COMMISSIE BEZWAARSCHRIFTEN Jaarverslag 2014
Inhoud 1. Inleiding 5 2. De commissie bezwaarschriften 7 3. Ontwikkelingen in het bestuurs(proces)recht 9 4. Bezwaarschriften in cijfers 11 5. Beroep en hoger beroep 15 6. Conclusie en aanbeveling 19
Inleiding 1 De commissie bezwaarschriften biedt u het verslag over het jaar 2014 aan. De gemeentelijke bestuursorganen hebben destijds deze zogenaamde artikel 7:13-commissie ingesteld, zijnde een onafhankelijke commissie van advies die bezwaarde hoort en schriftelijk advies uitbrengt aan het betreffende bestuursorgaan over de te nemen beslissing op het bezwaarschrift. Dat betreft in de meeste gevallen een advies aan het college van burgemeester en wethouders en soms aan een ander bestuursorgaan. Het bezwaarschrift moet zijn gericht tegen een besluit als bedoeld in de Algemene wet bestuursrecht (hierna Awb): een schriftelijke beslissing van een bestuursorgaan, inhoudende een publiekrechtelijke rechtshandeling. De commissie is niet bevoegd ten aanzien van bezwaarschriften die zijn ingediend tegen besluiten op grond van de gemeentelijke belastingverordeningen of de Wet waardering onroerende zaken en kortweg gesteld bestuursrechtelijke geldschulden als bedoeld in titel 4.4 van de Awb. Dit jaarverslag is op dezelfde leest geschoeid als voorgaande jaarverslagen. Het geeft niet alleen inzicht in het aantal bezwaarschriften, maar ook over de adviezen die daarover zijn uitgebracht. De commissie beveelt het jaarverslag van harte in uw aandacht aan, niet in het minst omdat de Awb in al haar facetten, dus incl. de bezwaarprocedure, een belangrijk instrument is voor het openbaar bestuur. Zij hoopt dat het verslag een goed beeld geeft van haar werkzaamheden in 2014 en mag bijdragen aan de kwaliteit van besluitvorming in het primaire proces. Namens de commissie bezwaarschriften, Annebeth Evertz, voorzitter kamer sociale zekerheid Maurits van Belzen, voorzitter kamer algemene zaken 5
6
De commissie bezwaarschriften 2 De zittingsperiode van de commissie loopt parallel met die van de gemeenteraadsleden. Dat vormde aanleiding tot het voeren van evaluatiegesprekken met de commissieleden vóór de verkiezingen en dat heeft vervolgens geleid tot een gewijzigde samenstelling van de commissie. Verder is het aantal bezwaarschriften dat om advies aan de kamer algemene zaken is voorgelegd de laatste jaren redelijk stabiel, maar wel zodanig dat de twee kamers tot één zijn geformeerd. Ook het aantal zittingsdagen van deze kamer is teruggebracht tot ongeveer 10 op jaarbasis. Zowel de kamer algemene zaken als de kamer sociale zekerheid (elk bestaande uit een voorzitter en twee leden, bijgestaan door een secretaris) hebben nu een vaste voorzitter en roulerende leden. Sinds 1 april 2014 zijn de kamers als volgt samengesteld: Kamer algemene zaken voorzitter Maurits van Belzen leden Marco Vermeirssen Marjoleine in t Veld Rachel van der Weel-van der Neut plaatsvervangend lid Martijn Spruijt Kamer sociale zekerheid voorzitter Annebeth Evertz leden Jan Peter Stevense Martijn Spruijt Sacha Bruijnincx plaatsvervangend lid Marco Vermeirssen secretarissen René Wesel (coördinator cluster juridische zaken) Petra van Oosterhout Piet Verkaart administratieve en secretariële ondersteuning Irene Hanse-Kappers Christine Oprel De heren Jos van Nassau, voorzitter van de kamer algemene zaken; Wierd Henstra, voorzitter van de kamer sociale zekerheid; Albert de Wilde, lid van de kamer sociale zekerheid; Hans van Hoek, lid van de kamer algemene zaken, hadden in een eerder stadium al te kennen gegeven niet voor een herbenoeming in aanmerking te willen komen. De commissie is deze leden veel dank verschuldigd voor de wijze waarop ieder op zijn eigen wijze zich van zijn taak heeft gekweten. De commissie heeft op gepaste wijze afscheid van hen genomen. 7
