Officiële uitgave van het Koninkrijk der Nederlanden sinds 1814.

Transcriptie

1 STAATSCOURANT Officiële uitgave van het Koninkrijk der Nederlanden sinds Nr oktober 2010 Besluit van 26 augustus 2010, nr , houdende aanwijzing van onroerende zaken ter onteigening ten algemenen nutte krachtens artikel 72a van de onteigeningswet in de gemeente Venlo Wij Beatrix, bij de gratie Gods, Koningin der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau, enz. enz. enz. Beschikken bij dit besluit op het verzoek van Rijkswaterstaat Limburg bij brief van 1 februari 2010, kenmerk RWS/DLB-2010/772, tot aanwijzing van onroerende zaken ter onteigening ingevolge artikel 72a van de onteigeningswet ten behoeve van de aanleg van het knooppunt Rijksweg A73 Rijksweg A74, vanaf de kruising van de A73 met de Geldersebaan/Pastoor Lemmensstraat (A73; km. 39,90) tot 100 meter voor de Kaldenkerkerweg (A73; km. 38,88) alsmede de aanleg van Rijksweg A74 vanaf genoemde kruising tot aan de grens met Duitsland (A74; km. 99,83) nabij Ulingsheide, met bijkomende werken, in de gemeente Venlo. Onze Minister van Verkeer en Waterstaat heeft de beslissing op het verzoek voorgedragen bij brief van 1 juli 2010, nr. RWSCD BJV 2010/998, Rijkswaterstaat Corporate Dienst, Eenheid Bestuurlijk Juridische Zaken en Vastgoed. Overeenkomstig artikel 3:11, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht hebben het ontwerp van het te nemen besluit alsmede de in artikel 63 van de onteigeningswet genoemde stukken in de periode van donderdag 11 maart 2010 tot en met woensdag 21 april 2010 in de gemeente Venlo en bij Rijkswaterstaat Corporate Dienst te Utrecht ter inzage gelegen. Voorafgaand daaraan is de terinzagelegging overeenkomstig artikel 3:12 van de Algemene wet bestuursrecht aangekondigd in de Staatscourant nr en in het huis-aan-huisblad E3-Journaal editie Venlo/Helden beiden van woensdag 10 maart Voorts is overeenkomstig artikel 3:13 van de Algemene wet bestuursrecht voorafgaand aan de terinzagelegging het ontwerp van het te nemen besluit toegezonden aan belanghebbenden en aan de verzoeker om onteigening. Belanghebbenden zijn hierbij uitgenodigd voor een hoorzitting in de gemeente Venlo op woensdag 21 april In genoemde kennisgeving zijn belanghebbenden op de hoogte gesteld van de mogelijkheid tot het naar keuze schriftelijk of mondeling naar voren brengen van zienswijzen. De volgende belanghebbenden hebben van deze mogelijkheid gebruik gemaakt: 1. Stichting Geen Twee Snelwegen, van wie in deze procedure geen gronden ter onteigening behoeven te worden aangewezen; 2. Cisterciënserabdij O.L. Vrouw van de Heilige Joseph, Lilbosch, eigenaresse van de onroerende zaken met de grondplannummers 12, 17 tot en met 21, 23, 24, 26 en 27; 3. Redland Bouwprodukten B.V., eigenaar van de onroerende zaak met grondplannummer 7 en Monier B.V., huurder van deze onroerende zaak; 4. Ruiterclub en Ponyclub De Heideruiters, eigenaar van de onroerende zaak met grondplannummer 14. Overwegingen Ingevolge artikel 72a van de onteigeningswet kan onteigening plaatsvinden onder meer ten behoeve van de aanleg en verbetering van wegen, alsmede ter uitvoering van een tracébesluit als bedoeld in artikel 15, eerste lid, van de Tracéwet. Reclamante sub 1. De Stichting Geen Twee Snelwegen heeft een zienswijze ingediend tegen het Ontwerptracébesluit Rijksweg A74. Reclamante is pertinent tegen de aanleg van de zogeheten Plateauvariant waarvoor in het ontwerpbesluit is gekozen en zal zich daar ook tot in hoogste instantie tegen blijven verzetten. In dit licht is het volgens de reclamante zeer ondemocratisch om reeds te onteigenen voordat de eventuele procedure bij de Raad van State is afgerond. Naar aanleiding van deze zienswijze merken Wij op, dat de stichting op grond van artikel 1:2, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht en artikel 3 van de onteigeningswet niet kan worden aangemerkt als belanghebbende in de administratieve onteigeningsprocedure gericht op de aanleg van het werk in de gemeente Venlo. In het kader van deze procedure behoeven immers geen onroerende zaken die bij stichting in eigendom zijn of onroerende zaken waarop zij rechten kan doen gelden ter onteigening te worden aangewezen. Het van toepassing zijn van de uniforme openbare 1 Staatscourant 2010 nr oktober 2010

