Stichting E3 van de Ar beid

Transcriptie

1 Stichting E3 van de Ar beid Pens./441a Paraplu/2a Aan de Staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, Postbus LV DEN HAAG s-gravenhage 20 j Unl 1991 Ons kenmerk S. A /K Uwkenmerk SZ/SV/O/91/l 3 O 9 Betreft Paraplubepaling Anw Mevrouw de Staatssecretaris, Bij brief van 12 maart 1991 heeft U de Stichting van de Arbeid de vraag voorgelegd na te gaan of in de particuliere sector behoefte bestaat aan een tijdelijke zogenaamde paraplubepaling, waarmee voorkomen wordt dat de invoering van de Anw automatisch zal leiden tot gevolgen voor het uitgavenpatroon in de sfeer van de aanvullende nabestaandenpensioenen. Een dergelijke paraplubepaling zou volgens U in de invoeringswet Anw kunnen worden opgenomen. Uw brief is in eerste aanleg behandeld in de Commissie Pensioenen van de Stichting, welke commissie een notitie heeft voorbereid, op basis waarvan het bestuur zijn standpunt heeft bepaald. De notitie van de Commissie Pensioenen is ter toelichting als bijlage bij deze brief gevoegd. De Stichting van de Arbeid is tot de slotsom gekomen dat er voor de particuliere sector aanleiding is om een paraplubepaling in de invoeringswet Anw op te nemen. Zonder een dergelijke bepaling zou de invoering van de Anw bij een aantal aanvullende pensioenregelingen automatisch leiden tot kostenconsequenties. Het gaat hierbij enerzijds om zogenoemde inbouwregelingen, waarbij de aanspraak op een bepaald niveau van het totale nabestaandenpensioen inclusief het wettelijke nabestaandenpensioen is vastgelegd en anderzijds om zogenoemde hiatenregelingen, op grond waarvan aanspraak op een aanvullend weduwenpensioen wordt verleend wanneer het wettelijke nabestaandenpensioen ontbreekt of de desbetreffende uitkering eindigt. Naar het oordeel van de Stichting van de Arbeid zou een paraplubepaling dienen in te houden dat gedurende een periode van maximaal drie jaar nadat de Anw is ingevoerd, deze wet geen Bezuidenhoutseweg 60, 2594 AW 's-gravenhage, Telefoon , Telefax

2 doorwerking heeft naar de aanvullende pensioenregelingen en dat voor deze regelingen het huidige AWW-regime van toepassing blijft als ware deze wet in stand gebleven. De paraplubepaling dient voor de afzonderlijke pensioenregelingen van rechtswege te eindigen uiterlijk bij het verstrijken van de looptijd, of zoveel eerder als partijen bij een pensioenregeling een herziening van de regeling van het nabestaandenpensioen overeenkomen, danwei overeenstemming bereiken over handhaving van de thans geldende regeling van het nabestaandenpensioen. In bijgaande notitie van de Commissie Pensioenen is aangegeven hoe de paraplubepaling in concreto zou moeten uitwerken. Met een dergelijke paraplubepaling wordt partijen bij de desbetreffende aanvullende pensioenregelingen de nodige tijd gegund om met elkaar in vrijheid overleg te voeren over de regeling van de nabestaandenpensioenen in het licht van de nieuwe Anw, zonder dat zij ondertussen reeds automatisch geconfronteerd worden met kostenconsequenties van die nieuwe wetgeving die destijds bij het opzetten van de desbetreffende regelingen niet konden worden voorzien. Overigens merkt de Stichting op dat het niet alleen voor partijen bij pensioenregelingen waarvoor de paraplubepaling effect zal hebben, van belang is om zich met elkaar nader te bezinnen op de eigen regeling van het nabestaandenpensioen in het licht van het nieuwe wettelijke regime. Immers, hoewel bij de overige pensioenregelingen het wettelijke nabestaandenpensioen niet direct van invloed is op de eigen regeling van het nabestaandenpensioen, is destijds bij de opzet ervan wel rekening gehouden met het huidige AWW-regime. Terecht noemt U in uw brief ook een tweede reden voor een grondige bezinning op de regelingen van de nabestaandenpensioenen; dit geldt overigens zowel voor de pensioenregelingen waarvoor de paraplubepaling effectief zal zijn als voor de overige pensioenregelingen en betreft met name de eventuele noodzaak van aanpassing van die regelingen teneinde strijdigheid te voorkomen met de verwachte wetgeving inzake gelijke behandeling van mannen en vrouwen met betrekking tot de nabestaandenpensioenen per l januari Hoogachtend, STÏCHfflNG VAN DE ARBEID dks_y E.H. Broekema secretaris

