Evaluatie van het lectoraatscluster De Nieuwe Wereld De Haagse Hogeschool. Rapport van de evaluatiecommissie

Transcriptie

1 1 Evaluatie van het lectoraatscluster De Nieuwe Wereld De Haagse Hogeschool Rapport van de evaluatiecommissie Evaluatiecommissie Voorzitter: prof. dr. Jan Steyaert, lector Sociale Studies, Fontys hogescholen & Universiteit Antwerpen Lid: dr. ir. Peter Joore, lector Open Innovatie, Noordelijke Hogeschool Leeuwarden Lid: ir. Aart de Geus, Strategic business developer Energy Built Environment, TNO Lid: prof. dr. ir. Rik Maes, Hoogleraar Informatie- en Communicatiemanagement Universiteit van Amsterdam Secretaris: drs. Kees van Gageldonk, zelfstandig adviseur. September 2012

2 2 Samenvatting en aanbevelingen De commissie is gevraagd een oordeel te geven over het lectoraatscluster als geheel en niet over de afzonderlijke lectoraten. Vanwege de korte duur (eind 2011) waarop de lectoren als cluster actief zijn, is het vrijwel onmogelijk om nu al van collectieve inhoudelijke resultaten te kunnen spreken. De rapportage van de commissie bevat geen of nauwelijks een oordeel over de resultaten van het lectoraatscluster als zodanig of over de resultaten van de afzonderlijke lectoraten. De commissie richt zich vooral op de manier waarop het cluster zich de komende jaren zou kunnen ontwikkelen. Het is de commissie gebleken dat er waardering bestond voor de onafhankelijke positie die CLO door zijn centrale positionering had. Dat er aan CLO onderzoekers zijn verbonden, die de lectoraten ondersteuning kunnen verlenen, acht de commissie een goede zaak. Zij beveelt aan dat CLO meer aandacht geeft aan het ontlasten van de lectoren van administratieve beslommeringen, zodat de lectoren effectiever kunnen zijn in hun kerntaak, namelijk onderzoek opzetten en (laten) uitvoeren. Positief vindt de commissie het dat diverse academies meer op onderzoek gericht raken. Het streven van het College van Bestuur en CLO om onderzoek meer in het onderwijs te verankeren, blijkt zichtbaar te worden. De lectoren ondersteunen de academies bij het opstellen van een onderzoeksagenda. Een aandachtspunt is dat sommige academies wel onderzoek willen doen, maar dat er geen lector is die bij het profiel van die academie past. Omdat een toename van het aantal lectoraten volgens de directeur CLO niet waarschijnlijk is, vindt de commissie het belangrijk dat meer docenten onderzoeksvaardigheden verwerven en dat er een heldere taakverdeling komt tussen CLO, de lectoren en de academies. Het dragende idee achter de samenvoeging van de vier lectoraten is dat zij allen bij het onderzoek uitgaan van ontwerpgerichte methoden, dat hun aanpak multidisciplinair is en dat zij een gerichtheid op de toekomst delen. Deze kenmerken zijn belangrijk, maar volgens de commissie niet voldoende om het cluster gedurende een langere periode te dragen. Daarvoor is een inhoudelijke agenda nodig, maar de gedachtevorming daarover lijkt nog in een pril stadium te verkeren, terwijl over het eigenaarschap van het cluster onduidelijkheid bestaat. Een concreet tijdpad is nodig waarin wordt aangegeven hoe het cluster als collectief een gemeenschappelijke ambitie en onderzoekagenda gaat formuleren. Opvallend is dat de gesprekspartners van de commissie bijna allemaal pas na kennisname van het zelfevaluatierapport op de hoogte bleken te zijn geraakt van het bestaan van het lectoraatscluster en geen beeld hadden van de activiteiten. De commissie beveelt aan dat de aansturing en het eigenaarschap van het cluster explicieter worden gemaakt. Sinds 2011 loopt in het kader van het beleid van het ministerie van Onderwijs, Wetenschappen en Cultuur de discussie over de profilering van de hogeschool, zwaartepunten en expertisecentra. De lectoren bleken in verschillende mate op de hoogte van of betrokken bij deze discussie. Hen was echter niet helder hoe de discussie over zwaartepunten zich verhield tot de discussie over de invulling van het lectoraatscluster. Volgens de commissie moeten beide discussies in lijn worden gebracht. Er zijn veel projecten van de individuele lectoraten. De borging van de resultaten hiervan is noodzakelijk. Het gaat dan niet primair om publicaties in gerefereerde wetenschappelijke

