NIEUWSBRIEF. voor ondernemende melkveehouders. Voorwoord N 2

Transcriptie

1 JUNI 2012 N 2 NIEUWSBRIEF voor ondernemende melkveehouders Periodiciteit: trimestrieel - Juni - Juli - Augustus - Erkenningsnummer: P Afgiftekantoor: GENT X Belgique België P.P. - P.B Gent Masspost BC31597 Voorwoord In dit nummer beantwoorden we een vraag die veel veehouders zich stellen: wat gebeurt er met het product dat ik inspuit in een hoogproductieve uier? Verdeelt het zich wel tot in de diepere zones waar de kiemen zich bevinden? Vervolgens praten we met Professor Patrick De Backer van de universiteit van Gent. Hij legt uit wat het verschil is tussen generische geneesmiddelen en originele producten. Verder laten wij graag jullie eens aan het woord. Wij doen een oproep om uw verhaal te vertellen over Bovikalc. Bezoek onze website en vertel ons waarom u Bovikalc gebruikt op uw bedrijf. Voeg een foto toe en u ontvangt van ons een mooi kado. Albert Lens Head of Animal Health België p2 Hoe verdelen antibiotica zich in de uier? p4 Generieken en merkproducten niet zonder meer volkomen identiek! p6 Bescherm uw toekomst, beloon innovatie. p7 Ik heb een uitgebalanceerd rantsoen, heb ik dan nog een calciumbolus nodig? p8 Wat is de kation-anion balans?

2 Uiergezondheid Uiergezondheid 2 uur na toediening Hoe verdelen antibiotica zich in de uier? Veel veehouders stellen zich de vraag hoe amper 12 ml antibioticum in een uier met meer dan 25 liter melk effect kan hebben. Waar gaat dit antibioticum naartoe? Verspreidt het zich wel tot in het gehele uierweefsel? Wat als de infectie zich heel diep in de uier bevindt? Bovendien moeten sommige intramammaire antibiotica maar 1 keer per dag worden gegeven. De koeien worden tussendoor dus minstens één keer gemolken. Blijft er dan wel genoeg antibioticum achter om effect te hebben? Waar moet het antibioticum naartoe? Ideaal gezien willen we dat het antibioticum zich snel over de gehele uier verspreidt, dus ook in de diepere zones, ver van de tepel. Bovendien willen we dat het niet enkel in de melk blijft, maar ook in het uierweefsel terecht komt. Het is immers daar dat de bacteriën zich nestelen, vermenigvuldigen en ontsteking veroorzaken. Onderzoek van de melk is niet voldoende. Tenslotte moet het antibioticum voldoende lang aanwezig blijven met een concentratie die voldoende is om bacteriën te remmen. Hoe kunnen we dit onderzoeken? Onderzoek bij levende koeien is dus noodzakelijk. Dit is nog niet heel vaak gedaan. Dergelijk onderzoek is niet evident en is vrij duur, aangezien men dient te werken met levende dieren. De verdeling is bovendien afhankelijk van de gebruikte molecule en ook van de presentatievorm (volume, hulpstoffen, ). De studie dient dus voor elk product opnieuw te worden gedaan. Boehringer Ingelheim deed de proef op de som voor een combinatieproduct van 2 antibiotica. De uier werd ingedeeld in 4 zones, te beginnen vanaf de tepel naar boven toe. De koeien werden volledig uitgemolken, waarna een uiertube werd ingebracht. Op geregelde tijdstippen werd (onder lokale verdoving) met een lange naald een biopsie van de 4 verschillende lagen van het uierweefsel genomen. In deze stukjes uierweefsel werd vervolgens bepaald hoeveel van elke molecule er aanwezig was. Na 12 uur werden de koeien gemolken; de laatste weefselname was op 24u na toediening. Verdeling in de uier 1 uur na toediening van de uiertube bevond reeds 50% van het ingespoten antibioticum zich boven zone 1. Na 2 uur waren de concentraties in de verschillende zones vergelijkbaar: het product was volledig verdeeld, ook in de weefselnames die het verst van de tepel genomen waren. Aanwezigheid in de tijd De ene molecule, een cefalosporine, werd gedeeltelijk opgenomen in de bloedbaan, waardoor het sneller uit de Foto: Indeling van de uier in 4 zones, te beginnen vanaf de tepel naar boven toe. µg