REPORTAGE ENDURA ALPEN-TRAUM NACHTMERRIE IN HET HOOGGEBERGTE OKTOBER 2014

Transcriptie

1 NACHTMERRIE IN HET HOOGGEBERGTE Moderne 88

2 Hannibals DE ORGANISATOREN OMSCHRIJVEN HET ALS ÉÉN VAN DE ZWAARSTE CYCLO S TER WERELD. 252 KILOMETER VAN ZUID-DUITSLAND, VIA OOSTENRIJK EN ZWITSERLAND NAAR ITALIË. IN ÉÉN DAG DE ALPEN OVERSTEKEN, OVER ZES BERGPASSEN MET IN TOTAAL HOOGTEMETERS. REDACTEUR EDWIN DRIESSEN REED MEE EN WERD 266STE. TEKST: EDWIN DRIESSEN / FOTO S: KELVIN TRAUTMAN 89

3 Stromende regen tijdens de eerste uren van de cyclo. Een naar Duitsland geëmigreerde vriend moet lachen als ik hem vertel van het plan om de ENDURA Alpen-Traum te fietsen. Weet je wel wat Alptraum betekent? Ik schud mijn hoofd. Alptraum is Duits voor nachtmerrie, antwoordt hij. Succes, vriend! Op zaterdag 13 september om half zeven s ochtends regent het pijpenstelen in startplaats Sonthofen. You re on a higway to hell van ACDC klinkt tijdens het startschot voor de tweede editie van deze cyclo. Troost je, vertrouwt Richy Thomas van sponsor ENDURA me toe. Vorig jaar hadden we sneeuw. Volgens Thomas komt de Alpen-Traum letterlijk voort uit een droom. Veel wielrenners in Zuid-Duitsland hebben de droom om de Alpen in één dag over te steken. Dat is iets magisch, het is zo n grote barrière. Zo is het plan ontstaan om er een cyclo voor te organiseren. Deze cyclo begint aan de voet van de Alpen in het Beierse plaatsje Sonthofen. Van daaruit liggen er zes klimmen tussen Duitsland en Italië. De Oberjoch, Hahntennjoch, Pillerhöhe en Reschenpass zijn slechts opwarmertjes voor de grote finale: de Stilfser Joch; bij ons beter bekend als de Stelvio. Deze klim met een top van 2757 meter is de op drie na hoogste bergpas van Europa. Hij wordt beklommen via de Zwitserse kant: de Umbrailpass. Na de lange afdaling van de Stelvio volgt nog een pittig toetje: de klim naar het Italiaanse skidorp Sulden. Tijdslimieten Aan de start staan 518 wielrenners, onder wie zes Nederlanders. Ad de Groof en Erik Westein zijn twee van hen. Westein: Ik werd nieuwsgierig nadat ik een Twitterbericht van Fiets had gezien. We zochten een uitdaging voor dit jaar. Zo kwamen we uit op de Alpen-Traum met ruim hoogtemeters, vertelt de wielrenner uit Wageningen. De Groof vond vooral de eerste drie uur zwaar. We reden in de stromende regen. Hoe goed je ook ingepakt bent, nat word je toch. Helaas kan ik niet zo goed tegen kou. Van de 518 starters op de lange afstand halen 375 renners de finish. De ervaring van de eerste editie noopte de organisatoren om dit jaar strenge tijdslimieten te hanteren. Iedereen die zich na half vijf s middags meldt aan de voet van de Stelvio mag niet meer naar boven. Thomas: Vorig jaar