Herken je ze? Mensen met een druk en sociaal leven, die succesvol zijn in hun werk, tevreden over hun dagelijkse bezigheden, maar bij wie het in de liefde steeds misloopt? Mensen die op zoek zijn naar een partner maar bij wie het niet lukt om een langdurige, hechte en wederkerige relatie aan te gaan? Foto uit: Theatervoorstelling De anderen Verslag van Powerpointpresentatie over B12 in Houses of Parliament in Londen door Hans Reijnen, arts. Verlatingsangst en Intimiteitsangst door de homeopathische bril door Hans Reijnen arts voor Homeopathie en Bioresonantie. Uitnodiging voor het Congres: B12 Integraal, Cobalamine4All, een dagvullend programma met internationale sprekers. De huisapotheek: De temperatuurdaling in de winter dwingt je om je kernwarmte op te zoeken, rozemarijn is een kruid dat onze innerlijke waakvlam kan helpen opstoken.
Mensen bij wie de verliefdheden maar kortstondig van aard zijn of meestal onbeantwoord? Mensen die nooit verliefd worden, of juist wel, maar dan altijd op de verkeerde? Is er een patroon van steeds verliefd worden op iemand die niet beschikbaar is, die al een relatie heeft, of om een andere reden niet in staat is om intimiteit aan te gaan? Of mensen die wel een relatie hebben maar daarin niet de wederkerigheid of intimiteit ervaren waar ze zo naar verlangen? Partners die meer als een broer en zus door het leven gaan. Als een dergelijk patroon te vaak voorkomt wordt het tijd om voorbij het toeval te kijken en vraagt het een diepere blik naar binnen om te zien hoe het als een rode draad door het leven speelt. De dynamiek van verlatingsangst en bindingsangst. Verlatingsangst (angst om verlaten te worden) en bindingsangst (angst om zich te binden) zijn twee kanten van dezelfde medaille. Er speelt een sterke dynamiek (krachtenveld) tussen verlatingsangst en bindingsangst die voortkomt uit een diepe angst voor verlies van liefde. In relaties ervaren we de diepste intimiteit en daarmee lopen we juist daar het grootste risico om liefde te verliezen. Iemand met verlatingsangst trekt een partner aan met bindingsangst en andersom. Dat gebeurt niet bewust, maar de onderliggende dynamiek is zo sterk dat beiden ervoor zorgen dat er tussen zichzelf en de ander een veilige marge blijft, een soort tussenruimte waardoor de ander niet te dichtbij kan komen. En ook al lijkt dat op het eerste gezicht meer van toepassing op mensen met bindingsangst, ook mensen met verlatingsangst hebben baat bij deze veilige tussenruimte. Het is een veiligheid die mensen onbewust inbouwen om te zorgen dat ze niet opnieuw gekwetst, afgewezen of verlaten worden of weer iemand verliezen die hen dierbaar is. Het is een overlevingspatroon dat bedoeld is om zichzelf bij voorbaat te beschermen tegen de pijn om opnieuw te verliezen. De dynamiek zit in jezelf In de ene relatie kun je in het stuk van de verlatingsangst zitten en in een andere relatie kun je juist aan de kant van de bindingsangst zitten. Het zijn beiden kanten van dezelfde dynamiek en als die in jezelf zit trek je een partner aan die deze dynamiek ook in zichzelf kent. Je zit echter nooit beiden tegelijkertijd aan dezelfde kant, maar de twee polen trekken elkaar als een magneet aan. Als je aan de kant van de verlatingsangst zit heb je de neiging erg op de ander gericht te zijn, nabijheid te willen, steeds bevestiging te zoeken. Het is ergens geen vrije beweging maar een beweging die wordt gestuurd door wat ik noem een verborgen claim. Het is een claim vanuit de ander nodig hebben, afhan-kelijk zijn van de ander, de ander willen vasthouden of vastklampen, zelfs als de ander je niet altijd even respectvol benadert. Dat wordt vaak goed gepraat in de zin van: Maar ik begrijp hem/haar wel. Degene die aan de kant van de bindingsangst zit zal bij het voelen van de claim de afstand alleen maar groter maken, afstandelijker reageren, zich innerlijk en/of ook fysiek gaan terugtrekken om op die manier de ander op afstand te houden. Het zijn mensen die niet werkelijk kunnen kiezen voor de ander (voor de binding) en alles in de ander zien wat net niet goed genoeg is om de afstand voor zichzelf te kunnen rechtvaardigen. Op het moment dat degene met de verlatingsangst werkelijk loslaat, kan de dynamiek zich omkeren en kan degene met de bindingsangst voelen dat hij er weer voor moet vechten om 2
de relatie met de ander te behouden. Ineens beseft hij dat hij de ander niet wil verliezen en ziet dan ook ineens weer de mooie en waardevolle kanten van de ander. Degene die dus eerst de bindingsangst had zit nu aan de kant van de verlatingsangst en andersom. Zo kan de dynamiek zich binnen een en dezelfde relatie afwisselen tussen de partners en deze dans kan lang volgehouden worden, om maar te zorgen dat er geen werkelijk verbinding ontstaat. Verscholen onder deze dans zit de diepe angst en paniek voor eenzaamheid, de angst om op zichzelf terug gewor-pen te worden, voor de inner-lijke leegte, voor het verliezen van de grond onder je voe-ten, de angst om het niet alleen te kunnen of om altijd alleen te blijven. Dus als een van de partners het patroon doorbreekt komen deze gevoelens omhoog en het is een hele klus om daarbij stil te durven staan. Of men klampt zich vast aan een nieuwe liefde, zoekt naar houvast in een (oude) verslaving, stort zich op zijn werk, of verzamelt de moed om de oude wond die wordt