2 voorbereidingsprocedure op grond van afdeling 3:4 van de Algemene wet bestuursrecht maakt dit niet anders. Dientengevolge kan de zienswijze in de onderhavige administratieve onteigeningsprocedure niet aan de orde komen. Volledigheidshalve merken Wij echter op dat in het onderhavige besluit uitvoering gegeven zal worden aan de toezegging die door de minister-president (bij brief van 4 maart 2010, Kamerstukken I, 2009/10,32127, H) is gedaan in het kader van de behandeling van de Crisis- en herstelwet in de Eerste Kamer. Deze toezegging houdt in dat, na inwerkingtreding van de Crisis- en herstelwet per 31 maart 2010, de voordien bestaande koppelingen tussen de onteigeningsprocedure en de procedure zoals geregeld in onder andere de tracéwet in de praktijk gehandhaafd zullen worden totdat deze koppelingen bij afzonderlijke wetswijziging zijn teruggeplaatst. Het handhaven van de koppelingen tot aan de toegezegde wetswijzigingen zal plaatsvinden door in het koninklijk besluit tot onteigening voorwaarden te stellen. In het onderhavige koninklijk besluit is onder II dienovereenkomstig de voorwaarde opgenomen dat de dagvaarding in het kader van de gerechtelijke procedure eerst kan geschieden nadat het tracébesluit voor de A74 is vastgesteld en dat het vonnis van onteigening niet eerder kan worden ingeschreven dan nadat dat besluit onherroepelijk is geworden. Reclamante sub 2. Reclamante merkt op, dat van haar kant steeds aan de verzoeker om onteigening kenbaar is gemaakt dat de bereidheid tot verkoop (en dus tot minnelijke schikking) bestaat vanaf het moment dat de zogeheten A74-Plateauvariant rechtens onaantastbaar zal zijn, wat het geval is vanaf het moment dat de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State voor dit tracé groen licht geeft. Voorts is reclamante bereid om voorafgaand aan dat moment concrete (geclausuleerde) afspraken te maken en overeenkomsten met de verzoeker om onteigening te sluiten. Strikt genomen is volgens reclamante de start van de administratieve onteigeningsprocedure dan ook overbodig en doet geen recht aan de herhaaldelijk door hem uitgesproken geclausuleerde bereidheid tot verkoop. Reclamante brengt verder naar voren dat indien de start van de administratieve onteigeningsprocedure betekent, dat ook de gerechtelijke onteigeningsprocedure kan plaatsvinden alsmede de feitelijk onteigening vóórdat het tracébesluit rechtens onaanvechtbaar en onherroepelijk is, dan tekent reclamante daar bezwaar tegen aan. De feitelijke onteigening kan volgens reclamante formeel pas geschieden nadat het bestemmingsplan en tracébesluit rechtens onaantastbaar zijn geworden. Voor zover het koninklijk besluit toch wordt vastgesteld, dan dienen daarin voorwaarden te worden opgenomen op grond waarvan dagvaarding in de gerechtelijke fase pas kan plaatsvinden wanneer het betrokken bestemmingsplan en het betrokken tracébesluit is vastgesteld en op grond waarvan de civiele rechter wordt gevraagd om een vonnis onder de voorwaarde van het onherroepelijk worden van het bestemmingsplan en tracébesluit. Dit conform de brief van de Minister-president van 4 maart 2010 aan de Eerste Kamer. Naar aanleiding van hetgeen reclamante naar voren brengt merken Wij het volgende op. De stelling van reclamante dat de administratieve onteigeningsprocedure strikt genomen overbodig is omdat reclamante bereid is tot de verkoop van de gronden en tot het voorafgaand daaraan sluiten van een overeenkomst daarover, heeft in essentie betrekking op het met reclamante gevoerde overleg en op de vraag of op basis van het verloop van dat overleg al dan niet terecht de noodzaak tot de start van de administratieve onteigeningsprocedure aanwezig is geacht. In dit verband overwegen Wij vooreest dat onteigening moet worden gezien als een uiterst middel (ultimum remedium), waarnaar eerst (door het starten van de administratieve onteigeningsprocedure) kan en mag worden gegrepen, indien langs minnelijke weg redelijkerwijs niet of niet in de gewenste vorm overeenstemming kan worden bereikt. Daarbij geldt, dat in de procedure op grond van titel IIa van de onteigeningswet in het algemeen genoegzaam aan deze eis is voldaan, indien voor de tervisielegging van de onteigeningsbescheiden een aanvang met het minnelijk overleg is gemaakt. Dit overleg dient tot een redelijk punt te worden voortgezet alvorens, na gebleken noodzaak daartoe, de administratieve onteigeningsprocedure kan worden ingezet. Daarbij is het wenselijk doch niet altijd noodzakelijk, dat ten tijde van de tervisielegging van de onteigeningsbescheiden reeds een formeel bod is uitgebracht. Voldoende is, dat sprake is geweest van een redelijk doch vruchteloos gebleken poging om hetgeen onteigend moet worden langs minnelijke weg te verwerven. Alsdan kan een verzoeker om onteigening teneinde op een redelijk tijdstip tot uitvoering van het betreffende plan van het werk over te kunnen gaan in beginsel tot onteigening besluiten. Het zou te ver gaan de eis te stellen dat partijen reeds ten tijde van de tervisielegging van het plan van het werk in eerste instantie moeten zijn uitonderhandeld. Het is, zoals hiervoor beschreven, voldoende als op dit tijdstip met de onderhandelingen een aanvang is gemaakt en genoegzaam is komen vast te staan, dat deze onderhandelingen niet tot het gewenste resultaat hebben geleid. 2 Staatscourant 2010 nr oktober 2010

