Kern: - contacten met Bureau Jeugdzorg door de huisarts, verslaglegging door Jeugdzorg - onderkennen longembolie

Transcriptie

1 Klachtencommissie Huisartsenzorg Midden-Nederland Uitspraak Kern: - contacten met Bureau Jeugdzorg door de huisarts, verslaglegging door Jeugdzorg - onderkennen longembolie DE PROCEDURE Bij brief ( ) van 18 juli 2011 en bij aanvullende van 31 juli 2011 heeft klaagster een klacht ingediend jegens verweerder. Klaagster heeft op 11 augustus 2011 de klachtencommissie schriftelijk gemachtigd de klacht voor te leggen aan verweerder en heeft hierbij tevens de klachtencommissie gemachtigd alle relevante gegevens betreffende de klacht op te vragen. Verweerder en klaagster zijn gehoord op basis van een schriftelijke procedure van hoor en wederhoor. De klachtencommissie heeft kennisgenomen van de volgende stukken: de klachtbrief ( ) van 18 en 31 juli 2011; de brief van 23 augustus 2011 van verweerder aan de commissie waarin verweerder verzoekt om de relevante informatie die betrekking heeft op de klacht; de van 2 september 2011 van klaagster met daarbij de brief aan de kinderrechter te Utrecht; de door klaagster op 25 oktober 2011 toegezonden delen uit het dossier; het verweerschrift van verweerder van 19 december 2011; de repliek van klaagster, ontvangen op 23 januari 2012; de dupliek van verweerder, van 8 februari 2012; het door de assistente van de nieuwe huisarts van klaagster toegezonden medisch dossier, ontvangen op 27 februari 2012; de van 13 maart 2012 van verweerder waarin hij zijn onvrede uit over de gang van zaken ten aanzien van de wisseling van stukken; de reactie van verweerder, van 29 maart 2012, op het medisch dossier. De commissie merkt op dat de procedure door omstandigheden een lang tijdsverloop heeft gehad. Bepalend hiervoor was dat beide partijen, klaagster en verweerder, voor het ter beschikking stellen van het medisch dossier afhankelijk waren van de nieuwe huisarts van klaagster. Na het wisselen van de stukken, te weten het klaagschrift, het verweerschrift, de repliek en de dupliek, heeft de commissie op procesrechtelijke gronden besloten om verweerder alsnog de gelegenheid te geven om te reageren op het medisch dossier. In haar vergadering van 5 april 2012 heeft de klachtencommissie geconcludeerd over voldoende informatie te beschikken om tot een uitspraak te komen. De uitspraak is vervolgens vastgesteld op 15 mei De klachtencommissie is als volgt samengesteld: mevrouw mr. M.J.M. Weerts, voorzitter, de heer drs. A.M. Mathot, huisarts, lid op voordracht Huisartsenkring, de heer drs. D.

2 Rhebergen, huisarts niet praktiserend, lid op voordracht Huisartsenkring, mevrouw P. Nep, lid op voordracht Cliëntenbelang en mevrouw M. Verhoeven, lid op voordracht Cliëntenbelang. De klachtencommissie wordt bijgestaan door de ambtelijk secretaris mevrouw mr. M.B. Verkleij. DE FEITEN De klachtencommissie heeft op grond van de beschikbare informatie de volgende feiten als vaststaand, of onvoldoende betwist, aangenomen: Klaagster en haar gezin zijn vanaf 1 januari 2000 patiënt bij verweerder. Klaagster heeft een dochter die onder toezicht (O.T.S.) is gesteld van Stichting Bureau Jeugdzorg te A. De uitvoering van de O.T.S. is opgedragen aan de Stichting Gereformeerde Jeugdbescherming (hierna: SGJb). Bij brief van 12 juli 2011, aan de kinderrechter te D., heeft SGJb een aanvullend verzoek ingediend aangaande verlenging machtiging uithuisplaatsing voor de dochter van klaagster. In de brief staat het volgende vermeld: " Moeder ligt veel in ziekenhuis vanwege allerlei gezondheidsproblemen. De vorige huisarts heeft zijn zorg uitgesproken. Hij heeft over moeder uitgesproken dat Hij zegt al heel wat jaren het gezin te kennen en hij is bang dat er op een gegeven moment weer ongelukken gebeuren. Hij pleit ervoor dat moeder voor zichzelf hulp zoekt. Dr. C. geeft aan dat hij het vreemd vindt dat moeder zoveel onverklaarbare lichamelijke klachten heeft. Hierbij noemt hij de bloeding die moeder kreeg na de operatie die voor hem als arts niet te verklaren