Vluchtelingen uit SYRIË

Transcriptie

1 Vluchtelingen uit SYRIË In oktober 2014 raakten als gevolg van het al drie jaar durende conflict in waren Syrië in totaal bijna 9,5 miljoen mensen ontheemd. Dit is meer dan 40% van de vooroorlogse bevolking van het land. 3 miljoen van de ontheemden hebben tijdelijk asiel gevonden in de buurlanden Libanon, Turkije, Jordanië, Irak en Egypte. Slechts ongeveer 15% van de Syrische vluchtelingen wordt opgevangen in vluchtelingenkampen. Het merendeel woont buiten kampen, in steden, dorpen en plattelandsgebieden, vaak onder moeilijke omstandigheden en op locaties die moeilijk bereikbaar zijn voor humanitaire hulporganisaties. De meeste vluchtelingen zijn soennitische moslims, maar de vluchtelingenbevolking omvat ook etnische en religieuze minderheden, zoals Koerden, Druzen en leden van verschillende christelijke en sjiitische sekten. Door de instroom van vluchtelingen zitten asielverlenende landen bijna aan hun maximale capaciteit om deze bescherming en hulp te bieden. In een poging om de druk in de asielverlenende landen te verlichten en deze in staat te stellen Syriërs asiel te blijven verlenen, heeft de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties (UNHCR) landen van hervestiging gevraagd een gedeelte van de vluchtelingen toe te laten. In oktober 2014 hebben hierop 24 landen, voornamelijk in Europa en Noord- en Zuid-Amerika, toegezegd Syriërs te hervestigen. INHOUD PROFIEL VAN SYRIË 2 Moderne geschiedenis, regering en economie 2 Gezondheidszorg en onderwijs 3 Het land 3 De bevolking 4 Geloof en tradities 5 OMSTANDIGHEDEN IN DE EERSTE ASIELVERLENENDE LANDEN 9 GEVOLGEN VOOR HERVESTIGING 11 BRONNEN 15 Boven: Syrische vluchtelingenfamilie die in Jordanië woont. Foto: UNHCR. Dit achtergronddocument bevat basisinformatie over Syrische vluchtelingen voor gemeentes en lokale acteuren die deze opvangen. Een landenprofiel geeft een kort overzicht van de geschiedenis, bevolking en cultuur van Syrië. Vervolgens wordt in dit achtergronddocument de crisis in Syrië behandeld, evenals de omstandigheden waarmee vluchtelingen worden geconfronteerd in de eerste asielverlenende landen in de regio. Tot slot worden enkele van de sterke punten en eigenschappen aangevoerd die de Syrische hervestigende vluchtelingen helpen hun leven in hun nieuwe gemeenschappen op te bouwen en enkele van de uitdagingen die ze waarschijnlijk het hoofd moeten bieden. Dit achtergronddocument is in eerste instantie bedoeld voor personen die eerste opvang en bijstand verlenen aan de nieuwkomers. Ook anderen kunnen dit achtergronddocument nuttig vinden. Personen die werkzaam zijn bij de lokale overheid, zoals gezondheidszorgverleners, sociale hulpverleners en medewerkers van huisvestingsorganisaties, kunnen het document gebruiken om hun nieuwe klanten beter te begrijpen en deze hierdoor beter van dienst te zijn. Leerkrachten kunnen dit achtergronddocument gebruiken om hun leerlingen te informeren

2 Vluchtelingen uit Syrië 2 over de moeilijke situatie van de Syrische bevolking waardoor ze misschien hebben gelezen of programma's op tv hebben gezien. Ook personen die meer willen weten over de nieuwste inwoners van hun gemeenschap kunnen dit document gebruiken. Profiel van Syrië Moderne geschiedenis, regering en economie Syrië heeft 400 jaar deel uitgemaakt van het Ottomaanse Rijk, van het begin van de 16e eeuw tot het begin van de 20e eeuw. Na een periode van Franse kolonisatie ( ) werd Syrië onafhankelijk. In de 20 jaar die daarop volgden, werden meerdere staatsgrepen gepleegd en was er korte tijd een unie met Egypte als de Verenigde Arabische Republiek. In 1963 nam de Ba ath-partij de regering over en seculier en socialistisch Arabisch regime. De nieuwe regering pakte dissidenten aan, nationaliseerde banken, voerde landhervormingen door en arabiseerde het onderwijsprogramma. In 1970 greep de toenmalige minister van Defensie, Hafez al-assad, de macht en in 1971 benoemde hij zichzelf tot president. Hij voerde nieuwe wetgeving in, stelde een nieuwe grondwet op en manipuleerde verkiezingen, zodat hij aan de macht bleef en de Ba ath-partij zich handhaafde als grootste partij. De regering onderhield nauwe banden met de toenmalige Sovjet Unie, het voormalige Oostblok en Iran. Aan de behoeften van Syrische consumenten werd voldaan door de ontwikkeling van verschillende productiesectoren, waaronder landbouw, papier, linnen en kunststof. Het hoger onderwijs, waaronder geneeskundige opleidingen, was in het Arabisch en Syrië werd een lager-middeninkomensland met een hoog niveau van geletterdheid, onderwijs en werkgelegenheid. Assad behoorde tot de alawieten en zijn beleid was gunstig voor deze geloofsgemeenschap en verzekerde de loyaliteit van de leden ervan jegens hem. Dissidenten werden onder het regime van Assad met harde hand onderdrukt. In 2000 overleed Hafez al-assad na het land 30 jaar te hebben geleid en hij werd opgevolgd door zijn zoon, Bashar al-assad, een in Engeland opgeleide oogarts, die tot op heden aan de macht is. Bashar al-assad zette het autoritaire regime met één partij en één leider voort. Net als zijn vader bevoordeelde hij de alawieten op politiek en economisch vlak en gaf hij familieleden belangrijke posities. Door hervormingen werden bepaalde beperkingen van de pers- en handelsvrijheid opgeheven, wat leidde tot een groeiende zakelijke elite in de steden. De regeringssteun voor onderwijs en gezondheidszorg werd voortgezet, waarbij gezondheidszorg en hoger onderwijs tegen een lage prijs of gratis werden aangeboden. Naast deze gratis door de overheid gefinancierde diensten ontstonden privé-universiteiten en -klinieken voor de nieuwe elite. Aan de politieke onderdrukking en de corruptie en het wanbeleid in de regering kwam echter geen einde en de meeste Syriërs werden nog steeds onderdrukt door het regime van Assad en door de politieke controle van de Ba ath-partij. De opstand begon in 2011 met vredige protesten toen de regering kinderen arresteerde, en naar verluidt martelde, die graffiti met teksten tegen de regering op een muur in Daraa hadden geschreven. De demonstranten werden mogelijk geïnspireerd door het succes van de Arabische Lente in Egypte en Tunesië en vroegen ook om democratische hervormingen, het opheffen van de noodtoestand die al sinds 1963 van kracht was, het vrijlaten van politieke gevangen en meerpartijenverkiezingen. Sommige Syriërs protesteerden voor het einde van het regime. Met behulp van informantennetwerken reageerde de regering op de protesten zoals ze vroeger ook al deed: met grootschalige arrestaties, geweld door politie in burger, meedogenloze ondervragingen en martelingen en het gebruik van echte munitie en sluipschutters om demonstraten op straat af te schrikken en te doden. De bevolking bleef echter de straat opgaan en begon andere manieren van protest tegen het regime te organiseren. Sinds het begin van de crisis heeft de Syrische regering de protestanten, hun familieleden en sympathisanten als terroristen bestempeld. In juni 2011 waren ongeveer 1400 mensen door het regime gedood en waren er meer dan mensen gearresteerd. Die zomer werd het Vrije Syrische Leger (FSA) opgericht, voornamelijk door gedeserteerde Syrische militairen. De gevechten om Syrië te bevrijden van het regime van Assad verspreidden zich over het hele land. Islamitische strijders voegden zich bij de opstand. In 2013 vochten meer dan 1000 afzonderlijke brigades, informeel georganiseerd in vaak veranderende netwerken, tegen de Syrische regering. Islamitische extremisten, waaronder facties uit Irak, maakten misbruik van de instabiliteit en sloten zich aan bij de gevechten. Soms vochten ze tegen het regime, soms tegen het FSA. Een van die buitenlandse facties, de soennitische groep Islamitische Staat, ook bekend als de Islamitische Staat in Irak en Syrië (ISIS) of de Islamitische Staat in Irak en de Levant (ISIL), vestigde een basis in het oosten van Syrië. Vanaf die basis begon IS in 2014 een aanval op en overname van het westen van Irak. De betrokkenheid van buitenstaanders heeft de situatie in Syrië moeilijker gemaakt. De Syrische regering ontving economische en militaire steun van Iran, Rusland en van Hezbollah, de Libanese

