Yasser heeft zijn leven terug

Transcriptie

1 Yasser Al Hamzeh: Er is niets ergers voor een arts dan niet kunnen doen waartoe hij geroepen is: mensen helpen. Ik te weer mee. mara van den oetelaar Yasser heeft zijn leven terug In Syrië was Yasser Al Hamzeh (47) huisarts. Hij ontvluchtte de oorlog. In Horst, waar hij terechtkwam, wilde hij graag weer wat betekenen in de zorg. Dat lukte niet zomaar. Tot de ambulancedienst in Venlo hem een unieke kans bood. DOOR SERGE VENLO Het pak past hem als gegoten. Geel jasje en blauwe broek. Yasser Al Hamzeh kijkt uit over de loods met het wagenpark van de AmbulanceZorg Limburg-Noord in Blerick. De Syriër glundert. Sinds september rijdt hij mee op deze wagens. Drie maanden blijkt lang genoeg om zijn collega s én de eigenaardigheden van onze zorg al enigszins te leren kennen. Veel administratie, alles moet worden genoteerd, dat is wat de Syriër opvalt, horen we in het charmante accent van een nieuwe Nederlander. Die vermaledijde bureaucratie 1/4

2 waarover in de hele zorgsector al jarenlang wordt geklaagd, maar waar kennelijk niets aan kan worden gedaan. André Lemmen, de baas van de ambulancedienst, herkent zich er helemaal in. Verwend Bijna iedereen is hier verzekerd, zo heeft Yasser ook gemerkt. En ook dat is heel anders dan in zijn land van herkomst, waar de minderbedeelde per definitie de minste zorg krijgt. De mensen zijn hier nogal verwend, moet hem van het hart. Ze klagen dat bijvoorbeeld de wachttijd in het ziekenhuis te lang is. Men realiseert zich niet in welke rijkdom men leeft. De vrijheid. Ja, dat grote contrast, de Syriër heeft het er bij vlagen lastig mee. Yasser Al Hamzeh woonde met zijn vrouw Fouza en vijf kinderen in Telhadia, een dorp in de buurt van de Syrische stad Aleppo. Hij werkte er vijftien jaar lang als huisarts. Intussen studeerde hij aan de academische centra van Idlib, Aleppo en Damascus om neuroloog te kunnen worden. Tot in 2011 de oorlog uitbrak. Reizen werd steeds gevaarlijker. Ik was niet politiek actief, maar we woonden in het gebied van de oppositie tegen president Assad. De oorlog betekende dat er al snel een tekort was aan van alles. Aan dagelijkse dingen, maar ook aan spullen die hij nodig had in zijn huisartsenkliniek. Medicijnen, water. Steeds vaker ook viel de stroom uit. Mensen die hulp nodig hadden, konden dat steeds vaker niet meer betalen. Aan welgestelde vrienden vroeg ik steun, met hun geld hielp ik armere mensen. Elke dag hoorden we de gevechten dichterbij komen. De echo van inslaande granaten en geweervuur. Tot de strijd zich letterlijk op Yassers stoep meldde. Twee gewapende mannen vroegen zijn hulp. Of ik hun gewonden wilde verzorgen. Het land was in chaos. Er heerste anarchie. Wie er precies tegen wie vocht, werd steeds onduidelijker. Ik zei ze ik ben huisarts en geen chirurg. Er was een enorm tekort aan artsen. Ik had verhalen gehoord over dokters die waren ontvoerd en daarna voor veel geld vrijgekocht moesten worden. Dat wilde ik niet riskeren. Voor het eerst dacht Yasser aan vluchten. De twijfel sloeg toe. Want kiezen voor zijn eigen veiligheid en die van zijn gezin zou betekenen dat hij zijn land en burgers die zijn medische hulp hard nodig hebben in de steek zou laten laat. Ik bleef maar hopen dat de oorlog toch snel tot een einde zou komen. Dat gebeurde niet. De strijd duurt nog altijd voort. 2/4