8
Ontwikkelingen in het bestuurs(proces)recht 3 Decentralisaties sociaal domein Het verslagjaar 2014 wordt gekenmerkt door de voorbereidingen op de drie grote decentralisaties in het sociale domein, die wettelijke basis hebben gekregen in de nieuwe Wmo, de Participatiewet en de Jeugdwet. Deze wetten zijn op 1 januari 2015 in werking getreden. Nog meer dan voorheen wordt de gemeente daarmee verantwoordelijk voor de maatschappelijke ondersteuning van haar inwoners. De commissie beseft dat deze wetgeving in de aanloopfase een zware wissel heeft getrokken op het bestuurlijk en ambtelijk apparaat, maar naar zij heeft begrepen is de gemeente Schouwen-Duiveland voldoende voorbereid op de toepassing en uitvoering van deze grootscheepse transitie. In het vorig jaarverslag heeft de commissie de verwachting uitgesproken dat het aantal bezwaarschriften, voortvloeiend uit deze nieuwe wetgeving aanzienlijk zal toenemen, aangezien de focus bij gemeenten wordt verlegd van het fysieke naar het sociale domein. In de vakliteratuur wordt gekscherend gesteld dat de steunkous de nieuwe stoeptegel is. Voor de kamer sociale zekerheid en de secretarissen leidt de transitie in het sociaal domein tot een noodzakelijke verdiepingsslag op dit specifieke rechtsgebied. Bijkomend voordeel is echter dat de leden van de kamer sociale zekerheid in de dagelijkse praktijk op dit terrein werkzaam zijn. Hausse aan Wob-verzoeken De commissie is ermee bekend dat de gemeentebesturen tijdens het verslagjaar bestookt zijn met grote aantallen verzoeken om informatie als bedoeld in de Wet openbaarheid van bestuur. In Schouwen- Duiveland was dat niet anders. De commissie waakt ervoor Wob-verzoeken op voorhand als oneigenlijk te kwalificeren, maar zij heeft toch de indruk dat het sommige verzoekers louter om verbeurte van de dwangsom te doen is geweest. Oneigenlijke Wob-verzoeken zijn verzoeken die niet zozeer gericht zijn op het verkrijgen van informatie, maar bijv. op het frustreren van de overheid, het verdienen van geld door het verbeuren van dwangsommen of het innen van proceskostenvergoedingen. Wat daarvan ook zij, oneigenlijk gebruik van een wettelijk recht mag niet te snel worden aangenomen, laat staan van misbruik van procesrecht. Dat laatste heeft de afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State in Wob-uitspraken nog maar een enkele keer aangenomen. Nieuwe werkwijze bestuursrechter De bestuursrechter heeft zijn werkwijze aangepast: van toetser die vooral uitspreekt hoe het indertijd niet had gemoeten tot een geschilbeslechter met aandacht voor actuele en toekomstige belangen van partijen. Het met partijen in gesprek gaan over hun belangen tijdens een zitting, waar juridische haarkloverijen zoveel mogelijk worden vermeden, sluit naadloos aan bij het beeld van bestuursrechtspraak dat de wetgever voor ogen staat. 9
10
Bezwaarschriften in cijfers 4 4.1 Algemeen In dit hoofdstuk behandelen wij de cijfermatige gegevens over het verslagjaar 2014. De cijfers worden weergegeven per kamer, en wel als volgt: 1. de werkvoorraad per 1 januari 2014, zijnde het aantal bezwaarschriften dat op die datum nog behandeld moest worden door de commissie of nog afgehandeld moest worden door het bestuursorgaan; 2. het aantal ingediende bezwaarschriften over het gehele jaar 2014; 3. de totale werkvoorraad in 2014 (1 plus 2); 4. het totale aantal door de commissie behandelde bezwaarschriften in 2014; 5. de werkvoorraad per 1 januari 2015 (3 minus 4). Dat betreft deels ook bezwaarschriften waarop door het