3 Vluchtelingen uit Syrië 3 politieke/militaire groepering van sjiitische moslims. Verschillende groepen strijders van de oppositie kregen steun van Arabische regeringen uit de regio en extremistische islamieten werden gesteund door staten en rijke donateurs uit de regio. De gematigde oppositie ontving enige steun van Europa en de Verenigde Staten. Burgers en niet-gewelddadige activisten hebben een zware prijs betaald in het conflict. Sinds 2011 zijn meer dan mensen omgekomen en zijn miljoenen mensen uit hun huis verdreven. Mannen, vrouwen en kinderen hebben extreme trauma's opgelopen of zijn hier getuige van geweest. Er wordt geschat dat de helft van de Syrische bevolking niet langer in zijn huis woont, er 6,5 miljoen mensen in ontheemd zijn binnen Syrië en 3 miljoen mensen als vluchteling in de buurlanden geregistreerd zijn. Gezondheidszorg en onderwijs GEZONDHEIDSZORG Voor het ontstaan van het conflict benadrukte de Syrische regering de gezondheidszorg, maar in een land met een grote bevolkingsgroei kon de overheid de vraag niet bijhouden en de kwaliteit niet op peil houden. Toegang tot gezondheidszorg was oneerlijk verdeeld. Zo was er volgens de Wereldgezondheidsorganisatie in 2009 bijvoorbeeld in Damascus één dokter per 339 personen, terwijl er in het landelijke gouvernement Al-Hasakah slechts één dokter per 1906 personen was. Het huidige conflict heeft de gezondheidszorg in het land doen uiteenvallen, waardoor veel Syriërs geen of beperkte toegang hebben tot medische basiszorg, waaronder kindervaccinaties. In 2013 was ongeveer de helft van de instellingen voor gezondheidszorg verwoest of beschadigd en waren de meeste medewerkers van de Syrische gezondheidszorg gevlucht, gewond of gedood. Volgens het plan voor humanitaire hulpverlening aan Syrië (SHARP) uit 2014 werden als gevolg van de teruggelopen medicijnproductie behandelingen voor chronische en ernstige ziekten steeds schaarser. Door medische instellingen en humanitaire geneeskundige zorg ontoegankelijk heeft de Syrische regering burgers in de door de oppositie bezette gebieden alle mogelijkheden op gezondheidszorg ontnomen. Door de afnemende capaciteit van de geestelijke gezondheidszorg kan slechts in zeer beperkte mate aan de behoefte worden tegemoetgekomen. Voor 2011 was er al weinig geestelijke gezondheidszorg, met slechts twee openbare psychiatrische ziekenhuizen en 70 psychiaters op een bevolking van 22 miljoen. Op dit moment zijn er nog minder middelen beschikbaar, terwijl meer Syriërs dan ooit behoefte hebben aan zorg. Het enige psychiatrische ziekenhuis dat nog geopend is, ligt in de buitenwijken van Damascus en is onbereikbaar voor personen uit de gebieden die het hardst zijn getroffen door het conflict. ONDERWIJS Voordat het conflict in Syrië uitbrak, de regering streefde aan gratis onderwijs voor iedereen. Hoger onderwijs werd in hoge mate gesubsidieerd in een poging om te voldoen aan de ontwikkelingsbehoefte van het land. De resultaten waren gemengd. Aan de ene kant was basisonderwijs beschikbaar voor zowel jongens als meisjes. Maar aan de andere kant lag het onderwijsniveau in plattelandsgebieden veelal ver onder het nationale gemiddelde en op veel plekken maakten veel kinderen, voornamelijk meisjes, het secundaire onderwijs niet af. Overheidssubsidies zorgden voor een grote toegang tot het hoger onderwijs. Maar de opleiding van veel jonge Syriërs voldeed niet aan de behoeften van de arbeidsmarkt, waardoor ze geen vaste baan konden vinden. Deze situatie heeft volgens sommige Syrië-deskundigen onvrede onder de jeugd aangewakkerd. De regering is erin geslaagd een grote inhaalslag op het gebied van algehele geletterdheid te maken. In het begin van de jaren tachtig kon naar schatting 42% van de bevolking niet lezen of schrijven. Aan het begin van de 21e eeuw was de geletterdheid van volwassenen volgens het CIA World Factbook in Syrië gestegen tot meer dan 90% voor mannen en meer dan 77% voor vrouwen. Het onderwijssysteem heeft zwaar geleden onder het conflict in het land. UNICEF rapporteerde in 2013 dat veel scholen zwaar waren beschadigd of werden gebruikt door gewapende groeperingen en ontheemden die onderdak zochten. Er gingen steeds minder kinderen naar school. In sommige gebieden nog slechts 6% van de kinderen. In het rapport werden onzekerheid, een gebrek aan leerkrachten en middelen en beschadigde gebouwen genoemd als oorzaken van de achteruitgang. Het land GEOGRAFIE Syrië ligt aan de oostelijke Middellandse Zee en wordt omgeven door Turkije in het noorden, Israël en Libanon in het westen, Irak in het oosten en Jordanië in het zuiden. Syrië is een middelgroot land met een diverse geografie. Ongeveer een derde van het land in het westen en gebieden in het noorden en oosten vormen vruchtbare landbouwgrond en maken deel uit van een gebied dat al sinds de oudheid bekendstaat als de Vruchtbare Sikkel. De rivier de Eufraat stroomt vanuit Turkije het noordoosten van Syrië binnen en vervolgens door naar Irak. De rivier zorgt voor

4 Vluchtelingen uit Syrië 4 uitgestrekte gebieden vruchtbare landbouwgrond, die in de afgelopen jaren zijn afgenomen door dammen in Turkije en weinig regenval. In berggebieden in het westen, grenzend aan Libanon, en in het noordwesten, grenzend aan Turkije, ligt in de winter sneeuw. Het zuidoosten van Syrië is een woestijn, terwijl de westelijke kust aan de Middellandse Zee zowel stranden als een industriële haven heeft. In al deze gebieden zijn vele belangrijke archeologische en historische locaties aanwezig, van prehistorische nederzettingen (waar een van de eerste alfabetten ter wereld is uitgevonden) tot uitgestrekte Grieks-Romeinse ruïnes, vroeg-christelijke kloosters en kerken, Byzantijnse bouwwerken, kastelen van kruisvaarders en 1400 jaar islamitische architectuur en infrastructuur. Het conflict heeft echter zijn sporen nagelaten op de historische rijkdommen van het land. Volgens de American Association for the Advancement of Science is er aan vijf van de zes Werelderfgoedgebouwen in Syrië aanzienlijke schade toegebracht. STAD VERSUS PLATTELAND Syriërs zijn erg trots op hun steden. Damascus, Aleppo, Hama en Homs zijn de vier grootste steden. Elke stad heeft een lange en gedocumenteerde geschiedenis. Damascus, de hoofdstad van het land, staat bekend als de oudste, voortdurend bewoonde stad ter wereld. De belangrijke Syrische steden zijn stuk voor stuk gebouwd rondom een oude, ommuurde stad, met Grieks-Romeinse wegen en markten, Joodse synagogen, tal van christelijke kerken en enkele van de oudste moskeeën ter wereld. Naast deze oude bouwwerken, vind je er woonhuizen en openbare markten. Buiten de muren hebben de steden zich uitgebreid in buitenwijken die zijn gebouwd in Europese koloniale stijl en vervolgens in moderne buitenwijken, met grote appartementsgebouwen, universiteiten, fabrieken, winkelcentra en ziekenhuizen. De plattelandsgebieden in Syrië staan in schril contrast met de rijkdom van de steden. Hoewel de plattelandsgemeenschappen de broodmand van het land vormen, heeft de Syrische regering haar middelen de afgelopen 25 jaar gericht op stedelijke gebieden en niet geïnvesteerd in de ontwikkeling van het platteland. Het regeringsbeleid, evenals een grote mate van corruptie en vriendjespolitiek, heeft de plattelandsgemeenschappen vervreemd en de kloof tussen bewoners van de stad en van het platteland vergroot. Door gebrek aan interesse van de regering, hebben mensen op en van het platteland vaak een lager onderwijsniveau. Tegelijkertijd hebben mensen van het platteland meer ervaring in het organiseren van gemeenschappen, aangezien ze altijd op zichzelf waren aangewezen. Wanbeleid van de regering tijdens een zeven jaar durende droogte van 2003 tot 2010 heeft honderdduizenden mensen gedwongen hun land te verlaten en naar de stad te verhuizen om te overleven. Deze massamigratie leidde tot hoge voedselprijzen en werkloosheid in zowel stedelijke als plattelandsgebieden, wat weer leidde tot economische spanningen die volgens sommigen hebben bijgedragen aan de opstand in De bevolking Syrië is een cultureel divers land dat 22 miljoen inwoners telde voordat het conflict uitbrak. De bevolking is relatief goed opgeleid en redelijk jong, met een gemiddelde leeftijd van 22. Er wordt geschat dat bijna 60% van de Syriërs in stedelijke gebieden woonden voordat de gevechten zorgden voor massale migratiestromen. ONDERWIJS- EN BEROEPSACHTERGROND De meeste Syriërs zijn ten minste naar de basisschool geweest en kunnen Arabisch lezen en schrijven. Volgens de Wereldbank was voor de opstand 72% van de Syriërs van middelbare schoolleeftijd ingeschreven bij een onderwijsinstelling. Syriërs staan in de Arabische wereld bekend om hun vaardigheden in de bouw en andere soorten handwerk en in de tourisme- en dienstensector. In de pre-conflictperiode waren veel Syriërs eigenaar van kleine bedrijven of maakten ze deel uit van een professionele klasse bestaande uit onder andere dokters, ambtenaren, docenten, professoren en sociaal werkers. Syriërs dragen kunst hoog in het vaandel en de regering steunt en beheert het werk van de vele muzikanten, schrijvers, artiesten en acteurs. ETNISCHE, TAAL- EN RELIGIEUZE GROEPEN De bevolking van Syrië bestaat voor bijna 90% uit Arabieren, waaronder moslims en christenen. Koerden zijn de op een na grootste etnische groep en vormen ongeveer 10% van de bevolking. Er zijn andere, veel kleinere etnische groepen, zoals Armeniërs en Turkomannen. In Syrië zijn de etnische identiteit en de moedertaal nauw verbonden. Alle Syriërs spreken hedendaags Arabisch en de grote meerderheid kan ook het Modern Standaardarabisch lezen en schrijven. Het Syrische dialect lijkt het meest op de Libanese/Palestijnse/Jordaanse dialecten (ook wel bekend als het Arabisch van de Levant of het Shami-Arabisch), en vertoont daarmee veel grammaticale en vocabulaire overeenkomsten. Koerden uit Syrië en Syrische christenen spreken Arabisch bijna als moedertaal en kunnen het mogelijk ook lezen en schrijven. Daarnaast spreken Koerden ook Koerdisch en Syrische christenen mogelijk Syrisch. Armeniërs spreken Armeens en kunnen hedendaags Arabisch spreken, maar kunnen de taal mogelijk niet goed lezen en schrijven. Turkomannen