3 3 tijdschriften, maar juist om publicaties in vaktijdschriften en andere media. Projecten van het cluster als zodanig zijn er nog niet. Bij een aantal lectoraten is sprake van een behoorlijke derde geldstroom, maar geen lector is verplicht een derde geldstroom te genereren. De hogeschool als geheel heeft nog geen goed beleid, waardoor de organisatie niet geëquipeerd is voor de begeleiding van grote projecten. Een dergelijk beleid is echter wenselijk. De gesprekspartners van het externe netwerk bleken tevreden over de samenwerking in projecten met de lectoren. Tegelijkertijd gaven zij aan behoefte te hebben aan een mechanisme om op strategisch niveau de vraagsturing van buiten de lectoraten en het lectoraatscluster te toetsen aan de wensen en behoefte van het werkveld. Omdat een dergelijk mechanisme bij het cluster niet aanwezig is, beveelt de commissie aan om hier werk van te maken. De aanstellingen van de docenten die lid zijn van een kenniskring, zijn overwegend aan de kleine kant. Dat geeft een beeld van fragmentatie, temeer daar er soms nog steeds problemen blijken te zijn met het vrij roosteren van docenten die lid zijn van een kenniskring. De commissie vindt het noodzakelijk de inzet van docenten meer te concentreren. Voor studenten is de zichtbaarheid van lectoren beperkt, deels omdat er weinig lectoren zijn en deels omdat de lectoren in principe geen onderwijstaak hebben. Als studenten in aanraking komen met een lector, dan blijken zij tevreden over de kwaliteit van de inbreng van de lector. Het zou goed zijn als de leden van een kenniskring de beschikking zouden krijgen over een rustige werkplek bij CLO, net zoals de lectoren die hebben. De alledaagse praktijk van studenten die binnenlopen bij een docent, is niet bevorderlijk voor rust die nodig is voor de werkzaamheden van een kenniskringlid.

4 4 1. Inleiding De externe evaluatiecommissie is benoemd door het College van bestuur van de Haagse Hogeschool. De voorzitter, leden en secretaris van de commissie hebben op persoonlijke titel zonder last of ruggespraak aan de werkzaamheden van de commissie deelgenomen en vertegenwoordigen niet de organisatie waar zij werkzaam zijn. In dit rapport doet de commissie verslag van haar bevindingen. De opdracht van de commissie staat beschreven in bijlage 1. De commissie beoordeelt het lectoraatscluster op de keuzes die het heeft gemaakt en de prioriteiten die het heeft gesteld in zijn werkzaamheden en op de doorwerking daarvan in het onderzoek, onderwijs, professionalisering en kenniscirculatie. Doel van de evaluatie is om op basis van de zelfevaluatie van de lectoraten en bijbehorende documenten tot een oordeel te komen. De lectoraten moeten uit deze evaluatie lering kunnen trekken en verbeteringen aanbrengen. De evaluatie geschiedde aan de hand van het zelfevaluatierapport van het lectoraatscluster, inclusief de verwerkte vragenlijsten uitgezet onder interne en externe stakeholders, recente jaarverslagen van de lectoraten die deel uitmaken van het cluster en relevante publicaties van de lectoren en kenniskringleden. Voorts op basis van de gesprekken die op 21 juni 2012 zijn gehouden met een vertegenwoordiger van het College van Bestuur, de directeur Centrum voor Lectoraten en Onderzoek (CLO), de lectoren, kenniskringleden, directeuren en teamleiders van verschillende academies, docenten, studenten en vertegenwoordigers uit het externe netwerk van het lectoraat. Met de lectoren zijn afzonderlijke gesprekken gevoerd, terwijl tevens een gesprek is gevoerd met de lectoren gezamenlijk. Ook de overige gesprekken zijn gezamenlijk gevoerd met een selectie van personen uit de interne en externe netwerken van de lectoren. De commissie heeft de gesprekspartners gevraagd om openheid en eerlijkheid omdat sociaal wenselijke antwoorden niet in het belang van een evaluatie zijn. De commissie is tevreden met de wijze waarop