Thomas Terwille uw gastheer op deze website

Transcriptie

1 Pagina 1 van 10 Bezit en verjaring. Landjepik en rechterlijke, notariële en kadastrale dwalingen Verkrijger Boek 3 Formeel Formele rechthebbende Boek 3, titel 5 Feitelijk Feitelijke rechthebbende Boek 5 Materieel Materiële rechthebbende Rechthebbende Bezitter Eigenaar Goed Bezit Eigendom Formeel Feitelijk Materieel Feit Recht Houden voor zichzelf Thomas Terwille uw gastheer op deze website Deze website heeft een eenmalige bedoeling. Voor slachtoffers van zogenaamd 'landjepik' Erfpacht en opstal zijn ook gewijzigd. Er is namelijk maar één formele rechthebbende. Daarom staan deze zaken niet in Boek 3. Iemand anders moet dit maar aan de kaak stellen. Wat is ergeren. Levensgrote letters (Onroerend Goed) op de gevel van een notariskantoor. Onroerende zaken zijn niet ingeburgerd. Vastgoed en registergoed zijn ook wettige namen. Meer dan ergeren is een onbevoegde TV-rechter die vonnist krachtens een onwettig relict. De Parlementaire Geschiedenis leert dat Meijers een antwoord heeft gegeven op een vraag. Is verkrijgende verjaring ook van toepassing bij een ongeldige titel? Het antwoord was ja. De Hoge Raad is nog niet aan die vraag toegekomen. Het is aannemelijk dat de Hoge Raad ook zoiets beslist. Dus alle inschrijvingen in de registers zijn onherroepelijk na 20 jaar. Slachtoffers van overdracht door verjaring hebben dus alle tijd om actie te ondernemen. De eenvoudigste en goedkoopste manier is een massaal verzoek. Zie de bijlage onder 33. De Staat is aansprakelijk. Mijn oordeel werd gevraagd over de schuldvraag. Toen dacht ik: rechter 50%, kadaster 30% en notaris 20%. Nu denk ik anders. Een ieder de volle 100%. De bijlagen zijn geen 100% exacte kopieën. Dat komt omdat ik nog steeds dingen verbeter. De bijlagen zijn niet vanzelf tot stand gekomen. Er waren materiële en immateriële kosten. Het valt niet mee om eenvoudige dingen op een eenvoudige manier eenvoudig uit te leggen. Een symbolische bijdrage voor de bijlagen kan op rekening tnv A.M. NEELE.

2 Pagina 2 van 10 Raad voor de Koninklijke Notariële Kadaster Rechtspraak Beroepsorganisatie Raad van Bestuur Postbus Postbus Postbus LP DEN HAAG 2500 BA DEN HAAG 7300 GH Apeldoorn Allen, die deze zullen zien of horen lezen, saluut! doen te weten: dat de Kadasterwet bepaalt dat er een Rijksdienst is van het Kadaster en de Openbare Registers die mede in het belang van de rechtszekerheid tot taak heeft: het houden van openbare registers, waarin FEITEN die voor de rechtstoestand van registergoederen van belang zijn, worden ingeschreven (art 3). Er is kennelijk iets mis met de rechtszekerheid. Dit gezien de vele conflicten bij grondzaken. Het gaat voornamelijk om allerlei zaken waarbij een wederpartij een beroep doet op verjaring. Hierbij legt men zich neer bij een heersende mening, dat de rechter heeft altijd gelijk heeft. Alleen de rechter heeft blijkbaar het prerogatief om te oordelen over bezit en verjaring. Het heeft wel wat van voetbal. Daar is elke willekeurige beslissing geldig en onherroepelijk. Geen rechtsgeleerde twijfelt openlijk over een rechterlijke uitspraak die in strijd is met de wet. Rechtsgeleerden gebruiken wel vaak een citaat. Het recht dient zich aan te sluiten bij de feiten in het belang van het rechtsverkeer. Dit citaat heeft echter wel een nadere toelichting nodig. Het recht zal zich aansluiten bij het bezit (ingeschreven feiten in de registers). Bedoeld wordt o.a. de rechtstoestand en niet de feitelijke toestand. Oftewel: verjaring treedt van rechtswege in de plaats van de rechtshandeling, die nooit heeft plaatsgevonden, omdat de vereisten niet zijn vervuld. De feitelijke handeling (verkrijging van bezit) is niet aan verjaring onderhevig. Deze verkrijgende verjaring treedt in werking van rechtswege en wordt ambtshalve toegepast. Het Compendium van het Vermogensrecht zegt niets over de feitelijke handelingen van titel 5 van Boek 3 en het bijbehorende bezit. Ook zwijgt het over een samenhang is tussen bezit en de FEITEN. Bezit is geregistreerd als een FEIT. Mede daardoor zitten veel rechtsgeleerden op een