Berenloop 2013 Hé er is een mailtje van Jan Jorna : zei Rob op een ochtend tegen mij. Jan wil gaan trainen voor de Berenloop op Terschelling. Hij wil er dan samen met die groep een weekendje van maken. Daarop reageerde ik: misschien moeten we dat maar gaan doen, wie weet worden we dan iets sneller. Laten we ons maar direct opgeven. Zo gezegd, zo gedaan. Ja en gelukkig waren wij niet de enige enthousiastelingen. Cees Kuiper, Cees Dubbeld, Lenie Bleeker, Monique Leyen, Monique Kramer en Ab Hoek hadden zich ook al opgegeven. In ieder geval wat gezellige bekende lopers. Jan Jorna maakte een prachtig schema en28 augustus zijn we hiermee van start gegaan op de baan van TAV. Voor ons helemaal nieuw, net als de mensen daar. Dus even een voorstel rondje. Ja en dan is het best moeilijk om alle namen direct te onthouden. Ach dacht ik nog, daar krijg ik 10 weken de tijd voor, dus dat komt vast goed. De training bestond uit Yasso s, korte wedstrijdloopjes, clubtraining en lange duurlopen. Ja en met zo n duurloop krijg je toch echt wel een band met elkaar. Vooral na het lopen met een koppie toe met wat lekkers. (zoals Jan altijd zegt). Dus verschenen we weinig meer op de baan, dus de eerste mailtjes kwamen al heel gauw binnen. zijn jullie geblesseerd of is er iets anders. Het gaf mij toch wel een goed gevoel dat men ons miste. Maar eigenlijk misten wij de baan ook wel. De training van TAV was om 19u en eigenlijk had ik het idee dat ik mijn eten nauwelijks kon kauwen of we moesten al weer in de hardloopkleding. Hup in de auto Lenie, Cees Dubbeld en Cees Kuiper ophalen. Dat zal ik wel missen want dat was altijd erg gezellig. Net als de trainingen. We werden echt opgenomen door de TAV ers. Iedere week kregen we keurig een mailtje van het berenteam(zo noemde ze zich, maar die naam hebben ze ook waargemaakt) bestaande uit Jan, Marjan, Marja en Vok. Dit mailtje kregen we ook de laatste week met daarin de planning en een lijstje wat je allemaal mee moest nemen. Het leek wel of we een week gingen. De auto zat helemaal vol, want Lenie en Cees hadden ook al zoveel mee. Zo gingen we op weg. De afspraak was 9.15u bij Marja, daar zouden we wat koffie en thee drinken. Het was helemaal voor elkaar. Statafels, koffie,thee, koek en cake. Helemaal goed. En dan zie je mensen binnen komen en dan denk je: hé wat zie jij er anders uit in je gewone kleding en je haar los. Daarna reden we in colonne naar Harlingen. Daar aangekomen, bagage uit de auto s en de chauffeurs brachten de auto s naar een besproken parkeerplek. Johan was er ook, maar kwam vertellen dat hij helaas niet mee kon. Dit omdat zijn vrouw net geopereerd was. Hier vandaan werden ze weer naar de boot gebracht. Allemaal had zijn vervoersbewijs klaar, behalve Willem, die had hem vergeten uit te printen. Gelukkig was het druk, zodat hij zo door kon lopen. Pff, gelukkig. Twee uur op de boot is toch wel lang. Maar gelukkig had ik de krant in de rugzak gedaan. Die werd dan ook door iedereen van voor tot achter gelezen. Af en toe iets eten, drinken en even op het dek kijken en zo ging de tijd toch wel snel. In Harlingen gingen we als pulletjes achter Kees aan, want die regelde dat we als groep goedkoper met de bus konden. In Hoorn aangekomen moesten we nog ongeveer 300 meter lopen voor we bij de Hoge school aankwamen. Daar waren 2 grote en 2 kleinere slaapzalen. Cees, Gerarda, Monique en Ate op een kamer. Cees, Thea, Rob en ik op een kamer. En de mannen en vrouwen op een aparte kamer. Er stonden allemaal stapelbedden. Dat werd dus alleen slapen, dacht ik nog.