zijn we met busjes de Stelvio opgereden om mensen in het donker van de berg te halen. Dat wilden we deze keer voorkomen. Wel is de starttijd vervroegd van zeven uur naar half zeven. De laatste finisher is Benjamin Linsner. Hij komt iets na half negen s avonds over de streep. We hebben lampjes uitgedeeld op de laatste klim, om de laatste renners in ieder geval veilig naar boven te krijgen, zegt Thomas. Westein en De Groof worden 274ste en 278ste. Je moet hier serieus voor trainen, stelt De Groof. Zij reden eerder al eens de Ötztaler Radmarathon. Snelheidscontrole In Imst staan na zo n 70 kilometer twee agenten. In een groen uniform en met een statige pet op hun hoofd bedient het tweetal een flitsapparaat. De weg loopt er met zo n 6 procent omlaag. De ene agent staat achter het flitsapparaat en geeft de snelheden door aan zijn collega. De andere agent is druk in de weer met het noteren van de gereden snelheid en de startnummers. Ze zijn in Imst niet blij met onze komst, legt Thomas uit. We hebben de doorkomst in dit stadje daarom ook geneutraliseerd. Thomas raadt iedereen aan niet harder te rijden dan 30 kilometer per uur. In tegenstelling tot in Nederland geldt in Oostenrijk voor fietsers dezelfde maximumsnelheid als voor automobilisten. Zelf zoef ik door Imst met dichtgeknepen remmen. Maar het is moeilijk te bepalen hoe hard ik rij. Ik heb al jaren geleden mijn snelheidsmeter van de fiets gehaald. Als ik de agenten voorbij rij, hoor ik ze startnummers roepen. Eigenlijk hoop ik dat ik straks een bon krijg opgestuurd. Het is natuurlijk best een sterk verhaal als je kunt vertellen dat je op de racefiets op de bon bent geslingerd wegens te hard rijden. Koeien Ook op de Pillarhöhe, de derde klim van de dag, zijn er mensen tegen de komst van de colonne wielrenners. Eind september is de tijd dat traditioneel de koeien uit de hoge Alpenweiden worden gehaald. Begeleid door in traditionele kleding gestoken herders, lopen de runderen dan over de weg naar beneden. Eén van de boeren weigert dat op een andere dag te doen. We hebben het hem wel gevraagd, zegt Thomas. Hij stond er op om op zaterdag zijn koeien op te halen. De herfst valt vroeg dit jaar. En zo lopen tijdens de beklimming van de Pillerhöhe tientallen koeien op de weg. Gelukkig levert dat geen groot gevaar op omdat bergop de snelheid nu eenmaal lager ligt dan in de afdaling. Wel moeten veel renners van de fiets. Een kudde koeien laat zich moeilijk leiden. Laat staan dat de dieren uitkijken als ze de weg oversteken. Gelukkig gebeuren er geen ongelukken. Ook de vele volgwagens zorgen volgens Ad de Groof voor problemen. De snellere renners hebben bijna allemaal een begeleidingsteam bij 90

