Een ton vol zon Frank van Pamelen / Mieke Driessen
10 Zwijsen Frank van Pamelen Een ton vol zon Tekeningen van Mieke Driessen Deze Leesleeuw is van: Leesleeuw 2012 2013 groep 3 leerjaar 1
Leesleeuwtitels schooljaar 2012 2013 1. maan en moos Annemarie van den Brink 2. mim doet ook mee Maria van Eeden 3. pak me dan! Annemarie Bon 4. bella, af! Helen van Vliet 5. Een jas voor Bas en Kas Riet Wille 6. Geen fluit, wel een bel Bas Rompa 7. Kip Nel heeft het druk J rgen Hofmans 8. Waar gaan we heen? Bies van Ede 9. Ridder Sam zoekt een draak Joke Guns 10. Een ton vol zon Frank van Pamelen Leesleeuw is een uitgave van Uitgeverij Zwijsen, de grootste educatieve uitgeverij in het basisonderwijs op het gebied van lezen. De producten van Zwijsen sluiten aan bij de leesmethodes en passen goed bij het leer- en denkniveau van kinderen. Andere uitgaven van Zwijsen zijn Rompompom, Maan Roos Vis, Inkie en Dolfje Weerwolfje. 2013 Tekst: Frank van Pamelen 2013 Tekeningen: Mieke Driessen Ontwerp: masja mols grafisch ontwerp, Tilburg Vormgeving: De Witlofcompagnie, Antwerpen Uitgeverij Zwijsen B.V., Tilburg ISBN 978.90.487.1199.4 Voor Belgi: Uitgeverij Zwijsen.be, Antwerpen D/2013/1919/14 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Hebt u vragen over Leesleeuw? Bel dan de Leesleeuw-klantenservice. Voor Nederland: (020) 551 87 31 Voor Belgi: (03) 205 94 94
Frank van Pamelen Een ton vol zon Tekeningen van Mieke Driessen E3 avi oud: 2
In de zon Robbie zit in de zon. Het is lekker warm. Robbie is bijna altijd blij als de zon schijnt. Vooral als hij geen school heeft. Dan gaat hij naar het zwembad. Of fietsen in de buurt. Of buiten spelen met Marijn. Robbie en Marijn zijn bijna broers. Marijn woont al heel lang naast Robbie. En hij is net zo oud. Het scheelt maar een maand. Marijn zit ook graag in de zon. Net als Robbie. Maar Marijn is nu een weekje weg. Hij is naar een oom. Die woont in een ver en warm land. Marijn moet wel acht uur met het vliegtuig. Leuk voor hem, denkt Robbie. Maar zelf is hij nu mooi alleen. Alleen in de zon.
Robbie zucht. Bijna altijd is hij blij als de zon schijnt. Maar vandaag niet. Vandaag weet hij niet wat hij moet doen. Mama loopt de tuin in. Verveel je je? vraagt ze. Robbie knikt. Dan bouw je toch een hut? Goed dan, denkt Robbie. En hij gaat aan de slag. Na een uur staat er een grote hut in de tuin. Maar ja, wat moet hij ermee? Zonder zijn beste vriend is er echt niks aan. Een hut is ook meer iets voor slecht weer. Om de regen tegen te houden. Het is geen plek voor als de zon schijnt. Mama loopt weer de tuin in. Verveel je je nog steeds? vraagt ze. Robbie knikt weer. Lees dan een boek, stelt mama voor. Ja, dag! Een boek lezen met dit mooie weer! Wat een raar plan van mama. Robbie begrijpt er weinig van.
Lezen doe je binnen op de bank. Als het buiten koud en nat is. Lezen doe je toch niet in de zon! Robbie in ieder geval niet. Maar wat moet hij dan gaan doen? Hij zucht diep. Nog een dag of vijf. Dan komt Marijn weer naar huis.
