Nieuwsbrief De Doorloper

Transcriptie

1 Nieuwsbrief De Doorloper maart 2016, uitgave 7 Beste leden, Tis wehr mooi west, en dat ist. Onze adverteerders: Het kunstijsbaanseizoen liet niets te wensen over en zo is de lente al weer begonnen. Helaas heeft ook dit jaar de NatuurijsVorst ons land niet aangedaan. Hij laat nu toch wel Maximaal op zich wachten. En dat in de winter waarin wij ons 30 jarig bestaan mochten vieren. Dit hebben we gedaan middels een kleine herhaling van de tocht naar Biddinghuizen. Het bestuur had bedacht hiermee ook de natuurijsleden van onze vereniging een plezier te doen. De opkomst was helaas echter niet als verwacht. Een grote concurrent van dit uitje, zo is de statistisch onderbouwde conclusie, waren de skivakanties naar verre koude oorden welke veel van onze leden buiten de gebruikelijke schoolvakanties blijken te kunnen genieten. Een meer dan gemiddelde groep van onze club hoort blijkbaar tot de generatie die nu van hun goudgerande pensioenen genieten en dat heeft toch zijn weerslag op de volkssport die het schaatsen is. Maar het zij ze gegund, temeer daar ze veelal met minimaal één Elfstedentochtkruisje blijk hebben gegeven het OIJC-lidmaatschap waardig te zijn. Door de trainersgroep is het seizoen op dinsdag 22 maart afgesloten middels een alternatieve training in de vorm van een fietstocht van Oldenzaal en buitengebieden naar de toegangspoort van het OCP-terrein, vice versa (en dat is weer Latijn veur hen en truw ) met als stempelpost De Bestemming in Oldenzaal. En gebruikelijk, zoals al de jaren dat wij van zijn deskundigheid hebben mogen genieten, was Gerrit Nijhuis weer als eerste bij deze stempelplaats. Dit alles met dank aan de KNSB welke te zunnig bleek ook de laatste week van het seizoen de baan in Enschede voor trainingen af te huren. Maar goed. Zo heeft elk nadeel geen training- z n voordeel een fietstocht Helaas moet ik u berichtten hebben mogen genieten van Gerrit omdat Gerrit, na wijs overleg met zijn steun, toeverlaat en achterban heeft besloten als schaatstrainer te stoppen. Maar hierover meer in dit nummer. Gerrit, ook langs deze weg nogmaals bedankt hiervoor. Hopelijk nemen vele leden aan jou een voorbeeld en dan met name de nog niet als opvolger van Johan gevonden nieuwe Penningmeester. Dan heeft de vereniging nog een mooie toekomst in het verschiet. Geachte leden. Wij wensen u een fijne zomer. Tot ziens, op een terras, op de fiets, of ergens anders in Twente, in ieder geval tot in oktober en tot dan, Good goan. Walter Kooiker In de categorie Doorlopende ijsspreuken : één nachtvorstje maakt nog geen ijsvloer

2 Afsluiting schaatsseizoen Op zaterdag 19 maart is het schaatsseizoen op de baan in Enschede afgesloten met clubwedstrijden. Op het prima georganiseerde toernooi door Losser en Borne waren ook onze leden van OIJC uitgenodigd. Helaas is vooral door het wegens tijdgebrek niet doorgaan van de massa-start de deelname beperkt gebleven tot ons jongste jeugdlid Tess Oortman. Maar ze heeft de club dapper vertegenwoordigd door een nieuw P.R. te schaatsen en heeft daarvoor een herinneringsmedaille gekregen. Jan Roeleveld. ============================================================= Schaatsweekend basisschooljeugd in Veel belangstelling Oldenzaalse jeugd voor schaatsweekend. Zoals de laatste jaren gebruikelijk is, is er ook dit jaar in november op de baan in Enschede een schaatsweekend georganiseerd met medewerking van de vele ijsclubs. Dankzij de enthousiaste medewerking van vele vrijwilligers van onze club heeft ook de Oldenzaalse basisschooljeugd volop van het schaatsen op het kunstijs kunnen genieten. De opkomst van uit Oldenzaal was met zo n 45 kinderen een van de grootste. Helaas heeft de getoonde belangstelling nog niet tot een aanmelding van nieuwe jeugdleden geleid. Jan Roeleveld =============================================================== De alternatieve 11-stedentocht op de Weissensee in Oostenrijk. Ook dit jaar heb ik de tocht volbracht, 200 km over bevroren water. Het was een schitterende week met veel zon. s Nachts vroor het zodat er tot de middag een zwarte harde plaat ijs lag. Na de middag had de zon, met temperaturen boven 0 graden, invloed op het ijs. Dinsdag tijdens de tocht rond de middag zwaar ijs maar later door water op het ijs begon het toch weer te glijden. Ondanks de zware elementen de 200 km toch nog in 7.44 uur volbracht. Vrijdag de 100 km gereden. Door transponderproblemen helaas geen tijd geregistreerd. Door te vergelijken met mede schaatsers zal de tijd ongeveer 7.40 uur zijn geweest. De training bij de Oldenzaalse IJsclub heeft opnieuw zijn dienst bewezen. Een sportieve groet van Jan Lansink.