getriggerd onder ogen te komen. De wond van verlating Onder de dynamiek van verlatingsangst en bindingsangst schuilt een diepe wond die aan de oppervlakte niet te zien is en waar mensen zich ook lang niet altijd van bewust zijn. De dynamiek is een symptoom van een onderliggende wond, die mensen vaak vroeg in hun leven hebben opgelopen en die heeft gezorgd voor een ernstige bedreiging voor het overleven. Als mensen verstrikt zitten in deze dynamiek is het symptoom niet zomaar te veranderen met wilskracht, omdat de onderliggende wond hen steeds in het oude overlevingspatroon dreigt terug te trekken. De wond van verlatenheid kan veroorzaakt worden door een geboortetrauma waarbij je o.a. kunt denken aan couveusebaby s die lange tijd de lichaamswarmte en aanraking van de ouders hebben moeten missen, complicaties waardoor het kind te snel van de moeder wordt gescheiden of aan het verhaal van de verloren tweelinghelft (zie www.menssana.nu onder vit.b12). 3 Verlating kan fysiek en/of emotioneel zijn en beiden zijn van directe invloed op het overleven. Een kind dat niet genoeg wordt aangeraakt, ervaart een soort verlating, zelfs wanneer het wel andere zorg krijgt. Altijd wanneer een jong kind van zijn moeder wordt gescheiden voelt hij zich een beetje verlaten. Korte scheidingsperioden zijn normaal en veroorzaken geen blijvend letsel. Langere perioden, zoals langdurig ziekenhuisverblijf, echtscheiding of grote reizen brengen een diepe onzekerheid teweeg. Wanneer een kind geadopteerd is, dan is er sprake van verlating door de biologische moeder. Adoptieouders moeten de scheidingsangst van het kind compenseren door het consistent liefde en zekerheid te bieden meer dan eigen kinderen nodig zouden hebben. Verder kan verlating ontstaan door een overgeërfd trauma waardoor ouders emotioneel niet beschikbaar kunnen zijn voor hun kind omdat ze zelf met een eigen (verdrongen) trauma zitten. Dit kunnen bijvoorbeeld ouders zijn die een oorlogstrauma hebben, of ouders die een kind hebben verloren en bij een nieuw kind bang zijn deze opnieuw te verliezen waardoor ze hun angst op het kind overbrengen. Of ouders die hun eigen moeder of vader heel vroeg hebben verloren en zelf al vroeg hebben moeten overleven. Die vroeger voor hun eigen broers en zussen
moesten zorgen en zelf geen kind konden zijn. Zij hebben hun eigen kinderen nodig om zich aan vast te houden om de leegte van de eigen onvervulde behoeften niet te voelen. Of ouders die met onopgeloste problemen van welke aard ook kampen en niet het vermogen hebben om volledig in hun eigen lichaam aanwezig te zijn. Het kind voelt onbewust de nood van de ouder en vanuit de sterke loyaliteit naar de ouder gaat het zich daar mee verbinden en er voor zorgen. Gezonde symbiose Voor een gezonde ontwikkeling is het nodig dat aan de kinderlijke behoeften aan warmte, bescherming, geborgenheid, liefde en erbij horen wordt voldaan. Een kind zoekt naar deze behoefte door de symbiose met de moeder aan te gaan zodat het krijgt wat het nodig heeft en voelt dat het welkom is, het kan aankomen in de wereld en zich veilig voelen. Er ontstaat een basisvertrouwen dat het ontvangt wat het nodig heeft en vanuit deze veilige basis kan het kind streven naar zelfstandigheid omdat het vertrouwen er is dat het daarin gesteund wordt door de ouder. De ouder heeft het kind niet nodig voor een onvervulde behoefte in zichzelf en kan het kind steunen en stimuleren om zijn eigen weg te gaan. Hier wordt een basis van vertrouwen en veiligheid gelegd in het kind wat een solide basis geeft om het leven en zijn relaties met vertrouwen aan te gaan. Verstrikt in symbiose Kinderen die, om welke reden dan ook, niet een veilige symbiose met de ouders (in eerste instantie de moeder) kunnen aangaan, kunnen niet anders dan zich volledig gaan aanpassen omdat ze met huid en haar van hun ouders afhankelijk zijn voor hun overleving. Als de gezonde symbiose niet tot stand komt of een kind dreigt een hechtingspersoon te verliezen ervaart een kind een ketting van reacties zoals: (doods)angst en paniek, protest en woede, verdriet en vertwijfeling en uiteindelijk gaat het zich innerlijk terugtrekken, het verstart en er ontstaat een ontkoppeling tussen lichaam en ziel (innerlijke split). Het kind wordt gedwongen om op zichzelf terug te vallen; een onafhankelijkheid die ontwikkelingsmatig onmogelijk is. Het kind moet innerlijk met zijn energie naar boven vertrekken omdat de bodem niet als veilig wordt ervaren om zich op die manier te beschermen voor de onverdraaglijke put van angst en hulpeloosheid. Als overlevingsstrategie zal het kind zich dus leren aanpassen met als gevolg dat het verstrikt raakt in de gevoelens van de ouder. Dit wordt een symbiotische verstrikking genoemd. Het kind leert geen onderscheid maken tussen wat van hemzelf is en wat van de ander is, wat de grens is tussen binnen en buiten omdat het zo nauw kan beleven wat de ander voelt. Wanneer de eigen behoeften van kinderen niet bevredigd worden dan zijn ze bang om grenzen te stellen omdat ze tot elke prijs proberen de versmelting en het contact te bereiken die hun ontbeert. Het niet in staat zijn om gezonde grenzen te stellen is vaak een terugkerend thema in het latere leven. Een kind dat in een symbiotische verstrikking is gekomen zal in zijn leven onbewust steeds op zoek blijven naar een beschikbare ander