Op de Bres. voor Zeehonden. 7 dagen die de wereld kunnen veranderen. IFAW Animal Action Week Oktober

Transcriptie

1 Op de Bres voor Zeehonden 7 dagen die de wereld kunnen veranderen IFAW Animal Action Week Oktober

2 Het verhaal van de zeehond Wetenschappers denken dat zeehonden geëvolueerd zijn uit landzoogdieren. Ze zijn dus verwant aan zoogdieren die we nu kennen, zoals honden en beren. Deze dieren zijn ongeveer 30 miljoen jaar geleden verhuisd naar de zee. Reden hiervoor kan een gebrek aan voedsel zijn. De oudste fossielen van de voorouders van zeehonden, worden op meer dan 23 miljoen jaar geschat. De eerste zeehonden leefden in de Stille Oceaan, voor de kust van wat we nu als Californië (Verenigde Staten), kennen. In de miljoenen jaren die volgden zouden ze zich over het noordelijk deel van de Stille Oceaan hebben verspreid. Vanuit de Stille Oceaan hebben de zeehonden zich verplaatst naar de Atlantische Oceaan via een toen nog bestaande waterweg tussen Noord-Amerika en Zuid-Amerika. Later verspreidden ze zich ook over het zuidelijk halfrond. De zeehonden maakten een ontwikkeling door waarbij ze optimaal gebruik maakten van de voedselrijkdom van de zee en tegelijk nauw verbonden bleven met het land. Aan land rusten ze uit, werpen ze hun vacht af en krijgen ze jongen. Zeehonden komen over de hele wereld voor maar de meeste zeehonden zijn te vinden in de koude gebieden zoals de Noorden Zuidpool. In deze gebieden is voor zeehonden het meeste voedsel is te vinden. De vele legenden en verhalen hebben bijgedragen aan de mythevorming rond deze prachtige zeedieren. In een aantal verhalen veranderen zeehonden in mensen zodra ze aan land komen. In één verhaal verandert een beeldschoon meisje weer terug in een zeehond, waarna ze tragisch genoeg door haar man, die visser is, wordt gedood. Hoewel de meeste zeehonden hoofdzakelijk van vis leven, eet de zeeluipaard ook pinguïns en soms zelfs andere zeehonden. De grootste zeehondenpopulatie ter wereld bestaat uit krabbeneters. Anders dan de naam doet vermoeden eten deze zeehonden helemaal geen krabben. Deze zeehonden eten krill (kleine garnaalachtige diertjes) die zij met speciaal hiervoor uitgeruste tanden kunnen filteren. Er zijn verschillende redenen waarom zeehonden aan land komen. Zo kunnen ze aan land komen om uit te rusten, hun vacht af te werpen en om hun jongen te baren en zogen. Sommige soorten, zoals de zadelrob en de klapmuts, trekken massaal de ijsvlakten op, waarbij de duizenden pups en hun moeders het ijsparadijs veranderen in een reuzencrèche. Sommige zeehonden leggen duizenden kilometers af van de wateren waarin zij hun voedsel vinden naar de ijsvlakten waar ze hun jongen ter wereld brengen. Andere soorten kunnen ongelooflijk diep duiken. De noordelijke zeeolifant is recordhouder met een gemeten duikdiepte van meer dan meter. De langst gemeten duik staat op naam van een Weddell-zeehond. Het dier bleef 1 uur en 13 minuten onder water. Je blijft je verbazen over deze dieren! IFAW/David White IFAW/Petra Deimer Zware jongens De grootste van alle soorten zeehonden is de noordelijke zeeolifant. De mannetjes, stieren, kunnen bijna vier ton zwaar worden. Dit is net zo zwaar als een grote vrachtwagen. Ze kunnen 6,5 meter lang worden. Ze hebben hun naam te danken aan de lange, slurfachtige neus. De kleinste soorten ter wereld zijn de stinkrob en de Baikal rob. Deze dieren worden 64 kilo zwaar en 1,37 m. lang. 4 Dan Costa

