Animo S.I.-editie; jaargang 86, editie 1

Transcriptie

1 - 1 -

2 Voorwoord & colofon Wat een feest, wat een dag. De interlyceale zit er weer op. Het weer zat gelukkig mee en zo hielden we het droog. De temperatuur was perfect voor de sporters. De sfeer zat er goed in, ook de leuzen waren zeer inventief. Ondanks dat niet iedereen op tijd was (Amsterdam?!) konden er goede prestaties neergezet worden. Ook op journalistiek gebied bleven de resultaten niet uit. Immers, hoe zou anders deze speciale SI-krant voor jullie neus kunnen liggen? Het was een zeer geslaagde dag en we hopen dat de volgende interlyceale net zo n feest wordt als dat het vandaag was. Nu ligt deze krant voor jullie zodat jullie thuis, in de bus, of in de trein nog lekker kunnen nagenieten van deze fantastische, sportieve dag. Iedereen bedankt voor jullie bijdrages en sportiviteit, en tot ziens op de AI! Aan deze SI-animo werkten mee: Hoofdredactie: Carlijn Keulen (HBL) Coördinatie: Leontien de Bekker (HBL) Redacteuren: Jesse Bakker (KL), Thijs Bergman (LCL), Jorren Bosga (HBL), Anke Bosma (HBL), Femke Folkerts (LCL), Tessa van Houtrijve (AL), Thijs Huijbens (KL), Adelheid van Luipen (HBL), Tim van der Meij (KL), Aileen Oosterling (HBL), Phaïdra Oostvriesland (AL), Filip van der Pol (LCL), Klaske Schep (HBL) Fotografen: Anaïs Besemer (LCL), Robin Eggenkamp (HBL), Alida Rusch (LCL) Vormgeving: Bas van Helmondt (LCL) De opening De opening bestond uit één grote warming-up, een Zumba demonstratie, wat eigenlijk aerobics is, maar dan met meer dans. Vier mensen deden een dansje voor wat niemand mee deed. Ik spreek voor de hele SI-krant als ik zeg dat de opening gewoon is ingehuurd. Zumba is leuk, maar niet om 9 uur s ochtends of in de trein. Probeer als school zelf leerlingen te vinden die dit of iets anders willen doen. De opening was een leuk idee, maar veel te vroeg. Thijs Huijbens (KL) Elke interlyceale begint met een opening die heeft te maken met het thema of gewoon sportief is. Ook deze SI kan niet zonder een goede opening, of wel? Maar het is een leuke opening geworden onder de leraren. Sommige scholen zijn weken bezig met een opening, het Baarnsch niet. Het publiek is enthousiast en doet mee, bij het Baarnsch niet. Een leuk filmpje grappige presentator, niet bij het Baarnsch. Ik zou graag een positief stukje over de opening schrijven maar ja, dat is niet gelukt

3 We zijn weer eens te laat... De lantaarns verlichten de nog donkere straten. Het is koud en voor zevenen, om ons heen staan zo n 150 Amsterdams Lyceum-leerlingen in sportkleding gestoken, allen met eindeloos veel kringen onder hun ogen. De bus kan ieder moment aankomen Zeven uur, de bus zou er moeten zijn. Kwart over zeven, we hadden vertokken moeten zijn. Half acht, het wordt licht. Kwart voor acht, de leerlingen die zich moeten melden druppelen al één voor één binnen. Toch blijft de stemming goed, iedereen heeft er zin in. Totdat er de gedachte rondgaat: Hadden we wel een bus besteld? Wat is er gebeurd? Zal het Amsterdams ooit op de SI van 2009 verschijnen? Gejuich klinkt als wordt aangekondigd dat we ouderwets met het openbaar vervoer gaan. Met frisse moed proppen we onszelf met zijn allen in één tram. Als sardientjes in een blik worden we door een geshockeerde chauffeur naar het station gebracht. Gelukkig pasten de controleurs er niet meer bij weliswaar anderhalf uur te laat - glimlachend op het stationnetje in Baarn aan. Daar blijkt al snel dat we echte stadskinderen zijn: Huh, zijn we echt in een dorp? Hoe kan een dorp nou weer een station hebben?! Tja Na een wandeling door het schattige Baarn arriveren we op de sportvelden. We worden hartelijk verwelkomd met de vertrouwde vijandigheid van de SI: de ene in het rood