dwaalspoor en doen handelingen (al 18 lange jaren) krachtens een onwettig relict. Ook kraken, het wederrechtelijke gebruik uit de Leegstandwet, is per vervallen. De rechter kent het recht. Hij moet weten dat een zaak houden zonder recht een strafbaar feit is en dat zo'n houder geen beroep kan doen op verjaring. Het hebben van bezit is een vereiste. Hij moet ook weten dat hij die wat beweert, waardoor een inschrijving moet geschieden van een FEIT, niet-ontvankelijk is als hij geen geldige titel kan tonen. Hij moet bovendien weten dat verjaring geen geldige titel is bij verkrijging van bezit. Dat kadastrale gegevens (FEITEN) geen onderdeel zijn van de registers is ook al zo'n hardnekkig sprookje (Kadasterwet art 3). Het wordt tijd dat algemeen erkend en aanvaard wordt dat FEITEN die zijn ingeschreven in de openbare registers een wettig bewijs zijn voor het hebben van bezit. Dat een eigenaar van een onroerende zaak het bezit niet kan prijsgeven om zich te ontdoen van de eigendom. Dat voorkomt onnodige procedures, scheelt veel rechtszaken en dient de openbare orde. Een en ander is nader uitgewerkt in de bijlage. Dat is een uittreksel van het vermogensrecht. Recht is geen wetenschap maar een geleerdheid. Men dient te lezen en te leren wat er staat. Men dient ook te zien en te leren wat er niet staat. Dat kan namelijk ook gevolgen hebben. Als de rechtsgeleerdheid een wetenschap zou zijn dan was men eerder door de mand gevallen. Brief + bijlage opgemaakt en verzonden 24 mei 2010 naar bovengenoemde instanties.

3 Pagina 3 van 10 Verkrijging door verjaring wordt ambtshalve toegepast en treedt in werking van rechtswege. De notaris is bevoegd om zo'n verklaring van verjaring op te maken eventueel in te schrijven. 1. In 1992 is het "vermogensrecht" in werking getreden. De ontwerper was de rechtsgeleerde Meijers. Eigendomsrecht is een grondrecht (Grw:14). Het "goederenrecht" was verouderd en vertoonde t.a.v. eigendomsrechten discrepanties en werd vervangen door het vermogensrecht. Het vermogensrecht bood een veel betere bescherming en een veel betere rechtszekerheid. Meijers is in 1954 overleden. Hij was 74 jaar. Zijn medewerkers en opvolgers hebben 37 jaar de tijd gehad om de puntjes op de i's te zetten. Allemaal rechtsgeleerden van naam en faam. 2. Het ontwerp telt 4 boeken. De enig passende verklaring voor deze ordening is de klassieke. Boek 3 = formeel en objectief - en boek 5 = materieel en objectief vermogensrecht. Boek 6 = formeel en subjectief - en boek 7 = materieel en subjectief vermogensrecht. Zo kan men een eigenaar wel nader definiëren. Als een materiële of zakelijke rechthebbende. Zo kan men ook stellen dat een overeenkomst de inhoud is van een (formele) verbintenis. Bij het objectieve recht is er niet veel ruimte voor een subjectieve uitleg door een rechter. 3. Hoofdpersoon van het vermogensrecht is de verkrijger. Hij verricht één handeling met een dubbele werking. Hij heeft bezit (BW 3:112) door de feitelijke handeling en is rechthebbende (BW 3:80 en 5:4) door de rechtshandeling. De verkrijger is als (formele) rechthebbende beschikkingsbevoegd en als (materiële rechthebbende) eigenaar heeft hij bevoegdheden en verplichtingen. Bezit heeft een processuele functie bij bewijs, bij bescherming, bij verjaring, en bij verlies (bezit en goed). Bezit, goed en eigendom omvatten hetzelfde vermogensrecht. De verkrijger is een drie-eenheid. Een mystificatie van een mysticus of is het functioneel? Ook bij verlies van bezit en eigendom (BW 3:117 en 5:18) is er sprake van een dubbele werking. De feitelijke handeling regelt het bezit en de rechtshandeling regelt de eigendom. 