Hoofdvraag: Wat is de Vietnam oorlog en wat gebeurde er allemaal in die oorlog?

Transcriptie

1 Praktische-opdracht door een scholier 3839 woorden 23 mei ,8 120 keer beoordeeld Vak Geschiedenis Hoofdvraag: Wat is de Vietnam oorlog en wat gebeurde er allemaal in die oorlog? De Vietnam oorlog was een oorlog tussen het communisme en het kapitalisme. De oorlog speelde hoofdzakelijk tussen Amerika en Vietcong (Vietnam). Amerika had in het begin niet ehct veel tegenstand, maar later werd het steeds meer, tot slot konden ze de oorlog geeneens echt winnen. De Vietcong kon zich goed verschuilen tussen de mensen en struiken/oerwouden. De Amerikanen waren wel in het voordeel qua wapenuitrusting, maar het bleek dat dat niet genoeg was. Pers zorgde voor ontmoediging van de Amerikanen, het volk verzetten zich tegen de oorlog en zelf de militairen. Er zat dus geen kracht meer in het Amerikaanse legen, en bij de Vietnamese juist wel omdat die voor vrijheid vochten. Amerika wou zorgen dat Viernam en zijn buurlanden niet communisme zou worden. De oorlog was een grote vernedering voor de amerikanen, misschien wel de grootste militaire vernedering ooit voor hun. De oorlog was eigenlijk erg zinloos, en Amerika was er niks mee op geschoten, ze hadden alleen erg veel doden en gewonden veroorzaakt aan allebei de zijden. Hoe verliep de oorlog in Vietnam? In de 2e helft van de 19e eeuw was Vietnam een kolonie van Frankrijk. Maar tijdens de tweede Wereldoorlog bezette de Japanners Frans Indo-China waar Vietnam ook bij hoorde. Frankrijk mocht in het bestuur blijven maar kreeg in het vervolg orders van de Japanners. Een nationalistische organisatie, de Vietminh die anti-japans en anti-frans was, verzette zich tegen de Japanse bezetting. Na de Japanse nederlaag in 1945 greep de organisatie hun kans en verklaarde Ho Chi Minh (de leider van de Vietminh) Vietnam onafhankelijk. De Fransen accepteerden dit niet en wilde Vietnam als kolonie houden. Na jaren onderhandelen braken er in November 1946 gevechten uit, een guerrillaoorlog. De Vietminh bleek echter veel sterker te zijn, omdat zij volledige steun van het volk kregen. De Vietminh vocht voor nationale onafhankelijkheid. Dit is iets waar de bevolking voor wilde vechten, zeker na de jarenlange onderdrukking. Pagina 1 van 11

2 De bevolking vocht dus als een eenheid tegen de Fransen. Frankrijk kwam in 1950 in moeilijkheden. Ze vroegen de Verenigde Staten (VS) om hulp, deze wilde wel helpen. Niet omdat het een kolonistische oorlog was, maar omdat het een oorlog tegen het communisme zou zijn. De VS maakte nu definitief deel uit van de Vietnamese oorlog. Het Franse leger verloor een grote nederlaag in 1954 bij Dien Bien Phu, een plaatsje in het noorden van Vietnam. Na de zware nederlaag gaf Frankrijk zich over. Snel daarna, op 8 mei, werd er een conferentie in Gèneve gehouden, die het conflict in Indo-China moest beëindigen. Hier werd afgesproken dat Vietnam voortaan uit twee delen zou bestaan, Noord- Vietnam en Zuid- Vietnam. -Het Noorden werd onderhouden door de Communistische leider Ho Chi Minh met als hoofdstad Hanoi. -Het zuiden zal geregeerd worden onder een anti-communistist genaamd Ngo Dinh Diem. De hoofdstad werd Saigon. Met behulp uit het noorden richtten de Vietminh-strijders, die na het Akkoord van Gèneve in Zuid-Vietnam waren achtergebleven, in 1960 de Vietcong op. De Vietcong voerde in het zuiden een guerrillaoorlog tegen de Zuid-Vietnamese regering en dus tegen de Amerikanen. Binnen twee jaar (uiteindelijk 1956) moesten er in Vietnam verkiezingen gehouden worden en na deze verkiezingen zou Vietnam weer één worden. De buitenlandse troepen zouden uit Vietnam verwijderd worden. De Verenigde