Moord en doodslag in Nederland

Transcriptie

1 Ontvangen: 24 april 2003 Geaccepteerd: 22 augustus 2003 Paul Nieuwbeerta en Gerlof Leistra Moord en doodslag in Nederland EEN OVERZICHT VAN ALLE ZAKEN IN DE PERIODE Paul Nieuwbeerta is senior onderzoeker bij het Nederlands Studiecentrum Criminaliteit en Rechtshandhaving (NSCR). Gerlof Leistra is journalist bij het weekblad Elsevier en gespecialiseerd in misdaadverslaggeving. Contactadres: NSCR, Postbus 792, 2300 AT Leiden, tel. (071) , 1 Jaarlijks vallen er door moord en doodslag in ons land circa 250 slachtoffers. Maar niemand weet precies hoeveel het er zijn en wat de achtergronden zijn. Recent zijn gegevens van alle beschikbare bestanden en dossiers van politie en rechtbanken verzameld en vergeleken. Resultaat is een overzicht van moord en doodslag in Nederland in de periode Dit artikel beschrijft alle gevallen van moord en doodslag van de afgelopen tien jaar en signaleert trends. Het geeft een overzicht van de voornaamste kenmerken van alle zaken en van de betrokken slachtoffers en daders. Daarnaast geeft het een beeld van een aantal specifieke typen moorden: moorden in de familiesfeer (partnerdoding, kinderdoding, ouderdoding), moorden bij ruzies, moorden in de criminele sfeer, roofmoorden en seksuele moorden. Tot slot geeft het een overzicht van de opgelegde straffen voor moord en doodslag. 1 Inleiding Jaarlijks vallen er door moord en doodslag in Nederland circa 250 slachtoffers. Het is dan ook verrassend dat er zo weinig bekend is over dit zogeheten capitale delict. Een systematisch overzicht van moord en doodslag in Nederland ontbrak. Daarom hebben we op basis van diverse bronnen een overzicht proberen te maken van alle moorden in Nederland in de afgelopen jaren. Dit heeft geresulteerd in een databank Moord en doodslag , waarin gegevens van de moordzaken, de slachtoffers en de daders zijn opgenomen. Hiermee vult deze studie een lacune. Een uitgebreide beschrijving van dodelijk geweld in ons land hebben we gegeven in het boek Tien jaar moord en doodslag in Nederland (Leistra & Nieuwbeerta 2003). In dit artikel geven we een korte beschrijving van alle gevallen van moord en doodslag in Nederland in de periode We signaleren trends en beantwoorden diverse vragen. Welk type moorden komt het meeste voor? Waar zijn de meeste moorden gepleegd? Wat is de etnische achtergrond van daders en slachtoffers? Hoe worden moorden gepleegd? Welke straf krijgen de daders? Hoeveel zaken blijven onopgelost? 2 Eerder Nederlands onderzoek naar moord en doodslag 2.1 Overzichtsstudies Overzichtsstudies van moord en doodslag waarin onderscheid wordt gemaakt naar typen moord hebben in Nederland nauwelijks plaatsgevonden. Nederland kent in tegenstelling tot landen als Australië, Groot-Brittannië en de Verenigde Staten geen traditie van gezaghebbende en langlopende Moord en Doodslag Monitoren waarin gecombineerde gegevens worden gepresenteerd over alle moordzaken, slachtoffers en daders. De statistische publicaties over moord en doodslag van het Centraal Bureau voor de Statis- 36 TVV nr. 3 september 2003

2 tiek (CBS) geven bijvoorbeeld geen goed totaalbeeld van moorden, omdat zij zich of alleen richten op slachtoffers of op moordzaken of alleen op veroordeelde daders. Sinds het eind van de 19 de eeuw registreert het Centraal Bureau voor de Statistiek alle door artsen, lijkschouwers en ziekenhuizen gemelde gevallen van moord en doodslag in de zogenaamde doodsoorzakenstatistiek (Zie bijvoorbeeld: Hoogenboezem 1995; Eggen 2000; De Jong 2002). Hierin zijn gegevens over slachtoffers van moord en doodslag opgenomen. Daarnaast registreert het CBS alle gevallen van voltooide moord en doodslag zoals door de politie waargenomen in de Politiestatistiek (CBS 1990, 1992). De derde statistiek is de langst lopende (vanaf 1850) statistiek over criminaliteit in Nederland: de Rechtbank Statistiek. In deze statistiek worden aan daders opgelegde straffen bijgehouden. Deze bron is voor onderzoek naar moord en doodslag overigens niet goed bruikbaar, aangezien er geen onderscheid wordt gemaakt tussen pogingen en voltooide zaken. Overzichten die wel gegevens van zaken, slachtoffers en daders combineren en ook onderscheid maken tussen verschillende typen moorden zijn de afgelopen jaren sporadisch verschenen. Van den Eshof en Weimar (1991) gaven in Justitiële Verkenningen een overzicht van moordzaken, gepleegd in het jaar Berghuis en de Jonge (1993) vergeleken de moorden gepleegd in 1992 (op basis van Elsevier lijsten) met die van Tien jaar later hebben de Nationale Recherche Informatiedienst (NRI) en het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum (WODC) van het Ministerie van Justitie het rapport Moord en doodslag in 1998 gepubliceerd. (Zie ook: Smit e.a. 2001a, b, c en Van der Zee en Smit 2002.) Deze studies behandelen geen langeretermijntrends en de bespreking van de afzonderlijke typen is beperkt. De meest uitgebreide overzichten van moord en doodslag in Nederland zijn gegeven door het weekblad Elsevier. Dit blad heeft in de afgelopen jaren een aantal maal in januari een overzicht gegeven van alle zaken in het daaraan voorafgaande jaar (Bommels en Meijer 1993, 1998; Leistra 2000, 2001, 2002, 2003). Deze overzichten zijn voornamelijk gebaseerd op ANP persberichten en krantenberichten en informatie van politievoorlichters. 2.2 Studies naar moorden in de familie-/ relatiesfeer Terwijl systematische overzichten ontbreken, zijn er in ons land de afgelopen jaren wel verschillende studies verschenen naar specifieke typen moorden. Met name moorden in de familie- en relatiesfeer zijn onderwerp van studie geweest. Een veel voorkomende vorm van moord en doodslag betreft liefdespartners die elkaar van het leven beroven. Al aan het begin van deze eeuw onderzocht de criminoloog Bonger (1905) de misdrijven uit hartstocht en in de jaren dertig deed de jurist Philips (1938) uitgebreid dossieronderzoek naar het Passionele misdrijf in Nederland. In het begin van de jaren vijftig schreef psychiater Tannenoms Bakker (1951) een rapport over 64 daders van Het passionele misdrijf. De afgelopen jaren zijn er in Nederland ook diverse publicaties verschenen over partnerdoding. Vaak betrof het reconstructies van specifieke zaken. In twee recente boeken werd een overzicht gegeven van alle partnerdodingen door zowel mannen als vrouwen. In 1990 promoveerde psychiater De Boer op een proefschrift over partnerdoding. Hij deed dossieronderzoek naar 104 mannen en 20 vrouwen die tussen 1950 en 1980 hun partner doodden en die ter observatie in het Pieter Baan Centrum (PBC) in Utrecht belandden. In 1994 publiceerde Alice Fuldauer in het boek Fatale liefde veertien interviews met mannen en vrouwen die hun partner doodden of daartoe een poging deden. In het laatste hoofdstuk Het slagveld van de liefde: Enkele feiten en achtergronden geeft ze een algemeen overzicht van partnerdoding. Ook naar kinderdoding door ouders is in Nederland nauwelijks onderzoek verricht. Dankzij het historisch onderzoek van Faber (1978) weten we meer over kindermoord in Amsterdam in de achttiende eeuw dan over kindermoorden in de huidige periode in Nederland. TVV nr. 3 september