4. Er was weerstand tegen de benoeming van Meijers, kritiek op het ontwerp (een hypotheek is niet vatbaar voor inbezitneming) en getreuzel bij het invoeren van de wet. Er was onbegrip over de dubbele verkrijging. Inbezitneming zonder rechtshandeling heeft wel feitelijke maar geen rechtsgevolgen. Inbezitneming (BW 3:113 en 5:4) is één wettige handeling maar geen formele titel (3:80). Werkt verjaring bij deze materiële titel? De eigenaar met een formele titel (BW 5:2) kan altijd zijn zaak opeisen. BW 5:4 geldt namelijk niet voor toebehorende zaken (geregistreerde kunstwerken of een geregistreerde oude fiets enz enz enz). Meijers, slachtoffer van de Holocaust, had wellicht bezwaar tegen de bestaande jurisprudentie over bezit hebben en verjaring. Houden zonder recht (BW 5:2) is wederrechtelijk en gewoon een strafbaar feit. 5. De aanpak van Meijers (eerst algemeen, dan roerend, daarna onroerend en weglaten wat niet nodig is) werd of wordt ook al niet goed begrepen. Meijers gebruikt hiervoor impliciete wetgeving. Nogal wat belangrijke wetgeving is niet uitdrukkelijk in de wet opgenomen. 6. Eigendom van roerende zaken (BW 5, titel 2) kent de artikelen BW 5:4 en BW 5:18. Eigendom van onroerende zaken (BW 5, titel 3) kent geen vergelijkbare artikelen. De afwezigheid van deze wetsartikelen heeft echter wel rechtsgevolgen. a. Een onroerende zaak is niet vatbaar voor inbezitneming. (zie ook BW 5:24) b. Een eigenaar van een onroerende zaak heeft geen bevoegdheid om het bezit prijs te geven om zich van de eigendom te ontdoen (zie ook arrest HR 20 juni 1997, 143 C). Elke wettelijke uitleg, richtlijn, of rechterlijke uitspraak, waar een eigenaar gedwongen het bezit prijsgeeft om zich te ontdoen van de eigendom, is in strijd met de wet. Zo'n rechterlijke uitspraak kan geen titel zijn en is, indien ingeschreven, waardeloos wegens ongeldige titel.

4 Pagina 4 van Bevrijdende verjaring wordt geregeld door BW 3:322. Verkrijgende verjaring kent geen vergelijkbare wetsartikelen. De afwezigheid van deze wetsartikelen heeft echter wel rechtsgevolgen. a. Dit middel van verjaring wordt wel ambtshalve toegepast en werkt van rechtswege. b. Men kan geen afstand doen van deze verjaring (geen verlies van bezit en goed). Alleen hij, wiens titel van bezit is geregistreerd, kan zich beroepen op verkrijgende verjaring. Bij verkrijging van bezit te goeder trouw van een beschikkingsbevoegde speelt verjaring geen enkele rol. De notaris en het Kadaster geven deze rechtszekerheid met onmiddellijke werking. 8. Verjaring speelt alleen een rol bij verkrijging van bezit niet te goeder trouw. Dit is geen alledaags verschijnsel. Vooral niet bij overdracht tussen natuurlijke personen. Een voorbeeld was altijd de man die het bezit weet te verkwanselen van zijn geëmigreerde tweelingbroer. Verjaring bij onroerende zaken wil niets anders zeggen dan dat inschrijvingen na 20 jaar onherroepelijk zijn. Dit geldt ook voor de grens die is vastgelegd. Verjaring inschrijven is geen vereiste (BW 3:17). Een eventuele inschrijving heeft geen gevolgen voor de feiten. Het bewijs van bezit blijft de oorspronkelijke verkrijging. Een inschrijving is in feite overbodig, maar wordt wel in de wet geregeld. De notaris is bevoegd om een notariële verklaring van verjaring op te maken en eventueel in te schrijven (Kadasterwet 34). Dit is gewoon oud recht. 9. Het enige verschil met het oude recht is dat men geen afstand kan doen van zo'n verjaring. Op advies van notaris prof. De Grooth is dit artikel uit het ontwerp Meijers (afstand doen) niet in de wet opgenomen. Toen werd bevestigd dat bezit openbaar en ondubbelzinnig moest zijn. Verkrijging door verjaring (BW 3:105) werkt van rechtswege. Verjaring treedt in de plaats van de rechtshandeling die nooit heeft plaatsgevonden omdat de vereisten niet zijn vervuld. 10. Het Kadaster heeft een zogenaamd negatief systeem. Dat kan moeilijk anders met al die andere registers. Alleen overdracht, vestiging en onteigening zijn feiten waarbij inschrijving vereist is. Een ander kan beschikkingsbevoegd zijn door een feit krachtens BW 3:17. Zo'n nieuwe beschikkingsbevoegde dient zelf te zorgen dat zo'n feit wordt ingeschreven. Een oude beschikkingsbevoegde kan immers leveren krachtens geldige titel (BW 3:88). De verkrijger wordt beschermd tegen deze onvolledigheid (BW 3:24). Alleen de notaris mag inschrijvingen verrichten. De notaris is niet aansprakelijk voor een eventuele nalatigheid van de nieuwe beschikkingsbevoegde. De notaris hoeft niet alle registers te raadplegen. Een rechtsvordering of strafvordering tegen zo'n oude beschikkingsbevoegde is hier niet aan de orde. Het Kadaster is positief, met onmiddellijke werking, als de grens is vastgelegd en de zaak is gekenmerkt. 