Wel & Wee van Pinokio December 2010 nr 33 Murraijstraat 21, 2291 PZ Wateringen Tel. 0174-221386 ING Bank: 67.57.72.559 ING Bank: 529223 www.pinokio.nl
Inhoud Voorwoord... 3 Reis naar Rio de Janeiro... 4 Vrijwilligers... 5 Verzoek aan trouwe vrienden... 6 Verjaardagen... 7 De dag van het kind... 7 Onze school en schoolperikelen... 8 De komst van een opvolger... 12 Kinderen die geen afscheid kunnen nemen van Pinokio... 13 Verplichte audiënties... 17 Groot feest bij Pinokio... 15 Theaterbezoek... 17 Donatie van brillen... 19 Kerstgroet... 19 Foto s... 20 Rekenkanjers... 22 Bestuursleden in Nederland en belangrijke gegevens... 23 Voorwoord Het loopt alweer tegen het einde van het jaar en Rob en Lucia hebben, ondanks al hun zorgen en activiteiten met betrekking tot de kinderen, de school, de kontakten met gemeentelijke autoriteiten, de gerechtelijke macht etc., ons toch weer op tijd hun kopij voor deze Wel & Wee kunnen toezenden. Daar naast hebben twee van onze bestuursleden, Julienne en Daphne, (beiden oud Pinokiovrijwilligers) gereageerd op het eerder door Rob beschreven succes van de door beide dames bij de Pinokio school ingevoerde en overgebrachte nieuwe rekenmethode. Wij realiseren ons terdege dat de taak die Rob en Lucia ooit op zich hebben genomen een hele moeilijke is. Het zijn niet altijd de gemakkelijkste kinderen die aandacht, zorg en begeleiding verdienen, maar daarnaast is het constant zoeken naar creatieve oplossingen om ontstane problemen het hoofd te bieden, eerder regel dan uitzondering. Het financiële aspect heb ik in een vorige uitgave aan de orde gesteld. Het blijft roeien met de riemen die men heeft en het aan elkaar knopen van de eindjes wordt steeds moeilijker. Niet voor niets heeft Lucia in haar bijdrage ook uw hulp ingeroepen om het aantal donateurs te helpen vergroten. Uiteraard denkt ook het bestuur met Rob en Lucia mee om e.e.a. te herstructureren. We zouden onder meer kunnen denken om het aantal op te nemen kinderen te beperken en/of de leeftijdsgrenzen strakker te trekken. We zullen u in ieder geval op de hoogte houden. Verder kan ik u berichten dat Rob en Lucia lokaal iemand hebben gevonden die te zijner tijd hen kan opvolgen. Aangezien betrokkene de Braziliaanse nationaliteit heeft en het Nederlands niet machtig is, blijven Rob en Lucia de schakel tussen Nederland en Brazilië. Ons bestuur zal, naar het zich laat aanzien, binnenkort verrijkt worden met een nieuwe voorzitter. Ook hierover zullen wij u in de volgende Wel en Wee nader informeren. Tenslotte wil ik niet alleen alle sponsoren en vrienden van Pinokio bedanken voor hun steun, adviezen en bijdragen maar ook u allen hele plezierige feestdagen en een goed maar vooral gezond jaar 2011 toewensen. p/s willen diegenen die wederom het voornemen hebben om een extra bijdrage te storten voor de aanschaf van kerstcadeautjes dit dan doen onder vermelding van cadeautjes. Hans Smeeman Voorzitter 2 3
Reis naar Rio de Janeiro Tijdens het Carnaval van dit jaar hebben wij veel bezoekers gehad, het waren hoofdzakelijk jongelui die in het verleden bij Pinokio hebben gewoond en graag hun grote familie wilden bezoeken. Een van hen, Priscila is teruggekomen met man, 2 kinderen en een oude tante van haar man. De dame, 89 jaar oud was zeer gecharmeerd van alles wat zij zag en meemaakte en heeft haar flat aangeboden zodat wij een aantal kinderen naar Rio konden brengen om hen kennis te laten maken met een grote stad. Dit was een oude wens van mij maar helaas te duur, zelfs als je in een jeugdherberg zou verblij ven en tweemaal daags buitenshuis moet eten. Mijn wens om de kinderen naar een grote stad te brengen was niet alleen van toeristische aard maar ook om hen te