Hierbij stuur ik u een kopie van een schrijven mijnerzijds aan de Minister van Infrastructuur en Milieu.

Transcriptie

1 aangesloten bij de Fédération Aeronautique Internationale Houttuinlaan 16A 3447 GM Woerden Telefoon: 31 (0) info0knvvl.nl Internet: ING Bank: Provincie Zuid Holland Commissie Verkeer en Milieu t.a.v. Commissiegriffier Dhr. B.M. Duizer Postbus LP DEN HAAG Kenmerk: FB/13-014C Betreft: Kopie brief Minister Infrastructuur en Milieu 13 maart 2013 Geachte Commissiegriffier, Hierbij stuur ik u een kopie van een schrijven mijnerzijds aan de Minister van Infrastructuur en Milieu. Dit schrijven heeft betrekking op de zeer precaire situatie waarin de valschermspringsport in het algemeen, en Skydive Rotterdam in het bijzonder zich momenteel bevinden. De redenen hiertoe staan duidelijk in mijn brief verwoord, waarbij bijlage 1 specifiek ingaat op de situatie bij Skydive Rotterdam. Het dreigende verlies van valschermspringen uit de Randstad is niet acceptabel. Valschermspringen wordt als sport beoefend maar is tevens een luchtvaartactiviteit. De KNVvL is gesprekspartner over luchtruimzaken met het Directoraat Generaal Bereikbaarheid en met LVNL, en is als sportbond aangesloten bij NOC*NSF. Om die reden wend ik mij middels deze kopie tot uw Commissie, zodat vanuit uw kant het luchtvaartaspect ondersteund kan worden. Ik vertrouw erop u hiermee voldoende ingelicht te hebben. Hoogachtend, ry-, F. Brink Voorzitter

2 aangesloten bij de Fédbration Abronautique Internationale Houttuinlaan 16A 3447 CM Woerden Telefoon: 31 (0) Internet: Rabobank IBAN: NL87 RABO BIC: RABONLZU Ministerie van Infrastructuur en Milieu t.a.v. de Minister Mw. Melanie Schultz van Haegen - Maas Geesteranus Postbus EX DEN HAAG Kenmerk: FB/ Betreft: noodsituatie valschermspringsport 12 maart 2013 Excellentie, In uiterste wanhoop richt valschermspringend Nederland, bij monde van haar vertegenwoordiger de Afdeling Parachutespringen van de Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart (KNVvL) zich tot u in een uiterste poging om de valschermspringspod als recreatie- en topsport voor Nederland binnen de landsgrenzen te behouden. Het faciliteren en legitimeren van de valschermsport wordt nationaal bevestigd in de wet- en regelgeving en meerdere beleidsnota's. In Europees verband is Nederland gehouden aan de wet- en regelgeving ter zake, waarbij nauwkeurig acht moet worden geslagen op de resolutie van het Europees Parlement van 3 februari 2009 (2008/2134(1Nl)) inzake de "Agenda for Sustainable Future in General and Business Aviation". In weerwil van het Nederlandse en Europese beleid ten aanzien van het gebruik van het luchtruim en de bepalingen ten aanzien van de General Aviation, ondervinden de luchtruimgebruikers ten behoeve van de valschermspringsport in toenemende mate hinder en beperkingen bij de planning en uitvoering van de voor de valschermsport noodzakelijke vluchtuitvoering en wel in die mate dat de bedrijfsvoering ernstig in gevaar komt door structurele efficiency verstoringen en een niet langer sluitende business case. Vliegbedrijven constateren als gevolg van de operationele beperkingen en verstoring van het vluchtschema een substantiële afname van de kwaliteit van het aangeboden product en daarmee de vraag hiernaar. Zij zien zich indien verbetering uitblijft, genoodzaakt om vliegtuigen te verkopen. Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zal in het komend seizoen het niveau worden bereikt waarop het niet langer verantwoord is de continuïteit te garanderen. Na het ten ondergaan van het paracentrum "Flevo" is het faillissement enlof de ontmanteling van nog twee paracentra in het westen van het land aanstaande. Kapitaalvernietiging en het verlies aan arbeidsplaatsen in een potentieel bloeiende bedrijfstak. Over de verspreiding van de valschermsport wordt opgemerkt dat jaarlijks bijna 1 op de duizend Nederlanders een sprong maakt. Het is dus absoluut geen marginale sport. In de bijlagen bij deze brief gaan wij nader in op de problemen die per paracentrum separaat worden ervaren. 1 Valschermspringen is de wettelijke term voor parachutespringen

3 Als hoofdoorzaak moet het handelen van de Luchtverkeersleiding Nederland (LVNL) worden aangewezen. De plicht tot het accommoderen van luchtverkeer blijkt door dit Zelfstandig Bedrijfsorgaan (ZBO) naar geheel eigen prioriteitsstelling te worden gei'nterpreteerd. Sportbeoefening wordt daarbij gediscrimineerd ten faveure van zonnereisjes en verkeersvluchten over geringe afstand, waarbij de vliegtuigcategorie bepalend is. Afhankelijk van de kwalificatie die aan een vlucht wordt toebedeeld verkrijgt de ene groep consumenten contrair naar de letter en geest van de Europese regelgeving voorrang op andere groepen consumenten. Dit in schril contrast met het verleden toen bij een groter verkeersaanbod er geen sprake was van de thans geconstateerde desastreuze beleidskeuzes van LVNL. Een bijkomende oorzaak is de starheid van de regelgeving ten aanzien van de ligging en de voorgeschreven omvang van het klimgebied ten opzichte van het valschermspringgebied en het daaruit voortvloeiende verplichte vliegpatroon van het paravliegtuig. Door professionals is in het verleden al aangetoond dat parallel aan de voorgeschreven en gepubliceerde inbound en outbound routes niet conflicterende klim- en daalgebieden van en naar springgebieden geconstrueerd kunnen worden. Daarnaast zal alleen al het inperken van de instructies van de verkeersleiding aan dalend en klimmend verkeer tot het afwijken van de geklaarde standaard route en het geven van directe routes op relatief lage hoogtes een te groot ruimtebeslag door de verkeersluchtvaart voorkomen. Dit zal niet leiden tot nadeel voor de luchtvaartmaatschappijen, aangezien het Flight Management Systeem (FMS) aan boord van het vliegtuig alleen geprogrammeerd kan worden op gepubliceerde routes. Het zal de werkbelasting van de verkeersleiding en de efficiency ten goede komen. Wij verzoeken u als eindverantwoordelijke dringend zodanige maatregelen jegens LVNL te nemen dat de continuïteit van de springbedrijven en de paracentra, door het op loyale wijze in het luchtruim accommoderen van paravluchten, niet langer door de overheid wordt bedreigd. Daarbij zou een flexibilisering van de starre bepalingen ten aanzien van de klimgebieden mogelijk een bijdrage kunnen leveren. Wij weten ons in onze constateringen en oplossingen gesteund door een aantal actieve verkeerdeiders die door middel van interviews door ons zijn geconsulteerd.. Hoogachtend, F. Brink Voorzitter In afschrift aan: 2de Kamer der Staten Generaal Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport Provincies Noord en Zuid-Holland NOC*NSF