Staten en de regering van Zuid- Vietnam tekenden het contract niet. Amerika vond dat Zuid-Vietnam niet verloren mocht gaan aan het communisme, dat in Noord-Vietnam heerste. De VS geloofde in de domino theorie. Dat was een term, voor als het zuiden zou vallen voor het communisme, het ene land na het andere zou volgen in Zuid-Oost Azië. De VS kwam echter in een moeilijke situatie terecht. Als de VS niet zou ingrijpen zou heel Azië communistisch kunnen worden. Om te voorkomen dat het communisme heel Vietnam overnam, richtte de Verenigde Staten in 1955 de Zuidoost-Aziatische Verdragsorganisatie (ZOAVO) op. Van deze Verdragsorganisatie waren, de Verenigde Staten, Engeland, Australië, Nieuw Zeeland, Frankrijk, Thailand, Pakistan en de Filippijnen lid. Deze landen moest onder andere Vietnam, Cambodja, Laos en Thailand beschermen tegen het communisme. Toen John Fitzgerald Kennedy in 1960 het Witte Huis binnentrad, begon het conflict in Vietnam uit de hand te lopen. Kennedy stuurde vele Amerikaanse waarnemers en soldaten die de orde moesten helpen bewaren. Diem was intussen een lastpost voor de Amerikanen geworden. Hij voerde een dictatoriaal regime in Zuid-Vietnam en verbood het Boedhisme in het overwegend boedhistische zuiden van het land. Pagina 2 van 11

3 In november 1963 stemde Kennedy dan ook toe met de verwijdering (moord) van Diem. Nauwelijks 3 weken later werd Kennedy zelf vermoord en opgevolgd door Lyndon B. Johnson. Johnson had eerder al argwanend gereageerd op de escalatie in Vietnam, maar begon dezelfde fouten te maken als z'n voorganger. De Vietcong dreigde steeds meer en Johnson weigerde zich uit machtsbelangen terug te trekken uit het land. Hij stuurde nog meer militairen. Een incident in de Golf van Tonkin in 1964 gaf het startschot voor de feitelijke oorlog. Een incident met een Amerikaanse en Noord-Vietnamese vloot die eindigde op een schietpartij, gaf Johnson van het Congres een vrijgeleide in de oorlog in Vietnam. Vele jonge soldaten boden zich vrijwillig aan. In 1965 waren er zo'n VS-soldaten in Vietnam. Johnson besefte echter dat er niet veel Amerikanen mochten sterven en daarom wilde hij de oorlog zo snel mogelijk oplossen. De VS zette daarom bommenwerpers in, zowel in het noorden en het zuiden. Er kwamen echter veel onschuldige Vietnamese burgers en Amerikaanse soldaten om het leven. Daarbovenop kwam nog eens dat de Vietcong zelfs harder leek te vechten naarmate er meer gebombardeerd werd. De luchtoorlog bleek niet voldoende. Daar kwam bij dat de bases waar de bommenwerpers gestationeerd waren beschermd moesten worden; een moeilijke zaak als de vijand al overal aanwezig is en zich zonder problemen als burger kan vermommen. Het aantal soldaten dat benodigd was om een basis te beschermen was dus bijzonder hoog. De grote basis bij Da Nang werd bijvoorbeeld al snel versterkt met ruim man. Washington stuurde nog meer soldaten naar Vietnam, maar het leidde tot nog meer doden. In 1965 lag dat aantal op aan Vietnamese zijde en 636 aan Amerikaanse, in 1968 was dat al ongeveer aaan Vietnamese kant en aan de Amerikaanse kant. De regering begon met name armen en zwarten te dwingen, omdat het soldatenaantal angstwekkend daalde. Daarboven kwam nog eens het Tet offensief. Als er echter één gebeurtenis was die de Amerikaanse kijk op de Vietnamoorlog volledig omgooide, dan was het het Tet Offensief dat op 30 januari 1968 begon. Tet was het begin van het nieuwe maanjaar voor de Vietnamezen en was een feestdag waarop steeds niet gevochten werd. In 1968 gebruikte de Vietcong dit feit om de Amerikanen de grootste klap van de Vietnamoorlog te geven en ze vielen in grote aantallen aan. Zuid-Vietnamese steden en dorpen werden aangevallen. Vele burgers vonden toen de dood. Vele huizen werden door de Vietcong tijdens het terugtrekken in brand gestoken. Tot het Tet Offensief hadden de Amerikanen een overwinning in de Vietnamoorlog voor mogelijk gehouden, na Tet ging men vooral denken aan terugtrekken uit Vietnam zonder gezichtsverlies. Pagina 3 van 11

