De zegevierende weerlegging van Allâh s partij de muwahhidîn op degenen die pleiten voor de mushrikîn 1

Transcriptie

1 De zegevierende weerlegging van Allâh s partij de muwahhidîn op degenen die pleiten voor de mushrikîn 1 Een inhoudelijke kijk op het artikel van Team An-Nasieha: Shaykh ibn Baaz en het excuus van onwetendheid 1 Gebaseerd op de titel van de verhandeling: الموحدين والرد على من جادل عن المشركين) لحزب (اإلنتصار van al- Allâmah Abdullâh Abâ Butayn moge Allâh hem barmhartig zijn - die hij ook schreef als weerlegging op degenen die de mushrikîn de hand boven het hoofd hielden; soms door hun shirk goed te praten en soms door hen te excuseren voor hun onwetendheid. En ter algemeen profijt, as-shaykh Muhammad Bâzmûl schreef in zijn boek al-intisâr li Ahli al-hadîth [voetnoot 1, blz. 8]: Het boek vernoemen naar de naam van een ander boek, daarmee volg ik het voorbeeld van een groep mensen van kennis die hun boeken vernoemden naar boeknamen van geleerden die hen voor zijn geweest, zo noemde ibn Hajr zijn uitleg op al-bukhârî al-fath al- Bârî en dat is de naam van het boek van ibn Rajb over hetzelfde onderwerp en deze is pas gedrukt

2 Shaykh al-islâm, de Imâm, de hervormer van de da wah naar at-tawhîd, Muhammad bin Abdilwahhâb moge Allâh hem barmhartig zijn - zei 2 : Het basisfundament van de islam en zijn steunpilaar, zijn twee zaken: De eerste: Het bevel om Allâh alléén te aanbidden zonder deelgenoten, en het daartoe aanzetten, muwâlât (liefde, loyaliteit) omwille ervan hebben en het ongelovig verklaren van degene die het verlaat. De tweede: Het waarschuwen tegen as-shirk in de aanbidding van Allâh, het streng zijn erin en mu adât (vijandigheid, distantiering) hebben omwille daarvan, en het ongelovig verklaren van degene die het verricht 3. En dit is de religie van alle profeten; ze waarschuwden hun volkeren voor as-shirk, zoals de Verhevene zegt [interpretatie van de betekenis]: En voorzeker Wij wekten onder elk volk een boodschapper op (met de boodschap) Aanbid Allah en vermijd de tâghut. [16:36] 2 Dit in een korte verhandeling die te vinden is in het gouden verzamelwerk van as-shaykh Abdu ar-rahmân bin Muhammad bin Qâsim waarin hij de schrijfwerken heeft verzameld van de geleerden uit an-najd, genaamd: al-durar as-saniyyah fî al-ajwiba an-najdiyyah [2/22]. 3 De kleinzoon van as-shaykh Muhammad bin Abdilwahhâb, al- Allâmah Abdu ar-rahmân bin Hasan âle as- Shaykh, zei in zijn uitleg op deze verhandeling: Allâh - de Verhevene - heeft de mensen van as-shirk beschreven met ongeloof in talloze verzen, dus het is vereist om hen óók ongelovig te verklaren en dat is waar lâ ilâha illa Allâh het woord van zuiverheid op duidt. Dus haar betekenis wordt niet bewerkstelligd, behalve door het ongelovig verklaren van degene die deelgenoten naast Allâh plaatst in zijn aanbidding. [al-durar as- Saniyyah 2/202] 1

3 Allâh de Verhevene zei in Zijn Edele Boek: {إ ن ال ذ ين ي ك ت م ون م ا أ ن ز ل ن ا م ن ال ب ي ن ات و ال ھ د ى م ن ب ع د م ا ب ي ن اه ل لن اس ف ي ال ك ت اب أ ول ئ ك ي ل ع ن ھ م و ي ل ع ن ھ م الالع ن ون { Voorwaar, zij die verbergen wat Wij hebben neder gezonden aan duidelijke bewijzen en Leiding, nadat Wij die aan de mensen duidelijk hebben gemaakt in het Boek; zij zijn degenen die door Allah worden vervloekt en door de vervloekers worden vervloekt. [2:159] En Hij Verheven is Hij zei: {ي ا ب ال ب اط ل ال ح ق ت ل ب س و ن ل م ال ك ت ا ب أ ھ ل ت ع ل م و ن} و أ نت م ال ح ق و ت ك ت م و ن O mensen van het boek! Waarom bedekken jullie de waarheid met valsheid en verbergen jullie de waarheid willens en wetens? [3:71] De edele tafsîr-geleerde, Abdu ar-rahmân bin Nâsir as-sa dî, gaf in zijn bekende tafsîr-boek Taysîr al-karîm ar-rahmân, het volgende commentaar:» فوبخھم على لبس الحق بالباطل وعلى كتمان الحق ألنھم بھذين األمرين يضلون من انتسب إليھم فإن العلماء إذا لبسوا الحق بالباطل فلم يميزوا بينھما بل أبقوا األمر مبھما وكتموا الحق الذي يجب عليھم إظھاره ترتب على ذلك من خفاء الحق وظھور الباطل ما ترتب ولم يھتد العوام الذين يريدون الحق لمعرفته حتى يؤثروه والمقصود من أھل العلم أن يظھروا للناس الحق ويعلنوا به ويميزوا الحق من الباطل ويظھروا الخبيث من الطيب والحالل والحرام والعقائد الصحيحة من العقائد الفاسدة ليھتدي المھتدون ويرجع الضالون وتقوم الحجة على المعاندين «Allâh betichtte hen (i.e. de Mensen van het Boek) voor het mengen van de waarheid met de valsheid en voor het achterhouden van de waarheid, want door deze twee zaken dwalen degenen die zich aan hen toeschrijven af. Toen de geleerden namelijk, de waarheid met de valsheid gingen mengen en geen onderscheid maakten tussen die twee, of sterker nog: de zaak in algemeenheid lieten en de waarheid - waarvan het verplicht is om deze (duidelijk) te tonen achterhielden, had het - doordat de waarheid achterbleef en de valsheid opkwam - datgene wat er plaatsvond als gevolg. En de awâm (i.e. de leken) die de waarheid willen leren kennen zodat zij deze kunnen uitverkiezen, werden niet recht geleid. 2