3 Over het verloop van het minnelijk overleg tussen reclamante en de verzoeker om onteigening merken Wij op dat Ons uit door de verzoeker om onteigening overgelegde bescheiden is gebleken dat de verzoeker reeds geruime tijd in overleg is met reclamante over de minnelijke verwerving van de benodigde gronden. De eerste contacten zijn reeds in 2003 gelegd. Op 16 september 2003 heeft een overleg tussen de verzoeker en reclamante plaatsgevonden, waarbij door reclamante werd aangegeven dat over een eventuele transactie eerst kan worden gesproken wanneer vaststaat dat de Rijksweg 74 kan worden aangelegd, dus nadat het tracébesluit definitief is geworden. Bij brief van 18 oktober 2005 heeft reclamante de namens de verzoeker optredende grondverwerver een afschrift toegezonden van een op 19 februari 2002 gesloten intentieovereenkomst tussen de (toen nog) Trappisten Abdij Tegelen en de Stichting Speelpark Klein Zwitserland als rechtsgeldig vertegenwoordiger van de Stichting Blokhut Ulingsheide. In deze overeenkomst inzake de gevolgen van de aanleg van Rijksweg 74/plateauvariant voor de Blokhut Ulingsheide hebben deze partijen vastgelegd hoe zij gezamenlijk zullen opereren als er onderhandelingen plaatsvinden met de verzoeker om onteigening aangaande het belang van de blokhut. De Trappisten Abdij heeft in de overeenkomst ondermeer laten opnemen dat geen verkoop van de grond op voorhand zal plaatsvinden en dat bij uiteindelijke verkoop een zekere minimumprijs per vierkante meter zal worden bedongen. In de jaren 2004 tot en met 2007 is er beperkt contact tussen de verzoeker en reclamante geweest. Bij brief van 7 februari 2008 bevestigt de verzoeker in de richting van reclamante dat er weer enkele besprekingen hebben plaatsgevonden en dat reclamante op 29 januari 2008 telefonisch heeft laten weten dat zij op dat moment niet wilde onderhandelen over een mogelijke verkoop van de gronden voor de realisering van de A74 en dat de bereidheid daartoe bij reclamante eerst aanwezig is nadat het tracébesluit definitief is. Op 29 juli 2009 vond opnieuw overleg tussen enkele vertegenwoordigers van de verzoeker en reclamante plaats. Reclamante geeft daarin nogmaals aan dat de benodigde gronden pas verkocht zullen worden wanneer er een onaanvechtbaar besluit ligt of wanneer de Stichting Geen Twee Snelwegen instemt met de aanleg van de A74. Bij brief van 16 november 2009 bevestigde de verzoeker de uitkomst van het overleg van 29 juli 2009 en gaf tevens aan dat de noodzaak bestaat om een aanbod te doen gericht op de aankoop van de eigendommen van reclamante die voor aanleg van de A74 nodig zijn, zulks gelet op de te volgen procedures, waaronder de naar verwachting in januari 2010 te starten administratieve onteigeningsprocedure. De brief bevat een aanbod gericht op de aankoop van de gronden die werkelijk voor de aanleg van de weg nodig zijn alsmede een aanbod gericht op de aankoop van enkele overhoeken. Op 18 november 2009 is er overleg tussen enkele vertegenwoordigers van de verzoeker en reclamante geweest waarbij een toelichting is gegeven over de geplande start van de administratieve onteigeningsprocedure en de planning van het project. De vertegenwoordiger van reclamante gaf onder meer aan hier niet te willen anticiperen. Bij brief van 28 november 2009 deelde reclamante mede dat zij het standpunt omtrent een gesprek over de verkoop van de gronden in lichte mate herziet. In zoverre dat reclamante wel bereid is om over verkoop van de eigendommen in gesprek te gaan, maar dat ze pas bereid is om over te gaan tot verkoop wanneer er een onherroepelijk tracébesluit ten aanzien van de A74 ligt, dan wel wanneer de Stichting Geen Twee Snelwegen instemt met de aanleg van de weg. Een eventuele koopovereenkomst op basis van een gesprek zal zo pas ingaan indien en nadat er een onherroepelijk tracébesluit ligt. Reclamante gaf tevens aan dat ze mondeling een koopovereenkomst met de Stichting De Blokhut respectievelijk het Speelpark Klein Zwitserland heeft gesloten over de verkoop van het perceel, kadastraal bekend gemeente Tegelen, Sectie B, nummer 1595, waarop een blokhut aanwezig is. Reclamante achtte het uitgebrachte bod daarom niet meer adequaat en verzoekt om een nieuw bod uit te brengen, dat het uitgangspunt kan zijn voor een verder gesprek. Rijkswaterstaat stuurt reclamante naar aanleiding van dit verzoek bij brief van 8 december 2009 een nieuw bod. Op 11 januari 2010 en 3 maart 2010 vond er wederom overleg plaats tussen partijen. In dit laatste overleg werd van de zijde van reclamante onder meer medegedeeld dat de koopovereenkomst tussen reclamante en de Stichting De Blokhut respectievelijk het Speelpark Klein Zwitserland ten aanzien het perceel, kadastraal bekend gemeente Tegelen, Sectie B, nummer 1595, niet zal worden geëffectueerd. Het bovenstaande in ogenschouw nemend zijn Wij van oordeel dat de verzoeker om onteigening voldoende doch vruchteloos gebleken pogingen heeft ondernomen om hetgeen voor de uitvoering van het werk nodig is langs minnelijke weg te verkrijgen. Op het moment van de terinzagelegging van de onteigeningsstukken stond genoegzaam vast, dat de verzoeker niet binnen een redelijke termijn met reclamante tot overeenstemming kon komen. Reclamante heeft in het kader van het gevoerde overleg voordurend aangegeven dat over de verkoop van de benodigde gronden pas kon worden gesproken nadat er een onherroepelijk tracébesluit ten aanzien van de Rijksweg A74 zou liggen dan wel nadat de Stichting Geen Twee Snelwegen zou instemmen met de aanleg van de weg. Eerst bij brief van 28 november 2009 gaf reclamante aan dit standpunt in zoverre te herzien, dat ze wel bereid is over de verkoop van de eigendommen in gesprek te gaan, maar dat zij pas bereid is om over te gaan 3 Staatscourant 2010 nr oktober 2010

