Klachtencommissie Huisartsenzorg Midden-Nederland Uitspraak

Transcriptie

1 Klachtencommissie Huisartsenzorg Midden-Nederland Uitspraak Kern: In onderstaande casus verwijt klaagster verweerder (hidha) onder meer dat hij tijdens een viste te weinig aandacht heeft gehad voor haar klachten en slecht heeft geluisterd. Verweerder kwam tijdens deze visite tot de diagnose dreigende coprostase bij overmatig codeïne gebruik zonder laxantia. Drie weken later wordt een obstruerende steen in de linker ureter gediagnosticeerd. Klaagster klaagt eveneens over de bejegening en de aantekeningen in het medisch dossier De commissie besteed in een terzijde aandacht aan de organisatie van de praktijk die bestaat uit één praktijkhouder en vier HIDHA s. De HIDHA s hebben geen patiënten op naam, alle patiënten staan op naam van de praktijkhouder. DE PROCEDURE Bij brief van 17 april 2012, door de klachtencommissie ontvangen op 11 mei 2012, heeft klaagster een klacht ingediend jegens verweerder. Klaagster heeft op 31 mei 2012 de klachtencommissie schriftelijk gemachtigd de klacht voor te leggen aan verweerder en heeft hierbij tevens de klachtencommissie gemachtigd alle relevante gegevens betreffende de klacht op te vragen. De klachtencommissie heeft kennisgenomen van de volgende stukken: de klachtbrief van 17 april 2012; het verweerschrift van verweerder van 7 juli 2012; de repliek van klaagster van 5 augustus 2012; de dupliek van verweerde van 21 augustus het door de commissie opgevraagde medisch dossier van klaagster. Op 27 september 2012 vond een hoorzitting plaats. Klaagster was aanwezig, vergezeld door schoonzoon; Verweerder was aanwezig. De uitspraak is vervolgens vastgesteld op 19 november De klachtencommissie is als volgt samengesteld: mevrouw mr. M.J.M. Weerts, voorzitter, de heer drs. A.M. Mathot, huisarts, lid op voordracht Huisartsenkring, de heer drs. J.Th. van Leeuwen, huisarts, lid op voordracht Huisartsenkring, mevrouw P. Nep, lid op voordracht Cliëntenbelang en mevrouw M. Verhoeven, lid op voordracht Cliëntenbelang. De klachtencommissie wordt bijgestaan door de ambtelijk secretaris mevrouw mr. M.B. Verkleij. DE FEITEN De klachtencommissie heeft op grond van de beschikbare informatie de volgende feiten als vaststaand aangenomen: Klaagster is tot en met september 2011 patiënt geweest bij de huisartsenpraktijk waar verweerder werkzaam is. Verweerder is als HIDHA (huisarts in dienst van een huisarts) bij deze huisartsenpraktijk werkzaam.

2 De huisartsenpraktijk bestaat uit één praktijkhouder en vier HIDHA s. De HIDHA s hebben geen patiënten op naam, alle patiënten staan op naam van de praktijkhouder. De patiënt bepaalt steeds per klacht zelf bij welke huisarts hij een afspraak wil maken. Er wordt gewerkt vanuit een centraal elektronisch patiëntendossier. Verweerder is op 16 april 2009 op huisbezoek geweest bij klaagster. In het huisartsenjournaal (hierna: journaal) staat op die dag vermeld: S: sinds 3dgn buikpijn, misselijk. Weinig eetlust, drinken redelijk. Eerste dag ook koorts en overgeven, inmiddels niet meer. Gebruikt de laatste tijd 6-8 paracetamol/codeïne om pijn in been handelbaar te houden. Gebruikt niets om ontlasting dun te houden. O: niet ziek, bolle buik, n klinkende spaarzame perist, hypertympanie, diffuus drukgevoelig over colon. E: dreigende coprostase bij overmatig codeïne-gebruik P: recept motilium supp, microlax. Advies movicolon (wel in bezit, wordt niet gebruikt) te blijven gebruiken. Op 17 april 2009 legt de waarnemend arts, tevens collega- huisarts van verweerder, om uur een visite af bij klaagster. In het waarneembericht staat onder meer vermeld dat de patiënt een zieke indruk maakt en een temperatuursverhoging heeft van De waarnemend huisarts komt tot de diagnose diverticulitis bij ernstige obstipatie en schrijft Augmentin, drie keer daags, voor. Op 20 april 2009 legt dezelfde collega- huisarts een visite af bij klaagster. In het journaal staat onder meer vermeld dat het beter gaat met klaagster, dat de koorts duidelijk is verminderd en dat het diverticulitisbeeld is verbeterd. De rapportage van deze visite wordt op 27 april in het dossier van klaagster verwerkt. Op 27 april 2009 legt dezelfde collega- huisarts een visite af bij klaagster. In het journaal staat onder meer vermeld dat het beter gaat met klaagster, dat de diarree minder is, de buikpijn over en dat er sprake is van status na diverticulitis en ernstige obstipatie. Op 29 april 2009 neemt klaagster telefonisch contact op met de huisartsenpraktijk. Het journaal vermeld (S) dat klaagster nog diarree heeft, weinig kan eten en nog steeds verhoging/koorts heeft. Op 1 mei 2009 legt dezelfde collega- huisarts een visite af bij klaagster. De huisarts verwijst klaagster door voor nader onderzoek. Op 4 mei 2009 wordt er een echografie van de bovenbuik gemaakt. De uitslag luidt: schorsverlies rechternier en hydronefrose linker nier zonder obstruerend moment. Op 7 mei 2009 wordt klaagster in verband met stijgend creatinine opgenomen in het Universitair Medisch Centrum Utrecht (UMCU). Er wordt een obstruerende steen in de linker ureter gediagnosticeerd. Klaagster krijgt een nefrostomiecatheter en antibiotica voorgeschreven. Klaagster gaat op 14 mei 2009 met ontslag. Na spontane lozing van de uretersteen wordt op 18 juni 2009 de nefrostomiecatheter verwijderd. Twee jaar later heeft klaagster op 5 mei 2011 verweerder op het spreekuur bezocht. Klaagster wilde met verweerder de, in haar ogen slecht verlopen, visite van 16 april 2009 bespreken. Klaagster heeft op 26 september 2011 de huisartsenpraktijk van verweerder verlaten.