4 Veel Amerikaanse bevelhebbers hadden bekend gemaakt dat de vijand bijna verslagen was en de Vietnamoorlog bijna gewonnen. Tet wekte iedereenwakker. De Vietcong kon dus ondanks gigantische verliezen nog steeds een groot offensief opzetten. Tet was net echt geen militaire overwinning voor de Vietcong. Ze hadden van hun beste troepen en vele wapens verloren, maar de Amerikanen psychologisch een grote slag toegebracht. De Vietnamoorlog verliezen: dat hadden de Amerikanen nooit voor mogelijk gehouden. Tet bewees dat het wel kon. Van toen af aan begonnen de Amerikanen zich geleidelijk terug te trekken om zo weinig mogelijk gezichtsverlies te lijden. In 1969 werd Richard Nixon de opvolger van Lyndon Johnson en daarmee president van de Verenigde Staten. Hij had een zware erfenis van z'n voorganger meegekregen: de Vietnam-oorlog waarbij Amerikaanse mannen en vrouwen betrokken waren in een uitzichtloos conflict. Daarbij kwam de steeds groeiende schreeuw van de militairen en de bevolking om de oorlog te beëindigen. Nixon had in zijn verkiezingscampagne een 'eerzame vrede' belooft. Terwijl steeds meer Amerikaanse soldaten teruggetrokken werden, werd de financiële en materiële hulp aan de Zuid-Vietnamezen groter. Nixon ging daarbij ook onderhandelen met de Noord-Vietnamezen. Maar Nixon, die zich wel bewust was van het feit dat Zuid-Vietnam de druk niet aankon, deed ook het tegenovergestelde: hij begon de Vietcong in Noord-Vietnam en Cambodja te bombarderen. In 1970 vielen de Amerikanen de Ho Chi Minh Trail aan, een militaire route voor de Vietcong via Cambodja, zonder succes. Er reden immers geen grote vrachtwagens: de Ho Chi Minh Trail was maar enkele meters breed, overkoepeld door het oerwoud, en werd gebruikt door Vietcong die te voet of per fiets gingen. Tegen 1972 wilde Nixon nog maar één ding: de oorlog zo snel mogelijk beëindigen. In 1972 was het aantal Amerikaanse troepen dat meedeed aan de Vietnamoorlog wel gezakt: van in 1968, in 1969, in 1970 en in 1971 naar in Tegelijkertijd probeerde Nixon de oorlog zo eerzaam mogelijk te beëindigen door de relaties met China en de Sovjet Unie, die beide volgens hem de Noord-Vietnamezen hielpen, te verbeteren. Hij overschatte echter hun invloed op Noord-Vietnam, want hoewel de VS langzaamaan de relaties met China en de Sovjet Unie verbeterde, veranderde er weinig in Vietnam. De vredesbesprekingen faalden steeds waardoor Nixon zich gedwongen voelde de bombardementen op het noorden te vergroten. Pas in december 1972, toen de bombardementen beëindigd werden, ging men weer rond de tafel zitten. Dat leidde uiteindelijk eind januari 1973 tot een vredesovereenkomst. Pagina 4 van 11

5 Amerika beloofde zich terug te trekken uit Vietnam. Dit duurde kort. De Amerikanen waren nog niet weg of de Noord-Vietnamezen lagen alweer in gevecht met de regering in het zuiden en openden de aanval. In 1975 gaf Zuid-Vietnam zich dan volledig over. De VS ontruimde haar ambassade in Saigon en nam enkele Vietnamese medewerkers met zich mee. Verreweg de meesten bleven achter en zouden door de Vietcong vermoord worden. Dit was de zwaarste militaire vernedering in de Amerikaanse geschiedenis. Op 30 april 1975 tekende Zuid-Vietnam de overgave, Vietnam was weer herenigd. De Vietnamoorlog was voorbij, maar de kosten in mensenlevens waren hoog: Amerikaanse doden, gewonden, vermisten