BOMENPLAN ZUIDHOORNSEWEG ' ' ÏS 1 àtŭátmi
ĮQQļ Gemeente Inhoudsopgave 6. Aesculus Hippocastanum... 8...8 1. Inleiding... 3 2. Populus Canescens... 4... 4 Toepassingen... 4 Ziekten... 4 7. Alnus x spaethii Spaeth... 9...9 3. Ulmus New Horizon... 5...5 Ziekten...5 4. Juglans Regia... 6... 6 5. Acer Campestre... 7... 7 Toepassingen...7 2 cìäasbw
1. Inleiding In het door de Raad vastgestelde DO van Vermeulen Windsant is een robuuste boombeplanting opgenomen (Populus canescens). Deze bomen worden zeer fors en markant vormen een schakel tussen dorp en open landschap. De toevoeging van een aantal bijzondere bomen op kenmerkende punten draagt hier aan bij. Oostkant tracé Aan de "oostkant" van de weg (bestaande deel Zuidhoornseweg) vanaf de Rijksstraatweg tot aan de Reinier de Graafweg zijn geen nieuwe bomen voorzien omdat hier namelijk al bomen (en hagen) staan. Keuze voor 6 verschillende boomsoorten. Zoals uit de ontwerptekening (bijlage 2a) en het onderzoeksrapport van Arcadis (bijlage 1) zijn er 6 bomensoorten geprojecteerd bij de aanleg van de Zuidhoornseweg. In de besteksuitwerking is dan ook gekozen voor een afwisseling van verschillende boomsoorten. Op de langere trajecten zelfs twee boomsoorten langs één wegdeel. Door de afwisseling is het bomenbestand beter opgewassen tegen mogelijke boomziekten. Aanplanten van een monocultuur is dan ook onverstandig. De zes boomsoorten zijn:» Populus Canescens;» Ulmus New Horizon;» Juglans Regia;» Acer Campestre;» Aesculus Hippocastanum;» Alnus x spaethii Spaeth In de navolgende hoofdstukken is per boomtype een omschrijving opgenomen. 3 cìäasbw
2. Populus Canescens ĩ - ģį f'j- 7- mmm ś' tt 'V TM V : " f.i* * ;;4, : *:«r ; HM V...u#'1 w: V '. ĴLÌ 'í Xļi I w-s De boom kan tot 20-25 m hoog worden en vormt een dichte kroon met grillig gevormde takken. De bast blijft lang glad en lichtgrijs tot donkergrijsgroen. Bij oude bomen is de dan donker geworden schors netvormig gegroefd. De twijgen zijn licht behaard. De knoppen zijn roodbruin en alleen aan de basis behaard. Eindknoppen zijn groter dan de zijknoppen. De 7-8 cm grote, driehoekige tot eironde, gelobde bladeren zijn afwisselend geplaatst, hebben bij het uitlopen in april een zilverachtige grauwgroene kleur. Later is de bovenkant glanzend groen en de onderkant viltig grijsgroen tot kaal bruingroen. De bladstelen zijn zijdelings, licht afgeplat en 5 cm lang. In de herfst kleuren de bladeren goudgeel tot geel. De boom heeft een krachtige, oppervlakkige en verspreide wortelgroei. Toepassingen De grauwe abeel is windvast en wordt vooral gebruikt voor rijbeplantingen langs wegen en brede straten. Ook komt de boom in de binnenduinen voor. Ziekten De grauwe abeel heeft een goede weerstand tegen de populierenroest Melampsora larici-populina. De grauwe abeel (Populus canescens) is een populier uit de sectie Leuce en de subsectie Albidae (abelen). De grauwe abeel wordt wel beschouwd als een kruising van de witte abeel (Populus alba) en de ratelpopulier (Populus tremula). De plant komt voor in Klein-Azië en in Zuid- en Midden-Europa. In Nederland wordt de boom al heel lang aangeplant. 4 ät&ébw
3. Ulmus New Horizon [i.ş.' '/f* yp tijdig opkronen behoren tot de standaard receptuur om deze iep uit te laten groeien tot de majestueuze toekomstboom die haar naam ons doet beloven. In tegenstelling tot zijn oudere soortgenoot 'Sapporo Autumn Gold', heeft 'New Horizon' in eerste instantie een compacte, piramide vorm, met relatief dicht gebladerte, bestaande uit donkergroene, elliptische bladeren < 12 cm lang door 7 cm breed, soms zonder de asymmetrische honken typisch van het geslacht. Ziekten 'New Horizon' heeft een zeer hoge weerstand tegen iepziekte, gewaardeerd 5 van de 5 in Europa. Ulmus 'New Horizon' is de bekendste en tot nog toe meest geplante Resista-kloon. De naam is zeer juist gekozen, want deze hoog-resistente iep, gekweekt op eigen wortel stond in Nederland aan de wieg van het herwonnen vertrouwen in de iep, nadat de iepziekte eind jaren negentig van de vorige eeuw weer fel de kop op stak. Door de lossere groeivorm voldoet ^ew Horizon' veel beter aan het beeld van de oude Hollandse iep de stijvere klonen ^lumena', Tobel' of ^lant^n'. ^ew Horizon' is een snelle groeier en heeft, net als veel andere iepen, neiging tot vergaffelen. Correctiesnoei in de jeugdfase en 5 cìäasbw