die hem alsnog de liefde en warmte kan geven die hij nodig heeft en die zijn onvervulde behoeften kan stillen. In relaties worden deze onvervulde behoeften niet zelden op de partner geprojecteerd en daarmee ontstaat een (symbiotische) afhankelijkheidsrelatie met alle gevolgen van dien. Mensen die altijd voor het getraumatiseerde kind in hun moeder of vader hebben gezorgd, gaan dan zorgen voor het getraumatiseerde kind in hun partner. Daarmee proberen ze alsnog te krijgen wat het getraumatiseerde kind in zichzelf zo hard nodig heeft gehad en nooit heeft gekregen. Dit is gedoemd om te mislukken omdat een partner nooit kan goedmaken wat je als kind bij een ouder hebt gemist. Als dit (en dat gebeurt bijna altijd onbewust) wel geprobeerd wordt, zal het opnieuw uitdraaien op afstand, een afwij- 4
zing of verlating waardoor de cirkel weer rond is en de pijnlijke overtuiging opnieuw bevestigd wordt; Zie je wel, mensen laten me altijd in de steek. Iedereen die niet in een normaal en gezond symbiotisch contact de veiligheid en de warmte heeft gehad ontwikkelt hooggevoeligheid (HSP). Je opent je overal op zoek naar de ander die niet te bereiken is, dat je zoveel binnen krijgt wat niet van jou is. Waar ben je zelf dan nog? Deze mensen leren (vanuit de overleving) zich heel ver in te leven in anderen. Vaak dragen ze al vroeg verantwoordelijkheden die niet passen bij de leeftijd. Ze hebben de neiging te zorgen voor de ander (in de hoop dat er daarna voor hen gezorgd wordt) en het leed van anderen te dragen (omdat ze onbewust bang zijn dat de ander het niet zelf kan dragen). Ze leren om hun eigen kwetsbaarheid en gevoeligheid diep weg te stoppen omdat het te bedreigend is om te voelen dat ze er alleen mee zijn. Het zijn mensen die dus al vroeg geleerd hebben om zichzelf te Leren van jezelf te houden verlaten. Het kind betrekt het verlaten zijn (door anderen) op zichzelf omdat het nog geen onderscheid kan maken tussen zichzelf en de ander en ontwikkelt hieruit de overtuiging dat het zelf niet goed genoeg is of niet lief genoeg. Zo verliest het zijn eigenwaarde en het verlies van liefde voor zichzelf. Dat is het grootste verlies. Het recht er te mogen zijn Verlating zorgt ervoor dat mensen zich ongewenst voelen en doet hen twijfelen aan het recht om er te mogen zijn. Het roept angst op, die gepaste reacties op gewone situaties remt. Als mensen bang zijn om verlaten te worden, kan het zijn dat ze bang zijn om in relaties hun mening te geven over dingen die ze niet bevallen uit angst om opnieuw verlaten te worden. Het kan ook zijn dat ze verlating te snel accepteren, dat ze de geringste kritiek of stemmingswisseling van hun partner als teken dat ze ongewenst zijn opvatten. De leegte die verlating veroorzaakt kan elke keer dat het een volwassene overkomt opnieuw ervaren worden; verlies van een geliefde geeft mensen het gevoel dat ze op instorten staan. Het lichaam kan deze instorting weerspiegelen: de spieren hebben voortdurend te weinig spanning, de benen zijn zwak en de schouders zijn gebogen alsof de ruggengraat zichzelf niet helemaal rechtop kan houden. Mensen bij wie de verlating in de vormende jaren optreedt hebben de neiging om zich vast te klampen aan zekerheid, voedsel, geliefde personen of routines. Mensen kunnen zich vastklampen aan een baan omdat ze bang zijn nooit meer een nieuwe baan te vinden. Of mensen zijn bang om uit een relatie te stappen omdat ze bang zijn altijd alleen te zullen blijven. Al de energie gaat zitten in het vastklampen van iets wat valse zekerheid verschaft. Mensen die verlaten zijn hebben geleerd zichzelf te verlaten en vinden het moeilijk om in contact met hun eigen gevoel te komen; in plaats daarvan hebben ze geleerd om hun gevoelens te beredeneren en te rationaliseren, om hun diepe gevoelens op die manier op afstand te houden. Ze weten veel beter wat een ander nodig heeft dan dat ze zich bewust zijn van hun eigen emotionele behoeften of de behoeften van hun lichaam. Een belangrijke kwaliteit van deze mensen is de gave tot een groot empathisch vermogen. Het zijn vaak mensen die hun creativiteit en spiritualiteit goed ontwikkeld hebben en die iets willen betekenen voor anderen of zich willen inzetten voor een betere wereld. Uit de dynamiek stappen Om uit de dynamiek van de verlatingsangst en bindingsangst te stappen vraagt het in eerste instantie moed om jezelf onder ogen te komen en met mededogen naar je eigen wond te gaan kijken. Jezelf afvragen waar je de verlatenheid kent in je eigen leven en wat de bron daarvan is. Daar waar je kan erkennen dat het in jezelf zit, daar begint de mogelijkheid om er iets aan te veranderen. 5