laten zien wat wij met een beter leven bedoelen, waar wij zo vaak met hen over spreken, als wij hen aansporen tot leren om later een goede baan te kunnen krijgen. Haar aanbod maakte de vervulling van deze wens mogelijk want wij hadden dan gratis onderdak en een keuken tot onze beschikking om de maaltijden te bereiden. De flat, in een buitenwijk van Rio (niet gevaarlijk) was niet groot maar na overleg met haar kwamen wij tot de conclusie dat ze 7 jongelui plus de chauffeur en ik, met een beetje goede wil wel kon herbergen als wij een aantal luchtmatrassen konden meenemen. Veel meer mensen pasten ook niet in de auto. De beste leerlingen, die tevens goed luisteren en natuurlijk een grote keukenhulp werden de uitverkorenen. Het werden 5 jongens en 2 meisjes. De chauffeur Armando, een geweldige reisgezel kent Rio als zijn broekzak en dat was een enorme plus want ik kende absoluut niets in de omgeving waar wij naar toe gingen. Wij hebben een week in Rio doorgebracht en hebben de meeste bezienswaardig heden bezocht, zoals de Botanisch Tuinen, Planetarium, Cultureel Centrum van het Noorden van Brazilië, Nationale Bibliotheek, Keizerlijk Museum, Telecommunicatie Centrum van een Telefoon Mij.,Tentoonstelling van de Centrale Bank van Brazilië, Niterói dat gelegen is aan de andere kant van de baai van Rio de Janeiro (overge stoken met een pont), Suikerbrood, Copacabana, Ipanema. Ook het centrum van Rio met zijn oude en historisch gebouwen werd ons getoond en uitgebreid uitgelegd door een neef van mij. Een shopping met zijn roltrappen en liften (dingen die zij niet kenden) en natuurlijk met een veelzijdig aanbod van goederen die zij nog nooit hadden gezien, is ook niet vergeten. Wij zijn uitgenodigd om een maaltijd te komen nuttigen en een film te kijken bij een tehuis van gepensioneerde Militairen waar wij met veel egards zijn ontvangen en bij vertrek overladen werden met toiletartikelen als donatie. Reizen met de metro was ook een openbaring voor hen. Deze week is fantastisch geweest, zeer vermoeiend. Maar alle problemen waar ik op voorbereid was geweest zoals ie- Dit jaar zijn wij verblijd geweest met de komst van veel vrijwilligers. Er is een periode geweest dat zelfs 7 Nederlanders tegelijkertijd aanwezig waren. Uiteraard voor ons allen een heel gezellige boel. Onze kinderen genieten altijd mateloos als er mensen uit Nederland over komen want de Nederlanders zijn toch anders Vrijwilligers mand in de drukke straten van Rio kwijt te raken, gevaar van het oversteken van de zeer drukke straten, zeuren om dingen die wij niet konden kopen of doen, niets van dat alles is gebeurd. De jongelui hebben zich voortreffelijk gedragen, waren behulpzaam met de dagelijks karweitjes en reuze gezellig met elkaar. Een week om niet te vergeten. dan de Brazilianen. Zij besteden heel veel tijd en aandacht aan de kinderen. En die krijgen de kans om veel nieuwe spelletjes te leren. De grootse winnaar dit keer was het spel Yahtzee, waar vele avonden aan werden gespendeerd. Dank je wel Kirsten, Laila, Anne, Jorinde, Anne, Chris en Marja voor de vele gezellige uren. 4 5
Verzoek aan trouwe vrienden Het is met verlegenheid dat ik dit stukje schrijf want al gedurende vele jaren ondersteunt u ons werk hier. Zonder uw financiële hulp hadden wij niets bereikt want met goede wil alleen vul je geen buikjes. Wij zijn u ook meer dan erkentelijk voor alles wat u gedurende al die jaren voor ons heeft gedaan. Mijn schroom is gebaseerd op het feit dat ik u om meer hulp moet vragen. Vanuit Nederland krijgen wij berich ten dat de donaties, door vele oorzaken, aan het dalen zijn. Hierdoor lijkt de continuïteit van ons kindertehuis in gevaar te komen. Ik moet er niet aan denken dat