingverdragen) tot vrijstelling van de buitenlandse inkomsten". De prestatiedagen, volgens de opgave bestaande uit wedstrijden stagedagen, werden uitgesplitst naargelang deze werden afgelegd in binnen- of buitenland. Voor het inkomstenjaar 2007 werd volgens de aangifte : - een brutojaarsalaris toegekend van ,10 euro, - 52 dagen gepresteerd in België of gelijkgesteld, - 68 dagen gepresteerd in het buitenland, - totaal: 120 gepresteerde dagen waarvan 56,66 % gepresteerd in het buitenland, d.w.z. 68 dagen /120 dagen. Voor het inkomstenjaar 2008 werd volgens de aangifte: - een brutojaarsalaris toegekend van ,00 euro, - 27 dagen gepresteerd in België of gelijkgesteld, - 20 dagen gepresteerd in het buitenland, - totaal: 47 gepresteerde dagen waarvan 42,55 % gepresteerd in het buitenland, namelijk 20 dagen / 47 dagen. Voor het inkomstenjaar 2009 werd volgens de aangifte : - een brutojaarsalaris toegekend van ,00 euro, - 31 dagen gepresteerd in België of gelijkgesteld, - 40 dagen gepresteerd in het buitenland, - totaal: 71 gepresteerde dagen waarvan 56,33 % gepresteerd in het buitenland, namelijk 31 dagen / 71 dagen. De geïntimeerden pasten deze percentages toe op het totale brutojaarsalaris en het resultaat werd aangegeven onder de inkomsten van buitenlandse oorsprong waarvoor vrijstelling werd gevraagd. Met vragen om inlichtingen van 24 februari 2010 (aanslagjaren 2008 en 2009) en 18 december 2010 werd door de taxatiedienst in het bijzonder gevraagd naar: - de uitsplitsing van de beroepskosten over de binnen- en buitenlandse inkomsten, - het detail van de beroepskosten. Met berichten van wijziging van aangifte kondigde de administratie aan dat ze een andere verdeelsleutel zou hanteren ten einde de verhouding te bepalen van het aantal door de betrokkene als sportman in dienstverband in het buitenland gepresteerde dagen (= de teller van de breuk) tot het totaal aantal werkdagen waarop zijn jaarsalaris betrekking had (= de noemer van de breuk). Volgens de administratie dient de berekening van het bedrag dat voor vrijstelling (onder progressievoorbehoud) in aanmerking komt als volgt te gebeuren: - voor aanslagjaar 2008: ,10 euro x 59/220 dagen = ,20 euro in plaats van ,09 euro, - voor aanslagjaar 2009: ,21 euro x 28/220 dagen = 8.406,90 euro in plaats van ,16 euro,

3 - voor aanslagjaar 2010: ,72 euro x 27/220 dagen = 8.892,05 euro in plaats van ,00 euro. De gevolmachtigde van de geïntimeerden verklaarde zich niet akkoord met de voorgenomen wijzigingen. In de kennisgevingen van beslissing tot taxatie deelde de administratie aan de geïntimeerden mee dat ze haar standpunt met betrekking tot de verdeelsleutel handhaafde. De administratie vestigde vervolgens de thans bestreden aanslagen volgens de kennisgevingen van beslissing to t taxatie. De geïntimeerden hebben tegen deze aanslagen bezwaarschriften ingediend. Bij verschillende directeursbeslissingen van 21 maart 2013 zijn de bezwaren gedeeltelijk gegrond verklaard en gedeeltelijke ontheffingen toegestaan, namelijk: - voor aanslagjaar 2008 : 2.982,44 euro ontheffing, - voor aanslagjaar 2009: 3.699,20 euro ontheffing, - voor aanslagjaar 2010:1.419,84 euro ontheffing. De verhoudingen voor het vrijgesteld beroepsinkomen worden in de directeursbeslissingen als volgt vastgelegd: - aanslagjaar 2008: 66/220 dagen, - aanslagjaar /220 dagen, - aanslagjaar 2010: 40/220 dagen. Met verzoekschriften van 18 juni 2013 stelden de geïntimeerden hun vordering in voor de rechtbank van eerste aanleg te Brugge. De vierde kamer van de rechtbank van eerste aanleg te West-Vlaanderen, afdeling Brugge heeft in zijn vonnis van 25 juni 2014, zoals hoger vermeld, de vordering van de geïntimeerden gegrond verklaard. Onder de verwijzing naar het arrest van dit hof en deze kamer van 9 september 2013 oordeelde de rechtbank dat het duidelijk is dat het vast loon essentieel werd betaald met het oog op het rijden van wielerwedstrijden