20.000 euro voor kankerbestrijding I-mag INGENIEURSMAGAZINE BURO II bouwt in China Tormans zoekt 50 industrieel ingenieurs Gouden Penning voor MAANDBLAD VAN DE VLAAMSE INGENIEURSKAMER Ingrid Daubechies adreswijzigingen: VIK, Herentalsebaan 643, 2160 Wommelgem jaargang 44 nummer 1 januari 2006 maandelijks tijdschrift, verschijnt niet in juli en augustus afgiftekantoor 3500 Hasselt 1- P2A8632
colofon COMMENTAAR I-mag Ingenieursmagazine is een uitgave van de Vlaamse Ingenieurskamer vzw Lid van World Federation of Engineering Organisations (WFEO) van de UNESCO. Lid van de Unie van de Uitgevers van de Periodieke Pers (U.P.P.) VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Ing. Leo Wezenbeek Vlieghavenlaan 40, 3140 Keerbergen HOOFDREDACTEUR Ing. Noël Lagast ADJUNCT-HOOFDREDACTEUR EINDREDACTIE Henk Van Nieuwenhove REDACTIERAAD Ing. I. Born - Ing. B. Demol - Ing. H. Derycke Ing. K. De Wever - Ing. N. Lagast Ing. G. Roymans - Ing. L. Wezenbeek REDACTIESECRETARIAAT Francine Demaret SECRETARIAAT VIK Herentalsebaan 643, 2160 Wommelgem Tel. +32 3 259 11 00 - Fax +32 3 259 11 01 URL: http://www.vik.be - E-mail: ing@vik.be Doorlopend open van 08.30 uur tot 17.00 uur LIDMAATSCHAPSBIJDRAGEN 55,00 voor technisch en industrieel ingenieurs, die meer dan drie jaar gediplomeerd zijn; voor geassocieerde leden 30,00 voor hen, die 3 jaar of minder dan drie jaar gediplomeerd zijn; voor een samenwonend lid; voor gepensioneerden 15,00 voor studenten-industrieel ingenieur 70,00 voor leden woonachtig in het buitenland 500,00 voor bedrijven, scholen, instellingen, enz. met meer dan 250 werknemers 250,00 voor bedrijven, scholen, instellingen, enz. met minder dan 250 werknemers DRUKKERIJ & LAY-OUT Drukkerij SLEURS nv, Overpelt Tel. +32 11 80 90 90 - Fax +32 11 80 90 95 MAGAZINECONCEPT Avant la Lettre, Mechelen Tel. + 32 496 52 81 35 info@avantlalettre.be Voor de ondertekende artikels zijn alleen de auteurs aansprakelijk. COVER BURO II - foto Philippe van Gelooven De kracht van het woord Een nieuw nummer van I-mag schuift voor de vierenveertigste keer een nieuwe jaargang binnen. In de loop van zijn geschiedenis onderging het tijdschrift een reeks veranderingen: lay-out en uitzicht, concept en inhoud, maar ook schrijfstijl. In het scala van de duizenden verschillende titels van tijdschriften is I-mag een geval apart. We schrijven immers niet voor iedereen, maar voor een bepaald publiek. Tot de doelgroep behoren de 52.000 Vlaamse industrieel ingenieurs die in een of andere sector in binnen- en buitenland werken, het duizendtal bedrijven die lid zijn van de VIK en de 9.000 Vlaamse studenten industrieel ingenieur. Bij de voorbereiding van de maandelijkse uitgave probeert de redactie in het hoofd van die specifieke lezers te kruipen. Maar I-mag is ook een uitgave van de Vlaamse Ingenieurskamer, de beroepsvereniging van de Vlaamse industrieel ingenieurs. Het is in de eerste plaats een klankbord voor wat binnen die belangengroep reilt en zeilt. En dat is heel wat. De behartiging, verdediging en bescherming van de graad en het diploma van de industrieel ingenieurs is daarvan een voorbeeld. Aan de vorming, de cursussen, de dienstverlening aan de leden en aan de regionale activiteiten besteedt I-mag iedere maand heel wat aandacht. Maar er gaat ook veel aandacht naar andere onderwerpen, zoals reportages en moderne technieken, zeker ook naar wat bedrijven in een bepaalde context kan interesseren. Soms stellen we ook een wetenschapper voor. Nu eens in een artikel, dan weer in een reeks van artikels. Het geheel is een afspiegeling - zij het erg onvolledig - van de dynamiek van de VIK. Overigens leggen we met woorden verbanden en streven we ernaar om de lezer inzicht en overzicht te geven in datgene waarmee de VIK bezig is. Voor die woorden worden we nu eens geprezen, dan weer verfoeid. Soms schrijven we te zakelijk of te kil. Voor de ene zijn bepaalde artikels te lang, voor de andere te kort. Ze missen ook al eens duiding en commentaar of ze zijn te saai. Dat laatste is helaas niet altijd te vermijden. Zo kan men maar moeilijk prozaïsche taal gebruiken bij de VIK-standpunten over de graad en het diploma, bij het bama-verhaal en de bijbehorende wetten en decreten. Dat we ons weliswaar al eens vergalopperen in details in een of andere reportage, is 'menselijk' en eigen aan elke schrijver. Een interview is immers een samenspraak tussen mensen: de geïnterviewde en de interviewer. De context waarin iemand zijn verhaal aan I-mag toevertrouwt, trachten we zo getrouw mogelijk weer te geven. Elke maand een I-mag in de bus laten vallen die elke lezer van de eerste tot de laatste bladzijde algehele 'voldoening geeft' of bekoort is een utopie. De lezer bepaalt trouwens zelf zijn leesgedrag en kiest wat hem of haar nuttig lijkt. Maar zoveel is duidelijk: het geschreven woord heeft een intrinsieke waarde. Terwijl het gesproken woord eerder vluchtig blijft, is de gedachtegang die aan het papier wordt toevertrouwd blijvend en duurzaam. Of om het met de woorden van de Franse filosoof Jacques Derrida uit te drukken 'Toute écriture est testamentaire'. De kracht van het geschreven woord geeft bovendien de dingen een naam, benoemt de feiten, is de drager bij uitstek van de communicatie, is mee bepalend voor het bereiken van bepaalde doelstellingen en de netwerkvorming van de VIK. In dat opzicht zijn ook de VIK-memoranda en de specifieke 'Snelberichten aan de overheid' over de ingenieursproblematiek doeltreffende werkinstrumenten net als de VIK-website die honderden bezoekers per maand raadplegen. Samen met I-mag zijn ze de bakens voor de VIK. Met het eerste nummer van het nieuwe jaar wenst de redactie u veel leesgenoegen. Langs deze weg danken we de talrijke lezers die ons in het voorbije jaar met enthousiasme hebben aangemoedigd! Ing. Noël LAGAST Hoofdredacteur I-mag JANUARI 2006 3 I-mag
in dit nummer techno 14 Tormans Group zoekt 50 industrieel ingenieurs..................... 04 Thomas Dryhoel sleept dr. René Bühler-award in de wacht........ 08 ANTY is intelligente knuffelrobot.......................... 11 BURO II met prestigieus bouwproject naar China........ 12 Modern times................................................. 14 11 netwerk 20 18 VIK-afdeling Limburg deelt 20.854 euro uit voor kankerbestrijding. 16 Waarheen met de ingenieursprofielen?............................... 18 VIK-ledenservice: een adviesaanvraag per dag...................... 18 Ing. Gert Joos wint VIK-prijs........................................... 20 Proclamatie 1 ste promotie Fellow in gerechtelijke expertise......... 20 In de kijker: ondergrondse berging voor radioactief afval........... 21 Nieuws van de afdelingen.............................................. 22 denktank 20 34 Ingrid Daubechies krijgt Gouden Penning............................ 32 Ontwikkeling van een universele werktuigdrager voor de groensector..................................................... 34 VIK-vorming............................................................. 38 Barco-prijzen bekronen wetenschappelijk onderzoek............... 40 Zuiderse mentaliteit staat erkenning diploma in de weg............ 42 Studiegroepen.......................................................... 47 42 SECRETARIAAT VIK Herentalsebaan 643, 2160 Wommelgem Tel. +32 3 259 11 00 - Fax +32 3 259 11 01 URL: http://www.vik.be - E-mail: ing@vik.be