Pinokio, door geldgebrek, genoodzaakt zou zijn haar poorten te sluiten. Het zou een ramp zijn voor ons bestuur in Nederland dat al jaren zijn best doet de noodzakelijk fondsen bij elkaar te sprokkelen. Uiteraard ook voor ons die al die jaren de kinderen met uw hulp opvangen, begeleiden en liefdevol verzorgen. Ook voor u die het al die jaren mogelijk heeft gemaakt dat de kinderen een prettige en vruchtbare tijd bij ons hebben mogen doorbrengen. Maar het zijn juist de kinderen die dan het meest gedupeerd zullen zijn. Wij zijn het enige tehuis in de wijde omtrek dat voor een noodzakelijke opvang kan zorgdragen. Zonder enige overdrijving of hoogmoedswaanzin zijn wij ook de beste. Deze opmerking horen wij steeds van mensen die beroepshalve met kindertehuizen te maken hebben. Mijn verzoek aan u is dan ook niet om meer geld te vragen want u doet al zoveel. Wij vragen u om nieuwe donateurs voor onze stichting te vinden. Als wij het donateurs bestand kunnen vergroten denk ik dat wij dan uit de financiële proble men raken. Ik mag dat toch wel aan u vragen? Wij van onze kant zijn bezig de buik riem nog strakker aan te halen. Ongeluk kiger wijze blijven de kosten van levensonderhoud steeds meer stijgen. Daar komt bij dat de reaal veel duurder is geworden en wij dus veel minder realen krijgen voor dezelfde hoeveelheid euro s. Sinds meer kinderen van buiten onze school bezoeken worden de verjaardagen op school veel leuker gevierd. Er zijn in de lunchpauzes al meerdere verjaardagen gevierd. Alle kinderen werden door de ouders Op 12 oktober wordt hier de dag van het kind gevierd. Vele kinderen in Brazilië worden met cadeautjes verrast. Het is tevens een Nationale feestdag. De dag van het kind Onze kinderen zijn echter niet gewend op die dag cadeautjes te krijgen, zij krijgen cadeautjes op hun verjaardagen en met de Kerst. Soms, zo tussen door, worden er spelletjes gekocht waar velen mee kunnen spelen. Dit jaar is het echter anders geweest. De Officier van Justitie (een vrouw), die 4 maanden in onze gemeente dienst heeft gedaan, heeft in São Paulo heel Verjaardagen van de jarige Job op taart en frisdranken getrakteerd. Onze kinderen worden op hun beurt ook uitgenodigd voor verjaardagsfeestjes in het dorp. Hierdoor ontstaan hele plezierige sociale contacten tussen de kinderen onderling. mooi speelgoed gekocht en op die dag hier aan de kinderen uitgedeeld. U kunt zich de verraste kinderkopjes vast wel voorstellen! Zij en haar man hebben de dag bij ons doorgebracht en het was heel gezellig. Zowel de kinderen als wij volwassenen vinden het prachtig als wij bezoek ontvangen. 6 7
Onze school en schoolperikelen In ieder land is scholing en vooral de kwaliteit van het onderwijs van levensbelang en dit geldt temeer in landen als Brazilië. In Brazilië schort het hier heel erg aan. Vrijwel alle openbare scholen en met name de gemeentescholen blij ven qua onderwijs zwaar in gebreke. Helaas blijkt uit onderzoeken van zowel Unesco de Staat Brazilië zelf, dat ruim 50% van alle kinderen die aan het einde van de lagere school deze verlaten als semi- of geheel analfabeet. De andere helft kan zelfs de meest simpele rekensommen niet maken. Uiteraard liggen deze cijfers heel anders voor de duurdere privéscholen. Onze school gaat tot de 4de klas en dan moeten de kinderen elders onderwijs gaan volgen. Al jaren waren wij ontevreden over het vervolgonderwijs van de Staatsschool in Barra. Medio vorige jaar zijn wij begonnen met scholen te bezoeken en ons te laten informeren over andere en betere scholen. Uiteindelijk kozen wij voor een Staatsschool in een dorp zo n 15 km bij ons vandaan. De directrice is een uiterst kundige vrouw die ons meteen het gevoel gaf dat wij langs