aan dit verzoek gevolg is gegeven. Zij heeft ook vastgesteld dat het dossier op orde was en de organisatie van het proces voortreffelijk. De commissie is gevraagd een oordeel te geven over het lectoraatscluster als geheel en niet over de afzonderlijke lectoraten. De gesprekken zijn dan ook op één uitzondering na, gevoerd met groepen die bij meerdere lectoraten waren betrokken. De uitzondering betrof het gesprek met elke lector afzonderlijk. Vanwege de korte duur waarop de lectoren als cluster actief zijn - sinds eind 2011 is het vanzelfsprekend vrijwel onmogelijk om nu al van collectieve inhoudelijke resultaten te kunnen spreken. De rapportage van de commissie bevat dan ook geen oordeel over de resultaten van het lectoraatscluster als zodanig. De commissie heeft ook in beperkte mate een oordeel over de resultaten van de afzonderlijke lectoraten. Gezien de beschikbare tijd voor de gezamenlijke gesprekken met kenniskringleden, het interne en het externe netwerk, kon doorgaans slechts één gesprekspartner worden geselecteerd die zicht had op een afzonderlijk lectoraat. Dit heeft er toe geleid dat de commissie in deze rapportage slechts in zeer beperkte mate een oordeel geeft over de resultaten van de afzonderlijke lectoraten en zich vooral richt op de manier waarop het cluster de komende jaren zou kunnen ontwikkelen. In feite heeft de commissie er voor moeten kiezen om geen antwoord te geven op de vragen die in haar opdracht waren omschreven. De commissie voelde zich in haar keuze gesterkt door het zelfevaluatierapport waarin nadrukkelijk wordt aangegeven dat de clusters nog niet als hechte onderzoeksgroep functioneren. Deze keuze is door de commissie bij de mondelinge terugkoppeling aan het College van Bestuur, de directeur CLO en de lectoren kenbaar gemaakt,

5 5 die zich in deze keuze bleken te kunnen vinden. De commissie beveelt de hogeschool in dit verband aan komende evaluaties van lectoraatsclusters zodanig vorm te geven dat de hierboven gesignaleerde problemen zich niet meer voordoen. Deze rapportage is opgebouwd uit drie delen. Een algemeen deel waarin algemene bevindingen en conclusies over de lectoraten aan de orde komen. Een deel waarin specifiek op het lectoraatscluster wordt ingegaan en als laatste een deel met suggesties en aanbevelingen die direct of indirect met het functioneren van lectoraten in het hogeschool te maken hebben, maar die niet specifiek aan het lectoraatscluster kunnen worden gekoppeld. 2. Algemeen De commissie heeft in de gesprekken die zij met de lectoren afzonderlijk en gezamenlijk heeft gevoerd, gemerkt dat er bij de lectoren sprake is van visie, deskundigheid en daadkracht. Ook de gesprekspartners uit het interne en externe netwerk van de lectoren onderkennen dit. Er is waardering voor wat de lectoren tot stand brengen. De commissie heeft ook duidelijk de indruk gekregen dat de inzet van de lectoren groter is dan op grond van de omvang van hun aanstelling mocht worden verwacht. De commissie had aanvankelijk geen scherp beeld van de positionering van CLO en van het functioneren van een dergelijk centraal instituut ten opzichte van de lectoren en de academies van de Hogeschool. Tijdens het bezoek is dit beeld helder geworden en is de commissie gebleken dat meerdere gesprekspartners waardering hadden voor de onafhankelijke positie die CLO door zijn centrale positionering had. Vanuit de lectoren kwam het geluid dat een positionering van lectoraten bij de academies ten koste zou kunnen gaan van het multidisciplinaire karakter van het onderzoek. Het feit dat er aan CLO onderzoekers zijn verbonden die de lectoraten ondersteuning kunnen verlenen, acht de commissie een goede zaak. Wel beveelt zij aan dat CLO meer aandacht geeft aan het ontlasten van de lectoren van administratieve beslommeringen. De tijd van lectoren is te kostbaar mede gelet op hun doorgaans deeltijd aanstelling - om te worden ingezet voor zaken die niet tot de kerntaak van een lector behoren. Als er op het niveau van het cluster voorzieningen worden getroffen voor administratieve, financiële