3 Schaatsen en wetenschap. Verslag van een lezing, gehouden op 17 maart 2016 op de Universiteit Twente, door Prof. Jos de Koning, verbonden aan de Vrije Universiteit Amsterdam en Prof. Kees Venner, verbonden aan de Universiteit Twente en geïnitieerd door de Sport- en IJsvereniging Enschede (Derk Willem Ruesink). Als SL2-trainer heb ik deze bijeenkomst bezocht. Jos de Koning is gespecialiseerd in de Bewegingswetenschap en fervent schaatser en als zodanig al jaren betrokken bij het Nederlandse schaatsteam en onderzoeker/adviseur voor toeleveranciers van materialen voor deze sporters. Kees Venner is professor op het gebied van stromingsleer. Er waren ca. 150 toehoorders die zeer gastvrij door de Universiteit werden ontvangen, koffie met krentenwegge en warme chocolademelk met slagroom. Ook stond er na afloop een hapje en drankje klaar om nog even na te praten. Chapeau daarvoor. Beide heren wisten hun verhaal goed te brengen met een luchtige saus aan anekdotes er overheen. Ze zouden het in een theater ook goed doen. Een vermakelijke avond dus. Jos is betrokken geweest bij de ontwikkeling van de schaatsijzers zoals we deze nu kennen en dus ook bij de klapschaats. Tevens is hij deskundige op het gebied van de beweging van ons lichaam. Een van de bijzonderheden waaraan hij heeft bijgedragen is de introductie van PM staal. Ik vond het een zeer interessante bijeenkomst en wil daarom onderstaand verhaal graag met u delen. Walter Kooiker. Het is eind december 1993, ruim een maand voor de Olympische Spelen in Hamar. Bewegingswetenschapper dr. Jos de Koning van de VU in Amsterdam wordt gebeld door schaatsfabrikant Jaap Havekotte van Viking. Hij heeft een nieuw schaatsijzer van poeder metallurgisch staal en wil weten hoe dat materiaal glijdt. De Koning belt de toenmalige ijsmeester Jan de Jong van Thialf in Heerenveen en krijgt toestemming om s nachts op een lege baan te testen. De Koning: Ik reed wat rondjes op speciale meetschaatsen die de glijcoëfficiënt tussen pm-staal en ijs bepalen. Ik kon mijn ogen niet geloven. De eerste metingen wezen uit dat het staal 30% beter gleed dan de andere Viking-ijzers. De nachten daarna ben ik ook gaan testen met een slee waaronder ik een pm-staal en een conventioneel ijzer had bevestigd. De slee maakte consequent een bocht naar de kant van het traditionele ijzer. Ik belde Jaap Havekotte met de mededeling dat de Nederlanders absoluut op de nieuwe ijzers moesten starten in Hamar. Jaap is onmiddellijk in de auto gestapt en naar Inzell gereden waar de Nederlanders aan het trainen waren. De kernploeg bond ze onder maar na een week kwam Ritsma terug met de mededeling dat ze niet lekker reden. Ritsma is altijd een voorloper dus de rest volgde zijn voorbeeld. Ondertussen had Johan Olav Koss, die ook op Vikingschaatsen reed, lucht gekregen van de nieuwe ijzers. Havekotte vertelde over de ervaringen van Ritsma c.s. maar wilde de ijzers met alle liefde beschikbaar stellen. Koss die al maanden in een vormcrisis verkeerde beschouwde de ijzers als zijn laatste strohalm. De rest is bekend. Koss won goud op de 1.500, en m en de onbekende Noor Storelid, die ook op pm-staal reed, behaalde zilver op de m. De Koning: Je zou verwachten dat daarna alle rijders wel overgestapt zijn op pm-staal maar niets is minder waar. Nog altijd zijn er toppers die er niet op rijden wat echt niet slim is. Onze verenigingsactiviteiten worden mede mogelijk gemaakt door Rabobank Twente Oost.