dezelfde lijnen denken. Dit is in het onderwijs wel van heel groot belang. Er heerst orde en discipline. De leerlingen worden goed in gaten gehouden en de ouders worden geïnformeerd over de ontwikkelingen en gedrag van hun kinderen. Ook de Staatsscholen hebben tegenwoordig bussen rijden om de kinderen naar school te brengen. In ons geval echter geldt dit alleen voor de helft van onze leerlingen. De ochtendploeg, die de 7de en 8ste klas volgen, rijden mee. De middag- ploeg, de 5de en 6de klassers, moeten wij zelf brengen omdat er onvoldoende leerlingen zijn om de schoolbus vol te krijgen. De kinderen hadden in het begin wel de nodig aanpassing problemen. Deze kwamen vooral tot uitdrukking in de cijfers van het eerste kwartaal. Gezien het slechte onderwijs in Barra hadden wij dit eigenlijk wel verwacht. Dank zij onze remedial teacher hebben zij die achterstand weten in te halen. Betere resultaten in de andere kwartalen waren daar het resultaat van waardoor de kinderen meer gemotiveerd werden om naar school te gaan. De enige groep die geen problemen ondervond van de verandering van school waren onze eigen vijfdeklassers die net van onze Pinokio school kwamen. Zoals al jaren passen zij zich heel erg makkelijk aan en de cijfers waren dan ook navenant. Dit brengt mij meteen naar onze eigen school waar de veranderingen zonodig nog veel groter waren. Onder invloed van het ouder worden van onze eigen kinderen en het naar huis sturen van anderen door de rechter, als uitvloeisel van een nieuwe wet, werden onze klassen wel wat klein. Omdat op dit terrein het heel moeilijk is om in de toekomst te kijken, en wij weer een groei van het aantal kinderen verwachten er is immers niets wezenlijks veranderd of verbeterd aan de levens omstandigheden van de mensen in onze omgeving leek het ons goed om onze leerkrachten aan te houden om ook in de toekomst deugdelijk onderwijs te kunnen aanbieden. Het komt bij ons gelukkig niet voor dat een kind als analfabeet de school verlaat of niet of nauwelijks kan rekenen. Van dit laatste is het volgende voorval zeker kenmerkend: er is op de Staats school een wiskunde c.q reken competitie gehouden. Drie van onze kinderen van de 7de en 8ste. klas zijn in de prijzen gevallen 1ste, 2de en 3de plaats en hebben als prijs een reis naar Petropolis gewonnen. Wie zegt dat achterstandskinderen deze niet kunnen overwinnen en tot de besten kunnen behoren? 8 9
Het geld dat wij middels donaties van u allen ontvangen moet natuurlijk met zorg en op de juiste plaats worden besteed. Al vaker kregen wij verzoeken om kinderen van buiten op onze school toe te laten. Toen wij echter via, via lieten weten dat wij plannen hadden dit te gaan doen, was meteen het hek van de dam. De telefoon stond niet meer stil en wij konden nauwelijks meer de deur uit vanwege het grote aantal bezoekers die om een plekje voor hun kind kwamen vragen. Dat ons onderwijs hoog staat aangeschreven mag blijken uit het feit dat wij de dochter van de directrice van een gemeenteschool, de kleindochter van de directrice van de Staatsschool in Barra waar onze kinderen op zaten, de dochter van de rechterhand van de burgermeester en de kleindochter van een Gemeente Raadslid hebben kunnen toelaten. Deze 4 kinderen zijn echter wel een uitzondering want alle overigen zijn van heel gewone komaf tot uit puur achterstandsgezinnen. Juist die kinderen willen wij een kans geven om fatsoenlijk onderwijs te volgen. Hun ouders kunnen niet de enige en dure particuliere school in Sao Francisco bekostigen. De eerder genoemde vier uitzonderingen zijn aangenomen om toch vooral contact te kunnen hebben bij de Gemeente en andere scholen. Wij willen de klassen echt wel klein hou den om