Anneke Snijder-de Jong.

Transcriptie

1 Anneke Snijder-de Jong. Ik bin berne op 20 maaie 1962 op Lytselollum, tusken Wjelsryp en Frjentsjer. Us âlders Roel en Janke wennen dêr op in pleats. Earst wie it in mingd bedriuw, ek mei ierappels, biten en granen, letter allinnich feeteelt. Ik haw in âldere suster Tea en in twillingsus Greta. Omdat der op'e pleats altyd wurk wie, waarden wy oeral ynsetten: trekker ride, meane, skodzje, swylje en it gers op'e kuilbult ynride. Wannear't der in ko kealje moast of der in skiep wie dat lamje moast en ús heit wie der net, dan rêden wy ús dêr ek mei. Doe't wy âlder waarden en op stap begûnen te gean, koene wy wol wat jild brûke. Us heit sei dan: Wolle jim jild fertsjinje? Moai, ik haw wol wurk. Ik haw it wurk op'e pleats altyd hiel graach dwaan meien en fiel my noch altyd hiel ferbûn mei it boerebedriuw. Nei de MAVO yn Frjentsjer bin ik nei de MBO-V, de ferpleechstersskoalle, yn Ljouwert gien. Dat hat in hartstikke goede kar west, want ik wurkje noch altyd mei in protte nocht yn'e soarch. Earst yn Frjentsjer yn de psychiatry, letter yn'e thússoarch en no hast 25 jier yn it MCL. Ik haw hjir op ferskate ôfdielingen wurke, mar op it heden is myn wurk op'e ôfdieling ortopedy. Yn de tiid dat ik op stap gong, kaam ik Ben Snijder tsjin; wy krigen ferkearing en wennen earst tegearre yn in gesellich lyts húske yn Huzum Doarp yn Ljouwert. Wy binne yn 1991 troud en yn 1992 waarden wy de grutske âlders fan ús dochter Marije. Ben koe wurk krije as kok by it tsjinstesintrum yn Menaam en wy binne doe ferhuze nei. Dronryp, Eise Eisingastrjitte 13 en dêr wenje wy noch altyd. Fan it begjin ôf fielden wy ús hjir thús. De gemoedlikheid en dat de minsken elkoar allegearre groeten foelen ús op, en. wy foelen mei de noas yn 'e bûter, want it wie grut feest: optocht, fersierde strjitten, merke, geweldich! Mar ja, ik wie ek neat wend op Lytselollum. Nei Marije waard Hester yn 1994 berne en yn 1997 kaam Berber op 'e wrâld. Sa kin it no wol ta, sei Ben, mar doe haw ik de magyske wurden brûkt (dat moat sa wêze): Foar my is ús gesin noch net kompleet. En ja hjer, yn 2002 is Gerben berne. Ben wurket op dit stuit as fasilitêr manager by Tjallingahiem yn Ljouwert, in ynstelling foar bern fan 6 oant en mei 20 jier mei gedrachsproblemen. Marije wennet sûnt twa jier tegearre mei Paul Kooistra yn Dronryp (gelokkich lekker tichtby). Sy folget de oplieding Business en Management oan de universiteit yn Grins. Hester docht de oplieding Facility Management op'e Hanzehegeskoalle. Berber sit op'e AMS yn Frjentsjer yn HAVO-4 en Gerben sit op 'e Romte yn groep 6. Myn hobby's binne drave (it moaiste fyn ik om dat yn in groep te dwaan ûnder lieding fan Jelle Luinstra), fitness en in ein rinne mei oare froulju op sneintejûn. Ik siet ek yn in naaigroepke, dat doe in blomskikgroepke waard en no in gesellich kofjedrinkgroepke wurden is. Yn dat groepke sit myn freondinne Dukkie Sinnema en oan har wol ik de pen trochjaan.

2 Hinke Blanksma- Eringa Ik bin Hinke Blanksma- Eringa, berne op 19 maart 1966 yn Burgwerd. Myn heit en mem, Pep en Cris krije trije sûne jonges: Pier, Auke en Henk. Dan kom ik, in famke! Ik krij de namme fan myn beppe Hinke Kroondijk út Boalsert. Ek nei mij komme noch twa famkes: Etta en Janny. Twa pertoer op de list, wij kinne los! In moaie tiid wenje yn Burgwerd op in pleats, midden yn it doarp oer de brêge. Mar ús heit en mem wolle in gruttere pleats, sa gean wij yn Kûbaard wenjen. In prachtich plak, midden op 'e romte om te pony-riden, keatsen, reedryden, aaisykjen en slingerje yn de golle. In pear kear wyks wurdt der in perk yn it lân lein om in potsje te keatsen. Gjin waar? Dan geanne wij mei syn allen muzyk meitsjen. Nei de legere skoalle gean ik nei Wommels op de MAVO. Alle dagen moarns 4 kilometer fytse, tusken de midzje in oere pauze: in kertier nei hûs fytse, ite, tosken poetse, pisje en wer nei skoalle ta. Ik slagje foar de MAVO, mei trekker en wein nei hûs en in grut feest bij ús yn de skuorre. Nei de fekânsje gean ik op de fyts nei de MBO-CD op "de Esken" yn Ljouwert. Ek alle wiken nei it korps en keatse yn Wommels. Ik gean 4 moanne op stage yn Beetstersweach en sa op keamers yn de susterflat. It momint dat ik beslút te stopjen mei it korps. Alle sneonen en sneinen keatse foar Wommels, troch hiel Fryslân. In moaie tiid! Myn grutste prestaasje? Twadde op de frouljusbûn Earste? Ja, ja: Dronryp. Ik gean nei de THW (Facilitair Management )studearjen yn Grins. It earste jier kom ik net goed troch en ik beslút om te stopjen en wurk te sykjen. Earst in jier yn Ljouwert oan it wurk foar in cateringbedriuw op in skoalle. Dêrnei kom ik yn Tsjummearum yn it fersoargingshûs "Nij Bethanië" te wurkjen. Ûndertusken krij ik ferkearing mei Tino Blanksma, in soan fan in bouboer út Penjum. Nei in skofke geanne wy tegearre wenjen op It Haam yn Dronryp en nei in pear jier keapje wij in hûs op de Sjirk de Walstrjitte. Wy gean trouwen yn 1992 en jouwe in grut feest yn Menaam. Ik beslút in pedicure oplieding te dwaan: "As d'r al bêrn komme, dan stop ik yn Tsjummearum". Tino en ik krije trije sûne bêrn: Krista, Marga en Sybren. Wij geanne wer ferhúzjen en komme yn it hûs fan Riemersma oan de Skoallânswei. In daalders plakje! Krista sit yn Ljouwert op "de Friese Poort" en rint no stage yn Blessum op in soarch-pleats. Marga giet nei de "NHL Hogeschool" en wol graach de ferpleging yn. Sybren sit op de "Leeuwarder Lyceum" (Âldlân) en sit yn de fiifde klas Atheneum. Ik wurkje al mear as 26 jier twa dagen yn Tsjummearum yn de keuken en twa dagen bin ik pedicure. Wol is it no spannend want ik wit net oft "Nij Bethanië" wol bestean bliuwt. Grutse plannen binne makke: nijbou mei skoalle, húsdokter, fysio en alles ûnder ien dak, mar de regearing wol dat minsken langer thús wenjen bliuwe. Hawar, wy wachtsje ôf. Ek foar Tino komt der feroaring. Hij wurket bij de Fryslânbank en mei straks nei de fekânsje nei Damwâld om foar de Rabobank te gean wurkjen. Noch efkes in pear fan myn hobby 's: wintersport, keatse, sjonge bij popkoar FromUs, kuierje en drave (soms tagelyk). Oant safier myn ferhaal. Ik jou de pen oan myn kuiermaat Anneke Snijder.

3 Tine Bokma Even voorstellen: ik ben Tine Bokma, woonachtig aan de Welderings-strjitte, als u wel eens een blokje om kuiert, met of zonder hond, dan loopt u vast wel eens langs ons huis. Ik ben in 1966 geboren in Dokkum als dochter van Fedde en Grietje de Vries. Een Waldpyk dus! Toen ik 5 was zijn we verhuisd naar Gerkesklooster/Stroobos (op de grens met de provincie Groningen) waar mijn vader ging werken bij transportbedrijf Broersma als internationaal vrachtwagen chauffeur. Samen met mijn oudere broer en twee jonger zussen hebben we daar een fijne onbezorgde jeugd gehad. In de vakanties gingen we vaak mee voor een ritje naar Duitsland of Frankrijk. Toen ik bijna 18 jaar was ben ik in Leeuwarden op kamers gaan wonen. Ik heb mijn diploma KV/JV (wat nu maatschappelijk zorg heet) gehaald en kreeg al snel een baantje als invaller bij een gezins- vervangend tehuis voor mensen met een verstandelijke beperking. Hier had ik het enorm naar mijn zin. Helaas was het net als nu een moeilijke tijd om werk te krijgen en ik had niet genoeg uren om van te leven. Ik ben toen tijdelijk bij de Bruna boekhandel op het station in Leeuwarden gaan werken. Omdat ik erg van boeken en lezen houd was dat ook geen straf. Uiteindelijk heb ik er 20 jaar met veel plezier gewerkt! Intussen had ik Daan leren kennen en die wilde na wat omzwervingen heel graag weer in Dronrijp wonen. Zo kwamen we aan de Welderingsstrjitte terecht en volgend jaar zijn we al weer 25 jaar getrouwd! In het begin was het nog wat wennen met de taal. Vooral toen we voor de speel-o-theek paaseieren gingen verkopen aan de deur spreek dat maar eens op zijn klaais uit. Samen hebben Daan en ik twee kinderen, Daniel van 23 en Margriet van 21.Allebei studeren ze nog. Daniel geschiedenis (hij wil graag leraar worden) en Margriet Nederlands, zij woont tegenwoordig in Zwolle. Daan is intussen met pensioen en ik werk sinds een paar jaar in het mooie Gaasterland. De laatste jaren zijn we hier in de zomer veel te vinden, we nemen dan de caravan mee en zo kan ik s morgens op de fiets naar het werk, dwars door het bos! Toen de kinderen nog klein waren waren we oppasouders van Nikky en Elisa en later ook van Janine en Fianne. Dit was heel gezellig en vooral Daan genoot van een groot gezin aan de etenstafel. Hij houd nl. erg van koken en vooral voor heel veel monden. Het bleek dat Elisa een speciaal kind was die vanwege een achterstand meer begeleiding nodig had. Nu kwam mijn opleiding mooi van pas! De ouders van Elisa hebben een prachtig project opgezet in Oudemirdum, samen met andere ouders die een kind hebben met een beperking. Begonnen als logeerproject maar intussen uitgegroeid tot woon- logeer en dagbesteding locatie voor zo'n 80 cliënten. Via hen ben ik er weer ingerold en intussen werk ik daar al 7 jaar. Ik werk in het logeerhuis van de boerderij. Kinderen en jongeren kunnen bij ons komen logeren voor een weekeind of een vakantie en door de week komen er jongeren die alvast aan het wennen zijn om uit huis te gaan. Verder bemoei ik met het plaatsen en begeleiden van stagiaires op de boerderij. Geweldig werk op een unieke locatie. Als u eens gaat fietsen in Oudemirdum of omgeving kom dan vooral koffie of thee drinken in de theetuin of op het terras. De (klein) kinderen kunnen intussen spelen in de speeltuin. Voor informatie kijk op Sinds de oprichting nu 5 jaar terug ben ik enthousiast lid van popkoor FromUs. Behalve zingen kunnen deze vrouwen ook heel gezellig nazitten! Ik geef de pen door aan mijn koormaatje Hinke Blanksma. Tine Bokma