4 Vier jaar later in Nagano waren de rollen omgedraaid. De Nederlanders verschenen op het ijs met vijf zigzag-strips op hun pakken, ontwikkeld door dr. ir. Leo Veldhuis en ir. Nando Timmer van de Faculteit Lucht- en Ruimtevaart van de TU Delft. Een strip op het hoofd en vier strips op de onderbenen. Op de strips van 1 cm breed waren 1,5 mm hoge ribbels aangebracht die ervoor zorgen dat de luchtstroming beter tegen het been blijft plakken. Veldhuis: We testen dat in een Openstraal Windtunnel. De schaatser staat op een beweegbaar schotje voor de ruim twee meter grote opening van het luchtkanon. De windsnelheid is bijvoorbeeld 12 m/s wat overeenkomt met de snelheid van een 10 km. Met rekstrookjes wordt de druk gemeten die de lucht op de schaatser en het schotje uitoefent. Met de strips hield de gladde laminaire stroming langs het been langer stand. Er ontstaat minder turbulentie achter het been en daardoor minder drukverschil wat de luchtweerstand met enkele procenten vermindert. De Noren waren woedend en probeerden s nachts met lagen plakband de strips te imiteren. Tevergeefs. Gianni Romme won met overmacht goud op de 5 en 10 km. Veldhuis: Maar lang niet alle toppers gebruiken de strips op dit moment. Erg dom, want met de strips ga je iedere ronde enkele tienden van een seconde harder. Het plakken van strips is echter wel precisiewerk en bovendien zaten de strips soms in de weg bij het aanspannen van de spieren of het veranderen van de zithouding. Veldhuis en Timmer hebben daarom samen met kledingfabrikant Hunter Sports een nieuw pak ontworpen, het deltapak FlasH, waarin de ribbels in het pak zelf zijn aangebracht, net als bij het haaievinnenpak van de zwemmers. De strips zijn vervangen door ruwe delta s (driehoekjes). Veldhuis: De strips zijn alleen voordelig op de rechte delen van het lichaam, hoofd en onderbenen. Bij het nieuwe pak zijn de delta s op meer lichaamsdelen aangebracht. Het basismateriaal is CoolMax, een bekende stof die goed thermische eigenschappen heeft. Het pak bestaat echter uit vier verschillende soorten CoolMax. Op foto s lijkt het dat de delta s alleen zijn aangebracht op hoofd, billen en bovenbeen. Maar ook de onderbenen en armen zijn van ribbels voorzien die overigens 90 graden ten opzichte van elkaar gedraaid zijn. We verwachten dat het pak 4 procent winst oplevert ten opzichte van een pak met de Nagano-strips en 10 procent ten opzichte van een pak zonder strips. Het pak wordt voor iedere schaatsenrijder op maat gemaakt. Schaatsers met dikke benen hebben er het meeste voordeel van. Sneller Toen Eric Heiden tijdens de Olympische Spelen in Lake Placid goud won op alle vijf afstanden spraken verslaggevers van tijden waar nooit meer een mens aan zou komen. Wetenschappers lachen om dergelijke uitspraken. Heiden reed minuten op de 10 km in 1980, het wereldrecord van Bloemen staat nu op Bij de sprinters spat het geweld er helemaal vanaf. Zij halen topsnelheden van boven de 60 km/uur en gaan veel harder dan atleten op de 100 m. Schaatsen is de snelste manier van voortbewegen op de benen. De weerstand die schaatsers ondervinden