4 tot verkoop wanneer het tracébesluit onherroepelijk is, dan wanneer genoemde stichting instemt met de aanleg van de weg. Hierbij geldt dat de verzoeker ruim voor de start van de onteigeningsprocedure meerdere malen een aanbieding heeft uitgebracht gericht op de aankoop van alle gronden die voor de aanleg van het werk nodig zijn. Deze aanbieding heeft echter niet geleid tot overeenstemming en ook nog niet tot een (concept)overeenkomst die, zoals reclamante zelf aangeeft, pas in zal gaan nadat er sprake is van een onherroepelijk tracébesluit. Gelet op de geschetste gang van zaken mocht worden overgegaan tot de start van de administratieve onteigeningsprocedure ten einde ook te verzekeren dat de verzoeker tijdig de beschikking verkrijgt over de benodigde gronden, in aanmerking nemend de urgentie die met de aanleg van het werk is gemoeid. Na de start van de procedure op 11 maart 2010 heeft wederom overleg plaatsgevonden op 17 maart 2010 waarbij reclamante onder meer toestemming gaf voor het uitvoeren van archeologisch onderzoek op haar gronden en voor het uitvoeren van onderzoek naar de aanwezigheid van niet gesprongen explosieven. Ten aanzien van een mogelijke grondtransactie spreekt reclamante de voorkeur uit om deze te splitsen in de verkoop van het perceel waarop de blokhut aanwezig is en de verkoop van de overige gronden die voor het tracé van de weg noodzakelijk zijn. Reclamante gaf tevens aan dat zij wel overweegt om een gedeelte van haar grond te verkopen aan een andere in de verwerving- en onteigeningsprocedure betrokken eigenaar (namelijk de eigenaar van de onroerende zaak met grondplannummer 15). Deze eigenaar kan zo gecompenseerd worden voor het verlies van het gedeelte van deze onroerende zaak dat voor het project noodzakelijk is. In een overleg op 26 maart 2010 gaf reclamante onder meer aan welke prijs zij wenst voor verkoop van het perceel waarop de blokhut aanwezig is en voor de verkoop van de overige gronden die voor het tracé van de weg nodig zijn. Naar aanleiding van een overleg tussen partijen op 8 april laat reclamante op 19 april 2010 weten dat zij akkoord kan gaan met de spoedige verkoop van een gedeelte van haar grond aan de hiervoor genoemde eigenaar van de onroerende zaak met grondplannummer 15. Tijdens een overleg op 27 april 2010 gaat reclamante akkoord met het opstellen van een (concept) koopovereenkomst voor de verkoop van de gronden die voor het tracé van de weg noodzakelijk zijn (alle gronden met uitzondering van het perceel waarop de blokhut aanwezig is), zulks met daarin de voorwaarde dat de feitelijke levering van de gronden (door middel van het passeren van een akte) eerst zal plaatsvinden nadat het tracébesluit onherroepelijk is. De verzoeker om onteigening heeft aangegeven dat deze (concept)-koopovereenkomst thans wordt uitgewerkt en aan reclamante zal worden voorgelegd. Het overleg met reclamante over de uitwerking en ondertekening van die overeenkomst zal worden voortgezet. Dit overleg dan wel het overleg dat ingevolge artikel 17 van de onteigeningswet vooraf zal moeten gaan aan de start van de gerechtelijke onteigeningsprocedure zal wellicht alsnog tot een voor partijen aanvaardbare oplossing leiden. Ten aanzien van de opmerking van reclamante over de start van de administratieve procedure en de mogelijkheid dat reeds feitelijke onteigening zou kunnen plaatsvinden vóórdat het tracébesluit rechtens onaanvechtbaar en onherroepelijk is, verwijzen Wij naar hetgeen bij reclamante sub 1 is overwogen over de toezegging die door de minister-president (bij brief van 4 maart 2010) is gedaan in het kader van de behandeling van de Crisis- en herstelwet in de Eerste Kamer. Reclamanten sub 3. Reclamanten merken op dat reclamante Monier B.V. reeds geruime tijd in gesprek is met de verzoeker over de minnelijke verkoop van een deel van haar bedrijfsterrein voor de aanleg van de A74. In dit verband is inhoudelijk op hoofdlijnen overeenstemming bereikt over het realiseren van een grondruil en over de voorwaarden waaronder dit zal geschieden. De effectuering van de ruil is inmiddels in voorbereiding. Dat dit feitelijk nog niet is afgerond ligt volgens reclamante meer aan de ambtelijke procedures aan de zijde van de verzoeker dan aan de bereidheid van de reclamanten om hieraan mee te werken. Met het oog hierop achten reclamanten de onteigening onnodig en