antibiotica per g uierweefsel Verdwijnen van antibiotica uit de uier 1 uur 2 uren 4 uren 8 uren 12 uren uier verdween. Toch was er na 24 uur nog steeds 5% van de beginconcentratie aanwezig. Dankzij de synergie met het andere antibioticum, was deze concentratie tweemaal zo hoog als de vereiste minimumconcentratie voor de remming van alle belangrijke uierkiemen. De tweede molecule, een aminoglycoside, verdween zeer traag uit de uier. Na 24 uur was nog bijna de helft van de initiële concentratie aanwezig, in alle zones van de uier. Ook dit was ruim voldoende om de belangrijke uierkiemen te onderdrukken. Tijd na toediening uiertube 24 uren Conclusie Molecule 1 Molecule 2 De verdeling van antibiotica in de uier is afhankelijk van product tot product. Voor een uiertube met een combinatie van 2 antibiotica bleek dat na 2 uur het product over de gehele uier verdeeld was, zelfs in de diepere zones. Na 24 uur was er nog steeds voldoende antibioticum aanwezig om de belangrijkste uierkiemen te remmen, zelfs indien de koe tussendoor gemolken werd. 8 uur na toediening 12 uur na toediening 24 uur na toediening 2 3

3 Interview Interview Generieken en merkproducten niet zonder meer volkomen identiek! Ook in de diergeneeskunde is er inmiddels een trend naar het gebruik van generische geneesmiddelen ten koste van merkproducten. Een opportuniteit of een bedreiging voor de kwaliteit van de dierenzorg en de eindproducten? Onze reporter sprak erover met prof. dr. Patrick De Backer van de Vakgroep Farmacologie, Toxicologie en Biochemie aan de UGent, faculteit Diergeneeskunde. Hebben generische geneesmiddelen en merkproducten identiek dezelfde samenstelling? De definitie van een generiek behelst dat de samenstelling van het product zowel wat betreft de actieve substantie als de hulpstoffen identiek moet zijn aan het overeenkomstige merkproduct. In theorie verwachten we dan ook dezelfde werking. Dat wordt echter niet bewezen door een chemische analyse van de grond- en hulpstoffen. Men vergelijkt plasmaconcentraties van het oorspronkelijke product met het generische middel in hetzelfde dier. Zijn deze concentraties nagenoeg - en dat laatste woordje wens ik te benadrukken identiek, dan wordt het onderzochte middel als een generiek beschouwd. Voor alle duidelijkheid; er moeten voor de erkenning van generieken dus geen klinische noch toxicologische studies uitgevoerd worden. Dat moet een serieuze besparing betekenen, niet? Uiteraard, zowel in tijd als in geld. Volledigheidshalve moet ik hier duidelijk maken dat er met marges gewerkt wordt. Concreet wordt nagegaan of de curve die de bloed- of plasmaconcentraties van het generische middel aangeeft binnen de 80 tot 125 procent van de curve van het oorspronkelijke product blijft. Desgevallend stelt men dat het te verwachten is dat de vergeleken producten identiek zijn. "Toen ik zelf, naar aanleiding van een probleem met maagirritatie, naar een internist werd doorverwezen, was ik pas geholpen nadat die specialist me het originele merkproduct van omeprazole had voorgeschreven. Na 10 dagen was ik eindelijk van mijn maagirritatie verlost. Wanneer er verschillende generische producten van een bepaald merkproduct op de markt zijn, is er dan een verschil tussen deze generische producten? In theorie zou daar geen verschil mogen op zitten. Bij zo n antwoord denk ik onmiddellijk dat we in de praktijk dus wel verschillen mogen verwachten. Toch? Het hangt er eigenlijk van af hoe bijvoorbeeld het farmaceutisch productieproces gerealiseerd wordt. De ene fabriek is nu eenmaal soms gewoon beter dan de andere. Niettegenstaande dat het om dezelfde actieve stoffen en hulpstoffen gaat - bij elkaar gevoegd aan dezelfde dosis - kan het productieproces toch aanleiding geven tot verschillen. Dat is niet uit te sluiten. Een geneesmiddel aanmaken lijkt eenvoudig - een kwestie van