Lustrumalmanak 2007 TWIST

Lustrumalmanak 2007 TWIST

Inhoudsopgave Voorwoord (of het verhaal) van Malus (Appel) deel 3 3 door Marieke Meelen Woord van het bestuur 4 Interview Guus Kroonen en Michaël Peyrot, oprichtingsbestuur 5 door Marieke Meelen Interview Aliza Plas, secretaris 2003-2004 7 door Elizabeth Koier Interview Eva Schultz, voorzitter 2004-2005 10 door Alain Corbeau Interview Constantijn Kaland, penningmeester 2005-2006 14 door Olivia Loonen Conferentieverslag 16 door Alain Corbeau en Daan van de Velde Interview opleidingsvoorzitters 21 door Elizabeth Koier en Marieke Meelen Taalwetenschap, wat kun je daarmee worden dan? 30 door Willemijn Sedee The Agony & Ecstasy of Lexophilia 32 ingezonden door Alexander Lubotsky TWIST door de jaren heen 33 Smoelenboek 35 Handige gegevens 62 1

2

Appel de Derde ~ The Return of the Apple ~ At Apple s End of toch niet? Voorwoord (of het verhaal) van Malus (Appel) - deel 3 9 april 2007, GEFELICITEERD MET JE 5 e VERJAARDAG!!!!!!!! Appel schrok wakker, sprong overeind en *boink*. Nog voor hij goed en wel een glimp kon opvangen van de oprichters euhm aanstichters van deze Myjeriaanse wekactie, werd alles weer zwart om hem heen. In appelmoescoma droomde hij verder. Je roes uitslapen is immers zó 2005/2006, tegenwoordig moet je met meer aantrekkelijke vormen van SOG komen, willen de studentpsychologen je nog serieus nemen Terug naar waar het allemaal begon Maar waar begon het eigenlijk? Vincent mocht dan wel een karakteristiek logo hebben uitgekozen om Paris wille, maar was Appel er al niet eerder? En wie is Appel nu werkelijk: ziet hij als hij in de spiegel kijkt, iets wat op zichzelf lijkt, of enkel een naamgenoot in elf-zoveel-enzestig aan de andere kant van het TWIST-plein 1? Om zijn schizofrenie onder controle te brengen sluit Appel zich aan bij de AA s (Anonieme Appels). Hallo, ik ben Appel. Hallo, Appel roept de rest van de getraumatiseerde Hoogvlietfruitafdeling in koor. Als Appel de Elstars, Gala s en Jonagolds om zich heen ziet, barst hij in tranen uit: zijn ouders, adoptieouders en zelfs de opleidingsvoorzitters zijn er nog niet over uit tot welke soort hij - de lekkerste appel - behoort. Maar van welke kant ben je nu? de onvermijdelijke vraag van de net-niet-leek-goudreinet in de hoek. Wat een gezeur toch tegenwoordig over wie je bent en wat je precies doet. Vroeger was alles ongenadig clichématig beter. Niemand twijfelt over de identiteit van Adam en Eva s paradijsappel, terwijl die vrucht toch nergens nader gespecificeerd wordt. De negatieve lijn zet zich door, want door VIET ers wordt hij even later toch vooral gezien als de oorzaak van hun ellendige Homerusblok. En bij de Romeinen heeft Malus ook enkel slechte associaties. Maar he ll be apples zoals ze down under zouden zeggen: het komt wel goed! De Kelten zagen hem bijvoorbeeld als symbool van overgeleverde kennis en de Germaanse godin Iduna bewaarde appels voor een eeuwige jeugd. En als Newton nooit die appel had zien vallen, zouden wij waarschijnlijk nog steeds denken dat we van de aarde af kunnen vallen. Zo zie je maar weer, het is zoals ome Karel (die van die verfklodders inderdaad) al zei tegen Sonja B.: Tais-toi et sois belle!. Tijd dus om zijn mond te houden, want als je mooi bent, is het helemaal niet erg dat je Zuiderburen (en: Nee, daar hoort Maastricht niet bij) je nog steeds als scheldwoord gebruiken. Bovendien schijnt het Chinese woord voor appel eveneens voor vrede te staan (en gelukkig lopen er tegenwoordig nogal wat VIET ers in het Arsenaal rond om dit te verifiëren). Dus waar zou hij zich nog druk om maken? Appel is en blijft Ver-gemeen en Algelijkend. De oprichters hadden groot gelijk: je kunt geen appels met appelen vergelijken, maar de gezelligheid gaat prima samen! Misschien is dit dan het juiste moment om te ontwaken uit zijn appelflauwte 1 Met alle respect voor Nicolaas van Wijk natuurlijk, maar zo zal het over 5 jaar heten, zie p. 5 3