voorbarig en maken zij hiertegen, mede ter reservering van rechten in de verdere procedure, ernstig bezwaar. Met betrekking tot het vorenstaande merken Wij op dat reclamanten in de zienswijze in feite de noodzaak van de onteigening en (het verloop en de uitkomst van) het daaraan voorafgaand te voeren minnelijk overleg aan de orde stellen. Ten aanzien hiervan stellen Wij voorop hetgeen bij reclamante sub 2 is overwogen over de in het algemeen bij de toetsing van het minnelijk overleg aan te leggen maatstaf. Voor zover reclamanten in de zienswijze verder de wens tot vervangende grond tot uitdrukking brengen, overwegen Wij dat de onteigeningswet de verzoeker om onteigening niet verplicht tot schadeloosstelling in een andere vorm dan geld. Mogelijkheden tot schadeloosstelling in de vorm van een grondruil ofwel compensatiegrond zullen veelal in overleg met particuliere grondeigenaren en/of andere overheden bezien moeten worden. Desondanks kan dit onderwerp wel aan de orde komen bij de toetsing van het minnelijk overleg. Indien immers een belanghebbende in het 4 Staatscourant 2010 nr oktober 2010

5 minnelijk overleg duidelijk maakt de voorkeur te geven aan vervangende grond, is de verzoeker om onteigening gehouden te onderzoeken of hieraan tegemoet gekomen kan worden. Met betrekking tot het met reclamanten gevoerde minnelijk overleg in het bijzonder is Ons uit door de verzoeker om onteigening overgelegde documentatie gebleken dat de verzoeker al geruime tijd met reclamanten in overleg is over een grondruil. Reclamante Monier B.V. raakt als gevolg van de aanleg van de A74 een gedeelte van haar bedrijfsterrein dat in gebruik is voor kleiopslag kwijt. Omdat reclamante Monier in verband met de gevolgen voor haar bedrijfsvoering gebaat is bij compensatie in de vorm van vervangend bedrijfsterrein heeft de verzoeker op verzoek van reclamanten en mede in overleg met de provincie Limburg gezocht naar de mogelijkheid tot compensatie in die vorm. Deze is ook gevonden in gedeelten van de percelen, kadastraal bekend gemeente Tegelen, Sectie B, nrs en 3573, welke zijn gesitueerd direct naast de huidige bedrijfslocatie van reclamante Monier B.V.. De verzoeker heeft de adviseur van reclamanten bij brief van 16 december 2009 genoemde gedeelten met toegift aangeboden. Op dezelfde datum heeft de adviseur laten weten dat reclamanten in principe akkoord kunnen gaan met dit aanbod. Deze overeenstemming heeft echter nog niet geleid tot ondertekening van een koopovereenkomst en/of het verlijden daarvan voor de notaris. Daarom moet onderkend worden dat van verkrijging van de benodigde eigendom nog geen sprake is. Naar aanleiding van de opmerking van reclamante, dat de feitelijke effectuering van de ruil te wijten is aan de ambtelijke procedures aan de zijde van de verzoeker merken Wij het volgende op. De verzoeker heeft voor de effectuering van de grondruil in 2009 contact met de gemeente Venlo opgenomen om de noodzakelijke wijziging van het ter plaatse geldende bestemmingsplan voor de nieuwe bedrijfslocatie te bewerkstelligen. Het gewijzigde bestemmingsplan is inmiddels door de gemeente Venlo vastgesteld. Vervolgens heeft de verzoeker bodemonderzoeken laten uitvoeren voor de inrichting van de locatie welke momenteel wordt voorbereid. Ondertussen heeft op 27 januari 2010 en 3 mei 2010 nader overleg met reclamante plaatsgevonden over de daadwerkelijke effectuering van de grondruil. Het bovenstaande in ogenschouw nemend zijn Wij van oordeel dat de verzoeker om onteigening voldoende pogingen heeft ondernomen om hetgeen voor de uitvoering van het werk nodig is langs minnelijke weg te verkrijgen, te meer nu reclamante zelf heeft aangegeven in de veronderstelling te verkeren met de verzoeker tot overeenstemming te zijn gekomen. Hoewel, gelet hierop, de pogingen van de verzoeker om de gronden langs minnelijke weg te verkrijgen niet vruchteloos lijken te zijn geweest, moet wel geconstateerd worden dat van een door beide partijen ondertekende en door de notaris verleden overeenkomst nog geen sprake is. Hierbij merken Wij op, dat het bereiken van een grote mate van overeenstemming niet automatisch leidt tot spoedige ondertekening van een koopovereenkomst en een probleemloze eigendomsoverdracht. Gelet op de urgentie van de uitvoering van het werk en de omstandigheid dat, zonder aanwijzing ter onteigening, de tijdige verkrijging door de verzoeker van de benodigde grond onzeker is, moet dan ook onderkend worden dat aanwijzing ter onteigening noodzakelijk blijft. Het streven van de verzoeker zal er echter op gericht blijven de grondruiling te effectueren. Reclamant sub 4. Reclamant heeft in de hoorzitting verwezen naar de zienswijze die hij heeft ingediend tegen het ontwerptracébesluit. Reclamant voert daarin aan dat hij reeds 30 jaar in en om de manege Heidehof concoursen organiseert. In de huidige situatie maakt reclamant daarbij gebruik van circa 5 hectare landbouwgrond van de paters van de Trappisten