11. Bij opvolging onder algemene titel is het bezit wettelijk altijd te goeder trouw. Deze inschrijvingen in de handelsregisters zijn onherroepelijk na 10 jaar. Ook als nadien blijkt dat het bezit niet te goeder trouw was. Voor het bedrijfsleven, met middelen, was 10 jaar genoeg. Een wettelijke uitzondering is de erfopvolging. Dat is onherroepelijk na 20 jaar (BW 3:100). Men volgt een ander op in diens bezit en houderschap (BW 3:116). Dit bezit en houderschap zijn al dan niet te goeder trouw zoals bij de voorganger. De opvolger kan wellicht niet weten wat zijn status is. De wederpartij moet dit maar bewijzen. De opvolger weet niet dat een zaak niet te goeder trouw is verkregen, dat een fiets is gestolen en dat hij houder is of bezit heeft. Een houder kan NOOIT een beroep doen op verjaring. Het hebben van bezit is een vereiste. 12. Bezit en houderschap zijn uiterlijke feiten (BW 3:108). Bezit is uiterlijk (formeel) een feit. Materieel is bezit: het houden van een goed voor zichzelf. Bezit is geregistreerd als een feit. De genoemde verkeersopvattingen gelden bij roerende zaken waar de middelen van verkeer ontbreken. Het middel van verkrijging (BW 3:112 e.v.) en het middel van bewijs (BW 3:119).

5 Pagina 5 van Bij BW 3:112 stond eerst: "Bezit van een recht enz.". Meijers begreep dat dit onjuiste woorden waren. Het was een tautologie. Bezit is feitelijk een recht. Bezit heeft blijkbaar drie gedaantes (formeel, feitelijk en materieel). Daarna werd het woord bezit zelfstandig gebruikt. Geregistreerd bezit juncto een rechtshandeling (BW 3:112 en 3:80) is een geldige titel voor verkrijging door verjaring ook al is het bezit niet te goeder trouw (BW 3:105). 14. BW 3:107 is bezit. Deze (materiële) bezitter heeft een vermoedelijke status (BW 3:119). Bij BW 5:47 heeft zo'n bezitter een loze status. Allerlei (erf)afscheidingen hebben ook een vermoedelijke status (BW 5:36). Dit vermoeden wijkt bij een geldige titel van een wederpartij Toebehorende zaken zijn niet van iemand anders. Een bezitter zonder bezit is als de keizer zonder kleren. Zo'n houder zonder recht kan NOOIT een beroep doen op verjaring. Het hebben van bezit is een vereiste. Wederrechtelijk gebruik en toe-eigenen zijn strafbare feiten. 15. Onder het oude recht deed men vaak een beroep op feitelijke levering. Het stond immers, en staat wellicht nog steeds, in de akte van levering. Bij het huidige recht is er geen sprake van een feitelijke levering. Levering geschiedt door inschrijving in de registers (BW 3:89). Er is wel een feitelijke overdracht. Een overdracht van de feiten (bezit) die zijn omschreven in de registers (BW 3:114). Deze feitelijke handeling moet men zien juncto de rechtshandeling. Men verkrijgt bezit (de feiten) en goederen door één handeling, krachtens gelijknamige titel. Overdracht is materieel een handeling, formeel een titel en feitelijk een middel van verkeer. 16. BW 3:119 bevat het bewijs van bezit. Dit artikel heeft een PROCESSUELE functie. Het artikel bepaalt dat inschrijving in de registers vereist is. Dit betekent dat bezit openbaar en ondubbelzinnig moet zijn. Meijers vond het niet nodig om dit uitdrukkelijk in de wet te vermelden. "Deze vereisten liggen reeds in het hebben van bezit besloten" (TM 3:99). De Hoge Raad zegt "naar huidig recht is er alleen sprake van bezit indien een aan dat bezit beantwoorde titel in de openbare registers is opgenomen" (HR 3 mei 1996, 106 C). 17. Het BW bevat slechts drie bijzondere titels namelijk overdracht, verjaring en onteigening. Onteigening is een (gedwongen) overdracht en wordt bij BW 3:112 niet afzonderlijk vermeld. Inschrijving van verjaring is geen vereiste (BW 3:17). Verjaring is geen bijzondere titel zoals bedoeld bij BW 3:119. Verjaring is geen rechterlijke uitspraak die voor een akte van levering in de plaats treedt (Kadasterwet 25 en 34). Verjaring is geen titel bij verkrijging en verlies van bezit (BW 3:112 en 3:117). Verjaring kan geen geldige titel zijn voor het hebben van bezit. 