3 Stichting E3 van de Arbeid COMMISSIE PENSIOENEN Bijlage Notitie inzake een in de invoeringswet Algemene nabestaandenwet (Anw) op te nemen paraplubepaling ter voorkoming gedurende een bepaalde periode van doorwerking van deze wet op de aanvullende pensioenregelingen l. Inleiding Bij brief van 12 maart 1991 heeft de staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid de Stichting van de Arbeid de vraag voorgelegd na te gaan of in de particuliere sector behoefte bestaat aan een zogenaamde paraplubepaling op grond waarvan voorkomen wordt dat de invoering van de Anw zonder nadere maatregelen zal leiden tot financiële gevolgen in de sfeer van de aanvullende nabestaandenpensioenen. In de brief wordt aangegeven dat het kabinet voornemens is voor de overheidspensioenregelingen een dergelijke paraplubepaling met een werkingsduur van drie jaar tot stand te brengen. Deze brief van de staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid is in handen gesteld van de Commissie Pensioenen, welke commissie, ter voorbereiding van een standpuntbepaling door het bestuur van de Stichting, deze notitie heeft opgesteld. 2. Algemene beschouwing over de nabestaandenpensioenen in het kader van aanvullende pensioenregelingen in de marktsector in relatie tot de komende wetswijziging inzake het wettelijke nabestaandenpensioen Partijen bij aanvullende pensioenregelingen hebben in het kader van dergelijke regelingen ook bepalingen opgenomen op grond waarvan de nabestaande (destijds veelal alleen een weduwe) van een deelnemer aanspraak verkrijgt op een nabestaandenpensioen, waarvan de hoogte afhankelijk is van het ouderdomspensioen dat de deelnemer aan de desbetreffende pensioenregeling, gelet op leeftijd en datum van indiensttreding, had kunnen opbouwen indien deze niet voortijdig zou zijn overleden. Daarbij is ook rekening gehouden met het wettelijke nabestaandenpensioen, de huidige AWW. In de meeste pensioenregelingen is dit op indirecte wijze geschied, d.w.z. dat de AWW niet in de toezegging van het nabestaandenpensioen is betrokken; het nabestaandenpensioen is dan veelal gedefinieerd als een percentage van het te bereiken ouderdomspensioen. In een aantal andere pensioenregelingen is echter wél op directe wijze rekening gehouden met de AWW. Het gaat hierbij enerzijds om zogenoemde inbouwregelingen, waarbij de aanspraak op een bepaald niveau van het totale nabestaandenpensioen inclusief het wettelijke nabestaandenpensioen is vastgelegd en anderzijds om BeZUldenhoutsewfid 60?R94 AW 'c-nraupnhanp Telpfnnn 070-3dQq R77 Tplpfav H7H - ««? 59R

