Werkstuk Biologie Zeehond

Transcriptie

1 Werkstuk Biologie Zeehond Werkstuk door een scholier 1902 woorden 13 januari ,6 187 keer beoordeeld Vak Biologie Inhoudsopgave 1 Inleiding 2 Soorten 3 Leefgebied 4 Het lichaam 5 Het reukvermogen 6 Gezichtsvermogen 7 Het gehoor 8 De tastzin 9 De zwem- en duiktechniek 10 De voedselketen 11 De voortplanting 12 Het slapen 13 De leeftijd 14 Jacht op zeehonden 15 Zeehondencrèche Pieterburen Inleiding Dit is dus mijn werkstuk en ik heb gekozen voor zeehonden omdat ik het lieve beestjes vind en ik er ook niks van af wist.en ja lees maar verder! Soorten Er zijn wel 19 soorten zeehonden over de hele wereld. Maar in de Waddenzee komen er maar 2 voor, de Gewone zeehond (Phoca vitulina) en de Grijze zeehond (Halichoerus grypus). Daar gaat mijn werkstuk dus vooral over. Leefgebied De Waddenzee is een bij uitstek geschikt gebied voor de zeehond. Eb en vloed zorgen er voor dat er voldoende droogvallende zandbanken zijn waar de dieren op kunnen rusten en waar ze hun jongen kunnen zogen. Pagina 1 van 5

2 In Europa komen de volgende zeehonden voor: -Gewone zeehond; -Grijze zeehond; -Ringelrob; -Zadelrob en -Klapmuts. De gewone zeehond komt in het hele Waddengebied voor, van Den Helder tot Esbjerg in Denemarken. En nog verder in de Noordzee, in het noordelijke deel van de Atlantische oceaan, in de Ierse zee en in de Oostzee. De grijze zeehond komt in de Oostzee, langs de kusten van Noorwegen en de Britse eilanden voor. De ringelrob komt in de Oostzee en in het Noordpoolgebied voor. De zadelrob leeft rondom de Noordpool.De klapmuts komt in het Noordpoolgebied voor. Het lichaam Zeehonden zijn zoogdieren dat betekent dat ze een jong krijgen (en dus geen eieren leggen )en daarvoor blijven zorgen tot het kind voor zichzelf kan zorgen. Zeehonden zijn warmbloedig. Dat betekent dat hun lichaamstemperatuur steeds ongeveer hetzelfde blijft. Net al bij ons. Als een zeehond geboren wordt is hij ongeveer 85 centimeter lang en weegt 11 kilo. Als hij volwassen is, is hij ongeveer 1,50 meter en weegt hij ongeveer 90 kilo. De lichaamstemperatuur van een zeehond is rond 37 graden, net als bij de mens. De zeehonden blijven meestal zo n 5 minuten onder water voordat ze weer ademhalen. Maar in geval van nood kan hij wel 40 minuten onder water blijven. De neusgaten zijn onder water altijd vanzelf dicht. Als hij boven komt om adem te halen moet hij ze openen. De zeehond is een echt waterdier dat kun je aan een heleboel dingen zien. Ze hebben geen gewone poten maar vinpoten, hiermee kunnen erg goed zwemmen en dat is nodig als je een zeedier bent! De voorpoten zien er als een soort roeispanen uit. De achterpoten staan niet recht onder het lichaam onder het lichaam, zoals bij een hond of kat. Ze liggen in het verlengde van het dier. De achterpoten zou je kunnen vergelijken met een roer of de schroef van een schip. De voorpoten zijn vooral om te kunnen sturen en de achterpoten vooral om snelheid te maken. Lopen kunnen zeehonden niet, ze slepen zich voort met hun buik over de grond. Dit noemen we bobberen. Zeehonden hebben een dikke vetlaag die kan wel 8 centimeter dik kan worden, deze dikke laag beschermd ze tegen de kou. De zeehond heeft een gestroomlijnd lichaam, met weinig uitstekels Daarmee kunnen ze soepel door het water glijden. Het reukvermogen Zeehonden kunnen niet ruiken onder water. Maar als ze op het land zijn kunnen ze heel goed ruiken. En dat ruiken is heel belangrijk voor de voortplanting, omdat mannetjes de gewoonte hebben - net als honden - om het achterste van de vrouwtjes te besnuffelen, waardoor hij te weten komt of het vrouwtje bereid is om te paren. De geur is ook heel belangrijk voor de moeder en haar eigen pup (het jong van de zeehond heet ook pup, net als de hond). Als de pup geboren is besteedt de moeder veel tijd aan het besnuffelen van de snuit van haar pup. Dit gedrag versterkt de band tussen moeder en pup, dit helpt haar om haar pup te herkennen als hij tussen vele andere zeehonden in ligt. Het gezichtsvermogen Het gezichtsvermogen van een zeehond-onder-water is goed ontwikkeld. Dat is belangrijk omdat hij veel tijd onder water doorbrengt, waar dus weinig licht komt. Het netvlies van een zeehond - het lijk veel op dat Pagina 2 van 5