Vietnamese burgers hadden het leven verloren, het Zuid-Vietnamese leger had bijna doden en gewonden te betreuren, het Noord-Vietnamese leger ruim doden en een onbekend aantal gewonden. Wat waren de hoofdzakelijke redenen dat een groot macht zoals Amerika niet kon winnen van Vietnam? Je zou denken dat Amerika makkelijk zou winnen van het land Vietnam, dat in verhouding veel kleiner is. Het leger is daarbij ook kleiner en bestaat uit veel boeren en kinderen. Toch kan je je daar flink in vergissen, net zoals de amerikaanse presidenten Kennedy, Johnson en Nixon hebben gedaan. Er zijn daarvoor verschillende redenen te bedenken: 1) De Vietcong De Vietcong droeg geen uniformen. Dat betekende dus dat ze zich heel gemakkelijk konden mengen met de gewoonlijke burgers. En ook veel Zuid-Vietnamezen steunden de Vietcong, omdat de Zuid-Vietnameze regering niet erg populair was. Dit betekende dat zij zich konden verbergen in dorpen, steden en zelfs in de hoofdstad Saigon, en vanuit daar onverwacht konden aanvallen. En dat gebeurden dan ook heel regelmatig. Als een VS soldaat, moest je dagelijks beslissingen nemen om deze vrouwen te onderscheiden van de gewone burgers en in staat zijn om ze te vermoorden, als zij de vijand Vietcong waren. Terwijl de gemiddelde leeftijd 19 jaar was. De Noord-Vietnamesen en Vietcong waren vastberaden om door te vechten. Ze zagen de amerikanen als indringers die de vereniging van hun land wouden voorkomen. Mannen, vrouwen en kinderen hielpen met de oorlog schade in het Noorden d.m.v het snel repareren van belangrijke voorraads-routes die kapot zijn gemaakt door de Amerikaanse bombardementen. In het zuiden, stolen verraders voorraden en in sommige gevallen leidden ze de Amerikaanse soldaten in booby traps. Als de Vietcong de Fransen hadden verslagen, zagen ze geen enkele reden dat zij niet de Amerikanen ook Pagina 5 van 11

6 konden laten terugtrekken. 2) De motivatie van de VS soldaten De VS kwam het Zuid-Vietnamees leger met soldaten en materiaal te hulp. Maar Amerika kon de oorlog niet winnen onder andere, omdat de Amerikaanse soldaten niet echt waren gemotiveerd. De meeste VS soldaten waren verplicht om in de dienst te gaan. Ze waren onervaren en onwillig om te vechten. Hun plicht was voor 1 jaar en voor veel soldaten was het belangrijker om naar huis te mogen gaan dan om de oorlog te winnen. Massaal verzet brak uit in het leger. In 1972 had een kwart van de soldaten, overwegend arbeiders in uniform, geweigerd orders op te volgen. Eenheden weigerden om te vechten, schoten hun eigen officieren neer en een kwart van de soldaten was verslaafd aan heroïne. De VS soldaten waren constant aan het worstelen met hun eigen gedachten om te kunnen vechten tegen een vijand die moeilijk was om te vinden en te vernietigen en die elke keer lijkt te verdwijnen in de jungle. Eens thuis, vervoegden veel veteranen de anti-oorlogsbeweging. Woedend op de leugens van hun eigen regering en vol walging voor de misdaden waar ze getuige van waren geweest. Het machtigste leger op de planeet viel uiteen. 3) De Amerikaanse bevolking Ook kreeg Amerika zijn eigen bevolking tegen zich. Er ontstonden veel opstanden en demonstraties op straat. De bevolking kwam via de media erachter dat het in Vietnam allemaal veel erger was dan in eerste instantie gezegd werd door de regering. Hierdoor verloor de regering de steun van het volk. Zonder de steun van het volk kan de regering eigenlijk niet veel doen. Nixon wist dat hij toen snel de oorlog moest oplossen, om zo zijn eigen vel te redden. Welke gevechtstechnieken werden er gebruikt? Op welke manieren werd er in de Vietnam oorlog gevochten? Welke wapens werden er gebruikt en wie had hier zijn voordeel in? Deze vragen ga ik proberen te beantwoorden met deze deelvraag. De VS had natuurlijk veel betere wapens dan de Vietcong, maar wie had de beste strategieën? Amerika Het Amerikaanse leger was veruit sterker dan de Vietcong, vooral qua wapenuitrusting. Om te beginnen beschikten de VS over verkenningsvliegtuigen. Pagina 6 van 11

