Het zit erop, de eerste samengestelde menwedstrijd van Vierspanteam Edwin van der Graaf.

Transcriptie

1 Horst aan de Maas, 19, 20 en 21 april 2013 Wedstrijdverslag Het zit erop, de eerste samengestelde menwedstrijd van Vierspanteam Edwin van der Graaf. Donderdag 18 april vertrokken we om 9 uur richting Horst aan de Maas. De paarden die mee gingen waren, Baronet, Cilandro, Belcampo, Talent en Benno. De rest van het team bestond uit Edwin, Anne, Kylie, Menno en Piet. Het was gelukkig droog en we hadden er veel zin in. Rond de middag waren we er. De paarden hadden boxen vlakbij de vrachtwagen. Nadat we alles hadden opgebouwd zijn we het terrein gaan verkennen. In Horst wordt al vele jaren deze menwedstrijd gehouden en de organisatie is altijd uitmuntend. Omdat het ook een internationale menwedstrijd is waren er ook een aantal wereldbekende menners aanwezig. Nadat we de eerste keer de hindernissen hadden bekeken zijn we gaan trainen met de dressuuropstelling van onze paarden. Linksvoor Benno, rechtsvoor Baronet, linksachter Talent en rechtsachter Belcampo. De paarden zijn goed in vorm, en alles liep ontspannen en we keken positief uit naar de volgende dag. s Avonds nog lekker gegeten (asperges, de eerste van het jaar) en een rondje hindernissen verkennen. Op tijd naar bed. Vrijdag 19 april, de dressuur! Op tijd opgestaan en ontbeten. Menno en Kylie gingen met de paarden aan de slag, poetsen en vlechten, terwijl Edwin en Piet druk waren met het klaarmaken van de presentatiewagen en overige voorbereidingen. Tussendoor alvast nog een keer hindernissen verkennen en een paar dressuurproeven kijken van de internationale deelnemers, altijd leuk en leerzaam. Rond een uur drie begonnen we met de voorbereidingen voor de dressuurproef. De paarden optuigen en inspannen, koetsier en grooms nette kleren aan en rond vier uur waren we klaar voor vertrek. Ook Frank, Tim en Prosper kwamen toen aan en was alles compleet. Prosper De proef liep fijn, de paarden, koetsier en grooms Menno en Kylie, zagen er super uit en iedereen was tevreden. Tijdens de proef begon het al een beetje te regenen en gelukkig barste de regen pas echt los toen we de ring uitkwamen. Toch nog alles nat, maar dat mocht de pret niet drukken want we hadden immers lekker gereden. De jury was het gelukkig met ons eens want de eerste prijs ging naar Edwin. Ton liet het ons als eerste, vanuit het Westland weten, want de techniek staat voor niets. Hij stuurde een bericht. Het nieuws verspreidde zich snel want de berichtjes kwamen achter elkaar binnen. Dank jullie wel hiervoor.

2 s Avonds na het eten nog een keer verkennen en naar de prijsuitreiking. We wonnen vier mooie zweetdekens. Zaterdag 20 april, de marathon. Heel vroeg opgestaan want de marathon begon al om 8 uur, wij moesten om kwart over een starten. Omdat je niet meer in de hindernissen mag komen als de wedstrijd is begonnen, waren we vroeg in de hindernissen om de laatste keer alles goed door te nemen. Gelukkig was Peter, een van de vaste grooms voor de marathon, de avond ervoor aangekomen zodat we met z n drieën alles goed konden afspreken. De rest was druk met het voorbereiden van paarden en materiaal en alles liep soepel. De marathonpaarden, linksvoor Cilandra, rechtsvoor Baronet, linksachter Benno en rechtsachter Belcampo zagen er dankzij Menno en Kylie weer tip top uit en waren klaar voor de strijd. De wedstrijd. Een marathon bestaat uit twee delen. Het eerste deel is het A traject. Dan rijd je over een traject van, in dit geval 6900 meter, door de omgeving, hierbij moet je je aan een bepaalde gemiddelde snelheid houden en binnen een minimale en maximale tijd over de finish komen. Je rijdt in dit traject een gemiddelde snelheid van 15 kilometer per uur. Je hebt voor het vertrek van dit traject een veterinaire controle, dan worden de hartslagen van de paarden gemeten en opgeschreven. Verder wordt er