Techno Tormans Group zoekt 50 industrieel ingenieurs allen daarheen! GEEL. De afgelopen maanden heeft hij met zijn boodschap in zowat alle kranten gestaan. Jan Tormans, gedelegeerd bestuurder van de Tormans Group die Tormans Engineering, Tormans Industrial Services en binnenkort Tormans Products groepeert, wil dringend 100 nieuwe personeelsleden aanwerven. Onder hen 50 industrieel ingenieurs. In september 1999 begon de Kempische boerenzoon met zijn bedrijfje. Vijf maanden later had hij al 20 mensen in dienst, eind oktober 2005 waren dat er 125 en als Tormans te kiezen had, zijn dat er morgen al 200. I-mag trok naar Geel en sprak met Jan Tormans in zijn splinternieuwe kantoren over de explosieve groei van de Tormans Group. Jan Tormans steekt van wal met een uitleg over die dingen waarin zijn bedrijf gespecialiseerd is. Wij detacheren technisch gekwalificeerde mensen naar bedrijven. Ze zijn bij ons in dienst en staan op onze loonlijst, ze doen geen interim. We zijn actief in de farmaceutica, de metallurgie, de petrochemie en raffinaderij en de voeding. Voor alles wat te maken heeft met elektriciteit, instrumentatie, piping, materiaal handling, machinebouw, transportbanden, noem maar op, kan de klant bij ons terecht. Tormans Engineering heeft ongeveer 30 industrieel ingenieurs in dienst, Tormans Industrial Services een tiental, de rest van onze werknemers zijn graduaten of technici. Toch bent u nog op zoek naar nog eens 100 mensen? Groeit de markt dan zo snel? Inderdaad. Het is een echte ramp om mensen te vinden. We moeten ze weghalen bij andere bedrijven: industrieel ingenieurs die ergens vastgeroest zitten en heel hun leven hetzelfde doen. Bij ons krijgen ze het ene avontuurlijke project na het andere en dat is leerzaam en plezant. Dat maakt u allicht niet echt sympathiek bij uw concurrenten? Dat klopt, hoewel ik nooit iemand bij mijn klanten weghaal, tenzij na samenspraak. Die krantenartikels hebben veel losgemaakt en heel wat werknemers komen erop af, omdat ze niet gelukkig zijn met hun huidige job. Als ik ze niet in dienst neem, dan doen anderen dat. Ik speel mijn Ik speel mijn eigen match en hou geen rekening met mijn concurrenten, hoeveel kritiek ze ook op mij hebben. eigen match en hou geen rekening met mijn concurrenten, hoeveel kritiek ze ook op mij hebben. 'Tormans maakt de prijzen kapot.' Dat soort zaken. Welnu, we zijn lid van de Federgon (groepeert de wervings-, search-, selectie-, outplacement-, uitzend-, project- en detacherings-, interimmanagementbedrijven, red.). Maandelijks doen wij onze omzetcijfers binnen voor controle. Als ik me daaraan spiegel, dan zie ik dit jaar een groei van 43 procent tegenover vorig jaar, daar waar de sector blijft hangen. Daaraan weet ik dat we goed bezig zijn. Als je je bedrijf goed structureert, een goed beleid voert en alles onder controle houdt, kom je met gecontroleerde prijzen op de markt. Ik experimenteer niet in het wilde weg met JANUARI 2006 5 I-mag
Techno Tormans Group mijn prijzen. Ik denk verder dan mijn concurrenten die vinden dat ik de prijzen kapotmaak: ik bereid me voor op de invasie uit het oosten en weet nu al dat ik door constant te optimaliseren mijn prijzen nog scherper kan stellen. Vreest u de concurrentie uit het Oostblok en China niet? Op het gebied van arbeiders is die concurrentie er al. Maar voor industrieel ingenieurs voelen we dat niet of nog niet. De Chinezen zie ik nog niet direct op onze markt komen. De taal is al een probleem en vergeet niet dat de Belgen tot de slimste mensen op deze aardbol behoren, al zeggen we dat niet graag van onszelf. Ook Ajit Shetty beweert dat. (Shetty is Trends Manager van het Jaar en afgevaardigd bestuurder van Janssen Pharmaceutica, één van de klanten van Tormans, red.). Bij Janssen is 85 procent van de kost van een pilletje knowhow, slechts 15 procent productiekost. Bij ons is dat 100 procent knowhow. Maar ziet u dan geen eind aan de groei, ook binnen uw sector? Vreest u niet dat de markt ooit in elkaar stuikt? Nee, want we staan nog in onze kinderschoenen. In Amerika is 63 procent van de werknemers ingehuurd via interim of detachering. Een Amerikaan begrijpt niet dat een administratief bediende in België op de loonlijst van een bedrijf staat. We hebben dus nog wat in te halen, hoewel we nooit aan die 63 procent zullen geraken. Onze mentaliteit is anders, maar we evolueren zeker naar Amerikaans model. Nu al werkt 90 procent van mijn werknemers buitenshuis. In deze kantoren werkt hooguit een vijftiental mensen. Vorig jaar hebt u een kantoor in Vilvoorde geopend, volgend jaar in Gent. Met Vilvoorde mikken we op de Waalse markt en in Gent openen we in 2006 een kantoor in een nieuwe industriële regio. Zo bereik ik de gouden driehoek Gent- Brussel-Antwerpen. En hier in Geel zit ik ideaal tussen Hasselt en Antwerpen. Of ik verder kijk? Een klant van mij ziet mogelijkheden in de bloeiende farmaceutische Nieuwbouw van de Tormans Group industrie in New Brunswick, Amerika. Maar dat is ver voor mij. Bovendien ken ik die markt onvoldoende. Ik wil alles onder controle kunnen houden. Ik moet mijn bedrijven voortdurend fysiek kunnen zien en voelen als het ware. Nee, dan wil ik liever hier blijven groeien. Waar mijn grens ligt? Wil ik overzicht houden, dan moet twee- tot driehonderd werknemers tot de mogelijkheden behoren. Toch stelt u dat gekwalificeerd personeel moeilijk te vinden is. Wat kunt u daar als bedrijfsleider aan doen? In september hebben we het daarover gehad bij VOKA (Kamer van Koophandel Antwerpen-Waasland, red.). We hebben de knelpunten besproken en stellen een verregaande samenwerking tussen onderwijs en bedrijven voor. Wij moeten aan studenten duidelijk maken wat er te kort is op de markt. Iedereen studeert maar in het wilde weg, wat hij of zij graag doet, maar is er wel werk? Ik wil alles onder controle houden. Ik moet mijn bedrijven voortdurend fysiek kunnen zien en voelen als het ware. Stel dat er een wonder gebeurt en u morgen uw honderd mensen in een klap kunt aanwerven. Kunt u ze dan wel betalen én efficiënt op de werkvloer uitspelen? Dat betalen valt wel mee: we hebben een goede afspraak met de banken en ons eigen vermogen kan inmiddels wel tegen een stootje. Maar praktisch zit ik dan wel in de problemen. Per vijftien à twintig mensen die bij de klanten outdoor werken, moet ik één iemand hier in kantoor hebben. Dat heeft te maken met personeelsdienst en financiële en commerciële opvolging. Wat de opleiding betreft: voor een industrieel ingenieur reken ik op drie I-mag 6 JANUARI 2006