4 Marja Visser Mijn naam is Marja Visser. Geboren in Heerde in Moeder van een zoon en een dochter. Ik woon sinds 1993 in Dronrijp, eerst aan de Fetsasingel en na 2000 aan het Waarlamke. Vanaf de eerste dag woon ik met veel plezier in Dronrijp. Voor mij, als stadsmens, was het fenomeen dorpsfeest onbekend maar met het enthousiasme waarop Juf Fokje, van de peuter- speelzaal, hierover sprak en de leuke onrust die zich van het dorp meester maakt in de weken voor het feest wist ik zeker, dit is een hele plezierige plek om te wonen. Ook omdat mijn kinderen, toen 1,5 en 3 jaar, vanaf het begin dat wij hier woonden naar een oppasmoeder gingen, een echte Rypster, werden wij al snel door veel mensen gegroet. Althans de kinderen. Het mooiste was wel dat de slager aan mij vroeg: passe jouw ek op dizze bern? Nee, ik ben de mem. Was hij weer op de hoogte. Wat mijn kennissen misschien nog het meest verbaast, is dat ik nu zelfs aan de rand van het dorp woon, een tuin heb die nogal wat onderhoud vraagt en dat ik tuinieren nog leuk vind ook! Met het zicht op de volkstuintjes weet ik ook altijd precies wanneer ik met de tuin aan de slag moet. Ik ben opgegroeid in Leeuwarden en Grou. 's Winters woonden wij in Leeuwarden, of eigenlijk Huizum, maar vanaf april tot eind september gingen wij de weekenden en de zomervakantie naar Grou waar mijn ouders een woonschip hadden. In de zomer verhuurden zij daar roei- en zeilboten. Voor mij betekende dat, naast het helpen met het schoonmaken en opknappen van de boten, lange zomers op en in het water. Ik heb dan ook al heel jong leren zwemmen en zeilen. Na de HAVO ben ik, omdat niet wist wat ik wilde gaan studeren, maar gaan werken. Met het idee dat dat een soort tussenjaar zou worden. Ik kwam op de financiële administratie van een grote veevoederfabriek terecht. Het was in een tijd dat je blij was dat je als schoolverlater een baan vond. Van het studeren is niets meer gekomen. Ik ben steeds aan het werk geweest bij diverse bedrijven, altijd in verschillende functies op de administratie. Op mijn 8ste ben ik lid geworden van zwemvereniging LZC'29 in Leeuwarden. Voor het wedstrijdzwemmen bleek ik niet geschikt. Op mijn 13de ben ik waterpolo gaan spelen. Direct in een Dames team, want jeugdteams waren er niet. In het begin heb ik heel veel op de bank gezeten. Niet alleen omdat ik erg jong was en nog veel moest leren, maar als speler was/ben ik ook nog eens klein van postuur. Maar dat heeft mij er niet van weerhouden om toch te blijven spelen. En met veel plezier. In 2003 ben ik gestopt met actief waterpolo spelen. Ondertussen was mijn zoon lid geworden zwemclub FZC'54 in Franeker. Ook hij bleek niet geschikt voor het wedstrijdzwemmen. Ik ben toen een paar kinderen waterpolotraining gaan geven bij deze club. En na een jaar konden wij een team inschrijven voor de competitie. Ondertussen had ik mijn trainersdiploma gehaald en sindsdien ben ik met veel plezier trainer en coach van een aantal jeugdteams. Sinds 2011 ben ik administrateur en vrijwilliger bij Zwembad Bloemketerp in Franeker. Nadat de Gemeente Franeker het zwembad niet langer wou subsidiëren is het overgenomen door de Stichting exploitatie Zwembad Bloemketerp. Deze Stichting probeert nu het zwembad overeind te houden zonder subsidie van de Gemeente. Zwemlessen en toezicht worden door professioneel zwemonderwijzers gedaan. Klussen, tuinonderhoud en het runnen van de bar en receptie door een groep vrijwilligers. En daarvan heb je nooit genoeg! Dus mocht je belangstelling hebben en aan willen melden als vrijwilliger, kijk dan voor meer informatie op de website Daarnaast ben ik administrateur van de Regio Noord van de KNZB. Zij organiseren de zwem- en waterpolocompetitie in Noord Nederland. Voor mij is het heel leuk om werk en hobby te combineren. Maar om niet altijd met zwemmen bezig te zijn doe ik ook de administratie van een architecten bureau Ongedaan maken, en een aantal ZZP'ers, een geheel andere branche. Gelukkig heb ik nog meer interesses dan de zwemsport. Mijn vakanties breng ik bij voorkeur door kamperend met een tentje aan zee in Italië. Liefst op een kleine camping en ik ben wel een mooi weer kampeerder. En ieder jaar neem ik mij voor om toch maar eens Italiaans te leren. Helaas is dat er nog niet van gekomen. Verder kook en lees ik graag, zomers ben ik druk met de tuin. Zeilen mag ik ook nog steeds graag doen. Ik geef de pen door aan Tine Bokma.

5 Matthijs Gardenier Mijn naam is Matthijs Gardenier. Ik ben 25 jaar, geboren in Dokkum en woon al 13 jaar in Dronrijp. Eerst woonde ik bij mijn ouders op De Alde Mar bij ons bedrijf Gardenier Campers. Sinds twee jaar woon ik nu samen met mijn vriendin Samantha de Boer op de Skûtmakkerstille. Samantha is opgegroeid in Franeker en zit in het laatste jaar van haar opleiding Bedrijfskunde MER. Na mijn MBO handel opleiding ben ik gaan werken bij Vroom en Dreesmann in Leeuwarden. Daarna heb ik drie jaar bij de Dixons in hetzelfde pand gewerkt. Sinds drie jaar werk ik bij mijn ouders in het familiebedrijf Gardenier Campers. Ik werk met veel plezier in het bedrijf, samen met mijn tweelingbroer Niels en met mijn ouders Gerry en Yke. Mijn ouders zorgen samen voor de inkoop. Mijn vader doet de verkoop. Niels en ik zorgen voor het verkoop- en technisch klaar maken van de campers, onderhoud en opbouw van accessoires. Mijn moeder maakt de campers schoon, stopt erg veel tijd in onze website en in het promoten van de campers op internet en in de bladen. Ik ben al jaren penningmeester bij het jeugdhonk 'It Alibi' in Minnertsga. In Minnerstga heb ik een vriendengroep leren kennen via vmbo op de Anna Maria van Schurman te Franeker. Zo ben ik in het bestuur van het jeugdhonk gerold en draai nu al jaren vrijwillige bardiensten op zaterdag- of vrijdagavond. Mijn hobby's zijn zeilen, windsurfen, waterpolo, vissen, en met de camper op pad gaan. Mijn vader heeft twee jaar geleden een zeilboot gekocht en we proberen samen het zeilen wat te leren. We hebben beide het kleinvaarbewijs 1 gehaald en zijn nu aan het leren voor het aanvullende deel. Als het rustig op het werk is en er staat een stevige wind, proberen we even een paar uurtjes te zeilen. Helaas lukt dat maar een aantal keer per jaar. Vooral omdat ik ook graag mag windsurfen en dan moet je keuzes maken. Windsurfen is mijn favoriete hobby. Helaas is het erg wind afhankelijk en kan ik het voor mijn gevoel niet vaak doen. Ik probeer toch 10 à 15 keer per jaar te windsurfen en dat lukt wel aardig. Het is een heerlijke sport waarbij je dicht bij de natuur staat. Ik speel nu drie jaar waterpolo bij FZC'54 in Franeker. Op het moment speel ik bij heren 2 en zo nu en dan speel ik met heren 1 mee. Ik ben dit jaar secretaris geworden van de herenteams. Ik regel en verplaats wedstrijden en onderhoud het contact tussen de competitieleider en het zwembad. De vereniging is druk op zoek naar nieuwe waterpoloërs dus als je je geroepen voelt, kom eens met ons mee trainen. Alle leeftijden en niveaus zijn welkom. Samen met mijn mbo schoolmaat, Arjo van Dijk van de Sybshop in Winsum, heb ik vorig jaar een visbootje gekocht. Daarmee vissen we graag op snoek en snoekbaars. Helaas wilden ze vorig jaar niet goed bijten, maar we zullen het dit jaar niet opgeven. Vorig jaar heb ik een camper gekocht. Een Renault Master uit 2000 met een Chamail inbouw. Samen met mijn vriendin ben ik afgelopen zomer vier weken door zweden gereisd. Op zoek naar beren en elanden. Helaas geen èèn in het wild gezien! Wel een fantastische natuur- en wandel vakantie gehad. Nu zijn we al druk aan het fantaseren waar we deze zomer naar toe willen gaan. Graag wil ik de pen doorgeven aan Marja Visser