3 Zeehondenweetjes De wetenschappelijke naam van de zeehond is vinpotige. Hiermee worden hun poten aangeduid die voorzien zijn van zwemvliezen. IFAW Er zijn 33 soorten zeehonden en zeeleeuwen. Deze zijn ondergebracht in drie families. Families worden ook wel groepen genoemd. Er zijn 18 soorten echte zeehonden, ook wel bekend als robachtigen of oorloze zeehonden. Echte zeehonden hebben vlak achter hun ogen kleine openingen waarmee ze kunnen horen. De tweede groep wordt gevormd door 14 soorten pelsrobben en zeeleeuwen. Deze worden over het algemeen oorrobben genoemd vanwege de uitwendige kleine oortjes. Tenslotte zijn er nog de walrussen, die ondergebracht worden in een aparte groep. Deze groep wordt gekenmerkt door een combinatie van de kenmerken van de andere twee soorten. Daarnaast zijn er ook belangrijke verschillen. De walrus onderscheidt zich van andere vinpotigen doordat hij als enige zeehondensoort is uitgerust met grote slagtanden. Echte zeehonden Oorrobben IFAW/I. Gavrilov Deze zeehonden worden echte honden genoemd omdat ze geen oorschelp hebben. Zeehonden variëren sterk in grootte en gewicht. Er zijn kleine vrouwtjes van ongeveer 50 kilo tot de kolossale noordelijke zeeolifant, die zo n 3600 kilo zwaar kan worden (dit is net zoveel als 40 stevige gebouwde mensen!) Bij de meeste soorten is het mannetje groter dan het wijfje. Echte zeehonden kunnen hun achtervinnen niet naar voren bewegen om zich op het land te verplaatsen. Hiervoor gebruiken ze hun voorvinnen die zijn uitgerust met sterke klauwen waarmee ze zich over het ijs of op de grond kunnen voortslepen. Pelsrobben en zeeleeuwen kunnen hun achtervinnen wèl onder hun lichaam brengen zodat ze, zij het wat onhandig, rechtop kunnen zitten of over land kunnen lopen en/of glijden. Deze zeehonden worden oorrobben genoemd omdat ze wel een oorschelp hebben. Zeehonden zijn uitgerust voor een leven onder water. Hun lichaam is glad en gestroomlijnd zodat ze snel kunnen zwemmen. De ogen en neus zitten aan de bovenzijde van de kop. Hierdoor kunnen ze in het water gemakkelijk ademhalen. Ze kunnen zelfs korte tijd onder water slapen. Zeehonden zijn warmbloedig en de pups voeden zich met moedermelk. Het vetgehalte van deze melk is zo hoog, dat sommige pups per dag wel 2,2 kg in gewicht toenemen. Dit is ongeveer net zoveel als vijf blikjes bonen. Het is vooral de vetlaag ( blubber ) direct onder de huid die zo snel groeit. IFAW/Jon Hrusa Coole gasten Zeehonden zijn zo goed geïsoleerd dat ze oververhit kunnen raken. Om hun lichaam in een warm klimaat af te koelen, graven ze zich in het koele zand in. In zee koelen pelsrobben en zeeleeuwen af door met hun achtervinnen boven water heen en weer te wuiven. IFAW/Jon Hrusa 5

4 Bedreigingen voor zeehonden Naast de commerciële jacht zijn er wereldwijd nog vele andere gevaren die zeehonden bedreigen. Verdrinking in visnetten, vervuiling van de zeeën, verlies van leefgebied en klimaatveranderingen vormen de grootste gevaren. Verstrikking in netten Elk jaar raken duizenden zeehonden verstrikt in visnetten en verdrinken omdat ze niet naar het oppervlakte kunnen om adem te halen. Drijfnetten zijn enorm grote visnetten die verticaal in zee drijven. Sommige drijfnetten zijn tientallen kilometers lang en grote aantallen zeehonden en andere zeezoogdieren, zelfs duikvogels, raken in deze muren des doods verstrikt. Vervuiling De oceanen worden gebruikt als vuilnisbelt voor allerlei afval dat een gevaar oplevert voor zeehonden en alle andere levensvormen in zee. Giftige chemicaliën die worden geproduceerd door de industrieën of die een bijproduct zijn van onze eigen dagelijkse activiteiten op het werk, op school en thuis, komen maar al te vaak in zee terecht. Giftig afval zoals bestrijdingsmiddelen kan zich in het vet ( blubber ) van zeehonden ophopen. Aangenomen wordt dat de afname van de zeehondenpopulatie in de Baltische Zee te wijten is aan