bestuursorgaan nog niet is beschikt. Tevens maken wij onderscheid naar de wettelijke grondslag van de besluiten en gaan wij nader in op de soorten adviezen. Alvorens per kamer in te gaan op de cijfers bieden wij u een totaaloverzicht van de aantallen bezwaarschriften voor de twee kamers, betrekking hebbend op de verslagjaren 2013 en 2014. AANTALLEN BEZWAARSCHRIFTEN 2013 EN 2014 Kamer Sociale Zekerheid Kamer Algemene Zaken 2014 2013 2014 2013 werkvoorraad 1 januari 12 10 20 12 ingediende bezwaarschriften 35 34 61 50 totale werkvoorraad 47 44 81 62 behandelde bezwaarschriften 36 32 57 42 werkvoorraad per 31 december (nog niet beschikt) 11 12 24 20 Tevens geven wij u een totaaloverzicht van welke adviezen de twee kamers over de behandelde bezwaarschriften in het verslagjaar 2014 hebben uitgebracht. SOORTEN ADVIEZEN Kamer sociale Kamer Algemene Zaken zekerheid 2014 2014 niet-ontvankelijk 1 4 ontvankelijk en ongegrond 14 25 deels niet-ontvankelijk/ontvankelijk en deels 1 1 ongegrond/gegrond ontvankelijk en gegrond 5 4 ingetrokken 15 23 afgehandeld buiten commissie om aangehouden op verzoek bezwaarde Totaal 36 57 11
Wij gaan hieronder nader in op de werkzaamheden van de verschillende kamers. Het aantal ingediende bezwaarschriften te behandelen door de kamer sociale zekerheid is op hetzelfde niveau gebleven. Daarentegen is het aantal ingediende bezwaarschriften te behandelen door de kamer algemene zaken enigszins hoger dan in 2013. Daarbij zij echter aangetekend dat 13 bezwaarschriften zijn ingediend tegen één besluit (geslotenverklaring strandovergang Oude Vuur ). Opvallend is overigens het aantal ingetrokken bezwaarschriften: 38 op een totaal van 96! 4.2 Kamer algemene zaken De kamer algemene zaken kwam in 2014 9 maal (in 2013: 13 maal) in zitting bijeen. Het totaal aantal ingediende bezwaarschriften is licht gestegen van 50 in 2013 naar 61 in 2014, maar dat beeld is enigszins vertekend door de 13 bezwaarschriften gericht tegen een en hetzelfde verkeersbesluit. Dat in ogenschouw nemend is het aantal op hetzelfde peil als in 2013. 1. in 2014 werden er 61 bezwaarschriften ingediend; 2. de totale werkvoorraad bedroeg 81 bezwaarschriften. 3. de commissie behandelde 57 bezwaarschriften. 4. de werkvoorraad nog te behandelen bezwaarschriften c.q. waarop nog niet is beschikt, bedroeg per 1 januari 2015 24 bezwaarschriften. Het totale aantal van 57 behandelde bezwaarschriften had betrekking op: omgevingsvergunning 10 subsidies (titel 4.2 Awb) 4 rechtspositie 3 handhaven (hoofdstuk 5 Awb) 9 verkeersbesluit 15 wet openbaarheid van bestuur 3 privaatrecht 2 algemene plaatselijke verordening 3 planschade Wro 1 basisregistratie personen 3 paspoortwet 1 onderwijswetgeving 1 afvalstoffenverordening 2 ----- Totaal 57 Daarover werden de volgende adviezen uitgebracht: niet-ontvankelijk 4 ontvankelijk en ongegrond 25 ontvankelijk en (ged.) gegrond 5 ingetrokken 23 ------ Totaal 57 Als wordt uitgegaan van de bezwaren waarbij is geadviseerd tot ontvankelijkverklaring (zodat de ingetrokken en de niet-ontvankelijke bezwaren buiten beschouwing worden gelaten) kan worden geconcludeerd dat in meer dan 80% van de gevallen (64% in 2013) tot ongegrondverklaring is geadviseerd. Naar het oordeel van de commissie was in de gevallen van 5 gegrondverklaringen sprake van: strijd met het zorgvuldigheids- en motiveringsbeginsel (beslissing op Wob-verzoek). Het bestuursorgaan is niet contrair gegaan, maar beschikbaarstelling van de gevraagde informatie was in verband met vernietiging feitelijk onmogelijk. onjuiste toepassing wet- en regelgeving (omgevingsvergunning). Het gebrek is bij de beslissing op bezwaar hersteld. motiveringsgebreken; (omgevingsvergunning en beslissing op Wob-verzoek). De gebreken zijn in de beslissingen op bezwaar hersteld. onjuiste wetstoepassing (preventieve last onder dwangsom). Er is nog niet definitief beschikt. 12