4 Het doel van de mensen van kennis, is dat zij de waarheid aan de mensen tonen en het openbaar maken, de waarheid onderscheiden van valsheid, en datgene wat onrein is laten zien van hetgeen rein is, al-halâl van alhâram, en de juiste geloofsovertuigingen van de corrupte geloofsovertuigingen opdat de recht geleiden recht geleid zullen zijn, de dwalende terugkeren en het bewijs gevestigd wordt op de (koppige) volharders. In deze korte weergave geeft as-sa dî eigenlijk prachtig weer hoe het er ook hedendaags aan toe gaat met vele groeperingen en individuen die het tot zichzelf hebben genomen om uit te nodigen naar de Weg van Allâh. En de groepering (of beter gezegd: het groepje ) die wij in dit artikel weer eens gaan benoemen, heeft zich zelfs daarbij een hoogstaande naam toegeëigend: An-Nasieha (i.e. oprechtheid), ondanks dat zij dat nauwelijks in praktijk weten te brengen, zoals wij met de Toestemming van Allâh ook in dit artikel zullen zien. Het is namelijk zo dat dit sektarische groepje, een hele geschiedenis heeft aan misdaden van het frauderen met fatwa s tot het valselijk schofferen van onschuldige moslims. En hiervan is deels ook verslag gedaan, zoals te lezen is in de artikelen O Team An-Nasieha, stop met het liegen over de geleerden! Deel 1 en 2 4. Echter heeft deze vorm van Nasîha (!) van onze kant weinig of niet geholpen, of sterker nog: men besloot de genoemde plannen - welke haaks stonden op de aangehaalde fatwa s die zij probeerden te manipuleren stop te zetten én uit het niets dé prominente sleutelfiguren van het team uit beeld te laten verdwijnen, inclusief hun lessen! En niet te vergeten: de superviserende Usâma al- Utaybî waar geleerden al decennia lang voor waarschuwen, bleek het volgens een bekende van hen, Muhammad ibn Khalifa 5, zelfs helemaal niet eens te zijn met de voorgeschoven plannen, en als klap op de vuurpijl wordt deze supervisor ook nog eens door de reguliere terugkeerbron van t groepje de beruchte as-shaykh Ubayd al- Jâbrî erkend als leugenaar 6! Dit alles, beste broeders en zusters, zonder enige verduidelijking! Maar laten wij ons niet al te lang concentreren op hun vele tegenstrijdigheden als het gaat om de bijna ontelbare (onderlinge) vetes omwille van partijgeest/sektarisme, persoonlijke (wereldse) belangen en tevredenheid van de massa, want naast het feit dat het een bodemloze put is die niet ophoudt, komt dit en Allâh weet het best - niet ten goede van het algemene belang. Laten wij daarentegen ons bezigen met het zuiveren van onze geloofsleer en het uitnodigen ernaar, want dit is uiteindelijk waar het om gaat en tevens de reden is waarom ik besloot om dit artikel te schrijven - en bij Allâh ligt het eeuwige succes. 4 Deel 1: Deel 2: 5 Deze jongen liet dit toentertijd ook openlijk weten via z n twitter-account in een reactie op An-Nasieha, zeggende: Dit is niet juist, Shaykh Utaybi zei : ik ben niet tevreden over hetgene wat gebeurt... En kwam vervolgens met een vraagstelling aanrollen die dit bericht bevestigt. Dat was toen maar nu lijken de wonden weer geheeld en is alles weer goed en welletjes onderling. En zo gaat dat constant met deze groep! Z Zie hiervoor het YouTube-filmpje met de titel: تحذير الشيخ عبيد الجابري من أحمد بازمول وأسامة العتيبي) ) en zoals wij weten, behoort de beschuldiging voor leugenaar tot de ergste vorm van misprijzing. Echter als de andere reguliere terugkeerbron van de groep een bevel oplegt om te zwijgen of om juist te spreken, dan hebben al die stelregels/bewijzen geen betekenis meer. 3

5 Aldus zeg ik, terwijl ik mijn toevlucht zoek bij Allâh: Weet, moge Allâh jullie barmhartig zijn, dat de kwestie die aan de orde komt, namelijk: al- udhr bil jahl, een gevaarlijke, gevoelige kwestie is en door velen verkeerd begrepen wordt. In dat geval is het dus zaak om de kwestie nauwkeurig te bestuderen a.d.h.v. de woorden van de geleerden, en dán is er absoluut geen plek voor een (onbetrouwbare) tussenpost die ons de woorden van de geleerden (verkeerd) uitlegt. De edele groot-geleerde, Sâlih bin Fawzân al-fawzân moge Allâh hem beschermen zei voordat hij het juiste standpunt verduidelijkte betreffende het ongelovig verklaren van een individu:» ال يجوز ألحد أن يتكلم في ھذه المسائل الخطرة إال بعد أن يتعلم ويتبصر ويدرس العقائد دراسة صحيحة على أھل العلم ثم بعد ذلك إذا اضطره الحال إلى الكالم تكلم فإن لم ي ضطر إلى ھذا فال يتكلم ھذا الذي أقوله وأكرره أن ھذا األمر خطير جدا «Het is niet toegestaan voor iemand om te spreken over deze gevaarlijke kwesties, behalve nadat hij heeft geleerd, inzicht heeft verkregen en de geloofsovertuigingen bestudeert op een correcte wijze bij de mensen van kennis. En als de situatie hem gedwongen ertoe aanzet om te spreken, dan spreekt hij, maar als hij niet gedwongen wordt, dan spreekt hij niet. Ik zeg dit en herhaal het, dat deze kwestie erg gevaarlijk is! 7 Het is daarom volstrekt roekeloos en gevaarlijk dat niet alleen Team An-Nasieha het zich permitteert om een dergelijke flutartikel in elkaar te frutselen, maar dat fanatieke volgelingen die alles blind overnemen, het vervolgens haastig verspreiden via sociale media. Hebben deze artikelvertaler(s) en hun volgelingen überhaupt wel eens een boek opengeslagen van een betrouwbare (grote) geleerde betreffende dit onderwerp? Zo niet, dan verwijs ik ze met spoed naar het geweldige advies van al-fawzân. Aanvankelijk was ik erg blij dat Team An-Nasieha dit soort fundamentele dwalingen niet openlijk verspreidde en/of de volgelingen hier niet direct mee vergiftigde via de site. Althans, voor zover je sommige kopstukken kunt loskoppelen aan hen, want zo hadden wij bijvoorbeeld eerder Bouchta die beweerde dat degene die alle daden laat, van Ahl as-sunnah is (!!) en hiervan vervolgens terugkwam en overstapte naar een andere dwaling, namelijk dat diegene voor hem buiten de oevers van de islam valt, máár dat dit een meningsverschil is tussen Ahl as-sunnah 8. Dus het heeft mij erg geschokt om te zien dat zij nu óók overgestapt zijn naar het overbrengen van de dwalingen die direct invloed hebben op de grootste fundament van de Islam: at-tawhîd. Tot zo n niveau dat geleerden hebben verduidelijkt dat je met dergelijke dwalingen buiten de islam kan vallen en ironisch genoeg: tot deze geleerden behoort Shaykhoel Islaam Abdelaziz bin Baaz! Na dit kort te hebben benadrukt, zal ik nu met de Toestemming van Allâh overgaan naar de opmerkingen van Ahmed az-zahrânî die Team An-Nasieha vertaalde en ondertussen de woorden van de geleerden quoteren Onze broeder Musa moge Allâh hem beschermen en belonen heeft dit dan ook afdoende verduidelijkt in het tweede deel van Bouchta Aboe ' Abdillaah in de weegschaal van Ahl as-soennah, zie: 4