Abdij. Deze gronden zijn nodig voor extra parkeerplaatsen, extra springterreinen en enkele tientallen dressuurringen. Voor het voortbestaan van de vereniging en het kunnen exploiteren van de manege is reclamant afhankelijk van het organiseren van concoursen. Omdat verplaatsing van de manege geen optie is heeft reclamant de verzoeker om onteigening dan ook in eerste instantie verzocht om het verlies van grond in verband met de aanleg van de A74 te compenseren met grond in de nabijheid. Reclamant geeft in dit verband aan dat enkele aan zijn eigendom grenzende percelen hiervoor in aanmerking komen. Daarnaast geeft reclamant aan dat de manege en de terreinen via de te realiseren toegangsweg voor ruiters te paard, menners en paardentrailers bereikbaar moet zijn. Ten aanzien van deze zienswijze verwijzen Wij vooreerst naar hetgeen bij reclamanten sub 3 over de wens tot vervangende grond en de in het algemeen bij de beoordeling van het minnelijk overleg aan te leggen maatstaf is overwogen. Over het met reclamant gevoerde minnelijke overleg merken Wij in het bijzonder op dat Ons uit door de verzoeker om onteigening overgelegde stukken en verstrekte informatie is gebleken dat de verzoeker reeds geruime tijd overleg voert met reclamant over de compensatie in de vorm van vervangende grond. Een en ander heeft geresulteerd in een brief van de verzoeker aan reclamant van 30 november 2009, waarin een aanbod in geld is gedaan voor de aankoop van de oppervlakte van zijn 5 Staatscourant 2010 nr oktober 2010

6 onroerende zaak die nodig is voor de aanleg van de A74 als ook een aanbod is gedaan voor compensatie in de vorm van vervangende grond. Reclamant heeft hierop geregeerd bij brief van 18 december 2009 en laat weten dat de aanbieding in geld geen optie is en dat hij alleen akkoord kan gaan met de voorgestelde compensatie als daarbij met enkele factoren rekening wordt gehouden. In de maanden januari en februari 2010 vonden verschillende overleggen plaats. Naar aanleiding van een nieuw bod dat namens Rijkswaterstaat werd gedaan in een overleg van 17 februari 2010, is op 1 april 2010 opnieuw overleg gevoerd. Het bestuur van reclamant heeft hierin aangegeven akkoord te gaan met de voorgestelde compensatie in de vorm van vervangende grond. Partijen hebben in het laatstbedoelde overleg overeenstemming bereikt over de inhoud van een ruilovereenkomst. Daarbij geldt als voorwaarde van de zijde van reclamant, dat hij de mogelijkheid krijgt om in de toekomst concoursen te organiseren op het naastgelegen terrein dat in eigendom is van de Cisterciënser Abdij. De verzoeker heeft hiertoe overleg met de Abt van de Abdij gevoerd en met de gemeente Venlo. De Abdij heeft inmiddels laten weten dat men hier in de toekomst medewerking aan wil verlenen. De gemeente Venlo heeft mondeling toegezegd dat een intentie van gelijke strekking zal worden ingebracht in de vergadering van burgemeester en wethouders van Venlo van 25 mei Gelet hierop is de kwestie rond de grondruil nog niet geformaliseerd in een door partijen ondertekende (concept)overeenkomst. Het bovenstaande in ogenschouw nemend zijn Wij van oordeel dat de verzoeker om onteigening voldoende pogingen heeft ondernomen om hetgeen voor de uitvoering van het werk nodig is langs minnelijke weg te verkrijgen, te meer nu reclamant zelf heeft aangegeven in de veronderstelling te verkeren met de verzoeker tot overeenstemming te zijn gekomen. Hoewel, gelet hierop, de pogingen van de verzoeker om de gronden langs minnelijke weg te verkrijgen niet vruchteloos lijken te zijn geweest, moet wel geconstateerd worden dat van een door beide partijen ondertekende en door de notaris verleden overeenkomst nog geen sprake is. Hierbij merken Wij op, dat het bereiken van een grote mate van overeenstemming niet automatisch leidt tot spoedige ondertekening van een koopovereenkomst en een probleemloze eigendomsoverdracht. Gelet op de urgentie van de uitvoering van het werk en de omstandigheid dat, zonder aanwijzing ter onteigening, de tijdige verkrijging door de verzoeker van de benodigde grond onzeker is, moet dan ook onderkend worden dat aanwijzing ter onteigening noodzakelijk blijft. Het streven van de verzoeker zal er echter op gericht blijven de grondruiling te effectueren. Ten aanzien van de opmerking van reclamant over de bereikbaarheid van de manege merken Wij het volgende op. De verzoeker om onteigening heeft desgevraagd medegedeeld dat de bereikbaarheid van de manege voor ruiters te paard, menners en paardentrailers is gewaarborgd. Voor ruiters te paard zal het viaduct Ulingsheide aan een zijde worden voorzien van een leuning waarvan de hoogte voldoet aan de eisen die hieraan gesteld worden ten aanzien van gebruik door ruiters te paard. Tevens is het viaduct voorzien van een tweezijdige fiets-/voetgangersstrook, waarvan ruiters gebruik kunnen maken. Aan de zijde van de verhoogde leuning sluit de fiets-voetgangersstrook aan op een pad dat vrij ligt