en juridische ondersteuning, kunnen de lectoren effectiever zijn in hun kerntaak, namelijk onderzoek opzetten en (laten) uitvoeren. Positief vindt de commissie het dat diverse academies meer op onderzoek gericht raken. Het streven van het College van Bestuur en CLO om onderzoek meer in het onderwijs te verankeren, blijkt zichtbaar te worden. De lectoren ondersteunen de academies bij het opstellen van een onderzoeksagenda, mede omdat er veel te weinig lectoren zijn om alle onderzoek te doen. De fase waarin bij hogescholen de vraag werd gesteld of onderzoek wel bij het hoger beroepsonderwijs hoort, is volgens het college van bestuur voorbij. De vraag is nu: welk onderzoek is voor hogescholen relevant? In de nieuwe onderwijsvisie van de hogeschool is onderzoek een integraal onderdeel. Academies moeten laten zien in hun plannen hoe ze onderzoek verankeren. Dat levert soms spanning op die voortkomt uit de operationele gerichtheid van veel academiedirecteuren tegenover de meer inhoudelijke oriëntatie van lectoren. Een aandachtspunt is dat sommige academies wel onderzoek willen doen, maar dat er geen lector is die bij het profiel van die academie past. Omdat een toename van het aantal lectoraten volgens de directeur CLO niet waarschijnlijk is vanwege de budgettaire consequenties, is het belangrijk dat meer docenten onderzoeksvaardigheden verwerven en dat er op dit punt een heldere taakverdeling komt tussen CLO, de lectoren en de academies.

6 6 3. Het lectoraatscluster Sinds 2010 streeft de hogeschool uit het oogpunt van focus en massa naar een clustering van lectoraten. Vanaf 2011 worden voor de externe onafhankelijke evaluatie dan ook niet meer de afzonderlijke lectoraten als onderzoekseenheid genomen, maar het lectoraatscluster. Er zijn inmiddels in de hogeschool naast het cluster de Nieuwe Wereld, vier andere clusters gevormd: Kennisinstelling in Transformatie, Wereldburgerschap, Bestuur en Stad, Economie Leiderschap en Ondernemerschap en Kwaliteit van Leven. Het cluster De Nieuwe Wereld is gestart eind 2011 en bestaat uit vier lectoraten: Cyber Security & Safety van dr. Marcel Spruit, Energie van de Gebouwde Omgeving van dr. Laure Itard, Informatie, Technologie en Samenleving van Bert Mulder en drs. Dick Rijken en Kennistransfer in Productinnovatie van dr. ir. Rianne Valkenburg. Het dragende idee achter de samenvoeging van deze lectoraten in het cluster is dat zij allen bij het onderzoek uitgaan van ontwerpgerichte methoden, dat hun aanpak multidisciplinair is en dat zij een gerichtheid op de toekomst delen. De kenniskringleden bleken die kenmerken helder te kunnen benoemen. Deze kenmerken zijn belangrijk, maar de commissie vraagt zich af of zij voldoende zijn om het cluster gedurende een langere periode te dragen. Daarvoor is een inhoudelijke agenda nodig en die heeft de commissie in het zelfevaluatierapport van het lectoraatscluster niet aangetroffen. De noodzaak van een inhoudelijke agenda is in de gesprekken wel aan de orde geweest, maar de gedachtevorming daarover leek nog in een pril stadium te verkeren. Een sense of urgency heeft de commissie eigenlijk niet aangetroffen, terwijl over het eigenaarschap van het cluster onduidelijkheid bestaat. De commissie heeft de indruk dat de onderlinge samenwerking van de lectoren in het cluster niet groot is. De lectoren werken soms met een andere lector van het cluster samen, maar zij werken ook veel samen met lectoren buiten het cluster. Daar is uiteraard niets op tegen, maar nu overheerst toch het beeld dat het cluster enigszins een vrijblijvende zaak is. De commissie kan zich niet aan de indruk onttrekken dat het cluster in feite nog in een embryonaal stadium verkeert. Daar staat tegenover dat de lectoren, daartoe uitgedaagd tijdens het gesprek, een ruwe schets hebben gepresenteerd van een strategisch plan voor het cluster, dat zij tussen nu en november 2012 verder concreet vorm willen gaan geven. De commissie leidt daaruit af dat de wil om van het cluster een succes te maken, aanwezig is. De commissie heeft daar