18. BW 3:119 bevat de woorden te eniger tijd. Dit werkt terug tot het tijdstip van het ontstaan van bezit. Dit nadat de Rijksdienst de begrenzing heeft vastgelegd en het heeft gekenmerkt en het bezit als een FEIT is ingeschreven in de registers. Het bewijs van bezit kan oud zijn. Net zo oud als het Kadaster. Bezit kan men keer op keer verliezen door verkrijging door een ander Voor een verkrijger wijzigt het bewijs van bezit niet. Het bezit kan dus eindeloos voortduren 19. De ingeschreven feiten (bezit) kan men alleen wijzigen door een nieuwe inschrijving. Alleen overdracht en onteigening zijn bijzondere titels zoals bedoeld bij BW 3:119. Ook bij vestiging is een inschrijving noodzakelijk (BW 3:10). Is de inschrijving van de feiten (bezit) een wijziging van de grens dan houdt het registergoed op te bestaan. Er ontstaat een nieuw registergoed met een nieuw uniek kenmerk en de cyclus van te eniger tijd begint opnieuw. Bij een roerend registergoed kan de rechtstoestand wijzigen. Dit gebeurt meestal bij een scheepswerf of hangaar en er ontstaat een nieuw registergoed. Bij een onroerende zaak lukt dit niet zo. Een grens wijzigt niet meer, nadat deze is vastgelegd (BW 5:30). Dit geldt voor alle grenzen die te eniger tijd zijn vastgelegd. Meijers legt gewoonlijk éénmaal iets uit.

6 Pagina 6 van BW 3:119 bepaalt dat alleen overdracht (met de wil) en onteigening (bij onwil) titels zijn bij het wijzigen van de ingeschreven feiten (bezit). Zo voldoet het vermogensrecht aan de grondwettelijke bescherming van het eigendom (Grw:14). Bij het ontstaan van een nieuwe onroerende zaak zijn alleen overdracht en onteigening geldige titels krachtens BW 3:84. Bij alle overige titels (dus ook bij verjaring) ontstaat nooit een nieuwe onroerende zaak. Er zijn slechts twee wettelijke uitzonderingen (BW 5:30 en 5:47). Dit indien de Rijksdienst (gedeeltelijk) de grens niet heeft vastgelegd. Partijen kunnen de zaak zelf schikken met de Rijksdienst en notaris. Bij onwil kan één partij vorderen bij de rechter (zoals bij onteigening). Zo'n titel is: een rechterlijke uitspraak die voor een akte van levering in de plaats treedt. 21. Een onroerende zaak heeft een uniek kenmerk en is vatbaar voor bezit hebben en verjaring De eigenaar van een zaak is eigenaar van al haar bestanddelen (BW 5:3). Een bestanddeel (of een deel van een bestanddeel) is niet vatbaar voor zelfstandig bezit. Beperkt bezit bestaat niet. Een gebruiker kan geen bezit hebben van een perceel die openbaar een andere eigenaar heeft. Hij kan ook geen bezit hebben van een perceel die geen andere eigenaar heeft (BW 5:24). Volgens de Hoge Raad kent BW 5:20 slechts één wettelijke uitzondering namelijk BW 5:54. (HR Buitenplee-arrest 1994). Blijkbaar is BW 5:20 vrij van verdere jurisprudentie. Destijds was er nogal wat ophef over een arrest van de Hoge Raad (Aalsmeerse landtong). Dit arrest viel onder de regels van het oude recht met zijn jurisprudentie en is gewoon oud recht. 22. Een grens wijzigt niet meer, nadat deze is vastgelegd (BW 5:30). Dus ook bij BW 5:54. Er staat sinds mensenheugenis een gebouw ten dele op het erf van een ander. Deze toestand is gedoogd zonder schadeloosstelling. De nabuur, die het erf ten dele houdt (BW 5:2), kan zich niet beroepen op verjaring. Te allen tijde betekent dat deze vordering niet verjaart. De rechter oordeelt over kwade trouw of grove schuld en eventuele sloop. De eigenaar van het erf heeft allerlei wettelijke keuzes. Overdracht, de zaak notarieel schikken of iets dergelijks of alleen een (periodieke) schadeloosstelling regelen. Dit geldt bijvoorbeeld ook bij een werk van een nutsbedrijf. De eigenaar kan het bezit niet prijsgeven om zich van de eigendom te ontdoen. 