omdat het in die wedstrijden is dat de werkgever zijn doelstellingen kan bereiken: in wezen publiciteit maken via het koersspektakel. De rechtbank oordeelde dat de trainingen nuttig en noodzakelijk zijn, maar de vergoeding slaat op de wedstrijden, stages en groepstrainingen. Op basis van de gegevens van het dossier sluiten volgens de rechtbank de volgende verdeelsleutels aan bij het realiteitsbeginsel: - aanslagjaar 2007:89/141, - aanslagjaar 2008:43/70, - aanslagjaar 2009:40/71. Het is tegen dat vonnis dat de appellant hoger beroep heeft ingesteld. Het blijkt niet dat dit vonnis is betekend of dat de appellant er in zou hebben berust. Het hoger beroep is tijdig en regelmatig. 3. De problematiek De betwisting tussen partijen blijft de verdeelsleutel die dient gehanteerd te worden ten einde de verhouding te bepalen van het aantal door de betrokkene als sportman in dienstverband in het buitenland gepresteerde dagen (= de teller van de breuk) to t het totaal aantal werkdagen waarop zijn jaarsalaris betrekking heeft (= de noemer van de breuk). De administratie blijft van mening dat bij de verhoudingen voor het vrijgesteld beroepsinkomen in de noemer van de breuk de forfaitair bepaalde 220 dagen moet gehanteerd worden is. Ook over het aantal dagen te weerhouden in de teller van de breuk is er discussie. Wat betreft de beroepskosten hebben geïntimeerden zich neergelegd bij het vonnis. 4. De beoordeling.

4 4.1. De appellant merkt vooraf terecht op dat de geïntimeerden in hun syntheseconclusies de onontvankelijkheid van de vordering suggereren zonder daaromtrent ook maar een grief aan te voeren. Er zijn geen redenen van onontvankelijkheid van de vordering of het hoger beroep Er is geen betwisting over de toepassing van artikel 17, van het OESO-modelverdrag (1963) waarvan de tekst als volgt luidt: "Niettegenstaande de bepalingen van de artikelen 14 en 15 mogen de inkomsten die een inwoner van een overeenkomstsluitende Staat verkrijgt uit zijn persoonlijke werkzaamheden die hij in de andere overeenkomstsluitende Staat verricht in de hoedanigheid van artiest, zoals toneelspeler, film-, radio-of televisieartiest, of musicus, of in de hoedanigheid van sportbeoefenaar, in de andere Staat worden belast." Het hof onderschrijft de door de rechtbank en ook voorheen door dit hof gemaakte analyse dat het vast loon dat de eerste geïntimeerde (hierna 'de geïntimeerde') ontving op basis van de overeenkomst die hij met de wielerploeg afsloot, rechtstreeks verband houdt met zijn sportieve activiteiten die in essentie bestaan uit wielerwedstrijden. Dit soort activiteiten vallen onder artikel 17 van het Oeso-modelverdrag en niet, ook niet gedeeltelijk, onder artikel 15 van dat verdrag. Het zijn geen vergoedingen zoals royalties, sponsorgelden, verschijningsvergoedingen, reclamevergoedingen, enz., waarvan in de regel wordt aangenomen dat ze niet op de sportieve activiteiten zelf betrekking hebben maar op de (naam-)bekendheid van de sportbeoefenaar. Het vast loon van de geïntimeerde houdt voor een deel verband met werkzaamheden die hij in het buitenland verricht heeft in zijn hoedanigheid van profwielrenner. De betwisting heeft betrekking op de toewijzing van het deel van dat inkomen aan die betreffende andere staten. Ook het hof is van oordeel dat de werkgever van de geïntimeerde het vaste loon essentieel betaalde met het oog op het rijden van wielerwedstrijden. Het is in die wedstrijden dat de werkgever zijn doelstellingen kan bereiken, namelijk publiciteit maken via het koersspektakel. Ongeacht welke positie de betreffende renner in de einduitslag behaalt, kan hij in meerdere of mindere mate, op verschillende momenten van de wedstrijd meewerken aan het resultaat van de ploeg en/of van een ploeggenoot waarmee de sponsors (die precies daarop uit zijn) zoveel mogelijk in beeld en de aandacht komen. De geïntimeerden wijzen er terecht op dat uit de opbouw en de bedingen