AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK. Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van:

Transcriptie

1 Raad vanstate /1/V4. Datum uitspraak: 10 oktober 2011 AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK Uitspraak met toepassing van artikel 8:54, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht op het hoger beroep van: appellant, tegen de uitspraak van de voorzieningenrechter van de rechtbank 's-gravenhage, nevenzittingsplaats Zwolle, van 21 december 2010 in zaak nrs. 10/ en 10/ in het geding tussen: de vreemdeling en de minister voor Immigratie en Asiel.

2 /1/V Oktober Procesverloop Bij besluit van 1 december 2010 heeft de minister een aanvraag van de vreemdeling om hem een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen afgewezen. Dit besluit is aangehecht. Bij uitspraak van 21 december 2010, verzonden op dezelfde dag, heeft de voorzieningenrechter, voor zover thans van belang, het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep ongegrond verklaard. Deze uitspraak is aangehecht. Tegen deze uitspraak heeft de vreemdeling bij brief, bij de Raad van State binnengekomen op 28 december 2010, hoger beroep ingesteld. Deze brief is aangehecht. De minister heeft een verweerschrift ingediend. Vervolgens is het onderzoek gesloten. 2. Overwegingen 2.1. Hetgeen in het hogerberoepschrift is aangevoerd en aan artikel 85, eerste en tweede lid, van de Vreemdelingenwet 2000 voldoet, kan niet tot vernietiging van de aangevallen uitspraak leiden. Omdat het aldus aangevoerde geen vragen opwerpt die in het belang van de rechtseenheid, de rechtsontwikkeling of de rechtsbescherming in algemene zin beantwoording behoeven, wordt, gelet op artikel 91, tweede lid, van deze wet, met dat oordeel volstaan Het hoger beroep is kennelijk ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

3 /1 A/ oktober Beslissing De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State Recht doende in naam der Koningin: bevestigt de aangevallen uitspraak. Aldus vastgesteld door mr. G. van der Wiel, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. M.L.M. van Loo, ambtenaar van staat. w.g. Van der Wiel lid van de enkelvoudige kamer w.g. Van Loo ambtenaar van staat Uitgesproken in het openbaar op 10 oktober Verzonden: 10 oktober 2011 Voor eensluidend afschrift, de secretaris van de Raad van State, mr. H.H.C. Visser

4 ïconumft itspraak HTBANK 's-gravenhage évenzittingsplaats Zwolle Sector Bestuursrecht, Voorzfeningenrecater Registratienummer: Awb 10/41550 (voorlopige voorziening) Awb 10/41543 (beroep) Uitspraak in het geding tussen: geboren op van Somalische nationaliteit, IND dossiernummer , verzoeker, gemachtigde mr. M. Spapens, advocaat te Amsterdam; en de minister voor Immigratie en Asiel, (Immigratie- en Naturalisatiedienst), te 's-gravenhage, vertegenwoordigd door mr. RJ*. de Groof; ambtenaar ten departemente, verweerder. 1- Procesverloop Op 23 november 2010 heeft verzoeker een aanvraag om verlening van een verbhjfsvergunning asiel voor bepaalde tyd ingediend. By besluit van 1 december 2010 heeft verweerder de aanvraag aigewezen omdat Italië verantwoordelijk is voor de behandeling van de aanvraag. By brief van I december 2010 is daartegen beroep ingesteld. Verzoeker mag de behandeling daarvan niet in Nederland afwachten. Bij verzoek van I december 2010 is verzocht de voorlopige voorziening te (reffen dat uitzetting achterwege wordt gelaten tot in beroep is beslist. Het verzoek is voorzien van gronden by brier* van 10 december 201Q. Op 13 december 2010 zyn nadere stukken ingediend. Het verzoek is ter zitting van 16 december 2010 behandeld. Verzoeker is verschenen, bijgestaan door de gemachtigde. Verweerder heeft zich doen vertegenwoordigen.