5 Vluchtelingen uit Syrië 5 spreken een variant van het Turks. Ze spreken ook Arabisch, maar de meesten kunnen het niet lezen en schrijven. Veel hergevestigde Syriërs hebben een basiskennis van het Engels, maar slechts een klein aantal spreekt de taal goed. Sommigen spreken ook wat Frans, Duits, Russisch of een andere buitenlandse taal, afhankelijk van hun opleiding. Syrië heeft een lange geschiedenis van religieuze tolerantie en pluralisme en de samenleving is veel seculierder dan die in veel van de islamitische buurlanden. De bevolking van Syrië bestaat voor 90% uit moslims (74% soennieten en 16% alawieten, druzen en ismaëlieten). Christenen vormen 10% van de bevolking, waaronder Arabische christenen (Grieks-orthodox en katholiek), Syrische christenen, Arameessprekende christenen en Armeens-orthodoxe christenen en katholieken. Er is ook een kleine Koerdisch sprekende jezidigemeenschap waarvan de religie in verband wordt gebracht met het zoroastrianisme en oude Mesopotamische religies. Een kleine Arabisch sprekende Joodse gemeenschap heeft Syrië in de jaren 1990 verlaten. Hoewel de oorlog sektarische spanningen heeft aangewakkerd, gingen Syriërs voor het conflict op het werk, op school en in de buurten om met leden van alle religieuze en etnische groepen. Als gevolg van de regeringsvoorkeur voor alawieten en inwoners van steden van de afgelopen 30 jaar, voelen velen op het overwegend soennitische platteland zich politiek en economisch buitengesloten. Koerden en Turkomannen zijn twee op het platteland gevestigde minderheidsgroepen die niet hebben geprofiteerd van de groei en ontwikkeling van de staat. De Koerden zijn tevens genegeerd omdat de regering bang was voor een organisatie die zou streven naar politieke onafhankelijkheid van de Koerden. De acceptatie van immigranten en vluchtelingen kent in Syrië een lange geschiedenis. In de afgelopen 200 jaar zijn vluchtelingen, pelgrims en handelaren uit Afghanistan, China, Iran, Noord-Afrika en het huidige Somalië en Soedan deel gaan uitmaken van Syrische gemeenschappen. De afgelopen jaren heeft Syrië asiel verleend aan grote hoeveelheden vluchtelingen die onrust in de regio ontvluchtten. Sinds de Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948 en de stichting van Israël, heeft Syrië meer dan Palestijnen opgevangen in vluchtelingenkampen in het westen van het land. Palestijnen hebben geen Syrisch staatsburgerschap, maar hebben wel de meeste andere rechten, waaronder het recht op onderwijs, gezondheidszorg en werkgelegenheid. Na de Amerikaanse invasie in Irak in 2003, vluchtten honderdduizenden Irakezen naar Syrië. Hoewel velen weer zijn teruggekeerd naar Irak en anderen zijn uitgeweken naar Jordanië en Turkije, zijn er nog zo'n Irakeze vluchtelingen in Syrië, voornamelijk in Damascus. Syrië ving ook Libanese vluchtelingen op tijdens de oorlog tussen Libanon en Israël in Geloof en tradities RELIGIEUZE OVERTUIGINGEN Syriërs belijden het geloof waarin ze geboren zijn en bekering tot een andere religie is zeldzaam. Hoewel religie onderdeel vormt van de identiteit van een Syriër, heeft deze niet noodzakelijkerwijs een kenmerkende functie. Weinig Syriërs zijn agnostisch en nog minder zijn atheïst, maar velen zijn sterk van mening dat religie een privézaak is waar de regering niets mee te maken heeft. Syriërs kunnen zowel zeer strikt als los zijn in hun geloof. Verschillende niveaus van geloofsbelijdenis en -praktijken worden geaccepteerd, zelfs binnen dezelfde familie. Aansluiting bij een religieuze gemeenschap in het land van hervestiging kan Syriërs helpen bij de integratie, maar mogelijk voelen ze zich ongemakkelijk bij openbare geloofsuitingen naast het gebed. Vrome moslims in Syrië bidden vijf keer per dag, maar doen dat privé en ze kunnen een gebed uitstellen als het op de voorgeschreven tijd niet uitkomt. Voor het bidden, moeten zij zich reinigen door hun voeten, handen, onderarmen en gezicht te wassen. Moslims vasten tijdens de Ramadan (waarbij ze van zonsopkomst tot zonsondergang niet eten, drinken of roken) als manier om mee te leven met de armen. De Ramadan is een tijd van liefdadigheid en introspectie, waarbij moslims nadenken over manieren om zichzelf spiritueel te verbeteren. Het einde van de Ramadan wordt gevierd met bidden en drie dagen van familiebezoeken en feesten, genaamd Eid (Suikerfeest). Op een andere belangrijke islamitische feestdag gedenkt men het einde van de pelgrimstocht naar Mekka (de Hadj). Vrome christenen in Syrië dragen een kruis om hun nek en gaan regelmatig naar de kerk. Oosters-orthodoxe christenen hebben ook vastendagen, waaronder de vastentijd van 40 dagen, waarin ze geen dierlijke producten (vlees, vis, melk, chocolade, boter, enz.) nuttigen en in feite veganisten worden. Tenzij ze katholiek zijn, hanteren Syrische christenen de oosters-orthodoxe kalender. Katholieken vieren kerstmis op 25 december, terwijl oosters-orthodoxe christenen kerst vieren op 6 en 7 januari. Westerse en oosterse kerken verschillen ook als het gaat om Pasen, dat voor Syrische christenen een belangrijkere religieuze gebeurtenis is dan kerst. Voor zowel moslims als christenen geldt dat feestdagen niet alleen als religieuze gebeurtenis worden gevierd, maar ook als zaken van de familie en gemeenschap. Feestdagen zijn een moment om familie en buren te bezoeken en geluk te wensen. Het is niet ongebruikelijk om wel 10 bezoeken per dag af te leggen. Alle islamitische en christelijke feestdagen zijn in Syrië officiële feestdagen, zodat de meeste Syriërs de twee religies en tradities kennen.

6 Vluchtelingen uit Syrië 6 TRADITIES Gezin en familierelaties In Syrië zijn families vaak groot en uitgebreid. Ze bestaan niet alleen uit ouders en kinderen, maar omvatten ook grootouders, tantes, ooms en neven en nichten. Er bestaan tussen familieleden nauwe, liefdevolle en ondersteunende banden, evenals een verantwoordelijkheidsgevoel en zekere mate van toezicht. Familieleden voelen zich verplicht om voor elkaar te zorgen en om ervoor te zorgen dat niemand iets doet wat negatieve gevolgen heeft voor andere familieleden. De familiereputatie is net zo belangrijk als de individuele vrijheid. Ongepast gedrag van vrouwen of mannen die de geboden op het gebied van eerlijkheid en generositeit niet naleven, kunnen de familie-eer aantasten. De Syrische samenleving is over het algemeen patriarchisch en iedereen valt onder de bescherming en autoriteit van de oudste man. De idee is dat vrouwen bescherming nodig hebben, met name tegen de aandacht van mannen die geen familie zijn. Hoewel de oudere mannen in de familie de besluiten nemen, onderhandelen veel vrouwen en jonge mannen op niet-confronterende manier om hun eigen doelen te bereiken. Net als in andere Arabische samenlevingen geven namen in Syrië de familierelaties aan. Op het document van een kind wordt de voornaam als eerst vermeld, gevolgd door de voornaam van de vader (ongeacht of het kind een jongen of een meisje is) en de achternaam is hetzij de familienaam hetzij de voornaam van de grootvader aan vaders zijde. Een vrouw neemt na het huwelijk niet de naam van haar echtgenoot aan. Volgens de islamitische wetgeving blijven de eigendommen of rijkdommen die een man of vrouw in het huwelijk brengt uitsluitend het eigendom van die persoon en worden het geen gemeenschappelijke goederen. Vrouwen en meisjes worden met specifieke uitdagingen geconfronteerd Syrische vrouwen en meisjes worden geconfronteerd met een gevaar voor seksueel geweld in zowel Syrië als in de eerste asielverlenende landen. Seksueel geweld en de dreiging van seksueel geweld in Syrië heeft veel vrouwen en meisjes doen besluiten het land te ontvluchten. Praten over het onderwerp wordt echter sociaal niet geaccepteerd en het is onwaarschijnlijk dat vrouwen het probleem zullen aansnijden of bespreken in het bijzijn van mannelijke familieleden. In de asielverlenende landen in de regio kan de angst voor seksueel geweld door andere vluchtelingen of inwoners van het gastland ervoor zorgen dat vrouwen en meisjes binnen blijven en alleen naar buiten gaan, bijvoorbeeld voor school, een afspraak of gemeenschapsevenement, als ze worden vergezeld door andere familieleden. Armoede en angst voor de veiligheid van jonge meisjes hebben er bij sommige Syrische vluchtelingenfamilies toe geleid een vroeg huwelijk te regelen voor hun dochters. In 2013 was bijvoorbeeld bij 25% van alle huwelijken tussen Syrische vluchtelingen in Jordanië de tussen 15 en 17 jaar oud. Veel van deze huwelijken zijn niet geregistreerd bij de lokale autoriteiten en sommige zijn misschien geëindigd in een scheiding. Het is mogelijk dat een hergevestigde vrouwelijke tienervluchteling gescheiden is of een kind heeft uit een vroeg huwelijk. Genderrollen en relaties In Syrië verschillen genderrollen afhankelijk van economische klasse, familie en of men in de stad of op het platteland woont. Over het algemeen koken vrouwen, maken ze schoon en zorgen ze voor de kinderen, en zijn ze trots op nette huizen, gestreken kleding en lekker eten. Mannen zijn voornamelijk verantwoordelijk voor het werk en om de gehele familie financieel te ondersteunen. Meisjes helpen bij het huishouden en jongens kunnen aan het familie-inkomen bijdragen door te werken in de bezorg- of landbouwsector. De meeste kinderen werken echter niet voor ze hun studie afronden of de school verlaten. De opleiding van kinderen wordt beschouwd als belangrijk, maar kinderen die niet zo goed zijn op school kunnen stoppen om te gaan werken of te trouwen. In de hogere en beter opgeleide klasse werken vrouwen buitenshuis en zijn ze te vinden in vele sectoren, waaronder in geneeskundige beroepen (op alle niveaus), op kantoor, bij de overheid, in het onderwijs, in laboratoria, bij IT-bedrijven en bij diensten voor sociaal werk. Rijkere families ondersteunen de onderwijs- en carrièremogelijkheden van zowel meisjes als jongens en het is niet ongebruikelijk om vrouwen van buiten de familie in te huren om te helpen met het huishouden en de opvoeding van kinderen. Bij huishoudens met een gemiddeld inkomen ofwel in de stad ofwel op het platteland werken minder vrouwen buitenshuis, voornamelijk als er jonge kinderen zijn. Moeders worden immers geacht om thuis te blijven en voor de kinderen te zorgen en

