DE HERFSTTINTENTOER 2014

Transcriptie

1 Maandelijkse Digitale Nieuwsbrief van Toer Trimclub De Merel uit Vinkeveen Oktober 2014 Jaargang 22, Nummer 9 DE HERFSTTINTENTOER 2014 De laatste grote toertocht van het seizoen zit er ook al weer op. Het was een prachtige rit met ontzettend goed weer. Zie ook het verslag op pagina 9. 1 emerel Jaargang 22, Nummer 9

2 VAN DE VOORZITTER T rainen, competitie en hopelijk winnen. Het Nederlands elftal wint met 3-1 van Kazachstan. Wat heel Nederland hoopte is gelukt. Wat een stress, wat een opluchting! Epke Zonderland is wereldkampioen aan de rekstok. Wat heel Nederland hoopte is gelukt. Wat een stress, wat een opluchting! Dit alles beleeft Nederland thuis vanuit de luie stoel met een pilsje of wijntje binnen handbereik. Dit is een redenering en gevoel waar we bij de Merel niet erg gevoelig voor zijn. Zo ben ik zondagmorgen om 8.10 uur op de fiets gestapt en op weg naar de Schans gegaan. Het is lekker fris met een temperatuur van 12 graden. De mistflarden hangen nog een beetje boven de sloten in de polder. De zon doet een poging om door te breken. Het is zo goed als windstil en doodstil om me heen. Ik heb alle tijd en vind 18 km per uur een prima snelheid om mee te beginnen en de herfstsfeer van deze prachtige ochtend te beleven. Bij de Schans hebben zich een 22-tal Merels verzameld. We besluiten gezamenlijk om in 2 groepen te vertrekken en onderweg op dezelfde locatie te pauzeren. Zoals meestal sluiten ook nu de meesten zich aan bij de sneller fietsende groep. Wij vertrekken met z n 7-en richting Harmelen en vinden onze kleine groep helemaal niet erg. Door ons rustige tempo en een 4-tal lekke banden raken we echter behoorlijk achter op de planning. We besluiten dan ook de rit in te korten en komen via Montfoort op een zonnige terras in het gezellige centrum van Oudewater terecht voor de koffiestop. We bellen de andere groep om hen van onze plannenwijziging op de hoogte te brengen. Via Woerden zijn we na 70 km weer terug. Geen competitie, geen winnaar en geen stress en opluchting over het presteren van derden. We hadden gewoon een gezellige, gezonde, fijne zondagochtend. Zo gaat dat bij de Merel! En zo wens ik alle Merels veel van dergelijke met vooral veilige fietskilometers toe. Enno Steenhuis Geertsema (voorzitter TTC De Merel) COLOFON De emerel is de maandelijkse digitale Nieuwsbrief van Toer Trimclub De Merel. De emerel verschijnt elf keer per jaar, in alle maanden behalve januari. De emerel wordt per verzonden naar alle leden, donateurs, sponsoren en adverteerders van onze vereniging. Ook belangstellenden kunnen zich op de verzendlijst laten plaatsen. Bestuur Enno Steenhuis Geertsema steenhuis31@zonnet.nl Voorzitter Richard Morssink info@ttcdemerel.nl Secretaris, website Gijs Ekelschot a.i ekelscho@ziggo.nl Penningmeester Peter Meijer peter.ttcdemerel@gmail.com Bestuurslid, Bosdijkloop Margot Kompier margotkompier@msn.com Bestuurslid, Coördinator Toertochten Ledenadministratie Tom Zuijdervliet info@ttcdemerel.nl Fietscompetitie Hans Hazeleger haasjes@ziggo.nl emerel Stefanie Miltenburg Frans de Koning redactie@ttcdemerel.nl Website Ereleden H.A. Könst A.P. Könst ( ) A.J. de Zwart ( ) Clublocatie Eetcafé De Schans, Uitweg 1, Vinkeveen TTC De Merel is aangesloten bij de NTFU, de overkoepelende organisatie van alle fietsverenigingen in Nederland ( 2 emerel Jaargang 22, Nummer 9