5 AWB JO/41550 (voorlopige voorziening) AWB 10/41548 (beroep) blad 2/4 2. Overwegingen 2.1 De voorzieningenrechter steif vast dat wordt voldaan aan de voorwaarden als bedoeld in artilcei 8:81, eerste lid, AJgemene wet bestuursrecht (Awb). De rechter zal toetsen of het beroep een redelijke kans van slagen heeft en of by afweging van de betrokken belangen uitzetting van verzoeker in afwachting van de beslissing op beroep moet worden verboden. 2.2 Ingevolge artikel 30, eerste lid, aanhefen onder a, van de Vreemdelingenwet 2000 (hierna: Vw 2000) wordt een aanvraagtothet verlenen van een verblyfevergunning voor. bepaalde tijd, ais bedoeld in artikel 28 van deze wet, afgewezen, indien een ander land, partij bij het Vluchtelingenverdrag ingevolge een verdrag of een dit land en Nederland bindend besluit van een volkenrechtelijke organisatie verantwoordelijk is voor de behandeling van de aanvraag. In dit geval is van toepassing Verordening (EG) 343/2003 van de Raad van IS februari 2003 tot vaststelling van de criteria en instrumenten om te bepalen weite lidstaat verantwoordelijk is voor de behandeling van een asielverzoek dat door een onderdaan van een derde land bij een van de lidstaten wordt ingediend (hierna: Vo 343/2003). Ingevolge artikel 3 van het (Europees) Verdragtotbescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (hierna: EVRM) mag memand worden onderworpen aan folteringen of aan onmenselijke of vernederende behandelingen of bestraffingen. Ingevolge artikel 3, tweede lid, van de Vo 343/2003, voor zover thans van belang, kan, in afwijking van het eerste lid, elke lidstaat een bij hem ingediend asielverzoek van een onderdaan van een derde land behandelen, ook ai is hg daartoe op grond van de in deze verordening neergelegde criteria met verplicht Het terzake gevoerde beleid is neergelegd in paragraaf C3/2.3.6'van de VreerndelmgencircuJaire 2000 (hierna: Vc 2000). 2.3 Italië heeft niet njdig gereageerd op het terugnameverzoek, zodat Italië op grond van artikel 20, eerste lid, aanhef en onder c, van de Vo 343/2003 wordt geacht in te stemmen met terugname van eiser Verzoeker betoogt dat verweerder toepassing had moeten geven aan het bepaalde in artikel 3, tweede lid, van de Vo 343/2003. Verzoeker stelt in dat verband dat in Italia een behandeling strijdig met artikel 3 en 13 van het EVRM en artikel 33 van het Vluchtelingeverdrag wacht en wijst op het ontbreken van opvang- en andere voorzieningen.. Verzoeker is zonder voorzieningen op straat gezet en hem is medische hulp geweigerd Verzoeker verwijst hierbij naar de door het (Europees) Hof voor de Rechten van de Mens (hierna: EHRM) gestelde vragen op 18 november 2009 en naarde brieven behorende bij dé ' interim measures van het EHRM van 14januari201Öen 13 augustus Verder betoogt verzoeker dat op verweerder de verantwoordelijkheid rust na te gaan ofzijn asielverzoek inhoudelijk zal worden behandeld door de Italiaanse autoriteiten. Verzoeker verwijst ter onderbouwing van het voorgaande naar de uitspraak van deze recrïibank, nevenattingsplaats Almelo van 11 februari 2010 (Awb 09/40547). 2.5 Ia zijn algemeenheid mag verweerder ten opzichte van Italië uitgaan van het interstatelijk vertrouwensbeginsel. Het is aan verzoeker om op grond van concrete, op de individuele zaak betrokken feiten en omstandigheden aannemelijk te maken dat dit in dit geval wat betreft Italie anders is.