4 Bijlage 1 Brandbrief aan de Minister van I&M Situatie paracentrum: "Skydive Rotterdam" Inleiding Skydive Rotterdam is sinds 1965 gevestigd in Zuid-Holland op Rotterdam The Hague Airport en voorziet in een aantoonbare behoefte aan het bieden van alle facetten voor het beoefenen van de valschermspringsport in de Randstad. Skydive Rotterdam kan daarmee putten uit circa inwoners die leven en wonen in de Provincie Zuid-Holland. De Randstad strekt zich uit over de vier provincies Noord-Holland, Zuid-Holland, Flevoland en Utrecht. Ruwweg bestaat de Randstad uit circa 7,6 miljoen inwoners, zodat circa 40% van de Nederlandse bevolking woont en leeft in de Randstad en daarmee gerechtvaardigde, en niet weersproken belangen zijn om deze vorm van sport- en recreatie te blijven beoefenen in de Randstad. Skydive Rotterdam is het grootste professioneel geleide weekend paracentrum van Nederland en beschikt, als enige weekendcentrum, over een vliegtuig met een liftcapaciteit van 18 valschermspringers. Skydive Rotterdam heeft één vaste medewerkster in loondienst waarnaast andere professionele valschermspringers mede hun neveninkomsten bij Skydive Rotterdam verdienen. Aan Skydive Rotterdam gerelateerde luchtvaart en valscherm (onderhouds-) bedrijven zijn mede afhankelijk van het voortbestaan van Skydive Rotterdam. Bedreigingen Skydive Rotterdam wil zich inzake het vigerende beleid van LVNL houden aan historisch, toekomstig en empirisch onderzoek van vaststaande feiten en omstandigheden. Het luchtruim waarin Skydive Rotterdam opereert is Sector 3 (zuid) met een afspringhoogte van FL120. Skydive Rotterdam ondervond tot 2009 slechts een beperkt aantal holdings/hoogtebeperkingen vanuit LVNL waarmee een verantwoorde exploitatie van het valschermbedrijf mogelijk was. Door LVNL en het bevoegd gezag zijn nog niet onderzocht de kaders zoals die zijn aangegeven in het actiepunt: 'Gerichte en selectieve accommodatie van GA en valschermspringen'(pagina 59) van de 'Luchtruimvisie, zodat - de huidige situatie in ogenschouw nemend - Skydive Rotterdam een economisch verantwoorde exploitatie in 2013 onmogelijk wordt gemaakt. Sinds de inwerkingtreding van de nieuwe Regeling valschermspringen (RvS) op 9 september 2010, leidt Skydive Rotterdam structureel omzetverlies en een onaanvaardbaar verlies op het aantal valschermsprongen. Waar Skydive Rotterdam in 2007 nagenoeg sporadisch holdings / hoogtebeperkingen ondervond, zijn deze na het invoeren van de RvS jaarlijks structureel toegenomen en maken een economisch verantwoorde bedrijfsexploitatie onmogelijk. Analyse Om een feitelijk onderbouwde vergelijking te maken dient in eerste instantie het aantal vliegtuigbewegingen per jaar te worden vergeleken ten opzichte van een peiljaar om vast te stellen of daarmee redelijkerwijs aansluiting gezocht kan worden bij het omzetverlies van Skydive Rotterdam. In tweede instantie dient de noodzaak en gemotiveerde belangenafweging gevonden te worden voor het veelvuldig opleggen van holdings aan paravliegtuigen van Skydive Rotterdam door LVNL sinds de invoering van de nieuwe RvS.