Woord van het bestuur Voor je ligt alweer de derde almanak in het vijfjarig bestaan van TWIST. Een mooie gelegenheid om terug te kijken naar de afgelopen vijf jaar, en in het bijzonder dit lustrumjaar. Het jaar luidden we in met een borrel met als thema alliteraties. De opzienbarende opkomst gaf ons moed om er een bruisend bestuursjaar van te maken. We hebben geprobeerd gevarieerde activiteiten aan te bieden. Ontspannende activiteiten zoals filmavonden en borrels; inhoudelijke activiteiten zoals lezingen en de lustrumconferentie. Ook hebben we uitstapjes georganiseerd naar de Koninklijke Bibliotheek en het Meertens Instituut. Verschillende activiteiten hebben we ook samen georganiseerd met andere studieverenigingen. Zo hebben we samen met de studievereniging van Indologie Sinterklaas gevierd. Verder hebben we ook taalwetenschappers uit Nijmegen, Utrecht en Amsterdam ontmoet tijdens het bezoekje aan het Meertens Instituut. Hoewel het vaak lastig blijkt een activiteit te organiseren met zoveel zusters, hopen we dat dit contact nog lang in stand zal blijven. Ook TWeekend in het Limburgse Bruisterbosch was weer een succes. Uit de vragen die we alle leden gesteld hebben, blijkt dat dit voor veel mensen één van de hoogtepunten van het TWIST-jaar is. Afgelopen jaar is zelfs voor het eerst een EerstejaarsTWeekend georganiseerd, zodat de eerstejaars meteen kennis kunnen maken met deze traditie. In deze almanak kijken we door middel van interviews met oud-bestuursleden terug op de afgelopen vijf jaar. Ook staat er een uitgebreid verslag in van dé activiteit van dit jaar: de lustrumconferentie. Uiteraard ontbreekt het zogenaamde smoelenboek met alle gegevens van je mede-twist-leden niet. Olivia Loonen, secretaris Marieke Meelen, voorzitter Elizabeth Koier, penningmeester Lustrumbestuur 2006-2007 4

Interview Guus Kroonen en Michaël Peyrot, oprichtingsbestuur door Marieke Meelen Als je echt iets te weten wilt komen over TWIST, moet je bij het begin beginnen. Waar komen die TWIST-roddels nou eigenlijk vandaan? Is de vereniging werkelijk opgericht omdat Vincent zich bij ATW zo alleen voelde? Of wilden de VTW ers nu echt leren wat er allemaal gebeurde aan de overkant? Om dat en meer te weten te komen, stapte ik vol goede moed en met mijn vragenlijst voor oud-besturen in de hand naar Guus Kroonen en Michaël Peyrot, twee van de vijf oprichters van TWIST. v.l.n.r. Michaël, Guus, Vincent, Marianne en Alwin Oprichting Waarom ben je in het bestuur van TWIST gegaan? barst ik los. Die vraag is fout! roepen beide heren in koor. Dat begint al goed We zijn niet in het bestuur van TWIST gegaan, want we hebben het opgericht, dus we zaten automatisch in het bestuur. Nietsontziende taalkundige accuratesse zullen we maar zeggen Poging twee: Waarom hebben jullie het opgericht?. Om maar direct tot de kern van ons probleem te komen zegt Michaël dat er wel erg weinig mensen waren per jaar bij VTW. Guus stemt in en zegt dat er ergens toch wel een band is tussen taalwetenschappers en dat ze vooral meer sociale activiteiten wilden. Natuurlijk was het ook wel leuk om de discussie aan te jagen. Michaël valt hem direct bij: Het sijpelde door van bovenaf dat het rare mensen waren aan de overkant en wij wilden dat wel eens onderzoeken. En Guus vult aan: We konden leuke debatten opzetten over verschillende perspectieven. Zo hadden we een TWIST-gesprek met Crit Cremers en Jeroen Wiedenhof over betekenis. Maar het eigenlijke twistpunt is beide heren niet meer duidelijk. Dat moeten we dus dringend een keer overdoen! Hoe ging de oprichting nu eigenlijk in de praktijk? Michaël en Guus zuchten: Tja, die statuten daar is behoorlijk wat tijd aan opgegaan. We hadden een oprichtingsvergadering en toen begonnen we met zo n 10 leden. We zijn toen ook voor het eerst op TWeekend gegaan, naar Zuid-Limburg. De bestuurstaken zijn 5

gewoon verdeeld, want het moest allemaal gedaan worden. Marianne was gewoon heel voortvarend: ze kreeg dingen gedaan. Ze had al ervaring, daarom werd zij voorzitter. En ik hou van notuleren, dat is mijn grootste hobby! aldus Guus. TWeekend Het weekend borduurde voort op het weekend dat bij ATW al door Crit en Erik georganiseerd werd. We hebben in Het Zinkviooltje in Zuid-Limburg samen gekookt en domme discussies gehouden over de statuten en de nieuwe naam, want *Péh 3 tlom was te Indo-Europees en waarschijnlijk niet handig op langere termijn. En na meer dan een jaar ploeteren op statuten, peilen of er animo was, ook bij andere taalkundige opleidingen, TWeekend en TWIST-gesprekken organiseren, werd het bestuur overgedragen. Blij? Ik vond het wel goed, mooi dat het overgedragen wordt en dat het loopt. zegt Guus. Het was gewoon heel gezellig: we hebben vaak in Cheers gehangen, nu Proost, maar eigenlijk *Péh 3 tlom dus. Hebben deze TWIST ers de opleidingen nu werkelijk verbroederd? Of was dat niet de paradoxale doelstelling van deze vereniging? Nee, nog niet helemaal, maar aan de inhoud zal het dan wel niet liggen. Het is gewoon een fundamenteel andere kijk op de taal. De gezelligheid is bedoeld om de verschillen te overbruggen. Zelf hebben ze oorspronkelijk voor VIET of VTW, zoals het toen nog heette, gekozen, omdat het veruit de interessantste studie is. Maar dat geldt ook voor de bobo s van het vakgebied: het leuke is dat je nooit klaar bent! Lekker blijven wetenschappen ik weet nog niet zeker of ik verder wil met Tochaars, maar denk dat ik mijn kennis hierover eerder zou willen uitbreiden dan switchen. Dat zou kapitaalvernietiging zijn! aldus Guus. Hij heeft zelf eerst Scandinavisch gestudeerd in Amsterdam. Gegrepen door alle talenkennis die onder andere prof. Quak te bieden had, volgde hij daarnaast in Leiden vakken bij VTW. Terug bij TWIST vandaag de dag: ze zijn blij met de explosie van activiteiten. Jammer dat het vaak niet lukt om mee te doen. (En ik vind het jammer dat ik geen camera bij me heb om Michaëls bekende, onschuldige, quasi-naïeve gezichtsuitdrukking hierbij vast te leggen.) Zelf zijn ze ooit bezig geweest met plannen voor een TWeekend in Hongarije, maar dat is er nooit van gekomen. Verder was er in Duitsland ook nog een dorpje Twist, maar daar had niemand zin in. Guus kijkt ietwat bedroefd en oppert dan om eens naar Gent te gaan omdat ze daar ook iets met taalwetenschap hebben. En wat er verder nog zou kunnen veranderen, een twistgesprek, nog een conferentie Het zou misschien leuk zijn om de docenten wat meer te betrekken zegt Michaël (zelfde unieke gezichtsuitdrukking). En over vijf jaar is TWIST alleen maar groter en beter; in ieder geval springlevend. Waar Guus nog aan toevoegt: Dan zijn ze natuurlijk hard bezig om een standbeeld op te richten voor ons en worden de pleintjes hier ombenoemd! Tot slot de Appelvraag: wat is de favoriete appel van de oprichters? Zo n rode Michaël weet duidelijk niets van appelsoorten Guus is iets creatiever: Een aardappel natuurlijk!. Benieuwd of de volgende besturen daar ook zo over denken 6