3 MEREL-NIEUWS BESTUURSMEDEDELINGEN Penningmeesterschap Gijs Ekelschot heeft inmiddels de taak van penningmeester volledig overgenomen van Anton van Senten. Tot de bekrachtiging van de volgende ledenvergadering is Gijs dus de penningmeester a.i.. Verstrekking nieuwe kleding De nieuwe dameskoersbroeken zonder bretels zijn binnengekomen. Ook andere leden die nog nieuwe kleding willen aanschaffen kunnen contact met mij opnemen. Na telefonische afspraak kan er dan bij mij thuis gepast worden. Enno Steenhuis Geertsema, Burg. Padmosweg 108, Wilnis, tel Spinning De spinninglessen vinden plaats op de maandagavonden van 27 okt t/m 23 maart bij PK Sport in Vinkeveen. Nadere informatie over deze avonden is terug te vinden in de vorige emerel. Er is ruim voldoende deelname dus de spinningavonden gaan door. Er is echter nog ruimte voor enkele belangstellenden. Informatie en opgave bij Enno via 3 emerel Jaargang 22, Nummer 9

4 Zondag 26 oktober: DE SNERTTOER! De laatste georganiseerde Merelrit van dit jaar is traditiegetrouw weer de Snerttoer. De Snerttoer vindt plaats op zondag 26 oktober. De rit wordt voorgereden door Hans Hazeleger, Gerard de Graaff en Kees Kuijlenburg Hans en Gerard fietsen een rit van 50 km voor. Er wordt gefietst in één gezellige groep met een snelheid van ongeveer 26 km per uur. Bij grote belangstelling wordt de groep gesplitst en fietsen we op zichtafstand van elkaar. Kees Kuijlenburg rijdt een deel van de donderdaggroep voor met een snelheid van 23 km per uur. Ook zij zijn om uur terug in de Schans Eetcafé de Schans is open vanaf 8.30 uur. Na binnenkomst eerst melden bij Enno die alle Merelleden 3 bonnen verstrekt voor de koffie of een drankje. De fietsers vertrekken om 9.00 uur. Onderweg wordt er geen koffiepauze gehouden. Om uur zijn we weer terug in de Schans alwaar de kok van de Schans een kom uitstekende snert met roggebrood en spek heeft bereid. Merels die niet mee kunnen fietsen maar toch graag aanwezig willen zijn worden omstreeks uur ook in de Schans verwacht. Ook aan hen worden 3 bonnen vertrekt. De laatste woensdagavondrit verstoord door de regen Het regende op woensdag 24 september om uur stevig, maar de èchte doorzetters (2 dames en 4 heren) lieten zich niet uit het veld slaan en wáren er om uur! Over het algemeen werd er aan de woensdagavondritten royaal deelgenomen, veelal in twee groepen. Leuke uitdaging en niet duizelig worden! De Stelviopas Stichting4life organiseert jaarlijks hun inmiddels overbekende trip naar de bergen. Veel Merels doen mee voor het goede doel, de uitdaging en de gezelligheid. Volgend jaar wordt de trip naar de Stelviopas in Italie georganiseerd. Van Linda kreeg ik de datum van deze trip door: woensdag 1 juli tot zondag 5 juli. Belangstellenden kunnen deze datum alvast in hun agenda noteren. 4 emerel Jaargang 22, Nummer 9