Opvallend is het grote aantal ingetrokken bezwaarschriften, namelijk 23 stuks. Bij een nadere beschouwing daarvan concludeert de commissie dat het ter voorkoming van het indienen van bezwaarschriften aanbeveling verdient, de besluiten en beschikkingen aan de voorkant beter met aanvragers af te stemmen. Als zij vooraf beter worden geïnformeerd en de besluitvorming op voorhand beter wordt beargumenteerd, blijft het indienen van bezwaar vaak achterwege en voorkomt het bestuursorgaan nadat op de aanvraag is beschikt ook dat premediation moet plaatsvinden. Alle belanghebbenden zijn daarmee gebaat. Gelet op het bepaalde in artikel 7:10 Awb beslist het bestuursorgaan indien een commissie als bedoeld in artikel 7:13 is ingesteld binnen twaalf weken, gerekend vanaf de dag na die waarop de termijn voor het indienen van het bezwaarschrift is verstreken. Het bestuursorgaan kan de beslissing voor ten hoogste zes weken verdagen. Verder uitstel is mogelijk voor zover: a. alle belanghebbenden daarmee instemmen b. de indiener van het bezwaarschrift daarmee instemt en andere belanghebbenden daardoor niet in hun belangen kunnen worden geschaad, of c. dit nodig is in verband met de naleving van wettelijke procedurevoorschriften. Als we de ingetrokken bezwaarschriften buiten beschouwing laten, stellen wij vast dat nagenoeg alle bezwaarschriften door het bestuursorgaan zijn afgehandeld binnen de wettelijke termijn van artikel 7:10. De commissie stelt vast dat nog twee bezwaarschriften dateren uit 2013. Deze bezwaarschriften houden rechtstreeks verband met het faillissement van het welzijnshuis. Zij begrijpt dat pogingen worden ondernomen deze bezwaarschriften in goed overleg met de curator af te doen. 4.3 Kamer sociale zekerheid In 2014 kwam de kamer sociale zekerheid 11 maal (in 2013: 10 maal) in zitting bijeen. Het aantal bezwaarschriften is op hetzelfde peil gebleven. 1. in 2014 werden er 35 bezwaarschriften ingediend; 2. de totale werkvoorraad bedroeg 47 bezwaarschriften. 3. de commissie behandelde 36 bezwaarschriften. 4. de werkvoorraad per 1 januari 2015 c.q. waarop nog niet is beschikt bedroeg 11 bezwaarschriften. Het aantal van 36 behandelde bezwaarschriften had betrekking op: Wet werk en bijstand (algemeen) 11 Wet werk en bijstand (bijzonder) 9 Wet werk en bijstand (terugvordering) 4 Wet werk en bijstand (maatregel) 1 Wet maatschappelijke ondersteuning (huishouden) 5 Wet maatschappelijke ondersteuning (vervoer) 3 Wet maatschappelijke ondersteuning (wonen) 1 Besluit bijstandverlening zelfstandigen 1 Minimabeleid 1 ------ Totaal 36 Daarover werden de volgende adviezen uitgebracht: ontvankelijk en ongegrond 14 ontvankelijk en deels gegrond 1 ontvankelijk en gegrond 5 ingetrokken 15 niet-ontvankelijk 1 ---- Totaal 36 13
Een nadere beschouwing van deze cijfers levert het volgende beeld op: Het aantal ingediende bezwaarschriften is in 2014 op hetzelfde niveau gebleven; Als wordt uitgegaan van de bezwaren waarbij is geadviseerd tot ontvankelijkverklaring, te weten 20, (de ingetrokken en de niet-ontvankelijke bezwaren worden buiten beschouwing gelaten) kan worden geconcludeerd dat in 70% van de gevallen tot ongegrondverklaring is geadviseerd. In 6 gevallen (in 2013: 7) heeft de commissie geadviseerd het bezwaar ontvankelijk en (deels) gegrond te verklaren. Dit is 30%, vergelijkbaar met 2013. Van de in totaal 6 gevallen van gegrondverklaring heeft het bestuursorgaan zich in ieder geval in 3 gevallen geconformeerd aan het