Robbie kijkt omhoog naar de lucht. Een zwarte wolk schuift voorbij. En nog een zwarte wolk. En nog eentje. Dat ziet er niet best uit. Straks is de zon weg. Robbie schrikt. Straks blijft de zon heel lang weg. Dat zul je net zien. Straks is Marijn er weer. En dan is de zon weg! Dat zou pas echt pech zijn. Kon de zon maar altijd blijven.
Wacht eens even, denkt Robbie. Altijd zon? Dat zou prachtig zijn. Altijd lekker weer. Niet alleen nu, maar ook straks. Ook na een week. En ook als Marijn er weer is. Ik hou niet van kou, denkt Robbie. Ik hou van lekker warm. Weer kijkt hij omhoog. Hij lacht zacht. Ik weet het al, denkt hij. Ik weet wat ik ga doen. Ik vang wat zon op! Ik vang een paar stralen voor straks. Die berg ik heel goed op. En ik bewaar ze tot het buiten koud is. Dan pas laat ik het zonlicht los. Wat een goed plan, denkt Robbie. Dat ga ik doen!
Aan de slag Hup, denkt Robbie. Snel aan de slag. Voordat de zon verdwijnt. Maar hoe pak ik het aan? Hoe vang ik een zonnestraal op? En waar bewaar ik die? In een fles? Nee, denkt Robbie. Een fles is van glas. Glas laat licht door. Het zonlicht kan er dus meteen weer uit. Een doos van karton dan? Ook niet, denkt Robbie. Een doos van karton is veel te slap. Die gaat meteen stuk. Het moet wel een stevig ding zijn. Een pan dan? Die is van staal. Nee, denkt Robbie. Een pan is veel te klein. In een pan past bijna geen zon.
Niet eens genoeg voor een dag. Laat staan voor een hele week. Dat is dus ook niks. Maar wat dan wel?
Robbie denkt diep na. Wacht eens even! Waar zit hij ook weer op? Is dat een ton? Ja, het is een ton van hout! Hout is heel sterk. Hout laat ook geen licht door. Het zonlicht kan er dus niet zomaar uit. En de ton is ook best groot. Er kan dus lekker veel zon in. Snel staat Robbie op. Hij geeft de houten ton een duw. Die valt met een klap om. Het klinkt heel hol. Mooi, denkt Robbie. Deze ton is nog leeg. Hoogste tijd dat ik hem vul. Robbie kijkt weer omhoog naar de lucht. Wolk na wolk schuift voorbij. De zon is bijna weg. Robbie krijgt ineens haast. De ton moet heel snel vol. Maar hoe? Robbie bekijkt de ton. Hij is dicht.
Er zit een deksel op. Die moet er eerst vanaf. Robbie trekt en trekt, maar het lukt niet. Robbie trekt nog een keer. Weer niks. Robbie kijkt eens goed om zich heen. Bij het schuurtje ligt een stang. Een stang van stevig staal. Daarmee moet het wel lukken, denkt Robbie. Robbie pakt de stang. Wat is hij zwaar! Hij wrikt en wrikt Ja hoor: het deksel gaat los. Het valt met een klap op de grond. Robbie draait de ton naar de zon. Maar die verdwijnt net achter een grote wolk. O nee, Robbie is te laat! Of toch niet? De wolk drijft sloompjes door. Hè hè, daar is de zon weer! Warm straalt hij omlaag. Robbie houdt de ton goed schuin. Kijk! De zon schijnt lekker fel in de ton! Snel, denkt Robbie. Nu gauw het deksel er weer op.
Voordat het zonlicht er weer uit glipt. Hij raapt het deksel op van de grond. Dat is best moeilijk. De ton valt bijna om. Maar het gaat net. Snel doet Robbie het deksel op de ton. Hij lacht. Net was er licht. Nu is het dicht. Het is gelukt! roept hij. Er zit zon in de ton!
Een ton vol zon Robbie zet de ton weer rechtop. Hij glimlacht trots. De zon in de lucht is alweer weg. Maar de ton voelt lekker warm aan. Mooi, denkt Robbie. Zo hoort het ook. Na een week mag het zonlicht er pas uit. Dan is Marijn er weer.