het recept te volgen - toch is de uiteindelijke uitkomst vaak niet identiek. Een praktisch voorbeeld; inspuitingen gebeuren veelal onder de vorm van een suspensie, een olie-water-verbinding. Sommige fabrikanten blijken zeer bekwaam in het aanmaken van suspensies. Stel u voor dat men voor de aanmaak van een suspensie weliswaar telkens olijfolie gebruikt, maar dat die olie van een andere herkomst is. En denk er dan maar even bij dat de ene olie wat goedkoper is dan de andere. U begrijpt hoe er problemen kunnen ontstaan. In theorie is een generiek identiek aan een merkproduct; in de praktijk kan men echter niet zonder meer stellen dat een generiek werkelijk identiek is. Maar zijn er in de praktijk dan gevallen bekend waarbij generische producten niet de verwachte werkzaamheid of veiligheid hadden? Dat wordt soms beweerd, zowel door artsen als dierenartsen. Maar wetenschappelijk is dit nog nooit bewezen. Hier moeten we ons behoeden voor stemmingmakerij en reclame. Maar laat me een persoonlijk voorval in dit verband vertellen. Toen ik zelf, naar aanleiding van een probleem met maagirritatie, naar een internist werd doorverwezen - nadat mijn huisarts me al drie weken vruchteloos behandeld had met de generiek van omeprazole was ik pas geholpen nadat die specialist me het originele merkproduct van omeprazole had voorgeschreven. Na 10 dagen was ik eindelijk van mijn maagirritatie verlost. Vreemd toch? Deze case werd echter niet nagegaan in een wetenschappelijke studie; dus kan het ook toeval zijn. Maar om op uw vraag terug te komen; ik heb geen weet van praktijkgevallen waarbij een generisch product niet de verwachte werkzaamheid had. Feit blijft dat dit soms gemeld wordt. Een ander feit is ook dat het productieproces determinerend is voor de kwaliteit van het geneesmiddel. Het kan dus gebeuren dat men andere waarden verkrijgt met een minder gunstig resultaat als gevolg. Ik kan u daarvan echter geen enkele wetenschappelijke studie voorleggen. Hoe ziet u het aanbod van generieken verder evolueren? Ik vrees dat de markt van de generieken zichzelf in moeilijkheden aan het brengen is. Na 20 jaar komt een molecule vrij van patent. Gevolg: de concurrenten storten zich onmiddellijk op die markt. Resultaat is een veelvoud aan generieken van een bepaald merkproduct; soms gaat het om 7 à 8 firma s die met hetzelfde product op de markt komen. Als er verschillende generieken op de markt zijn, zien we de oorspronkelijke prijs tot 15 en soms zelfs tot 20 % van de oorspronkelijke waarde dalen. Het wordt dus werkelijk een prijzenslag. Dat is weliswaar in het voordeel van de consument en, in het geval van een diergeneesmiddel, dierenarts/ producent; maar intussen heb ik toch al weet van producenten van generieken die omwille van de onderlinge strijd in moeilijkheden komen. En dan wordt het gevaarlijk natuurlijk, want dan gaat men zoeken naar wegen om het productieproces zoals gesteld een belangrijke factor om de productidentiteit te bewaren goedkoper te laten verlopen. Normaal gezien, mag dat niet; maar we weten allemaal dat er nu eenmaal zo n economische wetmatigheid is. Denk maar aan de recente affaire met de borstimplantaten. Hier is gewoon naar goedkopere silicone gegrepen. Waarmee ik dus niet gezegd heb dat dit ook gebeurt in de diergeneeskunde. Maar ik stel er me wel vragen bij in het licht van de recente rush op generieken. De realiteit wil nu eenmaal dat als een generische producent niet als eerste of tweede met zijn middel klaar is voor de markt, hij eerder verlies dan wel winst riskeert te maken. Vanuit onze zorg om een strikt kwaliteitsbehoud vind ik dit toch wel een zorgwekkende evolutie. Tekst en beeld: Franky De Letter, vakblad Melkveebedrijf Samenvatting tekst: Elke Abbeloos, Boehringer Ingelheim Prof. dr. Patrick De Backer is hoogleraar aan de Vakgroep Farmacologie, Toxicologie