verontreinigende stoffen die schadelijk zijn voor het voortplantingsvermogen van de dieren. In het Russische Baikalmeer, het grootste zoetwatermeer ter wereld en leefgebied van de Baikalrob, wordt ook regelmatig giftig afval van papierfabrieken IFAW/Da Costa IFAW/Alexander Luskin Verlies van leefgebied en klimaatverandering Sinds de mens zich in kustgebieden ging vestigen, drukbevaren scheepsroutes ging instellen en zeeën en oceanen voor eigen gebruik ging inlijven, werden zeehonden en andere zeezoogdieren uit belangrijke leefgebieden verdrongen. Ook klimaatveranderingen kunnen in meerdere opzichten grote gevolgen hebben voor zeehondenpopulaties. Temperatuurstijging van het zeewater heeft tot gevolgd dat het ijs gaat smelten. Sommige zeehondensoorten hebben stevige ijsplaten nodig om hun jongen ter wereld te brengen. Verdrietige zeehonden? Zeehonden hebben prachtige grote ogen, maar ze hebben geen buisjes om hun tranen af te voeren. Als ze op land zijn lijkt het vaak dat ze aan het huilen zijn. Het is echter de enige manier om hun traanvocht af te voeren. 6

5 Boegmotor of staartmotor Oorrobben zwemmen met hun voorvinnen en sturen met hun achtervinnen. Echte zeehonden gebruiken daarentegen de achtervinnen om zichzelf voort te stuwen en de voorvinnen om te sturen. IFAW 7

6 De jacht op zeehonden Al eeuwenlang wordt er op zeehonden gejaagd. De Inuit, zoals de eskimo s uit Groenland en Canada worden genoemd, hebben altijd op zeehonden gejaagd in het Noordpoolgebied. Uit archeologische vondsten blijkt, dat bewoners van de oostkust van Noord-Amerika al zo n jaar geleden op zeehonden jaagden. Ook is bekend, dat de West-Scandinaviërs die zich vanaf ca. 985 na Christus in Groenland vestigden, op zeehonden gingen jagen voor de consumptie en om hun bont. Geschiedenis In de laatste twee eeuwen heeft de commerciële jacht ervoor gezorgd dat een aantal soorten zo goed als uitgestorven zijn. In de negentiende eeuw waren er minder dan 100 noordelijke zeeolifanten in leven. De huidige populatie zeeolifanten stamt van dit kleine groepje af. Ook is er altijd uitgebreid gejaagd op walrussen vanwege hun ivoor en om hun spek ( blubber ), waar olie van werd gemaakt. De Atlantische walrus kwam ooit langs de gehele oostkust van Noord-Amerika voor, maar tegen het jaar 1800 hadden jagers de gehele populatie in dit gebied uitgeroeid. Bijna overal waar zeehonden en mensen met elkaar in contact kwamen is er op ze gejaagd. Gelukkig hebben de meeste landen besloten de jacht te verbieden. Van grootschalige commerciële jacht is echter nog steeds sprake in Canada, Rusland, Groenland, Noorwegen en Namibië. s Werelds grootste jacht op zeezoogdieren Tussen 2003 en 2005 kostte de zeehondenjacht in Canada aan meer dan één miljoen zadelrobben het leven. Met deze aantallen is deze jacht verreweg de grootste jacht op zeezoogdieren ter wereld. De vangstquota voor de jacht in 2006 was wat één van de hoogste quota s ooit is. Al jarenlang is deze omvangrijke jacht onderwerp van discussie tussen voor- en tegenstanders van de jacht. De Canadese overheid en andere voorstanders van de jacht zeggen dat deze op humane en voldoende gereguleerde wijze plaatsvindt. Als argument voeren zij aan, dat het aantal zeehonden binnen de perken gehouden moet worden, omdat zij anders alle vis opeten waar de beroepsvissers van leven. De tegenstanders (68% van de Canadese bevolking en miljoenen andere mensen over de hele wereld zo ook in Nederland) voeren aan dat de jacht wreed is, de zeehondenpopulatie in gevaar wordt gebracht en de reputatie van Canada geschaad wordt. Tegenwoordig worden in Canada jaarlijks gemiddeld zadelrobben gedood. Dit komt voornamelijk door de