tot zes maanden inburgering, hoewel sommigen met ervaring direct meedraaien. Ook pas afgestudeerden komen bij ons aan de bak. We hebben het geluk dat we bij onze klanten meerdere medewerkers hebben. De jongeren worden meteen in de groep opgenomen en krijgen de nodige begeleiding. Bij Tormans Industrial Services zijn zo'n tien jonge industrieel ingenieurs aan de slag die eerst praktijkervaring moeten opdoen. Het blijft natuurlijk raar dat u een bedrijf leidt dat over heel het land verspreid zit. Hoe werkt u aan het groepsgevoel binnen de Tormans Group? Jan Tormans zoekt ingenieurs Jan met de pensen Jan Tormans studeerde in 1988 af als ing. elektronica in Mol. Na een jaar bij het leger was hij even werkzaam bij Van Hool (ontwerpingenieur), Bayer (opstart macrolonstraat) en het Britse Pecom (start en test van technische installaties). Daar bleef hij zes jaar met een onderbreking van anderhalf jaar. In die periode werkte hij voor Vaco, een dochteronderneming van Albert Heyn, als hoofd onderhoud (optimaliseren voedingslijn). We hebben vier vaste activiteiten per jaar. Bobbejaanland, bowling, kayak en ons jaarlijks personeelsfeest. Daarbuiten gaan we om de drie maanden met de mensen die bij dezelfde klant werken, een pintje drinken. Soms lopen inderdaad twee mensen van Tormans naast elkaar zonder dat van elkaar te weten. Zo lossen we dat op. Ik hecht heel veel belang aan de tevredenheid van mijn mensen. En voorzover ik kan nagaan, lukt ons dat aardig. Meer informatie: www.tormans.net Na zes jaar Pecom, zegt Jan Tormans, dacht ik: ik kan dat zelf ook. Ik heb een hypotheek op mijn huis genomen en ik ben begonnen. Ik ben mijn vrouw nog altijd dankbaar dat ze toen mee heeft getekend. Was ik mislukt, dan waren we alles kwijt. Maar ik had snel klanten. Als ik vroeger een installatie had gedaan of een project was afgerond, dan trakteerde ik altijd op pensen met appelmoes. Ik ben een echte boerenzoon. Ik heb dat van huis uit meegekregen: als de oogst binnen was of een koe had gekalfd, dan was het feest. Ik heb dat dus ook met mijn klanten gedaan. En zo ben ik aan mijn bijnaam gekomen: Jan met de pensen. De mensen die hier in Geel werken, weten dat het vrijdag broodjesdag is. En voor de rest van de week zit de koelkast vol charcuterie en zorg ik voor broodjes. Ze hoeven hun brooddoos niet mee te brengen. W.V.B. Wilfried VANDEN BOSSCHE JANUARI 2006 7 I-mag
Techno Ing. Thomas Dryhoel sleept dr. René Bühler Award in de wacht Meest beloftevolle industriële molenaar is een Belg EVERGEM. Misschien is ingenieur Thomas Dryhoel wel een der laatste (Belgische) Mohikanen, want molenaars zijn een ras dat langzaam aan uitsterft. Hoewel hij er aanvankelijk niet van droomde om molenaar te worden, voelt hij zich nu als een visje in het water in dit beroep. Bovendien werd hij dit jaar als de meest beloftevolle industriële molenaar ter wereld uitgeroepen. Thomas Dryhoel hoopt dan ook dat er hem als nieuwe zaakvoerder van nv Bloemmolens de Vlieger (Evergem) een mooie toekomst wacht. Van kinds af aan was Thomas Dryhoel door vliegtuigen gefascineerd. Toch ging hij niet meteen voor zijn vliegbrevet, want na zijn middelbare studies koos hij voor de opleiding industrieel ingenieur aan de KaHo Sint-Lievens in Gent. Maar na anderhalf jaar had ik spijt van die keuze: ik wilde per se vliegen en dus besloot ik mijn studies stop te zetten. Ik zou mijn kans wagen bij het leger of bij Sabena. Het werd uiteindelijk de luchtvaartmaatschappij, want zij aanvaardde me voor een opleiding tot piloot. Het geluk zat Thomas niet mee, want net na zijn eindexamens ging Sabena failliet. De kans om bij een andere vliegmaatschappij werk te vinden was erg klein, want plots kwam een groot aantal ervaren piloten op de arbeidsmarkt terecht. Daarbij kwam nog dat het onderhouden van een vliegbrevet financieel heel moeilijk is, als je niet echt kunt vliegen. En dus koos ik maar voor een andere toekomst en nam ik de draad van mijn opleiding industrieel ingenieur elektromechanica aan de KaHo Sint-Lievens weer op. Na 2,5 jaar slaagde ik zonder problemen. Tijdens de studie leerde ik Mieke de Vlieger kennen, de dochter van de eigenaars van nv Bloemmolens de Vlieger uit Evergem. Wij wilden samen verder en besloten om in het ouderlijke bedrijf te stappen. Na een half jaartje praktijk in het bedrijf stuurde mijn schoonvader me voor vijf maanden naar de gerenommeerde Swiss School of Milling in Sankt-Gallen in Zwitserland voor een specifieke molenaarsopleiding. Die opleiding combineert theorie en praktijk: de lessen beperken zich niet alleen tot het productieproces en de maaltechnieken, maar ook het hele groeiproces van granen komt aan bod, net als laboanalyses, baktechnieken en de vele normen en wetgeving daarbij. Mijn medestudenten kwamen uit alle hoeken van de wereld: Finland, Kenia, Brazilië, Indonesië, Turkije De school is gelinkt met Bühler, topfabrikant van maalderijmachines, en dus beschikten we over een volledig uitgeruste proefmolen volgens de meest recente technologie. Zo kreeg ik als student de kans om technische kennis op te doen én die in de praktijk te oefenen. Bij de eindexamens scoorde ik het best en zo kreeg ik niet alleen een diploma, maar ook de dr. René Bühler Award. Daar ben ik best trots op, want nooit eerder behaalde een Belg die prijs voor meest beloftevolle industriële molenaar ter wereld! Familietraditie gered Luc de Vlieger blijkt zeer in zijn nopjes met zijn schoonzoon in spe. Tot voor enkele jaren zag het er immers naar uit dat de familietraditie van Bloemmolens de Vlieger niet zou kunnen worden voortgezet. Het bedrijf dat sinds 1786 al doorheen acht (!) generaties van vader op zoon werd overgedragen, had geen mannelijke erfgenamen meer. Maar met een meester-molenaar als Thomas Dryhoel aan de zijde van dochter Mieke ziet de toekomst van de ondermening er weer heel wat beter uit. Het malen zelf gebeurt via zes dubbele maaltoestellen die de tarwekorrels breken en vermalen. I-mag 8 JANUARI 2006