waardering voor, maar is wel van mening dat dit gepaard moet gaan met een concreet tijdpad waarin wordt aangegeven hoe het cluster als collectief een gemeenschappelijke ambitie en onderzoekagenda gaat formuleren. Bij het College van Bestuur, de directeur CLO en de academiedirecteur waarmee is gesproken, bestaat een beeld van het lectoraatscluster. Het is de commissie opgevallen dat de afzonderlijke lectoren bij de overige gesprekspartners een grote bekendheid genieten en ook een goede reputatie, maar dat er geen beeld bleek te zijn van het lectoraatscluster als organisatorische eenheid. Deze gesprekspartners gaven bijna allemaal aan pas na kennisname van het zelfevaluatierapport op de hoogte te zijn geraakt van het bestaan van het lectoraatscluster, maar verder geen beeld hadden van de activiteiten van het cluster. De commissie beveelt aan dat de aansturing en het eigenaarschap van het cluster explicieter worden gemaakt. Zoals in alle hogescholen, is sinds 2011 in het kader van het beleid van het ministerie van Onderwijs, Wetenschappen en Cultuur de discussie begonnen over de profilering van de hogeschool en de daarmee samenhangende zwaartepunten en expertisecentra. In de gesprekken met de lectoren is gebleken dat deze in verschillende mate op de hoogte waren van of betrokken

7 7 waren bij deze discussie. Voor de lectoren was echter niet helder hoe de discussie over zwaartepunten zich verhield tot de discussie over de invulling van het lectoraatscluster. Die verwarring is niet wenselijk. Beide discussies moeten in lijn worden gebracht. De directeur CLO onderkent dat er samenhang dient te komen in de discussie over zwaartepunten en de discussie over de verdere vormgeving van de lectoraatsclusters en de plaats en rol die onderzoek daarbij speelt. Het concept van ontwerpgericht onderzoek wordt door de buitenwereld gewaardeerd. Ontwerpgericht onderzoek als dragend kenmerk van het lectoraatscluster komt eigenlijk alleen in afzonderlijke projecten, die door individuele lectoraten worden uitgevoerd, tot uiting. Het concept is echter boeiend genoeg om systematisch over de hele breedte van het cluster te doordenken. Zodoende kan een verdere verdieping worden bereikt die zijn neerslag krijgt in een publicatie, waarmee aan de buitenwereld kan worden getoond wat het concreet inhoudt en waarin het zich onderscheidt van andere meer kwantitatief getinte onderzoeksmethoden. Tegelijk is de commissie van mening dat deze gemeenschappelijke focus op ontwerpgericht onderzoek niet genoeg is om het cluster echt een gezamenlijke identiteit te geven. Hiervoor zou een gemeenschappelijke ambitie en een gemeenschappelijke onderzoeksagenda noodzakelijk zijn. Er zijn veel projecten van de individuele lectoraten maar nog geen projecten van het cluster als zodanig. De borging van de resultaten van de projecten die zijn uitgevoerd, is noodzakelijk om de resultaten te laten beklijven voor de buitenwereld. Het gaat dan niet primair om publicaties in gerefereerde wetenschappelijke tijdschriften, al moet dat zeker niet worden nagelaten, maar juist om publicaties in vaktijdschriften en andere media. Overigens staat de hogeschool hier niet alleen, want bij veel hogescholen verdient de borging van de resultaten meer aandacht. Bij een aantal lectoraten is sprake van een behoorlijke derde geldstroom. Het wordt echter aan de lector overgelaten of er een derde geldstroom is of niet. Op dit punt heeft de hogeschool als geheel nog geen goed beleid waardoor de organisatie (zoals de diensten) niet geëquipeerd is voor de begeleiding van grote projecten. De commissie vindt een dergelijk beleid wel wenselijk, aangezien een derde geldstroom mogelijkheden biedt om een lectoraat meer massa te geven. Tevens geeft het verwerven van een derde geldstroom aan dat het onderzoek blijkbaar relevant genoeg is voor externe actoren om hieraan ook financieel bij te dragen. Daarbij is het van belang dat er onderscheid wordt gemaakt naar de maatschappelijke sector waar een lectoraat zich op richt door rekening te houden met de koopkracht