6 Team An-Nasieha schreef: Opmerkingen van Shaykh Ahmed az-zahraani:] Profijten die gehaald kunnen worden uit het bovenstaande (i.e. de fatwa s ibn Bâz) Het eerste wat opvalt is dat men precies vervalt in hetgeen ik eerder naar verwees, namelijk: het terugkeren naar een (onbetrouwbare) tussenpost die de woorden van de geleerden uitlegt naar gelang zijn begeerten en vooringenomen standpunt. Dit probeerde men eerder met Usâma al- Utaybi waarvan later bleek dat hij niet eens als tussenpost wilde fungeren, en nu doet men dit met az-zahrânî. En allebei zijn ze, toevallig of niet, verdacht in hun handelingen en door de mensen van kennis (direct of indirect) op hun vingers getikt. Waarom keert Team An-Nasieha toch altijd terug naar dergelijke figuren, terwijl het hier gaat om een grote zaak? Het antwoord is eigenlijk direct gegeven door de weledele geleerde Sâlih bin Fawzân al-fawzân! Hij werd namelijk gevraagd over een boek genaamd (vrij vertaald) Excuus van onwetendheid bij de imaams van de Da wah (in Najd), geschreven door Rachid Uwwaysh en verspreid wordt door Sahâb as-salafiyyah. Lees hieronder het antwoord en het verdere (relevante) verloop van het gesprek: Vraag en antwoord met al- Allâmah Sâlih al-fawzân الشيخ: ھذه جماعة إرجاء ھذه جماعة إرجاء ابت لينا بھا من الداخل والخارج ولكن نسأل أن يكفينا شرھم.السائل: أحسن إليك بس يا شيخ لو نقرأ عليك عبارة الشيخ: معروف معروف ياشيخ ھذا مذھب مذھب اآلن نبت عندنا ويمد ه ناس من الخارج يقولون باإلرجاء وأنكم تكفرون الناس إذا قلتم أن المشرك كافر وأن ذاك كافر يقولون ھذوال جھال ما يكفرون ھذا قصدھم قصدھم دفن ھذه الدعوة دعوة الشيخ محمد بن عبد الوھاب دفنھا ويصير الناس كلھم مسلمين اللي ينطق باإلسالم مسلم ولو فعل مافعل De Shaykh: Dat is een groep van irjâ 9 waarmee wij beproefd zijn geraakt zowel van binnen (i.e. in SA) als buiten, maar wij vragen Allâh om ons te beschermen tegen hun kwaad. De vraagsteller: Moge Allâh het goede met u voorhebben, alleen nog: o Shaykh, zou ik een uitspraak (uit het boek) mogen voorlezen aan u? De Shaykh: Is bekend, is bekend o shaykh. Deze methodologie is nu bij ons (i.e. in SA) geplant en wordt gehaald door mensen van buitenaf die irjâ uiten en zeggen: Jullie (i.e. Ahl as-sunnah, de geleerden) verklaren mensen (onterecht) ongelovig als jullie zeggen dat een mushrik (i.e. iemand die grote shirk pleegt) kâfir is en dat hij kâfir is; dat zijn onwetenden, die worden niet ongelovig verklaard. Dit is hun bedoeling, zij willen deze da wah begraven de da wah van as-shaykh Muhammad bin Abdil Wahhâb, zodat de mensen allemaal moslims worden, (dus) degene die Islam uitspreekt is moslim, wat hij ook verricht Irjâ houdt terminologisch in dat daden uitgesteld worden aan de definitie van al-îmân en er dus van wordt afgesloten waardoor er andere dwalingen uit voortvloeien, zoals de kwestie die wij aan het bespreken zijn. Zie de volgende link waarin de juiste definitie van al-îmân wordt weergegeven: 10 تحذير الشيخ صالح الفوزان من المرجئ رشيد بن أحمد عويش المغربي 5

7 Dit gesprek is voor degenen die de grote geleerden werkelijk serieus nemen, een ware les om op z n minst op onze hoede te zijn voor dergelijke schrijvers en/of boeken. En ik herhaal: voor degenen die de grote geleerden werkelijk serieus nemen! 11 Dus niet voor figuren die de uitspraken van 3 of 4 personen verheffen tot bindend bewijs boven elke andere uitspraak, omdat deze personen met name in het verleden een positieve positie genoten bij de grote geleerden, en vervolgens degenen te beschimpen die dit niet zo benaderen. Om terug te komen op az- Zahrânî.hoe denkt híj over het boek en de schrijver? Is hij dezelfde mening toegedaan als de edele geleerde al-fawzân of behoort hij juist tot de groep die de Shaykh beschreef? Het antwoord is vrij simpel te vinden: je hoeft maar één zoekactie te starten op hét platform waar deze groep actief is sahab.net - of je hebt je antwoord. En ja hoor! Wat schrijft de beste man in de topic waarin dat boek natuurlijk in de spotlight wordt gezet? De topic naar boven opheffen (om de topic in de eerste pagina te laten komen), moge Allâh de status van de schrijver (i.e. de genoemde Rachid) verheffen Ik benadruk dit, omdat de groep waarover al-fawzân spreekt, een zéér misleidende definitie hanteert van grote geleerden. Dé grote geleerden bij hen zijn namelijk 4 personen (respectievelijk: Rabî - Ubayd - Abdullâh al-bukhârî Muhammad bin Hâdî) die een exclusieve positie genieten boven de rest met als argumentatie: Ze zijn specialisten in het weerleggen (i.e. jarh wa ta dil). Wat als resultaat heeft dat de rest ondergeschikt worden aan hen, en dat zien wij ook in de kwestie die wij aan het bespreken zijn terug: de werkelijke grote geleerden die nog leven (moge Allâh hen behouden), zoals al-fawzân, al-luhaydân, al- Abbâd, as-sohaymî, de Muftî, Sâlih âle Shaykh, etc. zitten allemaal op één lijn (wat eigenlijk logisch is, gezien het hier gaat om iets wat tot het basisfundament behoort), maar tóch kiest men voor Rabî en zijn leerling az-zahrânî púúr op basis van sektarisme i.p.v. bewijs. En dit is ook de reden waarom de sekteleden op sahab.net zich totaal niet geroepen voelen voor deze duidelijke waarschuwingen van deze geweldige geleerde! Sommigen willen er zelfs onder uit komen door te stellen wederom zonder enige bewijs - dat al-fawzân hen (i.e. de groep en de specifieke namen/boeken waarom gevraagd werd) helemaal niet kent en zetten hem hiermee neer als een klein kind die maar wat brult. Terwijl, al zouden wij ervan uit gaan dat dit klopt, dan nóg blijft staan: De Shaykh heeft andere specifieke personen bestempelt voor murji ah omwille van kwesties die véél minder erg waren en/of gewaarschuwd tegen hen, en sommigen zijn er daardoor ook van terug gekomen. De Aqîdah van de Shaykh omtrent dit punt staat als een paal boven water en ook over degenen die het overtreedt. De Shaykh waarschuwt en beschrijft in dezelfde audio nota bene dé eigenschap die de sekte heeft, namelijk: het zeggen dat gravenaanbidders nog moslims zijn, omdat ze onwetend zouden zijn. Dit zou al genoeg moeten zijn voor degenen die de geleerden écht serieus nemen, maar helaas: het is makkelijker gezegd dan gedaan. 6

8 En nu wij toch bezig zijn; as-shaykh al-fawzân werd ook gevraagd naar een persoon genaamd Abu Mu âdh Râ id âle Tâhir die bekend staat als iemand die irjâ verspreidt. Hierop gaf de Shaykh zoals wij van hem gewend zijn - een kort, maar krachtige antwoord:» ھذا على مذھب المرجئة أتركه «Deze bevindt zich op de methodiek van de murji ah; verlaat hem! Ook híj kon het niet laten om een reactie achter te laten in de genoemde topic; het is tenslotte één groep! Zeggende: De topic naar boven voor het gezicht van de haddâdiyyah. Zijn al-fawzân en alle ulema die hetzelfde standpunt hebben Haddâdiyyah? Een bekentenis is eigenlijk het enige wat wij missen, want er zijn vele bewijzen en aanwijzingen dat zij dit ofwel denken ofwel indirect impliceren. Het is alleen dat zij niet tegen deze bergen op kunnen en daarom hun frustratie afreageren op de kleinere. Om een lang verhaal kort te maken: Team An-Nasieha is niets anders dan een meelopend sektelid dat loyaal aan de groep vasthoudt en daardoor noodgedwongen haar richtlijnen opvolgt, waaronder dus de kwestie rondom excuus van onwetendheid. Oftewel, het is niets anders als wat dezelfde al- Fawzân zei toen hij werd gevraagd over een boek van een andere bekende sleutelfiguur van de groep, genaamd Khâlid bin Abdirahmân.» ويأخذون علمھم عن بعضھم البعض وأخذوا ھذا المذھب ھذا كلھم جماعة واحدة «Zij nemen kennis van elkaar en namen deze methodiek (van al-irjâ) over; zij zijn allemaal één jamâ ah (i.e. één groep). Team An-Nasieha schreef: 1. Zachtheid en wijsheid in da wah om mensen naar de waarheid uit te nodigen. Deze zachtheid en wijsheid is spijtig genoeg niet te zien in jullie da wah naar de waarheid. Integendeel, wij zien een hele duistere hardheid en roekeloosheid in jullie da wah, en dat komt het beste tot uiting in jullie zéér slechte omgang met broeders in het algemeen en de mensen van kennis in het specifiek. Zo werden wij niet zo heel lang geleden opgeschrikt met een video waarin jullie de site SelefieNederland beschimpte voor HaddaadiNederland, ondanks dat óók de mensen achter Team An-Nasieha weten dat het hier gaat om hun broeders die zij jaren lang kenden/kennen als betrouwbaar en zij voor deze beschuldiging niet één bewijs konden produceren. 7