Heling van deze wond is niet iets wat je zomaar even doet. Soms is het een levenstaak, met name als de wond al zo vroeg in het leven, toen de basis nog gelegd moest worden, is ontstaan. In het begin van je leven ben je nog vooral aan het overleven en pas later merk je dat je tegen patronen blijft aanlopen die je belemmeren of dat je in relaties de bindingsangst en verlatingsangst tegen komt en daar hulp voor gaat zoeken. In mijn praktijk komen regelmatig mensen met een bepaalde klacht waarbij blijkt, als we dieper kijken, dat deze dynamiek werkzaam is. Als mensen zich er in eerste instantie niet van bewust zijn, ligt er vaak een overgeërfd trauma aan ten grondslag. Dan komt er een proces op gang dat de rode draad in hun leven zichtbaar maakt en hen bewust maakt van de achterliggende oorzaak van de (symptomatische) klachten. Met psychotherapie help ik cliënten losmaken van de overgenomen (trauma)- gevoelens van de ander. Cliënten leren te onderscheiden wat van henzelf is en wat van de ander is. Om uit de dynamiek, die hen afhankelijk houdt van de ander, te kunnen stappen is het voor mensen van wezenlijk belang dat hun autonomie versterkt wordt. Daarvoor is het belangrijk om de weg terug naar hun eigen lijf te maken, zich bewust te worden van de eigen gevoelens en zich er veilig bij leren voelen zodat ze opnieuw leren vertrouwen op hun eigen bodem. Op die weg komen mensen dan ook uit bij het eigen pijnstuk, de eigen angst of woede, of een diep gemis van wat er niet was, de eigen eenzaamheid. Die eigen afgesplitste delen, de authentieke gevoelens van het innerlijke kind, moeten weer geïntegreerd worden. Door het verdriet te helen en de boosheid te uiten krijg je weer toegang tot je bron van liefde, spontaniteit, openheid, speelsheid, genieten e.d. Dan wordt je kwetsbaarheid een bron van kracht die je helpt om gezonde grenzen te stellen en voor jezelf te kiezen. Zolang dit niet gebeurt blijft het innerlijk kind in de volwassene onbewust zoeken naar iemand van buitenaf die zijn onvervulde behoeften alsnog kan vervullen. Deze illusie zal vroeg of laat steeds zorgen voor nieuwe teleurstellingen. Dus om het patroon te doorbreken is het belangrijk om de realiteit te leren zien, dat geen enkele partner de liefde kan vervangen die je gemist hebt bij je eigen ouders. Wel kun je leren om de liefde voor jezelf, die je zo lang kwijt was, opnieuw te voelen, jezelf te leren waarderen en (meer) vertrouwen te krijgen in jezelf. Dan leer je dat je nu ZELF de volwassene bent die voor de behoeften van het eigen innerlijk kind kan zorgen. Dus voor heelwording zijn we niet afhankelijk van anderen maar kunnen we zelf verantwoordelijkheid nemen voor ons eigen geluk. Des te meer je onvoorwaardelijk voor jezelf kan kiezen, des te meer een ander werkelijk voor jou kan kiezen. Ieder zijn eigen wortels Voor de partnerrelatie betekent het dat beide partners zich leren wortelen in hun eigen grond. Waar hun wortels eerst verweven zaten in hun wederzijdse afhankelijkheid, krijgen ze nu meer grond in eigen bodem. De partners voelen zich steviger bij zichzelf. De persoon met de verlatingsangst zal meer in staat zijn de ander de ruimte te geven omdat hij vanuit meer zelfvertrouwen en een versterkte autonomie in de relatie staat. Het gevoel de ander nodig te hebben wat voorheen zorgde voor de (verborgen)claim, wordt minder naarmate men meer in staat is om voor de eigen onvervulde behoeften te zorgen. Degene met de bindingangst zal zich makkelijker kunnen gaan verbinden omdat hij geleerd heeft om zelf voor zijn grenzen te zorgen, zodra hij zich dreigt te verliezen in de ander. Als partners erop vertrouwen dat ze ieder hun eigen verdriet kunnen dragen en voor hun eigen eenzaamheid 6
kunnen zorgen, dan hoeven ze dat niet meer uit te besteden aan hun partner. Dan verandert de relatie van elkaar nodig hebben in er voor elkaar kunnen zijn. Dat is een wezenlijk verschil. Zo wordt het samenzijn een meerwaarde omdat je vanuit meer innerlijke heelheid in relatie met een ander kan zijn. Cursus Mocht dit artikel je aanspreken of raken omdat je jezelf erin herkent, en je wilt dit thema verder onderzoeken, dan is er de mogelijkheid deel te nemen aan een cursus in groepsverband. Het maakt niet uit of je single bent of een relatie hebt. Tijdens de cursus zal het thema van de verlatingsangst en bindingsangst uitgediept worden door middel van inzicht- en ervaringsgerichte oefeningen, systemisch werk en familieopstellingen. De cursus zal je zicht op de werking van je eigen dynamiek vergroten en je een richting geven naar de uitweg van het patroon. Mocht je interesse hebben in de cursus of vragen m.b.t. dit artikel, neem dan gerust contact met me op. Hannah Cuppen Integraal Therapeut: psychotherapie, systemisch werk, spiritueeltherapie en relatietherapie. www.praktijk-integrale therapie.nl / info@praktijkintegrale-therapie.nl 06-22166991 Symptomen: - perfectionisme - hoge eisen stellen - snel schuldgevoel bij kiezen voor jezelf - sterk verantwoordelijkheidsgevoel - controledrang - weinig zelfvertrouwen en eigenwaarde - jezelf wegcijferen - zwakke grenzen - zelfafwijzing, jezelf snel op je kop geven - existentiële woede (vaak onderdrukt) - eenzaamheid en innerlijke leegte - bevestiging zoeken bij anderen - bang voor afwijzing / in de steek gelaten worden - levensangst / doodsangst - zich terugtrekken - toeschouwer in plaats van deelnemer zijn - sterk aanpassen aan de ander - erg loyaal aan de ander zijn - willen zorgen voor de ander - blijven doorgaan in activiteit en niet durven stil staan om te voelen - je afvragen; mag ik er zijn? - snel je mening aanpassen aan een ander - moeite om voor jezelf te zorgen De weg van de mens Vele wegen kent het leven, maar van al die wegen Is er een die jij te gaan hebt. Die ene is voor jou. Die ene slechts. En of je wilt of niet, die weg heb jij te gaan. De keuze is dus niet de weg, want die koos jou. De keuze is de wijze hoe die weg te gaan. Met onwil om de kuilen en de stenen, Met verzet omdat de zon een weg Die door ravijnen gaat, haast niet bereiken kan. Of met de wil om aan het einde van die weg Milder te zijn, en wijzer, dan aan het begin. De weg koos jou. Kies jij ook jouw weg? Hans Stolp, naar Dag Hammarskjöld