Techno 'Bloemmolens de Vlieger' wordt al sinds 1786 van vader op zoon overgedragen gedurende acht generaties. Thomas Dryhoel: Naast de productie van verschillende bloemsoorten leggen wij ons momenteel toe op de ontwikkeling van nieuwe producten voor de industriële bakkerijen en biscuitfabrieken. Zo lanceren we in september een nieuw gamma hoogkwalitatief tarwemeel, dat onder het Arté-label op de markt komt. Die producten werden na grondig marktonderzoek en in samenspraak met onze klanten in onze proefbakkerij ontwikkeld. De nieuwe mengreeks is evenwichtig qua samenstelling en beantwoordt volledig aan de vraag van de hedendaagse consument. Daarnaast blijven we natuurlijk producten specifiek op maat van de klant fabriceren. Dat maakt het verschil met andere bloemproducenten. Met onze nieuwe, ultramoderne maalinstallatie zijn we ook klaar om onze dagcapaciteit van 120 ton geleidelijk aan uit te breiden. Belang van certificaten Behalve het HACCP- en het GMP-certificaat haalde Bloemmolens de Vlieger begin september ook het BRC-certificaat binnen. Ook dat is de verdienste van Thomas Dryhoel en zijn opleiding aan de Swiss School of Milling. Daar heb ik geleerd hoe belangrijk het is om dergelijke certificaten te behalen en aan de normen en reglementeringen te voldoen. Toen ik eind juni terug in België was, zijn we meteen aan de slag gegaan om alle formaliteiten te vervullen. En twee maanden later hebben we als een van de eerste industriële molens in België het BRC-certificaat al op zak! Twee zeeftoestellen hangen met kunststofstaven aan het plafond van de hoogste verdieping en zeven met ritmische schudbewegingen alle bloem uit de gemalen tarwe. Na een uitgebreide kwaliteitscontrole wordt de bloem naar de afzakinstallatie geblazen of onmiddellijk in silo's opgeslagen. JANUARI 2006 9 I-mag
Techno Succesfactor Hoewel het productieproces van tarwe tot bloem bij Bloemmolens de Vlieger volautomatisch verloopt, is er toch heel wat vaardigheid en vakkennis vereist om tot een goed eindresultaat te komen. Wellicht een van de belangrijkste aspecten van mijn opleiding was de perfecte afstelling van de machines. Een kleine vergissing kan grote gevolgen hebben voor het eindproduct. Vandaar dat we elke lading grondstof bij ontvangst grondig in het laboratorium analyseren. Indien nodig, passen we de machine-instellingen aan: het grote geheim van een succesvol maalproces schuilt precies daarin. Ik ben dan ook zeer blij dat ik de opleiding voor industriële molenaar heb gevolgd, want anders zou ik zeker niet in staat zijn om zo snel in het bedrijf van mijn schoonvader mee te draaien. En ik ben nu best wel gelukkig met mijn diploma industrieel ingenieur elektromechanica, want dat is zonder twijfel de meest ideale basis voor het beroep van molenaar. In onze stiel is het immers allemaal machines, elektriciteit en elektronica wat de klok slaat. Dankzij mijn opleiding van ingenieur begrijp ik beter hoe alles functioneert, vind ik sneller oplossingen voor problemen én ben ik in staat om het machine- park efficiënt te onderhouden! Ik voel me dan ook echt in mijn sas als molenaar: omdat we een klein bedrijf zijn, moet ik zo'n beetje alles kunnen - productie, transport, laden en lossen, verkoop, enz. Dat maakt het werk zeer gevarieerd. Daarnaast blijft het een hele uitdaging om in deze sector succes te boeken, maar precies dat houdt me gemotiveerd en enthousiast. Ten slotte is het ontzettend fijn om iets te maken dat als basis dient voor een hele reeks van lekkere voedingsproducten. Els JONCKHEERE Foto's: C. Schweizer Overzicht van de productiestadia 1 Ontvangst en opslag van de tarwe Uitgebreide kwaliteitscontrole van de geleverde tarwe via continue staalname. Bij negatieve uitslag wordt de tarwe geweigerd. Ontvangst via stortput. De tarwe wordt een eerste maal voorgereinigd en in afzonderlijke silo's opgeslagen. 2 Eerste reiniging van de tarwe Magneet verwijdert metaalfragmenten uit de tarwestroom. Combireiniger haalt grove onzuiverheden uit de tarwe, verwijdert kleine onzuiverheden, zoals stof, zand, enz. en haalt steentjes, glas, plastic, enz. uit de tarwemassa. Trieur verwijdert eventuele vreemde granen (gerst, haver, maïs, soja, ). Scourer: schuurmachine die contaminaties op de buitenste laag van de tarwekorrel verwijdert. Aspirator verwijdert lichte onzuiverheden met een krachtige luchtstroom. 3 Een bevochtigingcomputer maakt berekeningen en voegt automatisch de nodige hoeveelheid water aan de te vermalen tarwe toe. 4Rusttijd De bevochtigde tarwe wordt - naargelang de soort - voor een bepaalde tijd opgeslagen. Dat is nodig om de tarwe- korrel haar optimale zachtheid te geven, een cruciale voorwaarde om een perfecte vermaling te krijgen. 5Bepaling bloemsoort Computergestuurde balansen doseren de diverse tarwesoorten tot de gewenste mengelingen. 6Mechanische verwijdering contaminaties Mechanische verwijdering van eventuele organische contaminaties binnenin de tarwekorrels met een tarwesterilisator. Er komen geen chemische producten aan te pas. 7 Tweede reiniging Controle opdat tarwestroom volledig vrij van onzuiverheden zou zijn. 8 Malen en zeven Het malen zelf gebeurt via zes dubbele maaltoestellen die de tarwekorrels breken en vermalen. De tarwe wordt een eerste keer gebroken, valt een verdieping lager, wordt omhoog gezogen tot de hoogste verdieping waar de zeeftoestellen de vrijgekomen bloem afzeven. Het korrelrestant valt twee verdiepingen lager op een volgend maaltoestel, wordt weer vermalen en verkleind, valt opnieuw een verdieping lager, wordt weer omhoog gezogen, afgezeefd, Die bewerking wordt achttien keer her- haald. Pas dan is de tarwe volledig vermalen. Het belangrijkste hoofdproduct is de bloem. Bijproducten zijn zemelen, kortmeel en kriel. Het zeven van de bloem gebeurt met twee indrukwekkende zeeftoestellen. Die hangen met kunststofstaven aan het plafond van de hoogste verdieping en zeven met ritmische schudbewegingen alle bloem uit de gemalen tarwe. Elke zeef weegt zowat vijf ton en bevat honderden zeven, variërend van 850 tot 130 micron. Mechanische verwijdering van eventuele organische contaminaties in de bloem met een bloemsterilisator. Deze processtap garandeert een perfecte houdbaarheid van minstens zes maanden zonder gebruik van chemische producten. Controle en verwijdering van eventuele metaalfragmenten in de bloem met een magneet. Uitgebreide kwaliteitscontrole van de bloem via continue staalname. Bij afwijking van de kwaliteit wordt het maalproces onmiddellijk aangepast. Opslag van bloem: ofwel wordt de bloem naar de afzakinstallatie geblazen ofwel onmiddellijk in silo's opgeslagen in afwachting van transport naar de klant. I-mag 10 JANUARI 2006