23. Volgens oud recht oordeelde de rechter over goede trouw en het hebben van bezit. Goede trouw betekende meer in goed vertrouwen en bij bezit speelde verklaringen van getuigen en jurisprudentie een grote rol. Men kon bezit hebben door geregeld een heg te doen scheren. Meijers heeft de goede trouw (BW 3:11 en 3:23) en de verkrijging van bezit (BW 3:112 e.v.) geobjectiveerd in de wet. Het begrip feiten, gebruikt in Boek 3, is niet de feitelijke toestand. Naar huidig recht is bezit (formeel) een FEIT en als zodanig in de registers omschreven. De notaris regelt na 1992 de verkrijging van bezit en HIJ bepaalt wie beschikkingsbevoegd is. De rechter gaat echter straffeloos door met de feodale verkrijging. Wie stopt deze onzin? In 1848 werd de macht van de koning beperkt door de nieuwe grondwet. Toch ging de koning straffeloos door met zijn feodale Koninklijke Besluiten. De Hoge Raad maakte daar een eind aan in 1879 (Meerenbergarrest). Is zo'n kwestie over bevoegdheden zich aan het herhalen? 24. Naar oud recht kon een grens wijzigen door een eigendomsverkrijging, zonder noodzaak zijnen titel te toonen. Dit was een bron voor arglistig handelen en conflicten. Dit verlies van eigendom was in strijd met een grondrecht (Grw:14). Naar huidig recht kan het alleen door overdracht of onteigening. Het plaatsen van een omheining, waarbij een stukje grond van de nabuur wordt ingepikt, is "een daad van eigenrichting welke niet mag worden beloond, zelfs niet door verjaring" (TM 5:46). Deze eigenrichting is een strafbaar feit. TE ALLEN TIJDE betekent dat deze vordering niet kan verjaren. Een vonnis "dat zo'n vordering is verjaard of iets van gelijke strekking" is een rechtsverkrachting en een gevaar voor de openbare orde. Zo'n beslissing regelt in feite een wederrechtelijke toe-eigening, wat een strafbaar feit is.

7 Pagina 7 van Zo'n vonnis is geen wettige titel en daarom niet vatbaar voor inschrijving. Er is blijkbaar geen wettelijke ruimte voor zo'n rechterlijke dwaling. De notaris is zo welwillend om deze dwaling toch in te schrijven, conform een richtlijn van het Kadaster. De bewaarder verzint een nieuwe titel en er ontstaat een nieuwe onroerende zaak door "overdracht door verjaring". Rechters, notarissen en bewaarders doen handelingen, die in strijd zijn met de wet. Dat handelen staat ook vermeld in de Wet op de Rechterlijke Organisatie (artikel 11 lid c.). Een onbevoegde rechter regelt een feodale verkrijging, vol met vormfouten, door een nietontvankelijke houder, krachtens een niet bestaande titel. Hoe heeft het zover kunnen komen? De eigenaar heeft proceskosten. De houder wordt eigenaar. Hier geldt het recht der sterken. Meijers' systeem is een kaartenhuis zonder BW 5:2 en 3:119. Dan is het recht een prerogatief van subjectieve rechters, met alle ruimte voor willekeurige zogenaamde Salomonsoordelen. 26. De rechters (h)erkennen ook BW 5:2 niet. Een eigenaar hoeft niet te vorderen. Er is geen rechter nodig. Een houder kan niet zelf zijn status wijzigen. Dat kan alleen door een handeling van een beschikkingsbevoegde (BW 3:111). Een houder kan geen beroep doen op verjaring. Een zaak houden zonder recht is niet hetzelfde als bezit niet te goeder trouw (BW 3:105). BW 5:2 is van toepassing op roerende en onroerende zaken en is een zelfbeschikkingsrecht, made in the USA. Ook het strafrecht heeft een bepaling over zelfbeschikkingsrecht (WvS: 41). Deze materiële of zakelijke revindicatie is een wettelijke bevoegdheid van de eigenaar. Deze revindicatie is niet aan verjaring onderhevig en het bewijs kan zo oud zijn als Methusalem. 27. Bij een geschil over een onroerende zaak geeft de rechtbank de zaak door aan de rechter zoals gebruikelijk onder het oude recht. Dit is in strijd met het huidige recht. Geregistreerd eigendomsrecht is een grondrecht (Grw:14). Hij die wat beweert waardoor een inschrijving moet geschieden, dient een bijzondere procedure te volgen (BW 3:27). Deze procedure moet voldoen aan voorwaarden, op straffe van niet-ontvankelijkheid. Een rechthebbende hoeft niets te beweren. Zijn bezit is openbaar en ondubbelzinnig omschreven in de openbare registers. 28. De president van de rechtbank is uit hoofde van zijn functie de rechter in kort geding. Hij is ook voorzitter van de kamer van toezicht over de notarissen en kandidaat-notarissen. Hij moet ook oordelen indien de bewaarder een inschrijving weigert krachtens BW 3:20. Indien van toepassing, zorgt hij ook dat de rechtbank de juiste procedure (BW 3:27) volgt. Indien de president het verschil niet weet tussen gebruik en bezit dan wordt het wel moeilijk. Langdurig en ongestoord gebruik is geenszins hetzelfde als langdurig en ongestoord bezit. 