7 Vluchtelingen uit Syrië 7 willen dat zelf ook zo. Deze vrouwen hebben over het algemeen een lagere opleiding en minder toegang tot beroepen of ambachten. Vrouwen in plattelandsgebieden helpen de familie in de landbouw en verrichten ook andere zelfvoorzienende werkzaamheden naast hun huishoudelijke taken. Arme vrouwen zijn werkzaam in dienende en slecht betaalde banen. Dit werk wordt vaak gezien als denigrerend en als bewijs dat hun echtgenoten en families niet voor hen kunnen zorgen. Conservatieve religieuze families (zowel moslims als christenen) vinden het belangrijk dat vrouwen thuisblijven bij de kinderen. Hoger opgeleide mannen en vrouwen (zowel moslims als christenen of niet-religieuze druzen) gaan met elkaar om. Conservatieve moslimvrouwen uit lager opgeleide families gaan niet om met mannen buiten hun eigen familie. Mannen en vrouwen geven elkaar als begroeting vaak een hand, al schudden vrome moslimvrouwen niet de hand van een man die geen familie is. In plaats daarvan knikken ze vaak en plaatsen hun hand op hun hart. Ongeacht religie of sociale achtergrond zijn Syrische mannen en vrouwen affectief met leden van hetzelfde geslacht. Het is heel natuurlijk voor twee Syrische mannen of vrouwen om elkaars hand vast te houden, op elkaar te leunen of elkaar aan te raken en om elkaar te begroeten met een kus op de wang. Huwelijk De meeste Syriërs trouwen al op jonge leeftijd, waarbij vrouwen op het platteland en uit de werkende klasse vaak jonger trouwen dan vrouwen uit de steden of met een hogere opleiding. Jongens mogen wettelijk trouwen vanaf hun 18e en meisjes vanaf hun 17e, maar de minimumleeftijd kan na goedkeuring van een voogd worden verlaagd naar 15 jaar voor jongens en 13 jaar voor meisjes. Het is niet ongewoon dat mannen tien tot vijftien jaar ouder zijn dan hun vrouw. In rijkere en hoger opgeleide gezinnen trouwen jonge vrouwen kort na het voltooien van de universiteit en mannen meestal na het voltooien van hun opleiding als ze een vaste baan hebben gevonden. Kinderen wonen bij hun ouders totdat ze gaan trouwen. Kinderen die niet trouwen, blijven in het huis van hun ouders wonen. Van een jonge man wordt verwacht dat hij, voordat hij gaat trouwen, voor zichzelf en zijn vrouw kan zorgen. Hoewel sommige jonge mannen en vrouwen hun eigen partner kiezen, worden de meeste Syrische huwelijken geregeld door hun familie en voorafgegaan door een formele verloving. Tijdens de verloving krijgen ze de kans elkaar te leren kennen voor het huwelijk en soms wordt een verloving ook verbroken. Hoewel polygamie legaal is, lijkt dit niet veel voor te komen. Bij een onderzoek uit 2005 onder 1891 mensen bleek dat 9% van de mannen in steden en 16% van de mannen op het platteland meer dan één vrouw hadden. Scheiden komt niet vaak voor onder moslims en christenen, maar het gebeurt wel. Gescheiden vrouwen ontvangen vaak kinderalimentatie. De religieuze rechtbank bepaalt wat er met de kinderen gebeurt. In de meeste gevallen blijven ze bij de moeder tot ze 14 jaar oud zijn of wanneer de moeder hertrouwt. Daarna gaan ze bij de vader wonen. Ouderschap Syriërs zijn betrokken ouders. Ze helpen hun kinderen bij hun huiswerk en houden alle activiteiten zo goed mogelijk in de gaten. Voor het uitbreken van het conflict konden kinderen in Syrië vrij rondrennen en met elkaar spelen in de buurt of in het dorp. Deze plekken werden als zeer veilige ruimtes beschouwd. Meisjes in de puberteit spelen traditioneel minder buiten en blijven vaker thuis of helpen bij huishoudelijke taken. Als ze wel naar buiten gaan, doen ze dat samen met andere meisjes of oudere broers of zussen. Jongens houden het gedrag van hun zussen vaak in de gaten en oudere meisjes, en soms ook jongens, zorgen mee voor hun jongere broertjes en zusjes. Syriërs zijn erg gek op kinderen, ook op kinderen van vreemden, en nemen ze op schoot, aaien ze over het hoofd of geven baby s en kinderen een kus op de wang. Van kinderen wordt verwacht dat ze een hand geven als ze nieuwe mensen ontmoeten en ze moeten respect tonen voor ouderen. Lijfstraffen komen vaak voor en worden geaccepteerd. Kinderen worden terechtgewezen door middel van een uitbrander of een tik in het gezicht of op de handen (maar niet op de billen). Leiderschap Aangezien er weinig traditie bestaat om een burgermaatschappij te ontwikkelen, waren er in het vooroorlogse Syrië weinig gemeenschapsleiders. Onder de twee Assad-regimes werden georganiseerde gemeenschappen gezien als een bedreiging voor de regering. Er waren functionarissen van de Ba ath-partij waarvan mensen schrik hadden of waarmee ze samenwerkten als boodschapper tussen hen en de regering. Ook werden er ouderen benoemd door de regering om de gemeenschap te vertegenwoordigen. Voor hulp bij religieuze of persoonlijke kwesties, vroegen Syriërs advies aan religieuze leiders. Liefdadigheidsorganisaties, die sterk in de gaten werden gehouden door de regering, boden hulp aan de minderbedeelden. In deze organisaties (zoals de Syrische Arabische Rode Halve Maan met een groot vrijwilligersnetwerk) werd jongeren organisatorische vaardigheden bijgebracht. De opstand in 2011 leidde tot de opkomst van activisten, leiders en gemeenschapsleiders. Ze hebben zich onder uitzonderlijk