7 Deze maakten van elk gebied dat ze wilde een foto. Alle gegevens konden in kaart gebracht worden, zoals verplaatsing van vijandelijke troepen en hun exacte locatie. De kust van Vietnam kon volledig in de gaten gehouden worden door de Amerikaanse vloot. Deze beschikte over vliegdekschepen, om Amerikaanse jagers op te stationeren. Torpedobootjagers, onderzeeërs en fregatten. In combinatie met elkaar was de vloot dus feitelijk onoverwinnelijk. Op geheime missies van de Amerikaanse commando's zijn zelfs onderzeeërs zover het land binnen gedrongen dat de commando's met hun duikuitrusting rechtstreeks in de riolen van de steden konden komen. Behalve over een vloot beschikte de VS ook over grondtroepen en de bijbehorende bewapening, en luchtvoertuigen, zoals helikopters er vliegtuigen. Alles kon via de lucht bevoorraad en aangevallen worden. De bevoorrading gebeurde vooral met helikopters evenals manschappen vervoer. De aanvallen gebeurden met de zogenaamde "cobra" (een geavanceerde gevechtshelikopter voor die tijd) en met jachtvliegtuigen zoals de "Phantoms". Ook via grondtroepen boekteen de VS in het begin van de oorlog veel vooruitgang. Het terrein was nog vlak en er kon dus met tanks en jeeps gereden worden. Toen de troepen verder de binnenlanden introk kon er niet langer gebruik gemaakt worden van tanks. Deze konden het terrein niet aan. Er moest nu volledig op de grondtroepen en de Bommenwerpers vertrouwd worden. Deze bommenwerpers werde gecoordineerd door grondtroepen. Soms was de coordinatie verkeerd en werden er eigen troepen gebombardeerd. Meestal werd er gebruik gemaakt van napalm. Deze bommen zijn erg destructief en er kwamen veel onschuldige burgers om tijdens deze bombardementen. Wat hadden de Amerikaanse soldaten dan voor wapens? Iedere soldaat had natuurlijk een eigen geweer. Er waren meestal een paar manschappen met een machinegeweer, voor de zekerheid, en de hogere manschappen (officieren) haddan altijd nog een pistool. Vietcong De troepen van de Vietcong hadden in tegenstelling tot de Amerikaanse troepen niet veel goede bewapening. Alleen grondtroepen en een paar schepen hadden dit. De grondtroepen waren uitgerust met veelal Russische wapens zoals de Ak47 of 74(erg bekende geweren) verder hadden ze geen helmen en andere uitrusting. Luchtsteun hadden ze niet. De enige bescherming die de Vietcong had was de begroeiing. Overal in het bos werden struikelmijnen neergehangen en andere boobytraps. De Amerikanen hadden hier een genius idee voor dachten zij. Pagina 7 van 11

8 Ze sproeiden ontbladeringsmiddel over de bossen. De Vietcong reageerde hier heel slim op en groef zichzelf letterlijk in. Via onderaardse gangenstelsels werden de Amerikanen nu bestookt. De Onderaardse gangen zaten ook weer vol met boobytraps. De Amerikanen hadden op deze strategieën dus duidelijk een achterstand, want de Vietcong was gewoon niet te pakken. De aanvoer routes werden ook steeds veranderd. Dachten de Amerikanen een route te pakken te hebben, dan was deze alweer verandert. Invloed van de pers op de Vietnam-oorlog Halverwege de Vietnam-oorlog kreeg de pers ook te maken met de oorlog. Ze begonnen alles wat ze maar konden fotograferen, filmen en beschrijven te publiceren. Dit had grote gevolgenvoor de Vietnam-oorlog. Alle gruweldaden van de Amerikaanse troepen werden zo bekend gemaakt aan de