3 Recente publicaties over kinderdodingen (Van der Kooij en Van de Velde 1997; Brants en Koenraadt 1998) hadden niet zozeer de kinderdodingen door ouders als onderwerp, maar veel meer de daarbij ontstane mediahypes. De Amsterdamse forensisch psycholoog en psychoanalyticus A.J. Verheugt werkt aan een proefschrift over de persoonlijkheidsstructuur van ouders die hun kinderen doodden (Zie Verheugt 2001). De andere kant kinderen die hun ouders doden is wel onderwerp van studie geweest. Voor zijn in 1996 verschenen proefschrift Ouderdoding als ultiem delict onderzocht forensisch psycholoog en criminoloog Koenraadt verdachten van 60 voltooide zaken en 34 pogingen tot ouderdoding die tussen 1950 en juni 1995 aan de Psychiatrische Observatiekliniek van het Gevangeniswezen, het Pieter Baancentrum (PBC), te Utrecht ter rapportage werden voorgelegd. In feite is het de enige Nederlandse studie naar ouderdoding. Voor zijn onderzoek maakte hij gebruik van gegevens van het strafregister van de Justitiële Documentatiedienst, uittreksels van de Centrale Recherche Informatiedienst (CRI) en het vonnis. Daarnaast had hij toegang tot de dossiers van het PBC waar hij werkzaam is waarin onder meer gedragsdeskundige rapporten en testpsychologische profielen over de daders waren opgenomen. Hij onderscheidt verschillende motieven voor ouderdoding. Een type moord in de familiesfeer dat de laatste jaren veel aandacht heeft gehad, is eerwraak. De meeste studies die zijn verschenen, hebben betrekking op een enkele zaak. Een uitgebreidere studie naar eerwraak is gedaan door de criminoloog Yücel Yesilgöz (1996). Hij onderzocht Turkse verdachten die ter observatie zijn opgenomen in het Pieter Baan Centrum in Utrecht. Van Dijken en Nauta waren in 1978 in het Nederlands Politieblad de eersten die in Nederland eerwraak bespraken. Ze bestudeerden de achtergronden van een moord in 1976, die waarschijnlijk de zesde of zevende eerwraak was die ooit onder de aandacht van de Nederlandse politie kwam. Met het artikel hoopten de auteurs enig inzicht te geven in dit vreemde aspect van de Turkse samenleving. De meest uitgebreide studie naar eerwraak in Nederland is het onderzoek van cultureel antropologe Van Eck Door bloed gezuiverd. Eerwraak bij Turken in Nederland (2000). Voor haar onderzoek bestudeerde Van Eck diepgaand twintig strafdossiers van in Nederland gepleegde eerwraken bij Turken in de periode Ze onderzocht de alternatieven voor eerwraak en de risicofactoren. 2.3 Studies naar moorden buiten de familiesfeer Moorden buiten de familiesfeer zoals moorden bij ruzies, moorden in het criminele milieu en roofmoorden hebben nauwelijks aandacht gekregen. Eigenlijk alleen liquidaties en seksuele moorden zijn onderwerp van studie geweest. Van de Port deed voor Geliquideerd. Criminele afrekeningen in Nederland (2001), een diepgravende studie naar dit soort moorden in het criminele circuit. Van de Port was door het Ministerie van Justitie gevraagd om de aard en omvang van het liquideren in Nederland in kaart te brengen. Hij deed dit aan de hand van een selectie van 55 dossiers die hij van de verschillende politieregio s aangeleverd kreeg. Een belangrijke conclusie is dat het classificeren van een moord als een liquidatie lastig is. Geregeld blijken moorden per abuis door politiekorpsen te worden weggeschreven als liquidaties. Een exact cijfer van het aantal liquidaties per jaar valt volgens hem dan ook moeilijk te geven. Van de Port besteedt verder vooral aandacht aan de vraag waarom criminelen overgaan tot liquidaties. Hij geeft aan dat niet alleen rationele overwegingen voor criminelen een rol spelen maar dat er veelal sprake is van een verwevenheid van zakelijke en emotionele motieven. Hiermee levert hij een belangrijke bijdrage. Over verklaringen van het toepassen van dit soort extreem geweld, was in Nederland nog nooit geschreven. Over seksuele moorden zijn meerdere publicaties verschenen. Zo zijn twee proefschriften over daders van seksuele dodingen verschenen vanuit de forensische psychiatrie. Het eerste uit 1969 is geschreven door Hoekstra (1969). De tweede is uit 1999 en is geschreven door Van 38 TVV nr. 3 september 2003