5 Vliegtuigbewegingen Schiphol I JAAR I le kwartaal 1 nov. t/m 31 jan. Vluchten % % 2e kwartaal l feb. t/m 30 apr. Vluchten % % ,4% ,6% ,6% 86,9% 90,7% 95,3% ,9% 83,2% 93,8% 96,3% ,6% 92,5% 99,6% 101,1% Tabel 1: Overzicht aantal vliegtuigbewegingen in- en outbound Schiphol van e kwartaal l mei t/m 31 jul. kwartaal I l aug. t/m 31 okt. I Totaal 1 Vluchten % Vluchten % Vluchten % % % % ,5% ,2% ,7% ,6% 91,5% 98,6% 97,7% ,2% 88,8% 959% 97,5% In 2007 bereikte Schiphol het hoogste aantal vliegtuigbewegingen per jaar, namelijk In 2009, het jaar waarin Skydive Rotterdam structureel meer holdings zijn opgelegd bedroeg het aantal vliegtuigbewegingen , dat is 8,8% minder vliegtuigbewegingen ten opzichte van Het is ook niet te begrijpen dat in 2007 bij het hoogste aantal vliegtuigbewegingen van Schiphol ooit, Skydive Rotterdam slechts bij uitzondering een holdinglhoogtebeperking door LVNL kreeg opgelegd, maar bij aanmerkelijk minder vliegtuigbewegingen in de daarop volgende jaren steeds meer. Zowel LVNL als DGB beroepen zich regelmatig op een toenemende drukte in het luchtruim, waarvoor echter elke feitelijk en verifieerbare grondslag ontbreekt. Daarnaast wordt de verschuiving van verkeerstromen door LVNL stilgezwegen, terwijl de commissie Alders constateert dat het aantal vliegtuigbewegingen naar en vanuit het west/zuidwesten (Sector 3 (zuid) waarin Skydive Rotterdam opereert al jaren afneemt. In het kader van het Aldersadvies en onder de verantwoordelijkheid van het Ministerie van lenm heeft de commissie Alders onderzoek voor geluidspreferentieel baangebruik uitgevoerd. De resultaten daarvan zijn te vinden in de 'kwartaal Monitoringsrapporten' gebruiksjaren 2011 en 2012, daaruit valt af te leiden: 7n lijn met afgelopen jaren heeft het grootste deel van het aantal vliegtuigbewegingen een ' oostelijke herkomst of bestemming. Uit vergelijking met afgelopen jaren blijkt bovendien dat het aandeel van het aantal vliegtuigbewegingen naar en vanuit het oosten toeneemt en naar en vanuit het west/zuidwesten afneemt.' (Zie ondermeer: 'Monitoringsrapport Bundeling kwartalen gebruiksjaar 2011, pagina 18, figuur 5.14 Sector 3 (zuid), alsmede de: 'Monitoringsrapporten' le t/m 4e kwartaal De conclusie is gerechtvaardigd dat bij een in aantal afnemende vliegtuigbewegingen perjaar, met name in sector 3 (zuid) waar Skydive Rotterdam geaccommodeerd dient te worden, niet door LVNL de toenemende complexiteit van de verkeersleiding aangevoerd kan worden voor sterk verminderde accommodatie van paravliegtuigen. De oorzaak voor het stijgende aantal opgelegde holdinglhoogtebeperkingen voor Skydive Rotterdam door LVNL dient redelijkerwijs elders gezocht te worden. Volgens LVNL ligt de oorzaak bij het bereiken van 90% van de sectorcapaciteit, waarvan aantoonbaar is dat die in de praktijk zelden of nooit wordt bereikt, zodat LVNL daarmee de schijn tegen heeft van een theoretische benadering op basis van de één jaar vooraf vastgestelde: 'Capacity declaration Amsterdam Schiphol, winter 20120/2013 en zomer 2013.' Bedrijfssituatie Skydive Rotterdam constateert sinds de invoering van de nieuwe RvS in 2010 jaarlijks een structureel verlies aan omzet en een continue terugloop van het aantal valschermsprongen. Bij de vergelijking met de bedrijfsgegevens van voor en na het invoeren van de RvS is een duidelijke trendbreuk