3 DE KLACHT De klacht van klaagster houdt, zakelijk en samengevat weergegeven, het volgende in. Klaagster verwijt verweerder dat: 1. hij te weinig aandacht heeft gehad voor haar en slecht heeft geluisterd; 2. hij het dossier slecht heeft bijgehouden; 3. hij tegen haar heeft geschreeuwd. Klaagster licht haar klachten als volgt toe. Klaagster had in 2009 buikklachten en voelde zich al weken niet goed. Zij was ziek en had 39 graden koorts. Toen zij dit tijdens de visite van 16 april 2009 aangaf, heeft verweerder niet geluisterd en is hij niet ingegaan op haar klachten. In plaats daarvan zei hij dat klaagster flink moest blijven bewegen omdat zij een darmverstopping had. Klaagster had echter een normale stoelgang, waarvoor zij natuurlijke middelen gebruikt. Klaagster werd door de collega-arts van verweerder naar nefrologie verwezen. Daar bleek dat de linkernier van klaagster bijna niets meer deed. Klaagster is met spoed geopereerd en heeft een nefrostomie gekregen. Ten aanzien van de klacht dat verweerder het dossier slecht bijhoudt voert klaagster onder meer het volgende aan. In het dossier staat vermeld dat klaagster gezegd zou hebben dat zij een nier moest missen. Klaagster heeft dit echter nooit verteld. Verder staat in het dossier niet vermeld dat klaagster onder behandeling is van de polikliniek pijnbestrijding in het UMCU. Verweerder heeft nooit gevraagd naar of aandacht getoond voor de nare gevolgen die klaagster heeft gehad na een overval in Klaagster geeft aan dat verweerder in het algemeen snel boos wordt. Tijdens het gesprek dat zij op 5 mei 2011 met hem heeft gehad, is verweerder tegen haar beginnen te schreeuwen. Klaagster wilde op die dag nog een keer met hem praten over het huisbezoek van 16 april 2009 dat zij als slecht heeft ervaren. Dit gesprek heeft voor klaagster de deur dicht gedaan en zij is op zoek gegaan naar een andere huisarts. Omdat klaagster moeite had met het vinden van een andere huisarts voelde zij zich gedwongen om ingeschreven te blijven bij de huisartsenpraktijk waar verweerder werkzaam is totdat zij een andere huisarts had gevonden. HET VERWEER Verweerder heeft zich verweerd door onder meer het volgende, zakelijk en samengevat weergegeven, aan te voeren. Verweerder geeft in de eerste plaats aan dat hij zich niet meer exact kan herinneren hoe zijn visite op 16 april 2009 bij klaagster is verlopen. Verweerder beroept zich dan ook op zijn rapportage in het journaal.