6 AWB 10/41550 (voorlopige voorziening) AWB 10/41548 (beroep) blad 3/4 Verzoeker is hierin niet geslaagd. Verzoeker heeft met hetgeen hij heeft betoogd, niet aannemelijk gemaakt dat er concrete aanwijzingen bestaan dat Italië de op dat land rustende verdragsverplichtingen jegens hem niet zal nakomen. Niet is gebleken dat verzoeker de door hem ontvangen verblijfsvergunning in Italië heeft overgelegd. Hetgeen verzoeker heeft aangevoerd met betrekking tot Somalië ziet op de inhoud van de procedure en dient door verzoeker in de (herhaalde), asielprocedure in Italië aan de orde te worden gesteld. Verder heeft verzoeker met hetgeen hij heeft betoogd evenmin aannemelijk gemaakt dat hij geen nieuwe feiten en omstandigheden ten grondslag kan leggen aan een herhaalde asielaanvraag in Italië. Verweerder hoefde in het voorgaande dan ook geen aanleiding te zien om niet langer uit te gaan van het inteistatehjk vertrouwensbeginsel.. Dat de president van het EHRM interim measures heeft getroffen op verzoek van vreemdelingen die op grond van de Vo 343/2003 zouden worden overgedragen aan Italië, leidt met tot een ander bordeel, alleen al omdat die interim measures met zijn gemotiveerd. De door het EHRM gestelde vragen en de bij de door het EHRM getroften interim measures gevoegde brieven brengen de voorzieningenrechter niettoteen ander oordeel, nu met is gebleken dat sprake is van gelijke gevallen. Het betoog dat Italië handelt in strijd met artikel 3 en 13 van het EVRM, moet worden ingebracht en beoordeeld in Italië. Het beroep faalt daarom. 2.6" Verzoeker stelt dat zijn medische situatie aan een overdracht aan Italië in de weg staat. Zo heeft verzoeker in Libië in coma gelegen en heeft hij in Italië spoedeisende hulp ontvangen. Ook in Nederland is verzoeker bewusteloos geraakt als gevolg van epilepsie en gebruikt hij nog steeds medicatie. Verzoeker verwijst hierbij naar de vertaling van een Italiaans document waaruit blijkt dat hij voormelde hulp in Italië heeft ontvangen en zijn patiëntendossier van 19 november Verzoeker verwijst eveneens naar de uitspraken van deze rechtbank; nevenrittïngsplaats Haarlem van 16 september 2010 (Awb 10/20733 en 10/20734) en 19 november 2010 (Awb 10/34599). 2.7 Voor de gevallen, waarin een vreemdeling medische omstandigheden ten grondslag legt aan zijn beroep op artikel 3, tweede lid, van de Vo 343/2003, geldt het beleid van verweerder dat is neergelegd in de Vreemdelingencirculaire 2000 (Vc 2000) onder paragraaf C3/ Volgens dit beleid dient te worden onderzocht in hoeverre de gestelde bijzondere omstandigheden leiden tot de conclusie dat het overdragen van de vreemdeling aan de verantwoordelijke lidstaat van een onevenredige hardheid getuigt. Daarbij geldt als uitgangspunt dat in de verantwoordelijke -lidstaat de medische voorzieningen vergelijkbaar zijn aan die in andere lidstaten en ook tér beschikking staan aan Dublinclaimanten. Het is aan verzoeker om met concrete aanwijzingen aannemelijk te maken dat het in het beleid weergegeven uitgangspunt in zijn geval niet opgaat. Verzoeker is hierin niet geslaagd De door verzoekeüovergelegde stukken bieden geen concrete aanwijzing dat behandeling in zijn geval niet adequaat in Italië kan plaatsvinden. De verwijzing naar voormelde uitspraken kan evenmin slagen, nu met is gebleken van gelijke gevallen. 2.8 Het beroep heeft geen redelijke kans van slagen, zodat het verzoek wordt afgewezen. Omdat nader onderzoek niet tot een andere uitkomst zal leiden, verklaart de voorzieningenrechter, met toepassing van artikel 8:80 Awb, tevens het beroep ongegrond.

7 AWB 10/41550 (voorlopige voorziening) blad 4/4 AWB 10/41548 (beroep) 2.9 Er bestaat geen aanleiding voor veroordeling van een partij in de kosten die de andere party in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. 3. Beslissing De voorzieningenrechter wijst het verzoek om een voorlopige voorziening te treffen ai; verklaart het beroep ongegrond. Deze uitspraak is gedaan door mr. drs. H. den Haan, als rechter, en door deze en Pi\ van Essen - van 't Ende als griffier ondertekend. Uitgesproken in het openbaar op _/) tieb+lk 2 f DEC Afschrift verzonden op: t\ j nep 204fl Rechtsmiddel Tegen deze uitspraak, voorzover daarbij in de hoofdzaak is beslist, kunnen pa/tijen binnen de datum van verzending van deze uitspraak hoger beroep instellen bijde Afdeling bestuursrechtspraak va) van State, onder vermelding van "Hoger beroep vreemdelingenzaken", postbus È'6113,2Ô003C 's-gravenkage. Artikel 85 Vw 2000 bepaalt Ut dat verband dat het beroepschrift een afmeer grieven tegen de uitspraak bevat. Artikel 6:6 Awb (herstel verzuim) is niet van toepassing.

