Année de foin, année de rien Sinds 14 juli valt er bijna geen drup regen. Het is overal al weer aardig geel. De graanoogst is vreselijk tegengevallen, er is ruim voldoende hooi. Zelfs zoveel dat enkele boeren het stro zelfs doordraaien. Omdat ze er gewoonweg geen plek meer voor hebben in hun schuren. Grote stapels blijven buiten liggen afgedekt met plastic zeilen. Mijn varkentjes doen erg hun best en daarom verdubbel ik hun terrein. Het deel van de moestuin dat ze al hadden hebben ze mooi laag gehouden. Zoals ze door hun nieuwe terrein tunnelen lijken ze wel op nijlpaarden in the bush. Ze lopen heerlijk te genieten van de akkerwindes. Dat vinden ze heerlijk. Er groeit ook nog een nestje zwaluwen op in de tussen ruimte. Het vlieggat wordt goed benut. Als ik het goed tel zitten er weer vier koters in het nest.
Een van de ouders heeft niet zo n zin in de nachtdienst en slaapt liever rustig op het raam van een van onze kamers, Maar nog liever op de lamp in moeders kamer. Niet zelden hoor ik s avonds tumult bij moeders als ze weer bezig is het dier naar buiten te jagen. Met een stel vrienden verhuizen we Laurent naar zijn nieuwe huis. Gelukkig is het die dag iets minder warm want op drie hoog op zijn zolder is het onder het pannendak ook nu nog warm genoeg. De volgende dag zijn we allemaal zo stijf als een plank. Maar de meeste spullen zijn over! Ik verkoop nog 4 rammen voor de fok. Langzamerhand begint het goed te lopen. Net nu ikzelf wat minder schapen ga houden. Maar goede vrienden bouwen net hun kudde op. We vieren Nollies 86 ste verjaardag. We hebben een heel gezellig familieweekend. Met veel plezier en lekker eten en drinken.
Omdat het zo droog is ben ik even bang dat er wat brand in de wei. Maar nee het is slechts Jasper ( een van onze ezels) die even een stofbadje neemt Met veel beregenen weten we de planten bij het terras nog mooi te houden. Gelukkig hebben we onze put! Ook de varkens worden regelmatig beregend. Ze vinden het heerlijk. Daarnaast wordt de aarde eindelijk wroetbaar. De koeien die langs een rivier grazen maken daar dankbaar gebruik van. Ze zoeken verkoeling in het water. Echter een zieke koe onderzoeken midden in de rivier is niet echt eenvoudig.
De zwaluwen bedenken eerder dan normaal dat de tijd in Frankrijk er weer opzit. Rond 22 augustus verzamelt de eerste groep zich op de pergola. En de volgende ochtend zijn ze weg. Zo vliegt de zomer voorbij. In de morgen ruikt het alweer naar de herfst. De bomen worden alweer bruin en mijn peppels laten hun blad al vallen. En in de morgen hangt de mist weer boven de velden. Op de praktijk merken we ook dat het najaar er weer aankomt, de eerste grotere groepen koeien worden alweer op dracht gecontroleerd. Zoals de titel van deze nieuwsbrief al aangeeft is er wel veel hooi, maar verder niet veel. Het is een gezegde uit de streek. Er is maar weinig fruit en al bijna helemaal geen noten. Aan onze hommels ligt het niet. Wit van de stuifmeel zijn ze als ze uit de hibiscus bloemen opstijgen.
Ik eet de enige reine claude pruim op die onze pruimenboom heeft hangen. De 10 mirabellen die er waren vind ik niet eens meer terug. We adopteren een oude poes van Fransen die anders naar het asiel had gemoeten. Een heer op leeftijd. Ach er zijn muizen genoeg. Moeders kreeg op haar verjaardag van Apie zelfs een rat aangeboden. Poes trekt zich weinig aan van de rest van de veestapel en gaat zo zijn gangetje. En na een kleine week wordt het jachtterrein al aardig groter. Maar ik hoef maar te roepen of uit de verte klinkt er gemauw en komt hij aan. Hij kwam als stalpoes maar ik zie hem nog wel een keer naar binnen wandelen. Regelmatig vliegen er s avonds hoornaars naar binnen. Deze grote wespen komen op licht af. Op zich zijn ze niet agressief maar je moet ook weer niet op gaan zitten. Volgens mij zijn de binnenvliegers aan het eind van hun leven. Vaak vinden we ze de volgende ochtend dood op de vloer. Maar in de slaapkamer zijn we er toch niet blij mee. Stel dat ze ineens in het bed vallen. We hebben al in geen weken gras gemaaid. En voorlopig zit er nog niet veel regen aan te komen. Dus groeten we jullie uit een gort droog Bourgogne, Nol en Koos