4 Verweerder is tijdens de visite op 16 april 2009 tot de diagnose obstipatie/coprostase gekomen. Verweerder is van mening dat hij klaagster tijdens deze visite serieus heeft genomen en naar haar klachten heeft geluisterd. Hij heeft een anamnese afgenomen en lichamelijk onderzoek bij klaagster verricht. Verweerder maakt uit zijn aantekeningen op dat hij een niet zieke patiënt zag, met een bolle buik. De eerste dag dat klaagster zich ziek voelde was er sprake van braken en koorts. Op de dag van visite had klaagster geen koorts meer. Op basis van lichamelijk onderzoek en op basis van het codeïne gebruik van klaagster kwam verweerder tot zijn diagnose. Verweerder heeft zetpillen tegen de misselijkheid en laxantia voorgeschreven. Hij heeft klaagster geadviseerd de movicolon te gebruiken en in beweging te blijven. Verweerder is van mening dat hij op goede gronden tot de diagnose dreigende coprostase bij overmatig codeïne gebruik zonder laxatia is gekomen en dat deze diagnose ook het door hem ingestelde beleid rechtvaardigde. Verweerder acht het verwijt van klaagster dat hij het dossier niet goed zou hebben bijgehouden niet terecht. Alle gegevens van een patiënt, alle artscontacten en ook de overige contacten worden zorgvuldig bijgehouden. Zo is ook de rapportage van de polikliniek pijnbestrijding in het dossier terug te vinden. Niet alle rapportages zijn echter van zijn hand. Verweerder is op grond van de door klaagster overgelegde uitdraai uit het dossier (augustus 2004) wel degelijk van mening dat hij destijds aandacht heeft besteed aan de gevolgen voor klaagster van een overval. Verweerder herkent zich niet in het beeld dat klaagster van hem schetst. Verweerder betwist dan ook dat hij tijdens de visite op 16 april 2009 zou zijn weggelopen of niet zou hebben gereageerd. Ook kan verweerder zich niet voorstellen dat hij tegen klaagster zou hebben geschreeuwd. Zo gaat hij niet met patiënten om. Verweerder is verder van menig dat de huisartsenpraktijk klaagster behulpzaam heeft willen zijn bij het zoeken naar een andere huisarts. Verweerder verwijst hierbij naar de rapportages in het journaal. Verweerder betreurt het dat klaagster de contacten met hem als niet prettig heeft ervaren. BEOORDELING VAN DE KLACHTEN 1. Weinig aandacht en slecht luisteren De commissie maakt uit de stukken en uit wat ter zitting ter sprake is gekomen op dat dit klachtonderdeel met name ziet op de visite van 16 april Klaagster verwijt verweerder dat hij tijdens deze visite geen nader onderzoek heeft verricht en niet naar haar klachten heeft geluisterd.

5 De commissie overweegt als volgt: De commissie stelt vast dat verweerder op 16 april 2009 tot de (werk)diagnose obstipatie is gekomen. Verweerder is tot deze diagnose gekomen na het verrichten van lichamelijk onderzoek en na het afnemen van een anamnese. Daarbij is een nader onderzoek naar een eventuele oorzaak van de (eerdere) koorts bij klaagster niet expliciet aan de orde gekomen. Verweerder heeft ter zitting aangegeven geen verklaring te hebben voor het feit dat klaagster koorts zou hebben gehad. De commissie stelt eveneens vast dat klaagster bekend was met chronische urineweginfecties en met blaaslediging problematiek. Op de actieve probleemlijst van het medisch dossier van klaagster staat dit ook als zodanig geregistreerd. De commissie is op grond hiervan van oordeel dat, ondanks het feit dat klaagster geen zieke indruk op verweerder maakte en gezegd zou hebben geen koorts meer te hebben, het op 16 april 2009 voor de hand had gelegen om de urine van klaagster te onderzoeken of op zijn minst nader onderzoek te verrichten gezien de urinewegproblematiek en de voorgeschiedenis van klaagster. Hiervan is de commissie niet gebleken. Verweerder is daarentegen uitgegaan van de (werk)diagnose obstipatie als enige diagnose. Dit klemt te meer nu klaagster melding had gemaakt van (eerdere) koorts en braken en van drie dagen buikpijn. Klaagster had eveneens aangegeven geen klachten van obstipatie te ondervinden omdat zij daarvoor natuurlijke laxantia gebruikte. Niet gezegd kan worden dat verweerder in het geheel geen onderzoek heeft verricht of niet naar de klachten van klaagster heeft geluisterd. Op grond van hetgeen de commissie hiervoor heeft overwogen is zij echter wel van oordeel dat het onderzoek van verweerder tijdens de visite op 16 april 2009 onvoldoende is geweest. De klacht is dan ook gegrond. 2. Slecht bijhouden van het dossier Klaagster stelt dat er meerdere onjuistheden in haar dossier staan en enkele zaken ontbreken. De commissie constateert inderdaad dat wat de feiten betreft er onjuistheden in het dossier van klaagster staan. Zo wordt er 18 mei 2009 (S) gerapporteerd dat klaagster een nefrostoma vanuit de rechter nier heeft gekregen (en een niersteen rechts) terwijl het om de linker nier gaat. Ook stelt klaagster vraagtekens bij de rapportage, 5 mei 2011 (S), dat zij gezegd zou hebben een nier te moeten missen. Dit is niet correct. Niet alle klachten van klaagster over het verkeerd bijhouden van het journaal treffen doel. De commissie overweegt daartoe als volgt: De commissie constateert dat klaagster een aantal rapportages in het dossier heeft toegeschreven aan verweerder. Echter, niet elke door klaagster genoemde rapportage was van de hand van verweerder. Ook collega- artsen en de assistentes hebben in het dossier van klaagster gerapporteerd.