mode-industrie die nog steeds een dankbare afnemer is van het bont. Naast het doden van zadelrobben mogen in Canada elk jaar klapmutsen worden gedood. Ieder jaar rond eind februari/begin maart, brengen zadelrobben in de Golf van St. Lawrence en voor de kust van Newfoundland, hun jongen ter wereld. De ijsvlakten veranderen dan in één grote witte zeehondencrèche. Ondanks een verbod op de import van huiden van whitecoats (jonge zadelrobben), dat de Bibberende zeehonden Als een zadelrob nog maar net geboren is, houdt hij zich warm door te rillen. In de buik van de moeder is het lekker warm, maar zodra ze de wereld van ijs betreden, krijgen ze vaak te maken met temperaturen onder het vriespunt. 8

7 EEG in de jaren tachtig van de vorige eeuw uitvaardigde, was ruim 95% van de zeehonden die in de afgelopen jaren werden gedood nog geen 3 maanden oud. Volgens de Canadese wet mogen zeehondenbaby s worden gedood, zodra zij hun vacht beginnen af te werpen. Ze zijn dan ongeveer 14 dagen oud. De jagers gebruiken knuppels en geweren om de dieren te doden. Als knuppel wordt soms een hakapik gebruikt. Dat is een stok met een grote metalen punt aan het eind. Eén van de problemen van het schieten op zeehonden is dat aangeschoten dieren toch nog in het water kunnen komen en daar een langzame en pijnlijke dood sterven. Deze dieren worden ook niet bij het aantal gedode dieren opgeteld. Volgens wetenschappers brengt de huidige jacht de populatie zadelrobben in gevaar. Het doden van zoveel dieren per jaar kan niet als duurzame jacht beschouwd worden. Uit recent onderzoek blijkt, dat het Canadese beheerplan voor zadelrobben wel eens zou kunnen uitlopen op een afname van de populatie met 70%. Ook blijkt uit onderzoek, dat er geen bewijs is voor de stelling dat het doden van zeehonden het herstel van de visbestanden bevordert. De daling van de kabeljauwbestanden in Canada was het gevolg van te intensieve visserij door de mens Deze mening wordt zelfs gedeeld door de meeste beroepsvissers. Met de overheidssubsidies van 20 miljoen Canadese dollars (14 miljoen Euro) aan het eind van de jaren negentig en andere uitgaven met betrekking tot de zeehondenjacht kost de jacht de Canadese belastingbetaler alleen maar geld. Toch vormt de opbrengst van de jacht maar een klein deel van het inkomen van de vissers. IFAW/Florian Graner De jacht elders in de wereld Ook in andere delen van de wereld wordt er jaarlijks op zeehonden gejaagd. Ca zadelrobben, die tot dezelfde populatie behoren als die aan de Canadese kust, worden jaarlijks tijdens de zomerjacht van Groenland aan land gebracht. In Rusland kost de jacht elk jaar ruim zadelrobben het leven, in Namibië pelsrobben. Noorwegen doodt jaarlijks zeehonden in de Witte Zee en nog eens duizenden in de eigen kustwateren. In 1990 besloot Zuid-Afrika voorlopig niet meer op pelsrobben te jagen. De eerder genoemde aantallen vertellen echter niet het hele verhaal. In werkelijkheid worden er in Groenland meer dan zeehonden gedood. Dit komt doordat voor elke dier dat gedood wordt, een ander dier dodelijk wordt verwond maar niet aan land kan worden gebracht. Wetenschappers wijzen dit aan als een van de wreedste aspecten van deze vorm van jacht. Doordat deze zeehonden niet aan land worden gebracht wordt ten onrechte de indruk gewekt dat er sprake is van duurzame jacht. De gewone zeehond komt voor in wateren rond Nederland en het Verenigd Koninkrijk, evenals 35% van de mondiale populatie grijze zeehonden. In Schotland gaan regelmatig stemmen op om het afschieten van zeehonden toe te staan. Vooral de vissers willen dat de zeehonden bejaagd worden, omdat ze bang zijn dat de zeehonden grote hoeveelheden vis