van die sector. Belangrijk uit het oogpunt van kenniscirculatie is dat de regioregisseur van de hogeschool de lectoren kennelijk goed weet te vinden. De gesprekspartners van het externe netwerk bleken tevreden over de samenwerking in projecten met de lectoren. Interessant is dat zij in die projecten niet alleen met de lectoren samenwerken, maar ook met docenten en leden van de kenniskring. Tegelijkertijd gaven deze gesprekspartners aan behoefte te hebben aan een mechanisme om op strategisch niveau de vraagsturing van buiten de lectoraten en het lectoraatscluster te toetsen aan de wensen en behoefte van het werkveld. Een dergelijk mechanisme is bij het cluster niet aanwezig. De commissie beveelt aan om hier werk van te maken, bij voorbeeld in de vorm van bijvoorbeeld een extern klankbord. De samenwerking in netwerken zou nog verder vorm kunnen worden gegeven. De clusterleiding zou op zoek moeten gaan naar stakeholders en deze trachten te binden in een netwerk, bijvoorbeeld met netwerk bijeenkomsten waarbij de lectoren een onderwerp presenteren samen met hun studenten. Of nadrukkelijker externe betrekken als

8 8 coach/begeleiders voor het onderzoek. De zichtbaarheid in de buitenwereld (regio) kan uitgebreid worden 4. Overige bevindingen, suggesties en aanbevelingen De aanstellingen van de docenten die lid zijn van een kenniskring, zijn overwegend aan de kleine kant. Dat geeft een beeld van fragmentatie, temeer daar er nog steeds problemen blijken te zijn met het vrij roosteren van docenten die lid zijn van een kenniskring om hun (onderzoeks)taken uit te kunnen voeren. Ook al lijken deze problemen niet op grote schaal voor te komen, volgens de commissie is dit geen wenselijke situatie. Indien onderzoek en kenniscirculatie goed van de grond moeten komen binnen de hogeschool, is het noodzakelijk de inzet van docenten meer te concentreren. De commissie heeft begrepen dat het de goede docenten zijn die in aanmerking komen voor een lidmaatschap van een kenniskring en dat opleidingsmanagers juist deze docenten liever niet laten gaan. Daarnaast heeft de commissie de indruk dat men bij de academies wel bekend is met het verschijnsel lectoraat en kenniskring, maar het lijkt er op dat de olievlekwerking van de kenniskringleden naar de overige docenten nog tamelijk beperkt is. De commissie acht het een voordeel dat de lectoren vaak een parttime aanstelling hebben, zodat er personele unies ontstaan. Een aanstelling zou daarbij eigenlijk minimaal 40-50% moeten zijn voor voldoende aandacht en betrokkenheid, wat overigens bij de hogeschool ook het geval is. Ook zouden deze personele unies beter kunnen worden benut door relatie met onder andere de universiteiten een duidelijker plaats te geven. Voor studenten, ongeacht de fase van hun studie waarin zij zich bevinden, is de zichtbaarheid van lectoren beperkt. Dat heeft deels te maken met het feit dat de lectoren in principe geen onderwijstaak hebben en zich meer toeleggen op vernieuwing van het curriculum of inhoudelijke ondersteuning geven bij het opzetten van nieuw opleidingen of minoren. Volgens de directeur van CLO is dat ook bewust beleid: het is niet de bedoeling dat lectoren superdocenten worden. Deels speelt ook het geringe aantal lectoren in verhouding tot het aantal docenten een rol. Als studenten in aanraking komen met een lector, dan blijken zij tevreden over de kwaliteit van de inbreng van de lector. Studenten zeggen ook geen onderscheid te zien tussen docenten die lid zijn van een kenniskring en docenten die dat niet zijn. Het zou goed zijn als de leden van een kenniskring de beschikking zouden krijgen over een rustige werkplek bij CLO, net zoals de lectoren die hebben. De alledaagse praktijk van studenten die binnenlopen bij een docent, is niet bevorderlijk voor rust die nodig is voor de werkzaamheden van een kenniskringlid. Daarnaast heeft de commissie geluiden gehoord dat de faciliteiten om onderzoek te doen, vooral op ICT gebied, niet optimaal zijn. Er werd op dit punt een groot verschil geconstateerd met een universiteit.

