CochinDag 2007 Mensen, Hoenders, Herinneringen

Transcriptie

1 CochinDag 2007 Mensen, Hoenders, Herinneringen Door: Bobo Athes Eigenlijk had ik al het plan opgevat om de Internationale CochinDag te bezoeken sinds ik Ardjan Warnshuis, een van de 2 organisatoren, had leren kennen. Dat was 3 jaar geleden, en bij het beantwoorden van mijn ontelbare mails met vragen over hoe de Cochin Standaardmatig te broeden, vertelde hij me tussendoor ook over deze bijzonder en feestelijke internationale happening. In 2006 mocht er helaas geen show met internationale deelname georganiseerd worden vanwege de vogelpest dreiging, maar tot ieders blijdschap kon het dit jaar (2007) wel doorgaan, al veroorzaakte een plotseling alarm over een nieuwe uitbraak toch wel een grote schrik bij de Cochinfokkers, en niet alleen bij hen natuurlijk. Terwijl ik dit schrijf zit ik in de trein terug naar Roemenië, gebruikmakend van deze mogelijkheid om wat indrukken op te schrijven nu ze nog vers zijn (en blij dat ik iets te doen heb tijdens deze reis van meer dan 40 uur en 2500 km ) En zouden de herinneringen vervagen, dan heb ik toch nog zo n 300 foto s om mezelf te bewijzen dat ik er echt geweest ben! Rechts: De tentoonstellingshal. Voor dat ik op reis ging wist ik al dat ik mijn ogen uit zou kijken. Ardjan had me verteld dat er meer dan 180 verwacht werden op de CochinDag en dat is vele malen meer dan het aantal Cochins (groot + kriel) dat men ooit zal zien op een Roemeense Show. En de gevederde reuzen en dwergen overtroffen echt mijn stoutste dromen: de groten waren precies zoals de plaatjes in de oude pluimveeboeken, indrukwekkend groot en massief, en de krielen waren de perfect gekleurde veerballen die ze behoren te zijn. Het zien van zoveel mooie dieren bij elkaar in een ruimte was echt een lust voor het oog. Maar de grootste verrassing lag niet eens in het zien van al deze dieren, maar in het ontmoeten van hun fokkers. Links: Thuis bij Ardjan Warnshuis, waar hij me trots een van zijn favoriete Cochinkrielen laat zien.

2 Keurmeesters, fokkers en bezoekers; allemaal geobsedeerd door één ding: Cochins. De professoren Culturele Studies van onze Universiteit zouden hier vandaag geweest moeten zijn, want het was een zeldzame gebeurtenis om mensen uit zoveel verschillende landen allemaal Cochin-taal te horen spreken! Holland? België? Engeland? Roemenië? Het maakte helemaal niet uit, zolang het maar over hun favoriete onderwerp ging: hun kippen. Iedereen kon elkaar verstaan en elk nieuw lid (zoals ik) werd zo n hartelijk welkom geheten dat men zich onmiddellijk thuisvoelde in deze gezellige club. Van links naar rechts: de grote zwarte haan van Ioachim Lieder, zijn koekoek hen (de grootste die ik ooit gezien heb) en de blauwe haan van Lensing, die mooiste grote Cochin van de Show werd. Via s en telefoongesprekken kende ik al veel van de Cochinfokkers, maar het was toch een plezier om ze nu in levende lijve te ontmoeten, een reden te meer om onze contacten voort te zetten. En na de ontelbare opmerkingen in de trend van: je moet toch gek zijn om half Europa door te reizen enkel om kippen te zien was het vooral een openbaring om iedereen om me heen zo enthousiast over hun hobby te horen praten en de vreugde die het je gaf als je bereid was om er wat tijd en passie in te steken. Zo vertelde