3 van een kat - heeft een zogenaamde tapetum. Het is een reflecterende laag die het licht een tweede keer door de cellen laat gaan. De lens van een zeehond is ook erg bolvormig: dit is erg nodige aanpassing om onder water scherp te kunnen zien. Boven water kan de zeehond slecht zien, wat veraf is ziet de zeehond als een vage schim, maar wat dichtbij staat ziet hij goed. Het gehoor Gewone zeehonden hebben geen oorschelpen. In plaats daarvan zijn er twee kleine gaatjes overgebleven. Die gaatjes hebben wel een perfect gehoor, vooral onder water. In de lucht bereiken geluiden beide oren met een heel klein tijd verschil, daardoor is het mogelijk voor een landzoogdier om vast te stellen waar het geluid vandaan komt. Maar een landzoogdier verliest dat vermogen onder water, omdat de geluidsgolf niet door zijn gehoorgang kan. De zeehonden hebben zich dus zo aangepast dat zij toch onder water kunnen bepalen uit welke richting het geluid komt. Zij kunnen zelfs geluidsfrequenties horen (tot 70000Hz) die liggen veel hoger dan bij het menselijk oor kan waarnemen (maximaal 20000Hz). De tastzin De snorharen van een zeehond zijn rijk voorzien van zenuwen. De snorharen zijn dus heel gevoelig voor trillingen in het water. Daardoor kan de zeehond de waterbewegingen voelen die door een zwemmende vis veroorzaakt worden. Zo kunnen de zeehonden ook in troebel water jagen, zelf als de zeehond volledig blind is, kan hij nog voedsel vangen. De snorharen hebben ook een waarschuwingsfunctie: als ze naar voren zijn gericht is hij/zij boos. De zwem- en duiktechniek Het zeewater is achthonderd keer dichter dan lucht. Dit betekent dat de weerstand ook achthonderd keer groter is dan lucht. Dankzij hun gestroomlijnde lichaam, uitstekende elementen zoals oren, schouders, een lange staart of geslachtsorganen, kunnen zeezoogdieren en dus ook zeehonden heel goed door het water bewegen voortbewegen zonder veel energie te gebruiken. Die stroomlijn wordt vervolmaakt door een dikke laag vetweefsel, waardoor alle lichaamsdelen die uit zouden kunnen gaan steken worden afgedekt. Zeehonden moeten - net als alle andere zeezoogdieren - regelmatig ademen om koolstofmonoxyde kwijt te raken en zuurstof binnen te halen. Om langer onder water te kunnen blijven hebben ze zich aan bepaalde natuurwetten aangepast: de hoeveelheid bloed is bijna twee keer groot als bij een mens met het zelfde lichaamsgewicht. Bovendien kunnen ze veel meer zuurstof vervoeren in hun bloed: zeehondenbloed is heel rijk aan rode bloedcellen met een hoge concentratie hemoglobine (er is een molecule aanwezig in de rode cellen die de zuurstof vasthoud). Als een zeehond onder water is, springt hij heel zuinig met zuurstof om. Alleen hart, hersenen en de meest belangrijke organen worden van zuurstof voorzien. De lichaamstemperatuur en de stofwisseling dalen drastisch, en de hartslag vermindert zelfs tot slechts een tiende van het normale ritme. Door deze aanpassingen kan een gewone zeehond gemakkelijk 5 à 6 minuten onder water blijven, en als het echt nodig is kunnen ze minstens 40 minuten zonder adem te halen. De voedselketen Zeehonden zijn echte roofdieren die de zeeën afstropen opzoek naar vis, inktvis, Pagina 3 van 5