6 ... Bauke Rosier Mijn naam is Bauke Rosier. Ik ben 34 jaar en geboren en getogen op de Rypsterpleats aan de Headyk. Mijn ouders hebben deze boerderij overgenomen van mijn grootouders en hebben hier naast mij nog 5 kinderen gekregen, om en om 3 jongens en 3 meiden waarvan ik de 3e ben. Naast het drukke gezin waren mijn ouders ook druk met de boerderij en hier is in de loop der jaren dan ook heel wat werk verzet. Samen met mijn broers en zussen hielpen we vaak mee, wat ik altijd als erg plezierig heb ervaren. Omdat ik nog niet zeker wist of ik wel boer kon worden heb ik na het VMBO de opleiding werktuigbouwkunde gedaan in Apeldoorn. Dit vak paste me goed en zo ben ik na mijn opleiding als tractormonteur aan de slag gegaan bij Bos in Oosterend. Na een paar jaar werken wilde ik toch nog wel wat meer van de wereld zien en zo kwam het dat ik samen met een maat van me op het vliegtuig ben gestapt naar Canada. In het vliegtuig daarnaartoe kwamen we een leuke Nederlandse familie tegen die wel wat handige jongens kon gebruiken. Na een aantal maanden voor deze familie te hebben gewerkt, ben ik samen met hun zoon de wereld gaan verkennen. Via een tocht door Amerika en Nieuw Zeeland ben ik uiteindelijk in California beland. Daar was ook een Fries loonbedrijf gevestigd dat wel een goede monteur kon gebruiken en zodoende ben ik een jaar lang hier aan het werk gegaan. Ondanks dat ik het hier erg naar mijn zin heb gehad, bleef de Friese klei toch trekken en ben ik weer teruggegaan naar Dronrijp. Ik kreeg toen de mogelijkheid om bij mijn vader in de maatschap te gaan en heb deze kans aangenomen. Na mijn terugkomst ben ik mijn vrouw Alie Woudstra tegen gekomen. Samen hebben we eerst een tijdje in Beetgumermolen gewoond. Hier zouden we maar even gaan wonen, maar dit liep iets anders doordat ik tijdens het klussen door het dak ben gevallen en hierbij één van mijn rugwervels brak. Dit was een spannende tijd voor mij en mijn naasten. Na twee zware operaties is alles weer aan elkaar gezet en kon het revalidatie proces beginnen. Om niet in de verleiding te komen direct weer aan het werk te gaan, ben ik in de zorg gekomen bij mijn schoonouders. Hier kon ik rustig weer aansterken in een vertrouwde (boeren)omgeving. Na een jaar zijn alle schroeven en platen weer verwijderd en nu, 5 jaar later prijs ik mij gelukkig dat ik er alleen een litteken van over heb gehouden. Bij deze wil ik ook graag iedereen nog bedanken voor de vele kaartjes. Als je daar alleen in het ziekenhuis ligt, doet het je erg goed om te weten dat zo veel mensen met je meeleven. Toen ik in 2008 weer was hersteld, zijn mijn ouders verhuisd naar hun nieuwe stek aan de Dykshoek in Welsrijp en ben ik samen met Alie op de boerderij gaan wonen. Hier zijn we in 2009 getrouwd en in maart 2011 hebben we onze dochter Mieke gekregen. Alie werkt nu 4 dagen als productontwikkelaar bij Borgesius Convenience te Leeuwaren en sinds mei dit jaar zijn mijn ouders uit de maatschap gegaan en zet ik het bedrijf alleen voort. Gelukkig is dit met name op papier, want mijn vader is hier nog elke dag om mee te helpen en mijn moeder past twee dagen in de week op Mieke. Nadat we de eerste jaren diverse dingen hebben verbouwd aan het voorhuis, is nu de stal aan de beurt. In mei dit jaar ben ik begonnen met het bouwen van een duurzame stal met een 2x20 swing-over melkerij. In deze stal wordt extra rekening gehouden met het comfort van de koe, energiebesparing en arbeidsverlichting. De swing-over melkerij, is een melkerij waarbij het melkstel aan beide kanten wordt gebruikt. Dit systeem was ik tijdens mijn rondreis al een aantal keer tegen gekomen en biedt mij straks de mogelijkheid om snel mijn koeien te kunnen melken. We zijn nu nog druk bezig met de laatste loodjes en hopen alles begin volgend jaar helemaal afgerond te hebben en te kunnen genieten van onze nieuwe stal. Rest mij nu nog iedereen een gelukkig nieuwjaar te wensen en de pen door te geven aan Arjen van Aalsum.

7 Toen op maandagavond, wat al jaren mijn vaste sportavond is, mijn telefoon meerdere malen afging, wist ik dat er iets belangrijks aan de hand was. Niets bleek minder waar: Bauke Rosier bood mij de pen aan. Bedankt hiervoor. Mijn naam is Arjen van Aalsum. Ik ben 27 jaar oud en ben opgegroeid in Ritsumasyl. Mijn oudere broer Sander woont in een woongroep van Talant in Stiens. Mijn jongere broertje Jesse woont nog bij mijn ouders in Ritsumasyl.Sinds 12 november 2010 woon ik samen met mijn vriendin Floor Bosscha in de Quaestiusstrjitte. Floor komt van oorsprong uit Leeuwarden en volgt de PABO en loopt momenteel stage op OBS de Romte. Zelf heb ik na de HAVO de MTS werktuigbouwkunde en de HTS civiele techniek afgerond. Dit laatste is bij veel mensen beter bekend onder de naam 'weg- en waterbouw'. Na mijn opleiding ben ik als werkvoorbereider in dienst gekomen bij Oosterhof Holman betonen waterbouw in Harlingen. Het bedrijf is in jaar geworden en heeft toen het predicaat 'koninklijk' gekregen. De projecten bestaan onder anderen uit het maken van bruggen, steigers, traditionele houten sluisdeuren en andere waterbouwkundige constructies.in mijn functie ben ik betrokken bij alle voorkomende werkzaamheden in het voorbereidingstraject van de projecten, zoals het aanvragen van vergunningen, maken van ontwerpen en technische tekeningen en het inkopen van materialen. Zoals ik in de inleiding al aangaf is maandagavond mijn vaste trainingsavond. Ik train dan voor iets waarvan veel mensen niet weten dat het een sport is: namelijk touwtrekken. Ik ben hier ongeveer 12 jaar geleden mee begonnen. Er was toen op het dorpsfeest in Deinum een touwtrek toernooi waar wij als vriendenploeg aan hebben meegedaan. Omdat het resultaat niet helemaal naar het zin was, besloten we om alvast voor het volgende jaar te gaan trainen. Nadat we aan een aantal andere wedstrijden hebben meegedaan, is een deel van de groep steeds serieuzer gaan trainen. We zijn later 2 keer naar een internationaal jeugdtoernooi geweest in Zwitserland en België. Tegenwoordig proberen we eens in de 2 jaar mee te doen aan het WK touwtrekken dat meestal in landen als Ierland, Schotland of Italië wordt georganiseerd. Voor een dergelijk toernooi wordt het aantal trainingen naar 2 á 3 keer per week opgeschroefd. Een groot deel van de vriendenploeg van het begin is helaas gestopt met de sport en er is wel behoefte aan nieuwe aanwas. Dus nieuwe leden zijn altijd welkom!naast het touwtrekken zijn motorrijden en kitesurfen hobby's van mij. Helaas zijn dit hobby's die nogal weersafhankelijk zijn, waardoor dit er minder vaak van komt dan ik graag zou willen.als 'nieuwe' Rypsters wonen we hier met veel plezier en verwachten we hier nog wel een tijdje te blijven wonen.graag wil ik de pen overdragen aan Matthijs Gardenier.

8 ... Tjibbe Deinum Ik ben Tjibbe Deinum en 34 jaar jong. Ik ben geboren en getogen in Wjelsryp, waar ik tot mijn 25e jaar heb gewoond op de boerderij aan de Iestwei 1 samen met mijn ouders, 2 zussen en 2 broers. Na een leuke en goede jeugd op de boerderij werd het tijd om het ouderlijk huis te gaan verlaten. Ik heb toen een huis in Weidum gekocht en opgeknapt. In diezelfde tijd ontmoete ik mijn vriendin, Yda van der Zwaag. Wij zijn in 2004 samen gaan wonen in Weidum. In mei 2007 is onze dochter Anne Rixt geboren. Omdat ik van de romte kwam en dat altijd trok, keken wij regelmatig uit naar een plekje op de romte. Deze hebben wij in de zomer van 2007 gevonden aan de Headyk 8 in Dronryp, de voormalige boerderij van Obe en Anke Veldman, die velen van jullie zeker kennen. Een schitterde plek, maar er moest naar ons inziens wel het nodige aan gebeuren. Toen wij op 30 november de sleutel kregen begon dan ook het grote slopen, alles is eruit gehaald, inclusief de voorgevel. Alleen het skelet stond nog en de andere gevels. Na een ruim half jaar van bouwen en zwoegen, maar ontzettend tevreden met het resultaat, zijn we er juni 2008 ingekropen. Ons huis in Weidum hadden we binnen 6 weken al verkocht, maar we konden er blijven wonen totdat onze boerderij weer bewoonbaar was. Hier hebben we veel geluk mee gehad. In februari 2009 is onze zoon Auke Pieter geboren. In 2010 zijn we met de buitenkant van de boerderij aan de slag gegaan. De achtergevel is in zijn geheel vernieuwd. Ook zijn de golfplaten verwijderd en zijn er weer dakpannen op het voorste deel van de boerderij gekomen, het schuurgedeelte is met nieuw riet bedekt. Een prachtig resultaat. Nadat alles rond de bouwvak klaar was, is in oktober van dat jaar onze jongste zoon Thomas geboren. Naast deze mooie gebeurtenissen moet er natuurlijk ook brood op de plank komen. Van 1997 tot 2002 ben ik kraanmachinist geweest op een graafmachine en een telescoopkraan. Omdat ik uit een ondernemende familie kom, heb ik in 2002 besloten om als zelfstandig ondernemer verder te gaan. Ik verkocht in die tijd prefab betonproducten voor de agrarische sector. In 2004 ben ik gefuseerd met Finish Beton Groep uit St. Nicolaasga. Samen hebben we 2 bedrijven, FBG Techniek en FBG Trading. Wij verwerken beton(producten) en verkopen aanverwante producten zoals kleurstoffen en kunststofvezels voor beton. Ik ben binnen FBG-Techniek verantwoordelijk voor de verkoop. Naast deze bezigheden ben ik samen met mijn broer Johannes in 2008 een bedrijf begonnen in het verhuren van stalen en kunststof rijplaten en draglineschotten. Eind vorig jaar is er besloten om een speciale vrachtwagen aan te schaffen, zodat wij de rijplaten en draglineschotten zelf kunnen transporteren en rechtstreeks kunnen leggen vanaf de vrachtwagen. Johannes zit op de vrachtwagen en ik ben verantwoordelijk voor de administratie, offertes en alles wat er verder op kantoor moet gebeuren. Naast deze leuke en drukke bedrijvigheid hebben we ook samen ons gezin. Yda is thuis voor de kinderen en werkt daarnaast s avonds als verzorgende in Nij Statelân in Menaam en heeft haar eigen bedrijf Voeding- en gewichtspraktijk Yda van der Zwaag, waarin ze mensen begeleidt om op een natuurlijke manier af te vallen of aan te komen. Als Yda werkt draag ik de zorg voor onze kinderen. Anne Rixt zit inmiddels met veel plezier op It Anker in groep 2. In februari gaat Auke Pieter ook naar deze school en gaat Thomas naar de peuterschool. Yda krijgt dan meer tijd voor haar bedrijf. Nu ik al veel heb verteld over mezelf, Yda en ons gezin en de pen bijna leeg is, ga ik maar eens afsluiten. Ik hoop dat we met ons prachtige gezin nog vele jaren gezond en wel op dit prachtige plekje aan de Headyk mogen wonen. Om de pen nog even op de Headyk te houden geef ik hem door aan mijn buurman Bauke Rosier.