geklede leerling tegen de ander: Die Amsterdammers moeten echt de snelweg op gegooid worden! Let the games begin Met z n allen op één perron, nog even een broodje kopen en snel koffie halen. Als de trein om 8:36 arriveert, realiseren we ons dat we al zes minuten geleden op de SI aanwezig hadden moeten zijn. Maar wij Amsterdammers blijven uiteraard altijd positief en komen dan ook Van de rector Beste jongens en meisjes, De S.I. was een fantastische dag, helemaal in de geest van Pierre de Coubertin, de oprichter van de moderne Olympische Spelen: deelnemen is belangrijker dan winnen. Wij bedanken de gymsecties, de Seniores, alle organisatoren en deelnemers die dit mogelijk gemaakt hebben. C. Verstraeten, Rector HBL - 3 -

4 De onderbouwactiviteit Voor de onderbouwers die tussen half tien en elf niets te doen hebben is een onderbouwactiviteit bedacht. Na de spectaculaire opening moeten alle leerlingen die hieraan meedoen zich verzamelen. De jonge sporters staan een tijdje in de kou te kleumen. Waarvan veel meisjes in erg korte rokjes of broekjes. Brrrr. Dan worden ze opgehaald en wij sluipen achter ze aan. Langs kleedkamers, die al naar deo en zweet ruiken. We komen na een lange tocht ergens ver afgelegen van de rest van de sporters aan op een veld. Het eerste wat we zien zijn drie scheidsrechters in authentieke zwart-wit gestreepte polo s. Maar daar hebben we verder niks mee te maken. Een groepje Gooische meisjes is aan het zeuren dat ze nu niet bij hockey kunnen kijken, maar Boudewijn (de jongen die de onderbouw activiteit moet organiseren) weet ze toch enthousiast te maken. Hart en ziel heeft hij gestopt in het organiseren van deze activiteit. Vanmorgen moest hij al om zes uur op! En toch stond hij daar heel actief uit te leggen wat er moet gebeuren. De onderbouwers moeten frisbee`s in prullenbakken zien te gooien. Om te zorgen dat de Gooische mensen het ook begrijpen worden golfregels toegepast. We volgen een groepje Kennemer leerlingen (in oogverblindend oranje) naar de BAV (de atletiekvereniging), waar de prullenbakken op het sportveld uitgestald staan. Helaas wordt er niet veel geraakt. Hopelijk zijn de leerlingen beter in de andere sporten. Toen we de leerlingen vroegen wat ze van de activiteit vonden kregen we de volgende reacties: Nee, beter dan niks, Ja hoor, Leuk is anders, maar dat maakt niet uit. Gelukkig proberen ze er wel wat van te maken. Aileen Oosterling en Anke Bosma (HBL) Hockey veld 1 De spelers warmen zich op, ze horen het fluitsignaal. Ze komen bijeen voor een yell en gaan dan op hun positie staan. De coach moedigt ze nog even aan en dan wordt de bal weggeschoten. Het LCL gaat meteen in de aanval, maar tevergeefs, geen doelpunt. Het HBL valt aan in een counter, maar de bal wordt weer veroverd door het LCL. Ze krijgen een corner. Iedereen staat opgesteld en dan schiet een speler van het LCL de bal recht in het doel: 1-0. Vlak daarna komt het einde van de eerste helft. Ze krijgen geen rust, de tweede helft begint meteen. Nu komt het HBL eindelijk in actie. Maar helaas, ze schieten een stuk of 3 keer op de goal, maar de keeper is hen te slim af. De uiteindelijke stand wordt 1-0. Bij de wedstrijd HAL tegen HBL werden veel strafcorners gegeven. In de eerste helft was het al raak, HAL scoort het eerste doelpunt. In de tweede helft gebeurt er niet veel, behalve dat HBL twee strafcorners mist, een open kans op het doel krijgt en dat een speler van HBL een bal op haar hoofd krijgt. De stand wordt uiteindelijk 1-0. Jesse Bakker (KL) - 4 -