is. Het huisartsenjournaal (hierna journaal) vermeldt op 17 oktober 2003 dat klaagster de huisarts toestemming verleent om in verband met haar negende zwangerschap de Raad voor de Kinderbescherming te informeren over de zwangerschap. Klaagster heeft een medische voorgeschiedenis van onder meer essentiële hypertensie, longembolie, astma, pijn op de borst en hartkloppingen. In april 2007 wordt een dubbelzijdige longembolie bij klaagster gediagnosticeerd. Klaagster krijgt antistollingsmiddelen (Acenocoumarol) voorgeschreven. Op 10 maart 2008 wordt de antistolling gestaakt. Op 15 oktober 2010 wordt een recidief longembolie bij klaagster geconstateerd. Er wordt herstart met antistolling. In februari 2011 wordt klaagster geopereerd. Na deze operatie is klaagster moeilijk in te stellen op antistolling. Op 6 april 2011 wordt gestart met antistolling per injectie. Klaagster dient deze zelf toe. Op 26 april 2011 wordt een recidief longembolie bij klaagster geconstateerd. DE KLACHT De klacht van klaagster houdt, zakelijk en samengevat weergegeven, het volgende in.

3 Klaagster verwijt de huisarts: 1. dat hij na de overstap van klaagster naar een andere huisarts, op 10 juni 2011, zijn beroepsgeheim heeft geschonden door informatie over klaagster aan Jeugdzorg te geven terwijl klaagster geen patiënt meer bij hem was. 2. dat hij haar benauwdheidsklachten niet serieus heeft genomen en daar niet adequaat op heeft geregeerd. Klaagster licht haar klachten als volgt toe. Klacht 1 Verweerder heeft volgens klaagster na de datum van 10 juni 2011 contact gehad met SGJb en heeft tijdens dat contact privacy gevoelige informatie over klaagster gegeven. Het betreft informatie die SGJb volgens klaagster niet aangaat. Daar komt voor klaagster bij dat SGJb geen arts is waarmee verweerder ruggenspraak kan houden. Verweerder dient ruggenspraak te houden met een collega arts en niet met Jeugdzorg. Verweerder heeft zonder uitdrukkelijke toestemming van klaagster SGJb informatie verschaft over haar anamnese terwijl SGJb er is voor de zorg om de kinderen en niet om de zorg voor de ouders. Verweerder had over de anamnese van klaagster te rade moeten gaan bij een specialist en niet de zorg om klaagster bij SGJb neer moeten leggen. Verweerder had volgens klaagster kunnen weten dat SGJb de informatie te pas en te onpas tegen haar zou gebruiken. Dat is ook gebeurd en klaagster plukt daar nog steeds de wrange vruchten van. In alle verzoekschriften van SGJb aan de rechtbank werd geciteerd over een zich zorg makende huisarts. Klaagster heeft verweerder hier meerdere keren over ter verantwoording geroepen en verweerder heeft telkens ontkend dat hij contact met SGJb had gehad. Klaagster stelt dat volgens de SGJb het verzoek tot verlenging van de uithuisplaatsing mede door de passage over het gesprek met de huisarts tot stand is gekomen. Verweerder heeft volgens klaagster onzorgvuldig gehandeld en hij heeft, als huisarts en vertrouwenspersoon, vertrouwen geschonden. Klacht 2 Klaagster heeft met verweerder meerdere gesprekken gevoerd over het serieus nemen van haar klachten. Klaagster had daar twijfels over. Klaagster heeft daarbij in de gesprekken en in haar dossier respectloze en ongepaste opmerkingen moeten incasseren waaruit ook blijkt dat zij niet serieus is genomen. Op 19 april 2011 is klaagster in haar werkuniform op consult bij verweerder gekomen. Klaagster had het benauwd en de benauwdheid werd steeds erger. Er was volgens klaagster sprake van een levensbedreigende situatie. Verweerder deelde mee dat klaagster maar weer aan het werk moest gaan, dat zij beslist geen longembolie had en dat zij niet twee keer per week moest langs komen als zij het benauwd had. De benauwdheid nam in de dagen daarop toe en op 24 april is klaagster via de Huisartsen Post (HAP) te E. in het ziekenhuis opgenomen. Op 26 april werd in het ziekenhuis geconstateerd dat klaagster nieuwe embolieën in haar rechter long had. Omdat klaagster geen vertrouwen meer had in verweerder is zij op 10 juni 2011 naar een andere huisarts overgestapt.