3 Ardjan me een verhaal over een Engelse dame, en dat verhaal maakte diepe indruk op me. Deze dame had de perfecte therapie voor haar gezondheidsproblemen gevonden: de zorg voor een aantal Cochin krielen in haar achtertuin. Het zien hoe die daar rondscharrelden was een van de weinige dingen die weer een glimlach op haar gezicht kon brengen, en de kracht opbrengen om te glimlachen kan voor sommige mensen heel moeilijk zijn. Dus misschien moeten we allemaal een beetje dankbaarder zijn dat onze kippen onze dagen kunnen opvrolijken en onze gedachten afleiden van andere zaken, al is het maar voor even. Misschien hebben wij hen harder nodig dan zij ons! We leven allemaal in een alsmaar gekker en sneller wordende wereld; af en toe een moment van ontspanning is als het trappen op de rem van de tijd, dus laten we blij zijn dat we deze hobby hebben gevonden. En nu ik naar de CochinDag geweest ben en al die prachtige dieren gezien heb, en al die openhartige mensen ontmoet heb, ben ik er van overtuigd dat het houden van dit bijzondere ras een soort medicijn voor alle kwalen is. Ardjan s patrijskleurige kampioenshen, en de patrijskleurige haan van Roland Schmidt. Graag wil ik nog iets vertellen over de mensen die ik op de show ontmoet heb. Je kan op internet lezen dat iemand een van de meest gewaardeerde pluimveekeurmeesters is, maar je kan niet weten dat die persoon ook nog eens een bijzonder warm en vriendelijk iemand is. Ik had het genoegen om hier Mike Hatcher te ontmoeten, en ik heb een aantal waardevolle dingen van hem kunnen leren. Hij is een beetje als Ardjan: het maakt niet uit hoe druk hij het heeft; hij vindt altijd wel even tijd om je aandacht te geven. Daarboven kan hij als geen ander zijn liefde voor de dieren uitdragen, net als zijn vriendschap met de fokkers. Ik had ook de eer om Sir Peter Heywood, de President van de Engelse Cochin Club te ontmoeten en er zullen weinig mensen zijn die kunnen zeggen dat ze niet met één maar met twéé presidenten op de foto staan! De andere ontmoetingen waren niet minder leuk: Sir Peter Heywood, de voorzitter van de Engelse Cochin Club en zijn vrienden, die iedereen vermaakten met hun grappen; Elly Vogelaar en Nico van Benten, van het digitale magazine Aviculture Europe, die niet alleen voor de show kwamen, maar ook om ons te ontmoeten; Roland Schmidt, mijn goede vriend uit Duitsland, een Cochin en Brahma-

4 fokker; Walter Krahn, van de Duitse Cochin & Brahma Club, die een kip kan betoveren als hij foto s wil maken; Eric Donselaar, die ik ook al een aantal jaren ken; Gerrit Bosch, die samen met Ardjan deze show organiseerde en Joachim Lieder, wiens reusachtige zwarte en koekoek Cochins een diepe indruk op iedereen hebben gemaakt. En vanzelfsprekend zouden we hier niet hebben kunnen zijn zonder de vriendelijke uitnodiging van Ardjan en zijn vrouw Marion, die ervoor gezorgd hebben dat we ons echt thuis voelden. Eén ding staat als een paal boven water; behalve de show, die echt een succes was, was het ontmoeten van al deze mensen zo n prettige ervaring dat ik er echt naar uitkijk om volgend jaar weer naar de CochinDag te komen! En omdat plaatjes meer zeggen dan woorden, zijn hier nog wat foto s van de show. De Oscars voor de Cochins links, Ioachim Lieder neemt zijn prijs in ontvangst. Onder: Ardjan, profiterend van zijn postite als Club voorzitter nam die mooie prijs mee naar huis voor de beste van de patrijskleurigen. Links: De wereldberoemde keurmeester Mike Hatcher en rechts onder Walter Krahn, bezig met zijn hennen dressuur. Links onder: Mijn vrouw Adriana die natuurlijk gevraagd werd hoe zij stond tegenover 2000 km reizen om een paar kippen te zien

5 Nog wat foto s van de Grote Dames. Witte hen Zwarte hen Zwartbonte hen En dan nu nog een aantal foto s gemaakt door mijn vriend, Peter van der Top. Een aantal van de leukste Cochin krielen... Zwarte haan Zwartbonte haan Patrijskleurige hen Zwartbonte hen Tarwe hen Geelkoekoek haan En nog wat foto s van de krielen gemaakt door Aviculture Europe:

6 Witte hen Buff haan Zilver tarwe haan Hey, hier spreekt de mooiste parelgrijze Cochinkriel, ik zie jullie allemaal volgend jaar! Foto boven: Bobo Athes. Kijk voor nog meer foto s op Copyright 2007 Aviculture-Europe. All rights reserved by VBC