opeten die zij anders zouden vangen. De Britse wetgeving is op dit punt erg vaag. Je zou eruit af kunnen leiden dat er al op zeehonden geschoten mag worden zodra ze zich laten zien in wateren waar beroepsvissers actief zijn. Uit onderzoek blijkt dat de meeste Schotten (80%) van mening zijn, dat zeehonden een belangrijke plaats in de fauna van Schotland innemen. Ook de Australische pelsrob wordt door vissers als een probleem gezien. Elk jaar vindt een groot aantal van deze dieren de dood in visfuiken en netten of door de kogels van jagers. Onderlinge concurrentie vissers Het argument dat zeehonden slecht zijn voor de visstand wordt altijd als excuus gebruikt om de commerciële jacht en het afschieten van zeehonden goed te praten. Wetenschappers zeggen echter dit simpele argument nergens op slaat. Zeehonden eten juist veel roofvissen en deze vissen leven van de soorten waar de commerciële visserij het op heeft voorzien. Het doden van zeehonden zou daarom wel eens het tegenovergestelde effect kunnen hebben en juist tot een inkrimping van de visstanden kunnen leiden. De realiteit is dat de situatie ontzettend complex is. Wel wordt algemeen erkend dat te intensieve visserij door mensen de hoofdoorzaak van de langzame verdwijning van de visbestanden is. Neusballon Volwassen klapmutsmannetjes kunnen merkwaardig genoeg de zwarte zak of muts die over de neus hangt, opblazen. Volwassen mannetjes kunnen ook hun elastische neustussenschot opblazen tot een grote felrode ballon. Dit doen ze als ze agressief zijn of als ze zich moeten verdedigen en mogelijk ook om indruk te maken op de vrouwtjes! IFAW/David White 9

8 Wereldwijd Op de Bres voor Zeehonden De zeehond is een van de mooiste en meest fantastische dieren die we ooit in de vrije natuur zullen tegenkomen. Wereldwijd voert het IFAW al meer dan 30 jaar campagne om zeehonden te beschermen. IFAW/Florian Graner De moderne visie van wetenschappers in de 21ste eeuw is dat je met het beschermen en instandhouden van wilde diersoorten en hun leefgebieden moet beginnen voordat ze zeldzaam zijn geworden. Als diersoorten zeldzaam zijn geworden, is het moeilijker en duurder om ze te beschermen. Op dit moment is eenderde van alle zeehondensoorten opgenomen op de rode lijst van de IUCN. Dit houdt in dat zij in hun voortbestaan worden bedreigd. Er zijn zelfs complete diersoorten zoals de Mediterrane monniksrob die als ernstig bedreigd worden erkend. IFAW/Sea Mammal Research Unit Campagne voeren tegen de jacht De campagne tegen de Canadese zeehondenjacht wordt gesteund door politici in heel Europa, de Verenigde Staten en andere delen van de wereld. Uit een in 2005 gehouden enquête blijkt, dat 60% van de Canadese bevolking tegen de commerciële jacht op zeehonden is. De drie voornaamste redenen om tegen de jacht te protesteren zijn: de jacht is wreed volgens een recent rapport van een internationaal panel van dierenartsen wordt naar schatting 42% van de zeehonden levend gevild. Ook het neerknuppelen van zeehonden is per definitie wreed, en veel aangeschoten zeehonden sterven een langzame en pijnlijke dood onder water. de jacht is niet duurzaam - wetenschappers hebben gewaarschuwd, dat als het doden van zadelrobben op dezelfde schaal doorgaat, de populatie in zijn voortbestaan zal worden bedreigd. de jacht is economische niet verantwoord in de afgelopen jaren subsidieerde de Canadese overheid de jacht met maar liefst 20 miljoen Canadese dollars (14 miljoen Euro). Deze investeringen worden bij lange na niet terugverdiend door de verkoop van de gedode zeehonden. De jacht op zeehonden draagt nog geen tiende procent bij aan de economie van Newfoundland en maakt slechts een fractie