5 Ze snappen het nog niet helemaal, maar dat maakt niet uit Een nieuw onderdeel van de SI is Flagfootball. Het deed ons in eerste instantie vooral denken aan van die gymnastiekspelletjes op de basisschool waarbij je lintjes uit elkaars broek moest trekken (kat-enmuistikkertje). Flagfootball is namelijk American Football waarbij je in plaats van te tackelen het vlaggetje van de tegenstander moet inpikken. Gelukkig waren daar Ralph, Jim en Sebastiaan, drie officiële scheidsrechters van de AFBN, American Football Bond Nederland, ter plaatse om nog het een en ander uit te leggen. Ik hoop dat jullie al een aantal regels kennen begint scheidsrechter Sebastiaan voorzichtig, een niet onterechte aarzeling, zo blijkt, want tijdens zijn relaas met begrippen als interception touchdown en line of scrimmage zie ik een aantal spelers elkaar toch ietwat bedenkelijk aankijken. De meesten hadden tot voor kort dan ook nog nooit van deze sport gehoord, het LCL schijnt zelfs tijdens zomervakantie doorgegaan te zijn met trainen (en terecht, want zelfs na mijn reeds zesjarige gymcarrière op het LCL ben ik deze sport nog nooit tegengekomen, red F.F.). Maar wanneer de wedstrijden dan beginnen lopen er toch maar mooi 14 bloedfanatieke spelers zeer gestroomlijnd door elkaar heen. Over het algemeen verloopt dit als volgt: eerst geeft de ene speler de bal tussen zijn benen door aan een andere speler, deze speler gooit de bal naar weer een andere speler van dit team die vervolgens zo hard mogelijk, al pirouettes draaiend, naar de overkant probeert te rennen. Meestal heeft deze echter binnen een seconde drie tegenstanders letterlijk aan zijn broek hangen waardoor hij zijn vlaggetje kwijt is. Het spel ligt dan stil, de scheidsrechter droogt snel weer even de bal af en het proces herhaalt zich weer. Nadat zowel bij de jongens als bij de meisjes het BL van het LCL heeft gewonnen ondervragen wij scheidsrechter Sebastiaan over deze wonderlijke sport. Flagfootball is een al redelijk populaire sport in Amerika, maar ook in Nederland is er een officiële competitie. Het is de bedoeling dat je de bal naar de overkant krijgt, hiervoor krijg je 6 punten. Je hebt 4 pogingen naar de middellijn, en daarna 4 naar de achterlijn. Vanwege het minimale fysieke contact wordt de sport vooral gespeeld door kinderen en oude mensen. Tot zover nog niets aan de hand maar dan zijn er ook nog allerlei regels die beslissen of je nog 1 of twee extra punten krijgt, of je wel of niet mag lopen met de bal etc. Als het Amsterdams arriveert (de meisjes hebben de verloren tijd goed benut door oorlogszuchtige roze indianenstrepen op hun wangen te schilderen) kunnen ze direct aan de bak tegen het KL. De kennemerjongens zijn stuk voor stuk een kop groter dan die van het Amsterdams maar ze lijken het spel ook beter door te hebben, na elke touch down roept de coach Dansje, dansje! en gaan de jongens braaf in een kringetje op de grond liggen. Na de wedstrijd hoor ik hem echter zeggen: ze snappen het nog niet helemaal maar dat maakt niet uit. De Amsterdamse coach roept na elk verloren punt geeft niet maar uiteindelijk verliest HAL met 24 tegen 0. Ook bij de meiden hebben de Amsterdammers weinig kans, 12 tegen 6 voor de kennemertjes. Femke Folkerts (LCL) en Thijs Huijbens (KL) - 5 -

6 Basketbal, fijn voor groot en klein Basketbal is een relatief nieuwe Amerikaanse sport, die hoog bij hun uitvinders in het vaandel staat. Ze geven er de voorkeur aan boven bijvoorbeeld ouderwets voetbal, omdat bij basketbal, een zeer snelle, bijna haastige sport, er elk moment iets gebeurt. Een of twee doelpuntjes doen er nauwelijks toe en veel wedstrijden eindigen in een stand van 80-80, zoals de Chicago Bulls tegen de Philadelphia 76ers. In dit opzicht leek de eerste wedstrijd, Kennemer-Lorentz, niet op een typische NBA-wedstrijd. Het aantal punten zat dichter bij een voetbalmatch, eerlijk gezegd. En zo, na een te groot aantal gemiste rebounds, passes