Interview Aliza Plas, secretaris 2003-2004 door Elizabeth Koier Aliza Plas was secretaris van TWIST in het jaar 2003-2004 samen met Janco Nagelhout (Penningmeester) en Willemijn Sedee (Voorzitter). Bestuursoverdracht: Marianne draagt de hamer 2 over aan Willemijn Aliza is in het bestuur van TWIST gegaan omdat het haar erg leuk leek en omdat zij wou proberen of bestuurswerk iets voor haar was. Zij had namelijk nog nooit in een bestuur gezeten. Verder was TWIST een kleine vereniging en leek het haar gezellig om met Willemijn in het bestuur te zitten. De verdeling van de taken was niet zo ingewikkeld. Willemijn was in Aliza s ogen het geschiktst om voorzitter te zijn en zij zelf wilde geen financiën doen. Verder leek het Aliza leuk om de administratie bij te houden en te ordenen. Een andere goede reden om secretaris te worden, was dat zij als secretaris altijd overal van op de hoogte gehouden werd, omdat zij met leden en anderen correspondeerde. Aliza vond het erg opbouwend om in het TWIST bestuur te zitten. De vereniging was net opgericht en hij had nog weinig inhoud. Daarom heeft het bestuur 2003-2004 veel tijd besteed aan het verzinnen van nieuwe activiteiten. Hier kon Aliza haar ei goed in kwijt. Aliza vond haar bestuursjaar heel leerzaam. Zij leerde vergaderen en notuleren. Verder probeerde het bestuur 2003-2004 de vereniging te vormen en een eigen karakter te geven. Aan het einde van het jaar was Aliza heel tevreden: Ze hadden veel nieuwe leden geworven en Aliza zelf was een leuke ervaring rijker. Daarom was zij heel blij dat ze besloten had in het bestuur van TWIST te gaan zitten: Het was gezellig, er waren veel nieuwe dingen en zij had bestuurservaring opgedaan. Aliza heeft voor Taalwetenschap gekozen omdat het een combinatie van taal en exact denken is. Zij hield van talen leren, maar dan wel op een exacte manier. Haar ouders zeiden altijd al dat Aliza taal als wiskunde behandelde en dat is wat je in de taalwetenschap doet: Je moet een taal zelfs op die manier benaderen. 2 Waar is die hamer gebleven?!? 7

Aliza is heel blij met haar keuze, al gaat zij nu, na haar bachelor, een master aan de VU doen. De reden hiervoor is dat zij graag de toegepaste kant op wil. Omdat de opleiding in Leiden veel theoretischer is dan aan de VU, moest zij hiervoor zelfs een pre-master doen. Toch heeft Aliza geen spijt van haar oorspronkelijke keuze voor Leiden. Zij vindt het leuk om meer inzicht in taal te hebben en op een andere manier naar taal te kijken. De Leidse opleiding was gezellig en klein. Ook heeft zij in Leiden goed academisch leren denken door de theoretische grondslag van de bachelor. Maar nu wil zij liever iets praktisch doen, iets wat nuttig is voor de maatschappij. Zoals net al even aangestipt werd, is Aliza bezig met een pre-master Toegepaste taalwetenschap aan de VU. Als het goed is, is ze daar over een paar weken mee klaar en in september begint zij aan een master Tweede taalverwerving aan de VU. Aliza wil zich specialiseren in meertaligheid van mensen die niet in het Nederlands zijn opgevoed en dan vanuit het Nederlands Engels moeten leren op school. Hiernaar heeft zij ook onderzoek gedaan voor haar bachelorscriptie. Veder wil zij iets met onderwijs doen, omdat dat haar interesseert. Wat zij uiteindelijk wil gaan doen, weet ze nog niet. Misschien het onderzoek in, maar misschien ook niet. v.l.n.r. Aliza, Willemijn en Janco 8