9 ...Marten Beeksma Ik heb de pen gekregen van mijn buurvrouw Renate van der Ploeg, mijn naam is Marten Beeksma. Op 10 april 1984 ben ik geboren in Deinum, mijn ouders Jaring en Sjoukje Beeksma wonen nog steeds in Deinum. De meeste mensen kennen waarschijnlijk mijn vader wel omdat dit de fysiotherapeut van Deinum en omstreken is. Ik heb een oudere broer, Bennert en een zusje genaamd Jeltske. In Deinum heb ik op de basisschool de Rank gezeten om vervolgens naar de Havo op het Comenius in Leeuwarden te gaan. Na het afronden van de Havo ben ik Bedrijfskunde gaan studeren aan het Van Hall Instituut in Leeuwarden. Na mijn studie heb ik een paar maanden bij Wiersma Tentenverhuur gewerkt in de bouwploeg, niet waarvoor ik gestudeerd had maar wel leuk om te doen. Na een aantal maanden ben ik aan de slag gegaan bij Alfa Accountants als assistent accountant. Al gauw kwam ik er achter dat het echte kantoorleven niet bij mij past. Na 1,5 jaar ben ik gevraagd door Wiersma om weer bij hen te komen werken, nu niet in de opbouw van tenten maar voor de kantoorwerkzaamheden en de commerciële taken binnen het bedrijf. Inmiddels ben ik alweer 3,5 jaar werkzaam bij Wiersma, hier houd ik mij bezig met offertes, planning en alles wat er bij komt kijken. Maar hoe ben ik nu in Dronrijp terecht gekomen? In 2006 leerde ik Sandra Posset kennen, de dochter van Gerrit en Janny Posset. We hebben elkaar in Deinum ontmoet waar we in de weekenden gezellig met vrienden bijeen kwamen. Na 2 jaar zijn Sandra en ik gaan samenwonen in de Hommemastrjitte. Sinds december 2010 wonen we in de Agnetha Huberstrjitte. In november 2011 is ons zoontje Djurre geboren. Het afgelopen jaar was een fantastische tijd. Djurre is een lief en energiek mannetje, wij genieten volop! Sandra werkt parttime als manager schoolopvang bij de Stichting Kinderopvang Friesland, Djurre gaat op de werkdagen van Sandra naar Beppe Janny en zijn vriendjes en vriendinnetjes op het kinderdagverblijf Ringeling te Dronrijp. Hier heeft Djurre het erg naar zijn zin. In mijn vrije tijd racefiets ik graag in de zomermaanden en schaats ik in de wintermaanden. Daarnaast doe ik ook aan passieve sport, namelijk door weekends met een aantal vrienden de thuiswedstrijden van SC Heerenveen bij te wonen in het Abe Lenstrastadion, waarna we na de wedstrijd gezellig een biertje met elkaar drinken. Ik woon nu al een aantal jaren met veel plezier in Dronryp, een gezellig dorp waar ik me thuis voel. Inmiddels ken ik al vele Rypsters, zowel oude als nieuwe Rypsters. En om ook de lezers van de Gearfetter kennis te laten maken met nieuwe Ryspster geef ik daarom de pen door aan Tjibbe Deinum.

10 ... Renate van der Ploeg - van de Worp En toen kreeg ik de pen van Annet, dank daarvoor! Wie ik ben? Mijn naam is Renate van der Ploeg - van de Worp. Ik ben 28 jaar geleden geboren in Groningen, maar al vrij snel verhuisden we naar Emmen. Ik groeide hier op samen met mijn vader, moeder en zusje. Vanwege mijn werk in Groningen ben ik rond mijn 20e jaar naar Assen vertrokken. Ik wilde graag op mezelf gaan wonen. Tot het moment dat ik een Rypster werd, heb ik hier gewoond. Maar hoe raakt zo'n Drentse meid toch in het Friese Dronryp verzeild? Het is de liefde in de vorm van Sipke van der Ploeg die mij hier bracht. It Holt in Deinum is de plek waar wij elkaar hebben ontmoet. Door een vriendin van mij uit Tzummarum, met wie ik vaak op stap ging in Friesland, kwam ik in contact met Sipke. Het was meteen liefde op het eerste gezicht. Een klik voor het leven. Na een half jaar heen en weer tuffen van Dronryp/Assen, besloten we te gaan samenwonen. We kregen al snel een huis aan de Agneta Huberstrjitte. We hebben een aantal dingen laten verbouwen, waardoor we voorlopig hier nog niet weg willen. Inmiddels zijn wij trotse ouders van Jelle en Rinse. Jelle is drie en een half en gaat twee dagen in de week naar de peuterklas en dat vindt hij ge-wel-dig. Rinse is een half jaar oud. Op dit moment heb ik ouderschapsverlof, zodat ik volop kan genieten van ons gezinnetje. In het dagelijks leven ben ik naast vrouw en mem (ik ben een mem, wij voeden onze kinderen Fries op) ook nog gastouder van Annet haar zoontje Korné. Twee dagen in de week is het feest in huize Van der Ploeg, want dan is Korné van de partij. Het kinderparadijs is straks helemaal compleet als zijn pasgeboren broertje Brent hier ook komt. Ik doe het gastouderschap met veel plezier. Naast dit alles werk ik ook nog 12 uur in de week in een woonvorm in Leeuwarden van Stichting De Noorderbrug. Hier wonen volwassenen met een lichamelijke handicap ten gevolge van niet aangeboren hersenletsel. Bijv. door een beroerte of spierziekte. Het werken in de zorg vind ik fijn om te doen. De voldoening die je krijgt als mensen blij zijn dat je ze komt helpen, daar doe je het voor. Eigenlijk is dat met geen pen te beschrijven (ook deze pen niet). Buiten het werk en het oppassen om mag ik graag sporten. In de zomermaanden een potje kaatsen op het veld en de andere maanden ben ik fanatiek aan het volleyballen. Volgend seizoen beginnen we met een nieuwe combinatie team stasko/dsvs. We hebben twee teams samengevoegd, zodat we genoeg spelers hebben om straks weer te knallen. Al met al een druk maar bovenal gezellig leven. Om nog even op het kaatsen terug te komen. De feestavond van VvV Sjirk de Wal wordt dit jaar gehouden op vrijdag 5 oktober om uur in de Posthoorn in Dronryp. Dit jaar zullen er op deze feestavond ook prachtige sketches te zien zijn van Broer Jorritsma. Ik kan het weten, want ik speel ook mee. Alle leden vanaf meisjes/jongens en ouders van de jeugdleden zijn uitgenodigd om hierbij aanwezig te zijn. We hopen op een gezellige avond met veel publiek!!! Ik geef de pen door aan buurman Patatsje alias Marten Beeksma.

11 ...Annet Sietzema-Hiemstra En toen kreeg ik de pen van Tony Tolsma. Ik zag hem al een beetje aankomen. Een mooie kans om me als nije Rypster voor te stellen, zodat de dorpsgenoten eindelijk iets meer weten van wie er achter die 'voormalige heg' op Puoldyk 33 woont Mijn naam is Annet Sietzema-Hiemstra. 16 juli 1981 kwam ik in het Diaconessen ziekenhuis te Leeuwarden ter wereld. Dit was een grote verrassing voor mijn ouders. Mijn moeder wist dat ze zwanger was en kreeg dan ook vaak van de huisarts te horen dat ze veel te veel groeide.u iteindelijk beviel ze veel te vroeg van mijn zus Christina en nadat zij geboren was zei de dokter tegen haar: 'Mevrouw blijft u nog even liggen, er komt nog één!'. We hebben enkele weken in de couveuse gelegen en daarna mochten we eindelijk naar huis. Onze fijne jeugd hebben we doorgebracht in Marssum. Hoe kom ik nou aan mijn naam? Mijn ouders waren dus niet op de hoogte dat ze een tweeling zouden krijgen en eigenlijk hadden ze nog geen namen. Toen zijn ze bij mij maar bij het begin van het namenboekje begonnen en stuitten toen al snel op de naam Annet. Hiemstra komt van mijn vader Jappy Hiemstra, geboren in Menaam en Sietzema is de naam die ik aangenomen heb toen ik in februari 2010 trouwde met Jelmer Sietzema. Wij zijn bijna 4 jaar een stel en ons leven heeft niet stil gestaan. We zeggen dan ook regelmatig: 'We houden het tempo erin!' Op een feestje van gezamenlijke vrienden ontmoetten we elkaar. Stiekem was ik al een beetje voorbereid dat er een leuke vrijgezelle jongen zou komen. Ik was na enkele mislukte relaties weer vrijgezel en zij zouden me wel even koppelen. En na een hele gezellige avond was de vonk al overgesprongen. Later hoorde ik van mijn beste vriendin Elizabeth Hiemstra (de vriendin van Tony, de vorige schrijver) dat het zo heeft moeten zijn, want ook zij wilde me aan Jelmer koppelen. Jelmer is namelijk een collega van haar vader Siebe bij veevoerbedrijf Hendrix UTD. Nadat we elkaar ontmoet hadden waren we altijd bij elkaar en heeft Jelmer zijn huis in Wergea verkocht en is bij mij in Leeuwarden komen wonen. Binnen korte tijd maakten we nog reizen naar Vietnam en Cuba, trouwden we, kregen ons eerste kind: Korné en verhuisden we op naar Dronryp. Hier zal ons tweede kind half juli geboren worden. Na de HBO-V opleiding ben ik samen met Elizabeth een half jaar als vrijwilliger naar Ghana geweest. Hier hebben we in een weeshuis gewerkt en in een kleine kliniek. Een indrukwekkende en geweldige tijd hebben we daar gehad. Daarna kreeg ik al snel een baan als verpleegkundige in het MCL. Tegenwoordig werk ik daar als endoscopieverpleegkundige. Op deze afdeling assisteer ik de arts bij diverse soorten scopieën van het maag-darmkanaal en van de longen. Dankbaar werk, doordat je de patiënt ondersteunt bij het ondergaan van een vervelend onderzoek. Thuis zijn we flink aan het verbouwen. Gelukkig is klussen één van Jelmer's hobby's en helpen onze vaders waar ze kunnen. Ook de tuin wordt grondig aangepakt. Nu is het nog één grote ravage, maar over een paar weken is hopelijk de basis klaar. En kan ik maar 'broeden'. Ik dans graag, heb enkele jaren aan stijldansen gedaan en een paar jaar terug ben ik begonnen met salsa les. Sinds de komst van Korné ben ik daarmee gestopt, maar ik hoop dit weer eens op te kunnen pakken. Alleen heb ik één probleem: mijn man kan niet dansen, dus ik ben eigenlijk op zoek naar een danspartner mét aanleg. Dus mannen van Dronryp, wie wil? Ik geef de pen door aan Renate van der Ploeg, onze gastmoeder die Korné met veel liefde opvangt, zodat wij met een gerust hart aan het werk kunnen.