Op verzoek van de Pernicious Anaemia Society (PAS, een patiëntenvereniging voor patiënten met vit.b12 tekort, www.pernicious-anaemia-society.org ) in Engeland reisde ik af naar Londen om een receptie bij te wonen die georganiseerd was in het Engelse Parlements-gebouw: The Houses of Parliament. Daar is men een bewustwordingscampagne gestart om de aandacht van zoveel mogelijk parlementsleden te vestigen op het gigantische volksgezondheidsprobleem van vitamine B12 tekort. De actie mag nu al als geslaagd beschouwd worden gezien het feit dat er drie parlementsleden aanwezig waren en dat tot nu toe al 80 parlementsleden de petitie ondertekend hebben die meer aandacht voor deze ziekte vraagt. Er lijden veel meer patiënten aan deze ziekte dan nu herkend wordt en er bestaat nog teveel onbekendheid met het tijdig herkennen van deze ziekte en het op de juiste manier stellen van de diagnose. Hierdoor bestaat er veel onnodig lijden voor veel patiënten die nu vaak andere (onjuiste) diagnosen krijgen gesteld hetgeen leidt tot erg veel extra diagnostiek en slecht werkende medicatie omdat die niet gericht is op de ware, onderliggende oorzaak. Als de ziekte veel meer aandacht krijgt dan zou dat kunnen leiden tot een enorme kosten reductie binnen de gezondheidszorg, dat is de stelling van de PAS waarvoor zij nu aan het lobbyen zijn binnen de regering van Engeland. Sally Pacholok, mede-auteur van het boek Could it be B12!?, epidemic of misdiagnoses (Quill Driver books USA, 2005), was ook aanwezig om wereldwijd meer aandacht te vragen voor deze vergeten ziekte. Zij gaat in mei ook een presentatie geven op ons Congres: B12 Integraal, Cobalamine4All. Op onderstaande link: http://www.youtube.com/w atch?v=hfj07-h-1no kun je een interview horen met Sally Pacholok door een Canadese nieuwszender. Presentatie van de voorlopige resultaten van mijn observationele analyse s Middags werd mij de kans geboden om een powerpoint presentatie te geven met de voorlopige uitkomsten van mijn observationele analyse van, in twee jaar tijd, 540 behandelde patiënten. Zo kon ik daar alle aanwezigen op de hoogte brengen van de nieuwe feiten aangaande de diagnostiek, de symptomatologie en de behandeling van M. Addison- Biermer (vitamine B12 tekort) die uit mijn studie naar voren kwamen. Deze feiten bleken naadloos aan te sluiten bij de resultaten van een uitgebreide enquête die de PAS zelf hield onder al haar leden (inmiddels 4000). De data van twee jaar zijn verzameld in een uitgebreid document (Review) waaruit o.a. blijkt dat nog veel te veel patiënten problemen hebben met het verkrijgen van een adequate behandeling en dat er veel meer symptomen zijn die bij B12 tekort horen dan van oudsher bekend is. 8
Dr. Chandy weet al 28 jaar wat ik de afgelopen vier jaar voor mezelf heb ontdekt Tevens kreeg ik in London een informatiepakket aangereikt afkomstig van Dr. Joseph Chandy, een in India geboren huisarts, die al 28 jaar onderzoek doet naar en ervaring heeft met de behandeling van vit.b12 tekort. Zowel Dr. Chandy als ik zijn onder de indruk van de overeenkomst van onze verzamelde data, ook al heb ik pas vier jaar ervaring met deze ziekte. Dr. Chandy zal in mei 2010 ook naar Nederland komen om ons te vertellen over al zijn kennis en ervaringen. Er werd door de BBC in 2006 reeds een korte documentaire (12 min) gemaakt over het werk van Dr. Chandy: http://www.youtube.com/ watch?v=lxx7uiybcxk. Men was blijkbaar tot op heden in Engeland niet bereid om de inzichten van Dr.Chandy te onderzoeken, men voert als argument aan dat de werkzaamheid van vitamine B12 bij al deze patiënten eerst maar eens onderzocht zou moeten worden in een Double Blind Controlled Trial. Dat is volgens Dr. Chandy een grote misvatting. De DBCT is bedacht en ontworpen om de werkzaamheid van nieuwe chemische geneesmiddelen aan te tonen en aan te tonen dat ze veilig genoeg zijn. Terwijl vitamine B12 een lichaamseigen, broodnodige vitamine is waarvan de werkzaamheid in het geheel niet aangetoond hoeft te worden omdat die gewoon onmisbaar is bij het normaal functioneren van de menselijke biochemie. Bovendien is de substitutie van vit.b12 (op een zeldzame allergie voor kobalt na) altijd volledig zonder bijwerkingen gebleken en relatief goedkoop. Dr. Chandy voert tevens als argument aan dat het onethisch is als je een controlegroep de vitamine B12 zou gaan onthouden terwijl een tekort is aangetoond. Beter te spreken van M. Addison-Biermer (B12 tekort) dan van Pernicieuze anemie. Ik heb de voorzitter van de PAS er overigens op gewezen dat de benaming Pernicious Anaemia Society geen gelukkig gekozen naam is voor een patiëntenvereniging voor patiënten met vitamine B12 tekort omdat deze naam de aloude misvatting versterkt dat er altijd een bloedarmoede moet optreden bij vitamine B12 tekort hetgeen heel duidelijk lang niet altijd het geval is. En als er wel sprake is van bloedarmoede dan bestaan er vaak geen macrocyten zoals wel werd geleerd aan alle artsen tijdens hun opleiding. Dus als er geen macrocyten zijn dan denkt een arts niet zo snel aan een vitamine B12 tekort terwijl daar toch veel vaker wel sprake van is. Alles bij elkaar teveel oorzaken die maken dat de