8 flu Ross Spapen 5 Woud WIJK Advocaten W.C. Plein SC Amsterdam T +31(0) F +31(0) www. rs wadvocate n. n I Amsterdam, 28 december 2010 Raad van State Afdeling bestuursrechtspraak T.a.v.: hoger beroep vreemdelingenzaken Postbus BC Den Haag Fax: RA/V) / ÏA7S...-. i Betreft Ons kenmerk Uw kenmerk /gcpv /SP/sp Nieuwe zaak hoger beroep vreemdelingenzaken AAN: 2 V/ÖEC ZOfO / PAB; Edelachtbare heer, vrouwe, Appellant: Ceboortedatum: 22 februari 1987 Nationaliteit: Somaliër Geeft eerbiedig te kennen, Appellant kiest te dezer zake woonplaats te Amsterdam, WG plein 354, 1054 SC, ten kantore van Ross, Spapens & Woudwijk advocaten. Mr. M. Spapens verklaart hierbij, met recht van vervanging, bepaaldelijk gevolmachtigd te zijn tot het indienen van het onderhavige hoger beroepschrift. Appellant stelt hoger beroep.in tegen de uitspraak van de rechtbank 's-cravenhage, zittinghoudende te Zwolle, sector bestuursrecht, Vreemdelingenkamer, Zaak.nr 10/41550 en 10/41548 d.d. 21 december 2010, verzonden op dezelfde dag. Een kopie van het afschrift van deze uitspraak treft u hierbij aan als productie 1. Appellant verzoekt onderhavig hoger beroepschrift als herhaald en ingelast te beschouwen in het verzoek tot het treffen van een voorlopige voorziening inhoudende dat appellant de behandeling van het hoger beroep in Nederland mag afwachten. Grief I ' Appellant kan zich niet verenigen met hetgeen de rechtbank heeft overwogen op pagina 2 en 3, r.o. 2.5, waarin is bepaald dat "In zijn algemeenheid mag verweerder ten opzichte van Italië uitgaan van het interstatelijk vertrouwensbeginsel. Het is aan verzoeker om op grond van concrete, op de individuele zaak KvK nr Wij aanvaarden geen aansprakelijkheid voorzover onze beroepsaansprakelijkheidsverzekering geen dekking zou bieden.

9 «fc betrokken feiten en omstandigheden aannemelijk te maken dat dit in dit geval wat betreft Italië anders is. Verzoeker is hierin niet geslaagd. Verzoeker heeft met hetgeen hij heeft betoogd, niet aannemelijk gemaakt dat er concrete aanwijzingen bestaan dat Italië de op dat land rustende verdragsverplichtingen jegens hem niet zal nakomen. Niet is gebleken dat verzoeker de door hem ontvangen verblijfsvergunning in Italië heeft overgelegd. Hetgeen verzoeker heeft aangevoerd met betrekking tot Somalië ziet op de inhoud van de procedure en dient door verzoeker in de (herhaalde) asielprocedure in Italië aan de orde te worden gesteld. Verder heeft verzoeker met hetgeen hij heeft betoogd evenmin aannemelijk gemaakt dat hij geen nieuwe feiten en omstandigheden ten grondslag kan leggen aan een herhaalde asielaanvraag in Italië. Verweerder hoefde in het voorgaande dan ook geen aanleiding te zien om niet langer uit gaan van het interstatelijk vertrouwensbeginsel/ Dat de president vna het EHRM interim measures heeft getroffen op verzoek van vreemdelingen die op grond van Vo 343/2003 zouden worden overgedragen aan Italië, leidt niet tot een ander oordeel, alleen al omdat die interim measures niet zijn gemotiveerd. De door het EHRM gestelde vragen en de bij de door het EHRM getroffen interim measures gevoegde brieven brengen de voorzieningenrechter niet tot een ander oordeel, nu niet is gebleken dat sprake is van gelijke gevallen. Het betoog dat Italië handelt in strijd met artikel 3 en 13, moet worden ingebracht en beoordeeld In Italië. Het beroep faalt daarom". Gronden waarop appellant zich met voorgaande niet kan verenigen: De rechtbank geeft in haar overweging geen blijk gegeven van een juiste beoordeling van het feit dat appellant helemaal niet weet of hij in Italië een verblijfsvergunning heeft gekregen. In de correcties en aanvullingen op het rapport eerste gehoor heeft appellant dit toegelicht en ook gesteld dat hij uit de opvang werd gezet zonder ooit een advocaat gezien te hebben. Uit informatie die gemachtigde van Cironlus uit Italië heeft ontvangen [productie 2] blijkt dat asielzoekers normaal gesproken recht hebben op opvang en juridische bijstand en medische zorg. Appellant heeft in Italië ervaren dat hem deze rechten werden onthouden. Ten onrechte heeft de rechtbank overwogen dat de interim measures niet gemotiveerd zouden zijn. Appellant is van oordeel dat de vragen die het Europese Hof heeft gesteld in de interim measures van bij voorbeeld 14 januari 2010 voldoende blijkt dat het Europese Hof ernstige twijfel heeft of Italië zich wel aan haar verdragsverplichtingen houdt en of er wel een grondige beoordeling zal plaatsvinden van het asielverzoek in Italië. De rechtbank heeft zich bij haar beoordeling niet gehouden aan artikel 8:69 Awb waarin is bepaald dat de rechtbank uitspraak doet op de grondslag van het beroepschrift, de overgelegde stukken en het verhandelde tijdens vooronderzoek en onderzoek ter zitting. Wegens strijd met artikel 8:69 lid 1 AWB dient dan ook de uitspraak vernietigd te worden. Grief II Appellant kan zich niet verenigen met hetgeen de rechtbank heeft overwogen op pagina 3, r.o. 2.6 en 2.7. waarin is bepaald dat " Verzoeker stelt dat zijn medische situatie aan een overdracht aan Italië in de weg staat. Zo heeft verzoeker in Libië in coma gelegen en heeft hij in Italië spoedeisende hulp ontvangen. Ook in Nederland is verzoeker bewusteloos geraakt als gevolg vna epilepsie en gebruikt hij nog steeds medicatie. Verzoeker verwijst hierbij naar de vertaling van een Italiaans document waaruit blijkt dat hij voormelde hulp in Italië heeft ontvangen en zijn patiëntendossier van 19 november Verzoeker verwijst eveneens naar de uitspraken van deze rechtbank, nevenzittingsplaats Haarlem van 16 september 2010 (Awb W/20733 en 10/20734) en 19 november 2010 (Awb 10/34599)'