3 Toen ben ik vertrokken. Alleen. Ik vond het te gevaarlijk om mijn hele gezin mee te nemen. De reis voerde de Syrische arts richting Turkije en vandaar over zee naar Griekenland. In een volgepakte vissersboot. Illegaal. Ruim twee maanden zat ik in een Grieks vluchtelingenkamp. Waar kon of mocht ik heen? Het werd, met wat omwegen, Limburg. Horst. Hier kreeg hij, twee jaar terug, een eigen huis. Tien maanden later werd het gezin Al Hamzeh in Horst herenigd. Yasser is er de man niet naar om op zijn handen te zitten. Hij wilde snel aan de slag. Als arts. Iets terug doen. De regels bleken beren op zijn weg (zie kader). Om die reden bedankten diverse regionale zorgverleners, waaronder het VieCuri-ziekenhuis, voor zijn diensten. Bij de ambulancedienst in Venlo vond hij wél gehoor en kreeg hij een kans. Stagiair Sinds september rijdt Yasser als stagiair mee op de wagen. Ervaring opdoen, zorg verlenen, onder de mensen zijn. Ik heb mijn leven terug, zegt Yasser. Er is niets ergers voor een arts dan niet kunnen doen waartoe hij geroepen is: mensen helpen. André Lemmen is er eerlijk over. De ambulancedienst wil met het aannemen van Yasser - én met dit interview - een statement maken. Een positief geluid tegen alle vooroordelen uit vooral rechtse hoek dat al die vluchtelingen alleen komen halen en niets brengen. Wij kunnen veel leren van wat deze arts heeft meegemaakt, zoals hij van ons leert. Yasser houdt ons een spiegel voor, leert ons relativeren. Want het is niet niets om alles achter te laten en opnieuw te beginnen. Dat collega s in de sector waar de Syriër aanklopte alleen maar keken naar zijn directe loonwaarde en niet naar investeringsopties. Het steekt en frustreert hem. De dag dat Yasser zijn kantoor verliet, met een stageplek op zak, en zei ik heb een lange weg achter me, met veel verdriet, maar dit was een topdag, ik tel weer mee, brak André Lemmens hart. Yassers duim gaat omhoog, voor de beste ambulancedienst. Wat hij vindt van de Limburgers? Met het dialect heb ik nog moeite, maar gelukkig ontmoet ik alleen maar aardige mensen. Wat leuk dat jullie met z n drieën komen, zeggen ze. Soms komt het tot een praatje en vertelt de stagiair over thuis. Iedereen wenst me veel succes. Nee, geweld tegen hulpverleners heeft hij nog niet meegemaakt. 3/4

4 Zijn stage duurt tot juli en wordt zeker een succes, belooft Lemmen. Yasser Al Hamzeh blijft dromen van een baan als neuroloog, al is de weg nog lang. Intussen gaan op stille momenten zijn gedachten terug naar Syrië, het land dat zoveel leed te dragen krijgt. Zijn familie daar. Ik weet niet hoe mijn toekomst eruit mag zien, waar die zal zijn: ik wil vooral het goede voor mijn gezin. De kinderen. En iets terugdoen voor de mensen die mij hier zo geweldig hebben geholpen. Met zorg. 4/4

5 Syrische arts kan niet direct aan de slag Een buitenlandse, niet-europese arts zoals Yasser Al Hamzeh mag, ook al heeft hij in eigen land al jaren ervaring, niet zomaar in Nederland aan de slag. Elke hier werkende zorgverlener - ook ambulanceverpleegkundigen - moet geregistreerd staan in het BIG-register. Voordat zijn Syrische artsendiploma hier kan worden gevalideerd, moet Yasser zich bijscholen qua kennis, normen en praktijk van de Nederlandse zorg. Na een gewone inburgeringstoets volgen nog een AKV (Algemene Kennis en Vaardigheid) en Beroeps Inhoudelijke (BI)toets. Een meerjarentraject waarbij hij hulp krijgt van onder meer het UAF, een nationale organisatie die hoger opgeleide vluchtelingen praktisch én financieel begeleidt bij het hier opnieuw gaan studeren en het vinden van een passende baan. 1/1