over het hoofd van een halve meter te korte medespeler en andere klassieke blunders, ben ik de wedstrijd gaan bekijken als objectieve buitenstaander, in plaats van een gezonde Brabantse LCL-leerling. Toch werd er door vrijwel iedereen met een jolige portie enthousiasme gespeeld, en alle doelpunten kregen een applaus. En wie ben ik om onze eigen jongens te bekritiseren? Ik was het zeker niet graag zelf geweest, die daar ondersteboven werd geslungeld door zijn eigen teamgenoot. Zonder schaamte kan ik zeggen dat het Kennemer en het Amsterdams de bovenhand hadden, terwijl wijzelf en onze lieve gastheren in het stof beten. Het Baarnsch had, opmerkelijk genoeg, een aanwinst van minstens vijf jaar boven de gemiddelde leeftijd. Dit mocht niet baten, terwijl hun overwinnaars, het Amsterdams Lyceum, een telg van zeker vijf jaar en een halve meter onder het gemiddelde meedroegen. Daarmee is het duidelijk dat er twee klassen ontstonden, waardoor de helft van de wedstrijden nog spannend waren. De spelers en coaches gaven de schuld aan weinig oefening, hetgeen op te maken was uit het moeizame teamspel en passes die de helft van de tijd tegen de muur eindigden. Toen ik hoorde dat het Kennemer en het Amsterdams al drie jaar aan elkaar gehecht waren was het mij duidelijk; deelnemen is belangrijker dan winnen, zeker als je geen kans hebt tegen de gedoodverfde winnaar. En zo zet ik een punt achter mijn allereerste ervaring met de Sportinterlyceale. Hoewel ik nergens mee heb kunnen winnen, is mijn deelname vereeuwigd. Thijs Bergman, LCL Gras, het is maar wat je gewend bent. 400 meter! Dat is veel te veel, we doen het wel met z n vieren. Dat moeten de bedenkers van de estafette badacht hebben. De renners moesten lang wachten, maar die tijd gebruikte ze goed om nog even te oefenen. Iedereen staat klaar we kunnen beginnen, PANG! De renners sprinten weg, na 50 meter beginnen de volgende al met lopen om daarna het stokje foutloos over te geven. Maar bij de laatste renner van Het Baarnsch Lyceum gaat het fout, hij valt, rolt even door en ligt dan plat op de grond. De hele school dacht dat het voorbij was, maar hij mag een rematch doen, iedereen doet het nog een keer, de snelste tijd telt. Veel renners klaagde over het gras, maar ja het is maar wat je gewend bent. De redactie leden vindt sport heel leuk, maar voor atletiek maken we graag een uitzondering. Jesse Bakker en Thijs Huijbens (KL) - 6 -

7 Hockey veld 2 Animo S.I.-editie; jaargang 86, editie 1 Om half tien vingen de hockeywedstrijden aan. Het Lorenz Casimir en Het Baarnsch Lyceum zouden de spits afbijten. Het LCL was als eerste ter plekke en het team nam nog snel even hun tactiek door samen met een man, die zo weinig op een hockeycoach leek dat ik eerst even dacht dat hij een verdwaalde zakenman was. De opkomst van HBL was theatraler. In een grote groep van donkerrode vesten kwamen ze het veld op marcheren en begonnen als één man aan hun warming-up. Ze waren op z n zachtst gezegd intimiderend. Dat schijn bedriegt, bleek daarna maar weer. Het LCL was vanaf het begin in balbezit en lieten hun voorsprong niet meer los. De HBL-keeper had het moeilijk, terwijl de keeper van het LCL de bal waarschijnlijk niet van dichtbij heeft kunnen bekijken. In de rust stonden de eerst zo gemotiveerde gezichten van HBL al wat bedrukter, terwijl de spelers van het LCL opgewonden om de zakenman heen zwermden. Die me trouwens al heel wat minder aan een zakenman deed denken toen ik hem had horen schreeuwen. HBL had de moed nog niet opgegeven en slaagde erin om een speler van het LCL te tackelen, door middel van een bal die tussen haar voeten terecht kwam. Het zag er mooi uit, al was het resultaat iets minder. Uiteindelijk kwam het LCL