10 A en " Voor de gevallen, waarin een vreemdeling medische omstandigheden ten grondslag legt aan zijn beroep op artikel 3, tweede lid vande Vo 343/2003, geldt het beleid van verweerder dat is neergelegd in de vreemdelingencirculaire 2000 (Vc2000) onder paragraaf C3/ Volgens dit beleid dient te worden onderzocht in hoeverre de gestelde bijzondere omstandigheden leiden tot de conclusie dat het overdragen van de vreemdeling aan de verantwoordelijke lidstaat van een onevenredige hardheid getuigt. Daarbij geldt als uitgangspunt dat in de verantwoordelijke lidstaat de medische voorzieningen vergelijkbaar zijn aan die in andere lidstaten en ook ter beschikking staan aan Dublinclaimanten. Het is aan verzoeker om met concrete aanwijzingen aannemelijk te maken dat het In het beleid weergegeven uitgangspunt in zijn geval niet opgaat. Verzoeker is hierin niet geslaagd. De door verzoeker overgelegde stukken bieden geen concrete aanwijzing dat behandeling in zijn geval niet adequaat in Italië kan plaatsvinden. De verwijzing naar voormelde uitspraken kan evenmin slagen, nu niet is gebleken van gelijke gevallen". Grond waarop appellant zich met voorgaande niet kan verenigen: Appellant stelt zich op het standpunt dat de rechtbank ten onrechte wederom haar eigen beoordeling heeft gegeven inzake de kwestie of appellant in Italië medische zorg kan ontvangen in plaats van de te oordelen of verweerder in redelijkheid voldoende heeft onderzocht of appellant in Italië' wel toegang heeft tot de medische zorg nu hij heeft gesteld dat hem deze zorg werd onthouden en hij afhankelijk is geweest van spoedeisende medische zorg nu hij onvoldoende medicatie had waardoor hij bij een epileptische aanval buiten bewustzijn is geraakt. Ten onrechte is met betrekking tot de uitspraken van nevenzittingsplaats Haarlem gesteld dat niet is gebleken van gelijke gevallen nu deze rechtbank uitdrukkelijk heeft overwogen dat uit de interim measures blijkt dat het EHRM er aan twijfelt of een vreemdeling in Italië de benodigde en geïndiceerde zorg verleend wat een kwestie is die het individuele geval overstijgt. Appellant is van mening dat deze grief vragen oproept die in het kader van belang van de rechtseenheid, de rechtsontwikkeling of de rechtsbescherming in algemene zin beantwoording behoeven nu de rechtbank verwijzing naar een uitspraak van de rechtbank Haarlem welke niet in overeenstemming is met de uitspraken van deze rechtbank. Op grond van vorenstaande verzoekt appellante u het hoger beroep gegrond te verklaren, de bestreden uitspraak te vernietigen en de Minister te veroordelen in de proceskosten. n aan verweerder..