12 ...Tony Tolsma In eerste instantie stond ik niet zo te springen, toen buurman Jan-Ale vroeg of hij de pen aan mij mocht doorgeven. Maar na een paar keer aandringen, dacht ik 'waarom ook niet ' Ik ben tenslotte ook nieuw hier op'e Ryp en kan mezelf zo mooi even aan iedereen voorstellen. Ik ben Tony Tolsma, geboren op dierendag 1980 te Arum. Nee, ik ben NIET één van de Arumer melkboer of supermarkt, zoals zo vaak wordt gedacht, maar van Johannes en Jelly Tolsma. Ik heb een fijne jeugd gehad, samen met mijn twee jongere zusjes Linda en Astrid. Als kleine jongen zat ik op CBS De Hoekstien en na schooltijd was ik altijd buiten te vinden met vriendjes, waar we voetbalden, hutten bouwden en regelmatig kattenkwaad uithaalden. Zo ging ik een keer met een paar vriendjes fikkie stoken naast een schapenhok in een weiland. Toen ik 's avonds naar voetbaltraining fietste, stond het hele hok in lichterlaaie! Wij hadden de boel dus niet goed uitgemaakt. Na de training durfde ik niet meer naar huis, want er stond een politieauto voor de deur Na mijn basisschooltijd ging ik op de fiets naar Bolsward, waar ik op het Marne College op de Mavo heb gezeten en daarna de opleiding Mechanische Techniek heb gevolgd. Op vrijdagavond gingen we vaak naar de jeugdsoos De Doofpot in Witmarsum, waar we voor een gulden per biertje een hele gezellige avond hadden. Op zaterdag waren we vaak te vinden in Harlingen of in Franeker in Don Pedro. Legendarische tijden waren dat! In 1999 ben ik in dienst gegaan bij de Luchtmobiele Brigade te Assen en daar werk ik nu nog steeds. Ik wist dat dit niet iets was wat ik altijd wilde blijven doen, dus ben ik in 2009 de opleiding Sociaal Pedagogisch Werk gaan volgen, welke ik inmiddels heb afgerond. (Ik had hier geschreven dat ik druk aan het solliciteren was, maar dat heb ik net 'gedelete', want ten tijde van dit schrijven ben ik aangenomen als woonbegeleider bij MindUp, onderdeel van GGZ Friesland, in Franeker. Ik heb erg veel zin in deze nieuwe uitdaging, dus vanaf volgende maand mooi op de fiets naar mijn werk!) In 2000 ben ik verhuisd van Arum naar Leeuwarden, waar ik ben besmet met het Cambuur-virus. Verder ben ik regelmatig op het water te vinden met mijn bootje of aan het snoek-vissen met mijn zwager Sybren. In 2010 kwam aan mijn toenmalige relatie een einde en ging ik als vrijgezel door het leven. Mijn vrijgezellenleven heeft echter niet lang geduurd, want op 2e kerstdag van datzelfde jaar kwam er in café Scooters iemand achter mij staan die de armen om mijn middel sloeg. Ik dacht eerst dat het een maat van mij was en zei meteen van 'rot op jong!' Totdat ik naar beneden keek en tot mijn verbazing zag dat het de handen van een vrouw waren. Ze begon te praten en ik herkende meteen de stem: het was Elizabeth Hiemstra (van Siebe & Dukke). Wij kennen elkaar van 10 jaar geleden, toen zij verkering had met mijn beste kameraad en we zagen elkaar heel zelden nog wel eens op de Arumer merke of de PC. Hoe gek kan het lopen Sinds die avond zijn we niet meer bij elkaar weg te slaan en vorige zomer heb ik mijn appartement in Leeuwarden opgezegd. Sindsdien wonen we samen in het prachtige huisje op de Brêgebuorren 26! Afgelopen 2e kerstdag waren wij een jaar samen. Toen ben ik op mijn knieën gegaan en heb Elizabeth ten huwelijk gevraagd (ze heeft gelukkig JA gezegd ). We zijn druk bezig met de voorbereidingen en op 7 september a.s. gaan wij trouwen! Ik ben benieuwd wat de toekomst ons verder brengt! Maar nu eerst geef ik de pen door aan Annet Sietzema-Hiemstra, de beste vriendin van Elizabeth, die ook nog niet zo lang geleden Rypster geworden is.

13 ...Jan-Ale van der Ploeg Fan Bennie Brommer, bekend fan Baas boppe Baas, krige ik de ôfrûne kear de pinne yn 'e hannen spile om yn dizze rubryk wat oer mysels te fertellen. No is it net myn gewoante om wiidweidich op mysels om te jeuzeljen mar om't myn kontaktgegevens hjir ek elke kear al trou foaroan yn 'e doarpskrante ôfdrukt wurde, is it foar guon faaks ek wol nijsgjirrich hoe't dat no komt dat dy Jan-Ale van der Ploeg yn minder as 30 jier tiid al foar de tredde kear yn Dronryp oan te treffen is. Earne mids maaie 1982 waard ik út it Diakonesse-sikehûs yn Ljouwert wei nei Dronryp ta tôge. Myn âlden, dy't doe noch meielkoar wienen, wennen dêr oan de Gibbeflecht. Ein 1985 hinne kaam der, alhiel út Sri Lanka wei, foar my in broerke by; Andries. Oan de Gibbeflecht hienen wy beide in prachtich boartersplak, om't der doetiids hast op elk adres wol bern taholden. Neist ombongelje op strjitte waard oerdeis braaf nei de Sint Radbodus op skoalle gongen. Taalswak as ik wie, diene hja dêr alle war om my it praten en skriuwen by te bringen en fan dy tiid ôf hong ik mei de noas hieltyd faker yn de boeken. Nei inkelde jierren tuskentiids op 'e Gordyk trochtbrocht te hawwen, bedarren wy yn 1993 yn it foarein fan de histoaryske 'kop-hals-romp'-pleats fan pake en beppe fan memmekant oan Fjouwerhûs boppe Menaam (dêr't it Iepenloftspul yn 1990 ek nochris west hat foardat úteinlik in bêst plak op 'e Ryp fûn waard). Yn it lêste jier fan 'e basisskoalle gong it doe foar my elke dei op it fytske nei Dronryp oan; werom op 'e Roomske skoalle. In jier letter wie Ljouwert it reisdoel dêr't ik op it eartiidske Slauerhoff altiten kreas it húswurk die dat opsein waard. Nei it beheljen fan it skoaldiploma yn 2000 bedarre ik foar twa moanne as tûzenpoat op in kemping yn de Dordogne. Nei dizze geweldige wurkfekânsje koe it fuortendaliks op keamers yn Grins oan om (Technyske) Planology te studearjen. In stúdzje dy't wittenskiplik tasjocht op sawat alle fysike/romtlike aspekten dy't gearhingje op it mêd fan it wenjen, wurkjen en de rekreaasje fan ús minsken. Al yn de yntroduksjewike foarôfgeand oan de stúdzje belâne ik by it ferneamde Bernlef. Dêr ha'k likelang omswalke oant ik krapoan sân jier letter ôfstudearre wie. Dat is krekt wat mear as dat guon sizze dat gewoan wêze moatte soe, mar dat is de wille en de opdiene erfarings wat my oanbelanget mear as wurdich west. Neist studearje en feestfiere ha'k ûnder oare ferskillende bestjoersfunksjes ferfolle, meispile yn de (letter troch de rjochter ferbeane) Fryske tsjinghonger fan de Kameleonfilm en gauris in (stúdzje)reiske nei it bûtenlân makke (dêr't Ruslân dochs wol de moaiste fan wie). Nei in koart semy-amtner bestean by it Ministearje fan LNV yn Assen koe ik yn 2007 oan it wurk as planolooch by in stêdeboukundich advysburo yn Ljouwert. Hjir hâld ik my op it stuit noch hieltyd dwaande mei de romtlike oardening fan in ferskaat oan gemeenten yn it noarden fan it lân. It komt der benammen op del dat ik wurkje oan ferskillende romtlike planfoarmen as bestemmingsplannen, romtlike ûnderbouwings, struktuerfisys en beliedsstikken. Nei twa jier sawathinne elke dei mei de âld Alfa hinne en werom riden te hawwen, tocht ik op in gegeven stuit dat it wensté dochs mar wat tichter by it wurk moast. Fan in skiterich flatsje twa heech achter, yn ien fan de minste wiken fan Grins ('Vogelaar'-wijk de Hoogte), gong it nei in alderaardichst húske, krektwat foar my, yn in krease Rypster buert en werom teplak. De pinne bliuwt hjir noch efkes op 'e buorren en sil ditkear nei Tony (fan Elizabeth) Tolsma.