Techno Anty is intelligente knuffelrobot VUB werkt mee aan roboticatoepassing in sociale economie BRUSSEL. De helende functie van dieren op mensen, en kinderen in het bijzonder, is goed bekend, maar wegens besmettingsgevaar mogen dieren niet in ziekenhuizen. Daarom wil de robotvriend Anty die rol op zich nemen. Anty zal langdurig gehospitaliseerde kinderen uit hun isolement halen door ze via videoconferentie in contact te brengen met familie en klasgenoten. Anty zal hen creativiteit aanleren en kinderen begeleiden bij de mindere kanten van hun verblijf in het ziekenhuis: operaties, onderzoeken en scans, Maar Anty helpt hen ook hun emoties te ventileren. Anty wordt een knuffelrobot die essentiële bewegingen zal kunnen maken. Hij zal bepaalde menselijke emoties kunnen herkennen en ze ook beantwoorden. Via een tele-interface in de buik van de robot wordt Anty ook een kindvriendelijke computerinterface die ook gerichte internettoepassingen zal aanbieden. Het belangrijkste element van de robot is het hoofd. Daarin zullen ogen met sluitende oogleden, een beweegbare slurf en beweegbare wenkbrauwen aangebracht worden. Met die beweegbare onderdelen kan Anty zijn emoties weergeven en zo krijgt de robot een menselijk karakter. Het initiatief rond de ontwikkeling van de robot werd genomen door de gelijknamige Anty-foundation. Drijvende en ondernemende kracht achter die vzw is Ivan Hermans, al twee decennia op een prettig gestoorde wijze bezig met sociale economie. De laatste 10 jaar heeft Ivan Hermans zich ten volle ingezet om de levensomstandigheden van zieke kinderen te verbeteren. VUB Voor de technologische uitvoering van het Anty-project is er een samenwerking aangegaan met de VUB, meer bepaald met de onderzoeksgroepen 'Robotics en Multi-body Mechanics' en 'Digital Speech en Signal Processing'. De VUB heeft al zijn expertise laten zien i.v.m. specifieke roboticatoepassingen met de ontwikkeling van de robot 'Lucy' (http://lucy.vub.ac.be/). Het bredere doel van Anty is een ruimere onderzoeksgemeenschap te creëren rond robots, die in onze directe omgeving fungeren. Daarbij zullen expertises rond visie- en spraaktechnologie, artificiële intelligentie en mechatronisch ontwerp worden gebundeld. Luc VANDER ELST Zie ook "Een intelligent beestje" in I-mag van oktober 2003 - pag. 8 JANUARI 2006 11 I-mag
Techno Prestigieus bouwproject in China Belgische en Chinese ingenieurs slaan de handen in elkaar ROESELARE. Buro II uit Roeselare haalde een gigantisch project in China binnen: het nieuwe overheidscongrescentrum in Guangzhou. Om de realisatie in goede banen te leiden, doet het architectenbureau een beroep op heel wat Belgische en Chinese engineeringbedrijven. Die samenwerking tussen verschillende culturen blijkt een waar huzarenstukje. Vandaar dat Buro II besloot om alle voorbereidingen via workshops ter plaatse te regelen. Niet meteen een alledaagse manier van werken, maar het gaat dan ook niet om een alledaags project. Overzichtsbeeld van het winnende project In mei dit jaar schreef de Chinese overheid een architectuurwedstrijd uit voor de bouw van een totaal nieuw congrescentrum met twee aanpalende hotels in de zuiderse stad Guangzhou. We zochten Salvatore Bono op, innovatiemanager bij Buro II. China is momenteel in de ban van het westen. Niet alleen willen ze bepaalde stijlen en technieken van bij ons overnemen. Neen, ze willen ook graag ons innovatieve vermogen invoeren. Want hoewel het land in staat is om zeer veel bandwerk te produceren, hinkt het nog mijlenver achterop, als het op de realisatie van nieuwigheden aankomt. Vandaar dat de Chinese overheid besloot om de architectuurwedstrijd internationaal uit te schrijven. En toch was het een Chinees die ons van de buitenkans op de hoogte bracht. Architect Xiang He, partner van het Citic Design Institute en oud-student van de KU Leuven nam contact met ons op met Vooraanzicht van het overheidscongrescentrum in Guangzhou de vraag of we samen met zijn architectenbureau wilden deelnemen. Hij kende ons al en hij hoopte dat we door een samenwerking tot de ideale combinatie tussen traditionele en westerse look konden komen. Het prestigieuze karakter van het project én de grote uitdaging die ervan uitging heeft ons niet laten aarzelen om op zijn aanbod in te gaan. Gelukkig maar, want uiteindelijk kwamen we dus ook als winnaars uit de bus. Vooral onze aandacht voor de relatie architectuurnatuur - het congresgebouw ligt in een belangrijke groene zone van de stad - én de subtiele combinatie van Chinees en westers gevoel bleek de doorslag te hebben gegeven. Belangrijke rol voor ingenieurs Buro II won de wedstrijd en dat was natuurlijk schitterend. Anderzijds moet het concept nu ook nog gerealiseerd worden. Daarvoor doet Buro II een beroep op verschillende engineeringbureaus. Ingenieurs spelen in het project een ontzettend belangrijke rol, want door de grootschaligheid van het gebouw - we I-mag 12 JANUARI 2006
Techno Een voorbeeldige samenwerking tussen Chinezen en Vlamingen. spreken van een oppervlakte van 250.000 m 2! - zijn er enorm veel berekeningen, studies en technische ontwerpen nodig. Daarom hebben we een samenwerkingsverband aangegaan met meerdere partners: Laurent Ney voor de stabiliteit, Ingenium voor technieken als airco, elektriciteit, enz., Daidalos voor de akoestiek en de energie, TTAS voor theatertechnieken, Van Santem voor de gevelbouw en Deny Dujardin voor de landschapsarchitectuur. Om tot de beste uitwerking te komen hebben we voor een spiegelstructuur gekozen: elke partner heeft zijn Chinese tegenhanger. Zo bestaat het projectteam uit tien architecten en vijfentwintig ingenieurs met specialisaties in de meest uiteenlopende domeinen. En de hele Chinese ploeg bestaat uit 350 mensen, van wie er toch zeker zowat tweehonderd een ingenieursdiploma op zak hebben. Buro II opereert als leading architect in de voorontwerpfase en als adviseur en probleemoplosser in de uitvoeringsfase en dat is geen evidente opdracht in China! Geen evidentie! Een eerste probleem is dat China op technisch en technologisch vlak achterop hinkt: in domeinen zoals energie en technische detaillering is hun niveau vergelijkbaar met dat van Europa in de jaren zeventig. De manier van werken én de toegepaste technieken van de Belgische engineeringbureaus zijn hun compleet vreemd. Voorts blijken ook de normen, de reglementeringen, de productie-, bouwen installatiemethodes en zelfs de mate- rialen heel erg te verschillen van die uit de westerse wereld. Salvatore Bono: Chinezen zijn bovendien ook erg conservatief: ze willen wel vernieuwing, maar als puntje bij paaltje komt, zoeken ze hun gading in oude en bewezen oplossingen. Om toch tot een haalbaar en goed compromis te komen hebben we beslist om het voorontwerp via workshops in Guangzhou uit te werken. Ons projectteam van architecten en ingenieurs bespreekt er de plannen en voorstellen met