Aliza zou graag nog eens naar het buitenland op TWeekend gaan, maar verder maakt het haar niet zoveel uit waar het TWeekend is. De huidige activiteiten van TWIST vindt ze heel erg leuk. Het lijkt een beetje op haar bestuursjaar, vindt ze, omdat de activiteiten zijn uitgebreid en er veel enthousiasme was. Aliza vindt het wel jammer dat er geen TWIST-gesprek is geweest en meer taalwetenschappelijke uitjes zou zij ook leuk vinden. Als tip voor de volgende besturen zegt Aliza dat zij vooral het vakinhoudelijke niet moeten vergeten. Borrels zijn makkelijker te organiseren, maar een studievereniging is er ook voor inhoudelijke dingen. Dit jaar was die verhouding prima. Aliza ziet de toekomst van TWIST zonnig in. Over vijf jaar zijn er meer studenten, misschien ook wel van andere talenstudies. TWIST moet verder op de koers van dit jaar, misschien aangevuld met een buitenlandse reis. Aliza s houdt erg veel van Gala s maar Jonagolds vindt zij nog lekkerder. Tweekendgangers op een Maastrichts terras (maart 2002) 9

Interview Eva Schultz, voorzitter 2004-2005 door Alain Corbeau Het derde jaar van TWIST was een jaar met veel nieuwe leden. Het was tevens het eerste jaar waarin een almanak werd uitgebracht. De drie dames die in 2004-2005 het bestuur vormden waren Eva Schultz, Miriam Otto en Suzanne Strik. Ik voelde eerstgenoemde aan de tand over haar ervaringen toen. Waarom ben je in het bestuur van TWIST gegaan? Geen flauw idee! zegt Eva met grote stelligheid, maar legt toch uit: Ik heb tijdens mijn studie meerdere besturen en commissies gedaan en telkens na afloop denk ik: ik doe het nooit meer! Maar dan komt er weer zo n plekje vrij en denk ik: ik heb er best wel weer zin in. Ik geloof niet dat er zo veel mensen waren die in het bestuur wilden. Zoals wel vaker het geval is. Hoe dan ook heeft Eva toch maar mooi deze kans aangegrepen. Waarom ben je voorzitter geworden? Ik wilde per se geen penningmeester worden. Daar noemt ze een eveneens vaak te overwinnen hindernis bij het vormen van een nieuw bestuur. Suzanne wilde heel graag secretaris worden, geloof ik. Dus ja, dan blijft er maar één functie over. Ze wilde wel zeker weten dat ik ook in het bestuur ging. Miriam had geen voorkeur voor een functie. We hebben daar geen ruzies om gehad of uitgetrokken haren. Wij zijn eigenlijk een heel saai bestuur; er is niet zoveel sappigs over ons te zeggen. verontschuldigt Eva zich. Eens zien of verdere vragen wat appelsap kunnen onttrekken. Twisteren op TWeekend 2005 Wat vond je het leukste om te organiseren? Na even nadenken luidt het antwoord enthousiast: TWeekend. Maar dan niet de organisatie van tevoren. Ik ben op dat TWeekend echt enorm gestresst geweest 10

door die stomme auto van Betty. TWeekendgangers van toen herinneren zich vast nog dat deze al op de heenreis de geest had gegeven. Ik vind het leuk als mensen een leuk TWeekend hebben en ikzelf ook nog een tikkeltje kan ontspannen. vervolgt ze, Ik heb toen toch nog een auto kunnen regelen. Dat ben ik echt: organisatie ter plekke. Soms ben ik wel een bitch hoor, als ik wat te ver doorschiet. Eva spreidt ook zelfkennis tentoon. Wat typeerde jouw bestuursjaar? Eva barst in giechelen uit. Bedoel je wat de leden hebben gezien of wat ik heb meegemaakt? Allebei willen we natuurlijk weten. Wij hebben natuurlijk de eerste almanak uitgebracht. Wij hebben ook hard genetwerkt voor de saamhorigheid, om echt de leden TW en VIET bij elkaar te brengen. Nou, dit is ook goed gelukt. Wij hebben ons echt gefocust op de gezelligheid. Dat typeert echt ons jaar. Eva moet even nadenken over wat het bestuur intern typeerde. Intern waren het leuke vergaderingen rare vergaderingen, wuppies. Wuppies? Het bestuur had TWuppies willen laten maken, maar dit bleek te prijzig. Ze komt nog even terug op de leden. We hebben zo veel mogelijk ons best gedaan om zoveel mogelijk mensen bij de vereniging te betrekken. Nu hadden we ook een enorme lading eerstejaars, maar veel daarvan zijn ook tot de vaste kern gaan behoren. Ze vervolgt nog over de gebezigde methoden om de eerstejaars te winnen tijdens de EL CID; van vriendelijk tot opdringerig. Hoe voelde je je toen het jaar voorbij was? Dacht Eva net als die andere keren: ik doe het nooit meer? Ja. Ik heb het ook niet meer gedaan. Ik was blij dat het voorbij was. Je zit wel naar het einde toe te werken. Op de ALV moet je nog één keer opleven en dan het werk overgeven. Aan een kant is dat best moeilijk, omdat het toch wel een beetje van jou is geworden Suzanne en Miriam waren daar beter in dan ik. Maar vond ze het nou ook jammer? Ik vond het niet jammer dat het bestuursjaar voorbij was. Wel vind ik dat je organisatorisch niet meer echt bij TWIST betroken wilt zijn als je niet meer in het bestuur zit: als ze je vragen voor een commissie, doe je het toch niet. Ik niet. Ik ben soms wel bang dat als ik me ermee ga bemoeien, dat ik het van iemand overneem. Hoe kijk je nu terug op je bestuursperiode? Achteraf? Hartstikke leuk. Wat ik vooral heel erg leuk vind, is dat Suzanne en ik goede vriendinnen zijn geworden. En ook dat ik wat meer mensen heb leren kennen. Als ik niet in het bestuur had gezeten, was ik nooit naar zoveel activiteiten gekomen. Het maakt het veel makkelijker om te integreren. Integreren, zegt Eva voor velen toch een voorbeeldlid met een ironisch accent. Ik had het gevoel dat ik nou eindelijk eens mensen van mijn studie leerde kennen. Maar ik heb vaak zoiets van ach, t komt wel goed, maar Suzanne is erg nauwgezet. Daarom was ze ook zo geschikt als secretaris. Maar dat botste wel eens. Eva concludeert dat er nu toch wat meer sap uit het interview komt. Achteraf was het leuk, maar zou ze het weer doen? Dat wil zeggen, niet nu weer, maar als ze terug in de tijd ging. Ja. Ik zou het anders doen, maar ik zou het wel doen. 11