4 HET VERWEER Verweerder heeft zich verweerd door onder meer het volgende, zakelijk en samengevat weergegeven, aan te voeren. Verweerder vindt het spijtig te moeten constateren dat klaagster teleurgesteld is in hem als huisarts en dat zij zich op het spreekuur van 19 april 2011 niet serieus genomen voelde. Verweerder heeft gedurende de jaren dat klaagster zijn patiënt was getracht om de gezondheidsklachten serieus te nemen. Verweerder heeft ernaar gestreefd om die zorg zo goed mogelijk te leveren met daarbij oog voor somatische en psychosociale factoren. Klacht 1 Verweerder stelt dat hij na de datum van 10 juni 2011 geen enkel contact meer heeft gehad met SGJb. Het laatste contact dat verweerder met SGJb had is van december Dit was een telefonisch contact. Verweerder kan zich niet vinden in de inhoud van het verslag van dit gesprek. Verweerder heeft ook nooit toestemming gegeven om deze verslaglegging van het telefonisch contact, zoals vermeld in de brief van 10 juli 2011, als deskundigen oordeel te gebruiken. Verweerder heeft ook geen toestemming gegeven om een verslag van een gesprek met hem voor welk doeleinde dan ook te gebruiken. Als verweerder voor een dergelijk verslag toestemming verleent, verzoekt hij altijd eerst om een afschrift voordat hij er mee akkoord gaat. Verweerder heeft na ontvangst van de brief van 12 juli 2011 ook onmiddellijk contact gezocht met SGJb en gevraagd hoe het gespreksverslag, zonder contact met verweerder, in deze brief terecht is gekomen. De SGJB heeft aangegeven dat het betreffende verslag betrekking heeft op een contact met verweerder van vóór 10 juni 2010 en dat dit niet ter verifiëring aan hem is voorgelegd. Verweerder heeft wel overleg gehad met SGJb en heeft dit ook naar klaagster bevestigd. Verweerder heeft tevens enkele gesprekken met de familie en medewerkers van SGJb bij klaagster thuis gehad. Klacht 2 Verweerder is van mening dat hij keer op keer heeft getracht om de klachten van klaagster serieus te nemen en daar ook naar te handelen. Verweerder herkent zich niet in de woorden van klaagster dat hij onder meer gezegd zou hebben dat zij "maar lekker weer aan het werk moest gaan" en "wil je dan graag dood?". Wel had verweerder moeite met het inschatten en interpreteren van de klachten van klaagster. Verweerder heeft daar ook met klaagster over gesproken, evenals over de mogelijkheid een andere huisarts te kiezen. Verweerder heeft klaagster regelmatig ingestuurd naar de longarts om te beoordelen of er sprake was een longembolie en is daar zorgvuldig mee om gegaan. Verweerder verduidelijkt zijn handelwijze in zijn reactie op het door klaagster overgelegde dossier. Verweerder geeft daarbij aan dat hij, ondanks de psychosociale problematiek, een twee sporenbeleid heeft gevolgd. Verweerder geeft in zijn reactie op het medisch dossier van klaagster eveneens een overzicht van de ondernomen acties naar aanleiding van klaagsters lichamelijke klachten. Ook op 19 april 2011 heeft verweerder getracht zo zorgvuldig mogelijk te handelen. verweerder had op dat moment, gezien het lichamelijk onderzoek bij klaagster en het gebruik van antistolling, geen aanwijzingen voor een recidief longembolie.