9 Vervolgens, na een verloop van tijd, vond men via allerlei tussenwegen, geen oplossing meer en was men (wie precies, weet ik niet) genoodzaakt om aan te kloppen bij de Engelse tak van de groep die opereert onder de naam Salafi Publications, maar óók deze tak was niet opgewassen tegen de kracht van ittibâ (het navolgen van bewijs) en het terugkeren naar de grote geleerden van de juiste aqîdah uit alle tijden. Deze kracht werd zodoende omgezet in een geweldige verhandeling en werd héél toepasselijk genoemd: Bashing the Shield of Ahl as-sunnah Against the Blunt Sword of the Murjiʾah. Moge Allâh de schrijvers hiervoor belonen. Is dit de zachtheid en wijsheid waarop gedoeld wordt? En nogmaals, dit is niet alleen beperkt tot broeders die een nederige bijdrage (willen) leveren aan de da wah, maar reikt zich uit tot zelfs de meest geleerde en edele mensen: de grote (!!) geleerden. Zo leverde onze broeder Mûsâ Abû Hudhayfah deze weerzinwekkende gebeurtenis over: En toen ik samen met al-akh al-faadhil Ridouan hafidhahoellaah bij Aboe l-fitan Abou Ayyoub Benamari opgetrommeld werd in zijn huis, om ons te overtuigen van de zogenaamde hizbiyyah van ash-shaykh Yahyaa alhadjoerie hafidhahoellaah, stond hij tijdens de zitting op een gegeven moment op en vroeg de aanwezigen alsof het een spelletje was?!: Jullie raden nooit wie er nu weerlegd is in Riyaadh?! En na deze zin bleef hij stil en keek iedereen aan, het was dus blijkbaar de bedoeling dat de aanwezigen mochten raden wie het was?! En de aanwezigen waren o.a. Bouchta, Mimoun Mahmoudi, en Hosni. Iedereen was stil, en niemand gaf antwoord, behalve Bouchta!! Hij vond het wel nodig om te raden wie het zou kunnen zijn. En hij zei toen tot onze grote verbazing: al-fawzaan?! SoebhaanAllaah, we stonden werkelijk versteld. Maar de andere waren blijkbaar niet zo verbaasd als ons, en Aboe l-fitan Aboe Ayyoub ging verder, alsof er geen vuiltje aan de lucht was, en alsof er niet zo net een seconde geleden de naam van één van de grootste geleerden uit onze tijd over iemand zijn tong rolde?? En hij zei: Nee, ar-raadjihie!! Allaahoe akbar!! Wat gebeurde er allemaal hier is wat wij dachten. Twee grote geleerden die de revue passeerde alsof het niets was!! En toen vroegen wij om de bewijzen, en wat dan precies de argumenten waren. En hoe kon het ook anders, het bewijs was omdat, volgens Aboe l-fitan, dit gezegd werd door ash-shaykh Moehammed ibn Haadie. En Bouchta vulde nog aan dat men niet verbaasd moest zijn dat er mensen afdwalen. En toen al-akh Ridouan begon te spreken in dezelfde zitting over ash-shaykh Saalih al-fawzaan en hij hem baqiyyatoe s-salaf noemde, zei Bouchta heel stellig Nou, daar ben ik het niet mee eens!!. Wa laa hawla wa laa qoewwatah illa billaah. [Bron: Bouchta Aboe ' Abdillaah in de weegschaal van Ahl as-soennah blz. 27] Is dit nou werkelijk hetgeen wat wij willen? Grote geleerden die zich héél hun leven hebben ingezet om de ummah te onderwijzen aan de kant zetten alsof het niets is onder het mom van jarh wa ta dîl? 12 Wij vragen Allâh om ons passende zachtheid en wijsheid te schenken, met name als het gaat om de omgang met de grote geleerden. 12 Dit natuurlijk héél selectief en doelgericht, want als betrouwbare geleerden of studenten buiten de groep deze kritiek leveren met bewijs dan wuiven zij dit weg en wanneer hun eigen hoofden van top tot teen weerlegd worden, is er niet eens ruimte voor twijfel, laat staan acceptatie. Ik vraag jullie bij Allâh: wanneer gaat deze groep eens nadenken en stoppen met deze belachelijke manieren? 8

10 Team An-Nasieha schreef: 2. Het verschil tussen de daad en degene die hem verricht; de daad kan shirk zijn maar degene die hem begaat hoeft niet noodzakelijkerwijs een moeshrik te zijn omdat er een barrière kan zijn voor dit oordeel. Dit zou het geval kunnen zijn met kleine shirk of shirk waar meningsverschil over is, maar niet de duidelijke, grote shirk waar consensus over is en de Openbaring duidelijk over is, zoals het aanroepen van de doden, het vragen van hulp bij hen, etc. Deze shirk druist namelijk rechtstreeks in tegen de getuigenis van at-tawhîd die ons oplegt om Alláh alléén te aanbidden en geen deelgenoten toe te kennen aan Hem in deze aanbidding! De enige barrière die hier een rol zou kunnen spelen is al-ikrâh (i.e. tegenzin door bijv. fysieke bedreiging gedwongen worden), zoals dat het geval was met Ammâr ibn Yâsir, moge Allâh tevreden over hem zijn. Al- Allâmah Sâlih bin Fawzân al-fawzân moge Allâh hem behouden zei:» من يظھر منه الشرك : يذبح لغير أو ينذر لغير يظھر ظھورا واضحا يذبح لغير ينذر لغير يستغيث بغير من األموات يدعو األموات ھذا شركه ظاھر ھذا شركه ظاھر فمن سمعه يحكم بكفره و شركه أما األمور الخفية التي تحتاج إلى علم و إلى بصيرة ھذه ت وكل إلى أھل العلم ت وكل إلى أھل العلم «Van wie as-shirk zichtbaar wordt: wie slacht omwille van een ander dan Allâh of wie een gelofte doet omwille van een ander dan Allâh 13. Het komt (dus) duidelijk naar voren: hij slacht omwille van een ander dan Allâh, hij doet een gelofte omwille van een ander dan Allâh, zoekt hulp bij een andere dan Allâh van onder de doden en roept de doden aan. Zijn shirk is duidelijk, (dus) wie het hoort, beoordeelt hem met kufr en shirk (i.e. verklaart hem kâfir en mushrik). Maar wat betreft de onduidelijke zaken waar kennis voor benodigd is en inzicht, dit wordt overgelaten aan de mensen van kennis.. 14 [De vierde tape van de uitleg op Kashf as-shubuhât ] Ibn Jawzi schreef in zijn boek Talbîs Iblîs onder het kopje Talbîs Iblîs alâ Ashâbî al-hadîth : En tot de misleidingen van Iblis tegenover de lieden van al-hadîth, is het misprijzen van elkaar ter distantiering en zij laten dat naar buiten komen in de verbeelding van al-jarh wa at-ta dîl welke gebruikt werd door de vroegere geleerden van deze ummah ter bescherming van de Wetgeving (van Allâh), en Allâh is het beste op de hoogte over de intenties. Maar het bewijs voor de verdorvenheid van hun intenties is het zwijgen over van wie zij hebben genomen (i.e. hun shuyûkh); de vroegere (lieden van al-hadîth) waren niet zo! Alî bin al-madînî nam overleveringen over van zijn vader en hij was da if (i.e. zwak in authenticiteit) waarop hij over de overlevering van de Shaykh (i.e. zijn vader) zei wat ermee is (aan zwakte). 13 De Shaykh verwijst hier naar het Arabische woord: ( النذر ). Shaykh Shaykh Sâlih âle ash-shaykh, moge Allâh hem behouden, zegt: De aanleiding voor het feit dat het deelgenoten toekennen aan Allâh is, omdat annadhr inhoudt dat een toerekeningsvatbare zichzelf verplicht met een aanbidding die (alleen) voor Allâh is, ofwel begrensd ofwel onbegrensd; dit is de werkelijkheid van an-nadhr. [At-Tamhîd li Sharh Kitâb at-tawhîd, blz. 158] 14 Let op! De Shaykh maakt hier duidelijk verschil tussen de onduidelijke zaken die kennis vergen en de zaken die voor elke toerekeningsvatbare moslim verplicht zijn om te kennen, en dat is meteen een weerlegging op degenen die denken dat elke soort takîr alléén voor de mensen van kennis is weggelegd. En dit onderscheid is essentieel gezien het te maken met een steunpilaar waar at-tawhîd op gebouwd is, namelijk: al-kufr bi attâghut. Allâh zegt: {ق د ت ب ي ن الر ش د م ن ال غ ي ف م ن ي ك ف ر ب الط اغ و ت و ي ؤ م ن ب ا ف ق د اس ت م س ك ب ال ع ر و ة ال و ث ق ى ال انف ص ا م ل ھ ا و س م ي ع ع ل ي م} Voorzeker, het juiste pad is van dwaling onderscheidden; derhalve, hij die ongelovig is aan de tâghut en in Allâh gelooft, heeft een sterk houvast gegrepen, dat onbreekbaar is. Allah is Alhorend, Alwetend. [2:256] 9