v.l.n.r. Eva, Miriam en Suzanne Waarom heb je ooit voor TW gekozen? Ik had een half jaar Arabisch gedaan en toen ging ik Indonesisch studeren. Op zich leuk, maar ik vond dat we te veel bezigwaren met taalverwerving en cultuur. Er was één vak dat ik echt interessant vond: taalkunde. Toen dacht ik: ik ga helemaal opnieuw beginnen. Taalwetenschap was toen net een onderbouwstudie, dus toen heb ik me ingeschreven. Nog een studiewissel. Is ze nu wel blij? Ja, daar ben ik blij mee. Het is een breder vak. Leuke mensen ook. Het zijn niet echt gezelligheidsverenigingsmensen hier; dat viel me wel op. Ik had dat niet verwacht, maar het is wel OK. Hoe ver ben je met je studie? Héél ver! Zo ver, ik kan mezelf niet eens meer vinden! grapt ze. Nee, ik zit in mijn laatste jaar. Na enig tellen komen we tot de conclusie dat dit haar zesde jaar ATW is. Maar ik heb in de tussentijd ook veel gewerkt. Ik moet nu nog afstuderen. Wat zijn de plannen daarna? Naar Canada verhuizen. Voor in ieder geval twee jaar. Naar Vancouver. Haar vriend solliciteert naar een aanstelling aan de universiteit aldaar. Dan ga ik een heel grote auto kopen en langs de hele westkust rijden en ik ga er werken. We zullen je missen, Eva. Waar zou je liefst nog eens op TWeekend gaan? Vancouver is in elk geval te ver. Nou, als TWIST het betaalt Nee, de locatie maakt helemaal niks uit. Als je maar een programma hebt. Het hangt heel erg af van wat voor groep je hebt. Dat is het, het maakt niet uit waar je zit, je kunt desnoods met een tent in je eigen achtertuin gaan zitten. Ik heb bijvoorbeeld ook die chicknight bij mij thuis gehouden. Er waren heel verschillende mensen, maar het was gezellig. Ja, de chicknight Dat obscure avondje waarover menig mannelijk TWIST-lid in het duister tast. Wat vind je van de huidige activiteiten van TWIST? Ik vind het wel leuk. Ik vind dat er een goede mix is tussen gezelligheid en lezingen. Het symposium en de culturele avond vindt Eva bijvoorbeeld een superprestatie van het bestuur. Maar toch zijn er ook zaken die Eva mist. Suzanne 12

en ik waren meer van het samen borrelen in de kroeg. Wel vind ik dat het nu maar een alcoholloos gedoe is geworden. Een hele verhandeling volgt om aan te tonen hoe dramatisch het alcoholgebruik op TWeekend gedaald is. Alcohol hangt niet samen met gezelligheid, maar TWIST trekt nu wel een andere kant op. Maar ja, het kan natuurlijk zo weer omslaan Ach, zelf ben ik ook al een hele tijd niet meer dronken geweest, maar dat komt door Sonja Bakker. Mis je nog een activiteit? Zou onze oud-voorzitter misschien iets voelen voor een ad-avond? Na lang gepeins: Wat mij wel gezellig lijkt dat kan vanuit het bestuur komen, kan van iemand anders komen dat iemand zegt: Kom, we gaan vanavond gezellig naar de kroeg. En er zouden ook eens wat meer mensen naar het letterenfeest moeten gaan! Eva heeft vaak tevergeefs TWIST-leden getracht over te halen om mee te gaan. Gewoon meer ongedwongen, niet-georganiseerde activiteiten. We zijn na borrels en etentjes bijvoorbeeld nog wel eens de kroeg ingedoken. Ze vervolgt hoe zekere leden bepaalde drankjes hebben leren drinken Wat ik ook leuk vind, springt ze op, is bijvoorbeeld de chicknight, of de nieuwjaarsborrel. Dat kan gewoon bij mensen thuis zijn. Heb je nog tips voor nieuwe bestuursleden? Ga het doen! Tja, zorg gewoon dat je je leden kent, probeer ze erbij te betrekken. Stel niet te hoge eisen aan jezelf en je medebestuursleden zodat je er zelf ook plezier in houdt. Binnen het bestuur kun je het wel eens met elkaar oneens zijn, maar houd er rekening mee dat mensen soms anders zijn dan jij. Hoe zie je TWIST over vijf jaar? Bloeit de vereniging met meer dan 100 leden, of is al het appelsap eruit? Ik weet het niet Omineus vervolgt ze: Het kan heel snel de ene of de andere kant op gaan. De sleutel hoef je helemaal niet verenigingintern zoeken, volgens haar. Je bent erg afhankelijk van het aantal studenten. Als je een jaar met maar twee studenten hebt, mis je al een jaargeneratie. Over vijf jaar zie ik het nog wel gunstig in, maar over vijftien jaar niet meer. Ik kan wel vertellen waarom: Dat komt doordat we over vijftien jaar te weinig studenten hebben, omdat de generatie na onze ouders maar één kind hebben gekregen, of nul. Er zijn dan dus gewoon minder jongeren in verhouding. Als dan de goed betaalde banen voor het oprapen liggen, wat is voor veel jongeren dan nog de reden om te gaan studeren? Dat hoeft dan helemaal niet de logische volgende stap na school zijn. Dit diepgaande antwoord zet toch wel aan het denken. Van een serieuze verhandeling nu naar een lichte vraag: Wat is je favoriete appelsoort? Jazz! volgt resoluut. Hij is wel duur - 2,79 voor 6 bij de Albert Heijn - maar ze zijn zo gigantisch lekker. Ik eet niks anders meer. Wat voor godenspijs is mag dit wel wezen? Ze lijken op niets wat ik eerder heb geprobeerd. Ze zijn heel stevig, rood, hebben een dunne schil. De schil smaakt ook niet te sterk, zoals bij Gala s of Pink Ladies. Ja, ik heb heel veel appels uitgeprobeerd, dat merk je wel. Wat ik zo lekker vind is dat ze erg stevig zijn, heerlijk zoet en supersappig. Het zijn dus geen geschikte appeltaartappels, maar een echte knaagappel. Wie wat wil weten over appels, weet dus bij wie hij moet zijn. 13