bestaat voor 80 procent uit luchtweerstand en voor 20 procent uit wrijving met het ijs. De snelheid van de schaatser hangt af van deze twee factoren en uiteraard van de arbeid die het lichaam kan leveren. De grote sprongen in de schaatssport, weerspiegeld in de hoeveelheid wereldrecords, zijn zo gemakkelijk te herleiden tot productinnovaties: de introductie van het gladde schaatspak van de Zwitser Franz Krienbühl in 1975 (luchtweerstand), de opkomst van overdekte banen vanaf 1984 (luchtweerstand/ijswrijving), de introductie van pm-staal in 1994 (ijswrijving) en tenslotte de komst van de klapschaats in 1996 (meer arbeid en hoger rendement van de geleverde energie). Klapschaats De laatste grote klapper in de schaatssport was zonder meer de klapschaats. Tonny de Jong, Barabara de Loor en Carla Zijlstra waagden het in 1996 als eersten en prompt versloeg De Jong de onverslaanbaar geachte Gunda Niemann en werd Europees kampioen. In de seizoenen daarna volgden alle toppers. De klapschaats werd echter al begin jaren 80 door bewegingswetenschapper prof. dr. ir. Gerrit Jan van Ingen Schenau uitgevonden. Een patent zat er niet in voor de twee jaar geleden overleden Van Ingen Schenau want het concept van de klapschaats bleek al in 1896 keurig in een patent vastgelegd te zijn. Instrumentmaker Hans Meester van de afdeling Medische Technische Ontwikkeling (MTO) in het AMC in Amsterdam bouwde in 1984 de eerste prototypen voor Van Ingen Schenau en is sindsdien volledig verslingerd geraakt aan het maken van schaatsen. Sinds 1985 rijdt hij zelf op de klapschaats. Samen met zijn zoons heeft hij een eigen bedrijf, Meester Techniek, dat onder andere schaatsen ontwikkelt voor Viking. Meester: Van Ingen Schenau zei het altijd mooi: schaatsen op gewone schaatsen is als lopen met planken onder je voeten. Je kunt je voeten er niet goed mee afwikkelen. Jos de Koning: We dachten aanvankelijk dat de schaatser op een vaste schaats minder spierkracht kan leveren dan bijvoorbeeld een hardloper omdat hij de enkelstrekking moet onderdrukken om een goede zijwaartse afzet te krijgen en te voorkomen dat de punt van de schaats in het ijs krast. Dankzij het scharnier tussen de schoen en het schaatsijzer kan de schaatser de enkel strekken en toch zijn ijzer op het ijs houden. Het vermogen dat verloren gaat aan ijswrijving zou daarmee afnemen. We ontdekten echter dat het punteren met de vaste schaats de ijswrijving slechts weinig vergroot. De geleverde arbeid per afzet neemt echter wel sterk toe bij de klapschaats. De schaatser levert daarom zo n 10 procent meer vermogen. Vermogen is echter gerelateerd aan snelheid tot de derde macht, vandaar dat de schaatsers 3 tot 5 procent harder gaan. Startmechaniek De grootste sprong voorwaarts is met de gewone klapschaats, waarbij het scharnier recht omhoog klapt, wel gemaakt. De laatste jaren zijn onderzoekers en schaatsfabrikanten bezig om de klapschaats te verfijnen. De Koning: Het gaat dan om fracties van een seconde per ronde. Het enkelgewricht is meerassig en de vraag is daarom of een scharnier dat recht omhoog klapt wel het meest efficiënt is.