8 Vluchtelingen uit Syrië 8 gewelddadige omstandigheden georganiseerd. Dit gebeurde vaak ondergronds en in het geheim. De gemeenschapsleiders die zijn opgestaan in gebieden met vluchtelingen zijn vaak niet verkozen en hebben zichzelf benoemd. In veel gevallen hebben ze een leidinggevende positie gekregen door hun connectie met plaatselijke landeigenaren, het spreken van een buitenlandse taal of opportunisme. In het Syrië van voor 2011 hadden vrouwen de kans om leider te worden, met name van liefdadigheidsorganisaties en gestructureerde groepen, maar na 2011 is het waarschijnlijker dat ze aan de zijlijn zijn. Opvattingen en praktijken in de gezondheidszorg FYSIEKE GEZONDHEIDSZORG. Syriërs dragen de westerse geneeskunde hoog in het vaandel, al zijn hun opvattingen, praktijken en voorkeuren op het gebied van gezondheidszorg wel een afspiegeling van hun eigen cultuur en sociale werkelijkheid. Syriërs hebben een groot vertrouwen in artsen. Ze zoeken vaak meteen medische hulp bij fysieke klachten en willen meestal zo snel mogelijk beginnen met het nemen van medicijnen. Syriërs geven antwoord op de vragen van medische staf, luisteren nauwkeurig naar hun uitleg en advies en volgen instructies over het algemeen nauwgezet op. Hoewel de meeste Syriërs ten minste bekend zijn met de basisbeginselen van de westerse geneeskunde, kunnen de houding tegenover en de verwachtingen van gezondheidszorg afwijken van de gangbare westerse norm. Hierna volgen enkele veel voorkomende Syrische opvattingen, praktijken en voorkeuren die kunnen afwijken ten opzichte van landen van hervestiging: > > Syriërs worden het liefst geholpen door medische staf van hetzelfde geslacht. Op het platteland van Syrië worden vrouwen liever geholpen door een vroedvrouw dan door een mannelijke gynaecoloog. > > Syriërs kunnen zich schamen voor persoonlijke vragen, met name als die met seks te maken hebben. Seksuele problemen en seksueel overdraagbare aandoeningen moeten voorzichtig worden besproken. > > Uit fatsoenlijkheid dragen vrouwelijke ziekenhuispatiënten het liefst lange ziekenhuiskleding. > > Tijdens het verblijf in een ziekenhuis vragen religieuze moslims om voedsel dat past binnen islamitische voedingswetten. Tijdens de Ramadan is het mogelijk dat patiënten voedsel of medicijnen overdag weigeren. > > Syrische mannen en vrouwen zien het als hun taak om te zorgen voor ouderen of zieke familieleden en leden van hun gemeenschap. > > De aanwezigheid en emotionele steun van familie en vrienden is zeer belangrijk tijdens een ziekte. > > Na het verdwijnen van de symptomen nemen patiënten vaak geen medicijnen meer en het kan voorkomen dat ze niet langskomen op een vervolgafspraak. > > De opleiding tot verpleegkundige is minder strikt in Syrië dan in westerse landen. Daarom hebben Syriërs vaak minder vertrouwen in verpleegkundigen dan mensen uit het westen. GEESTELIJKE GEZONDHEIDSZORG. De Syrische houding ten opzichte van geestelijke gezondheid is sinds 2011 veranderd. Voor de crisis zagen de meeste Syriërs geestelijke stoornissen als een stigma dat de familie ten schande maakte. Daarom zochten Syriërs met psychische problemen niet graag professionele hulp en wilden ze de problemen niet bespreken met familie of vrienden. Gelet op de grote aantallen mannen, vrouwen en kinderen die duidelijk psychologische problemen en behoefte aan zorg hebben, staan Syriërs tegenwoordig meer open voor een behandeling bij psychische problemen. Eten, drinken en roken Eten is voor Syriërs een belangrijke sociale activiteit. Syriërs eten graag samen met familie en vrienden. Het uitnodigen van anderen om eten te delen is een essentiële vorm van beleefdheid. De persoon die wordt uitgenodigd wordt geacht de uitnodiging de eerste keer uit beleefdheid af te slaan. Syriërs bieden een tafelgenoot altijd aan iets te proeven van wat ze eten of drinken. Mannen betalen altijd voor de maaltijd of de thee van een vrouw. Mannen maken ruzie over wie de rekening mag betalen in een café of restaurant, waarbij de oudste of rijkste persoon wint. Vrienden en collega s betalen echter vaak om de beurt. Het delen van de rekening wordt gezien als ongemanierd. Syriërs zijn gewend aan een brede variëteit aan granen, vlees, fruit en groenten en houden van diversiteit in hun eten. Typisch Syrische levensmiddelen zijn pitabrood, humus (een dip van kikkererwten), baba ghanoosh (een spread van aubergine), mahshe (gevulde druivenbladeren, courgette en paprika), shoarma en salades, zoals taboulé en fattoush. Baklava, gemaakt van filodeeg met gehakte noten en gedrenkt in honing, is een populair nagerecht. Het ontbijt bestaat vaak uit thee of koffie met pitabrood en kaas, eieren, humus of yoghurt en soms jam en olijven. Het middageten wordt meestal tussen twee of drie uur s middags gegeten en is de grootste maaltijd van de dag. Vaak is het een stoofpot, het liefst met vlees of kip en groenten, meestal geserveerd met rijst en gecombineerd met pitabrood en salades. Het avondeten wordt meestal laat genuttigd en lijkt op het ontbijt.

9 Vluchtelingen uit Syrië 9 Religieuze wetten leggen dieetbeperkingen op. Islamitische Syriërs eten geen varkensvlees en vrome moslims drinken geen alcohol en eten mogelijk geen schaaldieren. Meer seculiere moslims, evenals christenen en niet-religieuze druzen drinken wel alcohol. Iedereen drinkt gedurende de dag koffie en thee, met veel suiker. Er wordt veel gerookt, waaronder thuis, op kantoor en in restaurants. In Syrië roken vrouwen niet in het openbaar, maar soms wel thuis of op plekken waar geen mannen zijn, zoals openbare badhuizen. Kleding Syriërs kleden zich in het openbaar meestal fatsoenlijk, ongeacht hun achtergrond. Buitenshuis worden bijvoorbeeld nooit korte broeken gedragen, behalve door mannen die aan sport doen of op het strand. Er moet echter wel worden opgemerkt dat er, zoals bij zoveel zaken, een verschil bestaat tussen het platteland en de stad. In steden dragen vrouwen vaak jurken, spijkerbroeken en andere westerse kleding. Voor 2011 droegen de meeste vrouwen en meisjes in Syrië geen hoofddoek, maar het dragen van religieuze kledij is sinds 2011 toegenomen. Een vrome moslima bedekt haar benen, armen en bovenlichaam tot aan het sleutelbeen en draagt soms een hoofddoek. De meeste moslima s van boven de 65 dragen ook een hoofddoek, maar dan als teken van leeftijd, niet uit geloofsovertuiging. Christelijke vrouwen dragen in de kerk vaak iets op hun hoofd. Omstandigheden in de eerste asielverlenende landen In augustus 2014 waren 3 miljoen Syrische vluchtelingen geregistreerd in de eerste asielverlenende landen Libanon, Turkije, Jordanië, Irak en Egypte. De omstandigheden verschillen enorm, zowel per land als binnen de landen. Hoewel veel internationale aandacht en middelen zijn gericht op vluchtelingen die in kampen leven, woont 85% van de Syrische vluchtelingen in de regio buiten de kampen. De locaties zijn divers en omvatten grote steden, provinciesteden, uitgestrekte buitenwijken en plattelandsgebieden. Er zijn in drie landen kampen voor Syrische vluchtelingen: Irak, Jordanië en Turkije. Hoewel alle kampen over het algemeen voldoen aan internationale normen, verschillen de omstandigheden aanzienlijk. Vluchtelingen die buiten de kampen wonen, hebben vaak geen toegang tot voldoende onderdak, schoon water, gezondheidszorg, scholen en geen mogelijkheden om inkomsten te verdienen. Hierna volgt per land een overzicht van de omstandigheden waarmee vluchtelingen in de regio worden geconfronteerd. Een informele nederzetting in de Bekaa-vallei, Libanon. Foto: UNHCR. Libanon Libanon is het kleinste van de eerste asielverlenende landen en vangt het grootste aantal Syrische vluchtelingen op. Libanon telt ongeveer 4 miljoen inwoners en heeft meer dan 35% van de 3 miljoen Syrische vluchtelingen in de regio toegestaan om Libanon binnen te komen (waardoor de bevolking met 25% is gegroeid). Deze instroom heeft gezorgd voor een enorme druk op de economie en de openbare diensten en geleid tot een alarmerende toename in de spanningen tussen Libanezen en vluchtelingen, aangezien ze elkaar beconcurreren om banen en lokale middelen. Tot voor kort hadden de meeste Syriërs een onzekere toekomst in Libanon, maar dankzij nieuw beleid kunnen Syriërs die illegaal het land zijn binnengekomen of die de toegestane verblijfsduur hebben overschreden hun verblijfsstatus regelen. De situatie blijft echter moeilijk voor Syrische Koerden en Palestijnen. Koerden komen Libanon binnen als staatlozen zonder Syrische identificatie- of identiteitsdocumenten en worden dus gedwongen om illegaal in het land te verblijven. Sommige Palestijnen uit Syrië zijn bij de grens teruggestuurd of gedwongen weer uitgezet naar Syrië. Libanon heeft geen vluchtelingenkampen voor Syriërs. De vluchtelingen worden op 1700 locaties verspreid over het land opgevangen. De grootste uitdaging voor de humanitaire hulpverlening blijft het vinden van passend onderdak en vluchtelingen wonen nu in overbevolkte appartementen of huizen, verlaten gebouwen en ook steeds meer in informele tentnederzettingen. Ook toegang tot gezondheidszorg en schoon water en sanitair blijft een uitdaging. Andere zorgpunten hebben betrekking op werkgelegenheid en onderwijs. De instroom heeft een grote invloed op de lokale economie, waardoor prijzen zijn gestegen en het moeilijk is voor zowel Libanezen als vluchtelingen om een betaalde baan te vinden. In Beiroet hebben mannen verschillende baantjes, vaak als conciërge of straatverkoper. Syrische kinderen mogen naar Libanese scholen, maar als gevolg van de overbevolkte klaslokalen