de resultaten te kunnen vergroten. Een maximum van zo n 25 kinderen per klas achten wij voorlopig ideaal. Vanaf de eerste klas. Kleuterschool en de alfabetiseringsklas mogen echter ook wel iets kleiner zijn. De kinderen van buiten zijn heel erg enthousiast en gemotiveerd om bij ons te kunnen studeren. De meesten doen heel erg hun best om mooie cijfers te halen. Ook deze kinderen hadden in het begin best wel problemen met de aanpassing, vooral omdat onze school strikte regels heeft voor wat betreft gedrag in de klas en studieresultaten. De kinderen van de 2de, 3de en 4de klas die s morgens studeren en een grote achterstand hebben worden door onze remedial teacher bijgespijkerd. Som- migen blijven zelfs de gehele middag bij ons om huiswerk te maken, een bord eten en een beetje aandacht en liefde te krijgen. Op die manier proberen wij te voorkomen dat deze kinderen nieuwe bewoners van Pinokio worden want ze zijn vaak afkomstig uit gezinnen die grote problemen hebben. De kinderen worden gehaald en gebracht met onze eigen bus, waar zij zonder uitzondering bere trots op zijn. Laat niet iemand iets ten nadele van de bus zeggen want dan vallen er meteen blauwe ogen. Groot was dan ook de vreugde toen tijdens het feest onze bus binnen kwam rijden. Het leek alsof een familielid werd ontvangen die men in jaren en jaren niet had gezien. De cijfers worden steeds beter en komen langzaam maar zeker op een niveau waarop zij moeten zitten. Dit op zich motiveert niet alleen de kinderen om door te gaan, maar vooral ook de leraressen die zien dat met een behoorlijke portie geduld en liefde ook deze kinderen vooruit gaan. Uiteraard de een wat beter dan de ander maar dat zal altijd blijven. Op dit moment studeren een 100-tal kinderen van buiten op onze school. Wij zien dit als uitbreiding van ons sociale werk hier in Brazilie. Met het Kindertehuis helpen wij als de ellende al te groot is en de kinderen niet meer bij hun ouders kunnen blijven. Met de school kunnen wij al deze kinderen en hun ouders van dichtbij begeleiden en soms direct helpen zoals wij al doen met de kinderen die de hele dag bij ons blijven en soms moeten wij de Raad van de Kinderbescherming inschakelen als de problemen boven onze competentie zijn. Al met al denk ik dat wij met ons onderwijs een stukje ontwikkelingshulp doen waarvan de vruchten pas na jaren door de kinderen zelf kunnen worden geplukt. Maar ons geven zij al het gevoel dat wij hiermee absoluut op de goede weg zijn. 10 11
De komst van een opvolger Kinderen die geen afscheid kunnen nemen van Pinokio Vele oudbewoners komen ons vaak bezoeken of logeren maar dit drietal spant wel de kroon. Sinds begin augustus hebben wij Alexander bereid gevonden onze gelederen te komen versterken. Al sinds 6 jaren probeerden wij hem te strikken om bij Pinokio te komen werken omdat wij hem een geschikte kandidaat vonden om de vlag van Pinokio te dragen als de tijd aanbreekt voor Rob en mij om echt een beetje rustiger aan te doen. Hij had er wel oren naar maar wilde eerst zijn ambtsperiode bij de Raad van de Kinderbe scherming in zijn woonplaats São Fidelis afmaken. Wij kennen hem juist vanuit zijn werk toen hij 7 kinderen van zijn woonplaats die bij ons verbleven, maandelijks begeleidde. Voordat hij bij de Raad van de Kinderbe scher ming werkte heeft hij samen met zijn moeder leiding gegeven aan een grote Staatsschool. Hij heeft een schat aan kennis en ervaring opgedaan met vooral omgaan met diverse soorten van autoriteiten. Hij heeft een groot hart voor de kinderen en het belang van de zwakkeren gaat bij hem altijd voor. Een van zijn grotere pluspunten is dan ook dat hij vecht als een leeuw voor zijn kinderen en nee geen antwoord vindt. Hij