4. Juglans Regia 'Á'-'V f.ř Bij het ouder worden krijgt de grijze stam een diep gegroefde bast. De boom vormt laddermerg in de twijgen. De jonge takken zijn olijf-bruin en de oudere takken zilver-grijs. De schors heeft verspreide brede groeven met een ruwe textuur. De boom heeft 25-40 cm lange oneven geveerd samengestelde bladeren, met 5 tot 9 deelblaadjes per samengesteld blad. De drie grootste deelblaadjes bevinden zich aan het uiteinde en zijn 10-18 cm lang en 6-8 cm breed. De deelblaadjes aan de basis van het blad zijn kleiner (5-8 cm lang). De mannelijke bloemen zijn hangende katjes van 5-10 cm. De vrouwelijke bloemen vormen zich in clusters van 2 tot 5. De schil van de bolster is glad en groen van kleur met witte spikkels. De noot is bruin en licht geribbeld. 'HŴÍ :. ' ļ m De walnoot of okkernoot (Juglans regia) is een plant uit de okkernootfamilie (Juglandaceae). Om een onderscheid te maken met het geslacht Juglans, dat eveneens walnoot heet, wordt de soort ook voluit gewone walnoot of Perzische walnoot genoemd. Andere soorten die onder het geslacht Juglans vallen zijn bijvoorbeeld de witte walnoot en de zwarte walnoot. De boom kan een hoogte tot 15-30 m bereiken en kan een meer dan 10 m brede kroon ontwikkelen. Hij vormt een ronde, half-open kroon. 6 ät&ébw
5. Acer Campestre Mmmwm ft a:* De Spaanse aak of Veldesdoorn (Acer campestre) is een plant uit de zeepboomfamilie (Sapindaceae). ĮQQļ Gemeente a a a a a tot de Gladde iep zijn de knoppen echter rood en tegenoverstaand. Het blad is veel kleiner dan van andere esdoorns en bestaat uit drie of vijf slippen, die zelf golvend tot gelobd zijn. De lobben zijn stomp, mat groen en aan de onderzijde behaard. De hoofdnerf is lichter van kleur en in de bladsteel zit melksap. In de herfst heeft de Spaanse aak een goudgele herfstkleur, maar kan in Zuid-Limbura ook rood zijn. De rechtopstaande bloemtuilen verschijnen van mei tot juni, tegelijkertijd met of net na de bladeren. De bloemen zijn vrij klein, onopvallend en groengeel van kleur. De soort is meestal eenhuizia. soms tweehuizia. met in aanleg tweeslachtige bloemen, die echter functioneel eenslachtig zijn. De vrucht is een samara, waarbij de vleugeltjes in eikaars verlengde liggen. Hierdoor zijn ze gemakkelijk te onderscheiden van die van de gewone esdoorn en de Noorse esdoorn. Het duurt achttien maanden voordat de zaden ontkiemen. De plant laat zich goed snoeien en wordt dan ook vaak in hagen gehouden, maar kan beter niet in het voorjaar gesnoeid worden omdat hij dan gaat "bloeden". Toepassingen De Spaanse aak is geschikt voor alle bodemsoorten met uitzondering van zeer arme, droge zandgrond en natte bodems. Van nature uit komt hij vooral voor op vochtige kalk- en leembodems, zowel in beuken- en haagbeukenbossen, als langs bosranden. Hij is windbestendig, geschikt voor zonnige en schaduwrijke plaatsen en is bestand tegen luchtverontreiniging en strooizout. Wanneer onvoldoende kalk in de bodem aanwezig is, blijft hij in schaduwrijke omstandigheden (dicht loofbos) echter spichtig. De Spaanse aak is meestal een struik, zelden een boom die 10 à 12 m hoog en 10 m breed kan worden. Uitzonderlijk bereikt een boom een hoogte van 25 m. Het is een traaggroeiende soort die 200 tot 300 jaar oud kan wordenm. De takken zijn olijfgroen tot geelbruin en jonge takken zijn lichtbehaard. De takken vertonen vaak kurklijsten waardoor in de winter verwarring met de gladde iep mogelijk is. In tegenstelling 7 ät&ébw