10 Vluchtelingen uit Syrië 10 kunnen minder dan van de bijna vluchtelingenkinderen zich aanmelden. UNICEF en partners hebben informele educatieve activiteiten opgericht voor vluchtelingenkinderen die niet naar school kunnen, maar honderdduizenden hebben nog steeds geen toegang tot onderwijs. Kinderen die niet naar school gaan, zijn kwetsbaar voor uitbuiting, zoals kinderarbeid en een vroeg huwelijk. Turkije Volgens cijfers van de Turkse overheid uit medio augustus 2014 woonden er meer dan Syriërs in 22 tenten- of containerkampen in 10 provincies. Deze kampen zouden veilig zijn en in goede staat verkeren, met voldoende huisvesting, voedsel, water, was- en kookfaciliteiten en gezondheidsdiensten. Kinderen gaan naar scholen in het kamp, waar het Syrische onderwijsprogramma wordt onderwezen en les wordt gegeven in het Arabisch en Turks. Het merendeel van de Syrische vluchtelingen in Turkije woont echter buiten de kampen en de omstandigheden voor deze vluchtelingen zijn moeilijk. Volgens onofficiële schattingen wonen er vluchtelingen in Istanboel, in Gaziantep en in Izmir in overbevolkte omstandigheden met bijzonder slechte faciliteiten. Aangezien de UNHCR niet aan het hoofd staat van de hulpverlening in Turkije is een gebrek aan informatie over de beschikbare diensten voor vluchtelingen een grote uitdaging voor Syriërs die vaak niet weten hoe of waar ze zich moeten registreren voor deze diensten. Hoewel bijvoorbeeld Turkse ziekenhuizen door de regering zijn geïnstrueerd om gratis gezondheidzorg te bieden aan geregistreerde Syriërs, rapporteren ngo-medewerkers dat ziekenhuizen niet op de hoogte zijn van dit beleid of het negeren. In plaats daarvan brengen ziekenhuizen voor hun diensten vaak dezelfde tarieven in rekening als voor buitenlandse bezoekers. De bestaanskosten in Turkije liggen veel hoger dan in Syrië en om rond te komen, werken veel volwassenen en kinderen of bedelen ze op straat. De meeste kinderen mogen niet naar Turkse scholen. Sommige registreren zich voor scholen die zijn opgezet door de Syrische gemeenschap of die worden gefinancierd door UNICEF, maar de VN schat dat 73% van de kinderen van schoolgaande leeftijd niet is ingeschreven bij een onderwijsinstelling. Koerdische vluchtelingen in Istanboel zouden met bijzonder moeilijke omstandigheden worden geconfronteerd. De werkloosheid onder Syrische Koerden is hoog en de toegang tot gezondheidszorg is minimaal. Vluchtelingen die wel een baan hebben, maken vaak lange dagen tegen een laag loon, voornamelijk in textielwerkplaatsen, catering en de bouw. Jordanië In Jordanië zijn vijf officiële vluchtelingenkampen voor Syriërs, allemaal in de noordelijke gouvernementen van Jordanië in de buurt van de grens met Syrië. Voor elke Syriër die in een vluchtelingenkamp woont, leven er echter vier buiten een kamp. De grootste kampen in Jordanië zijn Za atri, met ongeveer vluchtelingen, en Azraq, met tussen 8000 en vluchtelingen. In één ander kamp en twee kleine, omgebouwde opvangcentra wonen nog eens 5000 vluchtelingen. In de grootste kampen is gezondheidszorg beschikbaar in klinieken en ziekenhuizen. Humanitaire hulpverleners hebben moeite de kampen bewoonbaar te maken, aangezien de omstandigheden in de zomer heet, droog en stoffig zijn en er in de winter zware regenbuien vallen. Een van de uitdagingen is het bieden van voldoende faciliteiten voor water, sanitair en hygiëne. In het overvolle Za atri-kamp vormen deze faciliteiten mede een uitdaging vanwege de kosten om water naar het kamp te vervoeren en afval af te voeren, spanningen tussen Syriërs en de omliggende Jordaanse gemeenschap over het watergebruik en het feit dat niet wordt voldaan aan de behoeften van vluchtelingen noch rekening wordt gehouden met hun praktijken. Voor de honderdduizenden Syrische vluchtelingen die in Jordanië buiten de kampen wonen, worden de omstandigheden steeds moeilijker, zoals bleek uit een gezamenlijk onderzoek van de UNHCR en International Relief and Development. In het onderzoek wordt de dagelijkse strijd om te overleven benadrukt van zo n geregistreerde Syrische vluchtelingen in de steden als gevolg van stijgende prijzen en slechte en overbevolkte huisvesting. Vluchtelingen die zonder vergunning werken, kunnen worden uitgebuit door hun werkgevers, worden uitgezet naar Syrië of worden gedwongen om in een vluchtelingenkamp te gaan wonen. Ook het lage schoolbezoek als gevolg van vervoersproblemen, pesten en overbevolkte leslokalen, vormen een probleem. Syrische Palestijnen in Jordanië zijn bijzonder kwetsbaar. Volgens een rapport van Human Rights Watch uit augustus 2014 heeft Jordanië Palestijnen sinds januari 2013 officieel de toegang vanuit Syrië ontzegd en meer dan 100 Palestijnse mannen, vrouwen en kinderen die sinds medio 2012 het land waren binnengekomen gedwongen uitgezet. Irak Irak vangt niet alleen grote aantallen Syrische vluchtelingen op, maar wordt de laatste drie jaar ook geconfronteerd met de terugkeer van veel Iraakse vluchtelingen die eerder asiel hadden gekregen in Syrië. De meeste Syrische vluchtelingen zijn Koerden die zich hebben hergevestigd in Iraaks Koerdistan in het noorden van Irak. Kleinere aantallen Syrische vluchtelingen verblijven in de provincie Anbar in het westen en in andere provincies.

11 Vluchtelingen uit Syrië 11 Ongeveer de helft van de Syrische vluchtelingen in Irak woont in 12 vluchtelingenkampen die verspreid zijn over drie gouvernementen. De autonome regering van Iraaks Koerdistan verleent Syriërs verblijfsvergunningen waarmee ze ook mogen werken. Dankzij de vergunning hebben ze bewegingsvrijheid in Iraaks Koerdistan en alle vluchtelingen, ongeacht of ze in of buiten een kamp wonen, kunnen zich zonder beperkingen verplaatsen en werk zoeken. door de Syrische gemeenschap. Syriërs in Egypte worden, net als veel Egyptenaren, geconfronteerd met moeilijke levensomstandigheden, waaronder stijgende prijzen, weinig banen en een slechte veiligheid als gevolg van de politieke instabiliteit. De Egyptische autoriteiten bekijken Syriërs vaak met argwaan en hebben soms Syriërs en Palestijnen uit Syrië zonder de juiste papieren opgepakt en uitgezet. Domiz is het grootste vluchtelingenkamp in Iraaks Koerdistan met bijna geregistreerde vluchtelingen. De ontwikkeling van het kamp is in de afgelopen drie jaar ongelijk verlopen. In oudere, meer gevestigde delen van het kamp zijn er straten met winkels, cafés en restaurants. In doorgangs- en nieuwe gebieden zijn er informele tentenkampen en weinig sanitaire diensten. Uit een onderzoek onder de kampbewoners komt een gemengd beeld naar voren. Iets meer dan de helft van de geïnterviewde bewoners was van mening dat het kamp veilig was en bijna twee derde zei dat ze toegang hadden tot medische diensten. Slechts een derde van de respondenten had betaald werk. Vluchtelingen buiten de kampen wonen meestal in stedelijke centra met weinig toegang tot humanitaire hulp. Dankzij hun verblijfsvergunning hebben ze recht op gratis medische en educatieve diensten, maar de gezondheids- en onderwijsinfrastructuur van de regionale regering van Koerdistan is overweldigd door de behoeften van de Syriërs en de recentelijk ontheemde Irakezen. In een rapport uit 2014 van de Turkse denktank ORSAM worden drie punten van zorg voor vluchtelingen buiten de kampen genoemd: onveilige huisvesting, hoge huren en laag schoolbezoek door kinderen, die moeten werken om bij te dragen aan het inkomen van de familie. In het rapport wordt er ook op gewezen dat, hoewel de houding van de overheid ten opzichte van de vluchtelingen voornamelijk positief blijft, de lokale onvrede toeneemt. Dit gebeurt voornamelijk onder de armen, die van mening zijn dat de Syriërs hun banen inpikken, de school- en gezondheidszorgsystemen belasten en hogere huren veroorzaken. Egypte Egypte vangt naar schatting Syriërs op, waarvan er ongeveer bij de UNHCR zijn geregistreerd als vluchteling. Egypte heeft geen vluchtelingenkampen voor Syriërs. Vluchtelingen wonen verspreid in stedelijke gebieden, waar ze accommodatie huren en delen. Syrische vluchtelingen hebben over het algemeen toegang tot de Egyptische openbare gezondheidszorg- en onderwijsdiensten, maar bij de toegang tot deze diensten hebben ze last van discriminatie. Volgens de UNHCR volgt meer dan 68% van de Syrische kinderen geen formele opleiding, al wonen sommige kinderen informele lessen bij die worden georganiseerd Het smokkelen van migranten, vluchtelingen en asielzoekers vanuit Noord-Afrika naar Europa vormt een steeds groter wordend beschermingsprobleem. Steeds meer Syrische vluchtelingen komen illegaal Europa binnen vanuit Egypte en Libië, waarbij ze hun leven riskeren bij gevaarlijke boottochten over de Middellandse Zee. Volgens de UNHCR zijn in 2013 meer dan Syrische vluchtelingen het zuiden van Italië in gesmokkeld vanuit Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Gevolgen voor hervestiging Sterke punten en middelen Hergevestigde Syrische vluchtelingen zullen ontdekken dat ze beschikken over sterke punten en middelen waarvan zij in hun nieuwe gemeenschappen de vruchten kunnen plukken. Syriërs hebben een lange geschiedenis van migratie naar andere landen op zoek naar een beter leven en staan bekend om hun werklust en ondernemersgeest. Deze ondernemersgeest is al te zien in de eerste asielverlenende landen. In het Za atri-kamp in Jordanië zijn in de hoofdstraat bijvoorbeeld bedrijven van vluchtelingen te vinden en in het zuidoosten van Turkije hebben zich in grotere steden kleine Syrische winkels gevestigd. Reeds gevestigde Syrische en andere Arabische gemeenschappen in landen van hervestiging vormen waarschijnlijk een vorm van comfort en steun voor Syrische nieuwkomers. Er bestaat een georganiseerde Syrisch-Amerikaanse gemeenschap met voldoende middelen in de Verenigde Staten en veel van de leden zijn zeer actief in het inzamelen van geld en dragen bij aan de humanitaire hulp in Syrië. In landen waar Irakese vluchtelingen zich hebben hergevestigd, kunnen Syrische nieuwkomers mogelijk steunen op een groep waarmee ze niet alleen eenzelfde taal en cultuur delen, maar ook een soortgelijke geschiedenis van ontberingen. Het onderwijsniveau verschilt veel bij de Syrische nieuwkomers, maar het is de verwachting dat de meeste volwassenen in de nieuwe gemeenschappen minstens enig onderwijs hebben genoten en over basisvaardigheden beschikken om te kunnen lezen en schrijven in hun eigen taal. Velen zullen ook om kunnen gaan met sociale media. Syriërs onder de 30 zijn vaak goed op