6 waarneembaar. Uitgaande van het peiljaar 2009 (=100%) heeft Skydive Rotterdam op haar totale bedrijfsresultaat 39% omzetverlies geleden en bedraagt de afname van sprongen 43%. Het behoeft geen betoog dat dit leidt tot onherstelbare financiële gevolgen in de exploitatie van het bedrijf. Maatschappelijke Behoefte Zowel de Rijksoverheid als LVNL gaan voorbij aan de sportieve en maatschappelijke behoeften van valschermspringers in of nabij de Randstad, althans heeft door het bevoegd gezag en LVNL geen enkele belangenafweging plaats gevonden. Bijna 60% van de valschermspringers (totaal t 3500), allen leden van de Koninklijke Nederlandse Vereniging van Luchtvaart (KNVvL), wonen en werken in of nabij de Randstad en hebben daarmee in hun sportbeoefening een maatschappelijk belang. Het is dan ook maatschappelijk te rechtvaardigen dat er een valschermlocatie en een landingsgebied voor valschermspringers in de nabijheid van een vliegveld in de Randstad is. Bij een volwaardig valschermspringsportcentrum bestaat er gedurende het hele jaar behoefte aan een afspringhoogte van FL 150/120. Het voortbestaan van de valschermspringsport in of nabij de Randstad wordt bedreigd. Potentiële leden en klanten bevinden zich onder de 7,6 miljoen inwoners van de Randstad. De fysieke afstand van het vliegveld en tot het landingsgebied van valschermspringers is hierbij cruciaal. Bereikbaarheid met het openbaar vervoer en over de weg binnen een redelijke tijd en met aanvaardbare kosten is medebepalend voor het aantrekken van luchtsporters. Daarnaast dient de springlocatie op maximaal een half uur rijden vanaf een voor het paravliegtuig bruikbare luchthaven te liggen. Het beleid en handelen van LVNL is er op gericht om het valschermspringen uit de Randstad weg te vagen, zonder dat daarvoor ook maar enige feitelijke en verifieerbare grondslag of motivatie voor bestaat. Verweer Skydive Rotterdam bestrijdt de door LVNL aangevoerde argumenten omtrent de negatieve invloed van VFR valschermvluchten op IFR luchtverkeer afhandeling. In een gedegen commentaar op de VEMER en het NLR-rapport zijn onbewezen aannames van LVNL schriftelijk door Skydive Rotterdam en door KNVvL gemotiveerd en tegengesproken. LVNL'~~ tot op heden niet bereid gebleken naar deze ' steekhoudende argumenten te luisteren. Erger is dat een gemotiveerd en verifieerbaar antwoord hierop ontbreekt. Desastreuze gevolgen en persoonlijk nadeel Met steun van het Rijk krijgt LVNL de gelegenheid om valschermspringen in de Randstad volledig ten gronde te richten. De huidige situatie bij Skydive Rotterdam is uiterst kritiek en uitzichtloos. Skydive Rotterdam heeft in haar Algemene Ledenvergadering op 4 maart 2013, op basis van de huidige omstandigheden noodgedwongen moeten besluiten om haar paravliegtuig te koop aan te moeten bieden. Voorstellen van Skydive Rotterdam aan LVNL om tot schadebeperkende oplossingen te komen, vooruitlopend op de behandeling van het agendapunt van de: 'Luchtruimvisie' worden door LVNL en het bevoegd gezag gepasseerd. Een noodgedwongen verkoop van het paravliegtuig tegen een lagere marktwaarde valt wellicht niet meer af te wenden, hetgeen regelrecht tot een faillissement en persoonlijke aansprakelijkheid van haar bestuursleden zal leiden. De personele gevolgen van dit drama zijn naast het afbreken van een bloeiende tak van sport onnodig en onacceptabel. Zowel de arbeidsplaatsen van de medewerker als van de professionele valschermspringers en een tiental vrijwilligers zullen komen te vervallen. De aan de valschermsport gerelateerde bedrijven en toeleveringsbedrijven zullen het omzetverlies niet of nauwelijks kunnen opvangen. Misleiding LVNL Met de VEMER en het NLR rapport heeft LVNL in feite een worst-case situatie beschreven door alle niet realistische omstandigheden samen te laten vallen. De vraag is of LVNL daarmee een realistisch