van de rijweg. Menners en paardentrailers kunnen de manege in de toekomst bereiken via de aan te leggen ontsluitingsweg die de weg Ulingsheide verbindt met de Trappistenweg. Deze weg heeft een profielbreedte van 6,0 meter en sluit op de Trappistenweg aan direct bij de parkeerplaats van de manege van de reclamant. Ook tijdens de uitvoering van de werkzaamheden zal de manege bereikbaar blijven. Overige overwegingen De planstudie voor de aanleg van de A74 kent een lange voorgeschiedenis. Op basis van de Trajectnota/MER Rijksweg 74/BAB 61 hebben de Ministers van Verkeer en Waterstaat en Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer op 7 november 2002 een standpunt over de A74 ingenomen. Daarin is een voorkeur uitgesproken voor het zogeheten verdiepte Plateaualternatief. Dit voorkeursstandpunt is vervolgens uitgewerkt in een ontwerptracébesluit, dat van 3 maart 2004 tot en met 28 april 2004 ter inzage heeft gelegen. Enkele ontvangen inspraakreacties en adviezen hebben de voornoemde ministers aanleiding gegeven tot aanpassing van onderdelen van het ontwerptracébesluit. Daarnaast is rekening gehouden met wijzigingen in wet- en regelgeving, geactualiseerde verkeersprognoses en optimalisaties in het wegontwerp en verder zijn op de Zuiderbrug A73, tussen de aansluitingen Hout-Blerick en Venlo-Zuid, weefvakken aan de scope van de A74 toegevoegd. In verband met dit laatste heeft van 15 september tot en met 26 oktober 2009 de Startnotitie Weefvakken Zuiderbrug A73 ter inzage gelegen. Naar aanleiding van de bovengenoemde ontwikkelingen en aanpassingen heeft de Minister van Verkeer en Waterstaat, in overeenstemming met de Minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer in december 2009 het nieuwe ontwerptracébesluit Rijksweg 74 vastgesteld. 6 Staatscourant 2010 nr oktober 2010

7 Dit ontwerpbesluit heeft van 22 december 2009 tot en met 1 februari 2010 ter inzage gelegen. In deze periode zijn ruim 100 zienswijzen ontvangen. Deze hebben voor het grootste gedeelte betrekking op het gedeelte van het tracé dat niet in deze onteigeningsprocedure is betrokken. De zienswijzen die wel betrekking hebben op de in deze onteigeningsprocedure betrokken gedeelten van de A73/A74 zien in hoofdzaak op de in het ontwerptracébesluit gekozen wijze van uitvoering en de voorkeur voor andere alternatieven. Naar verwachting zal de Minister van Verkeer en Waterstaat, in overeenstemming met de Minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer in juli 2010 het Tracébesluit A74 vaststellen. Hierin zullen de ingebrachte zienswijzen worden betrokken. In de achterlandverbinding tussen de Randstad en de belangrijkste industriegebieden in (Zuid-) Duitsland (Ruhr/Rhein-Main gebied) ontbreekt bij Venlo en Tegelen een belangrijke schakel. Het gevolg is dat veel van het doorgaand (vracht)verkeer gebruik maakt van routes door Venlo en Tegelen die daar niet geschikt voor zijn. Vinden geen ingrepen in de wegenstructuur plaats dan zullen de problemen toenemen, waardoor het doorgaande (vracht)verkeer verdere overlast en economische schade zal ondervinden. Ook de problemen met de leefbaarheid en verkeersveiligheid langs de doorgaande routes in Venlo en Tegelen zullen toenemen. De A74 gaat de ontbrekende schakel in het wegennet vormen, waardoor de situatie in Venlo en Tegelen zal verbeteren. Als gevolg van de aanleg van de A74 zal tevens een verschuiving in het verkeer (voornamelijk vrachtverkeer) optreden op de lange afstandsroutes tussen de Randstad en de belangrijkste industriegebieden in Zuid-Duitsland. Dit verkeer zal voor een groter gedeelte via Venlo gaan lopen (route A73/A67 en verder via A74-BAB61). Hierdoor zal het verkeer op de doorgaande routes tussen de Randstad via Arnhem naar Keulen en verder (de A12-Duitse grens) afnemen, hetgeen ook geldt voor de routes via Gennep naar Düsseldorf-Keulen (A77-Duitse grens), via Roermond naar Mönchen- Gladbach (A2-N280-Duitse grens) en voor de route ten noorden van Venlo richting Düsseldorf-Keulen (A67-Duitse grens). Als gevolg van de toename van het verkeer op de A74 zal op andere grensovergangen sprake zijn van een afname van verkeer. Het moet in het belang van de doorstroming en de veiligheid van het verkeer noodzakelijk worden geacht, dat de Staat (Verkeer en Waterstaat) de eigendom verkrijgt van de in dit besluit genoemde onroerende zaken. De door reclamanten naar voren gebrachte zienswijzen worden niet van zodanig gewicht geacht dat op grond daarvan het verzoek om een koninklijk besluit ex artikel 72a van de onteigeningswet, moet worden afgewezen. Beslissing; Gelet op de onteigeningswet, Gehoord de Raad van State, advies van 4 augustus 2010, nr. W /IV, en gezien het nader rapport van Onze Minister van Verkeer en Waterstaat van 20 augustus 2010, nr. RWSCD BJV 2010/ 1339, Rijkswaterstaat Corporate Dienst, Eenheid Bestuurlijk Juridische Zaken en Vastgoed, Hebben Wij goedgevonden en verstaan: I. Ten behoeve van de aanleg van het knooppunt Rijksweg A73 Rijksweg A74, vanaf de kruising van de A73 met de Geldersebaan/Pastoor Lemmensstraat (A73; km. 39,90) tot 100 meter voor de Kaldenkerkerweg (A73; km. 38,88) alsmede de aanleg van Rijksweg A74 vanaf genoemde kruising tot aan de grens met Duitsland (A74; km. 99,83) nabij Ulingsheide, met bijkomende werken, in de gemeente Venlo zullen ten algemenen nutte en ten name van de Staat (Verkeer en Waterstaat) worden onteigend de onroerende zaken, aangeduid op de grondtekeningen die ingevolge artikel 63 van de onteigeningswet in de gemeente Venlo en bij Rijkswaterstaat Corporate Dienst ter inzage hebben gelegen als: 7 Staatscourant 2010 nr oktober 2010