4 Beek (1999). De dissertaties representeren de veranderingen in de forensische psychiatrie. Hoekstra werkte in 1969 vanuit een diagnostisch profiel van Anna Freud en haar medewerkers om psychiatrische en psychoanalytische diagnoses te kunnen stellen. In de dissertatie van Van Beek dertig jaar later is de primaire doelstelling van het diagnosticeren niet meer het inzicht in de persoonlijkheid zelf maar slechts het voorkomen van recidive. Daarnaast zijn verschillende antropologische studies verschenen naar specifieke seksuele moorden, waaronder moorden op homo s en prostituees. Van Gemert bestudeerde zeventien homomoordzaken in de jaren tachtig in Amsterdam (1990a, b, 1994) en besteedde speciale aandacht aan Noordafrikaanse en Turkse homomoordenaars (Van Gemert 1991). Van Gemert deed in 1994 ook een onderzoek naar moorden op prostituees. Voor zijn studie onderzocht hij twintig moordzaken in de periode , waarbij het slachtoffer een prostituee was en zich ophield in een gebied waar vrouwen zich prostitueren. Hiervoor heeft hij uitgebreid literatuuronderzoek gedaan, de dossiers gelezen en interviews gehouden met hulpverleners en rechercheurs. Behalve dat hij inzicht kreeg in aantallen en kenmerken van slachtoffers en daders, was hij hierdoor in staat verschillende scenario s te construeren van prostitutiemoorden. Samenvattend kunnen we stellen dat overzichtsstudies van moord en doodslag, waarin onderscheid wordt gemaakt naar typen moord in Nederland, nauwelijks hebben plaatsgevonden. Verder zijn verschillende specifieke typen moorden zelden of nooit onderwerp van studie geweest. Moorden in de familie- en relatiesfeer zijn relatief vaak onderwerp van studie geweest, maar toch ontbreekt onderzoek naar bijvoorbeeld kinderdoding door ouders. Andere typen moorden buiten de familiesfeer behalve liquidaties en seksuele moorden zijn zelfs in het geheel niet adequaat onderzocht. Moorden bij ruzies, moorden binnen het criminele circuit en roofmoorden zijn nooit in kaart gebracht. Reden voor ons om deze lacune op te vullen en alle moorden in de periode in kaart te brengen en de verschillende typen moorden te onderscheiden. 3 Data Bij het beschrijven van de moorden in de afgelopen tien jaar maken we gebruik van de gegevens van de databank Moord en doodslag (Zie voor een uitgebreide beschrijving Leistra en Nieuwbeerta 2003 en Nieuwbeerta 2003). In de databank zijn gegevens opgenomen van alle misdrijven die volgens het Wetboek van Strafrecht vallen onder de categorieën moord (artt. 289 en 291 Sr.) dan wel doodslag (artt. 287, 288 en 290 Sr.). De doodslagen betreffen delicten waarbij de dader het slachtoffer opzettelijk van het leven heeft beroofd. Als de doodslag plaatsvindt met voorbedachten rade is er sprake van moord. In dit artikel zullen we om de tekst niet te langdradig te maken meestal van moord spreken. Daar waar we expliciet onderscheid maken tussen moord en doodslag, zullen we dit duidelijk aangeven. Bij het bepalen of een misdrijf een moord betrof, is in principe uitgegaan van de kwalificatie van het delict door het Openbaar Ministerie (OM). Die zaken waarbij in elk geval één dader door het OM is gedagvaard voor moord dan wel doodslag zijn opgenomen. Ook wanneer de gedagvaarde uiteindelijk voor een ander delict wordt veroordeeld, vrijgesproken of ontslagen van rechtsvervolging, nemen we de zaak mee. Wanneer een misdrijf (nog) niet is opgelost of er (nog) geen vervolging is ingesteld, zijn we uitgegaan van het oordeel van de politie. Met deze afbakening sluiten we aan bij andere Nederlandse statistieken zoals de CBS-doodsoorzaken- en de politiestatistieken en bij de Moord en Doodslag Monitoren in diverse andere landen, zoals Australië, Groot-Brittannië en de Verenigde Staten. Van de moorden is een relatief beperkte lijst van kenmerken beschikbaar. Er is bekend waar en wanneer de moord heeft plaatsgevonden en er is informatie over de vindplaats van het stoffelijk overschot. Daarnaast is bekend met wat voor wa- TVV nr. 3 september

5 pen de moord is gepleegd. Van slachtoffers en daders is bekend of het een man dan wel een vrouw betrof, de leeftijd, zijn of haar etniciteit of nationaliteit en de relatie tussen dader(s) en slachtoffer, indien de moord is opgelost. Van de daders zijn ook de door het OM geëiste en de door de rechters opgelegde straffen bekend. Om de databank Moord en doodslag, te construeren, is gebruikgemaakt van alle in Nederland beschikbare bronnen. Deze overlappen elkaar, maar vullen elkaar ook aan. De volgende bronnen zijn gebruikt: Alle ANP persberichten over moord en doodslag in Nederland In de periode heeft het Algemeen Nederlands Persbureau ruim persberichten uitgegeven die betrekking hadden op moord en doodslag in Nederland. Gemiddeld zijn er ongeveer vijf berichten per moord. Doorgaans komt de gebeurtenis in de pers als de moord heeft plaatsgevonden, wanneer de dader is gepakt, wanneer de officier van justitie zijn of haar eis uitspreekt en wanneer er uitspraak wordt gedaan. In de ANP persberichten is veel informatie beschikbaar over kenmerken van de moordzaken, daders en slachtoffers. Jaarlijkse overzichten Elsevier. Het weekblad Elsevier heeft in de afgelopen jaren een aantal maal in januari een overzicht gegeven van alle moord- en doodslagzaken in het daaraan voorafgaande jaar. Deze overzichten zijn voornamelijk gebaseerd op ANP persberichten en krantenberichten, aangevuld met gegevens van de politieregio s. Dit is in de onderzochte periode vijf maal gebeurd, namelijk over de jaren 1992, 1997, 1999, 2000 en Voor de databank zijn de ontbrekende jaren in kaart gebracht. Het Moord & Doodslag Bestand van de dienst Nationale Recherche Informatie (NRI). Dit bestand bevat gegevens over een aantal basiskenmerken van alle moord- en doodslagzaken waarvan de politie heeft kennisgenomen. Voor de periode zijn de gegevens verzameld door de Haagse rechercheur Cees Roos, die in zijn vrije tijd een moordbestand voor de politie bijhield. De informatie kreeg hij uit landelijke kranten en via contacten met collega s. Vanaf 1996 is het beheer van het bestand overgegaan naar de groep Moord en Zeden van de dienst Nationale Recherche Informatie (NRI) van het Korps Landelijke Politiediensten (KLPD). Deze informatie betreft de datum waarop de moord is gepleegd, de vindplaats van het slachtoffer, het gebruikte wapen. Ook worden kenmerken van slachtoffers en daders geregistreerd als het geslacht, de leeftijd, ras en nationaliteit. Het VICLAS systeem van de NRI. Sinds 1997 houdt de groep Moord en Zeden van het Korps Landelijke Politiediensten (KLPD) een gegevensbestand bij waarin zeer gedetailleerde gegevens worden opgenomen van zedenzaken. Hieronder vallen ook de moordzaken waarbij slachtoffers met seksuele bedoelingen benaderd zijn ofwel zijn aangerand en/of verkracht. De gegevens zijn ondergebracht in het zogenaamde Violent Crime Linkage Analysis System (VICLAS). Het databestand OM-data van het Openbaar Ministerie (OM). Om niet steeds terug te hoeven naar de dossiers en toch de voortgang van zaken te kunnen monitoren, bestaat bij het Openbaar Ministerie sinds 1992 een computerregister van strafzaken met de naam OM-data. In dit register staan de verschillende gegevens over de doorloop van de zaak. Met name wordt geregistreerd op welke dagen zaken zijn gestart, afgedaan en voor de rechter gebracht. Naast verschillende data wordt informatie vastgelegd over het type afdoening door het OM, de eis van de Officier van Justitie en de beslissing van de rechtbank. Tenslotte zit nog een aantal persoonskenmerken van de daders in het bestand (leeftijd, nationaliteit, woonplaats). In OM-data zit van strafzaken alleen vervolging in eerste aanleg. Gegevens van het Strafregister van de Dienst Centrale Justitiële Documentatie van het Ministerie van Justitie. Bij de Dienst Centrale Justitiële Documentatie van het Minis- 40 TVV nr. 3 september 2003