uit van het inkomen van de vissers. Het grootste succes in de campagne tegen de Canadese zeehondenjacht was in 1980, toen de Europese Economische Gemeenschap een verbod op de import van whitecoats (de vacht van jonge zadelrobben) instelde. In die tijd was de vacht van whitecoat enorm in trek en na een aantal jaren daalden de vangstcijfers aanzienlijk. Gelukkig nemen de whitecoats de laatste tijd in aantal toe. Zeehonden als zangers Baardrobmannetjes zijn zeer vocaal en kunnen unieke liederen produceren. Vermoed wordt dat zelfs de dialecten van de liederen per regio verschillen. Zij zingen om wijfjes aan te trekken of om in de paartijd, hun onderwater territorium te verdedigen. 10 M. Hammill

9 De Mediterrane monniksrob De Mediterrane of gewone monniksrob staat op het punt uit te sterven. Het is de meest met uitsterven bedreigde zeezoogdier van Europa. Van deze diersoort zijn er wereldwijd nog maar ca. 500 over! Het IFAW geeft financiële ondersteuning aan een vierjarenproject waarin de interacties tussen monniksrobben en vissers worden bestudeerd. Dit project zou er toe moeten leiden dat minder monniksrobben, hetzij met opzet, hetzij per ongeluk, worden gedood. Het IFAW heeft onlangs, in samenwerking met vissers, diverse tellingen van monniksrobben uitgevoerd. Daarbij werd ook ons onderzoeksschip de Song of the Whale ingezet. IFAW/Richard McLanaghan Handelsverboden In Nederland en België is er momenteel een voorstel voor een verbod op de handel in zeehondenproducten ingediend. Andere landen zoals Italië, Duitsland, en het Verenigd Koninkrijk overwegen dit voorbeeld te volgen. In de Verenigde Staten, Kroatië en Mexico geldt al een invoerverbod op zeehondenproducten. Het IFAW heeft ook actie gevoerd tegen de jacht in Rusland, Namibië, Noorwegen en Groenland. Ook tegen het doden van zeehonden in Schotland, Australië en andere delen van de wereld, wordt actie gevoerd. Reddingsacties Cape Cod Aan de stranden van Cape Cod spoelen regelmatig walvissen aan. Soms treffen we ook zieke of gewonde zeehonden op het strand aan. Samen met de mensen van het Cape Cod Stranding Network helpt het IFAW bij het redden, verzorgen en indien mogelijk terug naar zee brengen van deze dieren. Olie-incidenten De Noodhulpteams van het IFAW komen wereldwijd in actie wanneer dieren in en/of op zee door ernstige olie-incidenten worden bedreigd. Ook voert het IFAW internationaal campagne tegen het opzettelijk lozen van olie in zee en het aanscherpen van de regels voor de constructie van schepen. Het IFAW wil dat elke olietanker verplicht is een dubbelzijdige bodem te hebben. Hiermee wordt de kans op olievervuiling minder groot als een schip aan de grond loopt. IFAW/Jon Hrusa Dol op ijs Pagofiel is een technische term, die ijsliefhebber betekent. Pagofiele zeehonden zijn zeehonden, die in hun levenscyclus een bepaalde tijd op het ijs verblijven. De Pagophilus is de soort waartoe de zadelrob behoord. De wetenschappelijke naam, Pagophilus groenlandicus, betekent de ijsliefhebber uit Groenland. IFAW/Stewart Cook 11

10 IFAW/Mark Hayes Fisher Zeehonden in onze zeeën Vergeet niet dat er ook rond de kusten van West-Europa heel veel zeehonden voorkomen. In Nederland zul je ze vooral vinden in de Waddenzee maar de laatste tijd worden ze ook steeds vaker langs de Noordzeekust gezien. Bedenk wel, dat zeehonden wilde dieren zijn. Al zien ze er nog zo lief uit, ze kunnen en zullen flink bijten. Kom dus niet te dicht bij. Zeehonden en honden kunnen over het algemeen niet goed met elkaar overweg. Dus als er zeehonden in de buurt zijn: honden aan de lijn! Gewonde zeehonden Als je denkt dat een zeehond gewond is, waarschuw dan een deskundige. Zij