Met de Wielerbroeders fietsen in The Dales, Engeland 2015

Transcriptie

1 Met de Wielerbroeders fietsen in The Dales, Engeland 2015 Langzaam kwam het grote schip in beweging. Tientallen fietsers, waarvan de Wielerbroeders de vaste kern vormen, hadden inmiddels hun hut gevonden of stonden reeds op het dek met een lekker biertje in de hand. Anderen namen tijd voor een aangename douche. Dat was wel nodig want een paar enthousiastelingen waren zelfs al per fiets richting IJmuiden afgereisd. De bedoeling was om de oversteek te maken naar Engeland om daar een paar dagen samen te gaan fietsen en intussen te genieten van de mooie natuur en schitterende omgeving van The Dales. Op donderdagmiddag vertrokken we dus vanuit IJmuiden richting Newcastle. Aan het begin van de avond stond een heerlijk dinerbuffet op ons te wachten wat we in een apart zaaltje op de boot lekker opgegeten hadden. Het idee was ontstaan om telkens als we samen zouden eten om beurten een paar broeders aan het woord te laten om iets over zichzelf te vertellen. En dat mocht best wat verder gaan dan je voornaam en of je al dan niet getrouwd was. Sommigen waren behoorlijk open en er werden toch ook best zwaardere thema s aangesneden. Dat mocht ook en was zelfs de bedoeling; naast de fysieke uitdaging van een weekendje fietsen wilden we er ook voor elkaar zijn, ook al kenden we lang niet iedereen persoonlijk. Maar in de vertrouwelijk sfeer van de Wielerbroeders kon er toch veel verteld worden. Zo werd er verteld over huwelijk, gezin, werk en kerk en alles waar een man maar wat graag druk mee is.

2 Na het eten was er op de diverse dekken (binnen of buiten) nog meer dan voldoende tijd om verder kennis te maken en gezellig wat te praten. Om de volgende dag fris en fruitig aan de tocht te kunnen gaan beginnen wilden we het allemaal niet te laat maken en weldra lagen wij allen rustig te slapen met het vredige geronk van de scheepsmotoren of een hutgenoot- op de achtergrond. Op vrijdagmorgen was het land in zicht! Maar met de lage snelheid van de boot duurde het nog wel even voordat we werkelijk in de haven lagen en konden we eerst nog eens even uitgebreid van het ontbijtbuffet gebruik maken. Ook daar stelden weer een aantal broeders zich voor en luisterden we naar de gebruikelijke dagopening. Toen de boot eenmaal aangemeerd lag konden we allemaal van boord met de racefiets in de hand. Onze koffers en verdere bagage werd in de auto s gedaan van onze soigneurs. Op de agenda stond een tocht van een kleine 140 km van Newcastle naar Grinton die we natuurlijk aan de linkerkant van de wegen moesten gaan afleggen. Alhoewel, zo natuurlijk voelde dat niet en regelmatig moesten we eraan denken dat we nu écht in Engeland waren. De tocht van vrijdag bleek in de praktijk toch was zwaarder dan aanvankelijk gedacht. Het terrein gaat daar op-en-neer en je kunt bij wijze van spreken geen kilometer rijden zonder even te moeten schakelen en er was behoorlijk wat last van tegenwind en regen. Het viel een paar mensen dermate tegen dat ze ervoor kozen om het laatste stukje met de auto s mee te rijden. En weer anderen hielden stug vol zodat uiteindelijk aan het eind van de middag iedereen heelhuids in Grinton is terecht gekomen.

3 In Grinton overnachtten we in een Hostel, met 4 of 6 personen per kamer. Op de gangen waren meer dan voldoende douches zodat iedereen op tijd fris gewassen aan de gemeenschappelijke avondmaaltijd kon plaatsnemen. Na het eten werd er nog wel een biertje genoten, maar het gros koos ervoor om weer bijtijds naar bed te gaan. Met het oog op de rit van vrijdag werd gezamenlijk besloten om de geplande tochten van zaterdag wat in te korten. Maar ze waren er niet minder mooi om! Nabij Grinton is de omgeving werkelijk schitterend!

4 Een kleinere groep heeft nog een kasteel en de watervallen bezocht. En in de loop van de zaterdag was iedereen weer terug in het hostel. Na het eten hebben we samen nog even stevige pint gevat in de plaatselijke pub. Op zondagmorgen aanvaardden we de terugreis weer richting Newcastle. En net als op de heenreis pakten sommige het gehele traject per fiets en andere maakten gebruik van auto of trein. In Newcastle lag de Ferry alweer op ons te wachten en konden we allemaal weer aan boord. Het was zaak om even goed te kijken waar de bagageauto s stonden want anders moest je de nacht op de boot doorbrengen in je race-kloffie. En da s niet lekker. En zachtjes voer de boot ons -door de nacht- weer terug naar Nederland, waar we op maandagmorgen de haven binnen liepen.

5 Na iedereen gedag gezegd te hebben ging ieder weer zijns weegs. En we wensten elkaar een oprecht tot ziens want achter de schermen werden alweer plannen gesmeed voor volgend jaar Wie weet waar we dan weer heen gaan! Wielerbroeders, 2015