11 De kleinzoon van de hervormer en imâm Muhammad bin Abdil Wahhâb, de groot-geleerde Abdu ar-rahmân bin Hasan âle as-shaykh, zei:» فإن من فعل الشرك فقد ترك التوحيد فإنھما ضدان ال يجتمعان فمتى وجد الشرك انتفى التوحيد «Degene die as-shirk pleegt, heeft at-tawhîd verlaten. Want zij zijn twee tegenstellingen van elkaar die niet samenkomen, dus wanneer as-shirk aanwezig is, vervalt at-tawhîd. [Ad-durar as-sanniyyah 2/204] En de andere kleinzoon, as-shaykh Sulaymân bin Abdillâh âle as-shaykh moge Allâh hem barmhartig zijn zei:» فاعلم أن العلماء أجمعوا على أن من صرف شيئا من نوعي الدعاء لغير فھو مشرك ولو قال: ال إله إال محمد رسول وصلى وصام إذ شرط اإلسالم مع التلفظ بالشھادتين أن ال يعبد إال فمن أتى بالشھادتين وعبد غير فما أتى بھما حقيقة وإن تلفظ بھما كاليھود الذين يقولون: ال إله إال وھم مشركون ومجر د التلف ظ بھما ال يكفي في اإلسالم بدون العمل بمعناھما واعتقاده إجماعا «Weet dat de geleerden een overeenstemming hebben over dat degene die iets van een vorm van du â (smeekbede) wijdt aan een andere dan Allâh, dan is hij mushrik zelfs als hij zegt: Lâ ilâha illa Allâh Muhammad Rasûl Allâh, en vast en bidt. Want de voorwaarde van de islam - naast het uitspreken van de twee getuigenissen - is dat hij niemand aanbidt behalve Allâh. Dus degene die aankomt met de twee getuigenissen en andere(n) buiten Allâh aanbidt, dan heeft hij het (i.e. deze getuigenis) in werkelijkheid niet volbracht, zelfs als hij het uit (met de mond). Zoals de joden die zeggen Lâ ilâha illa Allâh, terwijl zij mushrikûn zijn. En het alleen uiten ervan is in de islam niet genoeg zonder te handelen naar hun betekenis en er overtuigd van te zijn met ijmâ (consensus). [Taysîr al- Azîz al-hamîd, blz. 227] Ibn Taymiyyah moge Allâh hem barmhartig zijn - zei dan ook:» كل من لم يعبد وحده فالبد أن يكون عابدا لغيره يعبد غيره فيكون مشركا. وليس في بني آدم قسم ثالث بل إما موحد أو مشرك أو من خلط ھذا بھذا كالمبدلين من أھل الملل النصارى ومن أشبھھم من الضالل المنتسبين إلى اإلسالم «Eenieder die niet Allâh alléén aanbidt, is noodzakelijkerwijs een aanbidder van een ander buiten Hem; hij aanbidt een ander, dus is hij een mushrik. En er is onder de kinderen van Âdam geen derde soort. Integendeel: ófwel muwahhid ófwel mushrik of degene die de ene mengt met de ander, zoals de veranderaars onder de aanhangers van de religies; de christenen en hun soortgelijke onder de dwalende die zich toeschrijven aan de Islâm. [Majmû al-fatâwâ 14/282] Deze uitspraken laten heel duidelijk zien dat het niet meer dan logisch is voor iemand die basiskennis bezit, laat staan zich toeschrijft aan de mensen van kennis dat iemand nooit en te nimmer als moslim gezien kan worden als hij de voorwaarde én hoofdfundament mist: at-tawhîd. En ook al lijkt het erop dat az-zahrâni deze veralgemenisering letterlijk overneemt van ibn Bâz: de bedoelingen, de context én geloofsovertuigingen verschillen zo groot als het verschil tussen het En as-shaykh Muhammad bin Abdil Wahhâb zei: Wat betreft de beschrijving van het ongelovig zijn aan de tâghût, dat is: dat je overtuigd dient te zijn dat de aanbidding voor anderen dan Allâh vals is, dat je het verlaat, het haat en haar mensen ongelovig verklaart en vijandig bent tegen hen. [Al-Durar as-saniyyah: 1/161] 10