12 Vluchtelingen uit Syrië 12 de hoogte van technologieën en gebruiken sociale media om met vrienden en familie te communiceren, informatie te delen en activiteiten te organiseren. Ook oudere Syriërs beschikken over basiskennis op het gebied van en Skype. Deze vaardigheden zullen nieuwkomers helpen zich aan te passen aan het wijdverbreide gebruik van computers in westerse landen en tevens het bouwen van gemeenschappen na de hervestiging vereenvoudigen. Eerste problemen en behoeften bij hervestiging MAATSCHAPPELIJK WERKERS EN TOLKEN Wanneer een maatschappelijk werker aan een vluchteling wordt toegewezen, is het geslacht waarschijnlijk belangrijker dan etniciteit en taalachtergrond. Dit geldt met name voor vrouwen, die meestal liever een vrouwelijke maatschappelijk werker hebben. Als er geen Syrische tolk beschikbaar is, kan iemand die een ander Arabisch dialect (zoals een Irakees of Palestijn) spreekt, worden ingezet. Net als met maatschappelijk werkers verdient het meestal de voorkeur om een tolk van hetzelfde geslacht als de vluchteling in te zetten, met name in de gezondheidszorg. Voor Koerdische vluchtelingen kunnen ook tolken Arabisch of Koerdisch worden ingezet. Een Koerdisch sprekende tolk moet bekend zijn met hetzelfde Koerdische dialect (Kurmançi of Soranî) dat de vluchteling spreekt. WERKGELEGENHEID, TAALSTUDIE EN ONDERWIJS De meeste Syriërs zullen zo snel mogelijk aan het werk willen. Vluchtelingen die een kantoorbaan hadden, zullen meestal echter niet graag een arbeidersbaan accepteren. Bij het aanbieden van een baan moet rekening worden gehouden met de achtergrond van een persoon. Zo heeft het waarschijnlijk meer succes als een voormalig ambtenaar als kassamedewerker wordt ingezet dan als conciërge. Syriërs met een beroepsopleiding zullen graag zo snel mogelijk informatie krijgen over de mogelijkheden tot erkenning van competenties en diploma's. Taalcursussen zijn een hoge prioriteit voor Syriërs, aangezien de meesten geen of beperkte kennis hebben van de taal van het land van hervestiging. Vluchtelingen die een taal met een Romaans alfabet hebben gestudeerd (bijvoorbeeld Frans of Duits), zullen eenvoudiger een andere taal met een Romaans alfabet, zoals Engels of Nederlands, leren lezen en schrijven dan vluchtelingen die alleen Arabisch kunnen lezen en schrijven. De meeste kinderen zullen geen of weinig Engels of een andere westerse taal kunnen spreken, lezen of schrijven. Sommigen hebben slechts weinig onderwijs genoten en moeten speciaal worden ondersteund voor de onderwezen vakken en de taal waarin wordt lesgegeven. ONDERSTEUNING VOOR GEESTELIJKE GEZONDHEID De vluchtelingen bestaan uit mannen, vrouwen en kinderen die hebben geleden onder marteling en geweld, waaronder seksueel misbruik. Jordanese gezondheidsmedewerkers rapporteren een groot aantal kinderen, soms pas vijf jaar of jonger, die zijn geconfronteerd met marteling of trauma. Deze niveaus liggen hoger dan eerder is waargenomen bij vluchtelingen uit het Midden-Oosten. Bijna elke Syrische vluchteling heeft in de oorlog familie of vrienden verloren. Onderzoek naar de vluchtelingenpopulatie toont aan dat posttraumatische stressstoornissen zeer veel voorkomen, met name onder kinderen en pubers. Overlevenden van een trauma moeten zo snel mogelijk worden geïdentificeerd, zodat op de cultuur afgestemde zorg kan worden geboden. Zoals al eerder opgemerkt, lijkt het erop dat Syriërs sinds het conflict de geestelijke gezondheidszorg meer accepteren. Er blijven echter stigma s bestaan en hergevestigde Syrische vluchtelingen die psychosociale hulp nodig hebben, zullen daar mogelijk niet openlijk om vragen. Vrouwelijke vluchtelingen willen misschien niet praten over seksueel misbruik ten overstaan van hun families. In een instelling voor gezondheidszorg zullen de meesten misbruik wel toegeven. Sommige Syriërs hebben alleen een behandeling met geneesmiddelen gekregen en zijn niet bekend met andere behandelingsvormen. Het respecteren van de vertrouwelijkheid en het opbouwen van vertrouwen zijn van cruciaal belang om een behandeling te laten slagen. Syriërs geven waarschijnlijk de voorkeur aan individuele therapie ten opzichte van groepstherapie, mocht deze steun beschikbaar zijn. Een Arabisch sprekende sociaal werker van hetzelfde geslacht als de patiënt kan zeer nuttig zijn voor het opbouwen van een vertrouwensband tussen de behandelaar en de patiënt. Een voormalig medewerker van de Verenigde Naties die verantwoordelijk was voor psychosociale projecten voor ontheemde Syriërs raadt behandelaars aan om het ijs breken door zich in te leven, bijvoorbeeld: We weten hoe verschrikkelijk de situatie was daar en hoeveel je hebt meegemaakt. Wij willen je helpen bij de verwerking, zodat je een nieuw, gezond leven kunt beginnen. SOCIALE BIJSTAND Hergevestigde vluchtelingen kunnen zich in hun nieuwe gemeenschappen geïsoleerd voelen. Voor groepen die niet gewend zijn om lange perioden alleen te zijn, zoals Syriërs, kan sociale

13 Vluchtelingen uit Syrië 13 isolatie een onbekende en verontrustende uitdaging vormen. Gemeenschapscentra en evenementen die vluchtelingen samenbrengen, kunnen het gevoel van eenzaamheid verminderen. Huisvesting in de buurt van Arabisch sprekende gemeenschappen kan de isolatie ook verminderen en tevens de kans bieden om ervaringen te gaan te delen. CULTUUROVERSCHRIJDENDE PROBLEMEN Hergevestigde Syriërs zullen in hun nieuwe gemeenschappen veel aantreffen dat ze leuk vinden en bewonderen. In de Verenigde Staten zullen ze bijvoorbeeld de Amerikaanse waarden van sociale rechtvaardigheid, vrijheid, gelijkheid en hard werken weten te waarderen. Tegelijkertijd krijgen ze ook te maken met een cultuur die op vele manieren verschilt van hun eigen cultuur. Hierna worden kort enkele culturele verschillen besproken die verwarring en conflicten kunnen veroorzaken. RELATIES TUSSEN MANNEN EN VROUWEN. De open en vriendelijke relaties tussen mannen en vrouwen in landen van hervestiging kunnen bij Syriërs leiden tot verwarring en ongemakkelijkheid. Nieuwkomers moeten begrijpen dat, hoewel de relaties tussen mannen en vrouwen gemakkelijk en ontspannen lijken, er gebruiken en in sommige landen wetten zijn voor geaccepteerd gedrag en taalgebruik, met name op de werkvloer. HUISELIJK GEWELD. Huiselijk geweld is in Syrië niet illegaal en slachtoffers van dit geweld hebben daar slechts beperkte rechtsmiddelen. Als gevolg van de uitzonderlijke druk door het leven in Syrië en de eerste asielverlenende landen kan er huiselijk geweld zijn voorgekomen in gezinnen, hetzij tussen echtgenoten of tussen ouders en kinderen. Vluchtelingen zullen de wetten betreffende huiselijk geweld in hun nieuwe gemeenschappen moeten leren begrijpen, evenals de middelen die hen ter beschikking staan om zich hiertegen te verzetten. POLYGAMIE. Hoewel polygamie in Syrië niet veel lijkt voor te komen, is het wel legaal. Syriërs zullen de wetten betreffende polygamie in de landen waar ze worden hergevestigd moeten leren begrijpen. De mening van Syrische vluchtelingen over de situatie in hun vaderland Hergevestigde Syrische vluchtelingen zullen anders denken over de politieke situatie in hun vaderland. Ze zullen het er allemaal mee eens zijn dat de gevechten Syrië verwoest hebben en de gewone mensen veel te veel hebben gekost. Maar daarnaast kunnen er bij vluchtelingen waarschijnlijk drie stromingen worden aangetroffen: voor Assad, tegen Assad en ambivalent. Syriërs die voor Assad zijn, steunen Assad uit overtuiging, gedeelde identiteit of angst voor familieleden die nog in Syrië zijn. De groep die tegen Assad is, omvat tevens personen die geloven in politieke vrijheden en/of die de meedogenloosheid van het regime verafschuwen. De derde groep, die gemengde gevoelens heeft, bestaat uit Syriërs die in het verleden tegen Assad waren, maar zich nu onzeker voelen over het regime als gevolg van de opkomst van islamitisch extremisme en de verwoesting van Syrië. Deze Syriërs hebben mogelijk het gevoel dat hoe slecht het leven in Syrië ook was onder Assad, het nu nog erger is. De politieke denkbeelden van hergevestigde Syriërs kunnen leiden tot intense discussies en spanningen tussen sommigen van hen. Anders Syriërs houden als gevolg van de crisis hun politieke denkbeelden voor zich. Personen die werken met Syriërs moeten de denkbeelden van mensen respecteren en er niet naar vragen deze te delen met anderen. tonen van affectie tussen personen van hetzelfde geslacht moeten leren begrijpen. Er bestaat onder Syriërs een algemeen stigma tegenover homo s en openlijk homoseksueel gedrag. LHBT ers houden hun geaardheid waarschijnlijk zeer voor zichzelf. RELATIES TUSSEN PERSONEN VAN HETZELFDE GESLACHT. Syrische mannen en vrouwen laten in het openbaar affectie zien tussen personen van hetzelfde geslacht. Mannen houden bijvoorbeeld elkaars hand vast en begroeten elkaar met een kus op de wang. Dit gedrag moet niet worden opgevat als een teken van seksuele geaardheid. Syriërs zullen de westerse houding en normen ten opzichte van het OUDERSCHAP. Syrische ouders bieden vaak niet hetzelfde niveau van ouderlijk toezicht als tegenwoordig de norm (en soms de wet) is in veel westerse landen. Het is in Syrië ook gebruikelijk om kinderen fysiek te straffen. Syriërs zullen de wetten en gebruiken betreffende verwaarlozing en misbruik in hun nieuwe gemeenschappen moeten leren begrijpen.