29. Verjaring, Kadaster en notarissen enz. zijn allemaal instituten van de openbare orde. Bij onroerende zaken is het bezit openbaar en ondubbelzinnig omschreven in de registers. Wederrechtelijk gebruik en toe-eigenen zijn strafbare feiten. Een eigenaar (BW 5:2) die de openbare orde wil herstellen en als wettelijk bevoegde een perceeltje opeist van de nabuur, die dat perceeltje zonder recht houdt, die steekt zijn handen in een wespennest. Kort geding (handhaving van de feitelijke toestand + dwangsom) bodemrechter en verdere rompslomp. Zo'n handhaving van de feitelijke toestand is een wederrechtelijke en schadelijke patstelling. 30. Een generatie lang waart er een sprookje door Nederland. Een houder wordt automatisch eigenaar (van roerende en onroerende zaken) door langdurig gebruik. De houder doet een beroep op verjaring en krijgt nog gelijk ook van de rechter. De rechtsvordering is verjaard. Al wat een houder nodig heeft is een slimme advocaat en wat getuigen Het recht der sterken. Bijna iedere notaris heeft wel bezoek gehad van een advocaat met het verzoek om een inschrijving te doen. De advocaat heeft wat verklaringen van getuigen en een richtlijn van het Kadaster in zijn binnenzak. Met die moderne dubbele kantoren is het niet zo ver lopen.

8 Pagina 8 van Het Kadaster heeft een richtlijn uitgevaardigd over bezit en verjaring. De richtlijn gaf antwoord op de vraag "wat doen we met die nieuwe rechterlijke uitspraken over verjaring". De richtlijn is gepubliceerd in het JBN (juni 1996). Kort samengevat komt het er op neer dat geen enkele bezitter zich hoeft te beroepen op levering krachtens een geldige titel (BW 3:84). Langdurig gebruik en verklaringen van getuigen is kennelijk voldoende voor een geldige titel. Het Kadaster moet zorgen voor de rechtszekerheid. In de richtlijn staan alleen onzekerheden. De bewaarders zijn vast bevoegd voor het maken van interne richtlijnen. Alleen een wetgever is bevoegd bij externe richtlijnen. De richtlijn heeft formeel en materieel geen enkele status. De richtlijn is een grof schandaal, een gevaar voor de openbare orde en in strijd met de wet. 32. Het Kadaster gebruikt voor de inschrijving van verjaring een standaardformulier. Het is zeker een routineklus. De rechthebbende is de vervreemder en de wederpartij is de verkrijger. Er ontstaat een nieuw registergoed door "overdracht door verjaring". Deze contaminatie van titels is een hersenspinsel. Volgens rechters, notarissen en bewaarders is deze contaminatie het bewijs van bezit (BW 3:119) en een geldige titel krachtens BW 3:84. Hoe is het mogelijk? Volgens de wet is de inschrijving waardeloos krachtens BW 3:28, wegens een ongeldige titel. 33. Het Kadaster gebruikt standaardformulieren bij "overdracht door verjaring". Er moeten talloze waardeloze inschrijvingen zijn geschied. Bij een "verklaring van waardeloosheid" of bij een "herziening" komt niet de schade aan de orde. Alleen advocaten hebben daar baat bij. Naast de materiële schade is er ook vaak sprake van een onherstelbare immateriële schade. De Staat is aansprakelijk voor schade, doordat in strijd met de wet een inschrijving is geschied (BW 3:30). Heeft de Staat de plicht om een bevoegde autoriteit aan te stellen die én de schade regelt én een "verklaring van waardeloosheid" inschrijft? Zoiets gebeurde onlangs bij de teruggave van kunstwerken aan de eigenaren. Dit was een nasleep van de Holocaust. 34. Het "vermogensrecht" heeft duidelijk een betere derdenwerking dan het "goederenrecht". In iedere hypotheekakte staat wel een bepaling dat de hypotheekgever geen gedeelte van zijn eigendom mag vervreemden. Notarissen en Kadaster verzorgen en bewaren ook de akte van de hypotheek en behoren ook de rechtszekerheid van de hypotheeknemer te beschermen. Een eigenaar kan (wettelijk) niet het bezit prijsgeven om zich van de eigendom te ontdoen. Dit mede in verband met de rechtszekerheid van de openbare registers. Een eigenaar kan niet het belang van derden schaden bij hypotheek, beslaglegging en faillissement. Bovendien kan een eigenaar zijn aansprakelijkheid niet ontlopen. Bijvoorbeeld met bodemverontreiniging. 