kan goed met de jongelui en personeel omgaan en krijgt gedaan wat hij wil. Een groot voordeel is dat hij bereid is met zijn gezin in het tehuis te wonen iets wat vele kandidaten tegen heeft gestaan maar juist dat samen wonen met de kinderen maakt ons tehuis zo bijzonder. Wij vormen hier een groot gezin. In overleg is hij al bezig kleine veranderingen aan te brengen in de dagelijks gang van zaken in het tehuis. Het is niet voor niets dat het gezegde luidt: nieuwe bezems vegen schoon Zij zijn eind vorige jaar door de rechter naar huis gestuurd want hun moeder was gestopt met drinken en hoewel zij van hun moeder houden kunnen zij ons toch niet los laten na al de jaren dat zij bij ons hebben gewoond. Ieder lang weekeinde komen zij logeren. Deze lange weekeinden komen in Brazilië vaak voor. Men vindt altijd wel een reden om een extra vrije dag in te voeren, die dan toevallig op een vrij dag valt. Zij komen, zoeken hun oude kamergenootjes op, zorgen voor een slaapplaats Over een paar dagen hebben wij hier in huize Pinokio opnieuw een van die nieuwe nare audiënties waarin beslist wordt welke kinderen Pinokio MOETEN VERLATEN. Zoals ik in de vorige Wel & Wee heb vermeld bestaat er nu een nieuwe wet die bepaalt dat kinderen niet langer dan twee jaar in een kindertehuis mogen blijven. Als binnen deze termijn de ouders niet in staat zijn in hun oude kamer en draaien gewoon mee met de dagelijks karweitjes alsof zij nooit weg zijn geweest. Verplichte audiënties geweest hun problemen op te lossen worden deze kinderen ter adoptie aangeboden. Waar de rechters, de wet en wie dan ook aan voorbijgaan is het feit dat deze ouders, vooral in onze woonplaats, geen enkel hulp van de gemeente, sociale dienst of medische dienst krijgen om hun problemen en moei lijkheden te boven te komen. Als je een alcoholist bent is het bijna onmogelijk om van de drank af te 12 13
komen en te blijven als je geen hulp krijgt. Natuurlijk is het drankprobleem niet het enige probleem dat veroorzaakt dat de kinderen uit huis worden geplaatst. Er zijn talloze andere redenen. Maar in geen enkel geval wordt er hulp geboden. Pas sinds 2 maanden is Alcohol Anonymus in onze gemeente gevestigd. Natuurlijk zijn wij blij als de kinderen terug mogen naar hun ouders want daar horen zij te zijn, als tenminste de ouders in staat zijn hen goed te verzorgen en een fatsoenlijke opleiding te geven, maar de realiteit is vaak heel anders. Geen enkele ouder wil zijn kind voor altijd kwijt raken en tijdens deze audiënties worden er dan ook gouden bergen beloofd, de ouders vertellen dat alle problemen inderdaad over zijn. Onze maatschappelijk werkster en psychologe rapporteren wat onze ervaringen zijn met deze ou ders maar wij krijgen de indruk dat er heel weinig rekening wordt gehouden met wat zij melden. Zij raken aardig gedemotiveerd en zien deze audiënties met angst en beven tegemoet, bijna net zoals wij die dagelijks met deze kinderen omgaan. Helaas weten wij ook dat er na deze audiënties geen enkel controle meer plaatsvindt en dat veel kinderen er even slecht aan toe zijn als toen zij voor de eerste keer naar ons toe kwam. Alle verhalen die ons ter ore komen geven wij door aan de autoriteiten maar tot nu toe is nog geen kind teruggekomen. Sommige kinderen zijn blij dat zij teruggaan naar hun familie want zij zijn hun ellende vergeten of waren te klein om goed te beseffen wat er aan de hand was. Andere willen absoluut niet weg en gaan dan ook huilend de deur uit. Als zij in de buurt wonen komen zij dan ook vaak op bezoek, soms blijven zij een weekend logeren en dat verlicht hun ellende een beetje. Zij hebben dan het gevoel nog steeds een beetje bij de Pinokio familie te behoren. De andere