dementie dichterbij
dementie dichterbij Mbo-studenten Zorg en Welzijn (niv 3) maken een verhaal over een ontmoeting bij iemand thuis met dementie. Dat verhaal komt op de site www.dementieverhalenbank.nl. Een eenvoudige opdracht. Maar ook een belangrijke. Waarom? Omdat studenten tijdens hun stages in het verpleeghuis eigenlijk alleen mensen met dementie zien in de laatste fase van de ziekte. Niet zo vreemd dus dat zij bij dementie meteen aan die eindfase denken, zoals de meeste mensen. Om hun beeld van mensen met dementie completer en realistischer te maken, gaven Vereniging het Zonnehuis en Leyden Academy on Vitality & Ageing de studenten deze opdracht. Voor veel studenten was dit de eerste ontmoeting met iemand met dementie in een veel eerdere fase van de ziekte én in een andere setting dan het verpleeghuis. De ontmoetingen met mensen thuis leverden dan ook mooie indrukken en persoonlijke ervaringen op. Veel van die indrukken zijn te lezen in de verhalen op de Dementie Verhalenbank. Maar de meest rake en interessante opmerkingen worden gewoon even ergens tussen neus en lippen door gemaakt. Rose van Stein, die als projectmedewerker alle lessen bijwoonde, schreef de pareltjes op. Onder de indruk van de beleving, het enthousiasme en veranderende kijk van de studenten, kwam zij op het idee om dit boekje vol praktische wijsheden te maken. Geschreven voor en door de studenten zelf. Veel dank, Iris van der Reijden
puur veelzeggend Als projectmedewerker heb ik mee mogen helpen aan dit mooie project. Persoonlijk heb ik het meeste geleerd van de gesprekken met deze ambitieuze jonge professionals. Bijna afgestudeerd staan ze te popelen om als zorgverlener aan de slag te gaan. In dit boekje een aantal wijsheden van de studenten van klassen B14Z1 en B14Z2 van het ROC TOP in Amsterdam. Vol passie, recht voor zijn raap maar vooral recht uit het hart! Dank, studenten. Ik vond het een eer! Rose van Stein
Toen die meneer zei: Ik vier geen feest meer werd ik verdrietig. Daar heb ik nog lang over nagedacht. Ik heb echt geen formulier nodig om met iemand in gesprek te gaan.
Soms hoef je niets te zeggen, alleen heel erg goed kijken. Dan zie je alles. Dit is ècht helemaal mijn doelgroep
In Suriname hebben ouderen geen dementie. Nou misschien hebben ze het wel maar zorgen we gewoon beter voor elkaar en maken we er geen probleem van zoals hier. dementie dichterbij
Dames ik ben nog even aan het woord. Ja wij ook. Ik merkte aan alles dat mevrouw overstuur raakte dus heb ik het gesprek gestuurd naar een onderwerp waar ze blij van werd.
Ik vind het soms moeilijk om met deze doelgroep te werken omdat ik te serieus ben. Ik moet leren om minder serieus te zijn. Dat gaat me helpen. Toch denk ik dat zo n gesprek met een cliënt in een later stadium ook nog altijd kan. Er is alleen nooit tijd voor.
In de omgang met mensen met dementie doe ik alles op gevoel. Ik voel gewoon wat de cliënt nodig heeft dan gaat het eigenlijk altijd goed. Natuurlijk zijn oude mensen met dementie niet altijd aardig. Ben jij dat wel dan?
Ik merkte direct dat mevrouw een betere klik had met mijn collega dus ben ik gaan observeren om het gesprek niet te verstoren en zo kon ik gelijk goed zien of mevrouw op haar gemak was tijdens het beantwoorden van de vragen. dementie dichterbij
Het is hartverwarmend om te zien hoe goed sommige mantelzorgers bezig zijn met hun naaste, dat merken wij direct. Ik besef nu pas hoe het is vlak na de diagnose. De mensen die wij in het verpleeghuis helpen hebben dit allemaal meegemaakt. Daar heb ik nooit eerder over nagedacht.
Die mevrouw was natuurlijk heel erg oud en ze gebruikte hele andere woorden maar dat betekent niet dat ik haar niet begrijp. Alles in ons werk draait om vertrouwen. Als er geen vertrouwen is van de cliënt, familie of collega s, dan is het klaar.
Het was een Surinaamse mevrouw dus ik kon het eigenlijk onmiddellijk met haar vinden 2 gangsters. Die mevrouw zei; Zolang er nog leven is, zet ik door dat vond ik moedig. Echt een sterke vrouw.
Ik denk nee ik weet dat wij heel erg belangrijk werk doen. Of de rest het weet vraag ik me wel eens af. Gelukkig merkt de cliënt het wel en dat is het allerbelangrijkste. dementie dichterbij
Ik zie door deze opdracht mensen met dementie niet meer als doelgroep maar als individu. De cliënt moet voelen dat je het met ze meent dat is de basis.
Met dank aan Studenten en docenten van B14Z1 en B14Z2 van het ROC TOP de Klencke Amsterdam Vereniging Het Zonnehuis/Leyden Academy on Vitality and Ageing Stichting RCOAK Fonds Sluyterman van Loo M.A.O.C. Gravin van Bylandt Stichting De Dementieverhalenbank Tao Of Care
SOCIALE BENADERING DEMENTIE REEKS