van de arbeidsovereenkomsten duidelijk blijkt dat de arbeidsovereenkomst gericht is op het rijden van wedstrijden. Zo bepaalt punt 3 van de overeenkomst met Belgian Cycling Company dat de geïntimeerde meedoet aan minstens 90 wedstrijddagen (behoudens overmacht, ongeval of ziekte) (administratief dossier I, stuk 11/7). Het is van ondergeschikt belang dat het vaste loon van de geïntimeerde ook gegarandeerd was ingeval van ziekte of niet-beschikbaarheid wegens ongeval. Het betreft een groepsgebeuren, waarin niet alle renners eenzelfde rol spelen en niet iedereen geacht wordt voor alle wedstrijden inzetbaar te zijn en/of moet ingezet worden. De vraag of de individuele trainingen al dan niet gebeuren onder leiding en toezicht van de werkgever is overbodig. Alle vormen van training zijn nuttig, zelfs noodzakelijk voor het behoorlijk kunnen deelnemen aan de wedstrijden (en aldus bij te dragen to t het doel van de werkgever, waarvoor deze het vaste loon bereid is te betalen). De kern is dat de geïntimeerde ook door het houden van zijn individuele trainingen, bijdraagt tot het kunnen rijden van zijn wedstrijden. Wanneer die trainingen in België plaatsvonden, maar gericht waren op het rijden van een of meer wedstrijden in het buitenland, dan nog slaat de vergoeding op de prestatie van de geïntimeerde in die wedstrijd en dus op de prestatie in het buitenland. Hetzelfde geldt voor groepstrainingen; deze zijn slechts een voorbereiding op wedstrijden (algemeen of specifiek). In wezen strekt artikel 17 van het OESO-modelverdrag (1963) tot het vaststellen van het belastbare inkomen van een sportbeoefenaar in de werkstaat, andere dan de woonstaat.

5 Vermits het doel bestaat in het vermijden van dubbele belasting, is het ook een middel voor de woonstaat om het vrijgestelde inkomen van buitenlandse oorsprong vast te stellen. Daarbij is het niet nodig na te gaan of dat deel van het inkomen dat aan het buitenland wordt toegewezen (en vrijgesteld) ook werkelijk in de werkstaat werd belast. Het volstaat dat een geschikte methode wordt gehanteerd om de toewijzing te doen van inkomsten aan werk- en woonstaat. De meest aangewezen manier om te bepalen welk deel van het vaste loon rechtstreeks verband houdt met prestaties in het buitenland houdt in dat uitsluitend de wedstrijden en groepstrainingen in aanmerking worden genomen. Bij de berekening van de verhouding van het vrijgestelde buitenlandse beroepsinkomen komt in de teller het aantal in het buitenland gepresteerde dagen en in de noemer het totaal aantal gepresteerde dagen. Deze berekening doet zich als volgt voor: Aanslagjaar 2008 Met betrekking tot het aanslagjaar 2008 hebben de geïntimeerden de volgende gewijzigde opgave met verdeling van de prestaties in 2007 ingediend. Daaruit blijkt het volgende aantal gepresteerde dagen (administratief dossier (AR 13/1814/A), stuk 1/11). - Australië: 8 - België: 47 - Duitsland: 5 - Frankrijk: 19 - Italië: 3 - Luxemburg: 7 - Nederland: 8 - Spanje: 29 TOTAAL: 126 Het aantal in België en Duitsland (gelijkgesteld aan België) gepresteerde arbeidsdagen werd bepaald op 52. Anders dan de administratie stelt, vereisen de artikelen 17 en 23 van het dubbelbelastingverdrag tussen België en Nederland niet dat een bewijs van de effectieve belasting in Nederland wordt geleverd. Het is niet nodig na te gaan of het deel van het inkomen dat aan het buitenland wordt toegewezen (en vrijgesteld) ook werkelijk in de werkstaat werd belast. De administratie toont bovendien niet aan dat de voorwaarden van artikel 11, a) van het dubbelbelastingverdrag tussen België en Frankrijk voldaan zijn, waardoor België heffingsbevoegd zou zijn. De prestaties in Nederland, Australië, Frankrijk, Italië, Luxemburg en Spanje worden vrijgesteld: - Nederland: 8 - Australië: 8 - Frankrijk: 19 - Italië: 3 - Luxemburg: 7 - Spanje: 29 TOTAAL: 74 De verhouding voor het aanslagjaar 2008 bedraagt: ,10 x 74/126 = ,23 euro.