advies van de commissie. Van één advies is het bestuursorgaan contrair gegaan. Of het bestuursorgaan in de andere 2 gevallen heeft besloten het advies van de commissie al dan niet over te nemen, was ten tijde van het samenstellen van dit verslag nog niet bekend. Ook hier is het aantal ingetrokken bezwaarschriften opvallend hoog. Het is op zich een goede zaak dat de bezwaren deels kunnen worden opgelost door middel van premediation, maar ook hier geldt dat informatie en argumentatie vooraf er wezenlijk toe kan bijdragen dat het aantal bezwaarschriften aanmerkelijk wordt beperkt. Naar het oordeel van de commissie was in de 6 gevallen van gegrondverklaringen sprake van: In 3 gevallen: strijd met wet- en regelgeving om uiteenlopende redenen. Het besluit is gebaseerd op een onjuiste rechtsgrond of een wet of verordening is niet juist toegepast; In 1 geval: strijd met het zorgvuldigheidsbeginsel; In 2 gevallen: motiveringsgebreken. De commissie stelt vast dat de bezwaarschriften doorgaans tijdig binnen de wettelijke termijn worden afgedaan, een uitzondering daargelaten. 14
Beroep en hoger beroep 5 Zoals gebruikelijk wordt ook weer een overzicht gegeven van de in 2014 ingestelde beroepen bij de rechtbank tegen de beslissingen op bezwaar van de bestuursorganen. Ook is het aantal verzoeken om voorlopige voorziening vermeld. Het overzicht bevat tevens de ingediende hoger beroepen c.a. bij de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State en de Centrale Raad van Beroep. Rechtbank, sector bestuursrecht Beroepen ingediende beroepschriften 9 ingetrokken 1 uitspraken op beroepschriften 14 onderverdeeld als volgt: -- niet-ontvankelijk 1 -- gegrond 2 -- ongegrond 11 Voorlopige voorziening ingediende verzoeken 5 daarvan ingetrokken 1 uitspraken 4 onderverdeeld als volgt: -- afgewezen 3 -- toegewezen 0 -- niet-ontvankelijk 1 Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State Beroepen ingediende hoger beroepschriften 2 uitspraken in hoger beroep 0 Voorlopige voorziening ingediende verzoeken 0 Centrale Raad van Beroep Beroepen ingediende hoger beroepschriften 0 uitspraken in hoger beroep 3 ongegrond 2 gegrond 1 Op de gegrondverklaringen door de rechtbank en de Centrale Raad van Beroep gaat de commissie nog nader in. Toelichting bij gegrondverklaringen in (hoger) beroep In 3 zaken heeft gegrondverklaring in (hoger) beroep plaatsgevonden: twee door de rechtbank en in één zaak door de CRvB. Eén zaak was eerder behandeld in de kamer algemene zaken en de andere twee zaken waren aan de orde gesteld in de kamer sociale zekerheid. 15
Kamer algemene zaken 1. inzake het openbaar maken van informatie vervat in documenten als bedoeld in de Wet openbaarheid van bestuur en vergoeding van proceskosten. De commissie adviseert tot ongegrondverklaring, tot het in stand laten van het bestreden besluit en tot afwijzing van het verzoek om vergoeding van proceskosten. Het college conformeert zich daaraan, stellende dat aan het inleidende verzoek van bezwaarde om openbaarmaking van gegevens is voldaan. Hangende het bezwaar heeft het college echter zijn primaire besluit aangevuld. Eiser stelt dat daarmee het primaire besluit is gewijzigd en dat zulks neerkomt op herroeping van het eerdere besluit. Daarmee staat de onrechtmatigheid van het primaire besluit vast en behoort een proceskostenvergoeding toegekend te worden. Uitspraak rechtbank: van een herroeping is niet alleen sprake bij intrekking van een primair besluit, maar ook bij wijziging van dat besluit naar aanleiding van een ontvankelijk bezwaar. Het primaire besluit is gewijzigd naar aanleiding van het ingediende bezwaarschrift. Dat impliceert dat sprake is van herroeping