5 BEOORDELING VAN DE KLACHTEN Klacht 1: schending beroepsgeheim Klaagster is van mening dat verweerder na de overstap van klaagster naar een andere huisarts, op 10 juni 2011, zijn beroepsgeheim heeft geschonden door informatie te geven aan SGJb terwijl klaagster geen patiënt meer bij hem was. Daarnaast zou verweerder informatie hebben verstrekt die SGJb niet aangaat omdat het medische informatie over klaagster betreft. Verweerder stelt dat hij na de datum van 10 juni 2011 geen enkel contact meer heeft gehad met SGJb. Verweerder stelt eveneens dat hij geen toestemming heeft gegeven om een verslag van een gesprek met hem te gebruiken. Hij kan zich ook niet vinden in de inhoud van het verslag, zoals vermeld in de brief van 12 juli 2011 aan de kinderrechter. De commissie stelt in de eerste plaats vast dat verweerder niet ontkent dat hij contacten en overleg met SGJb heeft gehad, maar dat hij zich niet herkent in de verslaglegging ervan. Daarbij merkt de commissie op dat verweerder niet verantwoordelijk gesteld kan worden voor de wijze waarop SGJb met verkregen informatie omgaat. De commissie stelt verder vast dat er zich in het huisartsenjournaal een vastlegging bevindt van betrokkenheid en contacten van SGJb met het gezin van klaagster. Eveneens wordt er in het dossier melding gemaakt van contacten van verweerder met SGJb. De commissie maakt uit het dossier onder meer op dat er vanaf 2000 sprake is van bemoeienis met het gezin door SGJb. Eveneens maakt de commissie uit het dossier op dat klaagster op 17 oktober 2003 verweerder toestemming heeft gegeven om de Raad voor de Kinderbescherming te informeren over haar negende zwangerschap, dat op 23 mei 2008 het Advies en Meldpunt Kindermishandeling (AMK) nader onderzoek verricht en dat op 10 december 2009 acht van de tien kinderen van klaagster onder voogdij staan. Klaagster stelt dat verweerder na 10 juni 2011 contact heeft gehad met SGJb. In het journaal wordt echter geen melding gemaakt van enig contact met SGJb, of de inhoud daarvan, na 10 juni Nu klaagster geen stukken heeft overgelegd ter onderbouwing van haar stelling of anderszins haar stelling heeft onderbouwd, gaat de commissie uit van de inhoud van het journaal. Het is de commissie dan ook niet gebleken dat er sprake is geweest van contact door verweerder met SGJb na 10 juni De klacht is om die reden reeds ongegrond. De commissie merkt ten overvloede het volgende op. Voorop staat dat een (huis)arts onder specifieke in wetgeving vermelde omstandigheden zijn beroepsgeheim mag en soms zelfs moet schenden. Artikel 53 lid 3 van de Wet op de Jeugdzorg 1 houdt namelijk een meldrecht in voor beroepsbeoefenaren met een 1 Dit artikel luidt: Degene die op grond van een wettelijk voorschrift of op grond van zijn ambt of beroep tot geheimhouding is verplicht kan, zonder toestemming van degene die het betreft, aan een stichting inlichtingen verstrekken, indien dit noodzakelijk kan worden geacht om een situatie van kindermishandeling te beëindigen of een redelijk vermoeden van kindermishandeling te onderzoeken.

6 geheimhoudingsplicht. Dit meldrecht is gebaseerd op de gedachte dat in bepaalde gevallen het belang van het kind vóór het beroepsgeheim gaat. Het meldrecht uit artikel 53 lid 3 geldt ook ten opzichte van personen werkzaam bij het Bureau Jeugdzorg, te denken valt in het bijzonder aan de gezinsvoogd. Voornoemd artikel 53 van de wet biedt iedere arts de mogelijkheid om zonder toestemming informatie te verstrekken aan Jeugdzorg. Het feit of er nog een actuele arts-patiënt relatie is, is daarbij niet van belang. Bij het verstrekken van de informatie bepaalt de arts welke gegevens relevant zijn om te verstrekken. Dit kan informatie zijn over het kind, maar kan ook informatie zijn over de (medische of psychosociale) situatie van de ouder van het kind. Ook al zou er na de datum van 10 juni 2011 contact zijn geweest dan nog zou dit contact in overeenstemming zijn met de van toepassing zijnde wetgeving en de daarop door de beroepsgroep opgestelde Meldcode en Handreiking. Klacht 2: niet serieus nemen van benauwdheidsklachten Klaagster voelt zich niet serieus genomen in haar klachten over onder