de Chinese partners om ze dan via discussies en brainstormen naar de Chinese praktijk te vertalen. Telkens weer kost het een grote inspanningen en veel geduld van beide kanten om elkaar te begrijpen, maar stapje voor stapje komen we eruit. Op 15 oktober 2005 is er al begonnen met het leggen van de funderingen. Omdat wij, noch onze partners instaan voor de supervisie van de technische werken, zal het projectteam nu minder ter plaatse zijn. Niettemin is het de bedoeling om tussen vandaag en december 2006 - het tijdstip dat de werken klaar moeten zijn - nog talrijke workshops te organiseren. Want het staat als een paal boven water dat er tijdens de uitvoering van de werken nog talrijke onvoorziene problemen zullen ontstaan die het projectteam zal moeten oplossen! Toch is de aanpak via de workshops zeer succesvol: de Chinese partners reageren enthousiast en hebben een groot vertrouwen in het kunnen van onze architecten en van onze ingenieurs. Voor die mensen is het samenwerken met ons projectteam een leerschool buiten categorie: ze nemen als het ware een trein naar de toekomst. Onze Belgische partners-ingenieurs leveren dus zeker een cruciale bijdrage aan het project. Ze zorgen er niet alleen voor dat wij onze ideeën in China in praktijk kunnen brengen, maar ze geven ook het Chinese technologische innovatievermogen een duwtje in de rug. Want de kennis die ze nu doorgeven, zal vast en zeker nog in heel wat andere Chinese projecten worden toegepast! Els JONCKHEERE Het project moet klaar zijn in december 2006. fotografie en beeld: Philippe van Gelooven beeld Buro II / Citic JANUARI 2006 13 I-mag
Mo Modern 'Xbox 360' is kraakbestendig Microsoft verklaart de oorlog aan hackers en illegale kopieerders van computerspelletjes. In de nieuwste versie van de 'Xbox' bouwde de technologiefabrikant een trusted platform modulechip in die elk geknoei met de hardware detecteert. De vorige 'Xbox' maakte grotendeels gebruik van standaard pc-onderdelen en viel relatief gemakkelijk te kraken door er een zogenaamde modchip in te solderen. Die maakte het mogelijk om gekopieerde spelletjes te spelen of de 'Xbox' zelfs op een compleet ander operating system te laten functioneren. Zulke toestanden wil Microsoft niet meer meemaken, want ze plunderen natuurlijk de winstkas. Het bedrijf verkoopt haar consoles immers onder de kostprijs: de winst moet uit de spelletjes komen. Consoles die voor andere doeleinden worden gebruikt, leiden daarom tot een regelrecht verlies. De 'Xbox 360' is volgens de fabrikant het krachtigste videogame- en entertainmentsysteem, met de beste games en unieke digitale entertainmentbelevingen. Het heeft begin december voet op Europese bodem gezet en dat was net op tijd voor Sinterklaas en de eindejaarsfeesten. Een tpm-chip beveiligt de nieuwe Xbox Draaiende torso uit steigers In het Zweedse Malmö is eind augustus het hoogste gebouw van Scandinavië officieel geopend. Niks bijzonders, ware het niet dat de opvallende constructie als een architectonisch pareltje en een klein wonder van bouwtechniek kan worden beschouwd. De 53ste verdieping is namelijk 90 ten opzichte van de begane grond gedraaid. Het is precies aan die draai langs de lengteas dat de 'Turning torso' zijn naam dankt. De Spaanse architect Santiago Calatrava liet zich door het menselijke lichaam in een verdraaide houding inspireren. Het gebouw is opgetrokken uit een betonnen kern, waarin drie liften en het trappenhuis zijn opgenomen. Aan de kern zijn negen blokken van telkens vijf verdiepingen gemonteerd. De onderste twee blokken worden als kantoorruimte verhuurd, terwijl de overige clusters appartementen bevatten. Aan de toren werd vijf jaar gewerkt. LED's in lichtmasten Sinds 14 juli is het Nederlandse Ede de eerste gemeente ter wereld die haar straten verlicht met lichtmasten die met LED's in plaats van gloei- of buislampen werken. Die zouden naar verluidt voor een betere verlichting en lagere onderhoudskosten zorgen. De lampen zijn van het type 'Equinox' (highpower LED's) die Philips recent ontwikkelde. Ze bieden alle voordelen van LED's, zoals een verhoogd rendement, een geringere milieubelasting, lagere onderhoudskosten en het wegvallen van kosten voor de vervanging van lampen. De lichtmasten met LED hebben een levensduur van circa 50.000 uren, wat gelijk staat met een nachtelijke verlichting gedurende 12,5 jaar. Dat is 3 tot 4 keer zo lang als traditionele lampen. Het design van het Equinox-gamma is bovendien opmerkelijk: ultraslanke units en een moderne rechthoekige mast en uithouder. Bovendien schept de warm witte kleurtemperatuur van 2700 K tot 4000 K een gastvrije ambiance die de sociale interactie in de stedelijke omgeving zou bevorderen. Turning torso draait 90 om zijn lengteas. Met LED-masten voor straatverlichting heeft Ede een wereldprimeur. I-mag 14 JANUARI 2006
dern times times Stoomkraker breidt uit Het Duitse chemiebedrijf BASF investeert 200 miljoen euro in de uitbreiding van de steamcracker in zijn vestiging in Antwerpen. De gigantische installatie zet petroleum op industriële schaal om tot de gassen etheen of propeen, de basisstoffen voor polyetheen en polypropeen. De steamcracker is het hart van de Antwerpse BASF-vestiging. Dankzij de investering wordt de Antwerpse installatie de grootste van Europa met een capaciteit van 800.000 tot 1,08 miljoen ton per jaar. Het is de bedoeling dat de extra capaciteit tijdens de voorziene onderhoudsbeurt in 2007 wordt ingebouwd. In april 2005 maakte BASF Antwerpen al bekend dat er voor meer dan 500 miljoen euro investeringen zijn gepland. Deze nieuwe investering is niet in dat bedrag verrekend. De Antwerpse steamcracker wordt de grootste van Europa. Embedded technology Europese topprioriteit Grote Europese bedrijven en onderzoekscentra hebben afgelopen zomer de strategische onderzoeksagenda van Artemis bekendgemaakt. Artemis is een Europees technologieplatform rond embedded technology. Die technologie combineert intelligente subsystemen met sensoren, actuatoren, dataverwerking en communicatiefuncties op zo'n manier dat ze niet meer opvallen in een product of omgeving (auto, vliegtuig, mobiele telefoon, fabriek, netwerk, etc.). De subsystemen zijn dus naadloos geïntegreerd, waardoor ze een intelligentere toepassing bieden. Zo'n 98% van de rekenapplicaties zijn in embedded systemen geïntegreerd, maar niet in pc's. In de Europese automobielsector wordt 20 % van de waarde van een auto momenteel via embedded elektronica gegenereerd en er wordt algemeen aangenomen dat dit in 2015 ruim 40 % zal zijn. Artemis moet het Europa mogelijk maken zijn leiderschap op het vlak van embedded technology te verzekeren en te versterken. Het project moet