diagnose te vaak gemist wordt. Dit werd overigens ook al eens eerder in 2001 in Nederland aangetoond door een geriater in opleiding aan het Universitaire Radboud Ziekenhuis in Nijmegen. Zij toonde in een promotieonderzoek aan dat 25% van alle geriatrische patiënten een vit.b12 tekort bleken te hebben. En nog eens 37% bleek bloedwaarden te hebben in het tot nu toe schemergebied dat ik ook heel effectief behandeld heb. Maar liefst 62% in totaal. Zij deed het voorstel om die patiënten te gaan behandelen met een vit.b12 neusspray (http://www.volkskrant.nl/a rchief_gratis/article914578.ec e/beter_bij_met_b12 ). Maar het onderzoek is volgens mij in de la blijven liggen omdat de farmaceutische industrie niet genoeg kan verdienen aan vitamine B12. Mijn droom: uitgebreide update van de kennis over M. Addison-Biermer in Nederland Ik hoop dat mijn droom ooit uit zal komen dat er ook in Nederland veel meer aandacht zal komen voor vitamine B12 tekort zodat veel meer patiënten herkend zullen worden, dat de ziekte beter gekend zal zijn in al zijn verschillende gedaantes en er een nieuw behandelprotocol kan gaan ontstaan. Ik wil hierbij krachtig stellen dat een effectieve behandeling van alle patiënten met vitamine B12 tekort de verantwoordelijkheid is van de Nederlandse regering en alle artsen in Nederland. Dit is pertinent niet de verantwoordelijkheid van de farmaceutische industrie. Hans Reijnen, arts. 9
Hannah schrijft een prachtig artikel over een thema dat opgeld doet voor heel veel patiënten in mijn praktijk. Er spreekt voor mij een grote ervaringswereld en veel wijsheid uit, je getuigt voor mij van een uitgebreide studie naar dit onderwerp. Er komen een aantal essentiële levensthemata aan bod die voor mij vanuit mijn ervaringen als arts voor homeopathie veel aanknopingspunten bieden. Ik wil dan ook proberen om een paar van de thema s die jij bespreekt aanvullend te beschrijven vanuit mijn ervaringen in de praktijk tot nu toe. Intimiteit vanuit de Zijnsoriëntatie Eerst en vooral moet ik terugdenken aan mijn opleidingstijd aan de School voor Zijnsorientatie. Hans Knibbe, de grondlegger van de School, heeft als theorie dat iedereen iets van een verstrikkende symbiose ervaart op het moment dat hij of zij van de moederborst af moet. Zo gezien is dit een bijna universeel thema, een ervaring die bijna iedereen heeft meegemaakt. Daar heb je dan maar mee te dealen. Een tweede universeel thema is de kwestie van de eenzaamheid. Wij mensen, maken ons zelf vaak wijs dat we zijn voorbestemd voor de grote liefde in relatie met de ander, maar het is gewoon een groot Zijnsgegeven dat we, hoe je het ook wendt of keert, we er uiteindelijk hartstikke alleen voor staan. Ook dat is iets universeels waar je mee te dealen hebt. We starten een liefdesrelatie bijna altijd vanuit symbiotische motieven. Het is de kunst om gedurende de relatie door te groeien van een symbiotische relatie naar een heilige relatie. Daarnaast kunnen er zich allerlei situaties voordoen, zoals Hannah die schetst, die kramp doen ontstaan in jouw omgaan met intimiteit, die de helderheid daarin kunnen vertroebelen. Dan kun je veel voordeel hebben om de adviezen van Hannah op te volgen om weer meer helderheid en ontspanning te creëren in je omgang met jouw levenspartner. Intimiteit vanuit de Homeopathie Klassieke Homeopathie De angst om in de steek gelaten te worden nadat dat zich reeds eerder heeft voorgedaan kan heel vaak goed begeleid of behandeld worden met het homeopathische geneesmiddel Natrium muriaticum. Nadat je in de steek gelaten werd, of wanneer je alleen nog maar dat gevoel hebt gehad, trek je een muur op in de relaties met anderen en lijdt je aan stil verdriet waardoor je min of meer op een eilandje belandt. Een tweede groep van homeopathische geneesmiddelen zijn de Magnesiums. De verschillende magnesium verbindingen kunnen geïdiceerd zijn bij kinderen van gescheiden ouders of bij adoptiekinderen. Magnesium carbonicum is geïndiceerd als het kind (onbewust) boos is op vader, als veroorzaker van de scheiding. Magnesium muriaticum is geïndiceerd als het kind het meest boos is op de moeder. Het kind is vaak te weinig bewust van de boosheid en niet in staat de boosheid te tonen. Inspiring Homeopathy Het middel van eerste keus voor iemand die terecht gekomen is in de dynamiek die Hannah beschrijft is het middel Carcinosinum, gemaakt van 8 verschillende kankergezwellen bij de mens. Maar liefst de helft van alle symptomen die Hannah aan het eind van haar artikel beschrijft zijn Carcinosinum symptomen. Iemand die Carcinosinum nodig heeft is een HSP, die zich uitput in het zorgen voor alle anderen, die het iedereen naar de zin wil maken (pleasing everybody), die veel te gemakkelijk over zijn/haar 10