6 terie van Justitie in Almelo zijn alle strafbladen van alle Nederlanders gearchiveerd en geregistreerd. Dit is ook de plaats waar gemeenten gegevens opvragen wanneer ingezetenen een verklaring omtrent gedrag aanvragen. Tot begin jaren negentig werd deze informatie bewaard bij alle afzonderlijke 19 rechtbanken. Sindsdien zijn de archieven en strafregisters samengevoegd en worden ze centraal bijgehouden. In het Strafregister staat informatie van ongeveer 2 miljoen Nederlanders opgeslagen. Voor de databank Moord en doodslag hebben we in het centrale computer databestand van de Justitiële Dienst alle gevallen van moord en doodslag in de periode nagezocht. In de meeste gevallen levert dit dezelfde informatie op als de gegevens van het Openbaar Ministerie. Echter, in het Strafregister wordt ook informatie opgenomen van gerechtshoven en de hoge raad, dat wil zeggen als verdachten in beroep of cassatie zijn gegaan. 2 Bestand Moord in 1998 van het WODC. Over het jaar 1998 heeft het WODC gerapporteerd over 225 moord- en doodslagzaken (Smit e.a. 2001c). Naast de gegevens van de KLPD en het Openbaar Ministerie zijn voor de meeste moordzaken de betrokken rechercheurs geïnterviewd. Naast de Elsevier rapportages was dit rapport tot op heden in feite het enige overzicht van moord en doodslag in Nederland. 4 Omvang en ontwikkelingen In totaal hebben er in Nederland tussen 1 januari 1992 en 31 december moorden plaatsgevonden. Gemiddeld zijn dat bijna 240 gevallen per jaar. Bij deze moorden zijn in totaal slachtoffers omgebracht. In totaal waren er voorzover bekend daders bij betrokken. Tussen de jaren bestaan wel belangrijke verschillen. In het begin van de jaren negentig werden er meer moorden gepleegd dan aan het eind van die periode. In 1995 telden we de meeste slachtoffers van moordzaken, namelijk 281. Het minste aantal slachtoffers viel in 2000: in dat jaar waren het er slechts 225. Gemiddeld zien we vanaf 1998 minder moorden dan in het begin van de jaren negentig. Deze ontwikkeling komt overeen met de gegevens van de politie- en doodsoorzakenstatistieken van het Centraal Bureau voor de Statistiek. Kijkend naar ontwikkelingen in moord en doodslag, is het van belang rekening te houden met de omvang van de bevolking. De Nederlandse bevolking is sinds het begin van de jaren negentig met bijna een miljoen inwoners toegenomen tot 16 miljoen. In de eerste jaren van ons onderzoek waren er jaarlijks gemiddeld 1,7 slachtoffers per inwoners. In de jaren daarna ligt het gemiddelde op 1,5 per Het aantal slachtoffers van moorden is de afgelopen tien jaren dus zowel in absolute aantallen als gerekend naar aantal inwoners licht gedaald. 5 Typen moorden De ene moordzaak is de andere niet. In de Nederlandse en buitenlandse literatuur over moord en doodslag wordt dat steevast benadrukt (Smit e.a. 2001a; Wolfgang 1958). Moorden kunnen worden onderverdeeld op basis van verschillende criteria. Het in dit artikel gebruikte classificatieschema is geïnspireerd door eerder onderzoek naar moord en doodslag in Nederland. De indeling vond plaats op basis van een aantal kenmerken van de moordzaken en van de daders en slachtoffers. De moorden zijn met name ingedeeld op grond van de relatie tussen de daders en slachtoffers en de context waarin de moord heeft plaatsgevonden. Deze werkwijze sluit het nauwst aan bij verschillende criminologische theorieën en bij mogelijkheden tot interventies (zie voor een uitgebreid overzicht: Fleweling en Williams 1999). In totaal onderscheiden we negen categorieën: vier typen moorden in de familiesfeer (kinder- en ouderdoding, partnerdoding en overige moorden in de familie), twee typen in de crimi- TVV nr. 3 september

7 Tabel 1 Aantal zaken en slachtoffers van moord en doodslag in Nederland Moordzaken Slachtoffers Aantal slachtoffers per inwoners , , , , , , , , , ,59 Tabel 2. Aantal slachtoffers per type moord en doodslag Aantal Percentage Percentage slachtoffers alle slachtoffers slachtoffers van opgeloste moorden Partnerdoding % 23% Kinderdoding 85 3% 4% Ouderdoding 48 2% 2% Overige moorden in familiesfeer 116 5% 6% Moorden in crimineel milieu % 14% Ruzies % 25% Roofmoorden 182 7% 9% Seksuele moorden 95 4% 5% Onbekend type 252 9% 12% Niet opgeloste moorden % Totaal % 100% nele sfeer (roofmoord en overige moorden in criminele sfeer, inclusief liquidaties), moorden bij ruzies, seksuele moorden en overige moorden. Moordzaken die niet door de politie zijn opgelost, hebben we niet ingedeeld. Om een moord in te delen in een categorie, is het nodig te weten wat de relatie is tussen dader en slachtoffer. Bij onopgeloste zaken is die informatie niet voorhanden. Mogelijk zouden we voor een deel van de onopgeloste zaken bijvoorbeeld liquidaties op basis van informatie over de doodsoorzaak, de plaats delict en de achtergrond van het slachtoffer daartoe wel in staat zijn. Om vertekeningen te voorkomen, hebben we hiervan afgezien. Het grootste deel van de moorden in de familie/relatiesfeer betreft partnerdodingen. Hieronder verstaan we alle moorden waarbij de ene (ex)partner de andere (ex)partner vermoordt. Ook zaken waarbij rivalen in de liefde werden vermoord, zijn hierbij ingedeeld. Tezamen vormen de slachtoffers van partnerdodingen en dodingen van rivalen bijna een vijfde van alle moordzaken in Nederland. In de familie-/relatiesfeer vinden ook kinder- en ouderdodingen plaats. Samen vormen zij ongeveer 5% van het totaal. Bij de resterende moordzaken in de familie-/relatiesfeer zijn anderen dan partners, ouders en/of kinderen om het leven gebracht. Het betreft hier moorden op bijvoorbeeld broers, zussen, ooms en tantes. Ook gevallen van eerwraak en 42 TVV nr. 3 september 2003