Toen iedereen zijn bed op had gemaakt stond er thee en koffie met een soort taaikoek voor ons klaar. Nooit meer aan gedacht dat het een beetje fris zou zijn. Daarom kreeg Rob het koud in zijn overhemd dus moesten we nog om een vest of trui. Alleen is het geen Schagen in dat plaatsje. Er is daar niet zoveel. Dus wij bij een winkel gevraagd. En die had nog wat vesten in de uitverkoop. Daar was Rob wel erg blij mee. Wij weer terug, maar het was nog een beetje vroeg om al bij de open haard zitten, daarom besloten we een stukje te gaan lopen. Daar we vlak bij het strand zaten, leek ons dat wel een goed idee. Onderweg kwamen we vlaggetjes, drinktafels, pijlen en bordjes tegen voor de marathon. De voorbereiding was dus al begonnen. Na de wandeling waren de mannen niet meer te houden (allemaal kleine pyromaantjes) de haard moest aan. De flesjes bier werden getoverd uit de koelkast en de flessen wijn werden aangebroken. We waren dus met echte atleten op pad. iedere consumptie moest je noteren en zouden we bij vertrek afrekenen. Om zes uur werden we verzocht om aan tafel te gaan. Daar was een aparte zaal voor. Hier zat ook al een groep renners met trek. Aan tafel werden we bediend, eerst een soepje vooraf, gevolgd door pasta (voor de koolhydraten) saus,salade en een vanillepuddinkje toe. Heerlijk! Tijdens het toetje kreeg iemand een telefoontje, de marathon was afgelast. Arme Monique, ze had zich er zo goed op voorbereid. Iedereen was van slag, want over de ½ marathon zouden ze zondagochtend beslissen. Ab zette wat koffie en vervolgens besloten we om het maar naast ons neer te leggen. We zouden hoe dan ook gaan lopen en gewoon lekker genieten. Na de koffie kwamen er weer wat drankjes.
Jan had wat spelletjes op papier gezet (erg leuk) en om 10.15u besloten we met een koppeltje naar het café van Hessel te gaan. Ja want wie op Terschelling is moet natuurlijk naar Hessel. De rest bleef Keezen. Het was niet erg druk bij Hessel en na de pauze besloten Rob en ik toch maar bed te gaan, want ja je moet wel uitgerust zijn. Cees en Thea waren er nog niet. Toen ook zij in bed lagen probeerden we te slapen. Dat viel niet echt mee. Rob was ontzettend aan het snurken. Ja en thuis geef ik hem dan een por, maar op een stapelbed lukt dat niet erg. Hij lag namelijk onder. Zo viel ik slecht in slaap. Maar slaap je niet dan rust je toch, is toch het spreekwoord. Om half 8 werd ik wakker. Iedereen was nog in volle rust. Daar we voor ons vieren maar een douche hadden, dacht ik: laat ik maar gaan douchen, dan ben ik maar klaar. Zo gezegd zo gedaan, sporttenue aan. Rob volgde al snel, waarna we maar even een rondje gingen wandelen door het bos. Zodat Cees en Thea even het rijk alleen hadden. Op de gang kwamen we al meerdere tegen die het zelfde van plan waren. Ja en toen kwam het berichtje van Jos en Richard. Ook de ½ marathon was afgelast vanwege het slechte weer wat op komst was. Storm, onweer en heel veel regen. Wat ontzettend jammer. Toch zat iedereen met een blij gezicht aan het ontbijt. Ja het was jammer maar nu we er toch zijn. Er werd besloten om met de bus naar de start te gaan en zo met de wind in onze rug terug naar het complex te lopen. Ook Thea en Gerarda zouden dit wandelend gaan doen. Dus na een goed ontbijt pakten we de bus. Bij de halte stopte er tot tweemaal toe politie om te zeggen dat het was afgelast. Zij dachten dat het bij ons nog niet bekend was. Bij de visboer vlak bij de start konden we ons T shirt halen en vervolgens met onze gifgroene shirts aan liepen we als groep door het bos en over het strand. Op het strand was het wel erg slecht. De hardlopers die we tegen kwamen hadden het erg zwaar. Aangekomen bij het complex, haakte er een aantal mensen af. Wij maakten er nog een lus bij zodat we er ongeveer 17km op hadden