35. De status van een instelling die een vermogen bewaart voor een ander is houder. Al deze instellingen hebben wel een pot met slapende rekeningen en kluisjes. Een eigenaar, die na 20 jaar zijn zaak opeist, hoort dat de vordering is verjaard. De houder denkt dat hij automatisch eigenaar wordt. Zelfs als de eigenaar of opvolger niet meer bestaat dan nog wordt de houder geen eigenaar. De Staat is dan de wettige opvolger (Boek 4). Een eigenaar kan altijd de zaak opeisen. BW 5:2 geldt overigens voor alle zaken. BW 5:24 geldt voor onroerende zaken. Noot: De materiële of zakelijke rechthebbende staat verscholen in Boek 5 bij art. 1. Zo'n eigenaar heeft, zonder bewijs, geen formele status. Dan is er ruimte voor BW 5:2. De feitelijke rechthebbende wordt cryptisch beschreven in Boek 3 bij art Zo'n bezitter heeft bezit (processuele functie) indien hij een geldige titel kan tonen. De formele rechthebbende wordt voor het eerst gebruikt in Boek 3 bij art. 6. Zo'n rechthebbende heeft een formele status bij een formele titel juncto bezit hebben. Met zo'n bewijs kan de rechter alleen een verklaring van recht uitspreken (BW 3:302). BETER TEN HALVE GEKEERD, DAN TEN HELE GEDWAALD.

9 Pagina 9 van 10 Ministerie van Veiligheid en Justitie Postbus EH Den Haag Aan de Minister van Justitie Mr. Ivo Opstelten Geachte Minister van Justitie, Bijgaand een schrijven over onrechtmatigheden bij drie instanties met een publiek belang. De Rechtelijke Macht is onafhankelijk en het Kadaster valt onder de minister van VROM. U bent Onze Minister bij de Wet op het Notarisambt. Daarom is het schrijven aan u gericht. U heeft zelf rechten gestudeerd. Ik neem aan dat u wel wijs wordt uit dit schrijven. De problemen hebben een lange voorgeschiedenis en hebben diepe wortels in het rechtsysteem. Ik heb weinig vertrouwen in de gevestigde orde. In het bijzonder de Groninger School. Degene die ik enigszins vertrouw is mr. H.J. Snijders hoogleraar privaatrecht te Leiden. Van de drie instanties die ik heb geschreven heb ik alleen een reactie gehad van de voorzitter van de Koninklijke Notariële Beroepsorganisatie. Achteraf gezien alleen vage beloftes. Misschien bent u de juiste man die de zaak weer op een recht spoor kan krijgen. Vriendelijke groeten, Dit schrijven is verstuurd naar het ministerie op 23 november 2010.

10 Pagina 10 van 10 Ministerie van Veiligheid en Justitie Postbus EH Den Haag Datum: 16 december 2010 Uw kenmerk: /10/AJ Geachte M. Niessink, Uw antwoord op het schrijven van 23 november 2010 is van toepassing op gangbare zaken. Als rechters de wet verkeerd toepassen en notarissen en bewaarders waardeloze handelingen verrichten dan is er iets aan de hand. Dan moet de overheid ingrijpen en maatregelen nemen. De rechtbank heeft geen bijzondere Kamer voor Grondzaken of Registergoederen. Een ieder die wat beweert krijgt een willig oor en een rechter toegewezen. Als blijkt dat deze persoon een houder is zonder recht dan moet de rechtbank deze persoon niet-ontvankelijk verklaren. Dat gebeurt niet en er volgt een procedure met rechtzaken zoals omschreven in de bijlage. Die rompslomp kan veel schade veroorzaken en eindigt vaak met een waardeloze inschrijving De Staat is aansprakelijk voor die schade. De overheid moet zorgen dat dit niet kan gebeuren. Ik ben geen zonderling die zomaar iets beweert. Ik wijs op een handvol wetsartikelen en lees wat er staat. Ook geef ik U een paar Toelichtingen van Meijers. Bovendien zijn er een drietal arresten van de Hoge Raad. Dit kan alleen betekenen dat er in de bijlage geen onzin staat. In een land waar iedere rechtsgeleerde zijn eigen koninkrijk heeft is het moeilijk om te leven. Het begint al bij het begin. Zelfs hoogleraren kunnen het onderling niet eens worden. Een goede uitleg van BW 5:2 aan de minister en de staatssecretaris kan verhelderend werken. Hoogachtend, Dit schrijven naar het ministerie is verstuurd op 16 december 2010.