tussen nu en 2010 een verhoging van 40 % in het budget voor onderzoek en ontwikkeling bij Europese bedrijven teweegbrengen. Daarvoor zal 640 miljoen euro worden uitgetrokken. Artemis is een privaat-publieke samenwerking die bestaat uit industriële groepen, onderzoeksinstellingen en organisaties waaronder ABB, Airbus, ARM, AVL, British Telecom, Bosch, CEA, CNRS Institut, Hitech Federation, Imec, Infineon technologies, ITEA, Medea+, Nokia, Parades, Philips, Siemens, STMicro-electronics, Symbian, Telenor en Thales. Embedded elektronica is niet meer weg te denken uit de auto of het vliegtuig van vandaag. E-mail voor onderhoudsbeurt General Motors gaat vanaf 2006 auto's leveren die elke maand een mailtje over de status van de motor, versnellingsbak, ABS en airbag naar de gebruiker sturen. Daarin worden eventuele reparaties aanbevolen én wordt er verteld wanneer de auto een onderhoudsbeurt nodig heeft. De dienst werkt via het 'OnStar'-systeem dat de auto via het mobiele telefoonnet en een reeks satellieten met een centraal servicecentrum van GM verbindt. Voor Europa is de 'OnStar' een nieuwigheid, maar voor tal van Amerikanen en Canadezen betekent het al jaren een gebruiksgemak en extra veiligheid. Door op het 'OnStar'-knopje in de wagen te drukken wordt de chauffeur automatisch met een callcenter verbonden. Dat staat hem bij om de weg te vinden, een defect op te lossen of een takeldienst op te roepen. Tijdens hun tienjarige bestaan handelden de Amerikaanse 'OnStar'-callcenters al meer dan 53 miljoen oproepen af. In 12 miljoen gevallen ging het om een bestuurder die verloren was gereden, 1,25 miljoen keer moesten de deuren via de satelliet worden geopend, 750.000 keer werd wegbijstand gevraagd en 25.000 keer werd automatisch gemeld dat een airbag tijdens een ongeval was opengegaan. OnStar verbindt GM-gebruikers met een call center voor hulp Deze rubriek wordt samengesteld door Peter RAEYMAEKERS, Ph.D. JANUARI 2006 15 I-mag
Netwerk VIK-afdeling Limburg deelt 20.854 euro uit voor kankerbestrijding 15 jaar fietsen en wandelen tegen kanker HASSELT. Niet toevallig op sinterklaasdag blies de Vlaamse Ingenieurskamer, afdeling Limburg, verzamelen in het Limburgse provinciehuis. In aanwezigheid van tal van notabelen, onder wie provinciegouverneur Steve Stevaert, zou daar immers het bedrag bekendgemaakt worden dat de Limburgse afdeling op 26 juni had bijeengefietst en -gewandeld om projecten tegen kanker te steunen. De actie 'Fietsen en wandelen tegen kanker' was al aan haar vijftiende editie toe. Met de manifestatie werft de VIK-afdeling Limburg elk jaar eind juni fondsen ter ondersteuning van enkele verenigingen waarvoor de VIK-afdeling Limburg zich sociaal engageert. De Kleine Prins Wat VIK-afdeling Limburg al aan het goede doel schonk Voor de vijfde keer op rij zou er steun gaan naar de vzw De Kleine Prins, een organisatie die zich al gedurende meer dan 30 jaar inzet voor de morele en financiële ondersteuning van gezinnen waar Jaar bedrag besteding 1991 14.874 Wetenschappelijk onderzoek dr. Willems instituut 1992 16.696 Wetenschappelijk onderzoek dr. Willems instituut 1993 18.712 Wetenschappelijk onderzoek dr. Willems instituut 1994 14.899 Aankopen van pijnpompen voor kankerpatiënten 1995 15.190 Aankoop van aferesetoestel voor bloedafname kankerpatiënten 1996 17.689 Uitrusting van steriele kamers in Virga Jesse ziekenhuis 1997 19.865 Inrichting palliatieve eenheid in Virga Jesse ziekenhuis 1998 22.583 Ondersteuning van project:" Maligne Melanoma" 1999 25.769 Ondersteuning van project:" Maligne Melanoma" 2000 23.768 Medefinanciering palliatieve eenheden ziekenhuizen Neerpelt en Tongeren 2001 27.366 Steun aan de "Kleine Prins" vzw - kinderkankerfonds 2002 28.217 Steun aan de "Kleine Prins" vzw - kinderkankerfonds 2003 21.054 Steun aan de "Kleine Prins" vzw - kinderkankerfonds 2004 20.363 Steun aan de "Kleine Prins" vzw - kinderkankerfonds 2005 20.854 Kleine Prins vzw kinderkankerfonds - Pallion vzw - Een hart voor Limburg Totaal 307.899 euro 12.420.614 frank een kind getroffen wordt door kanker. De Kleine Prins biedt financiële hulp bij o.a. de medische behandelingen en verplaatsingskosten, maar de vzw staat ook klaar, als een van de ouders genoodzaakt wordt om zijn of haar werk al dan niet tijdelijk op te geven om een ziek kind intens te kunnen begeleiden. Ondanks het behoorlijk uitgebouwde vangnet van de sociale zekerheid in dit land blijft extra financiële hulp vaak nog nodig. Zo tonen cijfers van de Vlaamse Liga tegen kanker aan dat er in 2004 maar liefst 1.553 kankerpatiënten een aanvraag indienden voor sociale steun. Een hart voor Limburg Voor het tweede jaar op rij steunden onze Limburgse collega's ook de vzw Pallion. De taakomschrijving van die vereniging is alleszeggend: 'Palliatieve zorg is alles wat nog moet gedaan worden, als men denkt dat er niets meer kan gedaan worden'. Nieuw in het rijtje uitverkorenen dit jaar was dat een gedeelte van de opbrengst gereserveerd werd voor de vzw 'Een hart voor Limburg'. Die vzw steunt jaarlijks zelf een twintigtal projecten ten voordele van kinderen die kampen met een ernstige ziekte of een handicap. De VIK-afdeling Limburg haalde haar motivatie om met de antikankeractie te beginnen uit het gegeven dat nagenoeg iedereen op de een of andere manier wordt geconfronteerd met de ziekte, die des te onrechtvaardiger lijkt, als zij kinderen treft. Dat leidde er in 1991 toe dat binnen de VIK-afdeling Limburg een werkgroep werd opgericht die de eerste fietsen wandeldag organiseerde. In de loop van de voorbije vijftien jaar ging de opbrengst naar het Limburgs Kanker- I-mag 16 JANUARI 2006
Netwerk Voorzitter Nico Dewallef zette tijdens zijn toespraak de onbaatzuchtige medewerkers in de bloemetjes. Drie Limburgse organisaties kregen een wezenlijke steun voor hun werking. fonds, TOKAP, De Kleine Prins en Pallion. In totaal keerde de Limburgse VIK-afdeling op die manier een bedrag van meer dan 300.000 euro (of meer dan 12 miljoen oude Belgische franken) uit. Zo'n resultaat kan alleen worden bereikt dankzij de inzet van heel wat vrijwilligers. Voorzitter Nico Dewallef zette die onbaatzuchtige vrijwilligers tijdens zijn toespraak dan ook terecht in de bloemetjes. Elk jaar trekt de manifestatie zowat 2.000 deelnemers en de meesten zijn het jaar nadien opnieuw op post. De afspraak voor volgend jaar ligt trouwens nu al vast op zondag 25 juni 2006. Stevaert VIK-afdeling Limburg overhandigde 2.500 euro aan de vzw Pallion, 2.500 euro aan de vzw Een hart voor Limburg en 15.854,54 euro aan de vzw Kleine Prins. Steve Stevaert, gouverneur van de provincie Limburg feliciteerde de aanwezigen met het jaarlijkse initiatief en de mooie opbrengst. Mevrouw Croonen, voorzitter van De Kleine Prins, dankte de leden van de werkgroep voor de steun die ze al voor de vijfde keer mocht ontvangen. Kort gaf ze ook een overzicht van de uitgaven die De Kleine Prins jaarlijks doet. Daaruit bleek ten overvloede dat de opbrengsten van de VIK-fiets- en wandeldag heel nuttig worden besteed. Petra Op 't Roodt van Pallion dankte op haar beurt de VIK-afdeling voor het mooie bedrag dat Pallion voor het tweede jaar op rij mocht in ontvangst nemen. Luc VANDER ELST foto's: Ing. Jean-Paul Magdelijns JANUARI 2006 17 I-mag