en Biochemie van de UGent, faculteit Diergeneeskunde. Patrick De Backer (60) studeerde in 1976 aan de UGent af als dierenarts. Hij ging aanvankelijk aan de slag als assistent op de faculteit Diergeneeskunde, dienst Farmacologie. In die jaren behaalde hij zijn doctoraat in de veterinaire farmacologie. Na een besparingsronde aan de universiteit verliet hij de faculteit in Hij richtte het bedrijf Oropharma op dat zich specialiseerde in geneesmiddelen voor duiven en siervogels. In 1995 kwam hij als opvolger van prof. Michiel De Backere terug naar de faculteit. Oropharma werd in 2005 verkocht. UW VAKBLAD, EEN BEWUSTE KEUZE! VOOR EEN GRATIS PROEFNUMMER Uw code: BOI62012 Actie geldig t.e.m

4 ALGEMEEN NIEUWS Bescherm uw toekomst, beloon innovatie. Nadat een merkproduct vrij is van patent, mogen andere firma s deze molecule gebruiken voor de aanmaak van hun eigen gelijkaardig geneesmiddel. Ze moeten enkel bewijzen dat na opname van hun generisch product, de dieren een plasmaconcentratie hebben die gelijk is aan 80 tot 125% van het oorspronkelijk product. Dankzij generische producten dalen de prijzen van geneesmiddelen die reeds een aantal jaren op de markt zijn. Innovatieve farmabedrijven verliezen hun monopolie-positie en moeten mee concurreren op basis van prijs, kwaliteit en service. Als een molecule vrij van patent wordt, daalt de prijs van het merkproduct meestal tot een paar procenten boven het generisch product. Zo hopen innovatieve bedrijven toch nog mee te kunnen blijven concurreren met het generisch middel. Bovendien leveren ze extra service naar boer en dierenarts, waardoor de kleine meerprijs voor het geneesmiddel op dat moment te verantwoorden is. Betekent dit dat merkproducten te duur worden verkocht? Men moet weten dat innovatieve bedrijven een derde van hun winst dienen te herinvesteren in onderzoek. Dit is de enige manier om de toekomst van het bedrijf, en bij uitbreiding van de gehele (dier)geneeskunde, te vrijwaren. Indien innovatieve bedrijven geen nieuwe geneesmiddelen op de markt brengen, zijn de generische firma s een aantal jaren later immers ook vogels voor de kat. De regelgeving om nieuwe molecules te registreren wordt steeds strenger. Er moeten steeds meer doeltreffend- heids-, residu- en veiligheidsstudies gebeuren. Hierdoor is de ontwikkelingsfase van een product langer en duurder geworden dan een aantal jaren geleden. Door de generische firma s wordt de terugverdientijd van een diergeneesmiddel steeds korter. Die eerste, patentbeschermde jaren zijn cruciaal voor innovatieve bedrijven. Tijdens die (gemiddeld 8 jaar) beschermde verkoopsperiode, moeten zij niet enkel de ontwikkelingskost van dit geneesmiddel terugverdienen, maar ook van de 20-tal andere molecules die het omwille van diverse redenen nooit gehaald hebben als geneesmiddel. Ondertussen moeten zij blijven investeren in nieuw, steeds duurder onderzoek. Door te kiezen voor merkproducten, investeert u mee in de toekomst van de melkveesector. Ik heb een uitgebalanceerd rantsoen, heb ik dan nog een calciumbolus nodig? De berekening van een goed uitgebalanceerd rantsoen is één van de basisregels voor een succesvol bedrijf. Meer specifiek speelt het droogstandsrantsoen een belangrijke rol in de preventie van kalfziekte. Het vermijden van calcium en toedienen van droogstandsmineralen met een lage kationanionbalans spelen hierin een rol. Is een calciumbolus in dat geval nog nodig? Een studie onderzocht dit op 2 Amerikaanse topbedrijven. Er werden in totaal meer dan 3000 koeien opgenomen in de studie, waarvan 928 koeien in hun tweede lactatie of ouder. De koeien hadden een gemiddelde van meer dan kg melk. Gemiddeld voorkomen in de US van klinische kalfziekte: 6% van de koeien subklinische kalfziekte: 60% van de koeien Alle koeien kregen anionische zouten toegediend gedurende de laatste 2 weken voor het