Amerikaanse bevolking. Om deze redenen moesten de Amerikaanse troepen steeds goed uitkijken of er pers in de buurt was en als die er was dat ze niet teveel dingen deden die misschien nadelig waren voor de Amerikaanse overheid. Dit lukt natuurlijk niet. De verslaggevers die zich in Vietnam bevonden hadden sowieso veel ervaring en doorzettingsvermogen en deden er alles aan om zulke " spannende" beelden te krijgen. De Vietnamezen gebruikten sommige foto's en verhalen die ze konden onderscheppen van Amerikaanse verslaggevers ook voor hun eigen doeleinden. Deze foto's wekten namelijk grote wraakgevoelens op bij de Vietnamese bevolking. Er werd dus een haat tegen de indringers "gekweekt" en die haat werd steeds groter. Steeds meer Vietnamezen sloten zich bij de Vietcong aan of bood deze hulp door onderdak te verlenen en voedsel te leveren. In 1965 richtte de eerste krant zich tegen de Amerikanen in Vietnam. Deze krant was de Wallstreet Journal. Ze beweerde dat de Vietnam-oorlog alleen maar nadelige effecten had voor Amerika. De economie zou rampzalig verslechteren, door inflatie en door de belastingbalans. Door deze negatieve publiciteit kwamen er allerlei bevolkingsgroepen in opstand, maar daar ga ik het in de volgende deelvraag over hebben. Van welke kanten kwamen er opstanden en welke invloed hadden deze? De media veroorzaakte dus erg veel opstanden door de beelden die ze publiceerden, maar van welke kanten kwamen er dan opstanden en had dit veel invloed op de militaire acties? Amerikaanse burgers Door alle negatieve publiciteit van de kranten werden bepaalde bevolkingsgroepen bang. Vooral, omdat er gesuggereerd werd dat de Vietnam-oorlog slecht zou zijn voor de Amerikaanse economie. Pagina 8 van 11

9 Dit deed veel mensen terugdenken aan de grote Amerikaanse crisis. Ze vormden een oppositie. Deze bestond voornamelijk uit studenten, intellectuelen, kunstenaars en principiële pacifisten. Ze protesteerden vooral tegen deze punten: -De Massale bombardementen door de VS. De VS vonden dat er in een guerrilla oorlog geen onderscheid gemaakt kon worden tussen militaire en civiele doelen. Amerika had er dan ook geen moeite mee om een gewoon boeren dorpje te bombarderen en er onschuldige burgers sneuvelden. Ook op dit punt ontstond er weer haat van de Vietnamese zijde. -Her gebruik van chemische en biologische wapens. Om de Vietcong, die zich vooral in de bossen schuilhield te kunnen zien werden er ontbladeringsmiddelen over het bos gesproeid. Dit gebeurde met speciale vliegtuigen. Ook werden ziektekiemen verspreid via het drinkwater. Zo kon het zijn dat een heel dorpje plotseling leed onder een epidemie. De Amerikanen hoopten hiermee de Vietcong te pakken, maar er werden grotendeels onschuldige burgers mee gedood. -Het gebruik van Napalm (soort van brandbommen) werd ook verafschuwd door de Amerikaanse bevolking. -Het directe geweld van de Amerikaanse troepen dat tegen de Vietnamese bevolking gebruikt werd. Akkers er dorpjes werden in brand gestoken, alleen omdat er dan vermoedelijk Vietcong strijders in die dorpjes onder gedoken zaten. -Er was ook kritiek over de aanwezigheid van de Amerikanen in Vietnam. De oppositie vond namelijk dat de reden voor het deelnemen van Amerika niet sterk was. Toen in 1965 de oproepen voor militaire dienst stegen werden er op universiteiten zogenaamde "teach-ins" gehouden. Op deze bijeenkomsten werden de studenten onder andere door de leraren opgeroepen tot verzet tegen de dienstplicht. Op 16 en 17 oktober 1965 werden er massale betogen gehouden. In Californie waren toen meer dan man op de been om te betogen en bij te wonen. Dit werd gevolgd door een demonstratie waarbij de kreten: "USA uit Vietnam" en "Geen imperialistische oorlogen meer" veel gebruikt werden. Protesten door zichzelf in brand te steken werden voor belangrijke gebouwen gedaan, zoals het Pentagon en het gebouw van de Verenigde Naties. Op 27 november werd er een mars naar Washington georganiseerd. Pagina 9 van 11