9 9 Bijlage De opdracht van de commissie De commissie krijgt een contractueel uitgewerkte en ingekaderde opdracht om: de zelfevaluatie en relevante stukken te bestuderen op basis hiervan te spreken met een vertegenwoordiging van interne en externe betrokkenen (management, lectoren en andere medewerkers, stakeholders). de door de HHS gehanteerde criteria voor kwaliteit te hanteren onafhankelijk te evalueren te rapporteren over bevindingen en aanbevelingen De zelfevaluatie rapportage, de bijbehorende documenten en de gesprekken zullen de evaluatiecommissie in staat moeten stellen om een vijftal evaluatievragen te kunnen beantwoorden. De evaluatie loopt langs twee lijnen, de wat-kant en de hoe-kant. De vijf evaluatievragen die de externe commissie moet kunnen beantwoorden staan hierbij centraal. Per lectoraat kan besproken worden welke specifieke invulling gegeven moet worden aan de opdracht. Tevens krijgt de commissie de vraag om een advies te geven met het oog op de toekomst. De Wat-vraag; gericht op de vier doelstellingen van lectoraten Wat is het oordeel van de commissie over de gestelde prioriteiten en de gemaakte keuzes van het lectoraat. Is het lectoraat, gezien de gestelde kaders, met de juiste dingen bezig? 1. Vindt een en ander plaats vanuit een relevante en uitdagende missie en een helder onderzoeksprofiel? Wat is het oordeel van de commissie over de doorvertaling van de keuzes naar de vier doelstellingen? Is het inhoudelijk relevant voor de vier doelen? De Hoe-vraag; gericht op de drie kenmerken van onderzoek Doet het lectoraat de dingen goed? 2. Is er voldoende relevante productiviteit, impact, waardering en erkenning op het gebied van de vier doelen? 3. Worden de missie en het onderzoeksprofiel geborgd door het portfolio en de wijze waarop de eenheid is georganiseerd? 4. Is de inzet van mensen en middelen daarbij toereikend in kwalitatief en kwantitatief opzicht? 5. Hoe is de interne en externe samenwerking gerealiseerd? Zijn samenwerkingsverbanden, netwerken en relaties voldoende relevant, intensief en duurzaam? Afgesproken wordt waarover en op basis van welke bronnen en documenten de commissie wel en niet hoeft te rapporteren. Het is belangrijk dat de commissie de bevindingen en aanbevelingen op een evidenced based onderbouwing baseert. Met betrekking tot de rapportage worden er afspraken gemaakt over: de reikwijdte

10 10 de omvang en aard van de rapportage de aan te leveren documentatie de rolopvatting de inhoudelijke kaders waaronder de eigen missie en doelstellingen van de onderzoekseenheid. De Rapportage Na de dossieranalyse en gesprekken geeft de commissie een eerste indicatieve terugkoppeling aan de lector en de algemeen directeur. Binnen drie weken na het bezoek van de commissie brengt zij een conceptrapportage, van maximaal 10 pagina s, over de evaluatie uit. Dit rapport bevat, naast een gefundeerd oordeel over de gerealiseerde kwaliteit van het lectoraat, ook aanbevelingen over de stappen die het lectoraat kan zetten om essentiële verbeteringen door te voeren. De rapportage zal zo veel mogelijk persoonsonafhankelijk gehouden worden. De lector krijgt twee weken de tijd om feitelijke onjuistheden te corrigeren. Na eventuele correcties wordt het rapport aangeboden aan de lector en de algemeen directeur. Samen met de conclusies en mogelijke beleidsvoornemens geleidt de algemeen directeur lectoraten en onderzoek het rapport door naar het CvB. Wanneer het CvB het rapport aanvaard heeft zal het rapport vervolgens openbaar gemaakt worden.