Dan kunnen we samen in de zon fietsen. Tot die tijd bewaart Robbie de zon in de ton. Maar waar? Robbie kijkt om zich heen. Waar moet hij de ton laten? In het schuurtje? Nee, dat is geen goed plan. Stel je voor dat papa hem ziet. Die wil er dan vast wat in doen. Dan moet het deksel eraf. En dat mag niet. Want dan gaat de zon er weer uit.
In de tuin dan? Ook niet, denkt Robbie. Stel je voor dat mama hem ziet. En dat ze denkt: die oude ton moet weg. Die breng ik gauw naar de stort. Dat mag ook niet. Robbie kijkt goed rond in de tuin. Weet je wat? denkt hij. Ik zet hem in mijn hut. Daar komt papa niet. En daar komt mama niet. Daar kijkt niemand. Die plek is het best. Vlug rolt Robbie de ton door de tuin. Hup naar de hut. Daar staat hij: een ton vol zon. Robbie klimt er boven op. Het zit lekker. Het voelt ook echt warm. Mooi zo, denkt Robbie. Laat het daar binnen maar warm zijn. Net zo lang tot het buiten koud is. Dag mag het deksel pas van de ton. En dan kan het zonlicht er weer uit. Robbie grijnst.
Hij is er heel blij mee. En Marijn vast ook, straks als hij weer terug is. Wat zal zijn vriend opkijken! Robbie kan niet wachten. Brrr! Robbie ritst zijn jas dicht. Het is frisjes in de hut. De zon is weg en blijft weg. Het is een stuk minder licht. De lucht is alleen maar grijs. Geen ramp, denkt Robbie. Hij heeft zat zon. Een ton vol heeft hij. Maar wacht eens Robbie denkt na en schrikt. Is dat wel echt zo? Hoe weet hij zeker dat de ton vol zit? En dat de zon er niet uit is? Hoe test hij dat? Robbie denkt diep na. Wacht, hij heeft een plan! Snel loopt hij naar de keuken. Daar pakt hij wat klontjes uit het vriesvak.
Daarmee rent hij naar de hut. Robbie legt de klontjes op de ton. Ja, hoor! De klontjes smelten! Goed, denkt Robbie. Ik weet dat het warm is. Maar is het daar binnen ook licht? Dat weet hij niet. Hij kan het ook niet zien. Alleen als hij een gat in het hout zou boren. Maar dan floept het zonlicht zo weg. Dan was al zijn werk voor niks. Dat doet Robbie dus maar niet. In de ton is het warm, weet hij. Dat het in de ton licht is, hoopt hij. En dat is goed zo.
Dat is heet! De dag is nu bijna voorbij. De zon is al een tijdje weg. En daarom is het koud. Je blijft toch niet buiten? vraagt papa. Kom toch binnen! roept mama. Maar Robbie blijft bij zijn hut. Hij past op de ton. Dat moet. Anders steelt iemand hem, denkt hij. Iemand die niets van zijn plan weet. En dan is hij alles kwijt. Dan was al zijn werk voor niets. Robbie rilt. Het is echt heel koud. Een jas helpt echt niet meer. Daarvoor waait het veel te hard. Zelfs in de hut. Kom je eten? roept mama. De soep is klaar! Ook dat nog. Alsof hij zomaar bij zijn ton weg kan!
Maar ja, hij heeft ook wel trek. Zijn maag knort. Na een tijd komt mama naar buiten. Ze heeft een bord in haar hand. Hier is je soep, zegt ze. Hij is alleen wel ijskoud. Geeft niks, zegt Robbie. Ik maak hem hier wel weer warm. Hoe dan? vraagt mama. Robbie wijst op de houten ton. Hier zit zonlicht in, zegt hij. Die warmt mijn soep op. Echt waar? vraagt mama. Voel zelf maar, zegt Robbie. Raak de ton maar aan. Mama doet wat Robbie zegt. Meteen trekt ze haar hand weg. Au! roept ze. Dat is gloeiend heet! Snel zet ze het soepbord neer. Robbie lacht. Hij proeft van de soep. Die is lekker warm. Alles voelt lekker warm. Heerlijk, die hete soep, zegt hij. Zie je wel, denkt hij. Het werkt echt.