7 Royai Netherlands Aeronautical Association beeld schetst van het aantal vliegtuigbewegingen en de luchtverkeersproblematiek in de Sector 3 (zuid). Belanghebbenden en de koepelorganisatie KNVvL zijn niet betrokken of geïnterviewd bij het VEMER onderzoek, noch bij het NLR rapport. Hiermee is de benodigde objectiviteit in het geding. Daarmee hebben zowel LVNL als de Rijksoverheid het zichzelf onmogelijk hebben gemaakt om onafhankelijk en objectief de verweren van Skydive Rotterdam en de KNVvL te kunnen beoordelen. Zowel LVNL als DGB hebben daarmee de schijn van vooringenomenheid tegen zich. LVNL heeft een monopolie positie en heeft verzuimd daar zorgvuldig mee om te gaan door elke schijn van belangenverstrengeling te voorkomen. Door dit verzuim heeft men onvoldoende professionele afstand genomen van haar eigen belangen en monopoliepositie. Door andere belanghebbende juist bij het onderzoek te betrekken had dit kunnen leiden tot een objectief en onafhankelijk onderzoek. DGB stelt zich, naar onze mening ten onrechte, op het standpunt dat er hoor en wederhoor heeft plaatsgevonden. Hiervoor ontbreekt echter elke feitelijke grondslag. Tot op heden is niet feitelijk, noch inhoudelijk en gemotiveerd gereageerd op het weerwoord/bezwaren en de voorstellen die Skydive Rotterdam en de KNVvL hebben gedaan. LVNL heeft verzuimd om met belanghebbenden die getroffen worden door de uitwerking van de luchtruimvisie constructief te zoeken naar een adequate inpassing van de luchtsporten door op een maatgevend en feitelijk juist moment de parameters te kiezen waarop de behoefte naar luchtruim bestaat en daarmee op basis van feitelijke gegevens de knelpunten voor het luchtverkeer in beeld te brengen. Afsluitend verwijst Skydive Rotterdam naar het rapport van de Nationale Ombudsman 2009/047 van : Inhoudende de conclusie betreffende het onbehoorlijk gedrag van LVNL inzake het paracentrum Flevo.

8 Bijlage 2 Brandbrief aan de Minister van I&M Situatie paracentrum: "Nationaal Paracentrum Teuge" Inleiding Het Nationaal Paracentrum Teuge is het grootste paracentrum van Nederland en ligt redelijk centraal in het Oosten van het land tussen de steden Apeldoorn en Deventer. Jaarlijks wordt hier maar liefst een derde van het totaal in Nederland aantal parachutesprongen gemaakt (ca sprongen). Teuge is van 1 april tot 1 november dagelijks geopend en in de wintermaanden in de weekenden. Teuge staat internationaal op de kaart. In 2008 vond het WK koepelformatiespringen plaats en in 2012 het WK POPS (parachutisten boven de 40), met vertegenwoordiging uit 21 landen. Teuge is ook de thuisbasis van het Duitse "Fallschirmjager Kameradschaft" en van de Britse "Pathfinders". Deze internationale verenigingen houden het klassiek militair springen levend en verzorgen talloze demonstraties, waarvan veel in Nederland (Oorlogsherdenkingen). De vereniging Nationaal Paracentrum Teuge telt ongeveer 400 leden. Daarnaast wordt het Nationaal Paracentrum jaarlijks bezocht door ongeveer 600 gastparachutisten uit binnen- en buitenland en maken jaarlijks mensen kennis met parachutespringen door middel van de zogenaamde tandemsprong. Het "groenste" vliegtuig Begin 2012 heeft het Nationaal Paracentrum het initiatief genomen om te investeren in milieu en duurzaamheid. Teuge is de eerste gebruiker in Nederland en één van de eerste in Europa van het stilste en meest efficiënte paravliegtuig ter wereld. Een van de twee Cessna C-208B Grand Caravans toestellen is voor een half miljoen euro omgebouwd met een andere motor en een stillere propeller. Daarmee werd het toestel 25% zuiniger en vooral ook stiller voor de wijde omgeving. Dit 19 persoonstoestel brengt slechts het geluid voort van een gemiddeld 4 persoons