6. Aesculus Hippocastanum ir-r1* ;. Týh. '-V v«- De witte paardenkastanje (Aesculus hippocastanum) is een snelgroeiende boom uit de zeepboomfamilie (Sapindaceae). De soort komt van nature voor in de Balkan. De soort wordt in andere gematigde streken van de wereld veel aangeplant vanwege de sierwaarde. Deze boom werd rond de 17e eeuw ingevoerd in Noordwest-Europa. Omdat de boom goed bestand is tegen luchtvervuiling wordt de paardenkastanje veel toegepast in openbaar groen. Hij kan 30 m hoog worden, maar is meestal korter. De boom groeit goed op kleigrond of a Gemeente * ÉAÉ m a a a a a leemhoudende grond, maar hij gedijt ook in andere grondsoorten. De witte paardenkastanje kan tot 250 jaar oud worden. De witte paardenkastanje heeft een hoge, koepelvormige kroon met een korte, dikke, meestal naar linksdraaiende stam. De boomschors is donker grijsbruin of roodachtig bruin. Deze schilfert af in plakken. De grijze of rozebruine twijgen zijn stevig en hebben bleke kurkporiën. De hoofdtakken verlopen meestal horizontaal, terwijl jongere takken verticaal gericht zijn. De knoppen die hieraan zitten, zijn opvallend groot en spits. De grootte is ongeveer 2,5 x 1,5 cm. De knoppen zijn glanzend donker roodbruin, zeer harsachtig en kleverig. De boom heeft samengestelde, tegenoverstaande bladeren. Ze zijn handvormig en zijn gedeeld in vijf tot zeven deelblaadjes. Elk deelblaadje is 10-25 cm lang, omgekeerd eirond, wigvormig toegespitst en ongesteeld. De bladeren zijn dubbelgetand. De bladsteel kan tot 20 cm lang worden. Als de bladeren net aan de boom zitten, zijn ze aan de onderkant geelachtig groen en aan de bovenkant donkerder. De bovenkant is glad, de onderkant kalend of viltig. De herfstkleuren zijn goudgeel, oranjeachtig en rood. Als de bladeren afvallen, blijft er een hoefijzervormig litteken op de tak achter. De bloemen van de witte paardenkastanje staan in eindstandige bloeiwiizen. zijn circa 2 cm in doorsnede en hebben gerimpelde witte kroonblaadjes, die aan de voet rood of geel gevlekt zijn. De bloempjes vormen cilindrische of piramidale pluimen van 15-30 cm lang die rechtop staan. De witte paardenkastanje staat in bloei in begin mei. De vruchten zijn groen, bolvormig en hebben korte stekels (bolsters). Ze hebben een doorsnede van ongeveer 6 cm. Ze zijn rijp in september. Ze splijten dan open en laten twee of drie kastanjes vrij met een glanzende mahoniebruine kleur. 8 cìttaslms
7. Alnus x spaethii Spaeth katjes zijn langwerpig en hangen. De vrouwelijke katjes zijn eivormig tot langwerpig-eivormig en staan min of meer rechtop. Na de bevruchting groeien de vrouwelijke katjes uit tot groene, ribbelige kegeltjes. Deze rijpen in de herfst tot de zogenoemde elzenproppen (kegels zonder zaad), die nog wel een jaar aan de boom kunnen blijven zitten Snelgroeiende forse boom, een hybride tussen A. japonica en A. subcordata. In eerste instantie groeien de takken recht omhoog, later buigen ze horizontaal af. Jonge takken zijn grijsgroen en oudere takken kleuren bruingroen en zijn voorzien van vele lenticellen. De bladknoppen staan op kleine steeltjes. Het verspreid staande, scherp gezaagde en donkergroene blad wordt circa 15 cm groot en loopt paarsachtig uit. Het is langwerpig tot eirond, verschijnt al vroeg in het voorjaar en blijft lang aan de boom. Vaak al eind januari verschijnen de eerste bruingele katjes. Groeit op alle grondsoorten en is goed winterhard. Heeft geen problemen met (zee)wind. Alnus spaethii is een hoog gewaardeerde en veel toegepaste els. (Alnus) is een geslacht uit de berkenfamilie (Betulaceae). Het geslacht omvat circa dertig soorten die op het noordelijk halfrond voorkomen. Het zijn vochtminnende loofbomen die bloeien voordat de bladeren verschijnen. In de Benelux komen er twee soorten van nature voor: de zwarte en de grauwe els. De bladeren lijken op die van de hazelaar. Ze vallen groen van de boom en vertonen dus geen herfstkleur. De soorten zijn eenhuizig en hebben dus zowel mannelijke als vrouwelijke bloeiwijzen. Deze worden katjes genoemd. De mannelijke 9 ät&ébw