10 Deze mars was op zich niet zo groot, maar man, maar omdat er tegelijkertijd een tegenactie was werd de groep veel groter. Dienstplicht werd in grote getallen geweigerd en oproepen tot dienstplicht werden openbaar verbrand. De bevolking kwam pas weer tot rust toen Johnson op 31 maart 1968 te kennen gaf dat de bombardementen op Vietnam gestopt zouden worden. Er zouden vredesbesprekingen komen en Johnson zelf stelde zich niet meer verkiesbaar. Johnson werd opgevolgd door Nixon, die ervoor zou zorgen dat er een "vrede met ere" zou komen. Dit wilde zeggen dat Amerika niet als verliezer bestempeld zou worden en dus zijn eer behield. Hier was de bevolking het weer niet mee eens en de onrust laaide weer op. -De ouders adviseerden hun kinderen de dienstplicht te weigeren en geen belasting meer te betalen. Ze dachten net als de rest van de bevolking dat Amerika een wreed imperium was, dat alleen via geweld en oorlog haar zinloze doelen kon bereiken. Het vertrouwen in de eigen staat was er dus niet of nauwelijks. Congres Ook binnen het Amerikaanse bestuur werden er vormen van protest gevoerd. Een deel van het congres was het namelijk niet met de president eens. Na de interventie in Cambodja kreeg het congres er genoeg van en liet een wet uitschrijven. In deze wet stond dat Nixon geen geld meer mocht uitgeven aan acties in Cambodja. De oppositie probeerde het voor elkaar te krijgen dat het "overige geld"van de begroting niet gebruikt mocht worden voor offensieve acties in Laos en Cambodja. Luchtsteun viel hier weer niet onder zodat de Amerikaanse troepen in Laos nog wel luchtsteun konden krijgen. In 1972 bracht het congres al haar ongenoegen over het alleen beslissen van de president uit in een wet. De "War powers act". In deze wet stond dat de regerende president, Nixon dus, na een militaire actie binnen 30 dagen een verantwoording afleggen aan de volksvertegenwoordiging. Leger Ook in het leger werden vormen van protest gevoerd. Bepaalde orders werden gewijgerd, omdat de officiers hun manschappen niet de dood in wilden sturen. Ze wisten al lang dat het vechten was tegen een "verloren zaak". De troepen zelf, dus de soldaten, weigerden ook bevelen. De motivatie voor deze oorlog was totaal weg. Er waren te veel manschappen gesneuveld. Iedereen had wel een vriend verloren in de oorlog. Ze wilden zo snel mogelijk weg. Conclusie: Pagina 10 van 11

11 Ik vond het een leuk werkstuk / p.o. om aan te werken, ik wist eerst ook nauwelijks waar de oorlog over ging. Ik hoorde vaak dat deze oorlog een Amerikaanse blunder was op militair gebied, nu ben ik er ook achter dat dat ook waar is. Er was ook best aardig wat informatie over te vinden. Over mijn andere onderwerp niet daarom ben ik dus overgestapt naar dit onderwerp. Opzich ben ik ook blij dat ik dit onderwerp heb gekozen, want dit is een belangrijke oorlog geweest. Bronnen: Ik heb het verslag hoofdzakelijk zelf gemaakt ik heb wel wat informatie uit boeken en wat informatie van internet. Bron internet sites: Boeken: -Lesboek en - Vietnam door Leon Peterse en Joke Petri Deze bronnen heb ik hoofdzakelijk gebruikt om een idee te krijgen hoe de oorlog ongeveer ging. Logboek: Datum: Tijd: Waar: Wat:? 45 min School Onderwerp verzinnen min Thuis Informatie zoeken min Thuis Deelvraag 3 beantwoorden min Thuis Deelvraag 1 beantwoorden min Thuis Deelvraag 2 beatwoorden min School Rest (conclusie, ect) Pagina 11 van 11