sportvliegtuig (ICAO geluidsklasse 4). Werkgelegenheid Het Nationaal Paracentrum Teuge BV telt 5 medewerkers in vaste dienst en ca. 50 freelance medewerkers. Daarnaast zijn er op Teuge een aantal gelieerde bedrijven die omzet genereren rondom of door de activiteiten op Teuge. De Parachutecase, een parachuteonderhoudsbedrijf met 5 medewerkers in vaste dienst en Skydive Supplies, een soortgelijke onderneming met 2 medewerkers. Ook bedrijven zoals Event Store BV en Experience gift BV werken samen met het Nationaal Paracentrum. Groei De laatste 4 jaar is het paracentrum flink gegroeid en heeft in 2009 zelfs een tweede Cessna C-208B Grand Caravan (plaats voor 18 parachutisten) aangeschaft om de sterk toenemende vraag aan te kunnen. Een oorzaak van de groei is onder andere het door hoogtebeperkingen sluiten van het Paracentrum Flevo en het verder inkrimpen, ook door drastische hoogtebeperkingen, van het Paracentrum in Hilversum. De leden van deze paracentra worden gedwongen elders hun sport te beoefenen. Bedrijfssituatie Helaas wordt de laatste 2 jaar ook het Nationaal Paracentrum Teuge steeds meer beperkt door toenemende hoogtebeperkingen door Amsterdam ACC (LVNL). Dit terwijl in deze periode het verkeer van en naar Schiphol niet is toegenomen. De grote afstand tot Schiphol (100 kilometer) is blijkbaar geen garantie om met geringe beperkingen gebruik te kunnen maken van het luchtruim tot FL130. Teuge ondervindt hier in de bedrijfsvoering vooral het laatste jaar, 2012, erg veel last van. Het

9 boekjaar is maar nipt in de zwarte cijfers afgesloten. Analyse Er zijn diverse overleg situaties geweest waarin werkafspraken met LVNL zijn gemaakt die een oplossing zouden kunnen bieden voor de onnodige beperkingen in het luchtruim. Na de wijzigingen van de luchtruimstructuur als gevolg van het programma AMRUFRA, waarin door LVNL meer ruimte voor Teuge werd voorgespiegeld, is er geen verbetering opgetreden. Het heeft er alle schijn van dat kennelijk intern overleg bij LVNL geleid heeft tot een blokkade voor mogelijke inpassing van het paravliegverkeer. Dit lijkt een bevestiging van het vermoeden dat de leiding van LVNL een andere strategie is gaan volgen om haar ruimteclaim op het Nederlandse luchtruim veilig te stellen en derhalve heeft ingegrepen. De vraag of deze claim al dan niet terecht of daadwerkelijk operationeel nodig is blijft onbeantwoord. Toezicht en Beleid De Minister van I&M is verantwoordelijk voor het functioneren van LVNL. Het feit dat LVNL een ZB0 is doet daar niets aan af. Juist de vrijwel monopoliepositie van LVNL als beleids-, advies- en uitvoeringsorgaan noopt tot een strikt toezicht. Wellicht dient de Minster nauwkeuriger toe te zien dat LVNL op dit dossier zijn werk naar behoren uitvoert. Het Nationaal Paracentrum Teuge vraagt met klem om voor het komende seizoen de ontstane situatie te evalueren en de operatiemogelijkheden aanvaardbaar te maken zodat de valschermspringers van de KNVvL zich gesteund voelen door een bedrijfsvoering die kan rekenen op een loyale houding van de Rijksoverheid en het voortbestaan van de valschermsport kan borgen. Zonder ministerieel ingrijpen kan de sport als verloren worden beschouwd met het verlies van nog 3 springlocaties. Eén springlocatie was al te veel. Gevolg Voor het Nationaal Paracentrum Teuge moet worden beslist of zij door de ontstane situatie ook een van de 2 vliegtuigen moeten gaan verkopen. Verkoop hetgeen in de huidige'marktomstandigheden ' zal leiden tot onnodig kapitaalvernietiging. Het is immers niet de commerciële vraag die ontbreekt, maar de toegang tot het luchtruim die meer en meer door LVNL wordt geblokkeerd.

