DE WATERMAALSE BAARDKRIEL

Transcriptie

1 DE WATERMAALSE BAARDKRIEL HUN HISTORIE IN AUSTRALIË Er zijn maar heel weinig Watermaalse Baardkrielen in Australië. Zelfs vandaag, nu er heel veel interesse is in deze leuke kleine krielen, zijn de aantallen gevaarlijk klein. De fokkers proberen kwaliteit en kwantiteit omhoog te brengen, en met zorgvuldige en strikte selectie van fokdieren kan de Watermaal alleen maar vooruitgaan in de komende jaren. Door: Irene Hannah, Belgian Bantam Club of Australia Inc. Foto boven: parelgrijze hen, Onderzoek toont aan dat ze voor het eerst werden tentoongesteld op de Belgian Feature Show georganiseerd door de Newcastle Poultry Club tijdens hun jaarlijkse Show op 31 mei Zij werden ook tentoongesteld op de jaarlijkse Clubshow van de Belgian Bantam Club op 1 juni 1992, gevolgd door hun eerste verschijning op de Sydney Royal Easter Show in Sindsdien zijn ze tentoongesteld op vele shows en is hun populariteit gestaag toegenomen. Het belangrijkste nadeel door de jaren heen was het gebrek aan dieren beschikbaar voor verkoop aan geïnteresseerde fokkers, zodat alle dieren in de handen bleven van slechts een paar toegewijde fokkers. Met de nu beschikbare bredere genenpool moet hun aantal gestaag kunnen toenemen in de toekomst. In september 1994 schreef Gerry Coady (oprichter van de Belgian Bantam Club of Australia, in 1983): Hoe kwam de Watermaalse Baardkriel in Australië? Dat is simpel. Van tijd tot tijd had ik bij mijn Antwerpse Baardkrielen een paar dieren met 2 kamdoorns, en zodra ik dat zag, deed ik deze dieren weg. Mijn vriend Ron Cameron, die toen ook Antwerpse fokte, vertelde me dat hij een haan had met wel 4 kamdoorns, en als ik hem wilde hebben, kon ik hem zó krijgen. Ik accepteerde zijn aanbod met de gedachte dat als ik de dubbele doorn zou paren aan de 4-doornige, er wellicht 3-doornige uit zouden komen. Knap staaltje rekenwerk, hè? Het werkte en ik fokte een aantal Antwerpse met 3 kamdoorntjes. De kleurslag was kwartel. Links: Kwartelkleur hen, 1999.

2 Maar nu nog een kuif! Toevallig had ik drie Araucana krielen die witte eieren legden. Een zwarte, een blauwe en een parelgrijze. Een Antwerpse Baardkriel haan, goed van type en met de vereiste 3 kamdoorntjes werd gepaard aan deze 3 hennen en alle nakomelingen hadden de kuif en driedelige baard, maar in verschillende mate. Toen was het verder een kwestie van oordeelkundige selectie om de Watermaalse Baardkriel te fokken. Rechts: Zwarte haan, Het duurde ongeveer zes kruisingen, wat niet betekende zes jaar, want als de jonge dieren goed gevoerd werden, waren ze met zes of zeven maanden volwassen. Nu hebben we de Watermaalse in zwart, blauw, lavendel, kwartel en blauw kwartel. Hoewel ik Mendel's theorie geleerd heb op de universiteit, heb ik het niet toe hoeven te passen omdat de Araucana de kam en 3-delige baard had en ik denk dat ik gewoon veel geluk heb gehad om de vereiste drie kamdoorns bij mijn Antwerpse Baardkrielen te krijgen. Natuurlijk gaat zoiets niet zonder verspillingsfactor omdat niet alle nakomelingen de vereiste kenmerken hebben, maar dat is de prijs die men moet betalen bij het streven naar perfectie. Links: Zwarte haan, 1999 Helaas was aan het eind van de jaren 1990 het aantal Watermaalse zeer teruggelopen en we vreesden dat we ze helemaal zouden verliezen. Toen pakte Jeff Reed het op en besloot ze opnieuw te creëren. In april 1999 schreef hij: Ik ben nu 7 jaar bezig met de Belgische rassen en heb hun ontwikkeling met grote belangstelling gevolgd, maar tot voor kort heb ik er nog nooit een in bezit gehad. Paul en Peter Williams zijn al zo n 20 jaar met de krielenfok bezig en zij brachten deze rassen onder mijn aandacht. Belgische Krielen waren hun eerste liefde en na de dood van zijn broer Peter in 1993, ging Paul verder met de fokkerij met het doel om ze te verbeteren, en ook om verloren kleurslagen terug te fokken en nieuwe kleuren te maken in zowel de Antwerpse als de Ukkelse Baardkriel. De laatste jaren schijnt er niets te gebeuren bij de Watermaalse, niemand fokt ze of verbetert ze. Vorig jaar (1998) heb ik Gerry Coady om informatie gevraagd, en de mogelijkheid om wat dieren te krijgen om ze zelf te gaan fokken. Gerry was heel behulpzaam, maar had geen dieren voor me. Hij gaf me wat namen van fokkers aan wie hij in het verleden wel eens Watermaalse had gegeven. Toen ik contact opnam met die fokkers, bleek dat er nog maar één ze had maar geen geluk had met de fok; de anderen hadden ze niet meer. Dus de volgende stap