als grote winnaar uit de strijd, met 5 0. In de volgende wedstrijd streden HAL en het KL tegen elkaar. Ik hoopte op een wat gelijkere strijd, met goals aan beide kanten, maar die wens bleek al snel vervlogen. Ook de keeper van het KL deed niet veel meer dan geduldig wachten op de bal. Waarschijnlijk had het weinig verschil gemaakt als ze wel wat te doen had gehad, want eerlijk gezegd zag ze er vrij angstaanjagend uit. In de eerste helft kon HAL niet meer doen dan proberen de schade te beperken en de bal zoveel mogelijk bij hun doel weg te houden. Nogal tevergeefs. Maar in de tweede helft ging het verrassend gelijk op. Ik weet niet wat HAL in de rust uitgespookt heeft, maar de teamgeest was aanzienlijk opgekrikt. Toch bracht die goede moed HAL ook niet veel verder. Ze verweerden zich dapper, maar verloren uiteindelijk toch met 0 3. Toen begon de spannendste wedstrijd van de drie, namelijk het LCL tegen het KL. Welke van deze twee goede teams zou uiteindelijk de beste blijken? Ik vermoedde dat het LCL zou winnen, omdat zij HBL hadden ingemaakt met 5 0, en het KL had maar met 3 0 gewonnen. Maar mijn vermoedens bleken absoluut niet te kloppen. Al was het vanaf het begin minder duidelijk wie zou zegevieren en deed het LCL echt zijn best, ze konden toch niet op tegen het KL. Het spel ging harder dan de vorige twee en er werd meer getackeld. Maar het KL kon de overwinning waarschijnlijk al ruiken, want de spelers stonden meteen weer op als ze onderuit werden gehaald en gingen onverminderd door. Het LCL deed nog één keer een heldhaftige uitval. Een meisje scoorde bijna en schoof daarbij zelf onderuit. Maar ondanks dat was de overwinning toch voor het KL: ze wonnen met 3 0. Gefeliciteerd, KL! Klaske Schep (HBL) - 7 -

8 Basketbal meisjes In de o zo sfeervolle zalen van sporthal de Trits, tegenover de Baarnse sportvelden, werden de enerverende basketbalwedstrijden gespeeld. De eerste meisjeswedstrijd, die gespeeld werd tussen het Kennemer en het Lorentz, begon sterk. De inzet en motivatie was zeker aanwezig. Er werd goed gevochten om de bal, maar toch bleef de wedstrijd sportief. De meiden van het Lorentz wisten de basket van Kennemer vaak te vinden. Het Lorentz wist de wedstrijd ruim te winnen. Ondertussen werd door de andere meisjesteams alvast flink warmgelopen en ingespeeld alsof hun leven ervan afhing wat natuurlijk ook het geval is; wie wil zich nu nog op school vertonen na een nederlaag? Tijdens de tweede wedstrijd barstte het geweld tussen Het Baarnsch Lyceum en het Amsterdams los. Het Baarnsch begon de wedstrijd goed. De snelheid zat al vroeg in de wedstrijd. De Baarnse meiden waren veel op de helft van Het Amsterdams Lyceum te vinden, al deed Het Amsterdams wel Animo S.I.-editie; jaargang 86, editie 1 diverse pogingen tot scoren. Toch was het Het Baarnsch dat de overhand had. Er werd goed gecommuniceerd en dat wierp zijn vruchten af. Al waren de regels me niet geheel duidelijk, het zag er goed uit. Met een knallende winnaarsyell van Het Baarnsch werd de wedstrijd afgesloten. Toen de derde wedstrijd begon zat de sfeer er goed in; diverse teams moedigden vanaf de kant hun school aan. De derde wedstrijd was die tussen Het Baarnsch en Het Lorentz. Het Lorentz opende de score snel. Baarn had gelukkig snel een antwoord. Dit beloofde wat! Spannend, want het was een echte partij. Ik ging er zo in op dat ik vergat verder verslag te doen Vrienden, familie en coaches waren uitgerukt om de dames in actie te zien. Het niveau van het spel was erg hoog: zo n wedstrijd is nog eens wat anders dan dat amateurbasketbal bij ons tijdens de gymles! Gelukkig kon het Amsterdams het veld met een overwinning verlaten. Jammer, Baarnsch, volgende keer beter. Carlijn