meer benauwdheid, culminerend in het bezoek aan de huisarts op 19 april 2011, waarbij verweerder de (recidief) longembolie van klaagster niet onderkend zou hebben. De commissie stelt aan de hand van het journaal vast dat klaagster verweerder in de jaren 2001 tot en met april 2011 zeer frequent heeft geconsulteerd in verband met wisselende lichamelijke klachten. In het journaal bevindt zich een verslaglegging van de lichamelijke klachten die klaagster tijdens de consulten heeft geuit en de ondernomen acties van verweerder. De commissie stelt verder vast dat er tijdens de consulten door verweerder aantoonbaar aandacht is besteed aan de klachten van klaagster. Zo werd zeer regelmatig de bloeddruk en de polsslag gecontroleerd, heeft bloedonderzoek plaatsgevonden, zijn de longen beluisterd en is meerdere keren een longfoto gemaakt. Klaagster is verwezen naar de internist en naar de cardioloog waar een elektrocardiogram (ECG) is gemaakt. De commissie stelt vast dat klaagster tussen het jaar 2007 en het jaar 2011 in totaal zeven keer naar de longarts is doorverwezen. Dit wegens recidiverende longembolieën en moeilijk in te stellen antistolling. Ten aanzien van deze periode baseert de commissie zich op de navolgende journaalgegevens. In april 2007 wordt er, na verwijzing door verweerder naar de longarts, een dubbelzijdige longembolie bij klaagster gediagnosticeerd. Omdat klaagster klachten blijft houden vindt er op 30 mei 2007 overleg plaats met de longarts. Het journaal vermeldt dat een embolie onwaarschijnlijk is. Op 31 mei 2007 wordt klaagster verwezen naar de Spoedeisend hulp (SEH) van het F. te D. Vanwege een te lage antistolling wordt op 2 juli 2007 gestart met injecties. Op 26 juli 2007 wordt klaagster opgenomen bij de longarts. Op 10 maart 2008 wordt de antistolling gestaakt. Verweerder verwijst klaagster op 25 maart 2008, op 25 maart 2009 en op 16 juli 2010 naar de longarts. Op 30 maart 2009 en op 19 juli 2010 wordt klaagster naar de cardioloog verwezen. Tussendoor vinden regelmatig bloeddrukcontroles bij klaagster plaats.

7 Op 15 november 2010 verwijst verweerder klaagster in verband met haar klachten door naar de longarts. De longarts constateert een recidief longembolie en antistolling (Fenprocoumon) wordt herstart. Op 27 januari 2011 verwijst verweerder klaagster opnieuw naar de longarts: er worden geen nieuwe longembolieën geconstateerd. In februari 2011 wordt klaagster geopereerd aan een ovarium carcinoom. Klaagster blijkt daarna moeilijk in te stellen op antistolling. Op 6 april 2011 wordt er, na overleg tussen verweerder en de trombosedienst, overgegaan op antistolling (Fraxiparine) per injectie. Op 13 april 2011 vermeldt het journaal benauwdheid bij inspanning. Verweerder controleert pols en bloeddruk bij klaagster. Op 19 april 2011 vermeldt het journaal benauwdheid bij inspanning. Verweerder controleert pols en bloeddruk bij klaagster. Op grond van bovenstaande feiten is de commissie van oordeel dat verweerder zorgvuldig en deskundig heeft gehandeld bij de behandeling van klaagster. Verweerder heeft de klachten van klaagster serieus genomen en heeft adequaat, ook tijdens de antistolling, verwezen, onder meer naar de longarts. Dat er op 26 april 2011 toch een recief longembolie bij klaagster is geconstateerd betekent niet dat verweerder onzorgvuldig of onprofessioneel heeft gehandeld. Op grond van zijn bevindingen van het lichamelijk onderzoek en op grond van het feit dat klaagster antistolling gebruikte kon en mocht verweerder tot het oordeel komen dat er op dat moment geen aanwijzingen waren voor een longembolie. De klacht is ongegrond. DE UITSPRAAK De commissie verklaart: Klacht 1: ongegrond Klacht 2: ongegrond DE REACTIE VAN DE HUISARTS Overeenkomstig artikel 2 lid 5 van de Wet klachtrecht cliënten zorgsector (WKCZ) heeft de huisarts de plicht om binnen een maand na ontvangst van deze uitspraak schriftelijk aan klaagster en aan de klachtencommissie mee te delen of hij naar aanleiding van de uitspraak maatregelen zal treffen en zo ja, welke. Ingeval de huisarts niet binnen een maand aan deze verplichting voldoet, behoort hij dit met vermelding van de redenen te laten weten.