4 De start is al om half zeven s ochtends. Het lijf smeekt om te stoppen, maar de geest zegt: doorgaan 91

5 Aangepaste snelheid in Imst. Wel profs, geen winnaar. In 2015 De datum van de ENDURA Alpen- Traum in 2015 is nog niet bekend. Waarschijnlijk wordt het de tweede of derde week van september. ( com) zich. Die hoeven niet te stoppen bij alle verzorgingspunten en krijgen alles aangereikt op de fiets. Helaas leidt dit tot opstoppingen voor de langzamere renners. Alle begeleiders willen na het uitreiken van de etenszakjes en de bidons aan hun laatste renners zo snel mogelijk met de auto weer naar voren. Op een smalle klim als de Pillerhöhe geeft dat ellende. Het contrast tussen de wegen waarover het peloton wordt gestuurd, is groot. De ene keer is er een smalle klim, terwijl je 20 kilometer verderop in het drukke verkeer zit tijdens de afdaling van de Fernpas. Dit is een veelgebruikte pas voor vakantieverkeer tussen Italië en Oostenrijk. Vervelend, maar je ontkomt er niet aan, zegt De Groof. Bij de Ötztaler Radmarathon rij je soms ook over een drukke weg. Wildplassers Beide Nederlanders beleven aan de voet van de Umbrailpas, de Zwitserse kant van de Stelvio, naar eigen zeggen een hilarisch moment. In Santa Maria was een verzorgingspost zonder toiletten. Een omwonende was het op een gegeven moment zo zat dat mensen naast zijn tuin stonden te plassen, dat hij de tuinslang pakte en een aantal renners drijfnat spoot, lacht De Groof. Ik snap best dat zo n man dat doet. Hoewel ik ook begrijp dat je als renner bij een verzorgingspost wilt plassen. Je bent dan toch al van de fiets gestapt. De Stelviopas is op 2757 meter hoogte letterlijk het hoogtepunt van de dag. De klim is mooi, maar zwaar. De Zwitserse kant van de col is de rustigste om op te rijden. Gezien het grote aantal dagjesmensen dat dagelijks de Stelvio oprijdt, is dat fijn. Bovendien zorgt de organisatie ervoor dat het nagenoeg onmogelijk is om op deze Alpenreus een hongerklop te krijgen. Naast de twee verzorgingspunten staan er vrijwilligers langs de kant om bananen, gelletjes of sportrepen aan te reiken. Toch heeft het bereiken van de top van de Stelvio iets dubbels. In je hoofd denk je: ik ben er. Maar dan besef je dat je 15 kilometer moet dalen en dan nog de zware klim naar Sulden voor de boeg hebt. Het maakt deel uit van het mentale spel dat zich de laatste 50 kilometer in je hoofd afspeelt. Na 200 kilometer komt het aan op uithoudingsvermogen. Het lijf smeekt je om te stoppen. Uit de hotelletjes langs de route lijkt gezang te komen: Slaap hier vannacht! Je geest zegt: Nee. Doorgaan! In de slotklim naar Sulden heeft de organisatie bovendien nog een verrassing in petto. Het routeboek geeft aan dat de klim ruim 7 kilometer lang is. Bij kilometerpaaltje 7 denk je daarom ook dat je er bent. Helaas zit er na een vlak stuk toch een knik naar boven in de weg. Nog eens 2 kilometer omhoog met een stijgingspercentage van maximaal 12 procent. De benen protesteren. Renners spreken elkaar moed in. Je hebt het gehaald, je bent er bijna! De saamhorigheid is groot. De Alpen-Traum is een relaxte cyclo, zegt De Groof. Dat maak je bij andere cyclo s niet mee. Bij de start werd een team door de speaker naar voren gehaald. In veel andere cyclo s zou dat geduw, getrek en gescheld opleveren. Hier liet iedereen het toe. Winnaar van de ENDURA Alpen- Traum is Roberto Cunico. De Italiaan raffelt de 252 kilometer met 6100 hoogtemeters af in 8 uur, 31 minuten en 11 seconden. Net geen 30 kilometer per uur gemiddeld. Hij laat daarmee twee profs van Team NetApp-Endura ruim achter zich. Conclusie De ENDURA Alpen-Traum is een prima georganiseerde cyclo. De verzorgingspunten zijn goed met een ruime keus aan eten. Ook is er overal sportdrank en water te krijgen. Bovendien worden er veel verkeersregelaars ingezet om het peloton veilig langs drukke kruisingen te loodsen. Ligt er onverwacht ergens olie op de weg, dan staan er in no time commissarissen klaar om de renners met een vlagsignaal te waarschuwen. Complimenten. Minpuntje is het ontbreken van mobiele toiletten bij de verzorgingspunten. Dat zorgt terecht voor irritatie bij bewoners. Dat de Alpen-Traum een aantal malen over een zeer drukke weg loopt is jammer, maar is helaas niet te voorkomen. Er zijn in de Alpen nu eenmaal niet zo heel veel wegen. Drukke wegen kom je daarom in bijna alle Alpencyclo s tegen Hoogtemeters overwinnen op één dag is fors. Zeker als daar 252 kilometers voor nodig zijn. De Alpen- Traum is geen gran fondo voor beginnende cyclorijders. Serieus trainen is, mede gezien het grote aantal uitvallers, noodzakelijk als je een hele dag op de fiets moet zitten. De kortere versie van 145 kilometer is een alternatief als je niet serieus hebt kunnen trainen. Nadeel is dan wel dat je niet kunt zeggen: Ik ben de Alpen in één dag met mijn fiets overgestoken! 92