12 westen en het oosten, zoals dat ook met de Wil van Allâh verder zal blijken in het verloop van dit artikel. Team An-Nasieha schreef: 3. Uitleg van een aantal van de barrières om het oordeel van takfier over een persoon te vellen. Zoals bijvoorbeeld onwetendheid, gebrek aan inzicht, onduidelijkheid en misleiding [door anderen]. Als de geleerden spreken over takfîr, dan kunnen ze ofwel de takfîr bedoelen die beperkt is tot de overtuiging dat iemand kâfir is, ofwel de takfîr waarop (in het wereldse of in het hiernamaals) strafrechtelijke consequenties volgen. Bij het laatste, wanneer je bijvoorbeeld bij een Islamitische rechtbank komt alvorens je officieel als afvallig wordt bestempeld, wordt inderdaad gekeken naar die barrières en worden deze barrières ook afgenomen door het bewijs te vestigen e.d. Dus net zoals bij punt 2 moet niet alles op één hoop worden gegooid. Want ook mede door punt 3 te veralgemeniseren, begrijpen velen dit onderwerp verkeerd en daardoor ook de woorden van de geleerden. Shaykh al-islâm ibn Taymiyyah moge Allâh hem genadig zijn - zei: نإ«حال الكافر: ال تخلو من أن يتصور الرسالة أو ال فإن لم يتصورھا فھو في غفلة عنھا وعدم إيمان بھا. كما قال: {وال تطع من أغفلنا قلبه عن ذكرنا واتبع ھواه وكان أمره فرطا} وقال: {فانتقمنا منھم فأغرقناھم في اليم بأنھم كذبوا بآياتنا وكانوا عنھا غافلين} لكن الغفلة المحضة ال تكون إال لمن لم تبلغه الرسالة والكفر المعذب عليه ال يكون إال بعد بلوغ الرسالة «De toestand van de kâfir is niet af te scheiden van (het feit) dat hij ofwel de Boodschap (van de Islam) verbeeldt ofwel niet verbeeldt; als hij het zich niet verbeeldt, dan bevindt hij zich in onachtzaamheid ervoor en in ongeloof, zoals (Allâh) zei [interpretatie van de betekenis]: En gehoorzaam niet aan hem, wiens hart Wij achteloos hebben gemaakt voor de gedachte aan Ons, en degene die zijn begeerte volgt en wiens geval het ergste is (18:28). En Hij zei [interpretatie van de betekenis]: Wij straften hen derhalve en verdronken hen in zee, omdat zij Onze tekenen verloochenden en er onachtzaam over waren (7:136). Maar pure onachtzaamheid kan er niet zijn, behalve voor iemand tot wie de Boodschap niet heeft bereikt, en de kufr waarvoor gestraft wordt, vindt niet plaats, behalve na het bereik van de Boodschap. [Majmû al-fatâwâ 2/78] Vandaar, als een geleerde zegt ik doe geen takfîr dan hoeft dat geenszins te betekenen, dat hij hem als moslim ziet! De kinderen van al-imâm Muhammad bin Abdilwahhâb en as-shaykh Hamd bin Nâsir, zeiden daarom als antwoord op een vraag omtrent het ongelovig verklaren van een persoon die kufr pleegt:» إذا كان يعمل بالكفر والشرك لجھله أو عدم من ينبھه ال نحكم بكفره حتى تقام عليه الحجة ولكن ال نحكم بأنه مسلم بل نقول عمله ھذا كفر يبيح المال والدم وإن كنا ال نحكم على ھذا الشخص لعدم قيام الحجة عليه ال يقال: إن لم يكن كافرا فھو مسلم بل نقول عمله عمل الكفار وإطالق الحكم على ھذا الشخص بعينه متوقف على بلوغ الحجة الرسالية. وقدذكر أھل العلم: أن أصحاب الفترات يمتحنون يوم القيامة في العرصات ولم يجعلوا حكمه حكم الكفار وال حكم األبرار «11

13 Als hij handelt naar kufr en shirk vanuit onwetendheid of dat er niemand aanwezig is die hem erop attendeert, dan verklaren wij hem niet ongelovig totdat het bewijs op hem geleverd is, máár (!!) wij oordelen ook niet dat hij moslim is. Neen, wij zeggen zijn daad is kufr die het bezit of bloed toegestaan verklaart, ondanks dat wij niet over deze persoon oordelen doordat er geen bewijs geleverd is tegen hem. Er wordt niet gezegd: Als hij geen kâfir is, dan is hij moslim. Neen, wij zeggen zijn handeling, is de handeling van de kuffâr en het loslaten van het oordeel over deze persoon stopt bij het bereik van al-hujjah ar-risâliyyah (i.e. het bewijs van de Openbaring). En de mensen van kennis noemden dat de mensen van al-fatarât (degenen die de da wah niet hebben ontvangen) op de Dag des Oordeels worden getest op de plaats van verrekening, en gaven hen niet het oordeel van al-kuffâr noch het oordeel van de rechtschapene. [Durar as-saniyyah 10/ ] Hetgeen zij moge Allâh hen barmhartig zijn hier verduidelijken is nou precies hetgeen gevaarlijk is aan deze kwestie, namelijk: het goedkeuren van iemands islam terwijl de voorwaarde én hoofdfundament (= at-tawhîd) niet aanwezig is! Dit naast het feit dat de mensen van al-fatarât waarover in de gequoteerde woorden wordt gesproken met consensus géén moslims zijn en dus ook niet als moslims behandeld worden in dit wereldse. Daarom schreven met name de imaams van ad-da wah an-najdiyyah van onder de kinderen en kleinkinderen van al-imâm Muhammad bin Abdilwahhâb boeken vol over dit onderwerp. En dat komt ook deels doordat in hun tijd en ervoor, mensen opdoken die net als de groep van Team An- Nasieha zelfs in naam van ibn Taymiyyah, Muhammad bin Abdilwahhâb e.a. misvattingen gingen introduceren, zoals het als voorwaarde stellen bij een (grote) shirk-pleger die zich aan de islam toeschrijft, dat het bewijs aan hem verduidelijkt moet worden of anders moslim blijft. Zo schreef al- Allâmah Ishâq bin Abdirrahmân bin Hasan âle as-shaykh een specifieke verhandeling waarin hij deze misvatting weerlegt en noemde deze (vrij vertaald): Het ongelovig verklaren van de individu en het verschil tussen het leveren van bewijs en het begrijpen ervan. 15 Als aanvulling op de hiervoor gedane quotering over de mensen van al-fatra of al-fataraat (= meervoud), quoteer ik daaruit dit stukje:» أھل الفترة الذين لم تبلغھم الرسالة والقرآن وماتوا على الجاھلية ال يسمون مسلمين باإلجماع وال يستغفر لھم وإنما اختلف أھل العلم في تعذيبھم في اآلخرة وھذه الشبھة التي ذكرنا قد وقع مثلھا أو دونھا ألناس في زمن الشيخ محمد رحمه «De mensen van al-fatrah waarvan de Boodschap en de Qur ân hen niet heeft bereikt en op al-jâhliyyah zijn gestorven, worden geen moslims genoemd met consensus noch wordt er vergeving voor hen gevraagd. De mensen van kennis verschilden slechts over of zij gestraft worden in het Hiernamaals. En de misvatting die wij noemden, een soortgelijke of minder (erg), was (een groep) mensen in de tijd van as-shaykh Muhammad moge Allâh hem barmhartig zijn overkomen. Einde van zijn woorden. Deze consensus wordt ook nagevolgd door ibn Bâz in vele fatwa s en uitspraken. Zo werd hem moge Allâh hem barmhartig zijn de volgende vraag gesteld 16 : 15 حكم تكفير المعين و الفرق بين قيام الحجة و فھم الحجة للعالمة إسحاق آل الشيخ Het boek is ook sterk aangeprezen door al-fawzân, en voegde erbij toe: Dit is niet alleen de opinie van as- Shaykh Ishâq, maar ook de opinie van as-shaykh Abâ Butayn en de mening van alle imaams van de da wah. Alle imaams van de da wah bevinden zich hierop. Zie de volgende link voor de gehele fatwa:

14 » ھل يجوز أكل ذبيحة أصحاب العقائد الشركية كالنذر والذبح والدعاء لمن يسمونھم أولياء -بزعمھم- مع العلم أن ھؤالء لم تقم عليھم الحجة الكافية التي تزيل معھا ما لديھم من شبھات «Is het toegestaan om het geslachten vlees te eten van de mensen met geloofsovertuigingen van shirk, zoals gelofte, smeekbede, offers doen omwille van degenen die zij awliyâ noemen zoals ze beweren? Dit met de wetenschap dat het bewijs niet genoeg gevestigd is tegen hen om de misvattingen die zij hebben weg te nemen. Hierop gaf de Shaykh het duidelijke antwoord dat zij mushrikûn zijn en dat het bewijs tegen hen gevestigd is, omdat zij tussen de moslims leven, etc. Echter sloot hij af met het volgende:» أما من كان في بالد بعيدة عن المسلمين من أھل الفترة الذين لم تبلغھم الدعوة ولم يسمعوا بقول وال رسوله ھذا له حكم الكفرة الدنيوي وأمره إلى في اآلخرة فالحكم الدنيوي ال تؤكل ذبيحته ما دام يعمل عمل الكفار ولكن أمره إلى يوم القيامة يمتحن يوم القيامة فإن أجاب األوامر دخل الجنة وإن عصا دخل النار ھذا ھو الصحيح في أھل الفترة «Maar wat betreft degene die zich in een land bevindt, ver van de moslims en behoort tot ahl al-fatrah degenen tot wie de da wah niet is bereikt, noch hebben zij het Woord van Allâh en Zijn boodschapper gehoord: hij heeft het oordeel van de ongelovigen in het wereldse en zijn (uiteindelijke) zaak in het Hiernamaals is aan Allâh. Dus het wereldse oordeel is dat zijn geslachten vlees niet gegeten wordt zolang hij de handeling(en) van de kuffâr verricht, maar zijn zaak is aan Allâh op de Dag des Oordeels; hij wordt getest op de Dag des Oordeels. Als hij de bevelen opvolgt, zal hij het Paradijs binnentreden en als hij ongehoorzaam is, zal hij het Hellevuur binnentreden; dit is wat correct is aangaande ahl al-fatrah. Team An-Nasieha schreef: 4a. De shaykh bevestigt dat er een excuus van onwetendheid (al oedhr bil djahl) is en dat het een voorwaarde is om het bewijs te leveren [alvorens takfier te verrichten op een specifieke individu] en deze visie komt overeen met de visies van ibn Taymiyyah, ibn al-qayyim, de imaams van de da wah en anderen. Dit stukje staat op z n zachts gezegd - van begin tot eind vól met onwaarheden en het ironische eraan is nogmaals: het zijn uitgerekend de imaams van de da wah die deze onwaarheden hebben verduidelijkt, weerlegt en hard afgewezen! En dit heeft alles te maken met het feit, zoals voorgegaan is, dat er juist in hun tijd dubieuze figuren opdoken die met exact dezelfde misvattingen en bewijsvoeringen, exact dezelfde geloofsovertuigingen predikten. Zodoende rust er niets anders op ons om slechts terug te keren naar de weerleggingen van deze imaams óp deze figuren, althans, indien wij daadwerkelijk in hun voetsporen willen treden. Eén van deze figuren is de beruchte ibn Jarjîs al- Irâqî, afkomstig uit Bagdad (Irak). Hij is door meerdere imaams van de da wah uitgebreid weerlegd en stond bekend als iemand die er alles voor deed om as-shirk en haar mensen te verdedigen. En tot deze imaams behoort de grote geleerde Sulaymân bin Sahmân. Zo schreef hij het volgende als weerlegging op ibn Jarjîs en ik vraag de edele lezers hierbij om dit te vergelijken met de beweringen van az-zahrânî: 13

15 » ثم ذكر أن تكفير المسلم غير ھين وأنه قد أجمع العلماء منھم الشيخ ابن تيمية وابن القيم: على أن الجاھل والمخطئ من ھذه األمة - ولو عمل ما يجعل صاحبه مشركا أو كافرا - يعذر بالجھل والخطأ حتى تبين له الحجة بيانا واضحا ال يلتبس على مثله" اھ. فالجواب أن يقال: كالم الشيخين إنما ھو في المسائل النظرية واالجتھادية التي قد يخفى الدليل فيھا. وأما عباد القبور فھم عند السلف وأھل العلم -.يسمون الغالية ألن فعلھم غلو يشبه غلو النصارى في األنبياء والصالحين وعبادتھم وأيضا فإن ھذا النقل فيه تكفير من قامت عليه الحجة ولو في المسائل الخفية فبطلت الشبھة العراقية ومسألة توحيد وإخالص العبادة له لم ينازع في وجوبھا أحد من أھل اإلسالم ال أھل األھواء وال غيرھم وھي معلومة من -.الدين بالضرورة كل من بلغته الرسالة وتصورھا على ما ھي عليه عرف أن ھذا زبدتھا وحاصلھا وسائر األحكام تدور عليه وقد قال شيخ اإلسالم ابن تيمية في "الرد على المتكلمين" لما ذكر بعض أئمتھم توجد منھم الردة عن اإلسالم كثيرا قال :- وھذا إن كان في المقاالت الخفية فقد يقال فيھا: إنه مخطئ ضال لم تقم عليه الحجة التي يكفر تاركھا لكن ھذا يصدر منھم في أمور يعلمھا الخاصة والعامة من المسلمين أن رسول صلى عليه وسلم بعث بھا وكفر من خالفھا مثل عبادة وحده ال شريك له ونھيه عن عبادة أحد سواه من المالئكة والنبيين وغيرھم فإن ھذه أظھر شرائع اإلسالم ومثل إيجابه للصوات الخمس وتعظيم شأنھا ومثل تحريم الفواحش والزنا والخمر والميسر ثم تجد كثيرا من رؤوسھم وقعوا فيھا فكانوا مرتدين وأبلغ من ذلك أن منھم من صنف في دين المشركين كما فعل أبو عبد الرازي قال: وھذه ردة صريحة «Vervolgens noemde hij (i.e. ibn Jarjîs) dat het ongelovig verklaren van een moslim geen makkelijke zaak is en dat de geleerden waaronder as-shaykh ibn Taymiyyah en ibn al-qayyim overeengestemd zijn dat de onwetende en mukhti (i.e. degene die een fout maakt) van deze ummah, als hij hetgeen verricht wat de pleger ervan een mushrik of kâfir maakt, dan wordt hij geëxcuseerd voor onwetendheid of voor het (onbewust) een fout begaan te hebben totdat het bewijs overduidelijk voor hem wordt en niet dubbelzinnig is voor zijn gelijke. Einde (van de woorden van ibn Jarjîs). Als antwoord wordt er gezegd 17 : De woorden van de twee Shuyûkh (i.e. ibn al-qayyim en ibn Taymiyyah) gaan slechts over analytische en ijtihâd kwesties (i.e. kwesties die gebaseerd zijn op onderzoek en inspanning) waarvan haar bewijs verborgen kan zijn (voor anderen). Maar wat betreft de gravenaanbidders: zij worden bij de Salaf en de mensen van kennis extremisten genoemd, want hun handeling is extreem lijkt op het extremisme van de christenen voor hun profeten en vromen en op hun aanbiddingen. Bovendien bevindt zich in deze overlevering (van ibn Jarjîs) de verklaring van ongeloof op degene op wie het bewijs is gevestigd, al zijn het verborgen kwesties, dus (hiermee) is de Iraakse misvatting teniet gedaan. En de kwestie aangaande de tawhîd van Allâh en de aanbidding zuiveren voor Hem: niemand van de moslims redetwist over de plicht ervan, niet de mensen van begeerten, noch anderen. Het is ma lûmah mina ad-dîn bi darûrah (i.e. noodzakelijk gekend dat het tot de religie behoort); eenieder tot wie de Boodschap gekomen is en deze verbeeldt zoals deze is, zal weten dat dit de kern en het doel is, en de overige wetsoordelen draaien erom. En ibn Taymiyyah heeft gezegd in de weerlegging op de theologen toen hij vermelde dat vaak sommige imaams van hen, vervallen in afvalligheid aan de islam: Dit is zo bij de verborgen uitspraken, dan kan er gezegd worden: Hij is fout, afgedwaald het bewijs waardoor degene die het verlaat ongelovig wordt - is niet tegen hem geleverd. Maar bij deze, zij hebben zaken begaan die zowel de prominenten als de leken van onder de moslims kennen; dat de Boodschapper daarmee gezonden is en degene ongelovig verklaarde die het overtreedt, zoals het aanbidden van Allâh alléén zonder 17 Dit is dus het antwoord van ibn Sahmân op de ontspoorde ibn Jarjîs. 14