Netwerk VIK-nationaal Waarheen met de ingenieursprofielen? Studiedag Van Cauterenleerstoel in Leuven LEUVEN. De titel van dit artikel was meteen ook de kernvraag tijdens de studiedag van de prof. R. Van Cauterenleerstoel van 30 november jl. aan de KU Leuven. De studiedag was een initiatief van de faculteit Ingenieurswetenschappen en de Vereniging van burgerlijk ingenieurs van de Leuvense universiteit. Ing. Joseph Neyens, algemeen voorzitter van de VIK, belichtte de eigenheid en het profiel van de industrieel ingenieur, terwijl ir Norbert Van Belle, algemeen voorzitter van de KVIV, een visie gaf op de ingenieursprofielen met het oog op de tewerkstelling. Ir. Willy Asselman, directeur van het De Nayer Instituut en decaan van de geassocieerde faculteit Industriële en Biowetenschappen, gaf een visie op de associatie, de accreditering en de academisering. Prof. dr. ir. Ludo Froyen, decaan van de faculteit Ingenieurswetenschappen van de KU Leuven, gaf een uiteenzetting over de burgerlijk ingenieur in de bama-wereld. Christel Heylen, wetenschappelijk medewerkster van de faculteit Ingenieurswetenschappen KU Leuven, toonde aan de hand van enkele praktische voorbeelden aan hoe men van bij de aanvang van de studies geconfronteerd wordt met het oplossen van problemen en het ontwerpen. Prof. dr. ir. Ronnie Belmans (KU Leuven) hield een uiteenzetting over onderzoek versus onderwijs in de ingenieursvorming. Ir. John Dejaeger, gedelegeerd bestuurder BASF Antwerpen, vroeg zich af of de invoering van de bama een oplossing kan bieden voor de industrie. De studiedag werd afgerond met een debat over de verschillende ingenieursopleidingen waaraan ir.theo Creemers (departementshoofd IW&T KH Limburg), Hilde Helsen (depute vice-president Kemira Grow-How), Ludo Froyen, Joseph Neyens en Norbert Van Belle deelnamen. Moderator was Guy Tegenbos van De Standaard. N.L. Een adviesaanvraag per dag VIK staat haar leden met raad en daad bij WOMMELGEM. In ons vorig nummer stelden we het secretariaat van de Vlaamse Ingenieurskamer in zijn geheel voor. In dit en volgende nummers gaan we telkens kort in op één van de aspecten van de dienstverlening aan onze leden. Het ledenadvies mag de spits afbijten. Francine Demaret De VIK bewaakt de kwaliteit van de opleiding en verdedigt de collectieve belangen en de positie van de ingenieur. U kunt bij de VIK terecht voor advies over uw rechten en plichten bij de job als ingenieur, de inhoud van een contract, opzegtermijnen, wettelijke vakantie, concurrentiebeding, enz. Als u advies wil, dan komt u aan de andere kant van de telefoonlijn of aan het andere eind van de computerlijn terecht bij Francine Demaret. Vragen voor advies dienen per e-mail overgemaakt te worden (francine.demaret@vik.be). Behalve ledenadvies staat Francine ook in voor de coördinatie van I-mag, de publiciteitswerving voor het maandblad en de organisatie van prijsuitreikingen, directievergaderingen, vieringen, kaderdagen, enz. Tevens verzorgt zij het secretariaat van de algemeen voorzitter en is zij de coördinator van de Centra en de Regionale Afdelingen. Event-manager en duivel- doet-al dus, maar wellicht niet de enige bij de VIK? "Ons ledenadvies blijkt een belangrijke service aan onze leden te zijn. We kregen de voorbije twee jaar 427 adviesaanvragen binnen. Dat is gemiddeld toch één adviesaanvraag per werkdag. En we krijgen doorgaans een goede respons. De laatste tijd komt vooral de mastertitel aan bod bij de vragen van onze leden. Maar ook evaluaties van de wedde, regelingen bij ontslag, beoordeling van arbeidscontracten en studiemogelijkheden scoren heel hoog bij de verschillende adviesaanvragen die binnenkomen." Wordt u goed betaald of zit u onder het gemiddelde? Als VIK-lid kunt u - op een heel discrete manier - uw wedde laten doorlichten en adviseren. "Als iemand een evaluatie van zijn wedde wil, dan kan hij dat bij ons aanvragen (www.vik.be). Wij bekijken dan profiel, sector, leeftijd en anciënniteit en maken op basis daarvan een weddesimulatie. Zo komt iemand te weten of hij/zij de juiste verloning krijgt en op welke wedde hij mag rekenen." L.V.E. I-mag 18 JANUARI 2006
Netwerk VIK-nationaal Ing. Gert Joos laureaat Wint VIK-prijs Hogeschool voor Wetenschap en Kunst, campus De Nayer Op zaterdag 19 november 2005 werd ter gelegenheid van de diploma-uitreiking aan de nieuwe lichting Ing.'s ook de VIKprijs uitgereikt aan de meest verdienstelijke nieuw gediplomeerde Ing. volgens de criteria, opgesteld door de directie van de campus De Nayer. Dit jaar viel de VIK-prijs te beurt aan Ing. Gert Joos van de afdeling bouwkunde. Docentenkorps en directie selecteerden zijn eindwerk als het beste in die afstudeerrichting. Het eindwerk 'Ontwerp van betonconstructies voor gescheiden afvoeren van regenwater en afvalwater' werd begeleid door de promotoren dr. ir. K. Thooft van het De Nayer Instituut en Ing. S. Maas van Tubobel nv. De VIK-prijs, een cheque van 200 euro, werd overhandigd door Ing. Jan Wauters, voorzitter van de VIK-afdeling Mechelen. Ing. Jan WAUTERS v.l.n.r.: de heer Gilbert Folens, adjunct-departementshoofd van het De Nayer instituut, Ing. Jan Wauters, Ing. Gert Joos en Ing. Joseph Neyens, Alg. Voorzitter VIK. Proclamatie 1 ste promotie Fellow in gerechtelijke expertise WOMMELGEM. Op dinsdag 22 november had in het VIK-huis de eerste uitreiking plaats van de attesten voor de geslaagden voor de VIK-cursus 'Fellow in gerechtelijke expertise'. Ing. Jan Winten reikt attesten uit. Na de verwelkoming door collega Jef Adriaenssens, programmadirecteur van de cursus, was het de beurt aan Ing. Jan Winten, die namens het VIK-vormingsinstituut de attesten en de getuigschriften mocht uitreiken. De zitting werd voortgezet met informatie over de tweede promotie die begint op 28 januari 2006. Ing. Robert Mooren legde de verschillende sessies uit en daarna gaf collega Jos Kestens de nodige uitleg over de mogelijkheid voor de erkenning als VIK-Ingenieur-Expert en de deelname aan het pas opgerichte VIK-Centrum voor Ingenieurs-Experten dat deel zal uitmaken van het VIK-departement Beroepsbelangen. Ing. Etienne BEERNAERTS I-mag 20 JANUARI 2006