14 ...Wybe-Jan Bruinsma Bedankt Gijs, van collega's moet je het hebben! Aardich dat ik my hjir as farske Rypster even foarstelle mei. Myn namme is Wybe-Jan Bruinsma, sûnt in jier wenje myn freondinne Tineke en ik op'e Klút; wy hawwe hjir in baas plak. Sels kom ik fan it moaie mar lytse Rie. Ik groeide op yn in waarm gesin mei in jongere broer en de wereld oan beesjeboel. Tusken it keatsen en knikkerjen troch bin ik yn Rie nei de basisskoalle west. Nei de basisskoalle moast ik nei de Simon Vestdijk skoalle yn Harns. Earst fanatyk op it fytske, fan myn 16e ôf mocht ik op in âld Zundapp dy kant út. Wol 45 op'e teller, as ik der plat op lei helle der hast 50. Letter fielde ik my suver noch stoerder doe't de kisten en in swart learen jack der ek by oan kamen. Dy hie ik ynpikt nei de earste opnames fan in seizoen Baas boppe Baas, in tillevyzjesearje fan omrop Fryslân, dêr't ik as feredelde punker oan meidwaan mocht. Fjouwer jier haw ik der omspane mochten, neist dy searje ek noch wol wat oare putsjes dien. Moai om wat fan dy aparte wrâld mei te pikken, mar op in bepaald stuit ek wol moai west, ik wie der net op myn plak. Better te plak wie ik yn Dronryp mei it Iepenloftspul fan 2005, nei in pear audysjes krige ik in moaie rol yn Hair. Wat in geweldich healjier! It hat my úteinlik in moai stik stúdzjefertraging oplevere, mar dat studearen sei my doe noch net sa folle. Nei de middelbare skoalle wist ik eins net sa best wat ik woe. Of better, ik wist eins foaral wat ik net woe en dat wie leare. Fryslân wie my fiersten te lyts, ik moast de wide wrâld yn, werhinne makke net út. Ik bedarre úteinlik yn Honduras, in lantsje yn e slurf fan Noard- nei Súd-Amearika. Offisjeel foar frijwilligerswurk, mar der wie genôch tiid om sa no en dan in pear wiken op paad te gean. Wat wurk oanbelanget is dêr de ynstelling: mañana, mañana, frij fertaald foar 'dogge we it hjoed net, dan moarn wol. En oars nije wike mar.' Nei in lêste tripje troch de jungle moast ik wer nei it moaie Fryslân. It bliek dat ik in lyts souvenir meinaam hie dêr't ik eins net sa'n soad ferlet fan hie: ik hie malaria. Fjouwer kear haw ik úteinlik plat lein. Wer studzjefertraging, wer in skoft langer 'studeare'. Studeare bliek dochs wol in moaie hobby. Ik wenne yn Grins, studearde offisjeel psychologie. Officieus wie ik mear op paad om yn't moaie waar te sjen, ynstee fan yn'e boeken. It wie faak goed moai waar yn Grins. Ik haw úteinlik sân jier studearje mochten en bin mear as fiif jier lid west fan Bernlef, in Fryske studinteferiening. In prachtige tiid mei in soad aktiviteiten, sa gienen we bygelyks wol gauris te liften. Ek tsjintwurdich binne we mei sa'n selde ploechje mannen noch gauris op paad, ek al is't no net mear mei de tomme omheech. Ek kom ik sa no en dan noch wol ris by de feriening om de hoeke. Ik bin 'âldlid', sa't dat dan hjit. De nije lichting jonge broekjes hat it leaver oer 'âldnút'. Ald nút, en ik bin noch gjin tritich. Yn myn studintetiid wie ik wykeins noch faak by myn âlden yn Rie te finen. Sneons op it fytske nei Hitsum dêr't in soad kameraden wennen, op stap. Simmers de doarpsfeesten ôfstrune, winters nei Bergsma of op it fytske fan Rie nei Berltsum. It tintfeest fan Boazum wie elts jier ek fêste prik, mei standert elts jier striemin waar en in drekbinde. Dêrom, yn'e hjerst fan 2007, de learzen en de overall mar oan, wakker wille, oan't ik tsjin in frommes oanstuite fan wa't ik best op myn sodemieter krige. It frommes rûn op krukken, hie dy deis nei in swiere pot fuotbal de knibbelbannen oan smots trape. Ik bin bliid dat sy koste wat kost op stap moast, oars wiene we net mei syn beiden op de Klút bedarre. Tidens myn stúdzje moast der bybeund wurde om de stúdzjeskuld te beperken, ik kaam fia myn mem by soarchynstelling Talant oan't wurk. Ik moast eins húskes himmelje en poetse, mar skjinmeitsje wie in ding dat ik as studint safolle mooglik foarkomme woe. Doe't se hearden dat ik wat yn'e soarchrichting studearde koe ik wol wat yngewikkeldere putsjes dwaan en waard ik groepsbegelieder. Twa jier lyn, doe't ik it ôfstudearjen net mear útstelle woe en folledich oan't wurk koe, bin ik feroare fan funksje. Ik wurkje no twa dagen yn'e wike by Talant yn Stiens as psycholooch. Derneist wurkje ik twa dagen foar Netwerkpsychologen, dêr't kollega Gijs foarige moanne al it ien en oar oer fertelt hat. Tineke en ik wenje hjir no hast in jier, en it befalt ús poerbest! Ik wol dit jier meskien wol werris in baltsje slaan, myn broer is fanatyk keatser en hat noch in âld want lizzen. Ek Tineke sil in bal slaan mar dan op'e tennisbaan op Skatzenburg. Toaniel stjit by my ek noch erges op'e ferlanglist. Ik jou de pinne troch oan in oare âld Bernleffer en aldnút fan noch gjin tritich, Jan Ale van der Ploeg.

15 ...Gijs Meijer Deze pen kreeg ik van mijn volleybalmaat Bernard, van wie ik altijd de mooiste set ups krijg, zo ook nu. Mijn naam is Gijs Meijer, geboren in Drachten op 3 januari Ik kom uit een redelijk degelijk gezin, goed gereformeerd maar van het VPRO achtige type, en ben het nakomertje van een 7- en 6 jaar oudere broer en zus. Mijn vader en moeder zaten in het onderwijs, en voor zover ik me kan herinneren heb ik een leuke, gezellige en voorspoedige jeugd gehad. Ik hobbelde gewoon mee met iedereen, had voldoende vriendjes, ging naar school, zat op een sport (korfbal), kreeg pianoles, en haalde in de vrije tijd wat kattenkwaad uit. Toen heette dat nog kattekwaad. Ik denk dat de tijdgeest een beetje de american dream was: iedereen was bezig om te werken, wat centjes te sparen, een auto te kopen, een iets groter huisje, dan een mooie radio, TV, kleuren TV en allerlei in die tijd luxueus uitziende keukenapparatuur. Zo ging het ook bij ons, totdat.. mijn ouders opeens idealistisch werden. In 1979 deden mijn ouders de auto weg (slecht voor het milieu), werden vegetarier, gingen hun huis isoleren, en droomden van zelfvoorzienend, windmolens, zonnecellen, richtten een fietsersbond op, en deden mee aan allerlei demonstraties. Ook ik mocht mee, tegen kernenergie in Dodewaard en Borssele, en voor de vrede en tegen kernraketten in Amsterdam en Brussel. Bij ons thuis werden de kaartjes ook vaak verkocht, dus mijn broer en zus en ik zeiden dat we in een actiecentrum woonden, en we hadden de hollanditis. Een leuke tijd. Ik was altijd wel geïnteresseerd in school, maar voerde veel te weinig uit. Na een start op het gymnasium, kon ik nét naar het atheneum, en na een keertje zitten te zijn gebleven toch een diploma behaald. Omdat ik niet graag studeerde ging ik de HBO-V doen in Groningen, verpleegkunde. Het studentenleven vond ik echter veel interessanter, dus de school heb ik niet afgemaakt. Wat ik in die tijd allemaal heb uitgespookt zal ik maar niet opschrijven, want in een klein dorp schijn je een beetje om je imago te moeten denken. Uiteindelijk werd ik maat op zeilschepen van de bruine vloot, wat ik 2 jaar heb gedaan. Daarna ben ik weer gaan studeren, en dat vond ik prachtig: je kon gewoon leren wat je wou, dus heb ik daar jaren over gedaan. Ook colleges filosofie en kunstmatige intelligentie gevolgd. Tegelijkertijd kon je ook in de vele vrije tijd doen wat je wilde, en je was toch gewoon goed bezig, want student. Dus veel sporten, klaverjassen, zeilen, muziek maken, en natuurlijk in de kroeg zitten. Op de eerste kennismakingsdag van de studie kwam ik Joskha al tegen, en vond haar gelijk speciaal. Daarna heb ik mezelf een aantal jaren voor de gek gehouden, en dacht dat ze niet de ideale vrouw was, maar gelukkig wist Joskha beter. We hadden samen de droom om naar een leuk Fries dorpje te verhuizen, met veel speelgelegenheid, het liefst aan het water en met een boomgaardje. Elke week gingen we 1 dag naar Friesland om dorpjes en huizen te bekijken, en uiteindelijk hebben we het helemaal gevonden in Dronrijp, aan detsjerkebuorren. Wat een heerlijk dorp, en wat hebben we hier een goede tijd sinds 1999! Zo terugkijkend denk ik, tsjonge wat is dat snel gegaan, Hier kregen we Ayse, Ilene en Marlinde, die inmiddels allemaal op de basisschool zitten. En het is meestal net zo gezellig als we ons hadden voorgesteld. We zijn getrouwd, hebben ons huis opnieuw opgebouwd, en hebben hier leuke vrienden, hobbies, en maken ons ook een klein beetje nuttig. Toch is werk wel mijn grootste hobby. En een heel groot deel ervan in de zorg. Op mijn 16e was ik weekendhulp in Borneroord, een zwakzinnigeninrichting in Beetsterzwaag. Daarna om mijn studie te betalen 7 jaar als verzorgende gewerkt bij thuiszorg Groningen. Mijn eerste baan na de studie was bij onderzoeksbureau Intraval, waar ik onderzoek deed naar jeugcriminaliteit, voetbalvandalisme, het heroine-experiment, tippelzones, dealpanden, etc. Vervolgens ging ik bij de gemeente Groningen aan de slag als beleidsmedewerker verslavingszorg, en daarna bij de provincie Friesland als beleidsmedewerker zorg. 5 jaar geleden hebben Joskha en ik samen het bedrijf Netwerkpsychologen opgericht, en zelfstandig zijn bevalt ons heel goed. Het was de afgelopen jaren wel hard werken en financieel soms wel spannend. Maar vanaf nu ongeveer komen we in een iets rustiger vaarwater. Ik ben benieuwd waar we heen gaan dobberen, samen met onze supercollega's. Graag geef ik de pen door aan Wybe-Jan Bruinsma.