Interview Constantijn Kaland, penningmeester 2005-2006 door Olivia Loonen Constantijn Kaland vormde samen met Hanna Gauvin (voorzitter) en Alain Corbeau (secretaris) het bestuur 2005-2006. Als penningmeester was zijn hoofdtaak uiteraard het geld van de vereniging. Daarnaast zorgde hij voor de website. Het was voor Constantijn geen vanzelfsprekendheid om het bestuur van TWIST in te gaan. Toen Eva (voorzitter 2004-2005) hem hiervoor vroeg, stond hij hier eerst wat huiverig tegenover. Na wat praten leek het hem toch wel wat. Samen met Hanna, Alain en Renske zou hij het bestuur ingaan. De functieverdeling werd bij Eva thuis uitgevogeld. "Ik was eerst gevraagd om voorzitter te worden, maar dit wilde Hanna graag zijn. De functie van secretaris vond hij sowieso niets. Penningmeester bleef over en dat werd het ook. Deze taak bleek Constantijn op het lijf geschreven. Met een (penningmeesters)grijns op zijn gezicht vertelt hij dat het 'geld innen' een van de leukste dingen was. Ook het zorgen dat alles klopt geeft een voldaan gevoel. v.l.n.r. Hanna, Alain en Constantijn TWeekend was het leukste om te organiseren. Ook het maken van de TWisters was leuk, al heeft Alain daar van ons het meeste werk ingestoken. Constantijn vond het een leuk jaar en heeft er ook veel van geleerd. Het is jammer dat je als bestuur afhankelijk bent van de opkomst, daardoor ga je op een keer wel minder organiseren dan je eigenlijk zou willen. Of je moet mensen constant achter de broek zitten. Op de vraag hoe hij het vond toen het bestuursjaar afgelopen was, volgt een resoluut klote. Nee, het was wel jammer Constantijn was tegen het eind van zijn bestuursjaar gevraagd door Marieke en Olivia om nog een jaartje als 14

penningmeester aan te blijven. Hij vertelt daar nu over: Ik heb het serieus overwogen, maar uiteindelijk besloten om het niet te doen, een tweede jaar is het niet meer nieuw. Achteraf gezien had ik er ook geen tijd voor gehad, op de manier zoals jullie het aangepakt hebben. Ook al is Constantijn dan uiteindelijk geen bestuurslid meer geworden van het volgende bestuur, hij heeft het lustrumbestuur wel het hele jaar gesteund door de website bij te houden. Taalwetenschap is Constantijn gaan studeren omdat hij iets met talen wilde gaan doen, maar niets met cultuur en literatuur. Met de studie taalwetenschap had hij de mogelijkheid om alfa en beta te combineren. Ik heb ook bij ATW in Nijmegen en Utrecht gekeken. Uiteindelijk werd het Leiden omdat daar ook journalistiek gegeven werd. De praktijkstudie Journalistiek & Nieuwe Media gaf dus de doorslag. Dit klinkt als een perfect uitgestippeld studieprogramma. Op het moment van het interview was Constantijn bezig met de afronding van zijn stage voor journalistiek. Verder moesten er nog twee bachelorvakken afgerond worden en had hij een begin gemaakt aan zijn bachelorscriptie. Als alles dus volgens planning verloopt, is Constantijn binnenkort Bachelor of Arts. Hierna is Constantijn van plan om de eenjarige doorstroommaster in Leiden te doen. Hij benadrukt dat dit wat hem betreft niet één jaar hoeft te worden; hij is tenslotte nog jong. Hij denkt erover om binnenkort een tijdje naar het buitenland te gaan. De plek waar hij zijn stage volgde, Tekstbureau Lansu & Paulis, heeft hem al een baan aangeboden als hij klaar is met zijn studie. Tot slot hebben we het nog even over de toekomst van TWIST. Met TWeekend zou hij graag een keer naar het buitenland willen. Of anders naar Zeeland. De huidige activiteiten vindt hij goed. Het enige dat nog mist is een reis. Constantijns tip voor komende bestuursleden is: ga zo door! Over vijf jaar zal TWIST er volgens Constantijn nog ongeveer hetzelfde uitzien: knus, klein en gezellig. Of, zo bedenkt hij zich even later, met boekenkorting! Constantijn op de klimwand (TWeekend 2006) Zijn favoriete appelsoort komt er zonder enige twijfel uit: Pink Ladies van Lidl. 15