16 deelgenoten en zijn afwijzing van het aanbidden van iemand anders onder de engelen, profeten en anderen buiten hen. Want dit behoort tot de meest duidelijke symbolen van de islam. Of bijvoorbeeld de plichtstelling van de vijf gebeden en het eren van haar status, of het verbod op zedeloosheden, ontucht, alcohol en gokken. Vervolgens zie je dat velen van hun hoofden daarin vervallen zijn en daardoor afvallig zijn geworden. En nóg duidelijker dan dat: sommigen van hen schreven over de religie van de mushrikîn zoals Abdullâh ar- Râzî gedaan heeft Tot hij (i.e. ibn Taymiyyah) zei: Dit is duidelijke afvalligheid. 18 Einde van de woorden van ibn Sahmân. Op deze woorden van ibn Taymiyyah hebben vervolgens meerdere imaams van de da wah gereageerd en de bedoeling benadrukt. Zo zei al- Allâmah Abâ Butayn moge Allâh hem genadig zijn als commentaar erop:» فانظر إلى تفريقه بين المقاالت الخفية واألمور الظاھرة فقال في المقاالت الخفية التي ھي كفر : قد يقال إنه محطئ ضال لم تقم عليه الحجة التي يكفر صاحبھا ولم يقل ذلك في األمور الظاھرة بل حكم بردتھم مطلقا ولم يستثن الجاھل «Kijk naar zijn onderscheid tussen de verborgen uitspraken en de duidelijke zaken. Zo zei hij over de verborgen uitspraken wat kufr is: Dan kan er gezegd worden: hij is fout, afgedwaald het bewijs waardoor de pleger ongelovig wordt - is niet tegen hem geleverd. En hij heeft dit niet gezegd over de duidelijke zaken, integendeel: hij oordeelde hen onbegrensd met afvalligheid en zonderde de onwetende niet uit. [Ad-Durar as-saniyyah 10/355] Dit is de werkelijke visie van de imaams van de da wah, zoals dat ook door de hedendaagse imaams en hun achterkleinkinderen wordt bevestigd, maar de groep van An-Nasieha verkiest liever het begrip van figuren als az-zahrânî die zich baseren op algemene, dubbelzinnige teksten en hun vooringenomen ijraa -gedachtegoed willen ondersteunen. Allâhumma sallim sallim! Exact hetgeen al- Allâmah Ishâq zei in zijn eerdergenoemde verhandeling ( Het ongelovig verklaren van de individu en het verschil tussen het leveren van bewijs en het begrijpen ervan ):» وأما العراقي وإخوانه المبطلون فشبھوا بأن الشيخ ال يكفر الجاھل وأنه يقول ھو معذور وأجملوا القول ولم يفصلوا وجعلوا ھذه الشبھة ترسا يدفعون به اآليات القرآنية واألحاديث النبوية وصاحوا على عباد الموحدين كما جرى ألسالفھم من عب اد القبور والمشركين وإلى المصير وھو الحاكم بين عباده فيما كانوا فيه يختلفون إلى آخر ما ذكر الشيخ رحمه. فتأمل إن كنت ممن يطلب الحق بدليله وإن كنت ممن صمم على الباطل وأراد أن يستدل عليه بما أجمل من كالم العلماء فال عجب «Wat al- Irâqî (i.e. ibn Jarjîs) betreft en zijn valse broeders, ze lieten het lijken alsof de Shaykh (i.e. ibn al- Qayyim) de onwetende niet ongelovig verklaart en dat hij zegt hij is geëxcuseerd, zij veralgemeniseerden de uitspraak, maakten geen onderscheid en maakten deze misvatting als een schild waarmee zij de verzen van de Qur ân en profetische overleveringen afweren 19. En ze werkten de muwahhidûn- الضياء الشارق في رد شبھات الماذق المارق ص bron: De 19 Naast dat de Qur ân en Sunnah vol staat met verzen en overleveringen waarin Allâh de mushrikîn beschrijft als onwetenden, mensen van geen begrip, etc. is de Openbaring ook duidelijk betreffende de beschrijving alvorens überhaupt het bewijs is gevestigd. Muhammad Alî Ferkûz zei: En van de Koranitische bewijzen dat de beschrijving met as-shirk en al-kufr in combinatie met onwetendheid (erover) laat staan de andere zonden voordat het bewijs en de verduidelijking (is gevestigd), behoren Zijn Woorden Verheven is Hij: {و إ ن أ ح د م ن ال م ش ر ك ي ن اس ت ج ار ك ف أ ج ر ه ح ت ى ي س م ع ك ال م ث م أ ب ل غ ه م أ م ن ه ذ ل ك ب أ ن ھ م ق و م ال ي ع ل م و ن} En als één van de mushrikîn u om bescherming vraagt, schenk hem dan bescherming zodat hij het woord van Allâh moge horen. [9:6] 15

17 dienaren van Allâh tegen zoals dat gebeurde met hun voorgangers van onder de gravenaanbidders en polotheisten, en bij Allâh is de eindbestemming. Hij is de rechter tussen Zijn dienaren in waar ze over plachten te verschillen Denk na indien je behoort tot degene die de waarheid met zijn bewijs wenst, en als je behoort tot degene die koppig op valsheid volhardt en daarvoor bewijs wilt voeren met wat algemeen is, dan is dit niet verbazingwekkend. Einde van zijn woorden, moge Allâh hem barmhartig zijn. Team An-Nasieha schreef: 4b. De uitspraken van de geleerden die wel de onwetenden excuseren in tawhied kwesties worden vermeld met de uitspraken van shaykh ibn Baaz rahiemahoellaahop andere plekken waarin hij de visie uit dat er geen excuus van onwetendheid is. Desondanks maakt hij hen niet zwart, bestempelt hij hen niet tot innoveerders of ongelovigen zoals sommigen moge Allaah hen leiden- vandaag de dag wel doen. Hier wordt de indruk gewekt dat de Shaykh twee meningen had of dat hij het als een toegestane meningsverschil benaderde; wat is het toch makkelijk voor de jamâ ah om onwaarheden te vertellen over geleerden! Om te beginnen valt het meteen op dat men uitgerekend terugkeert naar deze twee fatwa s en deze vervolgens uitlegt volgens het eigen ontspoorde begrip i.p.v. terug te keren naar zijn andere tientallen fatwa s omtrent dit onderwerp. Dit doet denken aan wat as-shaykh Ishâq overleverde van as-shaykh Muhammad bin Abdilwahhâb als hij spreekt over exact hetzelfde onderwerp in zijn verhandeling ( Het ongelovig verklaren van de individu en het verschil tussen het leveren van bewijs en het begrijpen ervan ):» وما أشبھھم بالحكاية المشھورة عن الشيخ محمد بن عبد الوھاب رحمه أنه ذات يوم يقرر على أصل الدين ويبين ما فيه ورجل من جلسائه ال يسأل وال يتعجب وال يبحث حتى جاء بعض الكلمات التي فيھا ما فيھا فقال الرجل : ما ھذه كيف ذلك فقال الشيخ : قاتلك ذھب حديثنا منذ اليوم لم تفھم ولم تسأل عنه فلما جاءت ھذه السقطة عرفتھا أنت مثل الذباب ال يقع إال على القذر أو كما قال «Allâh beschreef hen dus met as-shirk hoewel de fiksheid van onwetendheid over de overblijfselen van (Allâh s) wetgevingen. En Zijn Woorden, verheven is Hij: {ل م ي ك ن ال ذ ي ن ك ف ر وا م ن أ ھ ل الك تا ب و الم ش ر ك ي ن م ن ف ك ي ن ح ت ى ت أ ت ي ھ م ال ب ي ن ة} De ongelovigen onder de mensen van het Boek en onder de mushrikîn konden niet worden bevrijd, voordat een duidelijk bewijs tot hen gekomen was. [98:1] En de bedoeling met al-bayyinah is de Boodschapper, want hij verduidelijkte hen hun dwaling en onwetendheid, en nodige hen uit naar al-imân. Waarna Allâh middels hem, hen redde van onwetendheid en dwaling. En Allâh noemde hen kuffâr en mushrikîn en dat bewijst de beschrijving met al-kufr en as-shirk vóór de Mohammedaanse zending en de bevestiging van het Koranitische bewijs. [Bron: Fi thawâbit al- udhr bil jahl] 16