5 EVEN VOORSTELLEN: ANDRÉ VAN DEN BERG Veelal nieuwe leden stellen zich in deze rubriek voor. Deze keer hebben we André van den Berg gevraagd, mede omdat zijn kleindochter topsporter is, ondanks een handicap. Mijn naam is André van den Berg en ik ben al 47 jaar getrouwd met Roos, kom uit Amstelveen en ben sinds vijf jaar lid van de Merel. Ben oud-ondernemer in aardappelen, groente en fruit en bovendien vader van 3 dochters en 5 fantastische kleinkinderen: 2 tweelingen (2 meisjes, inmiddels 16 jr.) en 2 jongetjes van 9 en nog 1 kleinzoon van 15 en dat wens je iedere ouder toe want dat is echt een extraatje. Een heerlijk gezin waarbij sport een zeer belangrijke rol vervult. Kortom heel burgerlijk, en dat geeft je dan het gevoel dat alles verloopt zoals je zou wensen. Nou, dat pakte toch wat anders uit! Want als je te horen krijgt dat je kleindochter Bo een probleem heeft met haar geblesseerde beentje en dat de radioloog na een foto genomen te hebben zegt ik wil graag van je andere been ook een foto nemen om het verschil te kunnen zien, kun je daar geen bezwaar tegen hebben. En daar begon voor het gezin van mijn dochter het rad van avontuur. Na drie dagen werd mijn dochter gebeld en meldde men dat er vlekken op het rechter onderbeen zaten welke in eerste instantie niet te verklaren waren. Een nucleaire botscan was noodzakelijk in het OLVG te Amsterdam een second opinion in het AMC en het startsein van een wel heel heftige periode. Vaak hebben wij gedacht waarom zij? Het was een donderslag bij heldere hemel. Er werd een beginnende vorm van botkanker geconstateerd in de vorm van een adamantinoom van bijna 19 centimeter in het rechter scheenbeen en 3,5 cm in het kuitbeen. Dit moest er absoluut uit, maar gelukkig was van amputatie geen sprake. Na veel overleg met het beentumor-team in Leiden en het Emma kinderziekenhuis (ze was pas 12 jaar) werd besloten Bo donor te laten zijn van haar eigen bot. Haar linker kuitbeen werd getransporteerd naar haar rechter scheenbeen en bleef er voldoende over om ook de tumor uit het rechter kuitbeen te vervangen. Inmiddels zijn wij 8 tumoren en 4 jaar verder en heeft Bo fysiek een behoorlijke aderlating gedaan. Men kan niet onophoudelijk blijven opereren in een onderbeen wat nog in de groei is en na alle ingrepen heeft Bo een afwijking van 45 graden tussen haar voet en haar knie. Lang lopen kan ze niet dan is ze van de rolstoel afhankelijk.sinds Juni is Bo tumorvrij maar zal nog minimaal 2x geopereerd moeten worden om haar voet weer in de juiste stand te kunnen krijgen. Je wordt al blij met heel kleine dingen en zo wordt het rad van avontuur toch nog waardevol. Maar ook hebben wij veel geïncasseerd, gehuild en gevochten voor het gezin van onze dochter want ook haar tweeling zusje Jessie had het heel erg moeilijk en zij verdient een groot compliment want het is niet niks wat je tweelingzusje meemaakt. Want dat Opa- en Oma-instinct is zo groot en puur! Ik durf te stellen dat Roos en ik nuchter denkende mensen zijn die een hoop aankunnen, maar ook wij wisten ons bij tijd en wijlen geen raad. En wat hadden wij graag met haar willen ruilen! Maar Bo is een vechtster en heeft haar passie gevonden: rolstoelbasketbal. Ze speelt dat inmiddels twee jaar en zit inmiddels met haar 16 jaar in het Nederlands Rolstoelbasketbalteam onder 23 jr en traint al mee met het A-team en zal in mei 2016 intern gaan wonen op Papendal en zal worden klaargestoomd voor de Paralympics van het A- 5 emerel Jaargang 22, Nummer 9