8 Van de onroerende zaak, kadastraal bekend, gemeente Tegelen Grondplannr. Te onteigenen grootte Als Ter grootte van Sectie en nr. Ten name van ha a ca ha a ca 1. geheel terrein (grasland) B 5038 Hovens, Joseph Leonard Marie, Tegelen. 2. geheel bedrijvigheid (nutsvoorziening) B 5037 Eigendom belast met opstel: Hovens, Joseph Leonard Marie, Tegelen. Opstal: N.V. Maatschappij voor Elektriciteit en Gas Limburg, s-hertogenbosch, zetel: Maastricht. 3. geheel terrein (akkerbouw) B 2498 Als grondplannummer geheel terrein (akkerbouw) B 2866 Als grondplannummer geheel terrein (akkerbouw) B 2867 Als grondplannummer wegen B 4933 Gemeente Venlo, Venlo, zetel: Venlo onbekend B 4384 Redland Bouwprodukten BV, Eindhoven, zetel: Eindhoven fabriek, erf B 4383 Tegelfabriek Reuver B.V., Hapert, zetel: Hapert wegen B 4975 Als grondplannummer 6. 10a wegen B 2719 Als grondplannummer 6. 10b c terrein (natuur) B 3083 Als grondplannummer terrein (natuur) B 1595 Cisterciënser Abdij van Onze Lieve Vrouw van de Heilige Joseph, Lilbosch, Echt, zetel: Echt. 13a terrein (grasland) B 4858 Als grondplannummer 6. 13b c terrein (grasland) B 4857 Ruiterclub en Ponyclub De Heideruiters, Venlo, zetel: Venlo bedrijvigheid (agrarisch) terrein (teelt kweek) B 5081 Hegemann, Joseph Johannes, gehuwd met Christina Antonetta Gerards, Tegelen terrein (grasland) B 4681 Elk 1/2 eigendom: Lucker, Gerardus Henricus Hubertus, gehuwd met Maria Anna Theodora Francisca Thuijls, Venlo; Lucker, Theodorus Arnoldus Johannes, gehuwd met Maria Francisca Wilhelmina Thissen, Reuver terrein (natuur) B 222 Cisterciënser Abdij van Onze Lieve Vrouw van de Heilige Joseph, Lilbosch, Echt, zetel: Echt. onder B, van de Belemmeringenwet Privaatrecht: De Staat (Financiën, Rijksvastgoed- en ontwikkelingsbedrijf), Breda, zetel: s-gravenhage; NV Solvic, Elsene, zetel: Elsene (België). 18. geheel terrein (akkerbouw) B 219 Als grondplannummer geheel terrein (akkerbouw) B 220 Als grondplannummer geheel terrein (akkerbouw) B 221 Als grondplannummer Staatscourant 2010 nr oktober 2010

9 Van de onroerende zaak, kadastraal bekend, gemeente Tegelen Grondplannr. Te onteigenen grootte Als Ter grootte van Sectie en nr. Ten name van ha a ca ha a ca terrein (akkerbouw) B 5049 Cisterciënser Abdij van Onze Lieve Vrouw van de Heilige Joseph, Lilbosch, Echt, zetel: Echt. onder B, van de Belemmeringenwet Privaatrecht: 2x De Staat (Financiën, Rijksvastgoed- en ontwikkelingsbedrijf), Breda, zetel: s-gravenhage. onder B, van de Belemmeringenwet Privaatrecht op gedeelte van perceel: NV Solvic, Elsene, zetel: Elsene (België) terrein (akkerbouw) B 5050 Eurogreen Hulder Holding BV, Vierlingsbeek, zetel: Vierlingsbeek. onder B, van de Belemmeringenwet Privaatrecht: 2x De Staat (Financiën, Rijksvastgoed- en ontwikkelingsbedrijf), Breda, zetel: s-gravenhage. onder B, van de Belemmeringenwet Privaatrecht op gedeelte van perceel: NV Solvic, Elsene, zetel: Elsene (België) terrein (natuur) B 217 Als grondplannummer geheel terrein (natuur) B 716 Als grondplannummer wegen B 4577 Gemeente Venlo, Venlo, zetel: Venlo. Opstalrecht nutsvoorzieningen op gedeelte van perceel: NV Solvic, Elsene, zetel: Elsene (België). 26. geheel terrein (natuur) B 717 Als grondplannummer terrein (natuur) B 3793 Als grondplannummer 17. II. 1. De in artikel 18, eerste lid, van de onteigeningswet bedoelde dagvaarding kan geschieden nadat het tracébesluit is vastgesteld. 2. Onverminderd het bepaalde in artikel 59, eerste lid, van de onteigeningswet kan het vonnis van onteigening van de rechtbank niet eerder in de openbare registers worden ingeschreven dan nadat het tracébesluit onherroepelijk is geworden. 3. In aanvulling op de artikelen 54n en 59 van de onteigeningswet is ten behoeve van de in het tweede lid bedoelde inschrijving een uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State dan wel een verklaring van de Secretaris van de Raad van State nodig, waaruit blijkt dat het tracébesluit onherroepelijk is geworden. Onze Minister van Verkeer en Waterstaat is belast met de uitvoering van dit besluit, dat in de Staatscourant zal worden geplaatst en waarvan afschrift aan de Raad van State zal worden gezonden. s-gravenhage, 26 augustus 2010 De Minister van Verkeer en Waterstaat, C.M.P.S. Eurlings. 9 Staatscourant 2010 nr oktober 2010