10 Bijlage 3 Brandbrief aan de Minister van I&M Situatie paracentrum: "Paracentrum Midden Nederland" PCMN Door de eenzijdig en op onbehoorlijk korte termijn2 in 2008 door LVNL opgelegde hoogtebeperking van FL060 heeft er sindsdien een terugloop van leden en een sterk verminderde vraag naar sprongen plaatsgevonden. Als gevolg hiervan heeft het centrum in 2010 het grote springvliegtuig, een Cessna C-206 Soloy turbine moeten afstoten. Het bezit en gebruik waren niet langer rendabel. Deze beperking is extra wrang omdat kort daarvoor een aparte operationele werkregeling met LVNL over valschermvluchten was overeengekomen. Het lijkt er sterk op dat valschermvluchten operationeel wel kunnen plaatsvinden doch beleidsmatig geweerd worden. Alle verzoeken en argumenten van PCMN ten spijt heeft LVNL nooit enige beweging in haar standpunt getoond. Dit terwijl niet altijd boven of in de buurt van Hilversum vanaf of naar Schiphol gevlogen wordt. De sprongen worden nu bediend met een Cessna C-184 met verbrandingsmotor. Deze operatie levert in de omgeving meer klachten op over geluidhinder. De hoogtebeperking heeft derhalve geleid tot een verhoging van de geluidhinder in de omgeving. Naast de verminderde vraag naar sportsprongen is die naar tandemsprongen zelfs noodgedwongen beëindigd. Tandemsprongen kunnen niet plaatsvinden vanf FL060. Dit heeft in de afgelopen jaren een negatieve invloed op de balans door sterk teruglopende opbrengsten. Het boekjaar 2012 is dan ook met verlies afgesloten. Gevreesd wordt dit ook in 2013 zal gaan plaatsvinden. Ook de vaste kern van het centrum kent een sterke terugloop. Wegens de stringente hoogtebeperkingen en de onzekerheden ten aanzien van de operatie verkiezen de hoge springers andere locaties om te springen. Velen hebben dan ook ultimo 2012 het lidmaatschap opgezegd. Van alle facetten van de parachutesport resteert eigenlijk alleen nog de static-line opleidingen, het opleiden van beginnende parachutisten waarbij tijdens het verlaten van he't springvliegtuig de parachute door middel van een lijn aan het vliegtuig automatisch wordt geactiveerd en geopend. Het spreekt voor zich dat bij een dergelijk eenzijdig en beperkt aanbod van parachutespringen er nauwelijks sprake kan zijn van een volwaardig valschermsportcentrum. De verwachtingen voor 2013 zijn beduidend minder. PCMN maakt zich ernstig zorgen over de eventuele gevolgen van de instelling van de 4de IAF zoals verwoord in de Luchtruimvisie. De ingezette trend na de opgelegde beperkingen zet versterkt door. Voor de toekomst wordt gevreesd dat men binnen een aantal jaren paracentrum Lelystad achterna gaat en zal moeten besluiten het centrum te liquideren. Als dit gebeurt gaat er wederom een paracentrum in de buurt van de Randstad verloren. Deze beperking is opgelegd aan de paracentra te Lelystad en Hilversum. Over deze zeer korte termijn heeft de Nationale Ombudsman voor wat betreft Lelystad een duidelijk rapport met conclusies over de gewraakte gedragingen van LVNL opgesteld, nr / 047 d.d. 9 maart 2009.