Keulen, HBL. Verspringen Nadat de twee missende spelers van het Amsterdams terecht waren, kon het verspringen beginnen. Het ging een beetje moeilijk van start met veel ongeldige sprongen en afzetten ver voor de plank. Maar al snel ging het niveau enorm omhoog. Vooral het Baarnsch Lyceum en Lorentz Casimir waren erg goed. De deelnemers van het Baarnsch Lyceum hadden een ontzettend goede en snelle aanloop, terwijl het Lorentz Casimir een wat langzamere aanloop had, maar wel een resultaat behaalde van 4.92 meter! Bij de meisjes onderbouw was het ook ontzettend spannend. Het Baarnsch Lyceum was wederom fantastisch! Ondanks hun ontzettend professioneel ogende aanloop waren hun resultaten wat minder, terwijl het Amsterdams ondanks hun iet wat te fanatieke coach hoge ogen gooide! Bij de meisjes bovenbouw werd al snel duidelijk dat Het Baarnsch Lyceum er met de eerste plek vandoor zou gaan. Met 4.71 meter werden zij eerste. Jongens bovenbouw was verschrikkelijk spannend. Behalve dat het Kennemer goede resultaten behaalde, maakte zij ook een aantal spectaculaire duikvluchten. Het Amsterdams Lyceum werd eerste met een resultaat van 5.73 meter. Hij springt zo geweldig, het is gewoon niet normaal meer, aldus iemand uit het publiek. Helaas had een van de deelnemers van het Lorentz Casimir twee keer ongeldig gesprongen, want als zij geldig waren verklaard had hij zeker boven de 6 meter gesprongen! Ook het Baarnsch had een stel ontzettend getalenteerde verspringers. Zij behaalden dan ook de tweede plaats met 5.53 meter. Het Amsterdams werd eerste. Adelheid van Luipen, HBL

9 Hoogspringen Animo S.I.-editie; jaargang 86, editie 1 Toen we aankwamen bij het hoogspringen werd er al druk ingesprongen. De lat lag behoorlijk hoog en de meisjes kwamen er zonder uitzondering ruim overheen. Dat beloofde wat! De deelnemers werden terug het publiek in gestuurd en de lat werd naar beneden gelegd. Aangezien iedereen al over de hogere lat heen was gesprongen, verwachtte ik niet veel uitvallers in de eerste helft. En dat bleek te kloppen. Met mooie, sierlijke sprongen wierpen de kandidates zich over de lat. Er waren meteen al twee meisjes die eruit sprongen (letterlijk): één van HBL en één van HAL. De eerste maakte eerst een grappig huppeltje aan het begin, waarvan ik me afvroeg of het geluk bracht of dat het echt hielp, zweefde toen met lange passen naar voren en vloog haast over de lat. Erg indrukwekkend! Het tweede meisje viel op doordat ze zich volledig leek af te kunnen sluiten van de buitenwereld en omdat ze met een verbijsterende snelheid naar de lat toe stevende. En haar concentratie was bewonderenswaardig, want de menigte groeide per seconde. Het enige andere onderdeel dat aan de gang was, was namelijk sprinten en hoogspringen is natuurlijk véél leuker. Het publiek leefde dan ook erg mee. Toen de eerste lat eraf vloog klonk er een eenstemmig, medelevend Ahhh. Vreemd genoeg juichte maar een klein deel van de mensenmassa als iemand het wél haalde Het viel mij op dat de kandidates zo moeilijk te herkennen waren omdat ze niets droegen dat aan de desbetreffende school refereerde. Toevallig stond naast mij een man die alles van hoogspringen afwist en daar ook nog vrij filosofische denkbeelden over had. Zijn verklaring was dat atletes individuen waren, raspaardjes die zich voor niemand behalve zichzelf inspannen. Diep, hè? Denk daar maar eens over na! Ook was hij van mening dat namen bepalend kunnen zijn voor talenten. Het verbaasde hem dan ook niet dat een HBL-kandidate die het bijzonder goed deed, Merel heette. Ze vloog immers over de lat? De hoogte steeg, en daarmee het aantal uitvallers. Het werd steeds spannender en de menigte groeide. Het rumoer dus ook. Overal klonken Shhh s, omdat