8 bloedwraak rekenen we hieronder. Tezamen omvat de categorie overige moorden in de familie zo n 5 procent van alle moorden. De tweede categorie betreft moordzaken die zich hebben afgespeeld in het criminele milieu. Dat wil zeggen dat de dader en/of het slachtoffer bij criminele praktijken betrokken was. De meeste daarvan hebben te maken met drugs. Dit loopt uiteen van drugsverslaafden die elkaar vermoorden en verslaafden die hun dealers vermoorden, tot handelaars in drugs die elkaar vermoorden bij een ripdeal. Ook afrekeningen in het criminele milieu vallen hieronder. Van alle moordzaken vallen ongeveer 11% in deze categorie. Daarnaast onderscheiden we roofmoorden. In 7% van alle moorden was er sprake van een roofmoord. Hierbij vielen slachtoffers bij berovingen, overvallen en inbraken. Naast roofmoorden worden er ook moorden gepleegd in de criminele sfeer. Een andere grote categorie die we onderscheiden, zijn moorden bij ruzies. In dergelijke gevallen leidt een kort- of langlopend conflict tussen vrienden, kennissen of onbekenden tot een gewelddadige dood. We hebben alleen die gevallen van moord en doodslag hierbij opgenomen waarbij daders en slachtoffers geen naaste familie zijn en elkaar niet uit het criminele circuit kennen. In de afgelopen tien jaren betrof het 20 procent van alle moorden. Als aparte categorie onderscheiden we voorts nog moorden in de seksuele sfeer. Hieronder verstaan we moordzaken in de prostitutiesfeer en/of moordzaken waarbij slachtoffers zijn aangerand of verkracht. Van ongeveer 4% van alle moordzaken hebben we kunnen vaststellen dat dit het geval was. Naast deze categorieën is er nog een restcategorie. Het gaat hier om moorden waarbij we soms wel informatie hebben over de relatie tussen dader(s) en slachtoffer(s) en de toedracht van de moordzaak, maar die toch niet in de eerdergenoemde categorieën zijn in te delen. Daarnaast betreft het moordzaken die we niet hebben kunnen indelen omdat we in deze zaken niet genoeg informatie hebben over de relatie tussen de daders en slachtoffers om te kunnen beoordelen wat voor type moordzaak het precies betrof. De restgroep omvat ongeveer 10 procent van alle moorden in Nederland. Het gaat om een zeer heterogene groep. De verdeling van slachtoffers van moordzaken over de verschillende categorieën is vrij constant over de afgelopen tien jaar. Uit onze gegevens kunnen we dan ook niet opmaken dat er sprake is van systematische toename van het aantal moorden in het criminele milieu of van liquidaties, zoals wel is gesuggereerd. Wel zien we dat het aantal moorden dat we niet hebben kunnen classificeren in 2000 en 2001 relatief hoog is. In deze twee jaar zijn relatief minder moorden adequaat te classificeren omdat een relatief groot deel van deze moorden nog niet voor de rechter is geweest zodat minder details over de toedracht bekend zijn geworden. 6 Kenmerken slachtoffers en daders 6.1 Aantal daders en slachtoffers Bij moord- en doodslagzaken zijn soms meerdere slachtoffers betrokken. In de onderzochte periode zijn bij 4 procent van de in totaal 2389 moordzaken twee slachtoffers gevallen en in 1 procent van de zaken drie of meer slachtoffers. In totaal zijn er 2549 personen om het leven gebracht. Gemiddeld is dit 1,07 slachtoffer per moordzaak. Het percentage moordzaken waarbij respectievelijk één, twee of drie of meer slachtoffers vallen is zeer constant over de tijd. Ook het aantal daders dat betrokken is bij een moordzaak, is constant over de onderzochte periode. Gemiddeld genomen is bij 78% van alle opgeloste moordzaken één dader betrokken. In 14% zijn er twee daders bij betrokken en in zo n 8% drie of meer daders. Gemiddeld is dit 1,35 dader per moordzaak. Van 20% is niet bekend hoeveel daders er bij betrokken zijn geweest, omdat deze zaken (nog) niet zijn opgelost. Bij moorden in de familie-/relatiesfeer zijn relatief vaak slechts één slachtoffer en één dader betrokken: bij partnerdodingen in 88% van alle gevallen en bij kinder- en oudermoorden in 75 en TVV nr. 3 september

9 80 procent. Bij zedenzaken waren in 81% van alle gevallen slechts één slachtoffer en één dader betrokken. Met name bij moordzaken in het criminele milieu zijn relatief vaak meer daders betrokken. Gemiddeld is in 22% van de moordzaken sprake van betrokkenheid van meerdere daders. Bij moordzaken in het criminele milieu en roofmoorden is dit in bijna 50% het geval. 6.2 Modus operandi Het merendeel (tweederde) van alle slachtoffers wordt doodgeschoten of -gestoken. Ruim een derde van de slachtoffers (39%) is omgebracht met een schietwapen. Ook ongeveer een derde (32%) is omgebracht met een steekwapen (mes, stiletto, et cetera). Van de overigen is grofweg 10 procent omgebracht met een slagwapen, eveneens 10% door verstikking of verwurging en 5% door overig fysiek geweld. Een zeer klein deel (3%) is om het leven gebracht door vergiftiging, verdrinking, verbranding of overrijden met de auto. Deze verdeling naar doodsoorzaak is stabiel over de tijd. Mannen worden echter vaker neergeschoten, terwijl vrouwen relatief vaak worden gewurgd. Er zijn ook duidelijke verschillen in de wijze waarop slachtoffers worden omgebracht tussen de verschillende categorieën moorden. Vuurwapens worden gebruikt in 39% van alle zaken, maar in het geval van moorden in de criminele sfeer is dat percentage veel hoger. Liquidaties worden vrijwel allemaal (92%) uitgevoerd met een vuurwapen. Bij moorden in het criminele milieu worden in 68% vuurwapens gebruikt. Bij moorden in de familie-/relatiesfeer wordt veel minder geschoten (ongeveer in een derde van de gevallen). Wanneer kinderen en hun ouders elkaar naar het leven staan, wurgen ze elkaar relatief vaak of steken elkaar dood. Bij partnerdodingen worden de slachtoffers in 41% doodgestoken en in 18% gewurgd. 6.3 Pleegplaats Bijna de helft (47%) van alle slachtoffers van moorden zijn omgebracht in woonhuizen. Voor een derde deel (31%) van alle gevallen is het slachtoffer aangetroffen op de openbare weg en voor bijna een tiende (8%) op andere openbare locaties zoals parken en bossen. Bijna 10 procent van alle moorden vond plaats in uitgaansgelegenheden (bijvoorbeeld disco s, bars en coffeeshops). Deze verdeling naar vindplaatsen is vrij constant over de tijd. Vrouwen worden het vaakst in een woning omgebracht (68%); mannen even vaak in een woning als in de openbare ruimte (beide 38%). Er zijn ook duidelijke verschillen in pleeg- en vindplaats. Moorden in de familie/relatiesfeer worden voor het overgrote deel gepleegd in een woning (ongeveer 70%). Zelden worden deze in horecagelegenheden gepleegd: slechts in 3%. Moorden in het criminele milieu daarentegen worden veel minder vaak in huis gepleegd. Roofmoorden vinden in 55 procent van de gevallen in een woning plaats. Slechts bij 31% van de moorden in het criminele milieu werd het slachtoffer in een woning vermoord. Deze moorden worden in meerderheid op de openbare weg of andere openbare locaties (parken, bossen, water) gepleegd. Zedenmisdrijven vinden voornamelijk in een woning of op openbare locaties plaats. De meeste moordzaken vinden plaats in de drie grootste steden van Nederland: Amsterdam, Rotterdam en Den Haag. In Amsterdam zijn de afgelopen tien jaar 452 moorden gepleegd, in Rotterdam 286 en in Den Haag 174. Samen is dit ongeveer 40% van alle moordzaken in Nederland. Daarnaast is ongeveer 30% van de moorden gepleegd in de overige grote steden van meer dan inwoners. De resterende moorden (ook 30%) hebben in de kleinere gemeenten plaatsgevonden. Dat in grote steden de meeste moordzaken plaatsvinden, is niet verrassend. In deze steden wonen immers ook de meeste mensen. Wanneer daar rekening mee gehouden wordt, vinden in grote steden eveneens relatief meer moorden plaats. Waar gemiddeld in Nederland 1,6 moordzaak per inwoners plaatsvindt, is dit in Amsterdam 6,2, in Rotterdam 4,8 en in Den Haag 4,0. Ongeveer 3 tot 4 maal zo veel als het gemiddelde dus. Ook in andere (middel)grote gemeenten is naar inwoneraantal het aantal moorden relatief hoog. In vergelijking met de rest van 44 TVV nr. 3 september 2003