zitten. Dat vond iedereen wel voldoende. De groep die afgehaakt had was al gedoucht dus men hoefde niet al te lang te wachten. Na het douchen pakte iedereen zijn lunchpakketje en zaten we heerlijk bij de openhaard te lunchen. Na een koffierondje besloten een aantal mannen een Bockbiertje te gaan halen bij een kroegje. Ach ik besloot ook maar om mee te gaan. Na twee cafeetjes bleek dat die nog gesloten waren. Ja het was ook wel een beetje vroeg, 15 uur s middags. Er zijn dagen dat ik dan nog niet aan de borrel zit. Gelukkig was het café van Hessel wel open. Toen we net aan een Palm bockbiertje zaten kwam Hessel binnen. We hadden een leuk gesprek met hem en hij vroeg ons om mee te gaan naar zijn muziekstudio. Dat was ontzettend leuk. In een half uur waren we helemaal op de hoogte van het wel en wee van de studio. Daarna dronken we nog een of twee biertjes en liepen terug naar de rest. Die alweer bij de open haard zaten. Om zes uur zaten we weer aan het diner, wat nu bestond uit een kleine salade gevolgd door een spinazie quiche en griekse yoghurt met honing. Daarna weer koffie bij de open haard gevolgd op natuurlijk weer wat drankjes. Vooral Ab was het die dat van achter de bar allemaal regelde. Ik heb hem al gevraagd of ik hem eens kan inhuren. Om 10.15u werden de poederdozen te voorschijn gehaald, terwijl de mannen buiten stonden te wachten, want we moesten naar Hessel. Daar aangekomen was het ontzettend druk. We besloten om een potje te maken. Na twee biertjes kwamen we los, ja en natuurlijk van de flessen champagne die Hessel uit deelde aan de gedupeerde atleten. Achterin hadden we een eigen dansplek. Iedereen deed mee. En genoot. Maar van al dat gedans was de hitte wel erg opgelopen dus Rob en ik besloten om even naar buiten te gaan. Bij de deur namen we de beslissing om toch maar terug naar bed te gaan. Thea was er ook al, alleen Kees ontbrak. Om half vier hoorde ik stilletjes Kees binnen komen. De volgende morgen zaten er een aantal duf aan het ontbijt, ja wat wil je als je pas half vier in je bed ligt. Ze hadden namelijk nog even in de recreatiezaal nagezeten en pyromaantje gespeeld, toch Cees? Na het ontbijt nog even koffie gedronken en de consumpties berekend. Ja en toen was het tijd om weer richting boot te gaan. Bij de boot aangekomen hebben we alle bagage op een hoop gegooid en zijn de stad ingelopen. Je begrijpt, er waren mannen bij dus winkelen was echt geen optie. Dus maar weer een zitgelegenheid opzoeken. Uiteindelijk vonden we er een waar we met z n allen konden zitten. Hoewel met z n allen, er waren er natuurlijk ook weer zoek. Die druppelden later binnen. Na koffie, thee en sommigen een cranberry gebakje, zeg maar gewoon een kwart taart.( Volgens hen moest je die gegeten hebben), gingen we naar de boot. En daar stond een ontzettende rij mensen. En dat bleek ook wel. De boot was stampvol. Uiteindelijk vonden we met een aantal nog een plekje onderin. Na wat gezeten te hebben zijn we verhuisd naar bovenop het dek, waar het zonnetje scheen en waar bleek dat de boot toch wel erg schommelde vanwege de wind. Toen we bijna aanmeerden moesten we nog even onze handbagage halen en wat zagen we, Kees Klaver lag te slapen. Ja bij nacht de
man? We hebben hem toch maar even wakker gemaakt! Bij aankomst stonden er twee busjes klaar, waar we allemaal in konden om zo alle auto s te halen. Vervolgens kon iedereen na een aantal omhelzingen naar huis. En iedereen riep volgend jaar weer. We hebben namelijk al een optie op het verblijf. Alsnog bedankt Jan, Marjan, Marja en Vok volgens mij was het weekend voor iedereen geslaagd.