6 De commissie stelt vast dat verweerder twee keer persoonlijk contact met klaagster heeft gehad, namelijk tijdens de visite van 16 april 2009 en tijdens het spreekuur gesprek van 5 mei De commissie stelt eveneens vast dat de rapportage van verweerder over de visite van 16 april 2009 correct is en dat de rapportage van het consult op 5 mei 2011, onder S, niet zodanige fouten bevat dat gesproken kan worden over slecht bijhouden van het dossier. De klacht dat verweerder het dossier slecht zou bijhouden is dan ook ongegrond. 3. Schreeuwen van verweerder tegen klaagster Deze klacht van klaagster heeft betrekking op het gesprek dat zij met verweerder op 5 mei 2011 heeft gevoerd. Klaagster wilde nog een keer terugkomen op de visite van 16 april Verweerder zou tijdens dit gesprek tegen klaagster hebben geschreeuwd. Het schreeuwen van verweerder is voor klaagster (mede) aanleiding geweest tot het indienen van haar klachten. De commissie heeft begrepen dat verweerder tijdens het gesprek dat op 5 mei 2011 plaatsvond klaagster heeft geconfronteerd met zijn zienswijze. Verweerder heeft daarbij getracht om, aan de hand van het dossier, de verschillende rapportages uit te leggen. Verweerder betwist ten stelligste dat hij daarbij tegen klaagster zou hebben geschreeuwd. De commissie overweegt dat het confronteren met de feiten uit het dossier wellicht op een bepaalde manier bij klaagster is overgekomen. Klaagster heeft ter zitting namelijk aangegeven dat zij na dit contact met verweerder heeft moeten huilen. Echter, in situaties als deze, waarbij de lezingen van partijen tegenover elkaar staan en niet kan worden vastgesteld of er sprake is geweest van voornoemd gedrag (schreeuwen) van verweerder, kan een verwijt gebaseerd op de lezing van klaagster in beginsel niet gegrond worden bevonden. Dit berust niet op het uitgangspunt dat het woord van klaagster minder geloof verdient dan dat van verweerder, maar op de omstandigheid of een bepaalde gedraging verwijtbaar is, eerst moet worden vastgesteld of er voldoende feitelijke grondslag is voor dat oordeel. Nu de commissie de feiten niet kan vaststellen verklaart zij de klacht ongegrond. DE UITSPRAAK De commissie verklaart: Klacht 1 : gegrond Klacht 2 en 3 : ongegrond

7 TERZIJDE De commissie merkt terzijde het volgende op. Klaagster heeft in de toelichting op haar klachten aangegeven dat zij een gebrek aan aandacht heeft ervaren. Uit de medische gegevens van klaagster maakt de commissie op dat bij klaagster sprake is van een chronische situatie, ook al voor Eveneens heeft klaagster langdurig medische en psychische gevolgen ervaren na een overval in De commissie heeft begrepen dat de patiënt bij de onderhavige huisartsenpraktijk geen vaste huisarts krijgt toebedeeld. De commissie merkt hierbij op dat dit bij meerdere huisartsenpraktijken gangbaar is. De commissie kan zich niet ontrekken aan de indruk dat er bij klaagster, juist door het ontberen van een vaste huisarts, sprake is geweest van versnipperde zorg en aandacht en dat hieruit teleurstelling, en wellicht ook de klacht, van klaagster over de huisartsenzorg is voortgekomen. De commissie wil hierbij wijzen op de kernwaarden van de huisartsgeneeskunde waaronder: de huisarts die zijn patiënten kent, herkenbaar is voor zijn patiënt, persoonsgerichte zorg biedt en de continuïteit van deze zorg waarborgt. De commissie vraagt zich in het licht van deze kernwaarden af of de organisatie van deze praktijk daarmee in overeenstemming is. DE REACTIE VAN DE HUISARTS Overeenkomstig artikel 2 lid 5 van de Wet klachtrecht cliënten zorgsector (WKCZ) heeft de huisarts de plicht om binnen een maand na ontvangst van deze uitspraak schriftelijk aan klaagster en aan de klachtencommissie mee te delen of hij naar aanleiding van de uitspraak maatregelen zal treffen en zo ja, welke. Ingeval de huisarts niet binnen een maand aan deze verplichting voldoet, behoort hij dit met vermelding van de redenen te laten weten. Utrecht, 20 november 2012