10 Tabel 3 Wapen waarmee slachtoffers zijn vermoord Partner- Kinder- Ouder- Overig Crim. Ruzies Roof- Seks. Type Niet Totaal doding doding doding familie Milieu moord moord onbekend opgelost Vuurwapen incl. bom Steek-snij wapen Wurging, verstikking Overig % 100% 100% 100% 100% 100% 100% 100% 100% 100% 100% Tabel 4 Plaats waar slachtoffers zijn vermoord Mannen Vrouwen Totaal Woning Openbare weg Park, bos en water Horeca Overig Totaal 100% 100% 100% Tabel 5 Aantal moordzaken en slachtoffers per politieregio Aantal Per slachtoffers inwoners per jaar Amsterdam - Amstelland 498 5,6 Rotterdam - Rijnmond 368 3,0 Haaglanden 244 2,6 Midden- en West-Brabant 131 1,3 Utrecht 119 1,1 Limburg - Zuid 107 1,6 Gelderland - Midden 85 1,3 Kennemerland 85 1,7 Brabant-Zuid-Oost 83 1,2 Zuid Holland - Zuid 74 1,5 Noord-Brabant - Noord 72 1,2 Groningen 69 1,3 Noord Holland - Noord 69 1,1 Limburg - Noord 61 1,2 Friesland 57 0,9 Gelderland - Zuid 57 1,1 N. en O. Gelderland 50 0,6 IJsselland 49 1,0 Twente 48 0,8 Hollands Midden 46 0,6 Zaanstreek - Waterland 42 1,4 Zeeland 39 1,0 Drenthe 38 0,8 Flevoland 33 1,0 Gooi- en Vechtstreek 25 1,0 NEDERLAND ,6 TVV nr. 3 september

11 het land vinden hier vooral meer moorden in de criminele sfeer plaats. De meeste moorden vinden plaats in de politieregio s Amsterdam-Amstelland (476), Rotterdam-Rijnmond (348) en Haaglanden (214). In vergelijking met de rest van het land vinden hier vooral meer moorden in de criminele sfeer plaats. Van het totaal aantal moorden vindt 20% plaats in Amsterdam(-Amstelland), maar van moorden in de criminele sfeer 26%. In deze drie regio s worden bijna 45% van alle moorden gepleegd. Opvallend is dat in de regio s Utrecht en Brabant het aantal moorden in absolute aantallen vrij groot is, maar dat relatief gezien dat wil zeggen rekening houdend met het aantal inwoners er weinig moordzaken plaatsvinden. In de regio s Noord-Oost Gelderland en Hollands- Midden vindt naar inwoneraantal het minst aantal moordzaken plaats, namelijk 0,6 per inwoners. Er is veel fluctuatie tussen jaren, maar over de afgelopen tien jaar is er geen systematische ontwikkeling waar te nemen in de verdeling van moordzaken over de regio s. 6.4 Geslacht Moord is net als de meeste vormen van criminaliteit vooral een mannenzaak. Van alle slachtoffers was 71% man en 29% vrouw. Dit betekent dat gemiddeld vrouwen een risico lopen van 1,0 op vermoord te worden, terwijl voor mannen dit risico 2,3 per is. Deze verdeling tussen mannen en vrouwen is constant over alle jaren. Ook verreweg de meeste plegers (91%) van moorden zijn mannen: 3,0 op mannen is dader en 0,3 op de vrouwen. Mannen hebben dus een tien maal zo grote kans dader te worden als vrouwen. Deze verschillen tussen mannen en vrouwen zijn constant over alle jaren. Het man-/vrouwprofiel verschilt eveneens duidelijk tussen typen moorden. Slachtoffers van liquidaties zijn in bijna alle gevallen (96%) mannen en datzelfde geldt voor moorden in de criminele sfeer in het algemeen (97%). Plegers van moorden in de criminele sfeer zijn ook in bijna alle gevallen mannen: bij liquidaties 98%, roof 92% en overig 98%. Bij kinder- of ouderdodingen is 50 procent van de daders en slachtoffers man. Vrouwen zijn met name bij moorden in de relatiesfeer betrokken en dan ook nog vooral als slachtoffer. Wanneer vrouwen een moord plegen, is dat vrijwel altijd in de familie-/relatiesfeer en maar heel zelden in de criminele sfeer. 6.5 Leeftijd Een verschillend patroon voor mannen en vrouwen blijkt ook als we kijken naar leeftijd. Jongens en meisjes lopen in hun eerste levensjaren een vrijwel even groot risico om slachtoffer te worden van moord. Gemiddeld worden 1 op de baby s (d.w.z. jonger dan één jaar) slachtoffer van moord of doodslag. Dit risico neemt vervolgens af als kinderen ouder worden. Kinderen van 1 jaar tot 14 jaar hebben het kleinste risico. In die leeftijd ligt het risico rond de 0,4 per Na hun vijftiende levensjaar neemt het risico snel toe. Gemiddeld hebben jongeren tussen de 15 en 19 al een kans van 1,4 per en het risico blijft toenemen tot zij ongeveer 25 jaar zijn. Hier echter is een groot verschil tussen mannen en vrouwen zichtbaar. Mannen hebben rond het 25 ste levensjaar een kans van 4,8 op om slachtoffer van moord te worden. Vrouwen daarentegen hebben op die leeftijd slechts een kans van 1,9 per Tabel 6 Man/vrouw verdeling van slachtoffers en daders Partner- Kinder- Ouder- Overig Crim. Ruzies Roof- Seks. Type Niet Totaal doding doding doding familie Milieu moord moord onbekend opgelost Slachtoffers Man Vrouw % 100% 100% 100% 100% 100% 100% 100% 100% 100% 100% Daders Man Vrouw % 100% 100% 100% 100% 100% 100% 100% 100% 100% 46 TVV nr. 3 september 2003