4 zogenoemde hiatenregelingen, op grond waarvan aanspraak op een aanvullend weduwenpensioen wordt verleend wanneer het wettelijke nabestaandenpensioen ontbreekt of de desbetreffende uitkering eindigt. In het vervolg van deze notitie zal nader op deze twee soorten voorzieningen worden ingegaan. Duidelijk is, hetgeen ook in de brief van de staatssecretaris is aangegeven, dat de voorgenomen invoering van de Anw, welke in de plaats treedt van de AWW, bepaalde financiële consequenties zal hebben voor de laatstgenoemde aanvullende pensioenregelingen. Hoewel in veel pensioenregelingen een algemene bepaling is opgenomen dat in geval van een substantiële wetswijziging die van invloed is op de kosten van de pensioenregeling, de aanspraken uit hoofde van die regeling niet gestand behoeven te worden gedaan (bij sommige pensioenregelingen kan zelfs de pensioentoezegging eenzijdig worden gewijzigd), is het gewenst dat partijen bij de pensioenregeling met elkaar gaan overleggen op welke wijze op het nieuwe wettelijke regime kan worden ingespeeld. Het gaat daarbij echter niet alleen om die pensioenregelingen die te maken zouden krijgen met kostenconsequenties. Immers ook bij de overige aanvullende pensioenregelingen is bij de vaststelling van het niveau van het nabestaandenpensioen, zij het op indirecte wijze, rekening gehouden met de wettelijke uitkering. Ook partijen bij die regelingen kunnen het derhalve wenselijk achten nader te gaan overleggen op welke wijze op het nieuwe wettelijke regime moet worden ingespeeld. In haar brief aan de Stichting wijst de staatssecretaris er overigens terecht op dat een dergelijke herbezinning op de aanvullende nabestaandenpensioenen mede ingegeven kan zijn door de beoogde gelijke behandeling van mannen en vrouwen met betrekking tot de nabestaandenpensioenen per l januari 1993 op grond van het geamendeerde voorstel van de Wet tot wijziging van het Burgerlijk Wetboek en van de Wet gelijke behandeling van mannen en vrouwen. Dit door de Tweede Kamer aanvaarde wetsvoorstel is thans bij de Eerste Kamer aanhangig. De vraag die thans aan de Stichting wordt voorgelegd, is of de beoogde invoering van de Anw aanleiding vormt om partijen bij aanvullende pensioenregelingen enige tijd te bieden om in vrijheid met elkaar te overleggen over de regeling van de nabestaandenpensioenen in aanvullende pensioenregelingen, zulks in het licht van deze nieuwe wetgeving, zonder dat de invoering van de Anw automatisch leidt tot kostenconsequenties in de sfeer van de nabestaandenpensioenen bij bepaalde aanvullende pensioenregelingen in de marktsector. Uit de brief van de staatssecretaris kan worden afgeleid dat het kabinet bereid is daartoe een paraplubepaling in de invoeringswet van de Anw op te nemen, indien althans de sociale partners in de Stichting van de Arbeid dit nodig en/of wenselijk achten.

5 3. Nadere duiding van de voorzieningen waarbij het wettelijk nabestaandenpensioen van invloed is op de hoogte van het nabestaandenpensioen op basis van de aanvullende pensioenregeling Het is de Stichting gebleken dat in een aantal aanvullende pensioenregelingen ter zake van de regeling van het nabestaandenpensioen een voorziening is opgenomen, op grond waarvan op enigerlei wijze expliciet rekening wordt gehouden met het wettelijke nabestaandenpensioen. Hoewel een compleet overzicht van de inhoud van dergelijke voorzieningen en van de mate waarin deze in de particuliere sector voorkomen, ontbreekt, kan wel een globaal beeld worden geschetst. Te onderscheiden zijn: A. Inbouwregelingen Bij dergelijke regelingen is in de pensioenregeling de aanspraak op een bepaald niveau van het totale nabestaandenpensioen met inbegrip van het wettelijke nabestaandenpensioen vastgelegd. Duidelijk is dat bij deze regelingen de hoogte van het (aanvullende) nabestaandenpensioen direct afhankelijk is van de aanspraak op het wettelijke nabestaandenpensioen. Inbouwregelingen komen in de particuliere sector weinig voor, onder andere bij enkele pensioenfondsen van geprivatiseerde voormalige overheidsinstellingen. B. Hiatenregelingen Uit hoofde van deze in de pensioenregeling neergelegde regeling ontstaat aanspraak op een aanvullend weduwenpensioen in gevallen dat het wettelijke weduwenpensioen ontbreekt of wanneer de tijdelijke uitkering eindigt. Hiatenregelingen komen vooral voor in pensioenregelingen die bij een verzekeringsmaatschappij zijn afgesloten (ca. 15 a 20% van die pensioenregelingen). Ze zijn dan ook veelal gebaseerd op een hiatenverzekering welke deel uitmaakt van het pakket dat de pensioenverzekeraars tegen een betrekkelijk lage premie aanbieden. Bij ondernemingspensioenfondsen en bedrijfspensioenfondsen komen dergelijke voorzieningen veel minder voor. Qua inhoud en formulering verschillen de hiatenregelingen per pensioenregeling. Veelal hebben hiatenregelingen betrekking op de situatie dat in de pensioenregeling alleen is voorzien in een weduwenpensioen. In gevallen waarin de afgelopen jaren de pensioenregeling op het terrein van het nabestaandenpensioen is aangepast (invoering van weduwnaars- of partnerpensioen), is de hiatenregeling meestal verdwenen; dit vanwege de fors hogere premie die gemoeid zou zijn met handhaving van een dergelijke verzekering als gevolg van de omstandigheid dat de AWW als zodanig niet voorziet in een