5 Uit ons onderzoek blijkt dat de positie van het scharnierpunt bepaalt hoeveel arbeid een schaatser precies kan leveren. Die positie verschilt in feite per schaatser en hangt af van de lichaamsbouw van de schaatser, zijn fysieke gesteldheid en zijn techniek. Het lukt ons met de huidige modellen helaas nog niet om de optimale ligging van het scharnierpunt voor een schaatser te voorspellen. De schaatsers zullen dus zelf moeten zoeken naar hun ideale scharnierpunt. Een nieuwe klapschaats die uit het vervolgonderzoek is gerold is de klapschaats met een dubbel scharnier. Marieke Wijsman rijdt al drie jaar met tevredenheid op deze schaats. De Koning: Het eerste scharnier staat dichterbij de enkel dan het tweede. Het idee is dat de voet eerst enkele graden in een licht verzet om de dichtstbijzijnde scharnier roteert waarna het tweede scharnier in werking treedt zodat de kuitspieren op een zwaarder verzet de beweging af kunnen maken. We weten nog niet zeker in welke mate de geleverde arbeid daarmee toeneemt. Een van de leukste ontwikkelingen aan het klapschaatsfront is in de ogen van De Koning de klapschaats met startmechanisme. Het is in feite de eerste schaats die gebruik maakt van elektronica. Hans Meester wist op de afdeling MTO van het AMC de juiste kennis van mechanica en elektronica (in de persoon van ing. Paul Heeman) bij elkaar te brengen. Heeman: De mechanica is leidend en bepaalt de vorm van het systeem. De elektronica is net kauwgom, je kunt het in iedere willekeurige vorm gieten. Meester: Starten gaat met klapschaatsen langzamer dan met de vaste schaats. Sprinters geven enorm veel druk bij de start en dat gaat gewoon lastig met zo n klappend mechaniek. We hebben eerst een mechanisch startmechanisme ontwikkeld maar dat bleek niet altijd betrouwbaar wat uiteraard dodelijk is voor topsporters. Mijn zoon Frank kwam met het idee om er een motor in te zetten dat het klapmechanisme na een instelbaar aantal slagen openklapt. Het startmechanisme zit tussen de beugel en de buis. De schaatser stelt van tevoren met een handbedieningskastje het aantal slagen in dat het klapmechanisme vast moet blijven zitten. Het minimale aantal slagen is één, het maximale negen. Voor de start drukt de rijder de vergrendelhaak in. Daarmee wordt de elektronica geactiveerd, mits er tenminste voldoende energie in de batterij zit. De elektronica herkent precies de druk en het ritme dat bij starten hoort. Meester: Bij het starten buigt de schaatsbeugel enigszins door. Dit wordt geregistreerd door een rekstrookje onder de beugel. Je punt in het ijs zetten voor de start geeft ook een signaal bij het rekstrookje maar de elektronica herkent de grootte van deze kracht en weet dat er nog niet gestart is. Na het verstrijken van het ingestelde aantal slagen verandert de schaats weer in een klapschaats. De schaatser merkt daar nauwelijks iets van. Jos de Koning had het nieuwe starten binnen een week onder de knie. Erben Wennemars is de schaats al in augustus gaan testen en zegt nu dat hij de schaats te laat in handen heeft gekregen! Tegelijkertijd roepen de Nederlandse sprinters dat hun start sneller moet. Dan ligt de klapschaats met startmechanisme toch voor de hand. Carveschaats Verreweg de meeste toppers rijden nog altijd op het bekendste schaatsmerk ter wereld: Viking. Toch zijn in eigen land de laatste jaren ook andere bedrijven schaatsen gaan ontwikkelen. Raps heeft de carveschaats en de 3D-schaats op de markt gebracht en Mogema, een bekend skeelermerk, verkoopt de NSX-schaats. Meester: Toen ik 20 jaar geleden begon met het ontwikkelen van schaatsen drukte Jaap Havekotte van Viking mij op het hart dat ik overal aan mocht sleutelen behalve aan de schoen en de buis. Want daar zweren de