6 Aanslagjaar 2009 Naar aanleiding van de vraag om inlichtingen van 24 februari 2010 en het onderzoek van de aangifte hebben de geïntimeerden het aantal (in het buitenland) gepresteerde dagen gewijzigd (stukken 11/5 en 11/7, administratief dossier "AR 13/1815/A"): - België: 15 - Frankrijk: 5 - Italië: 9 - Nederland: 4 - Portugal: 19 - Qatar: 7 - Spanje: 11 TOTAAL: 70 Uit deze nieuw ingediende bijlage werd het aantal in België, Frankrijk (gelijkgesteld aan België) en Qatar (gelijkgesteld aan België) gepresteerde arbeidsdagen bepaald op 27. Anders dan de administratie stelt, vereisen de artikelen 17 en 23 van het dubbelbelastingverdrag tussen België en Nederland niet dat een bewijs van de effectieve belasting in Nederland wordt geleverd. De prestaties in Nederland, Italië, Portugal en Spanje worden vrijgesteld, namelijk: - Nederland: 4 - Italië: 9 - Portugal: 19 - Spanje: 11 TOTAAL: 43 De verhouding voor het aanslagjaar 2009 is: ,21 x 43/70 = ,16 euro. Aans la_gj aar 2010 De bijlage met de verdeling van de prestaties ingediend voor het jaar 2009 geeft het volgende aantal gepresteerde dagen weer (stuk 11/2 - administratief dossier "AR 13/1813/A"): - België: 13 - Denemarken: 7 - Nederland: 18 - Oostenrijk Portugal: 13 -Turkije: 10 TOTAAL: 71 De beide partijen bepalen het aantal in het buitenland gepresteerde dagen op 40. De verhouding voor het aanslagjaar 2010 is: ,72 x 40/71 = ,00 euro. Het hof komt enkel voor het aanslagjaar 2008 to t een andere verhouding dan deze die door de eerste rechter is bepaald. Het eerste vonnis dient te worden bevestigd met uitzondering wat betreft de te bevelen herberekening volgens de hoger bepaalde verhouding voor het aanslagjaar De gerechtskosten

7 De beperkte mate waarin de appellant in het gelijk wordt gesteld verantwoordt geen verdeling van de gerechtskosten. De appellant wordt hoofdzakelijk in het ongelijk gesteld en moet daarom de gerechtskosten van het hoger beroep dragen. Overeenkomstig het eerste lid van artikel 1022 Ger.W., vervangen bij wet van 21 april 2007 betreffende de verhaalbaarheid van de erelonen en kosten verbonden aan de bijstand van een advocaat, heeft slechts de partij die in het gelijk gesteld wordt recht op een rechtsplegingsvergoeding. Voor de vaststelling van die rechtsplegingsvergoeding overeenkomstig artikei 1022 Ger.W., uitgevoerd bij KB van 26 oktober 2007, moet, bij gebrek aan redenen tot afwijking ervan, het basisbedrag gehanteerd worden. Vermits de waarde van de vorderingen, bepaald zoals voorzien in de artikelen 557 tot 562 en artikel 618 Ger.W. zich in de schijf van ,01 tot ,00 euro bevindt, is het basisbedrag van 2.750,00 euro toepasselijk. OP DIE GRONDEN, HET HOF, recht doende op tegenspraak; gelet op artikel 24 van de Wet van 15 juni 1935 op het gebruik der talen in gerechtszaken; gehoord in openbare terechtzitting de partijen in hun middelen en conclusies, verklaart het hoger beroep ontvankelijk en gegrond in de mate zoals hierna bepaald, bevestigt het bestreden vonnis met dien verstande dat de bestreden aanslag voor het aanslagjaar 2008 dient te worden herberekend waarbij het buitenlandse vrijgestelde beroepsinkomen als volgt is berekend: - aanslagjaar 2008: ,10 x 74/126 = ,23 euro, beveelt deze herberekening rekening houdend met wat voorafgaat en beveelt de terugbetaling van het eventueel reeds teveel betaalde, te vermeerderen met de moratoriumintresten; veroordeelt de appellant tot het betalen van de gerechtskosten van het hoger beroep, vastgesteld als volgt: - aan de kant van de geïntimeerde: rechtsplegingsvergoeding hoger beroep: 2.750,00 euro Hof: Guy Tillekaerts, raadsheer wn. voorzitter, Dries Vandeputte en Stijn Ravyse, raadsheren