12 Voor zowel mannen als vrouwen is het risico op deze leeftijd op z n hoogst. Het verschil wordt daarna langzaam kleiner, voornamelijk omdat de kans van mannen sterker afneemt dan die van vrouwen. Rond de pensioengerechtigde leeftijd hebben zowel mannen als vrouwen een kans minder dan 1,0 per De verschillen tussen mannen en vrouwen zien we ook wanneer we kijken naar de leeftijden van daders. Het risico om een moord te plegen is voor mannen het hoogst rond hun 20ste tot 25ste levensjaar. In die leeftijdscategorie plegen bijna 10 op de mannen een moord. Voor vrouwen ligt het maximum rond dezelfde leeftijd. Voor hen is de kans een moord te plegen echter veel lager: ongeveer 1 op de vrouwen tussen de 20 en 24 jaar pleegt een moord. Het verschil tussen mannen en vrouwen wordt daarna langzaam kleiner, voornamelijk omdat de kans van mannen afneemt. Na hun pensioen gerechtigde leeftijd plegen mannen en vrouwen vrijwel geen moorden meer. De jongste dader was overigens twaalf jaar. Al met al zijn slachtoffers en daders van moordzaken slechts in een beperkt aantal gevallen jonger dan 18 jaar: van alle slachtoffers is 7 procent jonger dan 18 jaar en van de daders 5%. Slachtoffers en daders van moorden zijn in meerderheid tussen de 18 en 39 jaar. 58% van de slachtoffers en 76% van de daders is van die leeftijd. Slachtoffers zijn vaker ouder dan 65 jaar: 6 procent is in de pensioengerechtigde leeftijd; van de daders is dit slechts 1 procent. 6.6 Etniciteit Iets meer dan de helft van de slachtoffers en daders is van autochtone herkomst. Van de allochtonen is zowel onder de slachtoffers als onder de daders ongeveer tachtig procent afkomstig uit de Nederlandse Antillen, Suriname, Turkije of Noordelijk Afrika (voornamelijk Marokko, maar ook Tunesië en Algerije). Bijna een tiende van deze slachtoffers en daders is afkomstig uit West- Europese landen en de resterende tien procent is afkomstig uit andere landen. De herkomst van de slachtoffers en daders is vrij constant. Een interessante vraag is in hoeverre de kansen om slachtoffer of dader te worden, verschillen tussen personen van verschillende etnische afkomst. Om hier een indruk van te krijgen, moeten we de aantallen slachtoffers en daders in de verschillende bevolkingsgroepen afzetten tegen de omvang van deze groepen in Nederland. Hierbij wordt onder allochtonen iedereen verstaan van wie minstens één ouder in het buitenland geboren is. Dit betreft dus zowel personen die zelf in het buitenland geboren zijn (de eerste generatie) als personen die in Nederland zijn geboren (de tweede generatie). Autochtone Nederlanders zijn hier dus personen van wie beide ouders in Nederland zijn geboren. Uitgaande van deze definitie bestaat de bevolking in ons land voor 0,6% uit Antillianen, voor 2% uit Surinamers, voor 2% uit Turken, voor 2% uit Marokkanen en voor 11% uit andere allochtone groepen. Het overgrote deel van de Nederlandse bevolking is van autochtoon Nederlandse afkomst (82%). De etnische samenstelling van de totale bevolking wijkt dus duidelijk af van die van de slachtoffers van moordzaken: onder slachtoffers zijn relatief veel meer allochtonen en met name Antillianen, Surinamers, Turken en Marokkanen. Allochtonen hebben een relatief hoog risico slachtoffer van moord te worden. Waar autochtone Nederlanders jaarlijks een risico lopen van 0,8 per inwoners, lopen Antillianen een risico van 6,3 per , Turken van 6,2, Marokkanen van 6,0 en Surinamers van 4,8 per Wanneer we specifiek kijken naar mannen, zijn de verschillen nog groter. Antilliaanse mannen hebben zelfs een risico van 12 per om vermoord te worden. Allochtonen hebben eveneens een relatief grote kans een moord te plegen. Waar autochtone Nederlanders jaarlijks een kans hebben van 0,8 per inwoners, is dat bij Antillianen 22,1 per , bij Turken 9,0, bij Surinamers 9,5 en bij Marokkanen 8,0 per Wanneer we specifiek kijken naar mannen zijn de verschillen nog groter. Antilliaanse mannen hebben zelfs een risico van 30 per om iemand te vermoorden. 3 Van zowel de slachtoffers als de daders is onge- TVV nr. 3 september

13 Figuur 1 Risico s vermoord te worden op verschillende leeftijden (per ) 6,0 5,0 4,0 3,0 2,0 1,0 0, jaar jaar jaar jaar jaar jaar jaar jaar jaar jaar jaar jaar jaar jaar jaar jaar jaar jaar mannen vrouwen veer de helft van allochtone afkomst. Bij moorden in de criminele sfeer ligt het percentage hoger. Bij liquidaties is dat bijvoorbeeld meer dan 70%. Met name Turken zijn oververtegenwoordigd. Waar bij alle criminele moorden gemiddeld ongeveer 10% van de slachtoffers en daders van Turkse afkomst is; dit is bij liquidaties bijna een kwart. Opvallend is ook de oververtegenwoordiging van Turken onder slachtoffers en daders van overige familiemoorden. Dit betreffen vooral gevallen van eerwraak. Ook Antillianen, Surinamers en Marokkanen zijn relatief vaker bij criminele moorden betrokken in vergelijking met andere typen moorden. Huwelijken zijn vaak etnisch homogeen (Turkse mannen bijvoorbeeld zijn doorgaans getrouwd met Turkse vrouwen), in de dagelijkse omgang (vrienden, collega s) wordt vaker opgetrokken met mensen met eenzelfde etniciteit en ook in de criminele wereld zijn de partners in crime vaak van dezelfde etnische herkomst. Het ligt daarom voor de hand te veronderstellen dat daders relatief vaker personen met een zelfde etniciteit vermoorden dan op basis van toeval verwacht zou mogen worden. Dit blijkt ook zo te zijn. Daders met een Turkse herkomst vermoorden bijvoorbeeld in 58 procent van de gevallen iemand die ook van Turkse afkomst is. Dat is aanzienlijk vaker dan op basis van toeval verwacht kan worden, aangezien van alle inwoners in Nederland er maar 2 procent een Turkse herkomst heeft. Turken vermoorden dus (58/2=) 30 maal vaker dan toevallig een groepsgenoot. Voor andere bevolkingsgroepen geldt het zelfde beeld. Marokkanen vermoorden 33 maal vaker dan bij toeval een groepsgenoot, Surinamers 27 maal en Antillianen zelfs 67 maal. De uitzondering op deze regel zijn autochtone Nederlandse daders. Zij hebben een iets kleinere kans dan toevallig om een mede autochtoon te vermoorden. Op basis van de bevolkingscijfers zouden ze een kans van 83% hebben om een mede autochtoon te vermoorden, maar zij doen dit maar in 76% van de gevallen. Autochtone daders vermoorden dus naar verhouding iets vaker een slachtoffer van niet-nederlandse herkomst. 7 Opsporing en vervolging Tachtig procent van alle moordzaken gepleegd in de periode is opgehelderd. Wij spreken in dit verband van opheldering als bij de politie ten minste een verdachte bekend is. Het uiteindelijke ophelderingspercentage is de laatste jaren licht gestegen, maar ligt in 2001 weer iets 48 TVV nr. 3 september 2003

