Tekst en foto s: Danne J. Honour 2009

Transcriptie

1 Tekst en foto s: Danne J. Honour 2009 De kleur parelgrijs zit dicht bij het gen voor bevederingsrem (op het chromosoom). Het vererft dus makkelijk samen. De bevederingsrem zorgt voor verdroogde of misvormde, nooit volledig uitgegroeide veren. Het komt vaak voor op parelgrijze hanen; op de schouder/vleugelboog groeien de veren niet uit, het blijven verdroogde stoppels. Ook de staartstuurveren, sikkels en bijsikkels zien er misvormd uit, touwerig, alsof ze door de shredder zijn gehaald. Bij parelgrijzen met goede veerstructuur is de link tussen parelgrijs en de bevederingsrem verbroken. Als er maar voldoende gefokt wordt, is deze link te verbreken want ook goede parelgrijzen worden geboren. Als je deze dieren eenmaal hebt, kun je het probleem van de bevederingsrem in parelgrijs omzeilen, maar hou altijd de geselecteerde fokdieren in de gaten. In Amerika hebben we niet veel goede parelgrijzen. Mijn pogingen om grote parelgrijze hoenders te fokken begonnen in 2001, toen ik een parelgrijze Oud Engelse kriel kruiste met een witte Phoenix van Cy Hyde. Het werkte niet, althans, de bevederingsrem was niet weg; de schouderveren kwamen niet goed door en de staarten waren lelijk gerafeld. Ik heb ze allemaal weggedaan. Links: Een witte Yokohama haan, gebruikt in een kruising in Ik moest opnieuw op zoek naar parelgrijze kippen met goede bevedering, maar ze bleken moeilijk te vinden. Uiteindelijk vond ik een paar

2 Oud Engelse vechtkrielen, maar die haan bleek onvruchtbaar te zijn. Ik heb toen een groot uitgevallen Phoenix kriel van Toni Astin gepaard aan de parelgrijze hen. Van de 10 kuikens die er uit kwamen, heb ik met het beste trio (F1) verder gefokt. Daaruit kreeg ik 6 parelgrijze en 2 zwarte kuikens (F2). Van de parelgrijze kuikens waren er 4 haan, waarvan er één geen bevederingsrem had. Vervolgens heb ik de beste F1 hen gepaard aan een (grote) rood-berken Phoenix uit de Schubert lijn (Duitsland). Ze kregen 27 kuikens, allemaal donker van kleur. De 8 beste hennen hieruit paarde ik aan de enige goede parelgrijze F2 haan. Uit de Schubert lijn heb ik nog enige hennen en de parelgrijze F2 (uit 2006) haan heb ik ook nog. Hij heeft mooie, lange zadelveren en goede bevedering. Sommige hanen hebben wat goud in de sierveren; donkerrood wordt door de parelgrijsfactor verdund tot een zacht oranje, buff wordt strogeel en geel wordt crème. Boven en links: De parelgrijze haan van De zwarten die uit deze kruisingen vallen hebben goede bevedering, maar bij de parelgrijzen is dat altijd afwachten. Ik probeer grote hoenders te krijgen, maar tot nu toe zijn het grote krielen. Dus probeer ik steeds groten in te kruisen, maar het is een langzaam proces. Niemand zit immers te wachten op Phoenix hoenders met veerstoppels op de schouders of slechte, rafelige staarten. Toch vind ik het een prachtige kleur, met als voordeel dat het (in tegenstelling tot blauw) fokzuiver is. In 2007 had ik een haan die de bevederingsrem kwijt was en behalve een fraaie staart ook gave schouderveren had. Een tweede parelgrijze haan was bijna helemaal goed. Boven en rechts: De parelgrijze haan van 2007 met normale schouderveren in plaats van stoppels en goed gesloten vleugels.

3 Links: Een parelgrijze hen uit Van deze goed bevederde haan heb ik 10 parelgrijze kuikens gefokt, waarvan ik 4 hennen heb aangehouden. De hanen waren goed, maar niet als fokhaan, zodoende heb ik de oude haan gehouden en niet de jonge hanen. De andere haan van 2007 ging naar Tom Roebuck die er m.b.v. kunstmatige inseminatie een zwarte Minorca hen mee bevrucht heeft en vervolgens 4 kuikens verkreeg; 1 haan en 3 hennen. Boven: De parelgrijze haan en de zwarte Minorca hen bij Tom Roebuck. Rechts: De nakomelingen van deze kruising. Ook heb ik nog een grote witte Yokohama gekruist met mijn (nog steeds te kleine) parelgrijze hennen. Daarvan kreeg ik 10 kuikens, allemaal zwart. Ik heb alleen een paar hennen aangehouden. Deze hennen lopen in dezelfde ren als de Minorca bastaarden. Ze zijn groter dan hun parelgrijze moeders, maar kleiner dan de Minorca bastaarden.

4 Links: Twee hennen uit de kruising parelgrijs x witte Yokohama, nu veel groter dan hun parelgrijze moeder. Ze lopen in de foktoom met de Minorca bastaard haan, dus ik hoop hieruit 25% parelgrijs te krijgen van een forser formaat en gewicht (1,8 tot 2,7 kilo). Rechts: Een van de parelgrijze hanen. Boven: De foktoom parelgrijs van Links: Nog een parelgrijze haan. Ik hoop dus 25% grote(re) parelgrijze hoenders te krijgen, maar die moet ik dan weer op enkele kam selecteren. (Vanwege de Yokohama kruising). Daarna zal er nóg een kruising met de Minorca nodig zijn op een groter formaat te verkrijgen. Ook vallen er nog uit met verdund goud in de sierveren, hoewel de

5 meesten nu egaal parelgrijs zijn. Ik maak me daar geen zorgen over, want de kleur kan ik altijd nog verder verfijnen, als ze eerst maar eens het juiste formaat hebben. Links: Nog een foto van de F1 haan uit Parelgrijs x Minorca. Onder: Een parelgrijze haan uit Het is een leuk project naast mijn Leghornfokkerij. Stap voor stap kom ik dichter bij mijn doel. Alleen heb ik nog geen naam bedacht. Ze hebben geen druppel Leghornbloed en lijken er ook niet op. Soms hebben ze groene poten, en een parelgrijze Leghorn moet toch echt wel gele poten hebben. En als parelgrijze Minorca zouden ze nog vele malen met zwarte Minorca s gekruist moeten worden om ooit dat grote formaat te verkrijgen. Parelgrijze Phoenix is een mogelijkheid; ze hebben lange staarten en zadelveren en een Phoenix hoeft niet zo groot te zijn. Hoe dan ook, het zullen in ieder geval attractieve parelgrijze hoenders zijn. Het is wel erg moeilijk om een nieuwe variëteit te laten erkennen in de Standaard, tenzij er een aantal mensen geïnteresseerd zijn om ze een aantal jaren te fokken. Links: De parelgrijze kuikens van Copyright 2009 Aviculture-Europe. All rights reserved by VBC.