16 ...Bernard Kemper Van mijn volleybal maat Andries heb ik de pen gekregen. Heel soms krijg ik van hem een set-up waarvan ik denk; wat moet ik hier mee. Zo ook deze pen. Mijn naam is Bernard Kemper. Ik ben geboren op 24 juli 1960 in Oostermeer, een klein dorpje achter Burgum. Twee zussen en vijf broers gingen mij voor en na mij kwamen nog een broertje en zusje. Een gereformeerd gezin met tien kinderen was in die tijd niet ongewoon. Toen ik drie jaar was; werd mijn vader opperwachtmeester van de Rijkspolitie in Dokkum. Daar heb ik mijn jeugd jaren doorgebracht. Een leuke buurt met leeftijdsgenoten die ook veel buiten speelden. Hoofdzakelijk voetbal op de oude tennisbaan en bij de voetbalvereniging BE-Quick. Na de basisschool ben ik geslaagd voor de LEAO in Dokkum. Mijn gymleraar had mij geadviseerd naar het CIOS te gaan, maar het werd de MEAO in Leeuwarden. Inmiddels was mijn vader adjudant van Oost-Dongeradeel geworden. We zijn toen verhuisd naar Metslawier een dorpje 7 km boven Dokkum. Met een klein groepje vrienden werd veel tijd besteed aan verschillende sporten; fietsen; volleybal, tennis, straat voetbal en voetbal bij de vereniging Ropta Boys. Wat mijn vrienden wel lukte te combineren met school; dat lukte mij niet. De MEAO werd geen succes en ik ging zonder diploma van school af. Mijn vader ging met pensioen en we verhuisden naar Veenwouden. Sportief een periode van schoolbasketbal; zaalvoetbal en volleybal. Begin jaren tachtig heb ik op verschillende administratieve banen gesolliciteerd maar zonder succes, er was niet veel werk in die tijd. Zo kwam ik er uiteindelijk op uit om te solliciteren als leerling-ziekenverzorger en ben toen aangenomen in het verpleeg en verzorgingshuis De Hofwijck in Leeuwarden. Het voormalige diaconiehuis in de Grote Kerkstraat. Hier woonden circa 70 bewoners met lichamelijke en/of psychogeriatrische aandoeningen. Hier heb ik met veel plezier gewerkt en heb goede herinneringen aan deze tijd. Ik heb mijn vrouw Hilly Terpstra hier leren kennen. In 1987 is het verzorgings gedeelte van de Hofwijck naar het Rengerspark gegaan. Het verpleeg gedeelte is samen gegaan met Parkherstellingsoord en werd toen Parkhove. In Parkhove heb ik circa een jaar gewerkt als teamleider op een psychogeriatrische afdeling. We woonden inmiddels samen in Finkum. In 1988 hebben Hilly en ik beide onze baan opgezegd(hilly werkte inmiddels in de thuiszorg) om de HBO-V te gaan doen. Daar heb ik geen spijt van gehad. Vier jaar later hadden we ons diploma en datzelfde jaar zijn we getrouwd. Ik ging als verpleegkundige tijdelijk naar de psychiatrie in Franeker en begeleid wonen in Dokkum. Op een gegeven moment kreeg ik vanuit het MCL een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek omdat daar nog een brief van mij in portefeuille zat.ik werd aangenomen op een interne afdeling in MCL- noord. (Bonifatius Ziekenhuis). In die tijd, september 1993, is onze oudste dochter Margriet geboren. In 1994 zijn we verhuisd naar de Fetsasingel in Dronrijp. Hier zagen onze andere drie kinderen Dieuwke,Berber en Tjerk het eerste levenslicht en hebben we met veel plezier gewoond. Via een andere Interne afdeling in MCL-zuid ben ik sinds 2000 werkzaam als verpleegkundige op de afdeling Dialyse. Op deze afdeling komen mensen meestal 3x 4 uren in de week aan de dialyse machine om het teveel aan vocht en een groot deel van de afvalstoffen te verwijderen. Ik vind het een mooie afdeling door de persoonlijke band die je met de mensen hebt en de verpleeg/technische vaardigheden die zich steeds verder ontwikkelingen. Omdat we op de Fetsasingel uit "ons jasje" groeiden zijn we in 2006 verhuisd naar de Welderingsstrjitte in een oud huis, wat we stap voor stap verbouwd hebben.we wonen met veel plezier in Dronrijp.Het grotendeel van onze familie woont dichtbij. Het is een mooie fietsafstand naar mijn werk. Voor Margriet en Dieuwke is de afstand naar het Montessori in Leeuwarden en voor Berber naar de Simon Vestdijk in Franeker ook goed te fietsen. Verder kunnen de kinderen zich hier in het kaatsen; voetballen; gymnastieken en springen lekker uitleven. Hilly werkt bij de GGD als verpleegkundige jeugdgezondheidszorg in de gemeente Het Bildt. Ik lees graag en voor mij is volleybal, in de vorm van de onderlingedorpen competitie, een fijne ontspanning. Van september tot begin april spelen we circa 12 wedstrijden van 7 sets. en iedere dinsdag avond van uur tot uur volop trainen. Het zou mooi zijn als er nog enkele liefhebbers mee willen doen. Ik zeg; doen want op Schatzenburg is het altijd gezellig, ook na de training. Ik geef de pen door aan volleybalmaat; Gijs Meijer

17 ...Andries Rienks Toen ik las dat Minne Fokkema was genomineerd voor de rubriek IK GEEF DE PEN DOOR AAN voelde ik hem al aankomen. Eigenlijk heeft Minne mij niet gevraagd, maar Baukje. Mijn naam is Andries Rienks en ik woon nu 17 jaar op'e Ryp. Ik ben 46 jaar geleden geboren te Beetgumermolen in het huis (tegenover het statige Van Aismahuis) van Pake Paulus en Beppe Tjitske. Een jaar later was er een huis beschikbaar voor mijn ouders in Bitgum. Hier heb ik het grootste gedeelte van mijn jeugd doorgebracht en voel me daardoor nog steeds een beetje een Bitgumer. Mijn ouders Hessel en Griet wonen daar nu nog. Al vrij snel kreeg ik er een broertje bij. Het voordeel van het geringe leeftijd verschil tussen ons, was dat ik altijd een speelkameraad had. We hebben vroeger heel wat af gevoetbald. Toen ik 5 jaar was kregen we er nog een broertje erbij Cor. Cor is al op vierjarig leeftijd overleden aan kanker. De medische mogelijkheden op het gebied van kanker zijn vandaag de dag aanzienlijk verbeterd. Hierdoor zou hij waarschijnlijk vandaag de dag meer kans hebben gehad. Na de lagere school in Beetgumermolen ben ik naar de LEAO in Leeuwarden gegaan. Waar we gymnastiekles kregen van Eddy Bosman. Destijds speler van Sc Heerenveen. Mijn favoriete vak was dan ook gymnastiek, maar zat ik dan wel op de juiste school? Gerrit Hoekstra bekend van onder andere het Ipenloftspul was destijds onze leraar Geschiedenis en Nederlands. Een mooie tijd was dat, na de LEAO heb ik mijn opleiding voortgezet op de MEAO. Ik volgde er een speciale 2 jarige opleiding voor het Praktijk Diploma Boekhouden. Ook op de MEAO was mijn favoriete vak gymnastiek. Durk van der Leest was destijds onze gymleraar. Oud Dronrijper Piet Haak gaf ook gymnastiekles en calculatie. Doordat ik werd uitgeloot voor de militaire dienst, kon ik na mijn schoolperiode meteen aan de slag. Veel werk was er midden jaren tachtig niet en mocht je van geluk spreken als je een baantje had. Ik had geluk dat ze bij mijn vader op het werk nog wel iemand in het magazijn konden gebruiken. De computer deed in die tijd zijn intrede, omdat ik op school "iets" had geleerd met computers, werd mij gevraagd om op kantoor te assisteren. Zo verhuisde ik van het magazijn naar het kantoor. In de avonduren leerde ik toen voor het MBA diploma. In totaal heb ik ongeveer 6 jaar gewerkt bij Ing.- en Handelsburo Cramm B.V. te Leeuwarden. In deze praktijk periode heb ik meer geleerd over boekhouden dan tijdens mijn gehele schoolperiode. In 1988 heb ik in Berlikum (HvH) het tegenwoordige TDF mijn vrouw Tineke Bosma leren kennen. Met haar ben ik in 1991 gaan samenwonen op een flatje aan de Julianalaan te Leeuwarden. Tineke woonde in de polder en was werkzaam als verpleegkundige in het ziekenhuis van Emmeloord. Na een sollicitatieprocedure kon ze in Leeuwarden bij het MCL aan de slag als Oncologie Verpleegkundige. Ook ik ben in 1991 van baan gewisseld. Ik maakte de overstap naar een klein accountantskantoor aan de Spanjaardslaan te Leeuwarden. Waar ik met alle facetten van het accountancyvak te maken kreeg. Intussen werk ik al weer 20 jaar voor Smids en Schakel Accountants. Inmiddels zijn we gegroeid tot een kleine 40 werknemers. Omdat ons vakgebied zo enorm breed is, kun je als persoon niet van alle ontwikkeling up to date blijven. Om kwaliteit voor je klanten te kunnen waarborgen ben je genoodzaakt om je te gaan specialiseren. Smids en Schakel heeft haar werkzaamheden verdeeld in accountancy, fiscaal en salarisadministratie. De salarisadministratie is het vakgebied waar ik mij nu volledig mee bezig houd Ons kantoor gebouw bevindt zich aan de Balthasar Bekkerwei in Leeuwarden, dit is achter het grote glazen Crystalic Gebouw. Voor mij is dit een mooie fiets afstand naar het werk. Na drie jaar op een flatje te hebben gewoond, hadden we het als dorpsmensen wel gehad in stad. Omdat je in Dronryp nieuw kon bouwen en het dorp ons ook enorm aansprak, zijn we in november 1994 naar ons nieuwe huis verhuisd aan de Fetsasingel 13. Een jaar later zijn we getrouwd. Intussen hebben we een zoon Jorrit en dochter Julia. Jorrit zit in het 1e jaar van het Piter Jelles Montessori in Leeuwarden en Julia in groep 5 van de basisschool. Tijdens de merke van 2003 zijn we verhuisd naar de overkant van de straat. We wonen nu op De Koarte Ekers. Onze gezamenlijke hobby is sport. Onze sporten zijn voetbal, volleybal, kaatsen, paardrijden, schaatsen, tafeltennis en op tv sport kijken. Tineke, Julia en ik zijn actief bij volleybalvereniging DSVS. Ik speel in de "dorpen competitie". Het actief volleyballen geeft mij enorm veel ontspanning met daarbij de minstens zo belangrijke nazit.

18 Naast het volleyballen heb ik nog een bestuursfunctie bij DSVS. Tineke speelt competitie en is ook volleybaltrainer van de jongste meiden groep. Onze zaterdag staat meestal in het teken van voetbal. Jorrit en ik zijn actief binnen de voetbalvereniging van VV Dronrijp. Jorrit als speler van de D-pupillen, ik als trainer van de D3-pupillen. Ook heb ik al jaren een seizoenkaart van Sc Heerenveen. Met drie rypster senior kenners!, bezoeken we met veel plezier bijna alle thuis wedstrijden. Het feit dat deze mannen Abe Lenstra nog hebben zien voetballen zegt genoeg over hun ervaringen met het voetbalspel. Op de terugreis wordt altijd de wedstrijd nog even geanalyseerd. Dit wordt meestal onderbouwd met de vele anekdotes over vroeger. Omke Hessel en Tante Martzen Dijkstra (fan de Strjitwei) hebben bij mij de liefde voor de kaatssport veroorzaakt. In onze jeugdjaren waren we daar vaak in de vakantie út fan hûs. We gingen dan met hele gezin naar de kaatswedstrijden. Vaste prik was altijd de Freule in Wommels. Er was altijd sprake van een enorme gezelligheid en dat in combinatie met een schitterende sport! Met Rypster Merke hebben we in onze jeugdjaren vele malen overnacht bij de familie Dijkstra. We hebben zelfs een keer, met een hele grote ploeg op stal geslapen. Een onvergetelijke tijd. De kaatssport staat garant voor veel anekdotes. Mijn broer Paulus heeft een tijdje in Aldtsjerk gewoond In deze periode was hij ook secretaris van de plaatselijke kaatsvereniging K.V. Trynwâlden. Op een verjaardag visite kwam ter sprake, dat hij daar ook al eens met de krans was thuisgekomen. Dit was voor ons de bevestiging dat het kaats nivo in de wâlden aanzienlijk lager moest zijn dan op de klei, want in Bitgum had hij namelijk nog nooit een prijs gewonnen. Daarom besloot ik om samen met een collega ook lid te worden van de kaatsvereniging in Aldtsjerk, zodat wij ook aan de federatiepartijen in de wâlden mee konden doen. En ja hoor..in Hurdegaryp won ik samen met mijn collega de priis. Als aandenken aan deze gebeurtenis hebben we van de gewonnen waardebon een grote beker met inscriptie gekocht. Mijn mooiste trofee is echter het zilveren klokje van Pake Andries. Welke hij gewonnen heeft met Winsum op de freule van Julia, is onze paardrijdster. e doet dit met veel plezier bij Mad s Pony paradijs in Peins. Dat zij een liefhebber is geworden, is waarschijnlijk ontstaan in de periode dat Obe en Anke Veldman onze oppas waren. Wij vonden het dan ook heel erg jammer dat ze zijn verhuisd. We gaan er van uit dat wij nog vele jaren met plezier en gezondheid mogen wonen in Dronryp. Zoals jullie misschien al op de radio bij Omrop Fryslân hebben gehoord zit er momenteel bij ons in garage een eekhoorn. Naar alle waarschijnlijkheid betreft het hier een zgn. tamme Canadese grijze eekhoorn. Als je denkt dat deze van jouw is, mag je hem komen vangen. Voor de volgende ronde geef ik de pen door aan mijn ex-buurman en volleybalmaat Bernard Kemper.