grenzen heen gaat en die zich enorm verantwoordelijk kan voelen voor het zieleheil van de ander. Er heerst vaak een gevoel van: wat ik ook doe, het is nooit goed genoeg. Er is een negatief zelfbeeld waardoor er sprake is van te weinig zelfvertrouwen. Hij of zij moet echt nog leren om voor zichzelf te zorgen. Deze thematiek doet zich zo vaak voor dat hier sprake is van een universeel thema, het is diep verankerd in onze cultuur. Waarschijnlijk omdat onze ouders heel zuinig waren met bevestiging terwijl elk kind daar het beste op gedijt. Heel vaak hebben patiënten het middel Carcinosinum Cum Cuprum nodig, dit is Carcinosinum in een verbinding met Cuprum metallicum. Heel veel symptomen die Hannah op het eind op een rijtje zet passen bij Cuprum metallicum: controlebehoefte of dwang, heel erg je best doen, perfectionisme, alsmaar doorgaan (niet opgeven). Een tweede universeel thema is het thema: de angst dat er op een keer geen moederlijke liefde meer zal zijn. Hier past het homeopathische geneesmiddel Saccharum officinale bij, gemaakt van rietsuiker. Zolang je je niet bewust bent van deze angst kan dit leiden tot de onbedwingbare behoefte om vaker te eten of vaker te snoepen. Suiker wordt in de homeopathie ook wel beschouwd als surrogaat liefde. En als je bang bent dat er geen moederliefde zal zijn dan kun je vaak ook niet echt van jezelf houden (zelfliefde). Dit thema kwam reeds ter sprake vanuit de Zijnsoriëntatie. Gepotentieerde vitamine B12 De zes homeopathische geneesmiddelen die van de verschillende vormen van vitamine B12 gemaakt zijn betreffen alle het thema bestaansrecht. Daarvan gebruik ik gepotentieerde methylcobalamine verreweg het meest. Er is dan bijna altijd sprake van bedreigd voortbestaan terwijl je nog bij je moeder in de moederschoot zit. Dit kan veroorzaakt zijn geweest door b.v. bloedgroepantagonisme, een omstrengeling maar veel vaker doordat je geboren werd als alleengeboren tweeeling. Je bent in doodsnood geweest, je had het misschien bijna niet overleefd. Dit geeft de patiënt heel vaak het gevoel dat hij/zij er net zo goed niet was geweest. Ze zien mij nooit, of ik tel toch niet mee, of wat doe ik hier eigenlijk op aarde. Zij staan vaak maar met één been in dit leven, met het andere been staan ze nog in de zielewereld. Ze zijn eigenlijk nog niet echt geïncarneerd. Gepotentieerde vitamine B12 kan dan heel behulpzaam zijn voor deze patiënten om alsnog een appel op hen te doen om wel volledig ja te zeggen tegen dit leven, in dit lijf, hier en nu op deze aarde. Toen Hannah en ik samen deelnamen aan een weekendseminar van Alrfred Ramoda Austermann voor alleengeboren tweelingen was het heel opvallend dat maar 4 van de 17 deelnemers een vaste relatie hadden en dat maar 4 van de 17 deelnemers kinderen hadden. Austermann liet met behulp van opstellingen zien dat alleengeboren tweelingen bij het zoeken van een relatie of heel claimend zijn (ze willen alles of niets) of heel vluchtend (als het te dichtbij komt moeten ze eruit). Lanthaniden Een laatste groep van homeopathische geneesmiddelen komt bij mij op naar aanleiding van het artikel van Hannah: de Lanthaniden. Lanthaniden zijn metaalachtige stoffen uit het periodiek systeem uit 11
de 6 e rij, met magnetische eigenschappen. Mensen die een Lanthanide nodig hebben zijn heel gevoelig, willen heel waarheidsgetrouw leven (puristen: zij gaan voor niets dan de waarheid) en hebben een hoog bewustzijn en kunnen nogal snel verstrikt raken in het thema verbondenheid en autonoom zijn of blijven. Zij zijn op zoek naar zichzelf en doen veel aan introspectie. Zij willen met grote kracht meestal hun eigen baas zijn en zijn erg gesteld op hun persoonlijke vrijheid en onafhankelijkheid. Daarom is het voor hen heel moeilijk om zich volledig te geven in een relatie. Zij hebben vaak auto-immuunaandoeningen: zij gaan antistoffen maken tegen hun eigen lichaam, dus hun agressie richt zich op henzelf. Zij hebben vaak een groot invoelend vermogen, het zijn daarom vaak therapeuten of hulpverleners. Hans Reijnen, arts voor Homeopathie en Bioresonantie Op vrijdag 28 mei 2010 organiseert VitOrtho in congrescentrum Antropia te Driebergen, in samenwerking met Drs. Hans Reijnen (arts voor Homeopathie en Bioresonantietherapie), het congres B12 Integraal over de vergeten ziekte M. Addison-Biermer (vitamine B12 tekort). De officiële uitnodiging: Sprekers: Drs. Hans Reijnen was gedurende elf jaar huisarts en praktiseert nu sinds twintig jaar klassieke homeopathie en orthomoleculaire geneeskunde. Ruim vier jaar geleden introduceerde hij bioresonantietherapie in zijn praktijk. Sindsdien zijn de behandelresultaten sterk verbeterd en heeft hij een integraal onderzoek- en behandelmodel ontwikkeld, dat hij: de BNS therapie genoemd heeft. B12-deficientie speelt een belangrijke rol binnen dit behandelconcept. Hans Reijnen presenteert de resultaten van een observationele analyse gedurende twee jaar van 540 patiënten met een B12 tekort. Hij zal u informeren over nieuwe feiten aangaande de diagnose, de oorzaken en de symptomatologie van deze ziekte. Hij zal een nieuw behandelprotocol presenteren. Tevens introduceert hij zes nieuwe homeopathische geneesmiddelen die van vit. B12 gemaakt zijn. Zij blijken sterk werkzaam te zijn bij existentialistisch psychologische problemen die vaak optreden bij patiënten met een vit. B12 tekort. Hij ontdekte dat (vrijwel) alle alleengeboren tweelingen een vit. B12 tekort krijgen. Mrs. S.M. Pacholok, verpleegkundige IC (USA, Engels gesproken) auteur van het boek: Could it be B12!?, epidemic of misdiagnoses dat zij samen met haar man de heer J.J. Stuart, arts, heeft geschreven. Het echtpaar voert sinds 2005 een uitgebreide bewustwordingscam-pagne voor veel meer vroegtijdige herkenning van M. Addison-Biermer. Ze laten zien dat deze ziekte meer gezichten heeft dan de van oudsher bekende beelden van pernicieuze anemie en gecombineerde strengziekte. Mr. J. Chandy, huisarts, Shinwell Medical Centre, Co Durham, (UK, Engels gesproken) verrricht sinds 1981 een uitgebreide retrospectieve studie naar de substitutie van vitamine B12 bij een serumgehalte bene-den 300 pmol/l met of zonder anemie of macrocytosis. Hij rapporteert over zijn inzichten na de behandeling van meer dan 700 patiënten met een vitamine B12 tekort. Dr. Drs. N. Westerman, voormalig huisarts, nu arts voor (electro)- acupunctuur en biofysische geneeskunde, schreef o.a. het boek Bioenergie, de potentie van niet reguliere geneeskunde. Biologisch elektromagnetisme vormt de fysische 12