ex artikel 7:15, lid 2 van de Awb. Ook de onrechtmatigheid van het besluit staat vast. Volgt gegrondverklaring van het beroep en vernietiging van het bestreden besluit, voor zover daarbij het verzoek om afwijzing van vergoeding van de proceskosten is afgewezen. De rechtbank voorziet zelf in de zaak: aan eiser wordt alsnog een proceskostenvergoeding toegekend en, nu het beroep gegrond wordt verklaard, dient het griffierecht aan eiser te worden vergoed. Kamer sociale zekerheid 2. inzake het verlagen van de uitkering als bedoeld in de Wet werk en bijstand juncto de Afstemmingsverordening gedurende drie maanden met 100% in verband met het frustreren van een reïntegratietraject. De commissie adviseert tot ongegrondverklaring. Betrokkene frustreert het reïntegratietraject. Duur en hoogte van de maatregel acht de commissie redelijk, mede gelet op eerdere waarschuwingen en de werkweigering waardoor het traject uiteindelijk is beëindigd. Het college conformeert zich aan het advies. Het heeft een maatregel opgelegd in de vorm van een korting van 100% op de uitkering gedurende drie maanden. Het college komt bezwaarde enigszins tegemoet door de uitkering gedurende één maand met 100% te verlagen en gedurende 4 maanden met 50%, zodat bezwaarde niet geheel verstoken is van middelen wegens het niet aanvaarden van (passende) arbeid. Uitspraak rechtbank: de rechtbank ziet zich voor de vraag gesteld of een dergelijke maatregel strookt met de essentie van de Wet werk en bijstand. Daarbij zal steeds in aanmerking moeten worden genomen dat een van de kernfuncties van de WWB is aan de bijstandsbehoevende een inkomenswaarborg te bieden. Weliswaar is sprake van een ernstige misdraging die de inschakeling op de arbeidsmarkt belemmert, maar de rechtbank vindt dat de balans tussen rechten en verplichtingen op grond van de WWB en tussen de eigen verantwoordelijkheid van eiser voor de bestaansvoorziening en de gehoudenheid van het college om gedrag wat arbeidsinschakeling belemmert te corrigeren door daaraan zo n zware standaardmaatregel te verbinden, ernstig is verstoord. De aan de verlaging van 100% van de bijstandsnorm verbonden duur van 3 maanden doet te zeer afbreuk aan het karakter van de WWB als inkomenswaarborg. Volgt gegrondverklaring van het beroep. De rechtbank voorziet in het kader van finale geschillenbeslechting zelf in de zaak: zij bepaalt dat de uitkering gedurende één maand met 100% wordt verlaagd en gedurende 2 maanden met 50%. Kamer sociale zekerheid 3. inzake herziening en terugvordering van verleende bijstand als bedoeld in de Wet werk en bijstand als gevolg van ontvangen heffingskorting. De commissie adviseert tot ongegrondverklaring. Appellante ontving gedurende 5 maanden bijstand ter aanvulling van haar inkomen uit parttime arbeid. Het college heeft bijstand over een periode van 5 maanden teruggevorderd omdat gebleken is dat teveel is uitgekeerd. Bezwaarde heeft namelijk over het volle jaar algemene heffingskorting ontvangen dat als zijnde inkomen op de uitkering in mindering wordt gebracht. Het college heeft 5/12 deel van het bedrag dat aan heffingskorting is ontvangen, toegerekend aan de 5 maanden waarin appellant bijstand heeft ontvangen. 16