19 ... Minne Fokkema Ik werd gebeld door mijn zwemmaat Durk Leijstra om een stukje over mijzelf te schrijven, en Ja.. nu ben ik aan de beurt. Mijn naam is Minne Fokkema, en ik woon sinds augustus 1992 aan de Hearewei. Ik ben 47 jaar geleden op 9 november geboren in Menaldum op een boerderij aan de Slappeterpsterdijk, waar ik als derde kind ter wereld kwam. Mijn broers Fokke en Folkert waren mij voor gegaan, Fokke 5 jaar en Folkert 4 jaar eerder. Mijn jeugd heb ik dus ook daar doorgebracht. Mijn ouders: Minne en Aukje Fokkema wonen nog steeds in Menaldum, net als mijn broer Folkert, die op de ouderlijke boerderij woont. Folkert is redelijk bekend onder de oud Rypsters, omdat hij 15 jaar in het eerste van Dronrijp gespeeld heeft. Mijn oudste broer Fokke heeft een akkerbouw bedrijf in Slappeterp. Na de lagere school ben ik naar de mavo in Leeuwarden gegaan, die ik in 4 jaar doorlopen heb. Toen kwam de vraag wat wil ik worden, een moeilijke vraag voor de meeste 16 jarigen. Ik wist het eigenlijk niet, ik wou wel boer worden, maar mijn broers waren mij ook daar in voorgegaan. En een 3de zoon op de boerderij dat ging niet. Om toch wat voor mijn vader en mijn broers te kunnen betekenen heb ik voor de MTS in Leeuwarden gekozen. Hier heb ik de werktuigbouw gedaan, waarna ik een vervolgopleiding MTS Motorvoertuigentechniek in Hoogeveen heb gedaan. In dat jaar kwam er een mogelijkheid om MTS landbouwmechanisatie te doen, wat ik ook gedaan heb. In het eerste jaar dat ik naar de MTS ging werd mijn huidige vrouw Baukje ook interessant. Baukje komt ook uit Menaldum en was eigenlijk mijn achterbuurmeisje. Al zat er zo'n 25 ha land tussen. Het heeft mij toch nog 3 jaar gekost om haar zo ver te krijgen om mijn vriendin te worden. Baukje heeft in 1984 haar kappersopleiding afgerond en oefent nog steeds het kappersvak uit. In 1987 moest ik in dienst. Ik had gehoopt op broederdienst, maar helaas. De één had vrijstelling en de andere werd afgekeurd. Na mijn diensttijd zijn Baukje en ik gaan samenwonen in de arbeiderswoning naast de ouderlijke boerderij, tot wij in december 1991 ons huidige huis in Dronrijp hebben gekocht, waar wij na veel verbouwwerk in augustus 1992 zijn gaan wonen. In 1995 zijn we getrouwd en al snel kwamen onze 2 jongens in ons leven: Mennold in 1997 en Binte in In dat jaar ben ik ook begonnen bij mijn huidige werkgever: Lely melkrobots waar ik productspecialist ben, een baan waarin techniek en dierwelzijn goed gecombineerd zijn. Daarvoor heb ik ongeveer 12 jaar gewerkt bij Instamac waar ik lasser, draaier, frezer, constructiewerk, installatie monteur en machinebouw heb gedaan. De grootste reden dat ik van baan ben veranderd, is dat ik zaterdags met mijn kinderen op het voetbalveld wil doorbrengen, en dat is redelijk gelukt. Ik ben leider van Mennold in de F pupillen en E pupillen geweest, en ben later leider en trainer van Binte in de E pupillen en de D pupillen geweest. Momenteel is Mennold weer aan de beurt en ben ik nu medeleider en hulptrainer bij C2. Ik hoop het ook nog een tijdje op deze manier vol te houden. Mennold zit momenteel in het derde jaar op de Simonvestdijk, en Binte zit in groep 8 op de Romte. Buiten mijn leideren/trainen heb ik nog een paar hobby's: gedurende de wintermaanden 1 keer in de week zwemmen met een leuke groep mannen( het nazitten duurt langer dan het zwemmen), en ik speel al sinds mijn 9de jaar op een schuiftrombone bij Constantia in Menaldum. Wij wonen nog heel graag in Dronrijp, en hopen hier ook nog lang te blijven. Ik wil het hier maar bij laten en geef de pen door aan Andries Rienks.

20 ...Dirk Leijstra Werd ik gebeld door Wybren en Welly en gevraagd om een stukje te schrijven in de Gearfetter. Dacht ik eerst: oh nee dit is niks voor mij, want ik ben helemaal niet een schrijver, maar na een tweede telefoongesprek heb ik ja gezegd en vandaar nu een stukje over mij en hoe ik samen met Mieke in Dronrijp terecht ben gekomen. Mijn naam is Dirk Leijstra geboren op 25 oktober 1959 te Rinsumageest. Ben in m'n 2e levensjaar verhuisd naar Dokkum waar ik een geweldige jeugd heb doorgebracht. Mijn ouders heten Sjouke en Tine en wonen nog steeds in Dokkum. Ik kom uit een gezin van 6 jongens en 1 meisje, ben de 5e in de rij en heb een broer in Duitsland en Tsjechie wonen. De laatste heeft daar sinds 4 jaar een camping. De rest woont verspreid door Friesland heen. Na de lagere school ben ik naar de LTS gegaan en heb hier de installatietechniek gevolgd. Na mijn diplomering wilde mijn klasseleraar mij naar de MTS hebben, maar ik was het leren beu en ben bij Pranger en Rosier in Dokkum gaan werken. Mijn hobby's zijn motorrijden, wat ik al sinds m'n 18e jaar doe, tuinieren, klussen en vissen. Op mijn 17e jaar ben ik lid geworden van zwemvereniging "de Granaet" in Dokkum, en was ik lid van het waterpoloteam. Ik speelde hier rechts en midden voor, een prachtige sport. Ik heb hier tot mijn 24e gespeeld. In die tijd kwam ik ook in aanraking met de duiksport, iets wat mij heel erg interesseerde en ik kreeg het idee om beroepsduiker te worden. Door het motorrijden ben ik mijn huidige vrouw Mieke Ludema tegengekomen, want ook zij was een motorrijdster en lid van ons motorclubje "de Trochsetters". Samen hebben we heel veel reizen door Europa gemaakt met als hoogtepunt 3 weken door Schotland rijden. Zij reed op een Yamaha 650 twin en ik reed in die tijd op een BMW, met aanhangwagen. Tegenwoordig heb ik (een jongensdroom) een Harley Davidson, waar ik nog regelmatig tripjes mee maak. Mieke heeft de opleiding voor ziekenverzorgende gedaan, in de Sionsberg in Dokkum, en na haar diplomering was daar geen plaats meer voor haar en heeft ze gesolliciteerd op een baan als wijkziekenverzorgende in de gemeente Menaldumadeel. Zo is het gekomen dat we samen in ons eerste huisje aan de Langestraat in Beetgumermolen zijn beland. Het was in Ik was toen al werkzaam als beroepsduiker en het was voor mij alleen maar gemakkelijker om in de havens van Den Helder, IJmuiden of Beverwijk te komen. Ik hoefde immers niet meer door Leeuwarden te rijden en dit scheelde mij een half uur aan reistijd. Het huisje waar we toen woonden was erg klein en omdat Mieke veel in de gemeente rond reed, is zij gaan kijken of er een leuk huis te koop stond, iets wat bij ons pastte. Zo kwam ze op een dag thuis met de mededeling dat ze 2 huizen had gevonden, in Engelum en Dronrijp. Omdat de man van mijn zuster aannemer is hebben we hem gevraagd om mee te gaan en een oordeel te vellen over deze huizen. Engelum viel direct al af en toen naar Dronrijp. Mijn zwager had een goed oordeel over het huis en na een bezichtiging en wat telefoontjes werd de koop gesloten.tussen kerst en oud en nieuw van 1986 zijn we verhuisd naar de Puoldyk waar we nu al bijna 26 jaar wonen. Mieke heeft in 1987 een pedicure opleiding gevolgd in Leeuwarden en is nu zelfstandig pedicure. Ze heeft haar klanten in de Batting in Harlingen, Dronrijp en omgeving. In 1989 is ons eerste kind geboren, Hannie. Zij heeft samen met haar vriend Freerk een huis gekocht aan de Hommemastrjitte en ze wonen hier nu al bijna een jaar. Ook zij is net zoals haar moeder ziekenverzorgende en werkzaam in een verzorgingstehuis in Tzum en ze is ook met een opleiding als pedicure bezig. Freerk is CNC draaier en kwaliteitscontroleur bij Firma De Jong in Wommels. In 1992 kwam onze zoon Sjouke op de wereld, een echte komiek en lid van de toneelvereniging "hald moed". Hij is werkzaam bij Horjus in Dronrijp, met goede vooruitzichten. In Heerenveen is hij nog met een beroepsopleiding bezig, één dag per week. In 1998 is ons 3e kind geboren, weer een meisje, Tineke. Zij is nu 2e jaars leerling aan de AMS in Franeker. We wonen hier nog steeds met heel veel plezier en hopen hier oud te worden. Het eerste dorpsfeest is iets wat ik nooit meer zal vergeten. Allemachtig wat een feest! Dit had ik in het overwegend gereformeerde Dokkum nog nooit meegemaakt. Feesten tot 5-6 uur in de morgen, en dat een heel weekend lang.