6 team in Rio de Janeiro. Bo zelf zegt: elk nadeel heb zijn voordeel, want door mijn ziekte kan ik wel doen wat ik het allerleukste vind en dat is sport bedrijven met alles wat ik in me heb. Ze in dan ook ambassadrice van de Johan Cruyff Foundation en boegbeeld van het NOC NSF in de gehandicapten sport. Want dat ze nooit meer echt goed zal lopen dat is zeker, maar Bo heeft een enorme overlevingsdrive is een echte topsportster geworden en een voorbeeld voor anderen. Langzaam zijn wij aan het wennen aan het leven zonder kanker voor zolang het duurt. Het is een leeg gevoel maar puur te vertalen als: de drang om je kleinkind te beschermen zet je in een stand van opperste paraatheid en elke dag op scherp en kunnen soms zeggen dat wij er even niet aan gedacht hebben. Het heeft mijn dochters gezin en ons veel gekost maar ook zoveel opgeleverd.wij zijn dankbaar en blij met zo n positief ingesteld gezin. Wij hebben de kracht gebruikt om te veranderen wat we konden en tolerantie gebruikt en gekregen, om te accepteren wat we niet konden veranderen. Èn de wijsheid om het onderscheid tussen deze twee te kunnen maken. Een trotse en ó zo dankbare Oma en Opa Fietsen met de SuperSenioren van de Merel Vanwege een zéér grote opkomst op de donderdagmorgen (liefst 24 rijders!) maar eens met de èchte senioren van onze club meegefietst. Natuurlijk is het echt fantastisch dat de donderdaggroep steeds groter wordt maar er dient natuurlijk ook steeds beter opgelet te worden om ongelukken te voorkomen. En als je de dinsdag ervóór dan al een stevige rit achter de rug hebt is het ook weer eens even wat anders (rustiger dus). Wie denkt dat het met een slakkengangetje gaat heeft het mis want het verschil met de eerste groep bedraagt niet meer dan 2 à 3 km en dat is dan best lekker als je het eens een keer een ietsje rustiger aan wilt doen. Leden die mogelijk denken dat het op de donderdagochtend misschien te hard gaat hebben met de wat latere starters dan ook een prima alternatief. De afstand die wordt afgelegd ligt meestal in de buurt van de 75 km, tenzij men de weg even kwijt is, dan wordt het wat meer. Het is bovendien een gezellige groep waar onderweg ook lekker wordt geklept en gekheid gemaakt. Kom dus op en blijf niet thuis zitten! Ervaar het eens en misschien dat je na een paar keer dan alsnog naar de eerste groep wilt overstappen. Na het meerijden met deze groep vroeg ik me af wanneer deze SuperSenioren ook nog aan een tocht van onze club mee konden doen. De oproep voor de herfsttintentoer gaf aan dat er met een snelheid van 27 km/u en 30 km/u wordt gereden. De praktijk is meestal dat er dan toch nog wat harder wordt gereden en dat is dus ietsje te veel voor deze groep. Misschien moet daar toch eens over nagedacht worden; aangenomen dat er vanuit deze groep voldoende interesse is. Frans de Koning 6 emerel Jaargang 22, Nummer 9

7 OORLOG OP HET FIETSPAD Snorscooter. Wat een mooi woord is dat. Het doet me denken aan vriendelijke oude opa s. Maar dat is niet zo. Snorscooters associeer ik tegenwoordig met oorlog op het fietspad. Dat begon een tijdje geleden toen ik op mijn racefiets in de kant werd gedrukt door twee snorscooters die elkaar aan het achtervolgen waren. En dat ging niet langzaam, ze reden dik veertig in het uur. Op een smal fietspad. En vriendelijke opa s, die zaten er niet op. Het was meer de categorie van opgeschoten jeugd. Ik ben niet de enige die er last van heeft gehad. Verre van dat. De laatste tijd zijn de snorscooters wegens hun overlast uitgebreid in het nieuws. Het is al zo ver dat enkele grote steden, Amsterdam voorop, de snorscooter willen verbannen naar de rijweg. Minister Schulz van Verkeer is het daarmee eens en stelde daarom aan de Tweede Kamer voor om die maatregel in te voeren. De Tweede Kamer wees afgelopen donderdag haar voorstel echter van de hand. De Kamer is bang dat de rijweg voor snorscooters niet veilig is. Nou kan ik me daar wel wat bij voorstellen, want het moet worden gezegd dat de meerderheid van de snorscooters zich netjes aan de maximum snelheid van 25 kilometer per uur houdt én zich ook netjes gedraagt op het fietspad. Voor deze nette mensen is de rijweg geen vooruitgang. Maar de conclusie is: de snorscooters mogen het fietspad voor de andere gebruikers van het fietspad wél onveilig maken. De minister stelde ook voor om een helmplicht voor snorscooters op de rijweg in te voeren. Maar over een helmplicht kun je in Nederland natuurlijk helemaal niet praten. Dus uiteraard vond de Kamer dat ook niks. Misschien moeten we wel helemaal van de snorscooter af. Uit onderzoek blijkt dat vooral de ouderwetse tweetaktmotor van de scooter een echte viespeuk is. Ze stoten duizenden malen meer vervuilende stoffen uit dan een bestelbus. En dat rijdt dus gewoon op het fietspad, en ik mag al die viezigheid inademen. Toegegeven: als ze op de rijbaan rijden, heb ik nog steeds last van die troep, maar het voelt beter. Ik vraag me af of het snorscooter-probleem ook speelt in Vinkeveen en omgeving, de thuisbasis van De Merel. Volgens de Fietsersbond is het vooral een probleem in de grote steden. De fietspaden in onze omgeving zijn vaak een stuk breder dan die in de grote stad. Mijn vervelende ervaring met die twee snorscooters had ik dan ook in Amsterdam. De oorlog op het fietspad breidt zich uit. De jeugd met hun smartphones en oortjes, de senioren die niets horen en breed naast elkaar rijden, de jakkerende racefietsers. Daar kunnen we nu de snorscooters aan toevoegen. Tom Zuijdervliet Reageren? 7 emerel Jaargang 22, Nummer 9