6 uitkering aan weduwnaars. In dit verband kan dan ook worden opgemerkt dat het merendeel van de thans bestaande hiatenregelingen (waarbij met zoveel woorden alleen een aanvullend weduwenpensioen wordt toegezegd), zich niet verdraagt met de beoogde gelijke behandeling van mannen en vrouwen in het kader van pensioenregelingen en derhalve ook strijdig zal blijken met de in voorbereiding zijnde wetgeving terzake. In de hiatenregeling is meestal bepaald dat zodra voor de weduwe van een deelnemer een door diens overlijden ontstaan recht op uitkering krachtens de AWW eindigt doordat de duur van de tijdelijke uitkering volgens die wet is verstreken, aanspraak ontstaat op een aanvullend weduwenpensioen, dat doorloopt tot aan de 65-jarige leeftijd of tot de datum waarop de weduwe eerder overlijdt. In een aantal pensioenregelingen is bepaald dat het aanvullende nabestaandenpensioen ook eindigt in het geval dat de weduwe hertrouwt. Voorts is de hiatenregeling in veel gevallen alleen van toepassing op weduwen van actieve deelnemers; in een aantal andere gevallen echter ook op weduwen van gewezen deelnemers (slapers). De hoogte van het aanvullende weduwenpensioen is veelal gelijk gesteld aan het jaarlijkse AWW-pensioen voor een weduwe zonder kinderen. Het komt echter ook voor dat het AWW-pensioen voor een weduwe met kinderen is verzekerd. Ook komt het voor dat het aanvullende weduwenpensioen ten bedrage van de AWW-uitkering voor een weduwe zonder kinderen verzekerd is op risico-basis, maar het verschil met de hogere AWW-uitkering voor weduwen met kinderen afhankelijk is van het aantal pensioenjaren dat had kunnen worden opgebouwd. Verder is van belang dat op grond van de bij de commissie bekende hiatenregelingen een verlaging van het niveau van het wettelijke nabestaandenpensioen niet als een hiaat wordt aangemerkt en derhalve niet voor compensatie in aanmerking komt. Ten slotte kan worden opgemerkt, dat het aantal nabestaanden dat momenteel een beroep doet op de hiatenregeling buitengewoon klein is; dit als gevolg van de ruime kring van gerechtigden op een permanente AWW-uitkering. De aan de desbetreffende verzekering verbonden premie is dan ook erg laag. Anderzijds moet ook worden opgemerkt dat voor de individuele nabestaande die krachtens een dergelijke regeling voor een aanvullend nabestaandenpensioen in aanmerking komt, het financiële belang groot is. 4. Welke situatie ontstaat bij overgang naar de Anw zonder nadere wettelijke voorziening, zoals een paraplubepaling? Veel pensioenregelingen bevatten de algemene clausule, inhoudende dat het bestuur van het fonds of de werkgever het recht heeft de pensioenregeling te verlagen, te beperken of te beeindigen indien de oudedags-, weduwen-, weduwnaars- en/of wezen-