3 gekeken naar de algehele conditie van de paarden en of ze regelmatig lopen. Als alles goed is mag je van start. Het eerste traject liep soepel, de paarden, zeker Baronet, hadden er veel zin in. We waren keurig op tijd binnen en bij de veterinaire controle werden alle paarden goedgekeurd. Op naar het E traject. Dit traject was over een afstand van 7650 meter. Je moet hier een gemiddelde snelheid van 14 kilometer rijden en tijdens dit traject zijn er 7 hindernissen. De bedoeling is dat je de hindernissen zo snel mogelijk en foutloos rijdt en dat je ook weer op een bepaalde minimale en maximale tijd binnenkomt. Het is altijd even spannend naar de eerste hindernis toe hoe de paarden gaan reageren. Zijn ze makkelijk te sturen, hoe reageren ze op het publiek en de hindernis zelf. Hindernis 1 liep als een speer, we waren mooi op tijd, super dus. Vervolgens hindernis 2. Dit was een hele technische hindernis, maar ook hier waren de paarden alert en alle poorten werden zonder moeite, maar vooral ook snel genomen. Op naar hindernis 3. Doordat de paarden zo goed aan het werk waren groeit het vertrouwen en hindernis 3 begon dan ook super. Alle poorten werden goed en snel genomen, tot de laatste. Cilandro kwam met zijn achterbeen over de streng heen en omdat het span moest draaien kwam hij niet meer weg en zat hij letterlijk op zijn billen. Dan is het eventjes schrikken. Peter en Anne gingen van de wagen af en er kwam al gelijk hulp aangesneld. Na het losmaken van de strengen kon Cilandro weer gaan staan en konden we de hindernis afmaken. Wat heerlijk is het dan dat onze paarden geduldig zijn en rustig stil staan om geholpen te worden! Ja en dan toch naar hindernis 4. In het stuk traject tussen hindernis 3 en 4 zagen we dat Cilandro niets mankeerde en besloten we door te rijden. Hindernis 4 was de waterbak. Hele spectaculaire hindernis, met name voor het publiek. Wat minder voor Peter want staat op de onderste tree van de marathonwagen en die heeft na afloop natte voeten! Ondanks de schrik waren de paarden goed bij de les en konden we door naar hindernis 5.

4 Pech komt echter helaas nooit alleen. In hindernis 5 kwamen de voorpaarden tussen een paal. Baronet probeerde de boel te redden en probeerde te springen. Hierdoor kwam hij ten val en moesten we uitspannen en weer inspannen. Gelukkig hield hij er niets aan over en konden we de hindernis afmaken en dan toch maar naar hindernis 6. Ondanks dat je op dat moment weet dat de wedstrijd verloren is, besloten we wel verder te rijden, alleen al voor het vertrouwen en leerproces voor de paarden. Hindernis 6 was een moeilijke hindernis, lastige wendingen en lijnen. Deze hindernis liep goed, dat gaf vertrouwen voor hindernis 7. Hindernis 7 was een bomenhindernis. Hij lijkt makkelijk maar is zwaar qua ondergrond. Ook deze hindernis liep soepel. We konden dus positief afsluiten. Bij de finish waren de paarden in orde en konden lekker naar stal. Bij ons was er natuurlijk een teleurstelling te verwerken, maar ook een les geleerd. Nadat alles klaar was en de paarden verzorgd op stal konden uitrusten zijn we nog even gaan kijken bij de internationale vierspanrijders en dat was een spektakel. s Avonds gezellig gegeten met onze mensen en fans, Ton, Rick, Brenda en Jolanda waren helemaal komen kijken, super gezellig. Jolanda had voor de catering gezorgd, heerlijk luxe!

5 Zondag, 21 april de vaardigheid. Vroeg op, om 11 uur moesten we starten. Edwin ging na het ontbijt parcours verkennen. Ondertussen was de rest van het team druk bezig met de voorbereidingen en alvast aan het opruimen. Om 10 uur stonden de paarden klaar en gingen we naar het losrijterrein. In de vaardigheid liepen linksvoor Baronet, rechtsvoor Benno, linksachter Cilandro en rechtsachter Belcompo. Tijdens het losrijden zag alles er veelbelovend uit. De paarden hadden niets overgehouden na de zware marathon en liepen als een trein. Het was een mooi blok en het straalde vertrouwen uit. De vaardigheidproef bestaat uit een kegelparcours met gemiddeld 20 poorten. Op de kegels liggen balletjes en de bedoeling is dat die blijven liggen en dat je het parcours binnen een bepaalde tijd rijdt. Degene die het snelst rijdt en zo min mogelijk ballen heeft afgeworpen heeft gewonnen. De vaardigheid zag er super uit. Edwin had 1 balletje en iets tijdsoverschrijding, maar was erg tevreden. Dit resulteerde in een tweede plek. En wederom dankzij Ton, onze berichtgeving uit het Westland, waren wij snel op de hoogte! Met een tevreden gevoel hebben we het weekend af kunnen sluiten en kunnen we door trainen voor de volgende wedstrijd over twee weken in Uden/Veghel. We zijn bijzonder trots op de paarden. Ze zijn jong en talentvol en geven ons veel vertrouwen voor de toekomst! Met tijd worden dit toppers, dat is zeker!

6 Het weekend van 3, 4 en 5 mei a.s. starten wij in Uden/Veghel. Voor meer informatie over deze wedstrijd zie: Iedereen die er was ontzettend bedankt, zonder onze grooms en fans kunnen we deze mooie sport niet uitoefenen! Nogmaals dank!