zullen voor jou uitzoeken wat de beste oplossing is. Zeehondencreche Pieterburen (24 uur per dag bereikbaar) Ecomare, centrum voor wadden en Noordzee Peter Phillips Vergeet niet je afval mee naar huis te nemen (of als het even kan: te bewaren om opnieuw te gebruiken!) - afval vormt een ernstige bedreiging voor zeehonden en andere wilde dieren. Wist je dat elk jaar zo n zeezoogdieren en schildpadden sterven nadat ze verstrikt geraakt zijn in netten of plastic voorwerpen hebben ingeslikt? BN ers ondersteunen Animal Action Week Nico Kroon Artist Affaires Sixta Besseling Het gezicht van de aarde zou veel lelijker zijn als er geen dieren op zouden rondhangen. Ik kreeg dat gevoel toen ik op een uitgestrekte ijsvlakte van de noordelijke Poolzee plotseling een groepje klapmutsen zag liggen. Wij mensen zouden die zeehonden met rust moeten laten. Ze hebben het er al moeilijk genoeg. Henk Lommers - dierenarts en televisiepresentator De zeehond is voor mij het symbool van schoonheid, weerloosheid en integriteit. Tegelijktertijd is de zeehond voor mij het symbool voor al het lijden van dieren dat door de onwetende mens veroorzaakt wordt. En dus het symbool voor hoe het met de mens gesteld is. Zuinig zijn op dieren is zuinig zijn op onszelf. Er is immers geen scheidslijn tussen de natuur en ons, er is geen wij en de dieren. Wij zíjn de natuur en alle levende wezens zijn in feite één. Annemarie Postma - schrijfster/columniste Wie smelt er nou níet, bij het zien van een baby-ogig jong zeehondje-met-snorhaartjes? Kun je je voorstellen dat er op deze planeet volwassen mannen rondlopen die zo n onbedorven wezentje willen doodknuppelen, uit winstbejag? Nee, toch? En desondanks... die zíjn er wel! Wat ik daarvan vind? In rond Nederlands gezegd: de boom in! Bart Chabot - schrijver/performer Vlak voor mijn neus werd een pasgeboren zeehondje neergeknuppeld, plassen bloed op het witte ijs, het gegil, de blik in zijn ogen; zo barbaars, zo onnodig, dit moet zo snel mogelijk verboden worden! Krista van Velzen - SP Tweede Kamerlid Of het nu om walvissen, sardientjes of zeehonden gaat, laten we met respect omgaan met alles wat leeft. Erika Terpstra - voorzitter NOC*NSF Het is nu ruim een jaar geleden dat ik naar Canada afreisde om getuige te zijn van de jaarlijkse zeehondenjacht. De beelden staan nog steeds helder op mijn netvlies. Het is verschrikkelijk om te zien hoe hulpeloze zeehondjes op gruwelijke wijze worden doodgemaakt. Samen met een collega heb ik een wet gemaakt die ervoor moet zorgen dat producten van zeehonden, zoals bont en olie, niet meer in Nederland verhandeld mogen worden. Hopelijk zullen vele landen ons volgen zodat er een einde komt aan deze zinloze jacht. Janneke Snijder-Hazelhoff - VVD Tweede Kamerlid Vecht tegen Vacht! Lucille Werner - televisiepresentatrice Samen met collega s en onder begeleiding van IFAW ben ik vorig jaar niet alleen op de bres gesprongen ter bescherming van de zeehonden maar ook het ijs op in Canada. In Brussel had ik bij Belgische collega-parlementsleden foto s gezien van de zeejacht. En dat zag er zo verschrikkelijk erg uit dat ik ook wat wilde doen tegen die vreselijke jacht. Samen met een collega heb ik nu een wetsvoorstel gemaakt waarin we zeggen dat we niets meer met die jacht te maken willen hebben en de producten van die verschrikkelijk jacht niet in Nederland willen hebben. En zo kan iedereen iets doen wat bij hem of haar past. Wij als parlementariërs kunnen wetgeving maken. Jongeren kunnen hun stem laten horen, het IFAW steunen en protestbrieven schrijven. Kortom, spring op de bres voor de zeehonden! Joanneke Kruijsen - PvdA Tweede Kamerlid IFAW Animal Action Week Oktober