7 uitkeringen van overheidswege zodanig ingrijpend worden gewijzigd, dat dit noodzakelijk is. In dergelijke situaties wordt echter veelal het deel van de pensioenen, gevormd door reeds gestorte bedragen, niet aangetast. Dit is niet alleen van betekenis voor actieve deelnemers, maar ook voor de reeds ingegane nabestaandenpensioenen en voor gewezen deelnemers met een premievrije pensioenaanspraak. Voorts is in een aantal pensioenregelingen ter zake van het aanvullende weduwenpensioen reeds expliciet rekening gehouden met een wijziging van de wetgeving, in die zin dat dit aanvullende weduwenpensioen niet wordt uitgekeerd indien en zolang voor de weduwe het recht op uitkering ingevolge de AWW ontbreekt door wetswijziging na het aangaan van de verzekering of door samenloop met uitkeringen krachtens een andere overheidsregeling met algemene strekking. Wanneer in de pensioenregeling met een inbouwregeling of met een hiatenregeling op het terrein van het nabestaandenpensioen in het geheel geen voorbehoud is gemaakt voor toekomstige wetswijzigingen en partijen niet alsnog tijdig zorgdragen voor aanpassing, dan wel besluiten tot handhaving van die voorzieningen, zal de overgang naar de Anw, zonder dat de invoeringswet voorzien wordt van een paraplubepaling, automatisch kostenconsequenties met zich mee brengen. De gevolgen voor de zogenaamde inbouwregelingen zijn duidelijk: Zowel als gevolg van de beperking van het aantal rechthebbenden op een verlengde uitkering ten opzichte van het huidige AWWregime (bijvoorbeeld ten aanzien van de nabestaanden zonder kinderen in de leeftijdscategorie tussen de 40 en de 50 jaar) als van de verlaging van het uitkeringsniveau bij de Anw ten opzichte van de huidige situatie (lager uitkeringsniveau alsmede inkomensafhankelijkheid van een deel van de verlengde uitkering), zullen de hieruit resulterende kostenconsequenties automatisch worden afgewenteld op de desbetreffende aanvullende pensioenregeling. Wat betreft de hiatenregelingen is sprake van een tweetal tegengestelde kosten-effecten. Ten gevolge van de beperking van de kring van gerechtigden op de verlengde Anw-uitkering ten opzichte van de huidige situatie (bijvoorbeeld ten aanzien van de nabestaanden in de leeftijdscategorie tussen de 40 en de 50 jaar zonder kinderen) zal het aantal nabestaanden dat in aanmerking komt voor een aanvullend weduwenpensioen toenemen, zodat uit dien hoofde hogere kosten zullen ontstaan. Anderzijds zal het niveau van het aanvullende weduwenpensioen ten opzichte van de huidige situatie lager uitkomen. Aangenomen mag immers worden dat in veel hiatenregelingen het niveau van het aanvullende weduwenpensioen gebaseerd zal worden op de nieuwe Anw-uitkering, welke lager is dan de huidige AWW-uitkering. Per saldo zal bij de hiatenregelingen als gevolg van de invoering van de Anw niettemin sprake zijn van hogere kosten.

8 In dit verband is voorts nog van belang dat, zoals hiervoor reeds is opgemerkt, de hiatenregeling in de meeste gevallen alleen aanspraak verleent op een aanvullend weduwenpensioen, hetgeen strijdig zal zijn met de beoogde wetgeving inzake gelijke behandeling van mannen en vrouwen per l januari 1993 en, gelet op het zogenoemde 'Barber-arrest', mogelijk reeds thans op gespannen voet staat met de Europese wetgeving. Daarom zal bij handhaven van de hiatenregelingen als zodanig naar de toekomst toe gerekend moeten worden met een sterke stijging van het aantal gerechtigden, hetgeen een relatief forse kostenverhoging met zich zal brengen. 5. Standpuntbepaling over de wenselijkheid van een paraplubepaling alsmede over de inhoud van een dergelijke bepaling De Commissie Pensioenen is van oordeel dat er aanleiding is partijen bij de aanvullende pensioenregelingen in de gelegenheid te stellen in vrijheid met elkaar te overleggen over de regeling van de nabestaandenpensioenen in het kader van de aanvullende pensioenregelingen in het licht van de nieuwe wetgeving op het terrein van de gelijke behandeling van mannen en vrouwen bij pensioenregelingen alsmede op het terrein van het wettelijke nabestaandenpensioen. Noodzakelijk daarvoor is dat voorkomen wordt dat invoering van de nieuwe Anw voor bepaalde pensioenregelingen (met een inbouwregeling van het wettelijke nabestaandenpensioen of met een hiatenregeling) automatisch leidt tot gevolgen voor het uitgavenpatroon in de sfeer van de nabestaandenpensioenen. Derhalve acht de commissie het gewenst dat gedurende een bepaalde tijd een paraplubepaling gaat gelden, welke ertoe strekt de huidige situatie, uitgaande van het huidige AWW-regime, te bevriezen. Een dergelijke paraplubepaling zou naar het oordeel van de commissie een looptijd van 3 jaar moeten krijgen en moeten ingaan op het moment van de inwerkingtreding van de Anw. De paraplubepaling dient voor de afzonderlijke pensioenregelingen van rechtswege te eindigen uiterlijk bij het verstrijken van de looptijd, of zoveel eerder als partijen bij een pensioenregeling een herziening van het nabestaandenpensioen overeenkomen, danwei overeenstemming bereiken over handhaving van de thans geldende regeling van het nabestaandenpensioen. In concreto zou de paraplubepaling, naar het oordeel van de Commissie Pensioenen, het navolgende moeten inhouden: * Bij inbouwregelingen van het wettelijke nabestaandenpensioen in het nabestaandenpensioen uit hoofde van de aanvullende pensioenregeling dient gedurende de looptijd van de paraplubepaling uitgegaan te worden van het huidige AWW-regime als ware deze wet in stand gebleven. Dit houdt in dat voor nieuwe gevallen, die onder het huidige wettelijke regime een AWWuitkering zouden ontvangen, bij de inbouw met dit bedrag rekening zal worden gehouden. Dat de feitelijke Anw-uitkering lager is of dat daarop onder het nieuwe Anw-regime zelfs in