Warmer dan ooit Marijn is weer terug. Hij heeft het koud. Hoe was je week? vraagt hij aan Robbie. Gaat wel, zegt Robbie. En hoe was jouw week? Marijn zucht. Best goed, zegt hij. Er was alleen geen zon. Hoe kan dat nou? vraagt Robbie. Je oom woont toch in een warm land? Ik snap er ook niets van, zegt Marijn. De zon was gewoon ineens weg. Robbie grijnst. En hier? vraagt Marijn. Kijk maar, zegt Robbie. Hij doet het deksel van de houten ton. Op dat moment breekt de zon door. Hier is het warmer dan ooit, lacht Robbie. Zullen we gaan zwemmen?
Foto: Dolph Cantrijn Frank van Pamelen Frank van Pamelen houdt van schrijven en van optreden. Hij is dichter, cabaretier en presentator. Hij maakt theaterprogramma's, musicals, boeken en cd's. Hij is vaste kinderliedjesschrijver voor VOF de Kunst (voor optredens en cd's) en maakt sinds een paar jaar ook kinderboeken. Zo schreef hij onder andere Het Dierenfeest van Fiep Westendorp (prentenboekje kinderboekenweek 2006), Lotje Snotje (Zwijsen 2007), Het Geheim van het Spookrijm (Leopold 2008), Het Geheim van de Schatrovers (Leopold 2009) en de spannende natuurserie Spaai redt de wereld (Leopold 2008-nu). Zijn nieuwste boeken zijn Het Verborgen Tekenteken (Zwijsen 2011), Gezocht: vriendinnen (Leopold 2012) en De Zin van de Ommezijde (De Fontein, 2012). Frank woont in Tilburg, is getrouwd en heeft twee dochters. Meer weten? Ga naar www.frankvanpamelen.nl. Mieke Driessen Mieke Driessen (1978) illustreert met kinderlijk enthousime aan haar projecten. Spontaniteit, humor, kleurrijkheid en bewegelijkheid typeren haar werk. Ze werkt vanuit haar atelier in Breda. Daar komt een groot deel van haar inspiratie vandaan, maar ook uit de kinderprojecten die ze doet zoals Foomp, een vrolijk virus, dat zich verspreidt over de hele wereld. Wil je meer weten en zien van Mieke? Kijk dan op www.miekedriessen.nl.
De volgende boeken zijn ook geschreven voor kinderen in groep 3 / leerjaar 1. Ze zijn te koop in de boekhandel. Maria van Eeden Er is hier niets te doen Mim moet naar oom Kas. Haar mam is ziek. 'Fijn,' zegt oom Kas. 'Leuk dat je bij mij komt.' Maar voor Mim voelt het niet fijn. Ze wil niet naar oom Kas. Er is daar niets te doen. Paul van Loon wat hoor ik daar? Wat hoor ik daar op het dak? Wat hoor ik in de tuin? Beer, haas en muis gaan er op af. Maar beer rent weg. Haas rent weg. Muis rent weg. Daar bij de schuur is een É Helen van Vliet Een zon voor jou Jet staat voor de school. Mam is er nog niet. Ze heeft het vast druk. Druk met haar werk. Jet wil iets doen voor mam. 'Ik help mam,' zegt ze. Slim van Jet.
boeken spellen tijdschriften haal het leukste van school in huis
leesleeuw 2012 2013 groep 3 leerjaar 1 10 Frank van Pamelen / Mieke Driessen Een ton vol zon Robbie zit in de zon. MmmÉ De zon is fijn. Kon dat maar een heel jaar. Dan heeft Robbie een plan. Hij pakt een ton en É Lees maar! Dit is Leesleeuw: het beste boekenabonnement groeit mee met het leesniveau de beste schrijvers en illustratoren lees de boekjes nu ook op je ipad www.leesleeuw.nl www.leesleeuw.be boekenabonnement een jaar lang leesplezier