Conferentieverslag door Alain Corbeau en Daan van de Velde Ter ere van het eerste lustrum van TWIST organiseerde het bestuur op 13 april een taalkundeconferentie. Leden zowel als niet leden, Leidenaren zowel als buitenstaanders, studenten zowel als andere geïnteresseerden konden tegen geringe betaling aan het programma deelnemen. Zo ook wij. Het was al meteen duidelijk dat de bestuursdames goed hun best hadden gedaan om iets vakkundigs neer te zetten; bij de ingang van het Lipsiusgebouw stond een balie waar eenieder zijn of haar naambordje en een programmaboekje uitgereikt kreeg. Na dit naambordje opgespeld en met deze of gene gebabbeld te hebben, was het om tien uur tijd om in de lezingzaal plaats te nemen. Hier werd vervolgens de conferentie geopend; decaan Booij voegde ons allen een kort welkomstwoord toe. Openingswoord door decaan Geert Booij Daarna was prof. dr. Hengeveld van de UvA de eerste om een lezing te houden. Deze ging over Functional Discourse Grammar (FDG), een ATW-onderwerp dus. FDG is gebaseerd op de Functional Grammar van Dik (1997). Het interessante en vernieuwende eraan is dat de pragmatische discourse-functie als eenheid wordt genomen. In de generatieve grammatica wordt bijvoorbeeld alles opgebouwd vanuit de zin, een taalelement dat losstaat van de individuele competentie van taalgebruikers. FDG biedt zo een verklaring voor de grammaticaliteit van uitingen kleiner en groter dan de zin, omdat die pragmatisch wel degelijk toelaatbaar kunnen zijn. Hengeveld legde de moeilijke stof op tamelijk goed volgbare wijze uit aan de hand van uitgebreide modellen over de interactie van pragmatiek, semantiek, morfosyntaxis en fonologie. 16

De conferentie was zo opgedeeld dat iedereen zowel voor als na de lunch kon kiezen tussen een blok met ATW- of een met VTW-onderwerpen synchrone en diachrone taalkunde respectievelijk. De eerste en laatste lezing één gastcollege in ATW en één in VTW waren voor iedereen. Alain volgde de VTW-lezingen, Daan die van ATW. In de aanvankelijke zaal kon blijven zitten wie in het eerste lezingenblok de VTWkant koos. De eerste lezing hier was van Lea van de Sande (Egyptologie, Leiden), over Semitische leenwoorden in het Egyptisch van het Nieuwe Rijk. De mooie presentatie kon helaas niet verhinderen dat de stof voor buitenstaanders enigszins droog was. Wel was de uiteenzetting van feiten degelijk gedaan en kwamen leuke details aan bod. Vervolgens was Martine Bruil (TCZCA, Leiden) aan de beurt, om aan de hand van een bepaalde zinsconstructie in zowel het Spaans als het Quechua van Ecuador aspecten van taalcontact te demonstreren. Van tevoren dacht ik dat dit een saai verhaal zou worden, maar ik had het mis: de argumentatie was helder en het onderwerp omvatte veel meer dan enkel deze zinsconstructie. Al met al een goed opgezette lezing. Het Engels dat ze sprak was eveneens prima. In de ATW-zaal werd de eerste lezing gegeven door Nienke Stolk van de universiteit van Amsterdam. Zij besprak haar onderzoek naar de rol van taalvaardigheid bij het verwerken van een verstoord schriftbeeld. Het ging om de vraag of kennis van semantiek, syntaxis en woordenschat van moedertaalsprekers en tweedetaalleerders van het Nederlands van invloed is op het begrip van onduidelijk spraakgeluid (bijvoorbeeld met ruis). Het middel om dit te testen was door proefpersonen geschreven zinnen voor te schotelen, waaraan semantisch, syntactisch, lexicaal of typografisch iets niet klopte. Hoe minder het begrip van de proefpersoon afhangt van deze afzonderlijke factoren, hoe beter zijn prestaties zullen zijn op dit soort testen. Deze hypothese werd ondersteund door de empirische resultaten, waaruit bleek dat moedertaalsprekers een groter nadeel ondervinden van (vooral) syntactische en lexicale verstoringen dan tweedetaalleerders. Een persoonlijke kanttekening van mij bij deze voor de rest theoretisch en statistisch degelijk opgebouwde studie is dat er rekening mee gehouden moet worden dat de linguïstische kennis van tweede-taalleerders wellicht fundamenteel anders opgebouwd is als die van moedertaalsprekers. Arina Banga en Sanne Berends van de universiteit van Groningen waren bezig met een studie in het kader van het Langlopend Onderzoek naar Dyslexie in Groningen, waarin twee groepen proefpersonen (met en zonder genetisch risico op dyslexie) van hun geboorte tot hun negende jaar worden gevolgd en getest op dyslexie. De twee studenten hebben gelet op het gebruik van functiewoorden door 29 maanden oude kinderen uit deze groepen. Door middel van de berekening van de gemiddelde uitingslengte in morfemen hebben ze een relatie achterhaald tussen hun functiewoordenschat en het genetisch risico op dyslexie. De kinderen met een risico gebruikten namelijk minder functiewoorden dan kinderen zonder risico. Dit kan gevolgen hebben voor de morfosyntactische ontwikkeling. In deze lezing zat het inhoudelijk wel snor, jammer was alleen dat de presentatrices niet zeker genoeg van hun zaak waren om de materie spontaan en uit het hoofd te vertellen. 17