8 Merel vernielt voortuin in Noorden / Nieuwkoop De laatste donderdag in september hebben wij met 17 mensen weer genoten van de donderdagrit. Nico blies om half 10 op zijn fluitje voor de start en toen gingen wij samen op weg naar de koffiestop via een prachtige route met een flinke slinger naar Leidschendam. Tijdens de eerste 50 km heeft Nico weinig of niet hoeven fluiten want daar was geen aanleiding toe en als hij al wel floot (hij rijdt altijd als sluitstuk van de groep) dan hoorden wij als kopmannen (Gerard & André) er niets van want de harde wind hadden wij zwaar tegen dus vloog het fluitjes geluid de verkeerde kant op. Toch werd er redelijk alert gereageerd op het geroep van de mannen en vrouwen achter ons. En eerlijk is eerlijk: de fluit van Nico (je zult hem maar hebben), voorkomt veel gevaarlijke situaties. Eénmaal fluiten betekent: aan de kant want komt auto of ander snelverkeer van achter, tweemaal fluiten doet hij niet en bij driemaal is het tijd voor een sanitaire stop. Dat komt onder de groep oudere deelnemers nogal eens voor, vooral nu het weer wat kouder wordt. Niet iedereen heeft er behoefte aan maar als de stop er dan toch is doen er verrassend veel mee; ook de dames maken soms gebruik van deze plotselinge gelegenheid maar die doen het natuurlijk op hun eigen manier en bij voorkeur in een bosrijke omgeving. Rond aangekomen op het koffie-adres te Leidschendam, werden wij welkom geheten door een vlotte serveerster en deze had al snel door dat dit een hele groep was en gaf haar collegaatje binnen al een seintje dat er snel geschakeld moest worden toen wij na het verbouwen van het terras onze bestelling konden opgeven. want de eerste 50 kilometer was afgelegd en een koffietje was op zijn plaats natuurlijk. Nadat een ieder zijn bestelling had gedaan was het een weer een gezellig samenzijn en een geklets van jewelste want men zegt wel eens dat vrouwen er wat van kunnen maar die kerels kunnen er ook wat van! Maar eenieder genoot en dat blijft het belangrijkste. Even na 12 uur vertrokken wij voor de terugreis die helaas niet verliep zoals gewenst. Via de buitenkant van Stompwijk - Benthuizen - Zoetermeer - Boskoop - Zwammerdam, reden wij via Nieuwkoop richting Noorden toen wij plotseling een klap hoorden en er geroepen werd: Stop valpartij! Nou ja, valpartij... Enno bleek even de richting kwijtgeraakt te zijn, vloog tegen de stoeprand en caramboleerde tegen het achterwiel van Kees en toen werd hij gelanceerd. Hij vloog naar links waar een tuinhek de fiets tegen hield en Enno een waarlijk prachtige salto mortale maakte in de tuin van een der bewoners, waarbij de skimmia deels plat lag evenals de plant ernaast en net als Enno trouwens. Ger vroeg nog aan Gijs of hij er een filmpje of foto voor YouTube van gemaakt had want dan kon Enno ook buiten de Merel beroemd worden. Nadat Enno weer enigszins was bijgekomen bleek gelukkig niets met hem of zijn fiets aan de hand te zijn (behalve de lekke voorband die door de stoep veroorzaakt was). Nico heeft in sneltreinvaart de band verwisseld met een bandje van Joyce en de thuis reis kon weer worden hervat. Ina, naast Enno rijdend, vroeg Enno: waarom doe jij dit eigenlijk? Je valt zo vaak dat wij je in het vervolg maar Enno Boltini gaan noemen, en ik vraag me af hoe jij dit thuis uitlegt. Volgens Ina vraagt Enno om aandacht of doet hij dit om extra op te vallen. We geven je bij de volgende keer zijwieltjes hoor want dit gaat anders niet goed komen met je, voegde zij eraantoe. Hoe het ook was of is, Enno was wederom de klos. De uiteindelijke 105 km werd gelukkig verder zonder problemen volbracht maar de valpartij maakte toch weer indruk en toont maar weer eens aan hoe kwetsbaar je soms bent als racefietser. Ik wil jullie toch nog meegeven: blijf altijd geconcentreerd praat met elkaar maar kijk altijd vooruit en niet opzij, want één moment van onoplettendheid kan fataal zijn, daar kan Enno over meepraten! André van den Berg 8 emerel Jaargang 22, Nummer 9

