MICHEL REMAUT (73) VERWELKOMT BEZOEKERS PER JAAR

Transcriptie

1 ROESELARE 15/05/ u51 Het Laatste Nieuws. MICHEL REMAUT (73) VERWELKOMT BEZOEKERS PER JAAR Filmmuseum viert tiende verjaardag Conservator MIchel Remaut en gids Bernard De Witte in het imposante filmmuseum. - Foto s JBOR. Een uit de hand gelopen hobby. Dat is Michels Filmmuseum, het privémuseum van Michel Remaut (73). Al decennia verzamelt hij alles wat met film te maken had, maar tien jaar geleden besliste hij zijn passie met het publiek te delen. Tegenwoordig lokt het museum vierduizend bezoekers per jaar. CHARLOTTE DEGEZELLE "Het is een hobby en het moet een hobby blijven", benadrukt Michel. Tegelijkertijd moet hij toegeven dat zijn museum meer dan een fulltime job is en dat hij er meer tijd spendeert dan thuis. Alles begon toen hij amper 7 jaar was. "Op weg naar school vond ik tussen het grof huisvuil een kapotte projector. Ik nam die mee naar huis, maar mijn moeder was er niet blij mee. Afval van een ander neem je niet mee. Maar het zaadje was geplant. Mijn passie ontplofte in de jaren '65-'70. Toen nam video de plaats van film in en was er plots heel wat materiaal te vinden op rommelmarkten. Wekelijks schuimde ik die af en het was niet uitzonderlijk dat ik met tien tot twaalf

2 nieuwigheden naar huis kwam. Al snel werd het huis te klein en toen ik in 2002 op pensioen ging, vond mijn vrouw de tijd rijp om een ander onderkomen te zoeken voor mijn collectie, die toen 250 voorwerpen telde." Erfgoeddag. Michel vormde een voormalige garage in de Gladiolenstraat om tot museum, inclusief filmzaal. Er staan items opgesteld, vooral filmprojectoren, maar ook oude affiches, camera's,... "De rest staat opgeborgen", gaat Michel verder. "Jaarlijks pas ik de tentoonstelling aan met ongeziene stuks en ik heb ook heel wat items die ik gebruik voor wisselstukken, want ik ga er prat op dat alle toestellen in het museum werken. Nochtans was het nooit mijn bedoeling een museum te openen. Toen het stadsbestuur me in 2004 vroeg of ik het jaar nadien op Erfgoeddag mijn collectie wilde openstellen voor het publiek was het hier niet meer dan een loods. Ardooienaar Bernard De Witte, nu vaste gids in het museum, wist me te overtuigen. In amper zes maanden stoomden we alles klaar. Op Erfgoeddag kregen we 250 bezoekers over de vloer en zo groeide het idee om een museum te openen. Het eerste jaar lokten we 700 bezoekers, tegenwoordig zijn dat er per jaar en steeds vaker ook internationale bezoekers. Het is uniek in België dat zo'n collectie publiek toegankelijk is." Schenkingen. Michel is van plan door te gaan zolang het lukt. "Ik ben gebeten door de microbe, maar weet dat ik er op een dag afstand zal van moeten nemen. Maar voorlopig blijf ik investeren. Zo is de bioscoopzaal sinds dit jaar gedigitaliseerd met dezelfde technieken als in grote cinema's. Ook blijf ik steeds zoeken naar nieuwe collectiestukken, al ondervind ik dat steeds meer mensen me weten te vinden om schenkingen te doen. Dat is trouwens een van de leukste zaken aan mijn verzameling. Het zoeken naar nieuwe - liefst zeldzame - items. Daarnaast voer ik de restauraties met hart en ziel uit. Een toestel komt niet in het museum voor het authentiek is." Michels Filmmuseum vind je in de Gladiolenstraat Wie het het museum wil bezoeken, kan een afspraak maken op 0495 / of via michiel.remaut@telenet.be. Ook schenkingen zijn er te regelen. Meer info op

3 Oudste object. De Bauer B1 uit 1908 is het oudste item in Michels Filmmuseum. "Ik heb deze projector kunnen kopen van een andere verzamelaar", zegt Remaut. "De firma Bauer werd opgericht in 1905 door Eugen Bauer. Hij kwam als zelfstandig technieker in contact met een projector toen hij een exemplaar moest herstellen. Hij kreeg dat toestel weer aan de praat en wist er een reeks verbeteringen aan toe te voegen." Eugen wist wat hij deed, want zijn firma werd later een dochter van Bosch en ging in de jaren '50 in zee met Siemens. (CDR)

4 Meest unieke item. Het uniekste item in Michels collectie is de Victoria 18, een projector uit "Voor zover ik weet zijn er amper twee zulke projectoren in de hele wereld. De andere staat in Milaan", weet Remaut. "Het gaat om een soort prototype dat amper verkocht werd. In eerste instantie omdat het een extreem duur toestel was dat in die tijd vijftigduizend euro kostte. Daarnaast was het apparaat, dat vijfhonderd kilogram weegt, veel groter dan de projectoren die men tot dan kende, waardoor bijna geen enkele cinema er ruimte voor had. (CDR)

5 Eerste collectiestuk. Met deze projector uit de jaren '30 begon het allemaal voor Michel Remaut. "Ik heb deze indertijd eigenhandig hersteld met behulp van meccano-onderdelen en die door de jaren heen ook zo gelaten", vertelt hij. "Om te weten hoe ik het moest aanpakken, ging ik met mijn ogen stelen in de etalages. De projector werkte weer perfect, want ik heb er talloze filmpjes, die ik van Sinterklaas kreeg, mee getoond aan mijn neefjes en nichtjes. Professioneel materiaal kun je dit niet noemen. Het was speelgoed voor de begoede kinderen." (CDR)