schaatsers bij, aldus Havekotte. En zo is het eigenlijk nog steeds. De Vikingbuis is van staal en eigenlijk extreem zwak. In de bochten buigen schoen en frame mee en dat vinden schaatsers blijkbaar lekker. Hans Veldhuis, schaatscoach van een commerciële juniorenploeg en daarnaast ontwikkelaar bij Raps heeft daarentegen een hele andere filosofie. Als sprinters met hoge snelheid de bocht in gieren dan wordt de punt van de schaats naar buiten gedrukt. De schaats stuurt naar buiten en je ziet rijders dan ook wijd uit de binnenbocht komen. Dat kost tijd. Wij gebruiken juist een extreem stijve buis van aluminium om de afwijking naar buiten tegen te gaan. Feit is dat de meeste topschaatsers hun ijzers met de bocht meebuigen (ze noemen het benden) op de banken in de kleedkamer. Handmatig. Een waanzinnige situatie, aldus ir. Diederik Hol, productontwikkelaar bij Mogema. Zeer primitief en de vraag is altijd of de winst in de bocht opweegt tegen de problemen die je op het rechte eind ondervindt. De rechter schaats blijft mooi dichtbij het standbeen zodat de rijder lang druk kan geven, maar het linkerbeen loopt juist weg. Bij de NSX-schaats hebben we het midden van de buis extreem verzwakt. Op het rechte eind staat de schaats gewoon recht, in de bocht geeft de buis mee. Roel van Hest won dit jaar de eerste wedstrijd op natuurijs op de NSX-schaats en Caspar Helling reed er een prima World Cup op in Den Haag. Die mazzel moet je ook een beetje hebben als ontwikkelaar. De carveschaats van Raps is drie jaar op de markt. Het ijzer is aan de uiteinden 1,1 mm dik en in het midden over een afstand van 62 mm slechts 0,9 mm dik. Uit recent onderzoek dat Ralph Bekers van de Haagse Hogeschool in Calgary uitvoerde blijkt dat schaatsers met de carveschaats het hardst kunnen afzetten. Veldhuis: Bij het zijwaarts afzetten op het rechte eind wordt de binnenkant van de schaats het meest belast. Door de inkeping stuurt de carveschaats aan beide zijden iets terug waardoor de rijder lang druk kan geven. In de bochten zorgt de carve voor beter insnijden net als bij de carveski. Ongeveer hetzelfde trucje halen we uit met de 3D-schaats, een klapschaats die 10 graden omhoog klapt maar tevens 14 graden naar binnen. De schaats stuurt daardoor naar binnen en de rijder houdt wederom langer contact met het ijs. Zo, nu weet u weer wat meer..

6 Afscheid Gerrit Nijhuis als trainer van OIJC. Op 15 maart jl. hebben wij de laatste TG-training van Gerrit Nijhuis gehad. Gerrit heeft vanaf de oprichting in 1986 de OIJCleden op veel gebieden getraind. Zo verzorgde hij fietstrainingen, skeelertrainingen en uiteraard schaatstrainingen op beide banen in Enschede. Daarnaast heeft Gerrit ook heel veel jaren als Schaatsschooltrainer voor de ijsbanen in Enschede gefunctioneerd. Naast deze activiteiten schaatste en skeelerde Gerrit uiteraard zelf ook heel veel kilometers. De grootste prestatie heb ik toch wel de skeelertocht rondom het IJsselmeer gevonden. Maar liefst 270 km geskeelerd op 1 dag, en dan ook nog met slecht (regen) weer. Onvoorstelbaar! Verder was Gerrit jarenlang ijsmeester van onze club, en kon je altijd een beroep op hem doen. Sterker nog, je hoefde geen beroep op hem te doen, want hij stond er al voordat je bedacht had dat je hem wat wilde vragen. Het is dus ook zeer terecht dat Gerrit al vele jaren geleden Lid van Verdienste van OIJC is geworden. We hebben op 22 maart met de TG-leden nogmaals aandacht besteed aan het afscheid, waarbij we een passend geschenk hebben overhandigd. Aangezien 1 beeld meer zegt dan 1000 woorden laten we de beelden hieronder spreken:

7 Gerrit, bedankt voor alles! ======================================================================================================= ======================================================================================================= Het Oldenzaals Geel- Blauw mager maar sterk vertegenwoordigd in de Noord- Oost marathon competitie. Het seizoen is net afgelopen, dus tijd om even terug te blikken. Ons OIJC-lid Fred Smedes is al weer voor het 20ste jaar van de partij geweest in de Noord- Oost marathon competitie. Nu hij ruim over de 50 is, schaats hij zijn rondjes bij de Masters. Die groep is de grootse van alle categorieën, de "oude" mannen snellen wel rond met gemiddelde rondjes van 36-laag en dan finishen met 2 of 3 rondjes 32 à 31(de supersnellen zelfs met 30). In het begin van het seizoen moesten we Fred echter missen in het peloton, met enige navraag kwamen we er achter dat hij enkele weken vertoefde in het zuidwesten van de USA, daar Utah, Arizona, Nevada en California onveilig gemaakt, al skeelerend op de Amerikaanse wegen. Met enige achterstand werd vanaf de 3e wedstrijd de competitie in gegaan en met drie keer achter elkaar een 11e plek, kwam er een opmars naar de top 15 van het klassement. In december was tussendoor even het Overijssels kampioenschap en daar werd op 40 cm het podium gemist met een 4e plaats. De 2e helft van het seizoen ging daarna zeer goed, met 4 keer een top 10 klassering, een keer 6 e, twee keer 8 e en in de finale in Thialf weer een 4 e plek. Hierdoor uiteindelijk in de eindklassering zelfs 7 e geworden. Eindsprint Fred Smedes en Henk Holland

8 Ons ander OIJC-lid Laurens Klaas en oud-lid Thymen Boomsma rijden al enkele jaren voor de Hengelose ijsclub, maar zij hadden dit jaar niet de kracht en het vermogen vaak voorin te eindigen. Laurens is een eigen zaak begonnen en dat vergt veel tijd, verder presteert Laurens met regelmaat op de langebaan (onze langebaan juryleden hebben hem vast daar wel aan het werk gezien), waar hij tegen zijn eigen zoons aantreed. Bij Thymen is het een wat ander verhaal, hij heeft de eerste helft van het seizoen met regelmaat meegestreden in het peloton. Maar vanaf de kerst was er wat gekwakkel met de gezondheid en daarmee viel de motivatie naast de conditie behoorlijk terug. Wij als marathon supporters hopen op een terugkeer van al onze (oud) leden in het marathon peloton voor het gehele seizoen het volgende schaatsjaar. Hoe mooi zou het zijn wanneer het Oldenzaals geel blauw nog wat meer te zien zou zijn dan alleen bij de oude mannen op de noord Nederlandse ijsbanen bij de marathons. Misschien kan er vanuit de jeugd nieuw schaatstalent met een lange adem opkomen die het onze Fred eindelijk eens wat moeilijker gaat maken. Uw marathonsupporter. Thymen Boomsma en Fred Smedes in Enschede Marathon Noord-Oost van de Masters in Groningen ======================================================================================================== ======================================================================================================== Voor u uit de krant van geknipt: ======================================================================================================== Verlichting natuurijsbaan op Het Hulsbeek In het afgelopen seizoen is gebleken dat de verlichting op onze natuurijsbaan onderhoud nodig had, en op een bepaald moment zelfs helemaal niet meer functioneerde. Dankzij de hulp van onze leden Albert Bosch en Gerard Heuvel is het euvel weer verholpen. Albert en Gerard: dank voor jullie inzet! Aangezien er toch nog wel wat onderhoudskosten gemaakt moesten worden heeft het bestuur van de stichting Hulsbeek Open spontaan aangeboden om onze club als 1 van hun goede doelen van 2015 aan te merken. Zij hebben een bedrag beschikbaar gesteld voor het onderhoud. Onze dank hiervoor gaat dan ook uit naar het Bestuur van Hulsbeek Open.