9 Standen fietscompetitie Deze zult u in deze emerel en ook niet in die van november en december dit jaar niet meer aantreffen. De eindstanden worden bekendgemaakt tijdens de jaarvergadering waarin alle kampioenen, zoals gebruikelijk, in het zonnetje zullen worden gezet. DE HERFSTTINTENTOER (door Joyce & Stefanie) Traditiegetrouw de laatste grote toertocht voordat de winter begint. Na vele dagen mooi weer was het nu, zondag 5 oktober qua weer even afwachten. Zaterdag was het schitterend, volop zon en nog hoge temperaturen. Deze zondag, zo vroeg in de morgen was het onderweg naar Eetcafé de Schans nog een beetje heiig, maar wel heerlijk rustig op de weg. We waren vroeg, we hadden als toerleiders immers de taak iedereen te verwelkomen! Maar we waren niet de eersten. Het nimmer aflatende enthousiasme van onze voorzitter maakte dat hij voor acht uur al aan de koffie zat. Vanaf tien over acht kwamen de eerst deelnemers langzaam binnendruppelen en werd het een gezellige drukte bij de koffie. Stipt half negen vertrokken de groepen. De eerste groep van 14 deelnemers (de snelle groep) ging richting Zandvoort. De tweede groep (ietsje minder snel, met zo n 12 deelnemers) ging richting Muiden naar het Gooi. De eerste groep reed via Woubrugge en Hoogmade richting Lisse. De herfst leek zijn intrede te hebben gedaan. Mooie landschappen in herfstkleuren met prachtige Hollandse herfstluchten gingen aan het oog voorbij. Via Langevelderslag werden de Hollandse Duinen bereikt. Echt herfstig, een beetje grauw. Geen mooie tinten. Na de koffie in Zandvoort, met uitzicht op de zee ging de tocht verder via de Kennemer Duinen. Deze duinen hebben meer bomen, dus de kleuren werden herfstachtiger. Uiteindelijk werden de laatste herfsttinten gezien in het Amsterdamse bos. 9 emerel Jaargang 22, Nummer 9

10 Het raadsel ontrafeld In het augustus nummer van de emerel deed Margot een oproep aan de leden om het raadsel van de Merel-stickers in Engeland op te lossen. Wie-o-wie wist wanneer en door wie deze waren geplakt? Dankzij Bert Fakkeldij weten we nu meer. De stickers zijn geplakt op de route van de ABN AMRO England Cycle Classic. Deze was 135 km lang en ging via Hull Skidby South Cave North Cave Market Weighton Londesborough Bishop Wilton - North Dalton - Middleton on the Wolds South Dalton Beverley weer naar Hull. Bert ging in 2008 en 2009 als introducé van een ABN AMRO medewerker mee. Naar zeggen stond ook Tom Zuijdervliet op de deelnemerslijst. Bij wederhoor werd dit door Tom bevestigd. Hij is wel zo n 25 keer voor ABN AMRO in Engeland geweest om een fietstrip te organiseren. Op bepaalde en moeilijke plekken in het parcours, waar je gemakkelijk een afslag over het hoofd zou kunnen zien, werden stickers geplakt... de Merel-stickers dus. Mooi dat dit raadsel is opgelost! Bert Fakkeldij staat bij de ingang van de Robin Hood pub, lunchplek tussen de middag van één van de ABN AMRO Engeland Cycle Classics. Een rondje Bodensee (door Enno Steenhuis Geertsema) Al jaren maak ik met 3 collega-vrienden hele verschillende vakanties over de grens. Zo zijn we eens naar de diepe jungle van Suriname geweest en hebben we in de bergen gewandeld van Tirol. Nu was het mijn beurt om een doel te bedenken. Uiteraard gaat mijn eerste gedachte dan uit naar een fietsvakantie. 10 emerel Jaargang 22, Nummer 9