3 was gaan lezen, alles wat ik kon vinden, en Paul vragen stellen zoals: Wat als ik eens... en Zou ik misschien? De Watermaalse Baardkriel getekend door Paul Williams. Ik besloot om een kleine parelgrijze Kuifhoen haan te kruisen met parelgrijze, zwarte en kwartel Antwerpse hennen. Van de nakomelingen hield ik 1 paar parelgrijze aan, (beide met gespleten kam, als een bekerkam), 1 trio zwarte, 1 normale kwartel hen en 1 parelgrijskwartel haan. Zoals te verwachten waren ze te groot, maar sommige hadden toch kenmerken van de Watermaal. Volgende pogingen waren: kwartel hen x gewone Antwerpse haan met 3 kamdoorns; zwart x zwart en een gewone kwartel hen x parelgrijskwartel haan. Soms was dat broer x zus, maar nu waren de nakomelingen veelbelovend. Boven: Parelgrijskwartel hen, Links: Parelgrijskwartel hen, 2010.

4 De enige Watermaalse Baardkrielen die we gehad hadden Australië waren gemaakt met Araucanakrielen, die nooit gemeld zijn in de originele creatie van de Watermaalse. Omdat onze Araucana s echter meer lijken op Antwerpse Baardkrielen dan op Araucana s qua grootte en type, pakte dit heel goed uit. Zonder concrete informatie over de creatie van de Watermaal, moeten we het doen met de info die we hebben, en zodoende probeerde ik het op deze manier. Links: Kwartel haan, Boven: Kwartel hen, De volgende jaren fokte Jeff een groot aantal zeer goede dieren, die 7 jaar later hun weg vonden naar andere fokkers die er mee verder gingen, toen Jeff verhuisde naar een andere staat. Boven: Zwarte hen, Links: Zwarte haan, 2012.

5 Rechts: Koekoek hen, Hoewel de Watermaalse Baardkrielen tegenwoordig nog steeds erg zeldzaam zijn in Australië, worden ze op veel shows tentoongesteld. Het grootste aantal is te vinden in NSW, waar zo n tien fokkers nog altijd kwaliteitsdieren fokken. Op de jaarlijkse show van de Belgian Bantam Club worden er elk jaar 40 tot 60 ingezonden. Ze worden nu vooral gefokt in zwart, kwartel, blauwkwartel, parelgrijskwartel, koekoek en parelgrijs. Meer info: THE BELGIAN BANTAM CLUB OF AUSTRALIA Inc Klik op het logo Links: Kwartel haan, Copyright 2014 All rights reserved by the Aviculture- Europe Foundation. Dit is een publicatie uit het online tijdschrift Nederlandse uitgave ISSN: U mag deze tekst / foto s niet kopiëren, distribueren, zenden of publiceren zonder schriftelijke toestemming.