kalven. Het voorkomen van klinische kalfziekte op deze bedrijven was extreem laag, namelijk slechts 0.7 % van alle gekalfde koeien. Ook het aantal subklinische gevallen was laag: 18,8 % van de onderzochte koeien hadden een te laag calciumgehalte in hun bloed. De helft van de koeien in hun 2e lactatie of ouder kreeg een calciumbolus toegediend bij de kalving. De andere helft van de dieren functioneerde als controlegroep. Resultaten De koeien die een bolus kregen, produceerden gemiddeld 145 kg meer melk dan de controlekoeien. Er was ook een tendens dat deze koeien minder leden onder aandoeningen zoals ketose en lebmaagverplaatsing. Indien men enkel naar de risicocategorie keek, waren de cijfers nog sprekender. Als risico-koeien kon men identificeren Droogstaande koeien met een kreupelheidscore van 3 of 4 (op een schaal van 5) Een conditiescore van 2,75 of minder Een lange droogstand (meer dan 60 dagen) Tweeling of doodgeboorte Risicodieren die een bolus kregen Produceerden gemiddeld 406 kg meer melk dan hun equivalent in de controlegroep Hadden ook een tendens om minder ziek te worden dan de andere risicodieren. Prof. Garrett Oetzel van de University of Wisconsin: Uit deze studie hebben we geleerd dat zelfs op uitstekende bedrijven met goede kation-anion balans in hun droogstandsmineralen en weinig klinische kalfziekte, calciumbolussen toch nog een voordeel blijken op te leveren, vooral voor de hoog-risico-koeien." 3-in-1 voor verstandig omgaan met antibiotica! M-box De M-box is een initiatief van het M-team van de Universiteit Gent. Op basis van de resultaten van het bacteriologisch onderzoek van melk van 8 klinische uierontstekingen en aanvullende koe-informatie worden adviezen opgesteld over het algemeen uiergezondheidsmanagement en het droogzetmanagement op het melkveebedrijf, en kan een behandelplan voor klinische uierontsteking worden opgesteld. Kortom, de M-box helpt de melkveehouder om, samen met zijn bedrijfsbegeleidende dierenarts, de uiergezondheid op zijn bedrijf te verbeteren en dit door antimicrobiële middelen verstandig(er) in te zetten. Wenst u meer informatie? Aarzel dan niet en contacteer ons via m-team@ugent.be. 6 7

5 WETENSCHAPPELIJK COLOFON Wat is de kation- anionbalans (KAB)? Een anion is een ion met een negatieve lading, bijvoorbeeld Zwavel en Chloor. Een kation is een ion met een positieve lading, bijvoorbeeld Calcium, Kalium en Natrium. KAB = gewicht kationen gewicht anionen in de voeding De laatste 2 weken van de droogstand moet de KAB laag zijn. Enkele manieren hiervoor zijn: Anionische zouten toevoegen aan het rantsoen Deze anionische zouten (magnesiumsulfaat, ammoniumchloride) in de voeding worden opgenomen in de darm en komen in de bloedbaan terecht. Het sulfaat en chloride komen vrij in het bloed en veroorzaken een lichte verzuring. Licht zuurder bloed zorgt voor een activatie van het calciummetabolisme: calcium komt gemakkelijker vrij uit de botten én wordt beter opgenomen in de darm. Ruwvoeders met een hoog kaliumen natriumgehalte vermijden Kaliumrijke voeders: gras en graskuil Kaliumarme voeders: bietenpulp en maïs Het is aan te raden uw droogstandsrantsoen in detail te bespreken met uw nutritionist of dierenarts. COLOFON Verantwoordelijke uitgever: Mark Connolly 2012/044 SCS Boehringer Ingelheim Comm. V, Animal Health, Arianelaan 16, 1200 Brussel Realisatie: Haisja BVBA, Vereeckenstraat 73, 9308 Gijzegem, T F info@haisja.be Hoofdredactie: Elke Abbeloos Met dank aan Boehringer Ingelheim, M-Team en Vakblad Melkveebedrijf Diepliggende ogen en koude oren zijn tekenen van kalfziekte. KALFZIEKTE KAN VOORKOMEN WORDEN BOVIKALC is de enige bolus die 42g calcium bevat. Een unieke combinatie Calciumchloride: snel beschikbaar Calciumsulfaat: langdurige werking Spreek erover met uw dierenarts DAAROM IS BOVIKALC UNIEK Getuig op en win een mooi cadeau!