De rechtbank heeft het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard. Appellant keert zich tegen deze uitspraak, aangezien zij van mening is dat de gehele belastingteruggave aan haar toekomt. Uitspraak CRvB: het college heeft aangegeven dat over 4 maanden al heffingskorting is toegepast op het gebruteerde inkomen over die maanden. Over die 4 maanden is dan ook niet langer sprake van teveel verstrekte bijstand ten gevolge van de belastingteruggave. Wat rest is de 5e maand. Over die maand heeft het college geen heffingskorting toegepast, noch de werkgever. Naar het oordeel van de CRvB was het college bevoegd tot terugvordering van de heffingskorting over deze maand. Artikel 58, lid 1, aanhef en onder f van de WWB houdt een zelfstandige terugvorderingsgrond in. Een voorafgaand besluit tot herziening is daardoor niet aangewezen. De rechtbank heeft dat niet onderkend. De CRvB vernietigt de aangevallen uitspraak, verklaart het beroep gegrond en vernietigt het besluit waarbij op het bezwaar is beslist. De CRvB herroept voorts het primaire besluit van het college, voor zover dat ziet op de herziening, omdat de wettelijke grondslag ondeugdelijk is. De CRvB bepaalt, zelf voorziend, dat de terugvordering over die maand hetzelfde bedrag is, zoals door het college is berekend. 17
18
Conclusie en aanbeveling 6 De bezwaarschriften die in het verslagjaar ter zitting van de commissie zijn behandeld en waarover zij de bestuursorganen heeft geadviseerd alsook wat daarover in hoofdstuk 4 cijfermatig is gepresenteerd, geven aanleiding tot de volgende conclusie en de volgende aanbeveling. Conclusie De commissie stelt vast dat het aantal bezwaarschriften op hetzelfde niveau ligt als in het verslagjaar 2013 en bezien in relatie tot de jaren daarvoor significant een dalende tendens vertoont. Zij trekt daaruit de voorzichtige conclusie dat het primaire besluitvormingsproces in de loop van de tijd op zich aan kwaliteit heeft gewonnen. Onder de aanbeveling plaatst zij bij deze conclusie wel een kanttekening. Zij sluit niet uit dat het aantal bezwaarschriften, te behandelen door de kamer sociale zekerheid, vanaf 1 januari 2015 in betekenende mate zal toenemen als gevolg van de 3 grote decentralisaties in het sociale domein. Aanbeveling De commissie volstaat dit keer met een enkele aanbeveling: zij constateert dat in het verslagjaar in totaal 38 bezwaarschriften vóór behandeling door de commissie zijn ingetrokken (23 bezwaarschriften eventueel te behandelen door de kamer algemene zaken en 15 bezwaarschriften eventueel te behandelen door de kamer sociale zekerheid). 38 op een totaal van 96 bezwaarschriften acht zij toch rijkelijk veel. De commissie is er uiteraard mee bekend dat het ambtelijk apparaat na indiening van bezwaarschriften eigener beweging of na overleg met (een lid van) het bestuursorgaan vormen van (pre)mediation toepast, die met regelmaat aanleiding geven tot intrekking van het bezwaar. De commissie is er echter van overtuigd dat de indiening van bezwaarschriften op voorhand kan worden voorkomen als aan de voorkant door of namens het bestuursorgaan richting aanvrager of (een) derdebelanghebbende(n) duidelijk(er) wordt gecommuniceerd, geïnformeerd en beargumenteerd hoe en waarom tot een besluit of een beschikking is gekomen, nog los van de verplichting als bedoeld in de artikelen 4:7 en 4:8 van de Awb. Daarmee wordt ook recht gedaan aan de in afdeling 3.2 van de Awb vereiste zorgvuldigheid en belangenafweging. Deze handelswijze sluit bovendien ook naadloos aan op de gemeentelijke organisatievisie: de mens staat altijd centraal in ons denken en handelen. De regels komen op de tweede plaats. Dit adagium kan, naar de mening van de commissie bezwaarschriften, zeker ook opgeld doen in de voorbereidende fase van het primaire besluitvormingsproces, waardoor het aantal bezwaarschriften verder kan worden gereduceerd. Zij beveelt deze handelswijze dan ook van harte aan! Zierikzee, februari 2015. 19
Laan van St. Hilaire 2 4301 SH Zierikzee Postadres: Postbus 5555 4300 JA Zierikzee T (0111) 452 000 F (0111) 452 452 gemeente@schouwen-duiveland.nl www.schouwen-duiveland.nl