kant van deze medaille is dat de grotere kinderen die absoluut niemand hebben of lichamelijk of geestelijk gehandicapt zijn heel hard met hun neus op het feit worden gedrukt dat zij door hun familieleden in de steek zijn gelaten en als zodanig bij Pinokio vergeten worden. De dag op zich is ook ellendig want wij worden overspoeld door ouders die radeloos zijn en onze mening willen horen. Wij kunnen heel weinig raad geven want wie het waagt de rechter niet te gehoorzamen kan in de gevangenis terechtkomen. Groot feest bij Pinokio Na het trieste verhaal over de audiënties komt hier een andere waar iedereen heel blij om kan zijn. Vorig jaar toen wij in Nederland waren is er hier bij Pinokio een feest geweest. Ik wist dat het zou gebeuren maar had er geen idee van wat het zou inhouden. Toen wij terug kwamen en alles hoorden wat er gebeurd was waren wij zeer verrast en vonden het heel erg jammer dat wij dit hadden ge mist. Toen dit jaar de Televisie Mij. RECORD ons opbelde dat zij van plan waren het feest opnieuw te orga ni seren hebben Rob en ik dan ook besloten in Brazilië te blijven om persoonlijk deze mensen te bedan-ken voor hun enorme inzet, temeer omdat zij ons mededeelden dat onze bus helemaal opgeknapt zou worden, iets waar hij echt aan toe was. De laatste tijd durfden wij niet ver te gaan met de bus uit angst dat hij het onderweg zou begeven. Hij werd uitsluitend gebruikt voor transport van de kinderen naar school en v.v. Deze afstand is gelukkig niet al te groot. Al maanden van tevoren organiseren zij vele evene menten om voedsel, schoonmaakmiddelen, toiletartikelen te vergaren die zij dan aan een viertal instellingen uitdelen. Wij zijn wederom uitgekozen als de plaats waar het grote feest gegeven zou worden met 70 vrijwilligers die alle soorten spelletjes voor groot en klein verzorgden. Er kwamen kappers die de haren van de kinderen knipten, wasten, etc. Er waren manicuursters die de nageltjes versierden, animators die de kinderen de hele dag amuseerden en er werden 14 15
taart, popcorn, suikerspin, frisdrank, hotdogs etc. uitgedeeld, te veel om op te noemen. Aan het einde van het feest kwam een vrachtwagen met voedsel aan en werd er 3000 kg. voedsel, speelgoed voor de kinderen en een LCD-televisie van 32 inch uitgeladen en werd de bus getoond die nog niet helemaal klaar was want zij konden de onderdelen van de remmen nog niet vinden (De bus is oud). De vreugde van de kinderen en die van ons kende geen grenzen want wij zijn zeer gehecht aan onze oude trouwe bus die al zo veel met ons heeft meegemaakt. De giften van voedsel helpen ons ook enorm want het betekent een behoorlijke besparing op onze uitgaven. Wij hebben nieuwe planken moeten aanbrengen in onze voorraadkamer zodat alles een veilig plekje kon krijgen. auto s om al de kinderen van en naar school te brengen. Het grootste probleem was dat de grotere kinderen die aan de Staatsschool studeren op hetzelfde tijdstip ook naar school moeten en daarna ook opgehaald moesten worden. Als wij naar Campos moesten voor belangrijk afspraken of boodschappen dan hadden wij maar anderhalf uur de tijd daar om te doen wat wij doen moesten. Maar al met al zijn wij RECORD meer 22 kinderen zijn uitgenodigd om naar een voorstelling in een heus theater in Campos te gaan. Een politicus heeft een kleine busje ter beschikking gesteld waar een groot deel van de kinderen in paste en onder begeleiding van een schooljuf Theaterbezoek dan dankbaar voor de reparatie en renovatie van onze geliefde bus. en Eloisa, onze remedial teacher, zijn zij zeer vrolijk vertrokken. De andere kinderen zijn door Alexander in onze Doblo gebracht. Een van de artiesten is een bewoner van Barra en heeft de gratis kaartjes weten te bemachtigen. De kinderen hebben genoten van de middag. De bus is 10 weken weggeweest en na vele verzoeken heeft de gemeente uiteindelijk gedurende 4 weken een bus ter beschikking gesteld. De rest van de tijd hebben wij ons moeten redden met 3 16 17