14 Vluchtelingen uit Syrië 14 HET TONEN VAN AFFECTIE VOOR DE KINDEREN VAN ANDEREN. In Syrië wordt het als volkomen normaal beschouwd als iemand naar het kind van een vreemde toeloopt, hem of haar oppakt en een kus op de wang en snoep geeft, of uitroept hoe lief hij of zij wel niet is. Syriërs moeten weten dat dit gedrag in andere landen als ongepast kan worden beschouwd. COMMUNICATIESTIJL. Het kan zijn dat Syriërs intenser communiceren dan gebruikelijk is in het land van hervestiging. Ze kunnen dichter bij elkaar staan als ze praten, met luidere stem spreken en meer gebaren maken. Mensen die niet gewend zijn aan deze manier van communiceren kunnen denken dat twee Syriërs een verhitte discussie voeren terwijl ze in feite een normaal gesprek hebben. Syriërs zijn in gesprekken vriendelijker dan misschien gebruikelijk is in de landen van hervestiging. Het is niet meer dan normaal om te informeren naar iemands gezondheid, ook als mensen elkaar niet goed kennen. PRAKTIJKEN IN DE GEZONDHEIDSZORG. Syriërs zijn gewend aan een gezondheidszorg die overeenkomt met hun religieuze en culturele voorkeuren. Een medische behandeling is waarschijnlijk doeltreffender als gezondheidszorgmedewerkers zorg verlenen met inachtneming van de cultuur, zoals gezondheidszorgmedewerkers van hetzelfde geslacht, lange kleding die de onderbenen bedekt en ziekenhuiseten dat de islamitische voedingswetten volgt. Het is van essentieel belang dat gezondheidszorg betreffende de voortplanting aan vrouwelijke vluchtelingen wordt verleend door vrouwelijke gynaecologen en verpleegkundigen. ROKEN. Er wordt in Syrië veel gerookt, waaronder thuis, op kantoor en in restaurants. Syriërs zullen de lokale wetgeving, verwachtingen en etiquette met betrekking tot roken op openbare plekken, thuis en bij andere mensen thuis moeten leren begrijpen. KLEDING. Syrische vrouwen kleden zich over het algemeen veel conservatiever dan westerse vrouwen en veel moslima s dragen een hoofddoek om hun haar te bedekken. Syriërs zullen verrast zijn door de casual en naar Syrische normen niets verhullende kledingstijl van westerse vrouwen, met name in de zomer. Hoewel Syriërs vaak twee of drie dagen dezelfde kleding dragen, dragen ze in het openbaar meestal hun beste kleren en zijn de kleren altijd schoon en netjes gestreken. Pas hergevestigde vluchtelingen willen een strijkijzer en een strijkplank kunnen gebruiken. ETIQUETTE BETREFFENDE DE REKENING IN RESTAURANTS. In een restaurant delen Syriërs de rekening niet. In plaats daarvan betaalt één persoon, meestal de oudste of rijkste man, de gehele rekening. Syriërs zullen de gewoonte om de rekening te delen moeten leren begrijpen in landen waar dat vaak voorkomt.

15 Vluchtelingen uit Syrië 15 Bronnen Agentschap voor samenwerking en ontwikkeling, Japan Emergency NGO, UNICEF en Oxfam. (November 2013). Onderzoek met informatie over de sanitaire faciliteiten, houding en praktijken in het vluchtelingenkamp Za atari. Afkomstig van de website van ReliefWeb: Ball, W. (1997). Syria: A historical and architectural guide. Londen, Verenigd Koninkrijk: Melisende. Central Intelligence Agency. (n.d.). Syria (CIA World Factbook). Afkomstig van Crisp, J.,Garras, G., McAvoy, J., Schenkenberg, E., Spiegel, P., & Voon, F. (juli 2013). From slow boil to breaking point: A realtime evaluation of UNHCR s response to the Syrian refugee emergency (PDES-verslag). Afkomstig van de website van de UNHCR: Dalrymple, W. (2012). From the holy mountain: A journey among the Christians of the Middle East. New York, NY: Vintage Books. (Origineel werk gepubliceerd in 1997) Davis, N. (6 april 2014). Syrian education: Strength, weaknesses, and room for reform [Weblog-bericht]. Afkomstig van blogspot.com/2014/04/nikki-davis-syrian-higher-education.html Erlich, R. (2014). Inside Syria: The backstory of their civil war and what the world can expect. New York, NY: Prometheus Press. Gaviak, D. (29 juli 2014). Zaatari refugee camp fertile ground for small businesses. The British Broadcasting Corporation. Afkomstig van Regering van de Arabische Republiek Syrië, VN-bureau voor de coördinatie van humanitaire zaken. (13 december 2013). Plan voor humanitaire hulpverlening aan Syrië (SHARP) van de Arabische Republiek Syrië uit Afkomstig van de website van ReliefWeb: Haddad, B. (2012). Business networks in Syria: The political economy of authoritarian resilience. Stanford, CA: Stanford University Press. Halasa, M., Omareen, Z. en Mahfoud, N. (2014). Syria speaks: Art and culture from the frontline. Londen, Verenigd Koninkrijk: Saqi Books. Human Rights Watch. (augustus 2014). Not welcome: Jordan s treatment of Palestinians escaping Syria. Afkomstig van Irshaid, F. (4 april 2014). Anti-Syrian hostility in Lebanon spawns social media backlash. The British Broadcasting Corporation. Afkomstig van Library of Congress. (april 2005). Country profile: Syria. Afkomstig van Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling, Index van sociale instellingen en gender. (2012). Arabische Republiek Syrië. Afkomstig van country/syrian-arab-republic Orhan, Oytum. (april 2014). The situation of Syrian refugees in the neighboring countries: Findings, conclusions and recommendations (ORSAM-verslag nr. 189). Afkomstig van de website van ORSAM: Article/Files/201452_189ing.pdf Salamandra, C. (2004). A new old Damascus: Authenticity and distinction in urban Syria. Bloomington: Indiana University Press. UNICEF. (17 februari-22 maart 2014). Maandelijks verslag over de humanitaire situatie in de crisis in Syrië. Afkomstig van childrenofsyria.info/wp-content/uploads/2014/03/unicef- Syria-Regional-Crisis-Humanitarian-SitRep-22-MAR-2014.pdf UNICEF, World Vision, Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties en Save the Children. (december 2013). Syria crisis: Education interrupted. Afkomstig van de website van de UNHCR: Education_Interrupted_Dec_2013.pdf Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties. (oktober 2013). Frequently asked questions, Syrian refugees in Turkey. Afkomstig van uploads/root/faqenglish.pdf Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties. (13 augustus 2014). UNHCR Turkey Syrian refugee daily sitrep. Afkomstig van de website van ReliefWeb: reliefweb.int/report/turkey/unhcr-turkey-syrian-refugeedaily-sitrep-13-august-2014

16 Vluchtelingen uit Syrië 16 PROJECTMANAGER Colleen Mahar-Piersma HOOFDREDACTEUR Donald A. Ranard AUTEURS Dr. Rochelle Davis Hoogleraar Culturele antropologie Center for Contemporary Arab Studies Georgetown University Raya Alchukr Voormalig programmamedewerker van de Verenigde Naties, Syrië Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties. (15 oktober 2014). Finding solutions for Syrian refugees, resettlement and other forms of admission of Syrian refugees. Afkomstig van Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties. (27 oktober 2014). International protection considerations with regard to people fleeing the Syrian Arab Republic, Update III. Afkomstig van docid/544e446d4.html Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties en International Relief and Development. (2013). Syrian refugees living outside of camps in Jordan. Afkomstig van de website van de UNHCR: Personeel, ondersteuningscentrum voor hervestiging Midden-Oosten en Noord-Afrika Internationale Organisatie voor migratie Personeel, ondersteuningscentrum voor hervestiging Turkije en het Midden-Oosten Internationale Katholieke Migratiecommissie Wedeen, L. (1999). Ambiguities of domination: Politics, rhetoric, and symbols in contemporary Syria. Chicago, IL: University of Chicago Press. Yazbek, S. (2012). A woman in the crossfire: Diaries of the Syrian revolution. Londen, Verenigd Koninkrijk: Haus. REVISOREN Adrienne Fricke, JD Syrië-adviseur Physicians for Human Rights Suzanne Akhras Hervestigingscoördinator Syrian American Medical Society en oprichter van Syrian Resource Network De inhoud van dit achtergronddocument is ontwikkeld op grond van een overeenkomst die is gefinancierd door het Bureau of Population, Refugees, and Migration van het ministerie van Buitenlandse Zaken van de Verenigde Staten, maar vertegenwoordigt niet noodzakelijkerwijs het beleid van dat agentschap en vormt geen goedkeuring namens de federale regering.