de overgebleven kandidates zich moesten controleren. Zelfs ik, die niet warm of koud word van sport, kon de spanning voelen. Er was maar één meisje dat over de 1.55 meter kwam. Een HAL-meisje dat zich niets aan leek te trekken van het lawaai om haar heen. Zij was de enige die de confrontatie met de 1.60 meter hoge lat aanmoest. De eerste poging liep erop uit dat ze een noodstop maakte vlak voor de lat en verslagen terug liep. Ze werd opgepept door een eeuwig glimlachende man die speciaal voor dat doel naar Baarn meegesleept leek. Maar zijn peptalk mocht niet baten, want na nog twee pogingen, waarbij ze allebei de keren afremde voor de lat, gaf ze op. De 1.60 meter was blijkbaar net iets te hoog gegrepen voor haar. Al met al toch een fantastische prestatie! Ik vraag me af wat haar naam is Klaske Schep, (HBL)

10 Spel waarbij snelle balletjes de hoofdrol spelen van het AL een beetje inzakte. Tot overmaat van ramp vond er in de slotseconden bij een poging tot een vangbal een frontale botsing plaats tussen drie Amsterdamse veldspelers, die allemaal op de grond eindigden, net als de bal. Dus Amsterdammers: Met wat meer aanmoediging hadden jullie misschien nog een puntje kunnen scoren! Op het veld van voetbalclub Eemboys werd vandaag fanatiek gesoftbald. Het feit dat het veld zo nat was, zorgde voor spectaculaire glijpartijen en botsingen. Hieronder volgt een kort overzicht van de meest boeiende wedstrijden. Jongens HKL-LCL Het wedstrijdtempo lag hoog bij beide partijen, maar het Kennemer had na een tijdje moeite met het bijbenen van de snelheid van de wedstrijd. Dat uitte zich vooral in het niet scherp gooien en het nog slechter vangen van de ballen. Beide scholen hadden wel getalenteerde pitchers die hun taak goed vervulden. Vooral de pitcher van het LCL maakte er een show van met professioneel ogende moves. Al met al een leuke wedstrijd om te zien, maar geen topper. Jongens LCL-HBL Het Eindhovense team heeft het zwaar te verduren gekregen, maar uiteindelijk hebben ze gewonnen door de Eindhovense pitch die Baarn zeer geïntimideerd heeft. Ze begonnen goed, maar aan het einde zijn ze helemaal in de pan gehakt door Eindhoven. Gelukkig heeft niemand onsportief verloren. Het waren in ieder geval zeer spannende wedstrijden waar bij snelle balletjes de hoofdrol speelden, en waar het publiek ook zeer aanmoedigend was. Jorre (HBL) en Filip (LCL) Jongens HAL-HBL Het team van het Baarnsch, onder leiding van coach Kevin Parinussa, was voorbereid op een zware wedstrijd. De Amsterdammers leken een sterk team te hebben, geleid door een brede, Willie Wartaalachtige catcher. Maar, zoals te zien was, zijn eerste indrukken niet altijd de beste. Het Amsterdams Lyceum werd, ondanks de solide indruk die het team maakte, compleet weggespeeld door het Baarnsch. En ze werden niet zomaar van het veld gespeeld, het Baarnsch speelde zo sterk dat door het AL niet eens het derde honk heeft bereikt. Een mogelijke psychologische factor voor de nederlaag was ook dat het Baarnsch een fanatiek publiek achter zich had. Bewapend met toeterende scooters en een megafoon werd het softbalteam van het Baarnsch opgepept, logisch dus dat de teamspirit