11 Eén van mijn vrienden heeft echter geen racefiets. Hij had hiervoor echter genoeg conditie door zijn voetbalen loopactiviteiten. Ik heb mijn oude Gazelle naar hem gebracht en daarop heeft hij gedurende twee maanden de nodige kilometers afgelegd. In mijn overweging voor de planning moest ik dus betrekken dat het niet te zwaar en niet te steil mocht zijn en moest het een rondreis zijn. Zo kwam ik op het idee van het Rondje Bodensee omsloten door Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland. Via een reisbureau werden de hotels geboekt en werd elke dag de bagage vooruit gebracht. Ik had van Ger Hulsman de Alpenfietskaart van Mapsource op mijn pc en GPS gekregen en hierop voor een hele week routes gemaakt zodat we ook verder van de Bodensee af de nodige klimmetjes over kleine weggetjes konden maken. We huurden een fietsendrager waarop 4 fietsen konden. Na een reis van 800 km kwamen we in Bregenz in Oostenrijk aan. Het Rondje ging met de klok mee rond. De eerste dag vanuit Bregenz passeerden we direct de Rijn waar deze de Bodensee instroomt. Zelfs daar was de Rijn al indrukwekkend breed in plaats van een beginnende kleine rivier zoals ik me had voorgesteld. Niet voor te stellen dat dit water bij Rotterdam de Noordzee instroomt. De eerste dag moesten we al door een bosrijke omgeving korte klimmetjes van 10% overbruggen afgewisseld met vlakke stukken langs de oever. Zo hebben we 6 fietsdagen gehad waarbij we dagelijks ongeveer 80 km fietsten door een heel gevarieerd landschap met veel landbouw, ooftbouw, wijnbouw en bossen Ook kom je door heel veel oude stadjes. Ons doel was het fietsen. Eigenlijk hebben we hierdoor wat te weinig aandacht besteed aan de culturele dingen. Uiteraard hebben we wel de indrukwekkende watervallen van Schaffhausen opgenomen in het programma. Hierna lijkt de Rijn al breder dan de Lek bij Wijk bij Duurstede. Het was een prima fietsvakantie voor fietsers die niet te zwaar door een prachtig heuvelachtige omgeving willen fietsen met daarin ook veel oude cultuur. Een aanrader. De watervallen van Schaffhausen: indrukwekkend watergeweld! 11 emerel Jaargang 22, Nummer 9

12 FIETSPROGRAMMA TTC DE MEREL (t/m 20 november 2014) 12 oktober zondag Zondagsrit groep A & B 8.30 uur CR km 16 oktober donderdag Donderdagtocht 9.30 uur CR km uur CR km 19 oktober zondag Zondagsrit groep A & B 8.30 uur CR km 23 oktober donderdag Donderdagtocht 9.30 uur CR km uur CR km 26 oktober zondag Snerttoer 9.00 uur BCR 60 km 30 oktober donderdag Donderdagtocht uur CR km uur CR km 2 november zondag Zondagsrit groep A & B 9.30 uur CR km 6 november donderdag Donderdagtocht uur CR km uur CR km 9 november zondag Zondagsrit groep A & B 9.30 uur CR km 13 november donderdag Donderdagtocht uur CR km uur CR km 16 november zondag Zondagsrit groep A & B 9.30 uur CR km 20 november donderdag Donderdagtocht uur CR km uur CR km BCR = Besloten clubrit in groepsverband, alleen voor Merelleden CR = Wekelijkse clubritten in groepsverband VTT = Vrije Toertocht (uitgepijlde rit niet in groepsverband) CTT = Clubtoertocht (in groepsverband door toerleiders georganiseerd, gastrijders welkom) UR = Uitgepijlde route GD = Opbrengst naar een goed doel De zondagsritten starten bij Eetcafé De Schans, Uitweg 1, Vinkeveen. De woensdag- en donderdagtochten starten bij Fietshandel Ed de Haan, Stationsweg 1/3, Wilnis. Bij alle ritten is het dragen van een valhelm verplicht. 12 emerel Jaargang 22, Nummer 9