basis van het bio-energieconcept uit de CAM wereld. Hij zal spreken over de rol van vitamine B12 in een systemisch en natuurgeneeskundig (biofysisch) perspectief. De heer A.R. Austermann, psycholoog en Heilpraktiker (BRD, Duits gesproken) en auteur (samen met zijn vrouw B. Austermann, sociaalpedagoge) van het boek het Drama in de Moederschoot, de verloren tweelinghelft. Dit boek laat zien, dat als je deel hebt uitgemaakt van een tweeling (of meerling) en je wordt toch maar alleen geboren, dit vaak leidt tot eenzaamheidsgevoelens, schuldgevoel en een onvervulbaar verlangen naar eenheid. Het echtpaar Austermann behandelt het trauma van het verlies met speciale groepsseminars (familieopstellingen, regressies en visualisaties). Programma B12 Integraal 09:00 9:30 Ontvangst 09.30-09.40 Opening door de dagvoorzitter. 09:40 09.50 Drs. H. Reijnen, arts: Inleiding B12 Integraal. 09.50 10.30 Mrs S. Pacholok, verpleegkundige IC, USA: M. Addison-Biermer: vitamine B12 tekort, epidemie van misdiagnoses (Engelstalig) 10:30 11.00 Pauze 11.00 11.40 Dr. J. Chandy, huisarts, UK: You have given me my life back (Engelstalig). 11:40 12:10 Dr. Drs. N. Westerman, arts, B12 Integraal: de centrale rol van B12 in systemisch perspectief. 12.10 12.30 Vragen en discussie 12:30-13:30 Lunchpauze 13:30-14:30 Drs. H. Reijnen, arts, De resultaten van een observationele analyse gedurende twee jaar: 540 behandelde patiënten resulterend in een nieuw behandelprotocol. 14:30-15:15 Dhr. A.R. Austermann, psycholoog, BRD, Het drama in de moederschoot, de verloren tweelinghelft (Duitstalig). 15:15 15:45 Pauze 15:45 16:30 Drs. H. Reijnen, arts, Zes nieuwe homeopathische geneesmiddelen vervaardigd van verschillende vormen van vitamine B12 (thema bestaansrecht). 16:30 17:00 Vragen en discussie 17:00 Afsluiting De deelnamekosten (voor artsen, therapeuten, politici, beleidsmakers en journalisten) bedragen bij voorinschrijving 110,00 incl. BTW per persoon. Inclusief biologische lunch. Het normale tarief na 1 april 2010 bedraagt 135,00 incl. BTW (Accreditatie is bij verschillende beroepsverenigingen aangevraagd). Het Congres wordt mede mogelijk gemaakt door VitOrtho, leverancier van topkwaliteit voedingssupplementen met een gezonde prijs. Je kunt je ook bij hen inschrijven: tel: 073-3010703 13
Het volgende nummer zal gewijd zijn aan: het onderwerp: Cobalamine4All met zoals altijd bijdragen vanuit de (para)-medische praktijk als uit de psycho-energetische invalshoek. Vaste rubrieken: De Huisapotheek De boekentip Colofon: Uitgave van: Mens Sana Ferdinand Bolstraat 8 5753 BL Deurne medewerkers: * Hans Reijnen, arts voor homeopathie en bioresonantie * Mieke Lomme, psycho-energetische begeleiding * Annie Willems, aromatherapeute * Hannah Cuppen, Integraal Therapeut * Jacqueline Lemmen, praktijkassistente Warmte is betrekkelijk. Je kunt rillen van de kou bij 25 graden en barsten van de hitte ook al vriest het dat het kraakt. Warmte hangt blijkbaar niet alleen van buitentemperatuur af, maar ook van je innerlijke temperatuur. Koud word je van vervelende ontmoetingen, nare klusjes, een ongemakkelijke sfeer. Warm word je van mensen van wie je houdt, fijne plekken en je liefste bezigheden. Daarom is het juist s winters belangrijk om stil te staan bij het vuurtje binnenin. De temperatuurdaling in de winter dwingt je om je kernwarmte op te zoeken. Het losmaken van innerlijke warmte maakt sterk. Na een extra koude winter gloeit een plant in het voorjaar: hij groeit krachtig met veel rode tinten in het blad. Innerlijke gloed ontstaat niet door warmte van buitenaf, maar binnenin. Gelukkig zijn er allerlei hulpmiddelen in de natuur die ons helpen om onze innerlijke gloed aan te wakkeren of los te maken. Zo is rozemarijn één van de kruiden die zo geliefd zijn omdat ze in staat zijn om innerlijke warmte te genereren. De prikkelende, opwekkende geur van rozemarijn heeft een rijke traditie. De Grieken en de Romeinen vlochten rozemarijnkransen voor hun goden. In de middeleeuwen gebruikten monniken het kruid tegen hoest en de pest. In zuidelijke landen dragen bruiden ook nu nog rozemarijn in hun haar en zelfs in Egyptische koningsgraven zijn restanten gevonden van dit geurige kruid, dat als heilig werd beschouwd. Weleda heeft een aantal producten op basis van rozemarijn: haarwater, badmelk, plantenzeep, shampoo en haarlotion. Deze producten stimuleren de doorbloeding en ondersteunen de stofwisseling en de regeneratie van huid en hoofdhuid. Mens Sana Berichten verschijnt: 4 keer per jaar Te verkrijgen: Telefonisch: 0493-319000 E-mail: info@menssana.nu kosten: op spreekuur: gratis per e-mail: gratis per post: 1,50 per jaar (4 nummers) 5,00 Rozemarijn Activeringsbad biedt s winters een weldadig, verwarmend (voet)bad wanneer je koud of vermoeid thuiskomt. 14