9 het geheel geen aanspraak (meer) bestaat, doet niet ter zake. * Daar waar onder het huidige regime van de AWW aanspraak op uitkering krachtens een hiatenregeling bestaat, blijft deze aanspraak gedurende de looptijd van de paraplubepaling ook onder het nieuwe Anw-regime bestaan. * Daar waar in de huidige situatie recht op een permanente AWWuitkering bestaat, maar in de nieuwe Anw-situatie niet meer (bijvoorbeeld als gevolg van het optrekken van de leeftijdsgrens van 40 naar 50 jaar), zal gedurende de looptijd van de paraplubepaling geen beroep op een eventuele hiatenregeling kunnen worden gedaan. * Indien op grond van de bepalingen van een aanvullende pensioenregeling recht op uitkering van de hiatenregeling ontstaat en deze aanspraak verleent op een aanvullend weduwenpensioen dat gelijk is aan de AWW-uitkering of aan het geldende wettelijke nabestaandenpensioen, zal gedurende de looptijd van de paraplubepaling het aanvullende weduwenpensioen gebaseerd dienen te blijven op de huidige AWW, als ware deze wet nog van kracht; De Commissie Pensioenen tekent hierbij aan dat het onwaarschijnlijk is dat met de paraplubepaling ook de doorwerking van de komende wetgeving inzake de gelijke behandeling van mannen en vrouwen op het terrein van de pensioenen tijdelijk kan worden tegengehouden. Zoals reeds is gesteld, strekt de paraplubepaling ertoe, daar waar in de regeling van de nabestaandenpensioenen uit hoofde van aanvullende pensioenregelingen expliciet rekening wordt gehouden met het wettelijke nabestaandenpensioen, de thans geldende situatie gedurende enige tijd te bevriezen, zodat de inwerkingtreding van de Anw niet automatisch leidt tot kostenconsequenties en partijen bij aanvullende pensioenregelingen de tijd krijgen voor nader overleg over eventuele aanpassing van de eigen aanvullende pensioenregeling op het terrein van het nabestaandenpensioen. Het is daarbij ook van belang voor partijen een situatie te scheppen, waarin beide, zowel aan werkgevers- als aan werknemerszijde, er belang bij hebben op korte termijn overeenstemming te bereiken. Daarom dient zo veel mogelijk te worden voorkomen dat de paraplubepaling eenzijdig qua voor- en nadelen uitwerkt op de onderhandelingssituatie tussen partijen. De paraplubepaling, zoals door de Commissie Pensioenen wordt voorgesteld, bewerkstelligt in het bijzonder een evenwichtssituatie ten aanzien van met name die gevallen waarin een hiatenregeling in de pensioenregeling is opgenomen. Immers, gedurende de looptijd ervan ontstaan enerzijds geen nieuwe rechten louter als gevolg van de nieuwe wetgeving, maar anderzijds leidt deze bepaling ertoe dat, waar de nieuwe wettelijke Anw-uitkeringen lager zijn dan de huidige AWW-uitkeringen, het aanvullende nabestaandenpensioen gebaseerd blijft op de hogere AWW-uitkeringen. Zonder paraplubepaling zouden immers op grond van de meeste hiatenregelingen de lagere Anw-uitkeringen worden toegepast bij de vaststelling van het aanvullende weduwenpensioen.

10 Ten slotte acht de Commissie Pensioenen het van belang op te merken dat het zeker niet de bedoeling kan zijn dat de invoering van het nieuwe Anw-regime leidt tot een aantasting van reeds ingegane nabestaandenpensioenen, op basis van een inbouwregeling of hiatenregeling, en van dergelijke nabestaandenpensioenen die ingaan gedurende de looptijd van de paraplubepaling. 20 juni 1991