Lunchpauze in het Arsenaal Voor het middageten gingen we naar het altijd gezellige Arsenaal. Op de mooie, overdekte binnenplaats van het gebouw waar de studies van oriëntale talen huizen, werd de lunch geserveerd. Een lange tafel vol broodjes en fruit en het bestuur erachter dat ons drinken inschonk. Het was gezellig aan tafel. Toen velen hun eten ophadden, ging het bestuur rond met overgebleven broodjes. Tegen hun verwachting in waren er erg veel broodjes over. Zelfs met deze extra ronde konden ze niet al het eten slijten. Na de lunch ging het programma weer verder, nu met een blok van drie lezingen. Het begon met Alwin Kloekhorst, van onze eigen sectie VIET, die vertelde over de plaats van het Hettitisch zijn specialiteit binnen de Indo-Europese taalfamilie. Voor mij als VIET-student was dit gesneden koek, maar desondanks was het een interessante lezing. Leuk was om alle punten van deze zaak nog eens te horen. Alwins manier van spreken was ook prettig: serieus maar luchtig. Na Alwin volgde nog een van onze AIO s: Michaël Peyrot. Hij sprak over het verleden deelwoord in zijn taal, het Tochaars. Dit was nogal zware kost, daar hij erg diep inging op zeer specifieke punten. Waar het om ging, was laten zien hoe sterk in het Tochaars de processen van klankverandering en analogie elkaar hebben versterkt of juist tegengewerkt, zo het Tochaars ver van het Indo-Europees vervreemdend. Ondanks dat ik het al in het kort te horen had gekregen tijdens het college Tochaars van Michaël, was het voor mij nog steeds lastig te begrijpen, maar dit lag niet aan de spreker. De spreker die overigens, althans in het begin van zijn verhaal, er een onderhoudende spreekstijl op trachtte na te houden. Enkele keren haalde hij ook het Hettitisch aan en wat Alwin daarover gezegd had. Dan verwees 18

hij met formuleringen als zoals mijn voorganger/de heer Kloekhorst/mijn collega Alwin zojuist al zei. Gezien het gewicht van zijn materie liet hij dit soort zinnen spoedig varen. De laatste lezing van het diachrone blok was van Peter Rutgers (Romaanse talen en culturen in Groningen). Deze lezing werd aangekondigd onder de titel Antiwoorden. Klinkt spannend, echter niets is minder waar; het ging slechts over woorden die met anti- beginnen en dat toegespitst op het Frans en Spaans. De vraag luidde of anti- nu een voorvoegsel of een voorzetsel is. Rutgers zette uiteen dat deze vraag niet zo simpel te beantwoorden is als het lijkt; de conclusie was dan ook dat je niet simpelweg het een of het ander kunt stellen. De lezing zelf vond ik misschien echter geholpen door het feit dat het de laatste was ronduit saai. Daarbij was de spreker zijn kennis van het Spaans naar mijn idee nogal gering, wat het geheel af en toe een beetje knullig maakte. Het spijt me, maar ik kan verder weinig meer zeggen dan dat Rutgers zijn verhaal keurig opgebouwd had en het dus wel goed te volgen viel. Aan de ATW-kant werd het spits van het tweede blok afgebeten door Herman Heringa uit Groningen. Hij trachtte een overzicht te geven van de syntactische en semantische mogelijkheden van bijstellingsconstructies in het Nederlands, door hem gedefinieerd als niet-restrictieve modificeerders. Ze kunnen in drie klassen ingedeeld worden die de relatie tussen de bijstelling en zijn antecedent aangeven: identificatie, inclusie en attributie. Heringa concludeerde aan het einde van een pittige maar overzichtelijk gepresenteerde lezing dat het gebruik van verschillende soorten bijstellingen puur semantisch en niet syntactisch bepaald is. Marieke Hoetjes (Radboud universiteit Nijmegen/ Max Planck instituut Nijmegen) vervolgde in het Engels. Het onderzoek waar ze het over had was nog niet af, maar ze kwam ons vandaag de achterliggende theorie en voorlopige conclusies vertellen. Het ging over paralinguïstische gebaren die sprekers gebruiken ter begeleiding van werkwoorden die iets met plaatsing te maken hebben. Er is namelijk een interessant lexicaal onderscheid tussen bepaalde talen wat betreft deze werkwoorden. Het Engels en het Frans, bijvoorbeeld, kennen een enkel werkwoord dat zeer algemeen kan worden toegepast op verplaatsingen: put en mettre respectievelijk. Het Nederlands, daarentegen, heeft alleen werkwoorden met een specifiekere betekenis, zoals zetten en leggen. Als een Nederlander nu dit soort werkwoorden gebruikt, is het idee, zullen zijn gebaren niet alleen een richting aanduiden, maar door middel van een bepaalde handvorm ook om wat voor soort object het gaat (iets wat staat of ligt, iets ronds of langwerpigs); terwijl in Engelse en Franse gebaren alleen iets van een richting te herkennen is. De tussentijdse conclusies van Hoetjes wijzen inderdaad in deze richting. Daphne Theijssen van de universiteit van Nijmegen eindigde dit blok met een zeer praktisch en technisch verhaal. Ze deed mee aan een project van haar universiteit, getiteld in search of the WHY. Doel daarvan is het ontwikkelen van machines die op basis van een bepaald corpus aan tekst een betrouwbaar antwoord kunnen geven op door de gebruiker ingetypte vragen die beginnen met waarom. De moeilijkheid zit hem daarin dat dit een open vraag betreft en dus op talloze verschillende manier beantwoord kan worden: met alleen een bijzin, met een hele alinea et cetera. Het blijkt dat je de mogelijke antwoorden in klassen in kan delen 19