Donatie van brillen Als gevolg van de grote publiciteit rondom het feest dat de televisie maatschappij heeft georganiseerd bij Pinokio heeft een opticien aan geboden de ogen van alle kinderen te testen en eventueel van een gratis bril te voorzien. De rechtszitting bij Pinokio Gedurende een aantal weken hebben wij een aantal kinderen naar de opticien gebracht en na onderzoek bleken 15 kinderen een bril nodig te hebben. Het waren geen ernstige afwijkingen maar zoals hij het ons uitlegde was het beter nu aan een bril te beginnen dan te wachten tot de kwaal ernstig werd. Zo zien wij hoe een goede daad andere doet volgen. Een ontgoochelde moeder MACHTIGINGSKAART Ja, ik wil Pinokio steunen Naam Straat + nr Postcode/plaats Datum m v Eenmalig Per jaar Bankrekening Girorekening Handtekening Per kwartaal Per maand Bedrag E 18 19
Het feest van RECORD In overhemd de rechter De gang van onze school machtigingskaart in een gefrankeerde envelop opsturen naar: Stichting Kindertehuis Pinokio Murraijstraat 21 2291 PZ WATERINGEN Schilderen of beschilderen 20 21
Rekenkanjers Op 26 oktober jongstleden, ontving het bestuur in Nederland een mail van Rob. Daar stond onder andere het volgende in geschreven: Drie van onze kinderen hebben een school reisje naar Petropolis gewonnen vanwege de eerste, tweede en derde prijs bij een proefwerk van rekenen. Zij zitten in de laatste klas (8e) van de lagere school. Zij studeren op de Staatsschool in Travessão. Dit zullen Julienne en Daphne heel leuk vinden aangezien zij een reken methode voor onze kinderen hebben ontwikkeld die nu zijn vruchten afwerpen. Dank u dames. Wat een ontzettend leuk bericht! De methode die wij in 2006 mee naar Brazilië hebben genomen, wordt in Nederland in het speciaal onderwijs gebruikt. De Nederlandse tekst hebben we vertaald naar het Portugees. De leerstof wordt stap voor stap aangeboden en is qua structuur en opbouw erg duidelijk. Nu blijkt dat deze drie kinderen die deze methode hebben gebruikt, hiermee een goede rekenbasis hebben opgebouwd, doet ons dat veel deugd. Natuurlijk staat of valt een methode ook met degene die ermee werkt. Dit schooljaar hebben we op mijn basisschool een nieuwe rekenmethode aangeschaft en ik bemerk weer dat het altijd tijd kost om daar je draai in te vinden. Je moet een methode ontdekken, uitpluizen en er vooral mee werken. Dus onze complimenten aan de leraressen van de Pinokioschool, die zich deze Nederlandse methode eigen hebben gemaakt! Wij wensen de drie rekenkanjers heel veel plezier met hun prijs! Daphne en Julienne Bestuursleden in Nederland Voorzitter Waarnemend voorzitter Penningmeester/secretaresse Public Relations Fondsenwerving Belangrijke gegevens Vacature Dhr. H. Smeeman (Hans) E-mail: smeeman@orange.nl Mw. B. Smeeman-Spiessens (Baukje) E-mail: smeeman@orange.nl Dhr. J. Wittebrood (Jan) Telefoon 023-5370672 E-mail: jwittebrood@prettel.nl Mw. J. Boers (Julienne) Telefoon: 024-3791434 E-mail: julboers@hotmail.com Mw. D. Veefkind (Daphne) Telefoon: 024-3791434 E-mail: dafveef@tiscali.nl ING-Bank 52.92.23 Hilversum, t.n.v. Stichting Pinokio ING-Bank 67.57.72.559 Hilversum, t.n.v. Stichting Pinokio K.v.K. Gooi- en Eemland 41194236 Website www.pinokio.nl E-mail secretariaat@pinokio.nl Postadres kindertehuis Instituto da Criança Pinokio Rua Alberto Andrade Simões 24 Barra do Itabapoana (Rio de Janeiro) CEP 282.30000 BRAZILIË Vormgeving Wel & Wee Marcia Maul E-mail: marcia.home@gmail.com 22 23