14 Tabel 7 Etnische herkomst slachtoffers en daders Slachtoffers Daders Percentage Per Percentage Per Nederland 52% 0,8 56% 0,8 Ned. Antillen 4% 6,9 7% 22,1 Suriname 7% 4,8 8% 9,5 Europa 9% 1,6 6% 2,4 Turkije 9% 6,2 8% 9,8 Noord-Afrika 8% 6,0 6% 8,0 Overig 11% 4,0 9% 7,4 Totaal 100% 100% (2082) (2198) Tabel 8 Etnische herkomst slachtoffers naar etnische herkomst dader Slachtoffers Daders Nederland Nederlandse Suriname Europa Turkije Noord-Afrika Overig Totaal Antillen (incl. Marokko) Nederland % Ned. Antillen % Suriname % Europa % Turkije % Noord-Afrika % Overig % Als toevallig: % lager. Dit komt waarschijnlijk omdat een aantal zaken nog moet worden opgelost, waardoor het ophelderingspercentage voor dat jaar waarschijnlijk nog wel zal stijgen. Het ophelderingspercentage van 80% houdt wel in dat 20% ofwel 483 moordzaken gepleegd in de afgelopen tien jaar nog niet zijn opgelost. Bij de overige wel opgeloste moordzaken zijn personen als verdachten van moord of doodslag door het Openbaar Ministerie vervolgd. Wanneer de verdachte(n) van een moord bekend is, kan in principe tot vervolging worden overgegaan. De verdachte wordt dan officieel moord of doodslag ten laste gelegd door het Openbaar Ministerie. Een aantal verdachten is echter niet in Nederland vervolgd. In de afgelopen tien jaar zijn 33 verdachten uiteindelijk in het buitenland vervolgd. Nadat het Openbaar Ministerie de verdachte had gedagvaard, heeft zij de zaak in die gevallen overgedragen aan het land van herkomst van de verdachte. Daarnaast zijn sommige verdachten niet vervolgd omdat zij om het leven zijn gekomen. Dit komt vooral voor bij de moord-zelfmoord gevallen. In de afgelopen tien jaar was dit bij 73 ofwel 3 procent van de verdachten het geval. Meestal was dit in de familiesfeer. Uiteindelijk is er in de periode tegen verdachten door het Openbaar Ministerie moord dan wel doodslag ten laste gelegd. Niet al deze vervolgde verdachten zijn ook veroordeeld voor moord of doodslag. Soms oordeelt de rechter dat de aanklacht moord of doodslag niet juist is of niet bewezen kan worden. De dader wordt dan vrijgesproken of ontslagen van rechtsvervolging. Vijf procent van de verdachten tegen wie in de periode door het Openbaar Ministerie moord of doodslag ten laste is gelegd, is uiteindelijk na een rechtszaak door de rechter (in eerste aanleg) vrijgesproken of ontslagen van rechtsvervolging. Rechters kunnen ook afwijken van de tenlastelegging en het delict anders kwalificeren. Van de zaken waar moord of doodslag ten laste is gelegd, is 10 procent uiteindelijk veroordeeld voor een ander delict, bijvoorbeeld zware mis- TVV nr. 3 september

15 handeling de dood ten gevolge hebbend of dood door schuld. Waar moord als zwaarste delict ten laste is gelegd, is de dader in 26 procent voor doodslag veroordeeld. Hier heeft de rechter geoordeeld dat voorbedachte rade niet aan de orde was of niet bewezen kon worden. 8 Straffen Daders die schuldig worden bevonden aan doodslag kunnen gestraft worden met een gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaar of een geldboete van de vijfde categorie. Zij die opzettelijk en met voorbedachte rade een ander van het leven hebben beroofd (moord), kunnen gestraft worden met een levenslange gevangenisstraf of een tijdelijke van ten hoogste twintig jaar of een geldboete van de vijfde categorie. Naast of in plaats van een straf kan de rechter een TBSmaatregel opleggen. TBS is mogelijk indien volgens deskundigen de verdachte lijdt aan een gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke stoornis van de geestvermogens, waardoor hij of zij met betrekking tot het gepleegde delict minder dan volledig toerekeningsvatbaar was en indien voor herhaling van een soortgelijk delict wordt gevreesd. Veelal wordt bij de oplegging van de gevangenisstraf rekening gehouden met het feit dat iemand ook TBS krijgt. Van alle veroordeelde daders van moord en doodslag krijgt 77% alleen een gevangenisstraf opgelegd, 4% alleen TBS en 17% zowel TBS als een gevangenisstraf. 2% van de daders krijgt jeugddetentie. Er zijn nauwelijks verschillen in opgelegde soort straffen tussen doodslag en moord. Daders die uiteindelijk voor mishandeling, et cetera worden veroordeeld krijgen relatief vaker alleen gevangenisstraf. Waarschijnlijk komt dit omdat dit lichtere zaken betreft en er minder gevaar voor herhaling bestaat. De straffen die worden opgelegd verschillen substantieel tussen typen moorden. TBS wordt voornamelijk opgelegd bij kinderdoding (in 46% van de gevallen) en ouderdodingen (46%) en bij zedenmoorden (36%). Bij partnerdodingen in mindere mate (24%). Bij moorden in de criminele sfeer en moorden bij ruzies wordt ook vaak alleen gevangenisstraf opgelegd. Bij liquidaties zelfs in 100% van de gevallen. De gemiddelde lengte van de opgelegde gevangenisstraf is 6,6 jaar. Veroordeelden die ook een TBS-maatregel werd opgelegd, krijgen gemiddeld 5,7 jaar en zij die alleen werden veroordeeld tot een gevangenisstraf, krijgen gemiddeld 7 jaar. Daders die voor moord worden veroordeeld, kregen gemiddeld bijna 8,5 jaar straf opgelegd, zij die voor doodslag zijn veroordeeld gemiddeld twee jaar korter. Wanneer daders ook TBS krijgen opgelegd, is het verschil kleiner. Voor moord veroordeelden krijgen gemiddeld slechts vier maanden minder straf opgelegd. Veroordeelde daders van roofmoorden en moorden in het criminele milieu krijgen gemiddeld ongeveer 8 jaar. Daders van zedenmoorden krijgen gemiddeld de langste straf (bijna 10 jaar). Daders die veroordeeld worden voor kinder- of ouderdoding krijgen de kortste gevangenisstraf (gemiddeld ongeveer 5,5 jaar). Ongeveer 20% van de daders krijgt een straf korter dan drie jaar. 55% van de daders krijgt een straf met een lengte tussen de 4 en 10 jaar. De resterende 15 procent van de daders krijgt een straf van meer dan 10 jaar. 1 procent van de daders krijgt 20 jaar of zelfs een levenslange gevangenisstraf opgelegd. 9 Discussie In dit artikel hebben we een overzicht gegeven van tien jaar moord en doodslag in Nederland en de kenmerken van verschillende typen uitgebreid besproken. De komende jaren zullen ongetwijfeld nog veel onderzoeken naar moord en doodslag volgen. Gebruikmakend van de opgedane kennis en ervaringen geven we hiervoor een aantal aanbevelingen. De eerste aanbeveling is om te komen tot een Continue landelijke Moord & doodslag monitor in Nederland. Om een overzicht te kunnen geven in dit artikel hebben we een databank opgebouwd met gegevens van alle moord en doodslag in de afgelopen tien jaar. Zo n monitor met 50 TVV nr. 3 september 2003