Autobiotic Selfie Naam: Bertus Jansen Klas: G&I1C Datum: 20-11-2015 Art, Media & Me - Autobiotic Selfie Docenten: Martin Lacet Saskia Freeke Sonja van Vuure John Hennequin 1
Het Artefact Als mijn autobiotic selfie heb ik gekozen voor een simpele tekening op A3 papier door grijs potlood. Ik heb hierbij geprobeerd om mezelf en mijn interesses op een metaforische manier uit te beelden. Het zou in een enkele blik al een redelijk idee moeten geven van mezelf. Om mezelf af te beelden heb ik een lachende vogelverschrikker gekozen. De reden hiervoor is omdat ik me al heel lang veel afgezonderd heb van mensen, contacten heb verbroken, en expres mensen op een afstand probeerde te houden. Hij staat op een treinrails omdat ik de afgelopen jaren meer dan eens aan zelfmoord heb gedacht, en dat toch zijn sporen heeft nagelaten voor zowel goed als slecht. Toch lacht de vogelverschrikker, omdat het ondertussen weer een stuk beter met me gaat en omdat ik dingen als humor altijd een belangrijk iets heb gevonden. Verder is het geheel in twee delen verdeeld; een fantasie volle- en een mechanischere en exactere kant. De exactere kant is er omdat ik me eigenlijk altijd al bezig heb gehouden en geinteresseerd ben geweest in techniek en de wetenschap. Zo hield ik me op school vooral bezig met vakken als wiskunde, natuurkunde en informatica en kijk ik geregeld wetenschappelijke documantaires. Dit is uitgebeeld door een circuit over de grond te laten lopen; een boom met een aantal aangegeven hoeken, hoogtes en natuurkundige krachten; en een newton cradle. Aan de andere kant ben ik juist graag bezig met creatievere dingen en fantasie volle verhalen. Ik heb het altijd al leuk gevonden om dingen te bedenken en te maken, of om over originele en fantasierijke werelden te lezen. Dit heb ik geprobeerd uit te beelden met kastelen, reuze paddestoelen, een vliegend eiland en een eenzame berg met een rond vliegende draak. 2
Uiteindelijk is het ontstaan doordat ik een beeld in me hoofd kreeg en dat is over de loop van de tijd langzaam bijgewerkt en uitgebreid tot ik een redelijk beeld heb van wat ik wou gaan maken. Daarna ben ik er gewoon voor gaan zitten en gaan tekenen, en de details vullen zich zelf dan tijdens het proces verder in. Wanneer je geen inspiratie hebt voor het één werk je verder aan een ander onderdeel. Dat is de manier waarop ik zelf het liefste werk, een idee lang genoeg in je hoofd laten rond dwalen en over de loop van de tijd bij te werken en inspiratie die je op doet er in beetjes in te verwerken tot ik de grote lijnen hebt. Het ontwerp Ik wist vanaf het begin eigenlijk al dat ik het relatief simpel zou houden en niet iets groots of extravagant. Dat komt omdat ik zelf gewoon niet zo van de veel fratsen ben; ik houd het allemaal liever wat simpel en kleiner van schaal. Verder wist ik eigenlijk ook al meteen dat het vrij somber zou zijn en niet iets kleurrijks. Ik heb als nog kort overwogen om er iets speciaals mee te doen zoals een game in Unity, maar ben daar niet voor gegaan. De reden hier voor is niet alleen dat het een stuk meer tijd zou kosten om zo iets te maken, maar vooral ook omdat ik eigenlijk niet zo goed wist hoe ik zo iets op die manier zou moeten afbeelden. Ik vond het eigenlijk al meteen een prettiger idee om het geheel gewoon binnen een enkel plaatje uit te beelden. Ik ben dan ook eigenlijk meteen naar een grijs potlood tekening gegaan, omdat ik dat zelf het prettigste vind werken en het meeste ervaring mee heb. Eigenlijk kwam het idee voor een vogelverschrikker er vrij snel na, vrijwel uit het niets terwijl ik in de trein voor me uit zat te staren. Ik vond het eigenlijk wel dusdanig leuk en toepasselijk dat ik er eigenlijk vrijwel meteen mee ben gegaan; ik kon geen dingen bedenken die ik beter vond passen. Het idee om de vogelverschrikker op een treinrails te plaatsen kwam vrij gemakkelijk toen ik op zoek was naar wat ik zou gebruiken om het geheel in twee te delen. Ik wist overgins niet zeker of ik het toe zou voegen of niet omdat dat het allemaal meteen vrij duister zou maken. De vogelverschrikker zou oorpsronkelijk als gezicht de smiley van Nirvana krijgen, de hoed van een game personage op hebben en mijn eigen vest aan hebben. Verder zouden in de achter grond meerdere references naar verschillende games, series en boeken zijn. Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om dat er voor een groot deel niet aan toe tevoegen, omdat het de aandacht te veel zou afleiden van het concept zelf. In het uiteindelijke resultaat is een hoop grotendeels tijdens het tekenen bedacht, zoals het circuit over de grond en de newton cradle. Zo was ik eigenlijk nog op zoek naar iets om de achter grond mee te vullen, maar had al wel ideeën om iets over te laten lopen van de fantasie kant naar mechanische kant. Oorpsronkelijk was dit een paard dat half mechanisch en half als éénhoorn door de lucht zou springen, maar hier was ik niet zeker van of ik dat voor elkaar kon krijgen in de tekening. Zo kwam het idee voor de regenboog op de achtergrond doordat ik perongeluk een aantal verkeerde lijnen had getrokken, waar dat idee dus uit ontstond. Ook kwam tijdens het tekenen de overweging om mogenlijk als nog wat kleur toe te voegen, ondanks dat ik niet veel met kleur werk en er dus ook weinig ervaring mee heb. Eigenlijk werd het idee om de hele tekening in kleur te doen meteen al geschrapt omdat het eigenlijk al vrolijker was geworden dan in eerste instantie het idee was geweest. Verder was er nog de overweging om bijvoorbeeld alleen de regenboog in kleur te doen, omdat een grijze regenboog zo vreemd was. Uiteindelijk vond ik dat kleur niets toe zou voegen aan het geheel. Het was prima in het grijs, en dat vond ik ook beter passen. 3
Beoordelingsformulier Medestudent 4
5