4 schaaldieren of kleinere zeediertjes. De zeehond kan niet leven van één bot. Hij moet er elke dag minstens twintig of dertig van eten, wil hij genoeg hebben. In de zomer trekken veel soorten naar de visrijke wateren van de noord- of zuidpool om zich helemaal vol te eten en jongen te krijgen. Om zich voort te planten verblijven de zeehonden enkele weken op het ijs of op het strand. Op het land zijn ze gemakkelijke prooien voor ijsberen en de Inuït (Eskimo s). Op het zuidelijk half rond heeft de zeehond de orka als grootste natuurlijke vijand. De moderne mens heeft op beide polen grote slachtingen gehouden op met name pelsrobben omdat ze zo n mooie, dichte vacht hebben. De voortplanting De draagtijd is 11/12 maanden. Vanaf eind juni tot half juli worden met laagwater de jongen geboren op de droge stranden De zeehonden gaan naar het strand om zich daar voort te planten. Maar als de jongen geboren worden, gebeurt dat onder water. Daarna duwen de wijfjes hun jongen boven water zodat ze kunnen ademen. Daarna gaan ze naar het strand, en laat het wijfje haar jongen achter om zelf voedsel te halen. Maar hoe vinden ze elkaar dan weer terug? Als het wijfje roept komen baby zeehonden. Daarna ruikt het wijfje aan de groep met jongen en pikt ze haar eigen jongen eruit. De jongen van de gewone zeehond hebben een mooi wit bontvachtje. Toch zul je dat maar zelden zien. Ze verliezen dat lange witte haar namelijk vlak voordat ze geboren worden,nog in de moeder! Bij de geboorte hebben ze alleen nog korte stugge haar. Natuurlijk heeft dat een reden:de zandbaken in de waddenzee zijn maar een paar uur droog en dan word het al weer vloed. Enkele uren na de geboorte moet een zeehondenjong al zwemmen!en met lang haar gaat dat niet zo makkelijk.bovendien zou hij na het zwemmen niet snel genoeg opdrogen en grote kans hebben om ziek te worden. Het slapen Zeehonden slapen op de volgende manieren: * op een zandbank, * in het water, als een reuzen dobber op de golven en * onder water, gewoon op de bodem! Ze houden dit wel een half uur vol. Leeftijd De leeftijd van een zeehond is af te leiden aan de hand van het gebit. De tanden, die een leven lang meegaan, worden elk jaar voorzien door een nieuw laagje glazuur. Als je een doorsnede van de tand maakt, kan je aan de hand van de jaarringen de leeftijd bepalen (net als bij een boom). Vrouwtjes worden ongeveer 30 (grijze zeehond) tot 35 jaar (gewone zeehond). De mannetjes van beide soorten kunnen 25 jaar worden. Jacht op zeehonden Noorwegen lokt haar toeristen met de garantie dat ze zeehonden mogen afschieten. Het gaat nogal slecht met het Noorse toerisme. Om toch aan inkomsten te komen, worden toeristen nu gelokt met het doodknuppelen van deze zeedieren. Vooral de Duitsers hebben belangstelling. Een aantal fjorden ziet zwart van de zeehonden. De Noorse dierenbescherming heeft daarom begrip voor het feit dat er op zeehonden wordt gejaagd, maar de wijze waarop vinden zij te ver gaan. En in Canada is de zeehondenjacht weer aan de gang, want de Canadese regering heeft besloten om de zeehondenjacht Pagina 4 van 5

5 weer toe te staan. De dorpen die aan de kust liggen, hebben geld en dat verdienen ze met de verkoop van zeehondenbont. De regering heeft besloten dat dit jaar zeehonden dood mogen. Europa heeft een wet in voorbereiding die het bont van dode zeehonden juist verbiedt. Dierenactivisten willen dat de Canadese regering zo snel mogelijk stopt met zeehondenjacht. Ondanks jaren van internationale protesten tegen de jacht op jonge zeehonden neemt de jacht de afgelopen jaren alleen maar toe. 95% van de gedode zeehonden is tussen de 14 dagen en een jaar oud. De schedels van de jonge zadelrobben en klapmutsen worden met knuppels of geweerkolven ingeslagen. Vaak worden de diertjes al gevild als ze nog stuiptrekken. De moeders kunnen niets anders doen dan weerloos toekijken. Door een onafhankelijk internationaal team van dierenartsen is in 2001 vastgesteld dat 42% van de zeehonden levend gevild wordt. Zeehondencrèche Pieterburen Zeehondencrèche Pieterburen is een organisatie die gaat over de zeehonden.als er zeehonden gestrand zijn dan vangen zij hun op.en niet alleen als ze gestrand zijn, nee ook al ze gewond zijn. Een voorbeeld: Een grijze zeehond, gevonden op het strand van Vlieland. Het dier was er slecht aan toe. Ze was met haar kop en nek volledig verstrikt geraakt in scherp snijdend nylon vistuig. Zo gebeuren er veel ongevallen allemaal door ons eigenlijk! Pagina 5 van 5