11 Ren-Je-Rot Animo S.I.-editie; jaargang 86, editie 1 Je moet wel gek zijn: eerst naar voren hurken als je een fluitsignaal hoort en daarna, na een pistoolschot, zo hard mogelijk rennen als je benen het kunnen dragen. Eerst voorbij het joelende publiek en daarna over een lijn. Nee, bij deze sport gebruik je geen gravel of asfalt, maar gras! Ja, gras is hier de bodem des rennen. Geen rode schoenzolen, geen zolen die snel slijten, maar schoenzolen waar je kilometers lang op kan blijven lopen. Zo hoor je wel eens bier en tieten of het is stil aan de overkant, de sfeer ontbreekt in ieder niet. De finale van de meisjes begon moeizaam met een valse start, maar toen iedereen eenmaal weg was, zat de vaart er goed in. Het was een nek-aannekrace, maar uiteindelijk bleek Danique Verheijen (HBL) het snelst te zijn. Daarna waren de jongens aan de beurt, een ware titanenstrijd. Het publiek schreeuwde zich de longen uit het lijf om de sprinters aan te moedigen, de tribunes en de reclameborden hadden zwaar te lijden onder de voeten en handen van de fanatieke fans. Het startschot klonk, en als pijlen uit een boog stevenden de atleten op de finish af. Al snel bleek dat het een interraciale strijd zou worden: een getinte Amsterdammer streed tegen een blonde, haast albino-achtige Baarnaar. Het is algemeen bekend dat getinte mensen kunnen rennen alsof de duivel hen op de hielen zit, maar blauwogige blonde blanken kunnen er ook wat van. Het scheelde een haartje, maar Amsterdam moest het afleggen tegen het Baarnsch. Al met al een wedstrijd van topniveau. Jorren (HBL) en Filip (LCL) Hup, nog maar drie rondjes Voor hen met de lange adem, de doorzetters, de pijnverbijters, kortom de echte atleten onder ons staan er, als een van de laatste onderdelen, de lange afstanden op het programma. De renners voor de lange afstand hadden een lange klus voor de kiezen, vooral vanuit hun eigen perspectief gezien. Daarbij moesten ze ook bijna een hele SI wachten, aangezien dit een van de laatste onderdelen was. Ik had zeker niet in hun veerkrachtige schoenen willen staan, en niet alleen vanwege mijn persoonlijke conditie. Ook was ik verbaasd door het gebrek aan lange dunne renners, die in mijn herinnering toch zo prominent waren in deze sport. Voor de bovenbouwmeiden was dit de 800 meter, de start liet hier even op zich wachten: men kon geen tijdopnemer (zo n gymleraar met een stopwatch) vinden voor het meisje met de blauwe knie (Cherry Krak van het LCL had haar knie ingetapet in verband met een onwillige knieschijf). Het Kennemer Lyceum had voor dit onderdeel niet de benodigde 2 deelnemers gevonden waardoor er voor hen toch al niet veel punten in het verschiet lagen. Maud, de dappere loopster in het welbekende oranje shirt hielt de eer hoog, maar stelde de supporters wel voor een dilemma: moet je de laatste renner nu zo luid mogelijk over de finish juichen of komt dat juist over als sarcasme en leedvermaak? Bij de jongens bovenbouw (1500 meter maar liefst) ontstond er al snel een kopgroep van twee (een HAL er en HBL er) waar de andere renners met geen mogelijkheid aan konden tippen. Vooral de afvaardiging van het Kennemer stelde het publiek voor het reeds bekende dilemma. Heel anders was de daaropvolgende race van de onderbouwmeisjes, waar de renners redelijk dicht bij elkaar bleven (hoewel het Baarnschmeisje met het roze shirt vanaf het eerste moment ruim vooraan liep). Hierdoor had ik, als leek, het idee dat als je eenmaal achteraan liep je er een flinke dobber aan had iedereen buitenom in te halen. Het Amsterdamse tribunecompartiment riep luidkeels Ajax, maar dit keer liepen hun renners laatste. Bijna had ik geconcludeerd dat de trotse opdruk sportklas op puur Overveens gebral berustte, maar gelukkig, na de welbekende valse starts waarbij alle deelnemers ook nog eens rijkelijk op de grond spuugden, won de Kennemerse Floris(?) het laatste duurlooponderdeel (jongens onderbouw) met een knappe versnellingsactie waarbij hij zo n vijf andere renners heeft ingehaald. Femke Folkerts, (LCL)

12 Onderdeel HAL HBL KL LCL Atletiek bb jongens Atletiek bb meisjes Atletiek ob jongens Atletiek ob meisjes Flagfootball meisjes Flagfootball jongens Hockey meisjes Hockey jongens Basketbal meisjes Basketbal jongens Softbal meisjes Softbal jongens TOTAAL